Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
30-12-2018
Het afsluitertje
Na wat ochtendlijk heen-en-weer geWhatsApp spreekt het merendeel der Placora's af in de Groenendaallaan, huize Postman Dan, voor een mix van weg- en duinenrit. Uw dienaar begroet er Rich, Danny G., Geert Pirelli, Steve Flitser, Postman Dan zelve, Dennis (op de koersfiets) en Dr. Cancellara! Rookie Alain ontbreekt, het slachtoffer van een huiselijke inbraak zijnde... Er staat een redelijke bries uit het westen, wat ons doet besluiten om dezelfde rit als vorige week te rijden.
Al gauw moet Postman Dan de rol lossen, geplaagd door weerspannige neusbloedingen. Rich en Dr. Cancellara houden er een strak tempo op na zonder dat er iemand in de problemen komt. Hoewel, in Nieuwpoort zwaait Steve Flitser ons vaarwel. Speelt de kerstkalkoen hem parten ...? Wie zal het zeggen ...? Tussen Nieuwpoort en Oostduinkerke loodst Rich ons door de villawijk om uiteindelijk aan de eerste duinenpartij te starten. Dennis toont hier zijn technisch kunnen door met zijn koersfiets de duinenpaadjes te volgen!
OP de terugweg tussen Nieuwpoort en Lombardsijde krijgen we dan af te rekenen met een verraderlijke zijwind zodat het zaak is om het wiel te houden. Danny G. waait er even uit maar kan vlug opnieuw aansluiting vinden. Aan de volgende duinenpartij splitst ons groepje zich op: Rich, Geert P. en uw dienaar kiezen voor het betere veldwerk, de rest rijdt via de weg Den Aswaarts.
Hoewel, bij het oprijden van de tweede strook maakt uw dienaar van nabij kennis met de ondergrond en bezeert hierbij zijn knie. Er worden geen verdere risico's genomen en we laten de duinen voor wat ze zijn. In Middelkerke stelt Rich voor om via de zeedijk naar het eindpunt te rijden en gebruik te maken van de rugwind.
Met een rotvaart gaat het nu richting Mariakerke waar we door de PDG worden verwelkomd. In Den As is er de sfeer van de oude dagen, zeker wanneer de jarige Christ binnenvalt een het hele gezelschap trakteert!
Reeds is de kerstman in het land, rijzen kerstbomen ten alle plaatse en worden kerststallen bevolkt door ossen en ezels. De temperaturen doen evenwel eerder denken aan een vroege lente, in die mate zelfs dat Steve Flitser zich in korte broek presenteert wanneer we verleden zaterdag om 14u vertrekkensklaar staan. De rest van het gezelschap bestaat uit wat wij gemeenzaam, maar met eerbied voor de grijze haren - of die welke nog overschieten - de Placora Vets plegen te noemen. Noël, Postman Dan, Danny G, Rookie Alain, Rich en uw dienaar staan klaar voor een rit langs weg en duin.
Aolus laat zich gelden van uit westelijke zijde; we rijden via de Duinenweg naar Nieuwpoort alwaar de jachthaven induiken om er naar een drietal zeehonden te wuiven. Deze chiens de mer genieten er van het zonnetje, en gelijk hebben ze. We vervolgen langs de vismijn om dan uiteindelijk linksaf te slaan naar Oostduinkerke. De plaatselijke manège is er het keerpunt.
Met de wind in de rug gaat het nu een stuk vlotter. Aan het kerkhof rijdenwe een eerste maal het veld in; veel verschil met het asfalt is er niet, de duinenpaadjes lijken wel fietsautostrades. Leuke vaststelling voor wanneer we opnieuw de koersfiets van stal halen: het stukje tussen de Paardenhoeve en Nieuwpoort is van nieuw beton voorzien. We kijken nu al uit naar Leo's esbattementen.
Zoals u op het Strava-kaartje kunt zien trekken we, Nieuwpoort voorbij, opnieuw richting duinen niet vooraleer een viertal Eastenders ons hebben voorbijgestoken. In de duinen splitsen we ons in twee groepjes. Steve Flitser, Rich, Rookie Alain en uw dienaar gaan voor de full Monty, we rijden per slot van rekening met een mountainbike. Met uitzondering van het feit dat uw dienaar in de laatste strook een boom in zijn zak probeert te steken doen er zich geen meldenswaardige incidenten voor. Het is waarlijk genieten.
In tegenstelling tot wat we gewoon zijn ligt de eindstreep vandaag aan Het Vliepleintje. Den As is immers gesloten aangezien Linda en Dreten zonniger oorden hebben opgezocht. We tijden langs de Duinkerksesteenweg, niettegenstaande verkeersborden aangegeven dat fietsers een omleiding dienen te volgen. Maar we zijn met onze MBT, dus dat moet wel lukken. Niet dus! Een strook beton is er van tussenuit genomen en de overgang tussen onverhard en verhard verrast zowel Noël als uw dienaar met twee lekke banden als gevolg. Uw dienaar kan er niet echt om lachen, maar wordt onmiddellijk door de ploegmakkers met raad en daad bijgestaan.
