Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
24-07-2016
Waaieren
Zes Placora's willen genieten van een prachtige zondagochtend. Lichte bries uit het zuidwesten, lekker zonnetje, niet te warm: wat kan een mens zich meer toewensen. Toch had het maar een haar gescheeld, of uw dienaar had verstek moeten laten gaan. Een platte achterband noopte hem tot een extra snelle bandenwissel. Gelukkig biedt WhatsApp soelaas en wordt er eventjes gewacht.
Tot de orde van de dag dan. Gezien de windrichting dreigt eentonigheid door alweer dezelfde route te moeten volgen. Rich weet echter een variatie op het thema te bedenken en loodst ons via de Zwarte Weg naar de Lange Lis. We draaien netjes rond (zie verder) tot even voorbij de IJzer Leo met bandbreuk heeft af te rekenen. Terwijl hij vaststelt dat zijn noodpomp van bedenkelijke kwaliteit is, neemt Rich de gelegenheid te baat om Noël nog eens met handen en voeten de mechaniek van een waaier uit te leggen. We verwijzen u, beste lezer, hiervoor naar onze FB-pagina waar u een live-verslag van dit college kunt bekijken. Voor de volledige uitleg bekijkt u http://m.nieuwsblad.be/cnt/dmf20160722_02394623
Eens de band opgepompt zetten we onze weg verder; even is er verwarring over de terugweg. We kiezen uiteindelijk voor de route via Wulpen. Van een super hoog tempo kan er geen sprake zijn vanwege de ware volkstoeloop op de fietspaden. Zowat half Vlaanderen heeft blijkbaar besloten om op deze zondagmorgen de fiets van stal te halen.
Langs de vaart bijna nog bijna een valpartij wanneer Noël het achterwiel van een 'gastrijder' aantikt. We halen uiteindelijk zonder brokken de thuishaven; Krist zit ons al op te wachten achter een frisse pint. Even later vervoegen Geert Pirelli en onze PDF ook onze rangen. We kijken verbaasd op wanneer de PDF FCB feliciteert met het geleverde spel gisterenavond; hij weet ook te melden dat FCB nu al zijn eerste doelstelling van het jaar heeft bereikt, namelijk het winnen van de Supercup. Het is volgens hem nu uitkijken of het tweede doel, het spelen van de finale van play off 2, bewaarheid zal worden!
Er worden ook nog enkele afspraken gemaakt: op zaterdag 13 augustus rijden we de mosselrit naar Philippine. Uur van vertrek is 10u00. Het spreekt vanzelf dat we onze boterhammen thuislaten, want we zullen de Goudbrand proeven in afspanning De Oude Haven. Rich maakt de nodige reservaties.
Op deze zaterdag dienen de Placora's zich aan in verspreide slagorde: een achttal vertrekt om 10u 's morgens naar het Franse Wissant, een tiental dient zich op het traditionele uur aan voor de al even traditionele rit naar Leisele. Voor het wedervaren van de liefhebbers van de fruits de mer verwijzen wij naar de commentaren van de verslaggever ter plaatse. Het volstaat hier al te melden dat, volgens wat wij hebben mogen vernemen, de afwezigen ongelijk hadden.
Wat er van zij, uw dienaar moet noodgedwongen verstek laten voor de buitenlandse trip en rijdt dus met negen gezellen naar het pittoreske Leisele en het de al even pittoreske Vette Os. Er staat opnieuw een stevige bries en met al de afwezige locomotieven moet iedereen een duit in het zakje doen. Er wordt met vijven rondgedraaid en alles verloopt vlot tot Danny G. even voor St. Pieters Kapelle vooraan plat rijdt. Postman Dan is gelukkig bij de hand om de bandbreuk in de kortste keren te herstellen.
Tussen Oostkapelle en Alveringem is er 'course barée': een tractor rijdt voor ons en we zijn genoodzaakt om in zijn zog te blijven. We kunnen vaststellen hoe de chauffeur gedurende de ganse tijd aan het gsm'en is (zijn hand leek wel vergroeid met zijn linker oor), wijl we genieten van de zuivere polderlucht vermengd met dieseldampen.
