Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
18-06-2009
Oostende Koerst
Onze vrienden van Bidon Vélo maken er hun werk van; Herr Seele weten te strikken om de affiche te maken, chapeau. Trainen dus en de sprint goed aantrekken. Voor de after rit zullen er zich hoe dan ook minder problemen voordoen. Daar kunnen we zeker ons mannetje staan!
18 starters op een zomerse woensdagavond. De eerste kilometers gingen er gezapig aan toe onder leiding van Renaud Viaene. Dan nam Noel de leiding over en zat de kat op de koord. Aan een vrolijke 33 per uur - met pieken van 36 - ging het wind op naar Stuivekenskerke. Met de wind in het gat ging de snelheid de lucht in: 40 per uur richting Leke, iedereen fluitend achter elkaar. Leo plukte de vruchten van een week maatjes eten; hij trok de groep uiteen in de aanloop van de spurt op de brug; enkele favorieten lieten zich hierdoor verrassen en Sven G. haalde verdiend als eerste de streep. Roland - enige tijd uit circulatie vanwege een opspelende meniscus - had de rol moeten lossen; vanaf Slijpe ging het dan gezamenlijk richting lokaal. De spurt aan Spegelaere werd er één uit het boekje: Renaud Viaene en Paul J. trokken de spurt aan, Guy dook in het gat en uw dienaar kon zich over de streep laten uitbollen. Over de nasbespreking kan nog geen volledige melding worden gemaakt, gezien de schrijver dezes om 10u15 zijn verantwoordelijkheid nam en huiswaarts ging. Op dat ogenblik zaten nog heel wat leden in het lokaal, en maakten ze weinig aanstalten om huiswaarts te keren! Steve - Kurt had dan al ettelijke tournées op zijn conto staan naar aanleiding van zijn verjaardag! Happy Birthday Steve en een spoedig herstel!
Hoe dan ook; volgende zaterdag - indien het weer het toelaat - rit richting Alveringem. Waar het vieruurtje genuttigd wordt is nog onduidelijk en wordt bij het vertrek gemeld.
Na de uitgeregende zondagrit en de weggespoelde midweek, 14 starters en gastrijder Jürgen Dereere die op zatermorgen 10u vertrokken richting Kemmel. Onder leiding van Daniel VDW en Richard ging het in een strak tempo naar de gevreesde Heuvelzone. Aan Reninge-brug haakte onze gastrijder af (rijden wij dan echt zo snel? . Iedereen genoot met volle teugen van het glooiende landschap, in die mate dat Daniel vlak voor het zware werk de blaas moest legen (dienst urologie van AZ-St Jan Campus H. Serruys te verkrijgen op aanvraag ). Na de Scherpeberg ontstond er enige verwarring: eerst werden de koprijders de verkeerde kant uitgestuurd - Renaud V belandde in de bilk en verloren we aan de achterzijde van de Kemmel de gidsen. Zij hadden blijkbaar gekozen voor de sluipweg. Met een beperkte groep werd dan maar de klassieke klim aangevat; sommigen onder ons haalden de top net niet, maar discretie gebiedt ons om de namen niet te vernoemen.
Lunch was gereserveerd om de markt in Ieper om 1u; ondanks de wegeniswerken in Kemmel kwamen we mooi tijd aan. De blonde Petrus van 't vat en de spaghetti gingen er vlot in - met dank aan de maat van Remi die voor een perfecte ontvangst zorgde.
Om kwart over twee vertrokken we dan huiswaarts; via Boezingevaart, Knokkebrug, de Oude Zeedijk en Stuivekenskerke reden we naar het lokaal. Aankomst was klokslag 4u, tot grote verbazing van Andrea en de voorzitter, die ons zo vroeg niet hadden verwacht! Het daggemiddelde over de 140 km bedroeg 28.5
De maatjeshappening was een voltreffer. Leo's Hollandse smolten op de tong. Ondertussen had ook Tone de weg gevonden (waaarom zit ik hier in feite moeite te doen om alle info op het internet te zetten, als je het vertikt om eens online te gaan ? en was Yves aangekomen uit San Remo.
Over hoe de avond is afgelopen kan nog niets worden gemeld, gezien uw dienaar op een deftig uur en in waardige toestand het lokaal heeft verlaten. Details over ongetwijfeld minder trefzekere thuiskomsten leest u in een volgende editie.
