Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
17-07-2013
Volle bak
Een zomerse woensdagavond; het mag u dus niet verwonderen dat al wie enigszins in de mogelijkheid was aan de start stond.
Aolus blijft obstinaat uit het noorden waaien, dus kregen we op de heenroute de wind in de rug. Na een relatief rustige start werd voorbij Leffinge het tempo toch opgetrokken tot 35+. Iedereen kan mee, dus geen probleem.
Aan het Spaarbekken oponthoud want Steve Kurt rijdt plat. De Kemmel heeft blijkbaar zijn banden versleten.
Onder leiding van Dr. Cancellara, Leo, Georges, Remi en uw dienaar gaat het richting Stuivekenskerke. Opnieuw even wachten, want Dr. Cancellara heeft zijn pulle verloren...
Hoewel we op de terugweg de wind op kop hebben, zakt het tempo niet echt. Het zijn vooral Christophe en Peter die daarvoor zorgen.
We zoeven door Schore richting brug. Uw dienaar roept de troepen tot de orde zodat er toch een tweede waaier kan worden gevormd.
De spurt op de brug gaat mij voorbij, en dus blijf ik de uitslag schuldig.
Organisatie blijft een probleem wanneer we talrijk zijn. Iedereen zoekt beschutting en slechts enkelen durven hun nek uit te steken om een ploegmaat uit de wind te zetten.
Alles wordt dan voorbereid voor de spurt. Uw dienaar zit iets te ver naar achteren om mee te doen voor de prijzen. Geert haalt het nipt van Henk.
In het lokaal is het vechten voor een plaatsje op het terras. Een prachtige zomeravond wordt afgesloten met het nodige gerstenat. Op de foto in de bijlage ziet u hoe Geert zijn spurt nog eens navertelt aan Ronny, die volgende zondag jarig is!
Afspraak zaterdag om 13u30 voor een ritje tussen de 80 à 90 km.
Het is er dan toch van gekomen: we hebben De Bolzak een bezoek gebracht én het café was open.
Twaalf Placora's staan met de natte vinger in de lucht de windrichting te bepalen. Aolus blijft uit het verkeerde gat waaien, en dus moeten we weer noord-oostwaarts . We besluiten het erop de te wagen en rijden richting De Bolzak. Een risicorit voor sommigen, want deze gelagzaal bevindt zich in Beernem.
Het is een mooie rit die ons voor een stuk door de bossen van Vlaanderen leidt. Even opschudding in Ruddervoorde wanneer Georges - zijn faam getrouw - een 'Georges' placeert en de groep zonder te kijken de baan wil oversturen. Heel wat heftige reacties, maar we betwijfelen of die enige impact hebben.
In Beernem stellen we tot onze grote vreugde vast dat De Bolzak open is. Een prachtig, zonnig terras te midden van het groen. Bier van de maand: Bernardus! Wat wil een mens nog meer? Of zoals onze voorzitter het zo pittig kan stellen: "Loat de katte mo zeiken." Getuige de foto in de bijlage (wie hem op volle sterkte wil, klikt naar onze FB-pagina). Als extra verrassing krijgen we per 6 geconsumeerde Bernardus er een 75 cl fles bovenop. En zo komt het dat uw dienaar volgende week nog eens in zijn auto zal springen richting Beernem te rijden om er drie flessen op te halen. We hebben zo al een prijs voor ons clubkampioenschap, of hoe koppelen we het aangename aan het nuttige.
Op de terugweg stoten we de al hier boven vermelde voorzitter op het lijf terwijl hij echte coureurs aanmoedigt. We kiezen nu de kortste weg terug, wat opnieuw voor enige controverse binnen het peloton zorgt. Laat ons stellen dat een kilometertje meer of minder er niet echt toe doet.
Aan de Gistelsesteenweg neemt uw dienaar afscheid van de groep, want hij heeft 's avonds nog een date met Bonnie Raitt. En gelukkig voor hem is het niet ver meer, want zijn voorband is het aan het begeven.
Hij was enkele weken afwezig, maar hij terug van weggeweest. Koning Aolus wil niet weten van troonsafstand; wel integendeel, op woensdag 10 juli was hij nadrukkelijk aanwezig.
Niettemin staan er dertien Placora's en een gastrijder aan de start van wat beloofd een lastige karwei te worden. Een zeer strakke noordooster zal het ons op de terugweg niet makkelijk maken.
