Zaterdag met 10 Placora's aan de start voor een zonnige rit. Gezien de windrichting wordt besloten om de Utfanc-route te rijden, voor enkelen in het gezelschap een onbekend gegeven.
Via Oudenburg, Bekegem, Aartrijke, Eernegem en Koekelare wordt een bochtig, heuvelachtig parcours afgewerkt. In Ichtegem wordt halt gehouden voor rehydratatie. De waardin van de afspanning weet ons te melden dat er Jupiler van 't vat is. We kijken wel enigszins verbaasd op wanneer ze vraagt of ze het gerstenat in een flesje mag brengen....
Misschien is het deze verwarrende uitspraak, of toch een vergeten wegwijzer, die ons doet afwijken van het parcours. We rijden dus nog een rondje en worden vriendelijk over de grote baan geloodst door een agent die wacht houdt voor de lokale kermiskoers. Ondertussen zijn we ook de voorzitter gepasseerd.
We haspelen de rit verder af en komen na 70 km terug aan in het lokaal, net op tijd om de laatste kilometers van de eerste Pyreneeën rit live mee te maken.
Het weer is waarlijk prachtig en dus worden er afspraken gemaakt voor de zondagmorgen.
Om 9u30 staan er 8 Placora's op het appèl. Leo is er opnieuw bij na zijn uitstap naar Kos.
We rijden de oude Sarah-toer met een klein extra lusje. Het tempo ligt nu toch iets hoger dan de zaterdag, maar iedereen kan mee. Langs de vaart richting Oostende gaat het goed vooruit. Alleen Christ ziet dat we Henk en zijn madam voorbijsteken. Hoe hij dit voor elkaar heeft gekregen moet hij maar zelf vertellen
Uw dienaar zegt de groep vaarwel in Stene, waardoor hij geen verslag van het wedervaren in het lokaal kan geven.
Een uitgelopen agenda heeft uw dienaar ervan weerhouden de woensdagrit mee te rijden. Hij heeft van de nood een deugd gemaakt om dan maar de match Eernegem - KVO te gaan bekijken en er te genieten van een wervelend spektakel. De gouwgenoten uit Brugge mogen zich echt zorgen beginnen te maken.
Op de terugweg is hij nog even het lokaal binnen gewipt. Remi, Christ en Noël waren er nog aan het na"kaarten". Blijkbaar is er maar een magere opkomst voorzien voor zaterdag en wordt voorgesteld om de paterrit - nog maar een keer - uit te stellen.
De afspraak is dus dat we om 13u30 vertrekken. Opties: Keuneleute, Picon, Fintele of Utfanc. Er wordt in alle geval mooi weer voorspeld.
9 Placora's en gastrijder Marc hebben vertrouwen in de buieneradar, wat later zal blijken, we houden het de ganse rit droog . Z-W wind van 3 à 4 Bft blijkt een gunstige bondgenoot. Stevig tempo richting spaarbekken en langs de IJzer worden we ingehaald door een onbekende, gele, gastrijder die zich gedraagt alsof hij reeds jaren met ons meerijdt . Hij neemt de 2 de waaier voor zijn rekening zonder dat er iemand moet overnemen, chapeau . Aan Stuivenkerke meldt het fietscomputertje 31,9 km/h gemiddeld. De terugweg verloopt voorspoedig met snelheden die slechts af en toe onder de 40 km/h komen. Op de brug en aan Spegelaere is onze gele gastrijder telkens de beste, de klok aan het Power benzinestation wijst 19:33 uur aan . Gemiddelde snelheid 33,8 km/h, voorwaar een nieuw clubrecord bij mijn weten.
Vraagje voor onze dienaar: zaterdag een paterke???
Op zondag 8 september vindt de 5de editie van Ostende Koerst plaats. Dit jaar is er een lichte wijziging in de organisatie: voor de wielertoeristen is er een ploegentijdrit van 42,5 km voorzien. Een ploeg mag maximum uit 5 renners bestaan.
Zestien Placora's aan de start, waaronder 'nieuwkomer' Tone.. Er waait een lichte bries uit het noordwesten, temperatuur 16°, dus bijna ideale omstandigheden.
Na een relatief rustige aanloop onder leiding van Peter, Paulino en uw dienaar, neemt Christoph vanaf Nieuwpoort het commando over. Het tempo wordt opgetrokken naar zo'n 35 per uur zonder dat er iemand in de problemen komt.
