Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
28-09-2017
PROFICIAT KAMPIOEN !
Al bij al toch een ontgoochelend magere opkomst voor de laatste woensdagrit van het seizoen. De afwezigheid van PM Dan betekende de mathematische zekerheid voor Rich dat hij volgende jaar een volledig seizoen de kampioenen trui zal mogen omgorden : proficiat Rich ! . Het op de valreep aansluiten van Paul betekende een boost voor het tempo van de groep die bij wijlen niet echt goed raad wist met de zeer ongewone zuid-oost bries . Ouderdomsdekens Leo en Noel lieten zich niet pramen en konden zich zonder veel problemen nestelen in de slipstream van de koptrekkers . Zowel op de brug als bij de eindsprint werden nog eens voor een laatste maal alle registers opengetrokken en kon iedereen met een tevreden gevoel terugblikken op deze laatste woensdagrit. Het werd een driedubbele traktatie wegens verjaardag (ondergetekende), kampioenen titel (Rich) en nakende oppensioenstelling ( Remi, die zich rechtstreeks van de werkplaats nog naar het Vliegpleintje had gehaast) .
Afspraak komende zaterdag om 13u30 voor de allerlaatste officiële rit van dit seizoen, gevolgd door wat versnaperingen aangeboden door Remi .
Op deze mooie nazomerzaterdag staat een ruime Placora-delegatie klaar om richting hinterland te trekken. Een licht briesje uit het zuidoosten kan er ons niet van weerhouden om richting Westrozebeke te rijden. De Keuneleuteroute is een klassieker in ons repertoire waar de klimmers in ons gezelschap reikhalzend naar uitkijken. Noël is dus iets minder enthousiast.
Onder leiding van Wim, JP Bakker, Renaud en uw dienaar gaat het over Leffinge, Zande en Moeren naar Koekelare. De Poggio is de eerste beklimming van de dag, als we de brug over de autostrade even buiten beschouwing laten, en wordt in gruppo compato bedwongen.
We zouden in Vlaanderen niet zijn mochten we niet geconfronteerd worden met wegenwerken, zeker nu de gemeenteraadsverkiezingen maar een jaar van ons verwijderd zijn. Dit kan soms tot vreemde toestanden leiden. In Werken zijn er werken, althans zo meldt een verkeersbord, maar die blijken dan al voltooid te zijn. In Zarren daarentegen is de weg opgebroken en moeten we even behendig over het voetpad.
We zitten dan al in de heuvelzone, waar de groep uiteenspat. Het is nu een kwestie van voldoende elan te hebben om zonder al te veel te moeten bijtrappen de volgende helling te kunnen beklimmen. Leo toont er zich een meester in en nestelt zich vooraan in de kopgroep.
Na 45 kilometer bereiken we onze bevoorradingsstop. De Keizer Karel in blonde of bruine tooi wordt gesmaakt, niet vooraleer Wim een bezoek aan de lokale bakker heeft gebracht om zijn hongerklop te stillen. Eens de innerlijke mens versterkt kunnen we de terugweg aanvatten.
Er wordt gekozen voor een variatie op het thema: de afdaling van de Gitsberg laten we links liggen en we volgen JP Bakker door een streek die hij als zijn broekzak kent. Zo rijden we via Lichtervelde, Groenhove en Torhout richting Aartrijke. Tussen Aartrijke en Bekegem is de baan alweer opgebroken en moeten we even onze cyclo-crosstalenten bovenhalen. Het onvermijdelijke gebeurt: een ploegmaat rijdt plat.
Hier moet uw dienaar het verslag van deze toch wel zeer aangename rit staken. Slachtoffer van tijdsdruk is hij genoopt om alleen de rest van de rit af te werken. Hij laat dus zijn teamgenoten achter en haspelt de laatste 20 km solo af om tijdig op zijn volgende afspraak te kunnen zijn.
Indien het weer het toelaat wordt woensdag de laatste midweekrit gereden. Over het precieze vertrekuur zal er ongetwijfeld nog geWhatsApp't worden.
Bekeravond op KVO en dus weinig kandidaten voor de woensdagrit die uiteindelijk toch om 18u en niet een half uur vroeger van start ging.
Rich, de grootste cumulard van Oostende en omstreken, gaat voor de dubbel : een snedige rit, annex getuige van een eerste overwinning van ons weireldploegje.