De strakke noordooster speelde ons opnieuw parten. Geen Picon dus voor de dertien starters, maar een rit onder leiding van Richard richting Brugge via Stalhille en tal van omwegen. Het vieruurtje werd genuttigd in Bistro Le Phare; de Brugse Zot was van 't vat, de garçon niet van de rapste.
Op de terugweg reed uw dienaar plat. Het parcours ging via de Herdersbrug, Zwankendamme, Blankenberge en de Driftweg. Uiteindelijk toch een pittig ritje van 80 km aan een gemiddelde van 29.5, ondanks al dat draaien en keren.
NIET VERGETEN: VOLGENDE ZATERDAG VERTREK OM 10u00 VOOR DE KEMMELRIT. LUNCHPAKKET HOEFT NIET, WE STOPPEN OP DE MARKT VAN IEPER WAAR JE EEN SPUUGATTI OF EEN KROK KUNT ETEN. NADIEN MAATJESHAPPENING, MET SOUS-MARINS!!!
Veertien starters. Met de wind in het gat ging het makkelijk tot Stuivekenskerke; iedereen kon zijn stukje kop trekken. Dan kwam de kat op de koord. Richting Schore vormde zich een kopgroep van zeven, die onder impuls van Marre het voor elkaar kregen om bijwijlen aan 37 per uur tegen de wind in te rijden. Dat was voor de tweede groep van het goede te veel: de koptrekkers haakten één na één af, zodat er in Schore even moest worden gewacht.
In de aanloop van de brug besloot Renaud VDW om even zijn cross-talenten te testen. De spurt werd een ploegenspel: Marre zette vriend Sven G uit de wind en schonk hem de overwinning. De groep was opnieuw helemaal uiteen geslagen; Pascal M haakte definitief af, geplaagd door kramp en de fringale.
Het laatste deel van de rit verliep aanvankelijk moeizaam: de weg door Slijpe is onderbroken, zodat er even moest worden omgereden. Terug op het parkoers legde de groep er opnieuw de pees op richting Andrea. Guy M. vond het nodig om nog eens goed door te trekken tussen Leffinge en de Kromme Elleboog, met als gevolg dat niemand nog veel zin had om de sprint in te leiden.
Uiteindelijk was het Renaud V die zich opofferde. Met de hele bende in zijn wiel (vooral Georges) zette hij aan. Even voorbij de Oostendse Halen dacht Georges dan zijn moment gekomen. Hij waagde een sprong, maar werd onmiddellijk gecounterd door uw nederige dienaar en Marre. Marre nam over en zo werd het uiteindelijk een spurt met twee. Voor één keer haalde de ervaring het op het jeugdig enthousiamse Het algemeen gemiddelde bedroeg uiteindelijk 31.5
Volgende zaterdag rit naar Ghyvelde en (hoe kan het anders) een Picon-stop. Afspraak om 14u00.
De strakke zuidooster dreef ons richting noorderburen. Met twintig renners trokken we door de Schorre, langs de vaart richting Brugge. Na een kort oponthoud (Sven VDW reed plat), ging het via Damme naar Sint Rita en Middelburg, om dan langs de Damse vaart het terras in Hoeke op te zoeken.
WTC Placora dreigt het slachtoffer te worden van z'n populariteit, want we konden geen plaatsje bemachtigen op onze vertrouwde waterplaats! Dan maar doorgereden naar Oostkerke waar we ons neerploften op een mooi tuinterras. Daniël VDW offerde zich zelfs op als fietswachter !
Twee Rodenbachs, Blonde Leffes, Bruine Leffes, 33ers of Grimbergens later ging het huiswaarts. Met de wind in het gat ging de snelheid flink de hoogte in. Sommigen onder ons hebben wel een kilometriek, maar vergeten er dan naar te kijken
Moe maar voldaan kwamen we aan bij Andrea, waar het voltallig bestuur ons opwachtte. Met een gemiddelde van 30 over 105 km kunnen we zeker spreken over een geslaagde rit.
Voor de amateurs: er is morgen en maandag een rit; voor de meesten onder ons afspraak op woensdag.
10 moedige starters (waaronder alle Portugalgangers, met uitzondering van Tonio die moest werken), ondanks de beukende stormwind. Onder leiding van Marre ging het richting Nieuwpoort. De tegenwind was per momenten zo sterk dat er aan amper 15 per uur werd gereden. Langs de IJzer ging het dan wat beter, en eens Stuivekenskerke gepasseerd werd er constant aan 35 gereden. Uiteindelijk bedroeg het gemiddelde nog 29.