Even voorbij Stuivekenskerke kort oponthoud wanneer er een vermoeden is van lekke band. Vals alarm, dus kunnen we verder.
In Schore slaan we opnieuw rechtsaf om het 'oude' parcours te volgen. De grote baan is immers nog steeds afgesloten omwille van werken. De spurt op de brug is een gevecht tussen Paul en Henk. Uw dienaar kwam te ver achter om uit te maken wie de winnaar was.
Er wordt nog steeds flink doorgesjeesd. Tussen Wilskerke en Leffinge is het blijkbaar de gewoonte om alles op een lint te trekken. 'Nie pleuijen' wordt er geroepen...
De eindspurt dan. Georges laat zich inspireren door het BK en denkt een Devolder-move te kunnen placeren. Overschatting is het begin van het einde. Op 200m van de streep wordt hij door het aanstormde peloton genadeloos voorbijgeflitst. Henk haalt het, op ruime afstand gevolgd door Christoph en uw dienaar.
In het lokaal is het Gilbertje die voor natjes en droogjes zorgt. Dr. Cancellara is garçon van dienst en neemt de bestellingen op. Wanneer hij aan facteur Pascal vraagt wat hij wil hebben, antwoordt deze laatste met de one-liner van het jaar: "Tien dagen!"
De gesprekken dwalen dan even af naar zwart geld. Georges weet hier een merkwaardige tip te geven over hoe je er van kunt: naar de hoeren gaan. Zou Rita dit weten, vragen wij ons af....?
Nog een belangrijke mededeling: vanaf nu zaterdag vertrekt de rit telkens om 13u30. Leisele is hier een optie. Op 6 juli zouden we de Patersrit nog een keer proberen. Wait and see...
Ook in de namiddag bleven de hemelsluizen open. Toch waren er drie moedigen (Geert, Georges en Paulino) die het er voor over hadden om 65 km door de miezer te rijden. Respect!
Voor de maatjes - geleverd door Leo - en druppel - geleverd door Steve en Laurent - was er een veel grotere belangstelling. Dient het gezegd dat het gesmaakt heeft?
Alle actiefoto's en bewegende beelden vind je op de FB-pagina. Klik op de link.
Door regen geen patersrit om 10:00 uur. Voor de liefhebbers toch ritje om 13:30 uur en terug in lokaal +/- 16:00 uur voor maatjes. Ode aan de twee moedigen die het toch zouden proberen!
Je moet het er van nemen als je kan. Toen woensdagmiddag rond 4u30 de zon besloot om toch eens hare ware gelaat te tonen werden truien met korte mouwen, zonnecrème en zonnebril onmiddellijk uit de kast gehaald. Met het zonneterras in het vooruitzicht eindelijk het zomergevoel.
Maar wat bleek: om 5u55 draaide de wind en zakte de temperatuur met zo'n 15°. En van uit het westen kwamen er dreigende onweerswolken aangedreven. Toch 14 Placora's aan de start die met goed gemoed de rit aanvatten.
Geen noemenswaardige incidenten onderweg. Het tempo werd netjes door Peter en co. onderhouden op zo'n 33 per uur. Dan toch commotie langs de IJzer wanneer Georges bij de ploegmaats komt informeren of er soms iemand een fietscomputer is verloren. En inderdaad, Leo mist zijn kilometerteller. Alle remmen dicht dus; gelukkig vindt Leo zijn kleinood terug. Hoe moet hij immers anders aan Anita uitleggen waar hij gezeten heeft!?
We trekken verder; op de terugweg moet Richard de troepen organiseren zodat de waaiers een beetje evenredig gevormd worden. En in Schore wordt het cyclocross want de rijweg is nu volledig opengebroken. De spurt op de brug wordt van ver aangegaan en het is Paul die aan het langste eind trekt. Dat is ook makkelijk te verklaren na zijn exploten op de drie ballonnen.
We blijven vlotjes ronddraaien; tussen Wilskerke en Leffinge worden de registers nog eens opengetrokken. 45 per uur en alles op een lint. Is het de inspanning die zijn tol eist, wie zal het zeggen, maar Dr. Cancellara wil drinken en verliest in een vlotte beweging zijn pulle. We willen wachten maar hij jaagt ons door.