Hij heeft het zich niet beklaagd !
Een matige zuid-zuidwester noopte nu niet direct tot waaierrijden maar toch reden we met 5 man vlotjes rond. Postman Dan had fin-de-saison benen en moest
de rol lossen, hij werkte op eigen tempo het vertrouwde parcours af.
Met een mooi gemiddelde van 32 + bereikten we voldaan het lokaal en kon den après beginnen.
Tevergeefs zochten we op Prime rechtstreekse beelden van de bekermatch, die zal geboekstaafd blijven als de wederopstanding van KVO in de pintjesliga, dus
beperkten we ons tot het plannen van de zaterdagrit : postman Dan heeft blijkbaar iets moois in gedachten .
We zijn benieuwd !
Tot dan, de weerberichten zijn gunstig, KVO speelt niet thuis : geen excuses om niet af te komen !
Slechts vier Placora's staan om halftwee paraat voor de zaterdagrit. Nochtans hadden er meer op WhatsApp hun aanwezigheid bevestigd. Na kort overleg besluiten JP Bakker, Renaud, Pilot Pascal en uw dienaar om richting Bray-Dunes te rijden en er de plaatselijke Picon te proeven.
Aolus is aanwezig, maar heeft niet de omvang van Jose, laat staan Irma. We draaien met z'n vieren netjes rond langs het klassieke kustparcours. In Koksijde wordt de pertinente vraag gesteld of er iemand het nieuwe adres kent waar het zwarte goud geschonken wordt. Blijkt dit niet het geval te zijn! We kiezen dan maar voor plan B: via Ghyvelde naar de markt in Veurne. We hebben 45 km op te teller wanneer het zonovergoten marktplein opdraaien. Het beoogde adres valt buiten de prijzen vanwege in de schaduw liggen. De buur is veel beter gesitueerd en voorwaar, we herkennen twee bekende gezichten die er van een Tongerlo zitten te genieten: Noël en Postman Dan! Ze beweren dat ze stipt op tijd aan het vertrek stonden en dat er niemand te zien was. Vreemd! Misschien in het vervolg enkele minuten vroeger van huis vertrekken...
We laten het niet aan ons hart komen en storten ons op de Tongerlo, die lekker maar ook prijzig is. JP Bakker geeft enige uitleg omtrent zijn wattages zodat we toch ook een educatief moment hebben. Na de vochtverhouding terug op peil te hebben gebracht vatten we de terugweg aan. We hebben de wind mee en peddelen vrolijk langs de kanaal en vaart. Postman Dan heeft met enige kortademigheid af te rekenen en moet het rustig aan doen; misschien toch eens op doktersbezoek gaan.
Na 75 km zijn we terug van waar we vertrokken zijn. Samir verzorgt ons zoals altijd, het was een mooie dag.
Is het einde in zicht van de glorieuze Placora-woensdagavond-ritten , tijdens de welke 15 of meer gedreven wielerliefhebbers zich de ziel uit het lijf reden om zich
te kunnen meten met hun metgezellen waarmee dan achteraf een frisse pint werd genuttigd in het stamcafé , keuvelend over de deugddoende rit en over zoveel
dingen meer ?
Feit is dat gisteren onder een perfect gesternte slechts 5 (vijf!) Placora's de moeite hadden gedaan hun carbonnen ros van stal te halen om er , naar wekelijkse traditie,
nog eens een lap op te geven.
Drie daarvan namen hun verantwoordelijkheid om , met de wind enigszins in het nadeel, beurtelings het kopwerk voor hun rekening te nemen.
Twee free-riders kregen even voorbij Leffinge het vriendelijke, maar ook dwingende verzoek in het geheel mee te draaien zodat het voor iedereen wat aangenamer
zou zijn.
Dit bleek echter het startsein te zijn voor John B. , die zich namelijk door niets of niemand de les laat spellen, om uit te pakken met een straf nummertje, 't is te zeggen :
kop trekken in een soort van trance en zonder veel poeha zijn 4 metgezellen terug naar af brengen .
We namen het kadootje in dank aan en bereikten het lokaal met meer dan 34 km/u gemiddeld op de teller .
Vermeldenswaardig feit is dat we halfweg een stevig peloton EE's kruisten met evenveel (gewezen?) Placora's in de rangen als ons eigen aantal ....