Uiteindelijk bereiken we onze bestemming, waar de nieuwe uitbaatster ons hartelijk verwelkomt. Niemand durft te vragen waar de Vette Os gebleven is en of zij de Dikke Koe is... Na het nuttigen van twee consumpties (Picon à 3) vatten we de terugweg aan. Met de wind in het voordeel gaat het nu een stuk vlotter, wat uw dienaar niet belet om in een put te rijden met een platte achterband tot gevolg. Opnieuw toont Postman Dan zijn kunnen, maar hij heeft af te rekenen met reservemateriaal, door uw dienaar geleverd, van povere kwaliteit. Een korte soepappe is in deze zeker een afrader. Het gevolg is dat er vijfhonderd meter verder opnieuw moet worden haltgehouden om de herstelling te herhalen.
Wanneer deze klus geklaard is, gaat het full speed richting het lokaal. Daar wacht de PDF ons op; hij heeft er zelf ook een ritje naar Leke op zitten, waar een nieuwelingentreffen plaatsvond. Rich en Remi besluiten om het deze keer niet zo lang te trekken als vorige woensdag, en ook uw dienaar moet het gezelschap vlug verlaten omwille van andere verplichtingen. Ondertussen zijn via WhatsApp de eerste beelden van onze buitenlandse delegatie toegekomen en kunnen we vaststellen dat het door ook goed is. We verwijzen lezer dezes graag naar onze FB-pagina wanneer hij of zij het beeldmateriaal wil bekijken.
Via hetzelfde medium vernemen we dat Steve Stamper met gezondheidsproblemen te worstelen heeft, wat zijn langdurige afwezigheid natuurlijk verklaart. We wensen hem een spoedig herstel toe en hopen hem vlug opnieuw op de fiets te zien.
Volgende week zijn er opnieuw festiviteiten in het verschiet, want dan is Butler Ronny jarig. We kijken er nu al naar uit!
8 Placora's + gastrijders CB en BT vatten de tocht aan naar Audresselles waar we ook tegen zessen het avondmaal zouden nuttigen. Onheilsvoorspellingen over lange files aan de grensovergang bleken geen verzinsels maar gelukkig kunnen we op dergelijke precaire momenten rekenen op het cartografisch intellect van Paul die nogmaals het ongelooflijk onnozel begrip " grenscontroles " een neus zette door via de nochtans door iedere wielertoerist gekende baantjes vlotjes Frankrijk binnen te rijden! Iedereen zou nu toch moeten weten dat enkel de meest idiote potentiële terrorist netjes in de file de officiële grensovergangen gaat passeren, enfin dit volledig terzijde natuurlijk. De wagens konden we netjes kwijt op het marktje van Audresselles , van parkeerautomaten hier geen enkel spoor. Gps van dienst Paul nam samen met Peter resoluut het heft in handen en stuurde ons van meetaf aan onmiddellijk over de 700 m lange Rue Eugene Varlin met max stijgingspercentage van 23 percent . De helft van ons nochtans select groepje moest al van de fiets en dit bleek inderdaad de voorbode van een prachtige maar zeer pittige rit van zo'n 115 km . Iedereen zette echter het klassieke tandje bij enzelfs Wim met die vervelende "42" gaf nooit af. Eerste tussenstop was gepland in het gehuchtje Samer . Na een klein oponthoud was de groep echter uiteengevallen in 3 ! componenten zodat telefonisch overleg noodzakelijk bleek. Voor de gezellen van GPS Paul uiteraard geen probleem , de andere groepen hadden echter verkeerdelijk " Samir" in hun gps geladen en waren op weg naar een klein gehucht , gelegen ergens in centraal Spanje. Uiteindelijk konden we toch allemaal samen lekkere taart en boterkoeken nuttigen op het marktpleintje van Samer. De volgende tussenstop was een beach bar in Wissant waar de lokale "witte van wissant" iedereen kon bekoren. De weinig sportieve commentaar van onze voorzitter op de nu al iconische foto van de dappere collega's op de dijk van Wissant was bij de meeste Placora's in het verkeerde keelgat geschoten en er werd druk overlegd over hoe we hem via de whats app gevat van antwoord zouden kunnen dienen. Ondergetekende vond dat het toch enigszins beschaafd moest blijven en stuurde uiteindelijk een kleine selectie van de meest gevatte woordspelingen door ... Onze schitterende dag werd gepast beëindigd op het zonnig terras van " le loup de mer " voor de klassieke fruits de mer , rijkelijk overgoten met een goede chardonnay Voor de foto's moeten wij verwijzen naar de whats app. Een eye catcher was alleszins de dessert van Hank die hij zonder verpinken volledig soldaat maakte. Tegen dat we de terugtocht aanvatten was het fileprobleem richting Belgie opgelost voor enkelen was halfelf nog wat aan de vroege kant om huiswaarts te keren en drong een rondje bij de echte Samir zich op.