Dan komt de vaststelling dat schrijver dezes met tubeless-banden rijdt, waardoor een binnenband plaatsen nogal belachelijk is. Er zit dan niets anders op dan de laatste hectometers te voet af te leggen. Rookie Alain probeert nog zijn eega te sommeren als dépanagedienst; helaas ze blijkt winkelwaarts getrokken.
In het lokaal aangekomen zit Remi al aan de hydratatie; hij heeft er solo-rit in de duinen opzitten. We genieten van gerstenat vergezeld door gefrituurde lekkernijen en keuvelen na over de geleverde inspanningen. Steve Flitser biedt uw dienaar aan zijn fiets op het fietsautorek te plaatsen en zo ad domicilo af te leveren. Een vriendendienst die bijzonder geapprecieerd wordt.
Hopelijk raakt de band tegen volgende week hersteld en kan ik u berichten over de San Sylvester-rit. Geniet ondertussen, waarde lezer, van uw kerstkalkoen.
Het zijn drukke tijden, beste lezer, voor schrijver dezes. U volgt ongetwijfeld de politieke actualiteit en hebt bij tijd en wijle een bekend gezicht op de media allerhande zien verschijnen. Dit is nu allemaal achter de rug, met meer ruimte voor sportieve en aanverwante activiteiten.
Zo stond vrijdag laatstleden het eindejaarssouper op de agenda. Met tweeëndertig schoven de voeten onder tafel en genoten we de culinaire hoogstandjes die Samir en zijn team ons voorschotelden. Uw dienaar mocht als kampioen 2018 een rijkgevulde biermand in ontvangst nemen, waarvoor nogmaals hartelijk dank aan de teamgenoten.
De weergoden zijn ons niet echt gunstig gezind, met als gevolg dat er weinig activiteit is. Gisteren stond er een bijzonder gure zuidooster, wat enkele Placora-vets niet belette om rit richting Koekelare te ondernemen. Uw dienaar hield het op een korte passage door de duinen. Echt aangenaam was het niet.
Hopelijk kan er de komende weken wel gefietst worden!
Het was bijna een maand geleden dat uw dienaar nog zijn MTB van stal had kunnen halen. Talrijke nevenactiviteiten weerhielden hem om zijn favoriete sport te beoefenen. Het is zelfs zo dat de rit waarvan u het verslag nu zult lezen helemaal niet gepland was. Er stond immers een weekendje Champagne op de agenda, maar de Gillets Jaunes dachten daar anders over. Met wegversperringen en langzaam-aan acties weerhielden ze schrijver van de geplande trip. Maar niet getreurd: elk nadeel hep zijn voordeel. De windstopper en beenstukken werden uit de kast gehaald en een blik op de activiteitenkalender leerde dat er in het Thermenhotel een champagnebeurs liep!
Terzake: Geert Pirelli, Steve Flitser, Remi en uw dienaar staan om 14u aan het Duinenkerkje voor de klassieke tocht naar Lombardsijde. We spreken af om het gezapig te doen. De laaghangende zon zorgt dan wel voor enige warmte, ze is ook bijwijlen hinderlijk want we zien niet echt waar we rijden.
Het is genieten, zeker met de wind in de rug. Even is er commotie wanneer even voorbij de Krokodil Geert Pirelli met een doffe smak tegen de grond gaat. Een bocht verkeerd ingeschat, met alle gevolgen van dien. Alleen zijn eer is gekrenkt en dus kunnen we onze weg verder zetten.
Het parcours ligt er uitstekend bij, met alle lof voor de bouwers er van. De los zandstukken zijn voorzien van een houten ondergrond zodat we ook daar zonder problemen door kunnen. Op de terugweg komen we nog een oude bekende tegen: bij het uitrijden van de laatste duivenstrook botsen we - bijna letterlijk - op Tone A. die er op wandel is.
In Den As wacht ons nog een leuke verrassing: Remi blijkt winnaar van de pronostiek en kan dankzij zijn voetbalkennis een leuk bedrag in zijn portefeuille steken! De KVO-fondsenwerver kent zijn wereld en trakteert prompt het gezelschap op deze leuke meevaller. Ondertussen zijn de weg MTB-ers gearriveerd en even later valt ook Renaud binnen. Hoeft het gezegd dat de sfeer van de grote dagen er weer in zit.
Het zomerseizoen is definitief achter de rug. Sommigen, waaronder uw dienaar, kunnen ondanks de Indian Summer niet langer weerstaan aan de lokroep van de MTB. De toertocht in het Oostkampse ommeland is bijzonder aanlokkelijk; de fiets wordt op het rek van Renaud gezet en samen met Pilot Pascal gaan we voor 57 km door de Bossen van Vlaanderen.
Ideale temperatuur, zo goed als windstil en een parcours dat er bij ligt als een autostrada. Het is in den beginne wel even wennen aan de MTB, maar het gaat bijzonder goed vooruit. Na 57 km halen we een gemiddelde van 22 per uur. Stof is de enige spelbreker, een kniesoor die hier om maalt.