Met de wind in de rug nemen we een vliegende start. Al langs de Torhoutseteenweg wordt aan 35+ gereden, wat enkele ploegmaats niet goed bevalt. Aan Leffinge worden de troepen ter orde geroepen en wordt gesteld dat in de aanvangsfase 33 per uur meer dan genoeg is. En zo gebeurt het dat Geert ons losjes keuvelend ziet passeren. Appearences may fool...
Vanaf het spaarbekken begint het serieuze werk. Peter en Christophe nemen het zware werk op zich en proberen het tempo te controleren. Dit is zeker niet altijd even eenvoudig wanneer bij het overnemen gesnokt wordt. Sommigen onder ons kijken echt te veel naar de Tour...
Uw dienaar heeft zich ondertussen laten afzakken naar de achterste gelederen om daar een handje toe te steken. Ook hij sakkert bijwijlen als hij moet vaststellen dat team spirit niet voor iedereen dezelfde betekenis heeft. Elkaar uit de wind zetten, een waaier opzetten zijn begrippen die nog niet voor iedereen duidelijk zijn.
Wie de spurt op de brug wint, kan ik u niet melden vanwege achteraan in de groep.
Tussen Wilskerke en Leffinge wordt er opnieuw fors doorgetrokken met als gevolg dat Postman Dan er uit waait. Uw dienaar trekt de remmen dicht om hem bij te laten komen. Met z'n tweeën (!) leggen we dan de rest van het parcours af. Ik zal u dus ook de uitslag van de eindspurt deze keer schuldig moeten blijven.
In het lokaal worden we ontvangen door Emilietje. De voorzitter is er ook met enkele belangrijke mededelingen: op zaterdag 7 september worden er clubkampioenschappen gehouden op de velodroom, gevolgd door een BBQ in het lokaal. Zoals steeds wordt iedereen gevraagd om voor sponsors te zorgen.
Volgende zaterdag wordt er opnieuw mooi weer voorspeld. Vertrek om 13u30, richting afhankelijk van de wind.
Zaterdag met 10 Placora's aan de start voor een zonnige rit. Gezien de windrichting wordt besloten om de Utfanc-route te rijden, voor enkelen in het gezelschap een onbekend gegeven.
Via Oudenburg, Bekegem, Aartrijke, Eernegem en Koekelare wordt een bochtig, heuvelachtig parcours afgewerkt. In Ichtegem wordt halt gehouden voor rehydratatie. De waardin van de afspanning weet ons te melden dat er Jupiler van 't vat is. We kijken wel enigszins verbaasd op wanneer ze vraagt of ze het gerstenat in een flesje mag brengen....
Misschien is het deze verwarrende uitspraak, of toch een vergeten wegwijzer, die ons doet afwijken van het parcours. We rijden dus nog een rondje en worden vriendelijk over de grote baan geloodst door een agent die wacht houdt voor de lokale kermiskoers. Ondertussen zijn we ook de voorzitter gepasseerd.
We haspelen de rit verder af en komen na 70 km terug aan in het lokaal, net op tijd om de laatste kilometers van de eerste Pyreneeën rit live mee te maken.
Het weer is waarlijk prachtig en dus worden er afspraken gemaakt voor de zondagmorgen.
Om 9u30 staan er 8 Placora's op het appèl. Leo is er opnieuw bij na zijn uitstap naar Kos.
We rijden de oude Sarah-toer met een klein extra lusje. Het tempo ligt nu toch iets hoger dan de zaterdag, maar iedereen kan mee. Langs de vaart richting Oostende gaat het goed vooruit. Alleen Christ ziet dat we Henk en zijn madam voorbijsteken. Hoe hij dit voor elkaar heeft gekregen moet hij maar zelf vertellen
Uw dienaar zegt de groep vaarwel in Stene, waardoor hij geen verslag van het wedervaren in het lokaal kan geven.
Een uitgelopen agenda heeft uw dienaar ervan weerhouden de woensdagrit mee te rijden. Hij heeft van de nood een deugd gemaakt om dan maar de match Eernegem - KVO te gaan bekijken en er te genieten van een wervelend spektakel. De gouwgenoten uit Brugge mogen zich echt zorgen beginnen te maken.
Op de terugweg is hij nog even het lokaal binnen gewipt. Remi, Christ en Noël waren er nog aan het na"kaarten". Blijkbaar is er maar een magere opkomst voorzien voor zaterdag en wordt voorgesteld om de paterrit - nog maar een keer - uit te stellen.