De maand juni was duidelijk niet alleen een rampmaand voor ijsventers en strandstoelverhuurders, ook de Placora's presteerden sterk ondermaats. Met 7765 afgehaspelde kilometers komen we amper boven de helft van de maand mei uit! Sedert ons Catalaans-Fries intermezzo was het kloteweer van de zomer die trouwens nog altijd moet beginnen de grote boosdoener. Niet zo voor maandwinnaar en tot nader order nog altijd regerend (sic) kampioen Hank, die met 605km aan een serieus inhaalmanoeuvre bezig is. Samen met leider Renaud V. is hij trouwens de enige die de kaap van de 2000km voorbij is.
Magere opkomst op deze woensdag van slechts acht Placora's. Om op het strand te zonnen is het weer misschien niet optimaal, maar om te fietsen kan het er best mee door. De afwezigen hebben steeds .... Aolus blaast matig van uit het noord-westen, wat betekent dat we op de heenweg veelal wind in het voordeel hebben.
Bij aanvang al onmiddellijk een uitval van Henk: hij gaat in de achtervolging van een nogal luidruchtige bromfietser om er dan ostentatief voor te gaan rijden. Na dit exploot zullen we hem vooraan niet meer zien. Henk rijdt namelijk bijzonder wetenschappelijk en houdt zich strikt aan het trainingsschema dat zijn fitnessmeter hem oplegt. Vandaag blijkt dit zone 1 te zijn, wat zoveel betekent als geen kop trekken.
Cyber John Beton is van de partij met zijn tijdritfiets. John is in volle voorbereiding van de KRNSO-tijdrit. Wanneer we de vaart bereiken neemt hij resoluut de kop. Niemand kan hem volgen en weg is den John. Even voorbij Leffinge rijdt Postman Pascal plat. John is dan al aan de einder verdwenen en hoort of merkt niet dat zijn ploegmaat door pech aan de kant van de weg staat.
Renaud V leidt vakkundig de herstelling en na luttele minuten kan het pelotonnetje zijn weg verder zetten. We rijden aan een mooi, gelijkmatig tempo zonder dat er iemand in de problemen komt. De regenwolken worden wel steeds dreigender, en wanneer aan de Rattevalle Johan D. met een leegloper heeft af te rekenen vrezen we met z'n allen dat we het niet droog zullen houden. Fotomateriaal van de herstelwerken vindt u op de facebookpagina https://www.facebook.com/WTC-Placora-478362632222340/
Een ongegronde vrees, zal blijken, maar die zet er ons wel toe aan om het tempo enigszins op te drijven. Vanaf Wilskerke is het full speed ahead tot aan het lokaal. John zit er ons op te wachten, verscholen achter zijn bord spaghetti en glas Cécémel (zie opnieuw de hier hoger vermelde fb-pagina). Hij weet ons te vertellen dat hij het parcours heeft afgelegd aan een snelheid tussen de 36 en 42 per uur. De recuperatie kan nu ook voor ons beginnen met 33 cl bier of een witten, geflankeerd door een spie pizza.
De plannen voor zaterdag worden besproken: kandidaten voor de dagtrip naar Wissant worden vriendelijk verzocht zich te melden op de post die zich hieronder bevindt. De thuisblijvers vertrekken zoals vanouds om 13u30. Leisele en In de Vette Os lijken ons een verleidelijk doel.