Frisse Grimbergen van 't vat is onze beloning op het zonnige terras bij de aankomst. Het is nog even wachten op Viaene jr. die met de koersfiets van Brussel komt. In die tussentijd speelt Viaene sn. het klaar om zijn waarborgplaketje voor de fietsbewaking kwijt te spelen. We zijn dus verplicht om tot de laatste te blijven! Echter, niet getreurd want er is voldoende Grimbergen en de tijd wordt gevuld met een grondige analyse van de politieke toestand. Wie beweert daar dat wielertoeristen het enkel hebben over drank en fietsen?!
Ondertussen ontvangen we ook beelden van onze ploegmakkers die op de weg rijden. Wanneer we hen uiteindelijk in het lokaal ontmoeten melden ze dat ze richting Brugge hebben gereden met een aangename tussenstop in Varsenaere.
De weerberichten voor volgende week zijn minder rooskleurig. Hoe dan ook, uw dienaar muist er komend weekend even tussenuit; deze pagina zal door anderen gevuld worden.
Enkele jaren geleden ontviel ons Georges. De gelatenheid was groot, want zijn overlijden was totaal onverwacht. Sindsdien rijden de Placora's begin oktober de "Georges Memorial" ter herinnering van onze goede vriend.
Dit jaar voegden ook onze collega-Eastenders zich bij ons pelotonnetje. Onder hen ook heel wat vrienden van Georges. Een mooi eresaluut.
We mogen ook de rentrée van Rich noteren die na negen weken gedwongen inactiviteit de draad opnieuw kan opnemen. En dan is er nog Paulinho. Hij heeft besloten om definitief terug naar Portugal te trekken; het wordt dus zijn laatste officiële Placora-rit. Heel wat emoties, dus.
Een stralende zon, 24° (!) en Aolus die ons fors vanuit het zuiden tegemoet blaast. Ons omvangrijk peloton trekt zich op gang richting Diksmuide. Er wordt afgesproken om het tempo enigszins te drukken zodat iedereen kan volgen. De Eastendervrienden zijn op hun MTB al in winteroutfit.
Het kopwerk wordt om beurten gedaan. Het is waarlijk geen sinecure om het gevecht met Aolus aan te gaan. Langs de IJzer staat de deur achteraan even open, maar de koptrekkers reageren alert en zo kan iedereen opnieuw aansluiting vinden.
In Diksmuide gaan er stemmen op om een terras aan te doen; dit is met zo'n bende helaas onbegonnen werk en dus zetten we onze tocht verder richting Oostende. Via Leke, Zande, Moere en Gistel gaat het dan richting Schorre. En volledig in de stijl van Georges gaat eens voorbij de Gistelbrug het tempo fors de hoogte in. Er worden waaiers getrokken en het spel zit op de wagen.
Uw dienaar sleurt nog Leo bij de kopgroep in de overtuiging dat hij zich zal kunnen laten gelden in de eindspurt. Groot is zijn verbazing wanneer hij dan vaststelt dat onze nestor in de Schorre rechtdoor rijdt in plaats van linksaf te slaan! In het gezelschap van Rich en Butler Ronny kan hij van ver zien hoe Placora's en Eastenders zij aan zij naar de meet snellen.
In het lokaal gekomen serveert Samir ons lekkere aperitiefhapjes, zodat we klaar zijn voor het stoofvlees en boulettenfestijn later op de avond. Hartelijk dank aan allen die hebben meegewerkt aan dit initiatief. Foto's vind je op de FB-pagina.
Het zomerseizoen zit er definitief op, de winterwerking kan van start gaan. Hoewel, van winter is er in geen velden of wegen sprake: een ware Indian Summer laat ons in korte broek en korte mouwen afzakken naar de verzamelplaats waar acht Placora's met de koersfiets paraat staan. Onder hen Paulino, die naar eigen zeggen definitief afscheid komt nemen van België!
Op aangeven van Leo besluiten we richting Veurne te rijden via de Lange Lisroute. We menen op de heenreis wind tegen te zullen hebben, maar stellen al vlug vast dat dit niet echt het geval is. Nu, veel wind is er niet en dus maken we ons daar niet echt zorgen om. Het tempo draait rond de 32 per uur, er wordt vlot rondgedraaid zodat we zonder incidenten de markt van Veurne bereiken.
We rijden naar onze vertrouwde waterplaats op de markt om het nodige vocht op te nemen. Pure Blonde blijkt niet echt een voltreffer te zijn, zodat we in tweede instantie naar gebottelde bieren grijpen. Bij het vertrek doen er zich dan enkele financiële incidenten voor: na een discussie over de Arco-aandelen probeert uw dienaar een deel van de pot in zijn brieventas weg te moffelen. Butler Ronny is echter bij de pinken en wijst mij terecht terecht, om dan op zijn beurt het pand te willen verlaten zonder te betalen! Gelukkig wordt alles met de mantel der liefde bedekt en kunnen we de terugweg aanvatten.
