White smoke, new bugatti Pope !!!
Apres fagnes hivernales.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Als vervolg op het verhaal Fagnes Hivernales, waarin  we reeds een heel klein voorsmaakje gaven, op bezoek bij een andere schatbewaarder.

 Bij het openen van zijn voordeur, waaide er een  witte rookwolk richting buiten, en we dachten meteen ………

Witte rook !!!,   nieuwe bugatti Paus!!!

Deze werd veroorzaakt door de nimmer dovende sigaar, zoals het nooit dovend olympisch vuur, bijhorende bij deze schatbewaarder. In deze waas beginnen we dit verhaal in het verre verleden.

Het moet zo ongeveer een dikke smeuïge 25 jaar geleden zijn dat we voor het eerst lijfelijk in contact kwamen met de zoon van  de “Bugatti Paus “ Guilaume Prick.    Jean, genoemd naar de zoon van ‘Etorre’ de uitvinder van de Bugatti.  Net zoals de zoon van meneer pastoor, zong hij mee in het kerik koor. Hij maakte  geen kabaal, ging rond met de schaal. Met ander woorden, hij was de braafste van allemaal.

En, deze brave jongen hadden we het eerder al aan het werk gezien op het  Nederlandse tv programma showroom,  toen we zelf ook nog heeeel braaf waren en op zondag keken programma's zoals Terloops en naar Emiel Goelen die "binnen en buiten" presenteerde.  Ook al een brave gast.

(http://www.youtube.com/watch?v=iUuinoFvznk ) 

Dit onvergetelijke tv fragment maakt Jean onsterfelijk, en hierin overtreft hij dan zijn vader als Paus, als zijnde een echte heilige. Dik dertig jaar na datum weten nog velen zich dit te herinneren, en hij doet het daarmee net zo goed als Elvis.

   Samen, 3 vrienden waren we eind jaren 80 uitgenodigd in zijn woonst, en al is het al zo lang geleden, deze herinneringen blijven hangen als vliegen aan een vettige kleefstrip.  Jean, een lange magere vent met moustache, gekleed in zijn lederen billenkletser en bijhorende handschoenen, gastvrij als hij is, toverde hij   ‘pur sang’ enkele koffietassen te voorschijn. Hoewel we met z’n 4 waren, hij had slechts 3 tassen op tafel gezet. Eentje bleef dus op een droogje, maar Jean merkte er niets van, of hij heeft zijn beroep als acteur gemist. Dat ie kan tellen, dat weten we ondertussen ook al wel, dus daar lag het niet aan.

 In het lang en breed vertelde hij over zijn vader, welke een motorolie groothandel  uitbaatte ‘de sun oil compagnie Philadelphia’  en ook fungeerde   als kolenboer.  Deze handel legde hem geen windeieren, en hij kocht  zijn eerste bugatti in 1933, een sportwagen. Daarnaast bezat hij later ook andere Italiaanse auto’s zoals lancia’s. Als succesvol zakenman in de Benelux richtte hij een eigen oliemerk op onder de naam  ‘starol’ en had een tien tal vertegenwoordigers in dienst.  Vader Prick bezat in totaal 29 bugattis, en was   de grondlegger van een bugatti rally Maastricht – Ermenonville (woonplaats van de bugatti familie), als gevolg van zijn  trips naar de bugatti fabriek, toen, 1958 nog langs kleine en  avontuurlijk onverharde wegen.

In die tijd kon je voor de prijs van een bugatti  10 fordjes kopen.  Jean vertelt de anekdote  van zijn eerste rit met een Bugati naar een rally naar Denemarken   ( http://www.youtube.com/watch?v=3szOqgJSBlc )  en hij een definitief bugatti bezit-en rijverbod samen met een stevige oorvijg opliep, na een spurt door het rode licht aan 140 km/h in centrum Hamburg. Zo braaf was hij dus ook weeral niet.

Ondertussen kreeg een van ons als maar meer dorst, maar plots schoof Jean het gordijn opzij en keek op de kerktoren hoe laat het was.  Een klok had hij destijds nog niet. Hiermee was meteen het geld dat hij wekelijks niet in de kerk investeerde terugbetaalt?  Het was tijd om afscheid te nemen, en Jean nodigde ons uit een handtekening te zetten op een uit varkensblazen vervaardigde lampenkap die tussen alle prullaria uitstak.  Ze stond bijna vol, met de kribbels van de vele beroemde vrienden, en het was moeilijk om nog een leeg plaatsje te vinden, maar het lukte;  Jean bedankte hiervoor hartelijk en zei prompt;  dat is dan 400 frank !!!!!!!!!!!   Wij natuurlijk lachend, dat is een goeie….., helaas meende hij het echt. Even ter vergelijking; een doktersbezoek koste destijds 20 frank.  Achteraf gezien, als je slechts 3 kopjes in huis hebt en geen horloge of klok om te weten hoe laat het is, dan is het hoog tijd om de financiën een beetje te spijzen.  Dat er een waardevolle bugatti in de garage geparkeerd staat, doet dan niet ter zake.

Enfin,  jaren later kwamen we nog eens in contact met Jean, ondertussen verhuist naar zijn huidige woonplaats in kleine spouwen,  waar hij samen met ondertussen overleden broer Benoit een oude vierkantshoeve bewoonde, die prachtig was ingericht als museum. Daarin niet enkel  een drietal bugatti’s, maar ook andere exotische wagens en een reeks motorfietsen en heel veel automobilia. Een mooie binnenkoer met verhoogd terras, ideaal voor het ontvangen van gasten. Ergens moeten er nog foto’s liggen van deze ontmoeting, alsook van hun deelname aan de ‘Belle epoque’ rally te Hasselt.