De spurt wordt een tactisch steekspel die door een bijna sur place wordt voorafgegaan. Remi is de slimste en de snelste.
De voorzitter wacht ons op in het lokaal, samen met twee Placora's die hun eigen invulling aan de woensdagrit hebben gegeven... De stuutjes smaken en de pintjes ook. Steve D. en JP Bakker zijn jarig en trakteren het hele gezelschap. Sommigen heffen spontaan Happy Birthday aan!
De finale afspraken voor zaterdag worden gemaakt: we vertrekken om 10u00, rijden via de IJzer tot in Ieper en trekken dan via Poperinge naar West-Vleteren (als we heel zot willen doen pakken we de Kemmel er bij). In West-Vleteren stoppen we voor een natje en een droogje en rijden dan via de kortste weg terug naar het lokaal. Om 16u00 worden we er verwacht en is het maatjes eten geblazen.
Zoals eerder al gemeld wordt volgende zaterdag de maatjesrit gereden.
Vertrek om 10u00 aan het lokaal. We rijden richting West-Vleteren, waar we een tussenstop houden om de innerlijke mens te versterken (Paulino, je moet dus geen bevoorrading meenemen).
Om 16u00 worden we terug in het lokaal verwacht. Maatjes, stuutjes en een druppel zullen er ons deel zijn.
Mocht het slecht weer zijn wordt iedereen toch om 16u00 in het lokaal verwacht. Gelieve hoe dan ook tegen woensdag te willen melden of je er bij kunt zijn, of niet.
Georges, Daniel, Remi, Pascal M. en ondergetekende tekenen present voor een zondagsritje. De weermannen en/of vrouwen hadden het weerom fout met hun windstilte en gezien we gisteren genoeg wind tegen te verwerken kregen kiezen we voor de beschutting van de duinen en rijden we naar Oostduinkerke. Via de duinenwegeltjes tot aan de manege en dan via de gebruikelijke weg terug voor e teusje bij Gilbertje . 55 km, meer moet dat niet zijn. Noël (in burger) is ook van de partij en Renaud wipt effe binnen na zijn taallessen Albanees in de Jim.
11 man aan de start , de een wat enthousiaster dan de ander na het aanschouwen van de vlaggenmasten die nauwelijks hun lading konden torsen. Er werd wijselijk gekozen voor wat beschutting en via Nieuwpoort ging het door de villawijk van Oostduinkerke richting Bulskamp. Op het gezellige terras aldaar deden de tripels algauw de bijwijlen stormachtige tegenwind vergeten . De terugtocht was een fluitje van een cent . Enkelen konden hun hartje ophalen langs de vaart en trokken alle registers open. Het lokaal werd bereikt met een behoorlijk gemiddelde op de teller. De cooling down was zoals vanouds : grondig maar met mate .
Doordat een deel van ons ploegske zich ligt af te beulen in de Vogezen (dikke proficiat aan allen) en onze dienaar bij Kate en William op de thee is uitgenodigd slechts 12 Placora's op 't appel. Gezien de, zoals we stilaan gewoon zijn geworden, strakke NNO-ter van zo'n 6 Bft. wordt besloten een ritje naar Lissewege te doen. Mooi in 2 waaiertjes van 6 gaat het via de Plassendaelevaart, de vaart naar Brugge en het Bouwdewijnkanaal naar "het witte dorp". Op advies van onze specialist gastronoom/bourgondiër wordt de afspanning van "Ter Doest" aangedaan. Mooi zonnig terrasje, beetje uit de wind en een voortreffelijke Blonde "Ter Doest"; meer moet dat niet zijn . De terugweg, met een klein oponthoud voor het terug vastzetten van Remi z'n bidonhouder, gaat via Blankenberge, een stukje Uitkerkse polder, effe cyclo-crossen wegens wegenwerken te Wenduine en vervolgens via de Driftweg door De Haan en Bredene uitermate vlot naar ons vertrouwde lokaal. Net als woensdag kunnen we opnieuw genieten van het prachtig zonnige terras . Zeiler Ronny en PDG-fondateur Blanc vervoegen ons en het is tegen zevenen wanneer ondergetekende huis toe gaat. Als de zon schijnt zondagmorgen zouden we nog een ritje doen, maar die laat zich niet zien, dan maar mij nuttig maken met de productie van dit schrijfsel.