We moeten vaststellen dat Aolus uit zijn middagdutje is ontwaakt en ons nu fors weerwerk biedt. We rijden langs het kanaal en de schapenwegel naar Nieuwpoort, om dan via de vaart naar Oostende te rijden. Het was bijwijlen even puffen.
In het lokaal vergast Samir ons op friet met frikandellen. Rich komt er nog bij en het is pas wanneer de eerste druppels uit de hemel vallen dat de bijeenkomst uiteen gaat.
Niet vergeten dat we volgende week de Georges Lammertyn Memorial rijden. Verzamelen om 13u45 en vertrek om 14u aan de Bel & Bo voor een gezapige rit van een 60-tal kilometer. Alle sympathisanten zijn welkom. Vanaf 18u00 is er de fund raiser in het Vliegplein waar u kunt genieten van bouletten in tomatensaus of stoofvlees, beide vergezeld van frietjes tegen de bijzonder democratische prijs van 10. De opbrengst gaat naar de aankoop van onze nieuwe fietskledij. Vrienden en kennis zijn welkom!
Een stralende eindejaarszon lokt elf Placora's uit hun kot voor de laatste officiële rit van het seizoen. Het oorspronkelijke plan om in schoonheid en met een Picon te eindigen wordt opgeborgen omdat Aolus van uit het oosten blaast. Hoeke wordt de de alternatieve bestemming.
Er wordt aan een rustig tempo gereden waarbij iedereen een deel van het kopwerk op zich neemt. We rijden de klassieke Sarah-route in omgekeerde richting. Eventjes krijgt Noël het moeilijk in het bochtenrijke gedeelte, maar dit is maar van korte duur.
Naarmate Brugge nadert verdwijnt de zin om de lus tot aan Damme er bij te nemen. Het terras aan de tennisclub wordt steeds verleidelijker en zo gebeurt het dat we de remmen dichtknijpen en ons in het zonnetje neervlijen. Bovendien kan tot onze grote vreugde de waard Karmeliet van het vat aanbieden. Dit is echt genieten.
Op de terugweg nemen eerst Wim W en uw dienaar het commando op zich. Het tempo draait rond de 33 per uur, tot Geert Pirelli en Pilot Pascal overnemen en er een tandje bij wordt gestoken. We vlieden nu aan 35+ langs de vaart. Met de eindstreep in zicht blijft het tempo heel strak. Wie dacht dat we in gesloten formatie de Schorre zouden indraaien heeft het verkeerd voor. Even voorbij de Gistelsesteenweg schiet Geert Alaphillippe naar voor en trekt de groep uit elkaar.
Het wordt een bijzonder hectische eindfase, waarbij voortdurend kleine groepjes zich afscheiden om dan weer ingelopen te worden. Uiteindelijk gaan de twee Geerten er vandoor. Zowel Steve Flitser, Pilot Pascal als Wim W kunnen het gat niet dichten. Leo moet hen ook laten gaan, ondanks de vele gebeden dat iemand de kloof zou dichten. Uw dienaar acht zijn moment gekomen en gaat op zoek naar de twee vluchters. Wanneer hij er uiteindelijk bijkomt is het duidelijk dat er van spurten in zijn geval weinig zal in huis komen. Geert Alaphillippe zet aan en kan onmiddellijk de nodige meters nemen. Hij sluit verdiend als eerste het seizoen 2018 af.
In het lokaal krijgen we frieten met bitterballen. Noblesse oblige, uw dienaar trakteert als eindwinnaar de groep op een frisse pint.
Hieronder dan het eindklassement. Omwille van tegenslagen allerhande zijn er nog enkele verschuivingen en verdwijnen vaste waarden uit de top. Uw dienaar wordt kampioen tegen wil en dank en Danny G. hijst zich in extremis op het podium. Nog dit: zolang het weer het toelaat blijven we op de weg fietsen. Afspraak volgende zaterdag om 13u30 aan Bel & Bo.
Op Maagdeneilanden woont ene Christopher. Christopher is er lid van de lokale wielerclub en trekt er twee keer per week met de ploegmakkers op uit om zijn fysieke conditie op peil te houden. Christopher is geen onverdienstelijk fietser. Alleen, in groep rijden lukt zo goed niet. Hij steekt er een beetje boven uit, met als gevolg dat de mindere goden er na enkele kilometers uitwaaien. De plaatselijke voorzitter heeft dit echter elegant opgelost: hij heeft Christopher tot tijdrijder omgevormd. Zo rijdt hij alleen, hoeft zich van niemand aan te trekken en is er geen onvrede meer in de rest van het peloton.
En zo geschiedde. Christopher vloog over de maagdelijke wegen onder de bewonderende ogen van zijn landgenoten. De president was zodanig onder de indruk dat hij Christopher de opdracht gaf om deel te nemen aan het WK tijdrijden in Inssbruck. Christopher gaf er gisteren het beste van zichzelf: hij legde de 52,1 km af in 1u31'43".
