Mamoet project; Cadillac V 12.xml:namespace prefix = "o" ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Stel; je bent op pensioen na een levenlang als garagist gewerkt te hebben.  Dit nadat je vader(garagist) volgens de ethische richlijn,  je met de paplepel petrolium heeft doen slikken vanaf je 12 de levensjaar. In plaats van, zoals andere kinderen, mocht je tijdens de vakantie  lekker motoren zuiver maken en andere vuile karweitjes opknappen.

Je zou denken op je 65 ste zeg je dan “Voert met die goert”……………..de romantiek hebben we nu wel gehad.

Maar neen, de hieronder vermelde Meester Tovenaar bewijst het tegendeel.

Na zijn carrière besluit hij namelijk een cursus plaatslager te gaan volgen. Al vlug blijkt dat zijn  schat aan ervaring, zijn onuitblusbare liefde voor de automobiel hem al vlug beter, of op zijn minst even goed, laten uitschijnen dan de leerkracht. Meer finesse en detail liggen in zijn vingers. 

Op de school waar hij de cursus volgt staat er een restauratieproject, waar al menigeen hun kennis hebben op mogen botvieren, maar slecht weinigen slaagden er in er iets van te bakken.

Onze meester uit het Phantoom tijdperk, laten we hem Casper noemen naar het bekende geestige Disney figuurtje, zag het wel zitten hieraan te beginnen, en ook te eindigen. Het phantoom tijdperk, tussen haakjes is de vermeende periode uit de middeleeuwen, ten tijde van Karel de grote, welke volgens sommige historici niet bestaan zou hebben. 300 jaar geschiedenis zou zo maar even verzonnen zijn ???........... neen dit is geen grap. Heeft een en ander te maken met de Juliaanse en Gregoriaanse kalender. Maar het zal Caesar Julius en Paus Gregorius worst wezen. En u voor zeker ook.

Ondertussen zijn we  een alinea en vijf jaar verder.  Eerst en vooral even beschrijven waar het om gaat. Een Cadillac uit het jaar 1932.  Wie Cadillac zegt, zegt  dikke bak. Bij dit merk kon je kiezen uit een V8, een V12 en  ook nog een V16. Kleiner kon niet, mocht niet. Kwestie van prestige.

Hier dus de V12 waar er wereldwijd nog exact 3 exemplaren  van dit model en type rondzwerven. Degene waar we het nu over hebben is de enige in Europa. Hij stond 50 jaar in een vochtige, dichtgemetselde garage in de USA, omdat de erfgenamen het niet eens werden over wie wat zou krijgen.  De kleinkinderen werden opgescheept met een totaal vergane oude hoop schroot, in plaats van een dikke erfenis. Wij bestempelen dit met een moderne term; “Sweet spot” . De carroserie van de wagen was zo slecht dat ze totaal opnieuw gebouwd moest worden. Na vijf jaar van hard labeur is nu het chassis volledig klaar, de motor is ondanks een gebroken nokkenas ook weer toppie, en het carosseriegedeelte heeft al veel weg van een auto. De motor in deze auto, is trouwens dezelfde als degene die men gebruikte in de bekende Shermann tanks. Voordeel natuurlijk, als je eens een onderdeeltje nodig hebt, is het nog wel ergens te vinden. En je hebt volop power om deze 3 ton wegende hoop metaal voort te bewegen.

Casper maakte samen met zijn leerkracht zo goed als alles nieuw, inclusief raamlijstjes, dashboard, raamtechniek, scharnieren, noem maar op……….. Dus alles alles en nog eens alles. We hebben het hier over een model uit 1932, dus vollen bak schoonheid te vinden in rondingen allom.  En het resultaat is ronduit subliem te noemen.

Casper is niet rap tevreden, want vermits hij de rechterkant deed en zijn leerkracht de linker, zitten er toch wat, zij het minime verschillen in, die enkel zijn getrainde oog opvallen. Dus besluit hij de hele linkerkant overnieuw te maken !!!!!!  Het zijn dit soort onthullingen die het project lang laten aanslepen, temeer ook omdat Casper het woord "neen" niet kan uitspreken. Vele malen word hij aangesproken iets te herstellen, vervaardigen voor anderen,  waardoor zijn eigen projecten  simpelweg niet avanceren. Bewijs;  tijdens ons bezoek, op nog een christelijk uur, ging de telefoon tot drie maal toe, telkens mensen die om raad vroegen. Hij kijkt er ook naar uit om aan nog andere projecten voor zich zelf te kunnen beginnen. Onder andere staat er nog de wagen van zijn vader die deze ooit nieuw aanschafte. Als garagist heeft hij in het verleden veel inruilers weg geflikkerd, bij het oud ijzer gegooid, o.a een Delage welke voor 2000 frankskes weg mocht, en vandaag een klein fortuin waard zou zijn. Maar een en ander heeft hij ook bewaard.   

En het hele straffe van dit verhaal is dat Casper enkel wat foto’s heeft om zich op te baseren voor dit mamoet project.  Niks tekeningen, niks computer, enkel handige handjes en heeeeeel veel Good wil.

Toch heeft Casper goede vooruitzichten; als de wagen klaar is, in tweekleurig blauw, zal hij samen met de eigenaar een trip maken naar de USA, met deze bolide. Enige wat daarbij op zijn verlanglijstje staat is een authentiek saloon met klapdeuren  binnenstappen, waarmee zijn aura dan definitief bezegeld word !!!

Dat zijn pas gevleugelde woorden.

Was dat vroeger niet een van die mopjes………….   Wat is het toppunt van  western  ???  Het antwoord was ; kut  met klapdeuren. (Met excuses voor gevoelige lezers) Het is nu eenmaal een feit.  Maar dat zal Casper zeker niet voor ogen hebben.  Zolang hij zijn cowboyhoed en zweepke maar mee heeft. Wij zijn uitermate nieuwsgierig naar het eindresultaat en zullen ons ook een cowboyhoed aanschaffen, moest dit kunnen leiden naar een ritje per Cadillac.

Casper, houd vooral de Moed erin………….