Enfin, den aprés was aangenaam en we zagen het kleur van Hank's trui voor één keer door de vingers toen hij de helft van onze pizza kwam verorberen bij
Velen onder ons kennen nog het fameuze stripverhaal 'De familie Snoeck' uit onze jeugd. Weinigen weten dat dit ook een fameus bier is. Gelukkig zijn daar nog enkele Placora's die op een zonnige zatermiddag klaar staan om een bezoek te brengen aan de desbetreffende brouwerij in Fortem.
Het onweer van de avond voordien doet velen ongerust in de lucht turen. Sommigen hebben regenjasjes bij, anderen dan weer niet. Om 13u30 stipt zet het peloton van negen zich in beweging.
We volgen de klassieke route via Slijpe, St. Pieterskapelle, Schore, Oostkapelle, Lampernisse en zo naar Alveringhem. Een dreigend wolkendek verzamelt zich in het westen, wat uw dienaar doet voorstellen om misschien toch maar een lichte koerswijziging in te lassen. Renaud V. ziet er geen graten in en is er ten volle van overtuigd dat het droog zal blijven. Geen omtrekkende bewegingen zullen nodig zijn, verzekert hij.
En hij heeft gelijk. Wanneer we om 14u30 en 31 kilometer verder Brouwerij De Snoeck bereiken is dat nog steeds onder een stralende zon. De pientere lezer heeft nu ook al kunnen afleiden dat er er aan een stevig tempo gefietst is; hij kan zelfs, mits enig wiskundig inzicht, de gemiddelde snelheid afleiden. Halfdrie is echt te vroeg om nu al een terras aan te doen, dus rijden we nog een extra lus over Lo.
Vijftien kilometer later mogen we dan toch genieten van een blonde of bruine Snoeck, wat ik u zeker kan aanbevelen, waarde lezer.
Op de terugweg hebben we af te rekenen met een lichte tegenwind. Nadat Renaud V en JP Bakker de kop namen op de heenweg, is het nu Geert G. die het tempo aangeeft. Er wordt mooi samengewerkt, waardoor niemand in de problemen komt. Deze rit eindigt even incidentloos als hij begon!
"Geen topzomer maar al bij al vrij normale waarden..." zo relativeerde Sabine, naar goede gewoonte, de voorbije maand augustus. Was juli noch min noch meer 'slecht' te noemen, dan mag je de afgelopen maand in de kolom "desastreus" catalogeren. Stormwind en bakken regen hielden het ros op stal en ontnamen bij velen het laatste greintje fietsplezier. Liefst 11 nullen op het rijtje al zit niet allleen het kloteweer hier voor iets tussen. Chapeau voor Rich en Dan die in die omstandigheden toch nog 9 ritten en 735km bijeen wisten te fietsen en zo met een bijna onoverbrugbare voorsprong de slotmaand ingaan .Eerstgenoemde stond zelfs tweemaal op zondagmorgen alleen aan Bell&Bo en maakte dat telkens kenbaar met een 'only the lonely'- whatsapptje. Duimen maar voor een zonovergoten september!
Het is er dan eindelijk van gekomen, en feite mogen we ons gelukkig prijzen deze klassieker even te hebben uitgesteld. In ideale omstandigheden staan er elf Placora's om 9u30 aan de start van de langste rit van het jaar: zo goed als windstil, een lekker zonnetje ... Rich belt zijn vriend Frans op in De Oude Haven om onze komst te melden.
We hebben nog maar net de schoenen in de pedalen geklikt of daar komt Tone aangevlogen, rechtstreeks van de pot! Onder leiding van Rich vatten we onze tocht aan: Zandvoorde - Oudenburg - Brugge - Damme en dan lans De Stinker naar St. Laureins om daar dan af te slaan naar de Nederlandse grens.
We houden een gezapig tempo van om en bij de 30 per uur aan en komen zo'n kwartier vroeger dan voorzien aan op onze bestemming. Er volgt een hartelijke ontvangst en de halve liter als apero smaakt als geen ander. Dat de mosselen smaken is een open deur intrappen.
Nadat de innerlijke mens versterkt is moet de terugweg worden aangevat. Rich stelt voor om de nieuwe A11 een bezoekje te brengen; een kleine omweg maar toch een uniek gegeven om op een autosnelweg te rijden. In tijden van Vuelta ziet iedereen dit zitten.