En Christopher krijgt navolging: wanneer acht Placora's om halfvijf klaar staan voor de laatste woensdagrit, blijkt den John zijn tijdritpaard van stal te hebben gehaald. TV-beelden kunnen inspirerend werken. Onder een stralende zon vatten we de rit aan en houden er een gezapig tempo op na. Langs het kanaal draaien we rustig rond, tot John zich aan kop zet en de snelheid fors de lucht in gaat. Enkelen onder ons raken in de problemen en moeten de rol lossen. Even komt het tot een hergroepering, maar aan het spaarbekken is het weer van dat.
Verschillende ploegmakkers proberen John te overhalen om het iets rustiger aan te doen, maar dat zijn woorden in de wind. John is er alleen vandoor. Niet g betreurd, we draaien opnieuw rond en maken de rest van het parcours gezamenlijk af. Wim, Pilot Pascal en Steve Flitser houden er de vaart in zodat we 1u38'26" later aankomen in het lokaal. John zit er ons op te wachten en moet dus een tijd hebben neergezet die in de buurt komt van onze vriend uit de Maagdeneilanden. In 2019 vindt het WK plaats in Yorkshire. John is kandidaat om er de plaats van Christopher in te nemen.
Ook nog wat minder leuk nieuws: Christ is het slachtoffer geworden van een ontplofte compressor en ligt met een gecompliceerde beenbreuk in het ziekenhuis. We wensen hem spoedig herstel toe. Hopelijk is hij klaar voor het volgende seizoen.
Zaterdag sluiten we het huidige seizoen af. Een Picon zou meer dan toepasselijk zijn.
Omwille van praktische redenen wordt de Georges Lammertyn Memorial op 13 oktober gereden, en niet op 6 oktober zoals eerder aangekondigd.
Het wordt een ritje van een 65-tal kilometer, gevolgd door een fund raiser ten voordele van de clubkas. Start om 14u op de gekende locatie. Vanaf 18u kunnen we genieten van bouletten in tomatensaus of stoofvlees, beide vergezeld van frietjes. Kostprijs 10. Nodig gerust vrienden en kennissen uit.
Uw dienaar heeft tussen alle schoolse en politieke beslommeringen in even de tijd gemaakt om een tweede tussenstand op te maken. U zult merken dat er in vergelijking met de vorige stand van zaken toch een aantal verschuivingen hebben plaats gegrepen. Zo is er een afscheiding gekomen in de top drie (uw dienaar is nu al aan het sparen geslagen ...) en hebben er in de buik van het peloton ook enkele positiewisselingen voorgedaan. De laatste weken van september beloven best spannend te worden!
De nazomer toont zich van zijn mooiste kant: een aangename septemberzon lokt tien Placora's naar de startplaats. Aolus meldt ook present van uit westelijke kant zodat de keuze van tussenstop zich richting Alveringhem situeert. De uiteindelijke keuze valt op Lo; niet de Caersarboom maar wel de afspanning langs de vaart wordt ons uiteindelijk doel.
We mijden het centrum van Leffinge omwille van leurders en rijden ons woensdagparcours in omgekeerde richting. Geert Pirelli is terug van weggeweest en toont zich onmiddellijk in de kop van het peloton. De bandenmagnaat is verlost van zijn knieproblemen en laat dit duidelijk blijven. Hij vindt ook dat Rich en Noël moeten ophouden met trunten over hun pijnlijke pols. Als dit maar goed afloopt...
Het tempo is strak maar niemand komt in de problemen. Na een klein anderhalf uur strijken we neer aan Lo-brug waar de waardin ons weet te verleiden met Blonde Petrus en Sint-Bernardus. Dan speelt er zich een vreemd tafereel af: de grote volkstoeloop doet de bazin naar de telefoon grijpen om haar echtgenoot op te trommelen. De brave man komt fluks aangereden .... op een grasmachine! Eens iedereen voorzien van drank verdwijnt hij even vlug als hij gekomen is. Ondertussen laat Renaud zich verleiden om een artistieke foto van de gevel te trekken (zie onze FB-pagina); kwestie om eens geen pinten in beeld te brengen.
Nu de dorstigen gelaafd zijn vatten we de terugweg aan. Met de wind iets meer in het voordeel gaat de snelheidsmeter nog een beetje hoger. Geert Alaphillippe neemt het voortouw; uw dienaar moet enkele keren zijn enthousiasme temperen, want Geert beschikt niet over een kilometriek en rijdt zuiver op het gevoel. Het is duidelijk dat het gevoel bij de ene niet overeenkomt met het gevoel bij de andere.
Het is nog geen kwart over vijf wanneer we 85 km verder aankomen in het lokaal. Butler Ronny neemt hier direct het initiatief, zodat de hydratatie kan worden ingezet. Einde van een bijzonder aangename rit!
Elf Placora's paraat voor deze bijzondere jubileumrit. Onze nestor viert zijn 50ste huwelijksverjaardag met zijn sympathieke Anita en heeft ons uitgenodigd om na de rit de voetjes onder de tafel te schuiven. Het spreekt vanzelf dat we onze trip aanpassen aan de feesteling en dat een bezoek aan de beroemde p..pwegel niet uit kan blijven.