Dan vlug naar huis om gewassen en gekamd de finale van de Championsleague te bekijken bij Andrea. Remi had alweer geluk, want hij won de pronostiek!
Volgende zaterdag vertrek om 14u00. Noteer alvast zaterdag 13 juni in je agenda, want dan rijden we naar Kemmel. Bij aankomst volgt dan de traditionele Maatjeshappening.
De keuneleute, bijgewoond door 11 renners, startte met een valse noot. Tone liet telefonisch weten dat hij een "madammetje" had omvergereden op de Alfons Pieterslaan . Madammetje had enkele verwondingen en Tone een whiplash. We zijn dan maar zonder hem vertrokken onder een stralende zon. In een strak tempo, onder de deskundige leiding van facteur Daniël (in uitstekende vorm: wat zat er de avond voordien in die drank zeg) en na enkele ferme kietebieters kwamen we aan op onze gekende stek in Westrozebeke. Toen we onze 2de Leffe van 't vat aan het degusteren waren, belde Tone dat hij de kerk van Westrozebeke in zicht had: een kwartier later kwam hij ter plekke, nog wat krommer dan anders wat normaal is na een whiplash. Het terugkeren ging razend snel (voor sommigen op 't gemakjes ). Op een tiental kilometers van 't vliegplein begon het dan nog te regenen zodat we druipnat onze pintjes binnenkapten. Het gemiddelde bedroeg 30 km/uur. Woensdag worden we blijkbaar uitgedaagd door de "portugezen" Smér mo junder kieten in.
Na een rustige morgen - opstaan, ontbijt, wandelingetje, aperitiefje, tonijnslaatje - de laatste rit van 52 km. Omdat we het zo leuk vonden trokken we nog een keer de bergen in. Georges beschikt over werkelijk uitzonderlijke viagra-pillen, want hij mag zich de bergkoning noemen.
Na enige twijfel ging Krisje ook mee; als een ware valk stortte hij zich in de afdaling, die er door een plotse regenbui erg glad bij lag. Paulino speelde sportdirecteur, want er moesten drie fietsen aan de rechtmatige eigenaar worden terugbezorgd.
Het afscheid van de Orbea's was ontroerend. Danny vooral had moeite om zijn stuur definitief te lossen.
Uw nederige dienaar en Renaud moesten dan nog 16 km tegenwind en bergop naar de thuishaven (Kris had zijn fiets al in de koffer van de auto geplooid). Na veel gepuf en tandengeknars konden we ons laten vallen op het terras van het lokaal en een finho nuttigen.
Het is een cliche, maar de afwezigen hadden echt ongelijk. De organisatie door Paulino, Peidade en Zorro was onvoorstelbaar; de gastvrijheid van de mensen in Ancona buitengewoon. Vanavond nog waren we uitgenodigd bij Carlos, die twee ritten had meegereden. Zijn hond zag Richard zo graag dat hij hem enige orale diensten bewees en dan nog eens lekker van bil ging! Het fotoverslag wordt dus interessant.
Smeer maar de kuiten in tegen woensdag, want we zullen niet te houden zijn. Obrigado!
Vandaag stonden er 120 km voor de wielen. Vigo was het einddoel. Richard heeft er een vriend (Sven) wonen. De ontvangst was fenomenaal: tapa´s a volonte (sorry, geen accenten - qwerty) witte en rode wijn, pintjes ... Daarvoor hadden we wel mogen afzien. de routeplanner stuurde ons langs de 552, met als gevolg een La Redoute in het kwadraat.
Op de terugweg werden we opgewacht door Carlos, een vriend van Pollo en schuwe Pier eerste klas. Hij zal nooit Krisjes vriend worden... Er moest nog gestopt worden voor twee La Trappes, met als gevolg dat de laatste etappe tot aan de boot een ware spurt werd. Krisje vond dit niet echt leuk, maar de terras in Ancona bracht al gauw de nodige afkoeling.
Het eten is hier ongelooflijk lekker en goedkoop: een menu met tapa's, tong / tarbot / visbrochette / ... met wijn, dessert en koffie kost hier nog geen 25 euro.
Morgen staat de afsluitende rit op het programma: opnieuw de bergen in en dan de fietsen (Orbea - Danny en Georges zoeken alle mogelijke middelen om hem in hun vallies te smokkelen) terugbrengen. Daarna nog aperitief bij Carlos (Krisje eerst kalmeren), en dan opnieuw gaan eten. et leven kan zwaar zijn!