In Lapscheure is het een beetje zoeken, maar uiteindelijk komen we goed terecht. Waar we evenwel niet op gerekend hadden was de massale volkstoeloop! Het is file-rijden met de fiets op de autosnelweg. Uiteindelijk raken we uit het gewoel, niet nadat Tone eerst bijna het slachtoffer wordt van een roekeloze 4X4-bestuurder en geprobeerd heeft een verkeersbord in een zijn achterzak te steken. Er zijn nog zekerheden in deze wereld.
De dorst begint ook door te wegen; we belanden uiteindelijk op de Driftweg wat ons doet besluiten om Hippo 12 een bezoekje te brengen. Helaas, de afspanning is gesloten! We stoppen dan maar aan het Versluys-Centrum. Uw dienaar en zwager Danny G. verlaten hier de groep want zij hebben nog een familiale BBQ-afspraak.
150 km op de teller, dat kan tellen! Sfeerbeelden vindt u op de FB-pagina.
Frank Deboosere beloofde ons een mooie, zonnige en warme woensdag. Dat was ook het geval, tot 15u45. Dan besluit Aolus om een tandje bij te steken, worden de gordijnen voor de zon geschoven en kan je op het strand een re-enactment van de vlucht van Egypte meemaken.
Ondanks deze negatieve evolutie in het weerbeeld staan er toch negen Placora's om 18u klaar voor de rit naar Stuivekenskerke. Met de wind in het nadeel vatten we de tocht aan. Er wordt voorbeeldig rondgedraaid, iedereen neemt een stuk van het kopwerk voor zijn rekening.
Aan de Tervate-brug kruisen we de Oosteind-vrienden, met in het uitgerekte pelotonnetje opnieuw enkele ploegmaten die voor het zware werk hebben gekozen.
Wanneer we de baan naar Schore opdraaien krijgen we de wind in de zeilen. Rich zet zich op kop en neemt de groep op sleeptouw. We zoeven door St. Pieterskapelle, vliegen de brug over en zijn in geen tijd opnieuw aan het lokaal.
Tot grote vreugde van Zorro is het Kyra die ons voorziet van drank en spijs. John zit er ook; hij heeft er een solo-rit opzitten. Iedereen krijgt de kans om van de pizza te genieten, het gerstenat vloeit rijkelijk.
We krijgen nog verrassingsbezoeken van Christ en de PDF. Rich maakt van Christs aanwezigheid om voorlopige plannen te smeden voor een Portugese uitstap.
De weerberichten voor zaterdag zien er veelbelovend uit: 25° en een westenwind 2 tot 3. We vertrekken om 9u30 richting Philipine. Er is gereserveerd in het vertrouwde mosselrestaurant. We verwachten rond 17u terug in Oostende te zijn. Het spreekt vanzelf dat boterhammen niet nodig zijn en er wordt verwacht dat iedereen mee aan tafel zit.
Graag had uw dienaar een verslag van de zondagmorgenrit gebracht. Helaas, hij was nogal pissed door de vraag van een teamgenoot die vond dat hij geld te goed had uit het potje.
Vanzelfsprekend is dit niet de plaats om de discussie op deze plaats te voeren.
Dus heeft schrijver dezes er een soloritje van gemaakt om in de eerste plaats de melk die dreigde over te koken in het potje () te houden. 50 km solo als recuperatie en alles eventjes op een rijtje gezet. Tijd brengt raad...
Geduld is een deugd en wie niet wacht wordt niet geacht. Wijze zegswijzen die hun waarde bewezen hebben. U kunt dan ook, waarde lezer, de vreugde begrijpen die uw dienaar ervaart wanneer beslist wordt om de naar De Vette Os te rijden om er de befaamde Picon te degusteren.
Aolus heeft opnieuw al zijn duivels ontbonden en blaast met kracht 5 - 6 vanuit het westen ons tegemoet. Om toch enigszins aan zijn kracht te ontkomen beslissen we om de rit tegenwijzerzin te rijden, dit wil zeggen via Nieuwpoort, Oostduinkerke, Koksijde en De Panne richting Leisele.