En zo gebeurt het dat we richting Koksijde vertrekken. Met een lichte tegenwind zoeken we de luwte in de Nieuwpoortse en Oostduinkerkse villawijken. Op de grens tussen Koksijde en Adinkerke houden we halt aan het gedenkwaardig weggetje waar het voor Leo 53 jaar geleden allemaal begon. We krijgen ook omstandig uitleg hoe jongelui het in die tijd aan boord moesten leggen om elkaar beter te leren kennen. Na het nemen van een herinneringsfoto gaat de rit verder richting Veurne.
Gezien de festiviteiten later op de dag is er besloten om geen tussenstop in te lassen. De Veurnse markt zal ons dus niet ontvangen; we nemen er nog een stukje Langelis bij en rijden via Wulpen en Nieuwpoort terug naar het lokaal. Langs de vaart wordt de gashendel eventjes opengezet, maar iedereen kan vlotjes mee.
Op de Torhoutsesteenweg doet er zich nog een incident voor: een onvoorzichtige automobiliste steekt zonder kijken het fietspad over! We kunnen haar nog maar niet ontwijken om erger te voorkomen. Enkele seconden eerder vroeg Steve Flitser waarom er de zaterdag niet gespurt werd. Wel, daarom! U kunt op de FB-pagina in bewegende beelden bekijken. Hoog tijd dat er hier een ingreep gebeurt om het verkeer veiliger te maken.
Gezien het vroege aankomstuur besluiten om er toch nog eentje in het lokaal te drinken. En 's avonds is het dan groot feest met stoofvlees en frietjes! De jubilarissen worden op passende wijze gehuldigd, een dag om te onthouden.
Na de zondvloed van vorige woensdag - JP. Bakker en Geert Alaphilippe hebben toch gereden, zij het met de MTB! - staan 12 Placora's aan de start. Onder hen Rookie terug van lang weggeweest Alain, thans expert in het verplaatsen van tuinhuisjes op wieltjes, en Postman Dan die eindelijk opnieuw in zijn fietsschoenen kan.
Het heeft heel wat voeten in de aarde vooraleer we de het einddoel (lees: terras) van onze rit kunnen vastleggen. De wind zit in "in het verkeerde gat", waardoor de keuze Oostkust of Westkust moeilijk te maken is. Gelukkig komt Geert aangereden met een voorbereide rit en kan deze Gordiaanse knoop worden doorgehakt. Het wordt Hooglede.
Op onze FB-pagina kunt u netjes het afgelegde traject volgen. Het dient gezegd: een pareltje! Noël heeft jammer genoeg nog steeds last van zijn Portugese uitglijder en moet in de bergzone afhaken. Heel spijtig, want zo mist hij ons bezoek aan de afspanning De Twee Arenden (bouwjaar 1773!) in Hooglede. De pronte waardin serveert ons Rodenbach, Hapkin en Grimbergen van 't vat, een versnapering die we ons laten welgevallen.
Op de terugweg is Leo het slachtoffer van een dubbele bandbreuk. Onze nestor kan een uitpuilend riooldeksel niet tijdig ontwijken met alle nare gevolgen vandien. Gelukkig is Postman Dan er om alles binnen de kortste keren te verhelpen.
In het laatste gedeelte van de rit hebben we de wind op kop, vanwege uit het verkeerde gat. JP. Bakker neemt zijn taak zoals hij die vorige week uitvoerde opnieuw op, deze keer bijgestaan door Remi!
In de Schorre wordt er een spurtje getrokken waar Leo - wat had u gedacht - zich de sterkste en de slimste toonde (al beweren kwatongen dat Geert hier een kilogram Noordzeegarnalen verdiend heeft).
In het lokaal worden we door PDF en Rich verwelkomt. Goed nieuw wat deze laatste betreft: zijn rechter pols is uit het gips! Als we de nagestuurde foto's mogen geloven hebben Steve Flitser en Remi de vergadering gesloten.
Afspraak volgende woensdag en natuurlijk volgende zaterdag!
De laatste zaterdag van augustus blijkt een uitgelezen moment om een familiefeest te organiseren, met als gevolg dat heel wat Placora's verstek moeten geven voor de zaterdagrit. Het is derhalve in een eerder beperkte bezetting richting Franse grens rijden, maar niet nadat Postman Dan ons heeft uitgewuifd. De onfortuinlijke gepensioneerde brievenbesteller - loodgieter heeft last van een ontstoken voet en kan de wielerschoenen niet aan. Onze lappenmand raakt almaar meer gevuld!
Er staat een stevige westenwind waardoor ons zestal besluit om de beschutting van de duinen op te zoeken. Geert Alaphilippe neemt het voortouw en leidt ons in de Nieuwpoortse villawijk van hot naar haar. Uw dienaar waant zich op bepaalde momenten in de KVO-spionkop vanwege "nu naar links, nu naar rechts, ...". Uiteindelijk bereiken we De Panne. Oorspronkelijk was het de bedoeling om op de markt in Veurne een moment van hydratatie in te lassen; dit plan wordt opgeborgen, we rijden naar Vanessa in Bulskamp. Op het zonnige terras kunnen we even rusten en neemt Foto Steve de gelegenheid te baat om enkele actiefoto's te nemen van ons familiefeest.