De afspraak is dus dat we om 13u30 vertrekken. Opties: Keuneleute, Picon, Fintele of Utfanc. Er wordt in alle geval mooi weer voorspeld.
9 Placora's en gastrijder Marc hebben vertrouwen in de buieneradar, wat later zal blijken, we houden het de ganse rit droog . Z-W wind van 3 à 4 Bft blijkt een gunstige bondgenoot. Stevig tempo richting spaarbekken en langs de IJzer worden we ingehaald door een onbekende, gele, gastrijder die zich gedraagt alsof hij reeds jaren met ons meerijdt . Hij neemt de 2 de waaier voor zijn rekening zonder dat er iemand moet overnemen, chapeau . Aan Stuivenkerke meldt het fietscomputertje 31,9 km/h gemiddeld. De terugweg verloopt voorspoedig met snelheden die slechts af en toe onder de 40 km/h komen. Op de brug en aan Spegelaere is onze gele gastrijder telkens de beste, de klok aan het Power benzinestation wijst 19:33 uur aan . Gemiddelde snelheid 33,8 km/h, voorwaar een nieuw clubrecord bij mijn weten.
Vraagje voor onze dienaar: zaterdag een paterke???
Op zondag 8 september vindt de 5de editie van Ostende Koerst plaats. Dit jaar is er een lichte wijziging in de organisatie: voor de wielertoeristen is er een ploegentijdrit van 42,5 km voorzien. Een ploeg mag maximum uit 5 renners bestaan.
Zestien Placora's aan de start, waaronder 'nieuwkomer' Tone.. Er waait een lichte bries uit het noordwesten, temperatuur 16°, dus bijna ideale omstandigheden.
Na een relatief rustige aanloop onder leiding van Peter, Paulino en uw dienaar, neemt Christoph vanaf Nieuwpoort het commando over. Het tempo wordt opgetrokken naar zo'n 35 per uur zonder dat er iemand in de problemen komt.
Even voorbij Stuivekenskerke kort oponthoud wanneer er een vermoeden is van lekke band. Vals alarm, dus kunnen we verder.
In Schore slaan we opnieuw rechtsaf om het 'oude' parcours te volgen. De grote baan is immers nog steeds afgesloten omwille van werken. De spurt op de brug is een gevecht tussen Paul en Henk. Uw dienaar kwam te ver achter om uit te maken wie de winnaar was.
Er wordt nog steeds flink doorgesjeesd. Tussen Wilskerke en Leffinge is het blijkbaar de gewoonte om alles op een lint te trekken. 'Nie pleuijen' wordt er geroepen...
De eindspurt dan. Georges laat zich inspireren door het BK en denkt een Devolder-move te kunnen placeren. Overschatting is het begin van het einde. Op 200m van de streep wordt hij door het aanstormde peloton genadeloos voorbijgeflitst. Henk haalt het, op ruime afstand gevolgd door Christoph en uw dienaar.
In het lokaal is het Gilbertje die voor natjes en droogjes zorgt. Dr. Cancellara is garçon van dienst en neemt de bestellingen op. Wanneer hij aan facteur Pascal vraagt wat hij wil hebben, antwoordt deze laatste met de one-liner van het jaar: "Tien dagen!"
De gesprekken dwalen dan even af naar zwart geld. Georges weet hier een merkwaardige tip te geven over hoe je er van kunt: naar de hoeren gaan. Zou Rita dit weten, vragen wij ons af....?
Nog een belangrijke mededeling: vanaf nu zaterdag vertrekt de rit telkens om 13u30. Leisele is hier een optie. Op 6 juli zouden we de Patersrit nog een keer proberen. Wait and see...
Ook in de namiddag bleven de hemelsluizen open. Toch waren er drie moedigen (Geert, Georges en Paulino) die het er voor over hadden om 65 km door de miezer te rijden. Respect!
Voor de maatjes - geleverd door Leo - en druppel - geleverd door Steve en Laurent - was er een veel grotere belangstelling. Dient het gezegd dat het gesmaakt heeft?
Alle actiefoto's en bewegende beelden vind je op de FB-pagina. Klik op de link.
Door regen geen patersrit om 10:00 uur. Voor de liefhebbers toch ritje om 13:30 uur en terug in lokaal +/- 16:00 uur voor maatjes. Ode aan de twee moedigen die het toch zouden proberen!