We vertrekken om 10u aan het lokaal voor een recuperatieritje van zo'n 100 km vanuit Wissant. Een tussenstopje en een fruits de mer na aankomst mogen uiteraard niet ontbreken. Thuiskomst zal zich ergens rond 21u situeren. Deelnemers dienen zich via reactie te melden, kwestie van het vervoer te kunnen regelen.
Met zeventien op de afspraak, grote opkomst dus. We verwelkomen opnieuw Noël en terug van weggeweest Zorro. De Portugese finaleplaats zal hier ongetwijfeld een rol spelen... Na enig overleg - Hondschote, Hooglede, Leisele, Lo - wordt uiteindelijk voor de laatste gekozen.
Spitsbroeders Henk en Wim nemen het kopwerk voor hun rekening en sturen ons peloton door de steeds winderige polders. Even over St. Pieters Kapelle neemt kersverse (enfin, voor de vierde keer al!) opa Danny G. de kop en kiest voor een verrassende alternatieve route. Hij stuurt ons in tegengestelde richting over het oude woensdagparkoers richting Schore. Het wegdek ligt er nog altijd even erbarmelijk bij, de gevolgen laten zich dus raden. Remi plat en even oponthoud.
Na een vlotte bandenwissel zetten we onze weg verder en bereiken we zonder verdere problemen de afspanning aan Lo-brug. Petrus Blond is zodanig populair dat de patron bij de tweede ronde enkel keldergekoelde pinten kan serveren. Enkele Placora's morren, zij worden gesust met een portie chips.
Er wordt afgesproken om het ook op de terugweg kalm aan te doen en de snelheidsmeter niet boven de 32 te laten stijgen. De wind zit echter in de rug, waardoor we bijna gedwongen worden om 35 + te rijden. Aan Steenkerke slaan we rechtsaf en worden er nog maar eens met wegenwerken geconfronteerd. Tone loodst ons evenwel feilloos via een alternatief naar de vertrouwde route.
Nog eenmaal wordt er haltgehouden, ditmaal voor een pisstop. We bevinden ons dan al voor Slijpe. De paarden ruiken de stal en op het stuk tussen Leffinge en de Kromme Elleboog wordt er nog eens fors doorgetrokken. Iedereen kan zich handhaven, dus geen probleem.
We kunnen opnieuw plaatsnemen op het terras van ons zomerlokaal, ondanks de dakwerken. Opa Danny trakteert voor nieuwgeborene Martha en de definitieve planning voor het komende weekend wordt vastgelegd. Wie kiest voor een dagje Wissant, gevolgd door een plateau fruits de mer spreekt af met Renaud V. Vertrek om 10u aan het lokaal. De thuisblijvers vertrekken zoals gewoonlijk om 13u30 voor een nog nader te bepalen rit.
Vergeet de topprestatie die Greg Van Avermaet neerzette. Alle bewondering voor het kabinetstukje dat Cyber John Beton ten beste gaf tijdens onze wekelijkse woensdagrit.
Voor een keer ideaal weer en dus een goede opkomst. We vertrekken met lichte tegenwind; vanaf meter één zet John Beton zich op kop, in eerste instantie bijgestaan door JP Bakker. Iedereen heeft er zin in, en met flukse tred gaat het richting Leffinge waar Geert G. de rangen versterkt.
We hebben blijkbaar heel wat bekijks: terwijl we langs de vaart rijden worden we vanuit een meerijdende Volvo gefotografeerd en / of gefilmd. In feite vanzelfsprekend, gezien onze strak gespierde body's.
John blijft maar doorgaan, de kilometerteller geeft constant 35 per uur aan. Nu eens uw dienaar, dan weer Henk dienen zich aan om over te nemen, maar onze Cyberman wil van geen wijken weten.
Geen meldenswaardigheden meer, tenzij het egale strakke tempo dat de Betonmolen blijft draaien. Hij zal dit volhouden tot 300 m voor de aankomst. Respect!
Gezien Het Vliegplein nog altijd gerestaureerd wordt, moeten ook vanavond uitwijken naar Den As. Daar worden we opgewacht door de PDF, die er ook een ritje heeft opzitten, en Noël en Tone die aan een rustig tempo de woensdagrit hebben afgewerkt.