Op de terugweg hebben we nu de wind in het voordeel. Geert neemt ons op sleeptouw, de snelheidsmeter zakt niet meer onder de 35. Even voor Steenkerke krijgt uw dienaar af te rekenen met een fringaletje, een suikerwafel brengt soelaas. We kiezen vanaf Schore voor de grote baan naar Sint-Pieterskapelle en rijden zo over Zevekote naar Gistel. Daar draaien we links de Torhoutsesteenweg op die nu voorzien is van een mooi fietspad.
Voor de laatste 6 kilometer hebben we wind opnieuw op kop. JP Bakker zet zich resoluut op kop en brengt ons zonder af te geven naar het lokaal. We tellen 85 km op de boek. Meer beeldmateriaal op de FB-pagina!
Een lichte bries uit het westen, 23°, zon, woensdagavond 18u00. Zeven Placora's melden zich voor een temporit.
Het zijn voornamelijk Renaud, Wim en John B. die het voortouw nemen richting Nieuwpoort. Aan de Rattevallebrug worden we ingehaald door een vrouwelijke renster die achter de brommer traint. Dit willen John, Wim en Zorro niet laten passeren - dat ego, hé - en ze snellen er achteraan. Tussen droom en daad staan echter wetten in de wet, en bezwaren. John en Wim naderen tot op 20 m maar moeten dan de deerne laten gaan. Zorro had al langer door dat hij met een chasse patate bezig was.
Het pas aan het spaarbekken dat ons groepje opnieuw volledig is. John zet zich nu, naar gewoonte, resoluut aan kop en neemt de rest mee in zijn zog. Tot aan de bocht in Stuivekenskerke zal de snelheidsmeter voortdurend flirten met 40 per uur! Onze John heeft toch iets te diep in zijn krachtenarsenaal moeten tasten, want op de terugweg zullen ook de andere ploegmaats het kopwerk overnemen. We draaien dus netjes rond en het gaat goed vooruit.
Er wordt nog eens gespurt op de brug, Renaud toont zich de snelste. Onderweg is het meermaals oppassen voor aanstormende tractors en ander landbouwgeweld. We bereiken veilig en wel de Kromme Elleboog en kunnen ons voorbereiden voor de eindspurt. Uw dienaar zet zich op kop om de snelle mannen in positie te brengen. Het wordt een driestrijd tussen John, Renaud en de opnieuw verbazend kwieke Leo. Renaud toont zich opnieuw de snelste en de slimste.
In het lokaal staat de PDF klaar en even later komt ook Rich er bij. Onze onfortuinlijke motorrijder moet morgen (lees donderdag) opnieuw onder het mes voor nog een vijs nu in zijn rechter pols. Het ontlokt de opmerking dat hij meer vijzen in zijn handen zal hebben dan in zijn hoofd!
We genieten van de zomeravond met een hapje en een drankje. De weersvoorspellingen voor komend weekend zijn weinig belovend. Wait and see!
Op de FB-pagina kunt u nu ook deze rit in bewegende beelden bekijken. De technologie staat voor niets!
Op zaterdag 8 september vieren we niet alleen de bevrijding van Oostende maar ook Leo's 50ste huwelijksverjaardag met Anita. Alle Placora's zijn, samen met hun partner(s), van harte uitgenodigd vanaf 18u00 voor een drankje en een hapje in ons lokaal. Graag aanwezigheid bevestigen (met aantal) voor 31 augustus!
Na weken voorbereiding is de dag aangebroken: de klassieker naar de Zeeuwse mosselen. Maar nog voor we van start kunnen wordt ons clubje opgeschrikt door het onrustwekkende bericht dat Rich en Geert Alaphilippe betrokken zijn geweest in een motorongeval. Op de Koninklijke Baan werden zij ter hoogte van de Vosseslag onderuit gereden door een onachtzame automobilist. Gee.rt komt er met de schrik van af, Rich is er erger aan toe. Op de spoed in Brugge wordt een breuk van de linker pols vastgesteld en zal er moeten geopereerd worden. Als klap op de vuurpijl moet de onfortuinlijke een dag later opnieuw naar het ziekenhuis, waar wordt vastgesteld dat ook zijn rechterpols gebroken is! Geen Rich dus die ons de weg zal tonen. Gelukkig zullen we in Geert en JP Bakker hem op waardige wijze vervangen.
Genoeg stof tot gesprek dus. Uiteindelijk zijn we met z'n twaalven die richting Breskens trekken om daar het veer naar Vlissingen te nemen. Onder leiding van Geert rijden we naar Middelburg, Vere naar Jantje Neels waar we de Westerschelde oversteken. In het eerste deel hebben we de wind in de rug, het gaat dus goed vooruit. Het zonnetje laat ons enigszins in de steek, maar de temperatuur is ideaal om te fietsen. Onderweg nemen we de tijd om enkele kiekjes te trekken, we maken er een ware toeristische uitstap van.