We zijn met zeven Placora's die de tocht aanvatten; iedereen draagt zijn steentje bij in het kopwerk waardoor we een regelmatig doch constant tempo kunnen aanhouden. In Koksijde moet uw dienaar even voet aan grond zetten om een voetplaatje opnieuw vast te zetten. Aan Plopsaland heeft Postman Dan af te rekenen met een platte achterband. Remi wil een helpende hand reiken, wat niet echt nuttig blijkt te zijn wanneer we nadien de besmeurde handen van de Postman Dan te zien krijgen. RVDW staat onmiddellijk klaar om zich te ontfermen over de kaduke binnenband.
Na enig overleg over te te volgen weg besluiten de de Gent-Wevelgem route door de Moeren te volgen. We beseffen algauw wat het voor de renners moet betekenen om in een koerssituatie door dit vlakke land te moeten koersen. Geen enkele beschutting, volledig overgeleverd aan de elementen.
John B. neemt nu het meest kopwerk voor zijn rekening. In Houtem hebben we met met wegenwerken af te rekenen waardoor we een eind te voet moeten. Na enig zoekwerk vinden we uiteindelijk Leisele en kunnen we ons op het terras van De Vette Os neervleien om de plaatselijke Picon te nuttigen.
Op de terugweg hebben we de wind in de zeilen. Hoewel, in Izenberge krijgen we opnieuw met een omleiding af te rekenen en moeten we 10km extra op de teller plaatsen. Het gaat dus via Polinckhove en Alvernighem naar Lampernissen en Stuivekenskerke. Langs de IJzer is het nog even op de tanden bijten, want de wind zit dan weer tegen.
Het is even voor zes wanneer we het lokaal bereiken met 105 (!) kilometer op de teller. Samir voorziet ons van drank en een berg boterhammen die zelfs Jerommeke de ogen had doen opentrekken. Niet voor een van onze ploegmaten die de verbruikte calorieën netjes aanvult.
Een mooie rit als ideale voorbereiding op onze tocht naar Philipine volgende week. Vertrek om 9u30, indien het weer het toelaat.
Het was lang geleden dat de weergoden aan onze zijde stonden, maar gisteren was het zo ver. Een stralende zon, een lichte bries uit het westen en dus een groot peloton aan de start. We vertrekken met z'n dertienen, wat niet veel goeds voorspelt; gelukkig wacht Geert G. ons op in Leffinge en kunnen we met veertien verder.
Het zijn voornamelijk John B. en Wim W. die het tempo bepalen. Het gaat er gezapig aan toe, tot onze collega's van het Oostelijke Eind onze inhalen. Even is de Placora-ploeg volledig, want net als vorige week hebben een zestal ploegmakkers voor het snellere werk gekozen. Na enkele honderden meters worden onze trekkers tot de orde geroepen en valt er een gat van zo'n 35" tussen de twee groepen.
Verder valt er niks bijzonders te melden, tenzij de uitval van John B. langs de IJzer waarin hij duidelijk maakt dat hij door niemand, maar dan ook door niemand de les wordt gespeld... Renaud spreekt zalvende woorden en algauw keert de rust terug in de gelederen. Enfin, het begrip rust is hier relatief want de snelheidsmeter wijst voortdurend 35 + aan.
Er wordt voorwaar ook nog gespurt op de brug. Remi en Renaud tonen zich de sterksten, een exploot die ze aan Spegelaere zullen herhalen. Tussen de twee spurten door wordt er nu voorbeeldig rondgedraaid, met een vermelding voor JP Bakker die getuigt over goede benen te beschikken.
Aangekomen in het lokaal kunnen we zonder probleem op het terras plaatsnemen . Samir voorziet ons van drank en spijs, het wordt een mooie zomeravond. Sommigen, waaronder uw dienaar, verlaten echter vroeg het pand want ze willen nog eens "Oh, la, la, la" horen; het is immers al heel lang geleden dat dit mooie lied nog eens in Oostende te horen was ...
Hoewel de weersvoorspellingen weinig hoopgevend zijn maken wij afspraak voor volgende zaterdag!
Tijdens het eerste weekend van september vindt opnieuw Ostende Koerst plaats. Wie interesse heeft vindt alle info + inschrijfformulier op https://www.facebook.com/OstendeKoerst/. Er is de belofte dat iedereen de koers mag uitrijden!