Rich noteert het seizoensrecord op een bierkaartje, terwijl Dreten handen te kort komt om de dorstigen te laven.
Er zijn plannen om op zaterdag 16 juli een dagrit naar Wissant te organiseren. Details over uur van vertrek volgen nog. Zaterdag een gewone rit, afhankelijk van de windrichting.
Een stevige zuidwester van 5 beaufort kan acht Placora's niet afschrikken om de strijd met de elementen aan te gaan. Onder leiding van Geert G. laveren we door de polders om zo de zwaarste windstoten te ontwijken.
Via Nieuwpoort gaat het dan richting Oostduinkerke waar we voorwaar op enkele colletjes van vierde categorie worden getrakteerd. We zetten onze weg verder langs de gekende route.
Opschudding in Koksijde wanneer we alweer worden geconfronteerd met wegenwerken. Allemaal demonstreren we onze cyclo-cross vaardigheden, behalve Ronny dan. Hij mist een 'opwippertje' en belandt zo tegen het asfalt. Rich zou het beeld later vergelijken met dat van een 'oude aangespoelde zeehond' . Ronny houdt er geen permanente averij aan over, behalve een bloedende vinger.
Aan De Panne slaan we dan af richting Adinkerke, waar we opnieuw te voet worden gesteld door, u raadt het al, wegenwerken! Eens het grensdorp gepasseerd krijgen we nu wind in het voordeel en gaat het vlotjes naar Veurne. Café De Kroon op de markt lijkt ons de ideale afspanning om het vochtverlies te compenseren. Ronny wordt er verzorgd door de gedienstige dienster en Geert G. trakteert het eerste rondje naar aanleiding van het behalen van de architectendiploma door zijn dochter. Een welgemeende proficiat!
De Tourrenners hebben nog 80 km voor de boeg vooraleer ze de meet in zicht krijgen. Wij doen het met de helft. Het is nu vooral Henk die het tempo bepaalt. We ondervinden aan de lijve dat met wind mee rijden niet noodzakelijk minder lastig is. Aan de afsplitsing tussen Wilskerke en Leffinge nemen we afscheid van Geert G. die nog andere verplichtingen heeft. Onze rit eindigt aan Den As, aangezien ons zomerlokaal tijdelijk gesloten is omwille van verfraaiingswerken aan het dak. Dreten is blij verrast ons te zien, en wij kunnen nog de eindspurt meemaken.
Op het moment dat uw dienaar aanstalten maakt om huiswaarts te keren, melden eerst de PDF en enkele minuten later Renaud VDW zich aan. Voor het relaas van hun bezoek verwijs ik u naar andere bronnen.
Zestien Placora's zijn bereid om de jaarlijkse bedevaart richting West-Vleteren aan te vatten. Tone wordt tot GPS van de dag gebombardeerd en dan weet de trouwe lezer het wel: een rit langs prachtige wegen, sommige waar Christus nog nooit gepasseerd is (en waarschijnlijk nooit zal komen) om dan uiteindelijk de bestemming te bereiken.
Tot aan Alveringem wordt het tempo voornamelijk door Renaud V. geregeld. Hij rijdt op zijn MTB, want als voorbeeldige vader heeft hij zijn koersmachine aan zoon Thibaut uitgeleend. Vanaf Leo's geboorteplaats is het dan Tone die het voortouw neemt. Een wegversperring wordt genegeerd, met als gevolg dat we enkele honderden meters door het slijk mogen ploeteren. Vooraleer iedereen de voeten opnieuw in de klikpedalen heeft kunnen steken zijn er toch wel een tiental minuten verlopen.
Maar geen gezever. We rijden nu richting Oost-Cappel en aanschouwen er de afspanning waar Leo Anita voor het eerst diep in de ogen heeft gekeken. Onze Nestor wordt één en al nostalgie.
Met de rally van Ieper in het achterhoofd probeert Tone de drukte te vermijden. Hij doet dat door ons een 'kleine' lus te laten rijden die ons tot in Poperinge brengt. Vandaar gaat het dan eindelijk naar de plaats waar het nectar gebrouwen wordt.