We blijven de oevers van de Westerschelde volgen, die bezaaid zijn met lege oesterschelpen. Dit zijn scherpe dingen: wanneer Butler Ronny over zo'n exemplaar rijdt wordt hij bedacht met een knaller van klapband! We krijgen nu de Zeelandbrug in het vizier die we met de wind in het nadeel zullen moeten oversteken. Eventjes wordt het toeristentempo vergeten en wordt er op de brug stevig doorgetrokken. Is het de gedachte van de korte pijn, of de schrik die er in zit na de catastrofe in Genua? In alle geval, het is nu full speed ahead en het peloton scheurt in twee stukken. Niettemin vindt Renaud de moyen om bewegende beelden te schieten die u op onze FB-pagina kunt bekijken.
Een vreemd fenomeen: Strava registreert de overtocht van de Westerschelde niet! In totaal zullen we 136 km gereden hebben; de 119 km die het kaartje aangeeft is dus fout. Gelukkig vindt op deze link wel de gevolgde route (met dank aan Zorro!)https://www.facebook.com/1084152655/videos/10214048615584474/
Het spreekt vanzelf dat er aan de overkant wordt gewacht. We zijn nu vlakbij ons lunchadres, de maag begint te knorren. Butler Ronny loodst ons naar de lokale yachtclub, waar hij als een koning wordt onthaald (met een frisse pint er boven op!). We krijgen een ereplaats op het terras en laten de mosselen ons welgevallen. Expert ter zake Leo verklaart dat ze van topkwaliteit zijn. We besluiten om voor de terugweg, gezien de windrichting, niet de kust te volgen maar binnen door te rijden naar Zoutelande. Geert past zonder verpinken zijn knooppunten aan!
Opnieuw op de fiets kruipen vraagt wat karakter, want het maagje is vol en het hartje vraagt rust. We vervolgen onze weg van knooppunt naar knooppunt. Geert en JP Bakker ontwarren de knopen zonder probleem en leiden ons langs prachtige weggetjes, met hier en daar een stukje "strada rosso". In Zoutelande houden we nog een korte drinkstop om dan door te rijden naar Vlissingen en een glorieuze passage op de boulevard.
We halen netjes op tijd het veer, waar Wim tijdens het wachten enkele medepassagiers kan verbazen met foto's van Freddy Maertens en andere wielercoryfeeën. Het is al een stuk over zevenen wanneer we terug aan het lokaal zijn.
We mogen spreken van een bijzonder geslaagde rit. Dank Wim en Dennis voor de hulp bij het vervoer, Geert en JP Bakker voor de route, Butler Ronny voor de catering, Renaud, Noël, Remi, Danny G., Zorrootje en Leo voor het gezelschap!
Slechts vier Placora's staan op deze katholieke feestdag om 9u30 in correcte wielertenue aan Bel&Bo. Heel wat afzeggingen of activiteiten op andere locaties zorgen voor deze beperkte delegatie. De weergoden zitten ook niet echt mee: in het westen dreigt een zwarte wolkenmassa. Niet verwonderlijk: de heidense goden zullen het toch niet afleggen van een vrouw met dubieuze reputatie!
Onder de starters Rookie Alain, terug van weggeweest. Samen met Butler Ronny, Danny G. en uw dienaar rijdt hij naar Koksijde via vaart en kanaal. Er wordt netjes rondgedraaid aan een gezapig tempo, tot we tussen Nieuwpoort en Wulpen worden voorbijgestoken door een trio waarvan het achterste lid ook een bevallig achterste blijkt te hebben. Butler Ronny gaat onmiddellijk in de achtervolging en zal zo gedurende een achttal kilometer op een mooi zicht mogen kijken.
Door deze actie is het tempo ook de lucht in gegaan waardoor de kilometerteller niet meer onder de 30 zakt. Met de wind in de rug op de terugweg vorderen we vlotjes, ondanks de waterdruppels. Maria blijkt nogal incontinent te zijn wanneer ze de lucht in gaat, wat Kerk en Leven ook moge beweren.
In het lokaal aangekomen worden we door de PDF verwelkomt. Tijdens het nuttigen van ons aperitief krijgen we ook berichten uit de vier windstreken van onze Placora-vrienden: Rich op de motto, Pilot Pascal op de MTB en Remi die in het zwart de werking van de dubbele boekhouding uitlegt!
Afspraak volgende zaterdag om 7u45 voor onze mosselrit. Tot dan!
Slechts vier Placora's staan op deze katholieke feestdag om 9u30 in correcte wielertenue aan Bel&Bo. Heel wat afzeggingen of activiteiten op andere locaties zorgen voor deze beperkte delegatie. De weergoden zitten ook niet echt mee: in het westen dreigt een zwarte wolkenmassa. Niet verwonderlijk: de heidense goden zullen het toch niet afleggen van een vrouw met dubieuze reputatie!