Uw dienaar was helaas weerhouden voor de zaterdagrit en dus verwijst hij graag naar zijn collega-reporters voor de het verslag van desbetreffende rit. Hij stond wel fris en monter aan de start van de zondegrit, samen met acht ploegmakkers - waarschijnlijk een record voor deze matinale rit. Johnny Limburg is er na een lange afwezigheid terug bij, een prettig weerzien!
GPS - Tone, bij sommigen van het vrouwelijke kune ook bekend als 'Pietje' - stelt een ritje van 52,3 km voor over Aartrijke en Zedelgem. Het dient gezegd, hij is een man van zijn woord. En Tone zou Tone niet zijn (of Pietje) om ons niet langs enkele pittoreske weggetjes te leiden.
Het is waarlijk geniet, niet in het minst daar de gemiddelde snelheid rond de 30 draait en iedereen dus tijd heeft om adem te halen en zijn frustraties te ventileren over het KVO-vertoon van de vorige avond.
Rest mij nog om het relaas van de sprint in de Schorre weer te geven. Samen met Renaud VDW leidt uw dienaar de debatten in. Uiteindelijk is het Postman Dan die zich de sluwste toont en Leo op de meet kan verslaan.
Helaas geen weergave van wat er zich in het lokaal heeft afgespeeld gezien uw dienaar nog familiale verplichtingen had.
Noteer nog volgende data: er wordt gereden op dinsdag 15 augustus (we vieren het van de grond komen van de Maagd Maria) én woensdag 16 augustus (normale avondrit). De Mosselrit die gepland was op 19 augustus wordt verplaatst naar 26 augustus, dit op vraag van de meerderheid.
Slechts vier Placora's en gastrijder Sven aan de start van de woensdagrit. Heel wat ploegmakkers kiezen voor de Eastenders en het hoger tempo. Het weze hen gegund. Anderen zijn op vakantie of hebben professionele verplichtingen.
Postman Dan, Danny G, Noël en uw dienaar besluiten om er dan maar een gezapige rit van te maken. De dreigende lucht schrikt hen niet af, het zal wel overwaaien. Gastrijder Sven neemt het commando op zich en we vlieden richting vaart. Even voor Leffinge worden we opgewacht door Rich en John Beton op de moto, net terug van de Bink Bank Tour. Het zijn inderdaad twee stoere binken in hun motopak. John neemt onmiddellijk de taak van fotograaf op zich en schiet enkele actiebeelden die op onze FB-pagina te bewonderen vallen https://www.facebook.com/WTC-Placora-478362632222340/
Hoe verder we richting Nieuwpoort rijden, hoe dreigender het wolkendek wordt. Cumuluswolken trekken samen in het zuiden, opgestapeld in een pittoreske wanorde. Langs het Spaarbekken merken we dat er twee achtervolgers in aantocht zijn. We houden even in, want Hank blijkt één van hen te zijn. Het duo heeft blijkbaar bijzondere haast, want ze ijlen ons zonder boe of ba voorbij ...
Aan de Uniebrug gekomen houden we halt voor overleg. Boven Stuivekenskerke woedt er duidelijk een hevig onweer. We overwegen om terug te keren, maar de blauwe lucht in het westen doet ons besluiten om een alternatieve route te volgen: via Nieuwpoort en de schapenwegel naar Oostduinkerke en dan terug. We zullen het wel droog houden ....
Postman Dan heeft er geen goed oog in en dringt in Nieuwpoort aan om toch maar de steven te wenden. Hij krijgt echter geen gehoor bij zijn kompanen, wat hen later zuur zal opbreken. Tot aan Oostduinkerke verloopt alles nog goed, maar eens we opnieuw richting Nieuwpoort rijden gaan de hemelsluizen open. Er volgt een antediluviale stortbui die ons tot grote voorzichtigheid dwingt. Postman Dan houdt dan even halt om zijn regenjasje aan te trekken. Alleen uw dienaar blijft bij hem, de overige drie laten zich meedrijven door de regenstroom.
Het sop stroomt bijwijlen letterlijk uit onze schoenen, maar we geven niet op. De harde woorden van de PDF zijn in onze oren blijven hangen en het weze duidelijk WIJ ZIJN GEEN MIETJES! Voorbij Westende is het ergste leed geleden en kunnen we opnieuw normaal rijden. Postman Dan begint al onmiddellijk aan de planning om zijn carbonnen ros te poetsen; Langs de vaart worden we bijgehaald door de Eastenders, enfin het zijn Placora's in een andere uitrusting .