Een bijzonder energieke garçon neemt onze bestelling al op nog voor we goed en wel zitten. Dit belooft veel goeds, maar helaas. Het blijft lang wachten voor we onze lippen in het schuim kunnen dompelen. Nadat we dan de innerlijke mens hebben versterkt, vatten we de terugtocht aan. Na de traditionele discussie over wat nu de kortste weg naar huis is, wenden we de steven richting Oostende.
Johnny Limburg probeert ons duidelijk te maken "da de win in de rug zi lang de vaar...", maar Leo laat ons toch een parallelle weg volgen. Even voor Wulpen nog een klein oponthoud wanneer Renaud VDW met bandbreuk heeft af te rekenen. Het is kwart over vier wanneer we het lokaal betreden.
Butler Ronny en Noël wachten ons op, net als de Hasseltse Oude en Hollands Nieuwe (ons aangeboden door Leo!). Er wordt gesmuld dat het een feest is. Rond 18u00 verlaat uw dienaar, moe maar voldaan, het pand. Hij moet thuis nog aperitieven....
Welaan, waarde lezer, uw dienaar is terug. Na drie weken afwezigheid omwille van drukke professionele verplichtingen (het GO! Atheneum Pegasus barst uit z'n voegen) meldt schrijver dezes zich op zondagmorgen present. Samen met zeven andere Placora's, waarvan sommigen met milde Alzheimer zich afvroegen wie deze vreemdeling wel mocht zijn, meld ik mij aan op de alom bekende startplaats.
Rich bepaalt afstand en richting, en dus vertrekken we voor een 50-tal kilometer richting Oostduinkerke. Geen meldenswaardigheden, tenzij een korte pisstop in Nieuwpoort. De baankapitein leidt ons door de riante villawijken waar ooit Wilfried Martens de plak zwaaide om dan via het kanaal Veurne - Nieuwpoort de terugweg aan te vatten.
Uw dienaar geniet van de supercompensatie van de Calpe-trip en kan zonder moeite het tempo volgen. Tussen Mannekensvere en Leffinge legt Geert Pirelli er de pees op, met een vaart van 35 + zoeven we naar het lokaal.
Daar aangekomen enige ontnuchtering, of net niet, want de voorraad Aquarius blijkt uitgeput. Dit noopt de gezondheidsfreaks onder ons (waaronder u schrijver dezes zeker niet moet catalogeren) om dan toch maar enig gerstenat tot zich te nemen.
Het logboek leert ons dat er gisteren, ondanks de plensbuien, drie vermetelingen het carbonnen ros van stal hebben gehaald.
Afspraak woensdag voor de traditionele rit, deze maal gevolgd door een historische avond waarop de Rode Duivels worden aangemoedigd. Volgende zaterdag rijden we, ondanks de Rally van Ieper, naar Pater Roger. Vertrek om 10u00.
een veertiental placoras voor de woensdagrit die tegen alle weersverwachtingen in toch in ideale omstandigheden kon plaatsvinden.
de recente perikelen in gedachten werden door baancommissaris rich voor de rit de puntjes nog eens kort op de i gezet
de iet wat verwarde taktiek van johan kon op weinig bijval rekenen al vonden enkelen dat de chit chat op de whatsapp ivm zijn talrijke doordeweekse recuperatieritten
misschien eens kon toegepast worden bij de placoras op woensdag
soit , bijna iedereen happy op pad dus , hoewel onze gewoonlijk steeds spraakzame en opgewekte "cool boy" hank precies even van slag was , dat de hele rit ook bleef
en zelfs na de rit de moeite niet nam om zich te laten troosten door zijn begripvolle mederenners
daardoor heeft hij ook niet kunnen vaststellen hoe Samir bij binnenkomst van onze groep letterlijk alles liet vallen om ons in rotvaart onmiddellijk te voorzien van spijs en drank
van service gesproken !! blijkbaar wordt deze blog niet alleen door actieve renners gelezen
rich vroeg zich ondertussen af of we niet stilaan child focus moeten verwittigen van het feit dat we onze dienaar ondertussen al bangelijk lang niet meer hebben gezien ...