Je moet het er van nemen als je kan. Toen woensdagmiddag rond 4u30 de zon besloot om toch eens hare ware gelaat te tonen werden truien met korte mouwen, zonnecrème en zonnebril onmiddellijk uit de kast gehaald. Met het zonneterras in het vooruitzicht eindelijk het zomergevoel.
Maar wat bleek: om 5u55 draaide de wind en zakte de temperatuur met zo'n 15°. En van uit het westen kwamen er dreigende onweerswolken aangedreven. Toch 14 Placora's aan de start die met goed gemoed de rit aanvatten.
Geen noemenswaardige incidenten onderweg. Het tempo werd netjes door Peter en co. onderhouden op zo'n 33 per uur. Dan toch commotie langs de IJzer wanneer Georges bij de ploegmaats komt informeren of er soms iemand een fietscomputer is verloren. En inderdaad, Leo mist zijn kilometerteller. Alle remmen dicht dus; gelukkig vindt Leo zijn kleinood terug. Hoe moet hij immers anders aan Anita uitleggen waar hij gezeten heeft!?
We trekken verder; op de terugweg moet Richard de troepen organiseren zodat de waaiers een beetje evenredig gevormd worden. En in Schore wordt het cyclocross want de rijweg is nu volledig opengebroken. De spurt op de brug wordt van ver aangegaan en het is Paul die aan het langste eind trekt. Dat is ook makkelijk te verklaren na zijn exploten op de drie ballonnen.
We blijven vlotjes ronddraaien; tussen Wilskerke en Leffinge worden de registers nog eens opengetrokken. 45 per uur en alles op een lint. Is het de inspanning die zijn tol eist, wie zal het zeggen, maar Dr. Cancellara wil drinken en verliest in een vlotte beweging zijn pulle. We willen wachten maar hij jaagt ons door.
De spurt wordt een tactisch steekspel die door een bijna sur place wordt voorafgegaan. Remi is de slimste en de snelste.
De voorzitter wacht ons op in het lokaal, samen met twee Placora's die hun eigen invulling aan de woensdagrit hebben gegeven... De stuutjes smaken en de pintjes ook. Steve D. en JP Bakker zijn jarig en trakteren het hele gezelschap. Sommigen heffen spontaan Happy Birthday aan!
De finale afspraken voor zaterdag worden gemaakt: we vertrekken om 10u00, rijden via de IJzer tot in Ieper en trekken dan via Poperinge naar West-Vleteren (als we heel zot willen doen pakken we de Kemmel er bij). In West-Vleteren stoppen we voor een natje en een droogje en rijden dan via de kortste weg terug naar het lokaal. Om 16u00 worden we er verwacht en is het maatjes eten geblazen.
Zoals eerder al gemeld wordt volgende zaterdag de maatjesrit gereden.
Vertrek om 10u00 aan het lokaal. We rijden richting West-Vleteren, waar we een tussenstop houden om de innerlijke mens te versterken (Paulino, je moet dus geen bevoorrading meenemen).
Om 16u00 worden we terug in het lokaal verwacht. Maatjes, stuutjes en een druppel zullen er ons deel zijn.
Mocht het slecht weer zijn wordt iedereen toch om 16u00 in het lokaal verwacht. Gelieve hoe dan ook tegen woensdag te willen melden of je er bij kunt zijn, of niet.
Georges, Daniel, Remi, Pascal M. en ondergetekende tekenen present voor een zondagsritje. De weermannen en/of vrouwen hadden het weerom fout met hun windstilte en gezien we gisteren genoeg wind tegen te verwerken kregen kiezen we voor de beschutting van de duinen en rijden we naar Oostduinkerke. Via de duinenwegeltjes tot aan de manege en dan via de gebruikelijke weg terug voor e teusje bij Gilbertje . 55 km, meer moet dat niet zijn. Noël (in burger) is ook van de partij en Renaud wipt effe binnen na zijn taallessen Albanees in de Jim.
11 man aan de start , de een wat enthousiaster dan de ander na het aanschouwen van de vlaggenmasten die nauwelijks hun lading konden torsen. Er werd wijselijk gekozen voor wat beschutting en via Nieuwpoort ging het door de villawijk van Oostduinkerke richting Bulskamp. Op het gezellige terras aldaar deden de tripels algauw de bijwijlen stormachtige tegenwind vergeten . De terugtocht was een fluitje van een cent . Enkelen konden hun hartje ophalen langs de vaart en trokken alle registers open. Het lokaal werd bereikt met een behoorlijk gemiddelde op de teller. De cooling down was zoals vanouds : grondig maar met mate .