Na 50 km komen we aan in het lokaal. We vinden er Remi terug aan de toog, net terug van zijn Vip-arrangement in Ardooie en Ronny (!) die op zijn eentje de traditionele rit heeft gereden. Vertrokken om 17u30 heeft hij in Stuivekenskerke de volle laag gekregen. Een tiental minuten later komt ook Noël binnendruipen. Hij heeft samen met Danny G. geschuild onder de brug in Nieuwpoort, gastrijder Sven heeft zijn weg alleen verder gezet. En zo komt het dat we met vijf vertrekkers in drie groepen aankomen. Faut le faire!
Richard de motard komt dan aangereden op zijn elektrische fiets. We krijgen zijn wedervaren te horen met John op de moto: ook zij werden niet gespaard van stortbuien. Alleen Remi heeft het volledig kunnen droog houden. Hij zat dan ook in de VIP-tent!
Nadat we aan de buitenkant nat zijn geweest is het nu de beurt aan de binnenkant. Pas wanneer we van buiten helemaal droog zijn wordt de weg huiswaarts aangevat. Het einde van een memorabele rit.
Juli 2017 zal de Placora-annalen ongetwijfeld ingaan als een waar dieptepunt. En wij die dachten dat de grillen van ons al niet zo betrouwbaar klimaat voorbestemd waren voor april, werden met het begrip 'Belgische zomer' geconfronteerd. Maar liefst vier woensdagen op rij was het pompen of bijna letterlijk verzuipen. De aanmoedigende 'be a man'-whats apps van onze vriend Hank ten spijt was de opkomst bijzonder mager tot nihil. Met een 'schamele' 510km uit 8 ritten is uittredend champ Daniël de maandwinnaar en zit zo Rich op de hielen die met 2600 nog steeds leidt. 'Opa Zee' Renaud, mag ondanks zijn drukker wordende grootouderlijke verplichtingen nog op het derde schavotje
Het is er dan uiteindelijk toch van gekomen: de rit naar Bergues! Na twee uitgeregende zaterdagen kan er gestart worden onder een wisselende bewolking. Niet iedereen, waaronder uw dienaar, is ervan overtuigd dat het droog zal blijven: het regenjasjes steekt in de achterzak.
Tone en Postman Dan zijn het onmiddellijk eens over de te volgen route. Met tienen vertrekken we om 9u30 richting de Franse vestingstad. De tocht gaat over Nieuwpoort, Veurne, Bulskamp om zo de immer winderige Moeren in te duiken. Even oponthoud wanneer uw dienaar zijn regenjasje voor de wijde wereld kiest.
Om 11u40 komen we aan op de markt van Bergues en zijn we klaar voor een bezoek aan les Ch'ti. We vinden een mooi terras waarop we ons aan het aperitief wagen. De magen knorren, dus wordt ook de spijskaart gevraagd. Moules - Frites, Carbonnades Flamandes of een Croque Monsieur, het gaat er allemaal vlotjes in begeleid door een Ch'Ti Tripel Pression!
Tijdens de lunch vernemen we tal van details over het liefdesleven van onze ploeggenoten; de discretie gebiedt echter om dit niet aan de grote klok te hangen. Wie nieuwsgierig is naar de details moet volgende keer maar meerijden. Het romantisch telefoontje van Tone aan zijn 'Pietje' kan hoe dan ook niet geëvenaard worden.
De innerlijke mens versterkt zijn we klaar voor de terugrit. Heel veel steun van Aolus krijgen we niet: de rakker heeft tijdens de middagpauze besloten om van uit een andere hoek te blazen. Het blijft dus duwen. Alle eer en glorie aan Tone die zijn kennis van de Franse binnenwegen bewijst. Een waarlijk aangename trip brengt de groep op plaatsen waar ze het bestaan totaal niet van vermoeden.
En zo arriveren wij rond 15u45 aan het lokaal met 120 km op de teller. Moe maar voldaan vleien we ons op het terras van ons lokaal. Drank en pizza zorgen er voor dat we binnen de kortste keren terug op onze positieven zijn. Zoals Lou Reed het stelde "It's just a perfect day".
De volgende daguitstap is gepland om 19 augustus; dan wordt de traditionele mosselrit naar Phillipine verreden.