kwade tongen beweren echter dat hij zich in stilte zou voorbereiden op zijn sterkste come back ooit en dat we nog allemaal serieus gaan verschieten ...
programma voor zaterdag : antoine heeft een rit uitgestippeld van zo'n 90-95km richting hooglede/lichtervelde/torhout met lunch ergens halfweg met vertrek om 9u30 zodat
we ruim op tijd terug zijn voor de heropstanding van onze teerbeminde rode duivels die het om 15u opnemen tegen ierland
volgende week zaterdag zouden we dan, als de weergoden het toelaten, onze traditionele rit naar de paters rijden , gevolgd door de al even traditionele traktatie van leo met de
een dozijn placora's had er wel zin in op deze nagenoeg windstille zaterdagnamiddag , opgesmukt met enkele verdwaalde
regendruppels en een aangename lentetemperatuur.
olv baankapitein rich, die zich had voorgenomen de troepen kort te houden, werd richting hertsberge vertrokken in de hoop
het gezellige terras van de bolzak te kunnen frequenteren.
na een feilloze rit langs west vlaanderens mooiste wegels konden we met genoegen vaststellen dat onze bestemming
open en toegankelijk was
de eendracht binnen de groep was ook naast de fiets voorbeeldig : 2 x 12 karmelietjes leverden ons 3 x 75 cl bonus op,
later af te halen door de voorzitter !
de terugweg werd licht euforisch aangevat : vooral antoine , die al maanden lang geen alcohol had aangeraakt , raakte maar
niet uitgepraat over de tijd van vroeger , waarin figuren als den ollegatscheerder blijkbaar deel uitmaakten van zijn vrij bewogen
leven
het parcours werd enigszins aangepast : via het lappersfortbos bereikten we de ring van brugge en vandaar konden we via
de vaart afslaan om zo het eerste stuk van de oude sara route in omgekeerde richting tot in oostende te nemen
we bereikten het lokaal met zo'n 95 km op de teller
onze kastelein stond ons reeds met zijn breedste glimlach op te wachten en begint er nu blijkbaar de vervelende gewoonte
op na te houden de bediening van onze eerste consumptie zodanig lang uit te stellen dat we in de toekomst zullen verplicht zijn halfweg een extra drankje te bestellen om er wat langer tegen te kunnen bij aankomst ...
volgende week zaterdag spelen de duivels om 15u en wordt voorgesteld in functie hiervan onze rit aan te passen
we zouden vertrekken om 9u30 richting Cassel, alwaar ook zou geluncht worden
Antoine stelt zich kandidaat om deze mooie rit in goede banen te leiden
Deze tussenstand zal in het Placora-archief een bijzondere plaats krijgen! Niet alleen voor de bijna 14000 km die we bijeenreden, noch voor de 18 'geldige' ritten maar niet in het minst voor de verscheidenheid van het parcours... Van het zwoele Catalonië over Lapscheure tot in het nog zwoelere Friesland waren we aktief. Stamper-van-de-maand is Steve Dewulf die met maar eventjes 908km zijn bijnaam alle eer aandoet. Ondergetekende en uittredend kampioen Hank voeren een pelotonnetje aan dat toch al zo'n 300km moet goedmaken op Renaud Viane die met 1713km resoluut de leiding neemt. De sedentaire Wim Willaert heeft tijdelijk de rol wat moeten lossen!