Vandaag een bergrit op het programma. 75 km in een onvergetelijk decor. Ponte de Lima is een van de vele ongekende juweeltjes in Portugal. Alleen de garcon op het terras was nogal aan de trage kant. Pollo viel dan twee keer plat zodat het tempo iets naar beneden ging. We maken nu geen reclame meer, want anders wordt het hier volgend jaar een overrompeling. En nu een Caipirinha!
Niettegenstaande de afwezigheid van onze "portugezen" toch 14 rijders en geen externen. Onder een stralende zon, een matig briesje en onder leiding van een ontketende Leo met nieuw velletje en splijtende kin werd richting Stuivekenskerke gereden aan een gemiddelde van om en bij de 37 km per uur. Op de col stond er geen maat op Marre die overtuigend Paul en Guy remonteerde. Ook in de eindspurt toonde Marre zich de snelste. Van een performantie gesproken. Gemiddelde lag weeral tegen de 33. 'k Denk dat Noël er 37 had. De voorzitter kon in het lokaal uitstekend nieuws melden van onze Porto-gangers. Bij deze, veel groeten uit het zonovergoten België en tot volgende week woensdag. Zaterdag as: bijeenkomst om 14u voor de "Keuneleute": een ritje van ongeveer 95 km op ons "gemakjes", waar heb ik dat nog gehoord? Enfin, veel courage.
Vandaag Porto bezocht onder een stralende lentezon. De Portokelders van Sandeman waren meer dan de moeite waard en Porto is een leuke stad: vriendelijke mensen en 1000 terassen. Bovendien spotgoedkoop.
Vanavond alweer overheerlijk gegeten; dit bevordert de lijn niet! Morgen bergrit op het programma. Zorro verkneukelt er zich nu al in.
Dag thuisblijvers. Het eerste verslag, zij het zonder foto's. Let ook niet op de tikfouten, want ik zit hier te sukkelen op een qwerty-klavier.
Al van bij het vertrek was het volop ambiance: Renaud en Krist hadden blijkbaar geen idee dat 15 kilo ook 15 kilo betekent, met als gevolg dat er scenes uit Het Leven zoals het is werden opgevoerd in de luchthaven van Charleroi: Bijna mochten ze zonder pedalen vertrekken!
De aankomst was meer dan hartelijk. Het etentje in de plaatselijke Koekoek even lekker.
Vandaag werd er dan naar Baynna in Spanje gereden langs de kustbaan. Het begrip "vlakke rit" is hier bijzonder relatief, zwamt ze rede geen meter plat. De lunch was heerlijk en de La Trappe onderweg smaakte opperbest. Hoogtepunt was ongetwijfeld de Skinny Dip van Renaud: hij speelde zijn zootje af voor de verbaasde ogen van de omstaanders en ging vrolijk een eindje zwemmen terwijl we op de overzet wachten!
Vanavond dan een lekker visje gegeten bij de Braziliaan. En nu zitten ze op cafe.
Praya di Ancona is echt de moeite waard; de ontvangst van Tonio, Pollo en Pediade subliem.
. 
). Na de Scherpeberg ontstond er enige verwarring: eerst werden de koprijders de verkeerde kant uitgestuurd - Renaud V belandde in de bilk 
en verloren we aan de achterzijde van de Kemmel de gidsen. Zij hadden blijkbaar gekozen voor de sluipweg. Met een beperkte groep werd dan maar de klassieke klim aangevat; sommigen onder ons haalden de top net niet, maar discretie gebiedt ons om de namen niet te vernoemen.
en was Yves aangekomen uit San Remo.
Met dank aan Paulino
. Madammetje had enkele verwondingen en Tone een whiplash. We zijn dan maar zonder hem vertrokken onder een stralende zon. In een strak tempo, onder de deskundige leiding van facteur Daniël (in uitstekende vorm: wat zat er de avond voordien in die drank zeg) en na enkele ferme kietebieters kwamen we aan op onze gekende stek in Westrozebeke. Toen we onze 2de Leffe van 't vat aan het degusteren waren, belde Tone dat hij de kerk van Westrozebeke in zicht had: een kwartier later kwam hij ter plekke, nog wat krommer dan anders wat normaal is na een whiplash.
). Op een tiental kilometers van 't vliegplein begon het dan nog te regenen zodat we druipnat onze pintjes binnenkapten. Het gemiddelde bedroeg 30 km/uur.