Het wil maar niet lukken. Alle onheilsvoorspellers in zake de opwarming van ons klimaat ten spijt moest er alweer forfait worden gegeven vanwege overvloedige regenval. Alleen Henk trok de baan op met enkele groene metgezellen om dan van uit een of andere duistere kroeg een WhatsApp-bericht te sturen.
Onze vrienden FCB-supporters beleefden, zo mogelijk, nog een somberder avond met de vertoning van hun idolen. Onze PDF had echter al heel vlug de strategie van de nieuwbakken trainer Leko door: zo veel mogelijk achter de bal aan lopen zodat je zo weinig mogelijk foute passes kunt geven!
Maar we geven de moed niet op: afspraak volgende zaterdag om 9u30 op de Bel&Bo parking voor de rit naar Bergues. We shall persevere!
Pluvius en Aolus waren het afgelopen beiden op de afspraak, met als gevolg dat de geplande rit naar Bergues letterlijk en figuurlijk in het water viel. Maar uitgesteld is niet verloren, dus doen we volgende zaterdag opnieuw een poging. Afspraak om 9u30 aan het lokaal.
Elk nadeel heb z'n voordeel, want zo kan Tone de route verkennen. Uw dienaar pleegde immers samen met onze spoorzoeker, Noël en Ronny vorige donderdag een puidenrondje naar Adinkerke en Veurne. Dit even terzijde: een spectaculaire botsing tussen Tone en Noël werd in extremis vermeden toen de eerste rechtsaf wou indraaien terwijl de tweede rechtdoor reed. Dit op een parcours dat we voor de 843ste keer reden!
Maar soit; toen we op markt in Veurne aan het bekomen waren van de doorstane emoties, daarin bijgestaan door een Wieze Tripel, bleek Tone ontdaan door het gegeven dat de rit naar Bergues zo maar uit de losse pols zou gereden worden. Hij besloot stante pede op verkenning te trekken zodat onbereden paden ons deel zouden zijn. Deelnemers zijn dus gewaarschuwd.
Ook zondag bleek er niemand geneigd om de knusse bedstee te ruilen voor de vroege herfstaankondiging. Dit ontlokte bij de PDF de uitlating dat wij allemaal mietjes zijn en dat in "zijn " tijd het er anders aan toe ging. Hij beloofde zelfs hierover een column te plegen, waar we natuurlijk halsreikend naar uitkijken.
De weersvoorspelling voor woensdag is hoopgevend, hopelijk tot dan! Een breed glimlachende waard zal ons met open armen ontvangen!
Slechts vier Placora's staan om halftwee paraat voor de zaterdagrit. Nochtans hadden er meer op WhatsApp hun aanwezigheid bevestigd. Na kort overleg besluiten JP Bakker, Renaud, Pilot Pascal en uw dienaar om richting Bray-Dunes te rijden en er de plaatselijke Picon te proeven.
) te houden. 50 km solo als recuperatie en alles eventjes op een rijtje gezet. Tijd brengt raad...
Geduld is een deugd en wie niet wacht wordt niet geacht. Wijze zegswijzen die hun waarde bewezen hebben. U kunt dan ook, waarde lezer, de vreugde begrijpen die uw dienaar ervaart wanneer beslist wordt om de naar De Vette Os te rijden om er de befaamde Picon te degusteren.
Het was lang geleden dat de weergoden aan onze zijde stonden, maar gisteren was het zo ver. Een stralende zon, een lichte bries uit het westen en dus een groot peloton aan de start. We vertrekken met z'n dertienen, wat niet veel goeds voorspelt; gelukkig wacht Geert G. ons op in Leffinge en kunnen we met veertien verder.
Uw dienaar was helaas weerhouden voor de zaterdagrit en dus verwijst hij graag naar zijn collega-reporters voor de het verslag van desbetreffende rit. Hij stond wel fris en monter aan de start van de zondegrit, samen met acht ploegmakkers - waarschijnlijk een record voor deze matinale rit. Johnny Limburg is er na een lange afwezigheid terug bij, een prettig weerzien!
Pluvius en Aolus waren het afgelopen beiden op de afspraak, met als gevolg dat de geplande rit naar Bergues letterlijk en figuurlijk in het water viel. Maar uitgesteld is niet verloren, dus doen we volgende zaterdag opnieuw een poging. Afspraak om 9u30 aan het lokaal.