Welgeteld 10 Placora's hebben gewacht tot de hardnekkige ochtendmist is weggetrokken en vertrouwend op de buienradar toch maar het ros van stal gehaald. En kijk eens wiens holle rug zich daar kromt bij het oprijden van de Bel&Bo-parking, onze Toone zowaar. Na zo'n 1600 solo afgehaspelde km, klaar voor zijn maidentrip al draagt de omzwachtelde linkerknie nog duidelijk de sporen van een zwieper op zijn balkon. Een zwakke Noordwester noopt ons voor één keer niet richting Brugse ommeland te fietsen. Hoewel het niet bepaald terrasjesweer is, wordt het op voorstel van Ronny, Bray-dunes via Ghyvelde. In het Placorajargon de Piconklassieker dus. Gezellig keuvelend aan zo'n 31-32 in het spoor van de niet stakende loco's Wim en Steve, bereiken we Nieuwpoort waar Ronny aan het sluizencomplex lek rijdt. Postman Dan klaart de klus in no-time. In Koksijde waar het BK voor nieuwelingen wordt betwist is het even opletten maar de seingevers doen hun taak voorbeeldig. Aan de brug in Adinkerke ter hoogte van de tobaccoshops waar we normaal afslaan richting Ghyvelde, staat toch wel een joekel van een camion geparkeerd zeker. Gps Daniël is even het noorden kwijt en geen bridge maar een street-too-far draait het in de soep. Als reserve-gps Toone ook zijn zegje gaat doen, moet er geen tekeningetje bij. Enfin, wij rijden 2km de Moeren in om tot het besef te komen dat rechtsomkeer maken misschien toch niet zo'n kwaad idee zou zijn. Weer richting kanaal dus tot we net voorbij een oprit een onooglijk bordje 'Cabourg' ontwaren. Met het al even onooglijk weggetje is niks mis behalve dat het doodliep op een aardeweg waar paarden zich duidelijk meer thuisvoelen dan wielertoeristen. 't Is eens iets anders: een 'Van Aertje' van weer zo'n 2km waarbij Steve Stamper dan nog ei zo na in het decor belandt. Flink door elkaar geschud sluiten we aan op het ons vertrouwde parcours via Bray-dunes richting 'de Mol'. Op wat eens het 'Palais du Picon' was staan nu appartementen en tot overmaat van ramp is ook 'Le perroquet' gaan vliegen... dicht dus. We settelen ons dan maar op het poepchique terras van hotel 'De Mol' waar de prijzen navenant zijn. 6.5 voor het edele vocht is er inderdaad wat over! Op de terugweg langs de binnenbaan wordt het tempo onder commando van Henk wat opgetrokken zonder dat er iemand in de problemen komt. JP Bakker wuift ons uit aan Slijpe brug en met 85km op de teller bereiken we Samirs overvol etablissement. Feestje! Twee tafeltjes en negen stoelen zijn nog vrij, net voldoende dus. Ook Christ komt naar goede gewoonte nog even gedag zeggen. Toones maidenrit zal de annalen ingaan als zeer gevarieerd, verward en vol verrassingen... net als Toone zelf dus.
slechts 10 ! gegadigden voor de zaterdagrit in nochtans ideale omstandigheden er werd gekozen voor een non-stop rit van zo'n 75 km ten einde nog het grootste deel van de wedstrijd van de duivels te kunnen meepikken in het lokaal (het werden er uiteindelijk bijna 90) onder supervisie van baankapitein rich vertrokken we richting damme het was vooral remi die zich, in volle voorbereiding voor portugese avonturen, liet opmerken met enkele snedige versnellingen waarop de meesten onder ons geen pasklaar antwoord vonden via de uitkerkse polders werd dan, niet met ieders goedkeuring, gekozen voor een passage langs de windluwe driftweg alwaar we noel , die dringend een opkikker nodig had, bijna aan de deur van zijn stamcafé aan de hippodroom konden afzetten na 5 minuten van de eerste helft van debruyne en co op Zwitserse bodem hadden we genoeg gezien en zochten we al vlug ons plekje op het terras op , waar we , met de ondertussen geopende luifel, nog volop konden genieten van een aangenaam lentezonnetje.
de bookes gingen vlot binnen en iets om door te spoelen kregen we er ook bij
hopelijk gunstige weergoden voor de komende week !
Na het nuttigen van twee consumpties (Picon à 3) vatten we de terugweg aan. Met de wind in het voordeel gaat het nu een stuk vlotter, wat uw dienaar niet belet om in een put te rijden met een platte achterband tot gevolg. Opnieuw toont Postman Dan zijn kunnen, maar hij heeft af te rekenen met reservemateriaal, door uw dienaar geleverd, van povere kwaliteit. Een korte soepappe is in deze zeker een afrader. Het gevolg is dat er vijfhonderd meter verder opnieuw moet worden haltgehouden om de herstelling te herhalen.
. Ronny houdt er geen permanente averij aan over, behalve een bloedende vinger. "Rolling Eyes"){kind=icon}