Doordat een deel van ons ploegske zich ligt af te beulen in de Vogezen (dikke proficiat aan allen) en onze dienaar bij Kate en William op de thee is uitgenodigd slechts 12 Placora's op 't appel. Gezien de, zoals we stilaan gewoon zijn geworden, strakke NNO-ter van zo'n 6 Bft. wordt besloten een ritje naar Lissewege te doen. Mooi in 2 waaiertjes van 6 gaat het via de Plassendaelevaart, de vaart naar Brugge en het Bouwdewijnkanaal naar "het witte dorp". Op advies van onze specialist gastronoom/bourgondiër wordt de afspanning van "Ter Doest" aangedaan. Mooi zonnig terrasje, beetje uit de wind en een voortreffelijke Blonde "Ter Doest"; meer moet dat niet zijn . De terugweg, met een klein oponthoud voor het terug vastzetten van Remi z'n bidonhouder, gaat via Blankenberge, een stukje Uitkerkse polder, effe cyclo-crossen wegens wegenwerken te Wenduine en vervolgens via de Driftweg door De Haan en Bredene uitermate vlot naar ons vertrouwde lokaal. Net als woensdag kunnen we opnieuw genieten van het prachtig zonnige terras . Zeiler Ronny en PDG-fondateur Blanc vervoegen ons en het is tegen zevenen wanneer ondergetekende huis toe gaat. Als de zon schijnt zondagmorgen zouden we nog een ritje doen, maar die laat zich niet zien, dan maar mij nuttig maken met de productie van dit schrijfsel.
7 uurtjes rijden en we komen terecht in een totaal andere wereld. 26 graden en een landschap om u tegen te zeggen. Het hotel meer dan voortreffelijk en bovendien op 5' van de depart. Paul beslist als enige de 218 km af te haspelen de rest kiest wijselijk voor de 110 en zou zich dat later absoluut niet beklagen. De aanloop was best ok maar dan ben je vertrokken voor de ene beklimming na de andere zonder dat er een einde lijkt aan te komen. Geert, Steve, Pascal en ondergetekende rijden in Placora formatie , Marnix is niet te houden en wordt op een bepaald moment gevolgd door de TF1 motor als leider van de wedstrijd. Van Paul ondertussen geen nieuws wegens platte gsm maar de lichaamstaal bij aankomst sprak boekdelen : dit is niet echt gezond meer. Het respect van ons allen heeft hij er ontegensprekelijk wel mee verdiend . Iedereen super content en vanavond nog lekker nagenieten tijdens de zeer milde lenteavond vermits de weerberichten voor Oostende en omstreken iets minder rooskleurig ogen . Tot woensdag !
Ondanks enkele afzeggingen (Remi naar de basket, Renaud in de file, Noël op reis) toch nog zestien Placora's en gastrijder Marc op de afspraak. En ook te vermelden: de twee Portugezen zijn van de partij!
Het zonnetje schijnt, maar de wind blijft koppig van uit de verkeerde hoek waaien. Het is dus met een flinke duw in de rug dat we vertrekken. Even voor de vaart een eerste oponthoud wanneer gastrijder Marc met een forse klapband heeft af te rekenen. Deze keer is hij toch 500 m verder geraakt dan op de uitgeregende woensdagrit
Langs de vaart en de IJzer gaat het in gestrekte draf. Het is nog geen 10 voor 7 als we door Stuivekenskerke suizen. Enkele kilometers verder is het opnieuw halt houden: Richard rijdt lek.
Het tempo is een beetje gebroken en met de wind nu op kop moet iedereen zich schrap zetten. Gelukkig zijn er Peter, Paul en Christoph die de bende op sleeptouw nemen. Als naar vanouds is de tweede waaier dun bevolkt
De spurt op de brug is er een die er geen is. Paul bereikt de top met ruime voorsprong, de rest volgt in gesloten slagorde.