 Op jonge leeftijd ging Jean niet zo graag naar school, maar ging graag met zijn pa mee op klantenbezoek, met een bugatti natuurlijk, en het was hem opgevallen dat de mensen graag foto’s maakten van hem met de auto. Zoals het verhaal met de lampenkap, Jean heeft een geboren instinct om te weten waar er geld te verdienen is zonder er veel voor te moeten doen.  Hier is dus zijn liefde voor de fotografie ontsproten.  Hij had ooit (1972-1987) een foto zaak in Maastricht, deed veel bruidsreportages en kwam in contact met veel hooggeplaatste persoonlijkheden. Zijn hele leven heeft hij samengevat in een 30tal fotoboeken.

Vandaag, anno 2013,  kwam ter sprake dat op de beurs van Parijs, zie voorgaande reportage, een bugatti verkocht zou worden, en Jean dook direct in zijn boekenkast.  Hier zie, in deze fotoboek van 1958 staan foto’s van deze bewuste bugatti. Hij moest en  zou contact opnemen met bonhams om kopies van deze foto’s te kunnen bezorgen (lees verkopen) aan de nieuwe eigenaars, indien  deze er zouden komen natuurlijk. Jean opperde dat hij als lid van de Pers, zeker en vast gratis zou binnenkomen op de VIP dag.

Nog een liefde van Jean zijn de vrouwen, een item waar hij nog steeds naar op zoek is. Meerdere malen is hij getrouwd geweest, maar telkens was de liefde voor de bugatti’s  groter. Moesten er vrouwelijke lezers zijn onder dit publiek, de Jean is nog steeds vrij.!!!!!!!!!  Geen heel slechte partij.

Hij is momenteel nog in het bezit van een typ 57 ventoux me carosserienr 41. 8 cilindertjes telt dit werkpaardje en levert 135 pk, hij kocht hem in 1959, en nodigt ons meteen uit op 26 februari om de 76ste verjaardag  mee te vieren (die van de auto)  Hij koos deze omdat ze van hetzelfde bouwjaar zijn.

Een ander verhaal vertelt dat bij de dood van vader Prick, Jean uit het testament geschrapt zou zijn wat betreft bugatibezit, maar zijn broer besliste dat hij er toch een mocht uitkiezen, en dat werd de Ventoux. Benoit overleed in 2006, en had ooit gezegd dat hij in een bugatti gecremeerd wilde worden,  de fik er in!! Dat is gelukkig niet zo gegaan.

Op de vraag waarom het eigenlijk altijd slecht afloop met het vrouwvolk antwoord Jean;  vrouwen worden lelijker naarmate ze ouder worden, bugatti’s mooier, en meteen daarop volgt de uitspraak;

  s’morgens bugatti’s, s’middags mutties in bettie, s’avonds kapotte.  Hoe dat chronologisch in zijn werk gaat is min of meer een raadsel, een klok is er nog steeds niet, hij ligt tot 11 uur in bed, en de mutti is  niet altijd van de partij.

Volgens Jean had hij ooit 4 bugatti’s maar verkocht ze wegens plaatsgebrek??? 

Grappig ook aan dit bezoek is dat het  net zoals 30 jaar geleden  begon met koffie,  enkel moesten we die deze keer wel zelf gaan zetten in de keuken, enkele tassen bij elkaar zoeken, samen met het andere koffie gerei. Jonckheer Jacob jacobsen  stelde me daarna voor als zijnde Baron de Neerglabbeek, en sinds kort kasteel bezitter.

Geen leugen, vermits dit jaar de gemeente  via een gift,eigenaar geworden is van het kasteel van Gruitrode. Dus ook iedere inwoner is medebezitter. Jean was al helemaal  toekomst gericht en vroeg direct of er dan veel plaats was, en ging direct over naar hoe hij dit zou inrichten. Zijn valiezen stonden al bijna gepakt, met daarin alle fotoboeken en het hele bugattiinventaris. Gedurende zijn carrière heeft Jean bijna alle existerende echte  bugattis gefotografeerd, kent hij hun bezitters en beschouwt ze als zijn vrienden. Het moeten er honderden zijn. Afgelopen juni hadden ze nog een ontmoeting in Vaals, waar een 80 tal bugattisten opdaagden.  Als we dan vroegen of we ook enkel foto’s mochten maken en ons kleine cameraatje bovenhaalden , gaf hij zijn minachtende toestemming.  Al dat moderne gedoe daar moet hij niks van hebben.  Geef mij maar de oude techniek, met filmrolletjes, donkere kamers en die toestanden, het is zoals met de bugatti’s, alleen op oud vrouwvolk heeft hij het niet zo.

Na de verhalen, de herinneringen, de koffie nog vlug een onverplicht bezoekje in de garage waar de Ventoux nu eenzaam onder een hele hoop dekens zijn winterslaap ligt te doen, maar niet voor heel lang meer want bijna viert hij zijn 76 ste verjaardag, samen met zijn chauffeur. Hiermee heeft hij alvast de juiste leeftijd om uitgeroepen te worden tot de nieuwe Bugatti - paus. Witte rook steeds inclusief!

http://www.youtube.com/watch?v=iUuinoFvznk



Nogmaals dank Jean voor de audiëntie !