7 uurtjes rijden en we komen terecht in een totaal andere wereld. 26 graden en een landschap om u tegen te zeggen. Het hotel meer dan voortreffelijk en bovendien op 5' van de depart. Paul beslist als enige de 218 km af te haspelen de rest kiest wijselijk voor de 110 en zou zich dat later absoluut niet beklagen. De aanloop was best ok maar dan ben je vertrokken voor de ene beklimming na de andere zonder dat er een einde lijkt aan te komen. Geert, Steve, Pascal en ondergetekende rijden in Placora formatie , Marnix is niet te houden en wordt op een bepaald moment gevolgd door de TF1 motor als leider van de wedstrijd. Van Paul ondertussen geen nieuws wegens platte gsm maar de lichaamstaal bij aankomst sprak boekdelen : dit is niet echt gezond meer. Het respect van ons allen heeft hij er ontegensprekelijk wel mee verdiend . Iedereen super content en vanavond nog lekker nagenieten tijdens de zeer milde lenteavond vermits de weerberichten voor Oostende en omstreken iets minder rooskleurig ogen . Tot woensdag !
Ondanks enkele afzeggingen (Remi naar de basket, Renaud in de file, Noël op reis) toch nog zestien Placora's en gastrijder Marc op de afspraak. En ook te vermelden: de twee Portugezen zijn van de partij!
Het zonnetje schijnt, maar de wind blijft koppig van uit de verkeerde hoek waaien. Het is dus met een flinke duw in de rug dat we vertrekken. Even voor de vaart een eerste oponthoud wanneer gastrijder Marc met een forse klapband heeft af te rekenen. Deze keer is hij toch 500 m verder geraakt dan op de uitgeregende woensdagrit
Langs de vaart en de IJzer gaat het in gestrekte draf. Het is nog geen 10 voor 7 als we door Stuivekenskerke suizen. Enkele kilometers verder is het opnieuw halt houden: Richard rijdt lek.
Het tempo is een beetje gebroken en met de wind nu op kop moet iedereen zich schrap zetten. Gelukkig zijn er Peter, Paul en Christoph die de bende op sleeptouw nemen. Als naar vanouds is de tweede waaier dun bevolkt
De spurt op de brug is er een die er geen is. Paul bereikt de top met ruime voorsprong, de rest volgt in gesloten slagorde.
Geen noemenswaardige incidenten meer tot aan de Kromme Elleboog. Eventjes denkt Christ dat hij een leegloper heeft, maar het is Zorro die hem bij zijn .... heeft . De spurt wordt voorbereid en iedereen kiest positie. De koerswaarheid die zegt dat je enkel kan winnen als je vooraan zit wordt nogmaals bevestigd. Uw dienaar sluit samen met Richard de rangen wanneer Paul het tempo opdrijft. Er valt een gat en het kalf is dus verdronken. Wij kunnen nog juist op tijd aansluiten om te zien hoe Leo met verve de armen in de lucht mag gooien
In het lokaal kunnen voor de eerste keer dit jaar buiten op het terras zitten. Dit is zo uitzonderlijk dat er onmiddellijk foto's van genomen worden. Er worden enkele belangrijke data vastgelegd: op 22 juni is er de dagrit naar West-Vleteren gevolgd door maatjes, op 27 juli rijden we naar Zierikzee om er de mosselen te proeven.
Volgende zaterdag - afspraak om 14u00 - zal het maar een beperkte bezetting zijn: uw dienaar is op de thee bij William en Kate; Renaud, Paul, Steve en Marnix gaan op ballonvaart in de Elzas.
Ondanks de ongunstige windrichting werd toch besloten, om Leo niet te ontgoochelen, Lo met een bezoekje te vereren.Met zijn zestienen werden we als het ware gedragen door de wind door onze biljartkampioen via Stuivekenskerke langs het vertrouwde parcours blindelings aan de ons al even vertrouwde afspanning aan de Lobrug afgezet. Enkel Pascal D. had onze intenties blijkbaar niet begrepen want hij vlamde in volle vaart onze pitstop voorbij in het zog van enkele overjaarse wieleramateurs die zich niet te beroerd voelen om op zaterdagnamiddag een stuk of 10 plaatselijke ronden af te haspelen en daarbij volgens Georges toch een gemiddelde van een kleine 40 te halen. De blonde Bernardus was voortreffelijk maar moest het toch afleggen tegen zwarte Sabine die bij Henk nostalgische herinneringen aan thermo strings en bij Wim iets minder fraaie memories aan oververhitte schuimrubberen matrassen deed opborrelen. De terugtocht was zoals verwacht genen kattenpis en sommigen hadden het wat moeilijker dan anderen. Opgemerkte prestatie trouwens van Paul en Steve die 's morgens voor het ontbijt al een aantal heuveltjes hadden beklommen, kwestie van volgende week toch een beetje in het spoor te kunnen blijven van ondergetekende tijdens de 3 ballonnen . In verspreide slagorde werd het lokaal bereikt , ruimschoots op tijd voor een teusje en nabespreking. Afspraak morgenochtend of woensdag.