Geen noemenswaardige incidenten meer tot aan de Kromme Elleboog. Eventjes denkt Christ dat hij een leegloper heeft, maar het is Zorro die hem bij zijn .... heeft . De spurt wordt voorbereid en iedereen kiest positie. De koerswaarheid die zegt dat je enkel kan winnen als je vooraan zit wordt nogmaals bevestigd. Uw dienaar sluit samen met Richard de rangen wanneer Paul het tempo opdrijft. Er valt een gat en het kalf is dus verdronken. Wij kunnen nog juist op tijd aansluiten om te zien hoe Leo met verve de armen in de lucht mag gooien
In het lokaal kunnen voor de eerste keer dit jaar buiten op het terras zitten. Dit is zo uitzonderlijk dat er onmiddellijk foto's van genomen worden. Er worden enkele belangrijke data vastgelegd: op 22 juni is er de dagrit naar West-Vleteren gevolgd door maatjes, op 27 juli rijden we naar Zierikzee om er de mosselen te proeven.
Volgende zaterdag - afspraak om 14u00 - zal het maar een beperkte bezetting zijn: uw dienaar is op de thee bij William en Kate; Renaud, Paul, Steve en Marnix gaan op ballonvaart in de Elzas.
Ondanks de ongunstige windrichting werd toch besloten, om Leo niet te ontgoochelen, Lo met een bezoekje te vereren.Met zijn zestienen werden we als het ware gedragen door de wind door onze biljartkampioen via Stuivekenskerke langs het vertrouwde parcours blindelings aan de ons al even vertrouwde afspanning aan de Lobrug afgezet. Enkel Pascal D. had onze intenties blijkbaar niet begrepen want hij vlamde in volle vaart onze pitstop voorbij in het zog van enkele overjaarse wieleramateurs die zich niet te beroerd voelen om op zaterdagnamiddag een stuk of 10 plaatselijke ronden af te haspelen en daarbij volgens Georges toch een gemiddelde van een kleine 40 te halen. De blonde Bernardus was voortreffelijk maar moest het toch afleggen tegen zwarte Sabine die bij Henk nostalgische herinneringen aan thermo strings en bij Wim iets minder fraaie memories aan oververhitte schuimrubberen matrassen deed opborrelen. De terugtocht was zoals verwacht genen kattenpis en sommigen hadden het wat moeilijker dan anderen. Opgemerkte prestatie trouwens van Paul en Steve die 's morgens voor het ontbijt al een aantal heuveltjes hadden beklommen, kwestie van volgende week toch een beetje in het spoor te kunnen blijven van ondergetekende tijdens de 3 ballonnen . In verspreide slagorde werd het lokaal bereikt , ruimschoots op tijd voor een teusje en nabespreking. Afspraak morgenochtend of woensdag.
 "Laughing"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
. Z-W wind van 3 à 4 Bft blijkt een gunstige bondgenoot. Stevig tempo richting spaarbekken en langs de IJzer worden we ingehaald door een onbekende, gele, gastrijder die zich gedraagt alsof hij reeds jaren met ons meerijdt 
. Hij neemt de 2 de waaier voor zijn rekening zonder dat er iemand moet overnemen, chapeau 
. Aan Stuivenkerke meldt het fietscomputertje 31,9 km/h gemiddeld. De terugweg verloopt voorspoedig met snelheden die slechts af en toe onder de 40 km/h komen. Op de brug en aan Spegelaere is onze gele gastrijder telkens de beste, de klok aan het Power benzinestation wijst 19:33 uur aan 
. Gemiddelde snelheid 33,8 km/h, voorwaar een nieuw clubrecord bij mijn weten.
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
Door regen geen patersrit om 10:00 uur. Voor de liefhebbers toch ritje om 13:30 uur en terug in lokaal +/- 16:00 uur voor maatjes. "Cool"){kind=icon}
 "Exclamation"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
kiezen we voor de beschutting van de duinen 
en rijden we naar Oostduinkerke. Via de duinenwegeltjes tot aan de manege en dan via de gebruikelijke weg terug voor e teusje bij Gilbertje 
. 55 km, meer moet dat niet zijn. Noël (in burger) is ook van de partij en Renaud wipt effe binnen na zijn taallessen Albanees in de Jim.
slechts 12 Placora's op 't appel. Gezien de, zoals we stilaan gewoon zijn geworden, strakke NNO-ter van zo'n 6 Bft. 
wordt de afspanning van "Ter Doest" aangedaan. Mooi zonnig terrasje, beetje uit de wind en een voortreffelijke Blonde "Ter Doest"; meer moet dat niet zijn 
 "Shocked"){kind=icon}