Door de gure noorderwind zag Leo het eerste luik van zijn zaterdagnamiddag, waarnaar hij al zo lang had naar uitgekeken, de mist ingaan, nml. een ritje naar het door hem zo geliefde Lo . Wat is het tweede luik dan wel ? hoor ik menig lezer al vragen : dat vertellen we u straks op het einde van het
ritverslag. Lo was dus geen optie en "en petite comité" werd vervolgens besloten Middelburg aan te doen vermits Rich enkele goede herinneringen had
aan een soort van binnenterras en blond schuimend bier. Georges kreeg de eer de troepen te leiden mits hij zich liet uitzakken bij het naderen van de verkeerslichten . Even voorbij Brugge besefte ons twaalftal dat een pitstop dodelijk zou zijn voor de reeds zwaar door de koude geteisterde knoken
en spieren en werd beslist de rit in te korten langs Damme om dan via Dudzele, Uitkerke en Wenduine het laatste stuk huiswaarts langs de min
of meer beschermde Driftweg te nemen.
De goed 85 km werd in een dikke 3 uur afgehaspeld , net op tijd om een zeldzaam zonnestraaltje mee te pikken vanop de overdekte terras en te vernemen van Leo dat hij nog diezelfde avond gevierd zou worden als drieband kampioen van zijn club. Proficiat Leo !
De voorzitter kwam ook nog even toelichting geven over de mogelijke overname van Placora door Vacance Soleil met een vette knipoog uiteraard
gelieve de adem in te houden en in één keer onderstaand stukje proza tot u te nemen :
Er stonden inderdaad nog geen 2 kilometer op de teller toen Henk zijn 5de en laatste schijf van zijn slechtste investering ooit hoorde knallen en we met zijn allen opnieuw de graskant in moesten om het ondertussen vertrouwde schouwspel te aanschouwen waarbij getroffene, in een vroede colère ,een groenachtig PMD artikel uit zijn voorwiel sleurde en het gezwind verving door een (eindelijk!) normaal uitziend exemplaar waarvan de kleinhandelsprijs bovendien nog stukker goedkoper uitvalt dan de 15 euro die betaald werd zonder dat wij hier willen insinueren dat onze ploegmaat ergens toch wel serieus bij de buk gezet geweest is door zijn ongetwijfeld sympathiek ogende fietsenboer die waarschijnlijk meer kaas gegeten heeft van het versjacheren van versleten binnenbanden dan het fietsen op zich en aldus niet kon bevroeden hoe mooi de wielersport wel kan zijn als 5 echte flandriens hun kakkie-broekie ploegmaten (die naam wel waardig?)bij het minste spatje regen met de schrik in de ogen hun kar zien keren na amper in beweging te zijn gekomen en als een voorbeeldig quintet met de routine van een goed geoliede machine het woensdagparcours in omgekeerde richting als het ware "verslinden " zonder op een inspanning te kijken en ongeremd het hartritme richting omslagpols opdrijven, gerustgesteld door de bescheiden kennis van deze materie van een van de mederijders die, zoals hij achteraf ruiterlijk toegaf enorm genoten had van de rit niettegenstaande hij toch enkele keren tot aan de limiet is moeten gaan , hetgeen waarschijnlijk voor alle andere leden van het dappere groepje gold, uitgenomen misschien voor de platrijder, die, gemotiveerd door het vele leed dat hij zijn kompanen de laatste weken heeft aangedaan , zichzelf allerminst spaarde hetgeen zich uiteraard wreekte bij de eindsprint waarin hij na het vele edele zwoegwerk nog door enkele van zijn trouwe ploeggenoten werd voorbijgeflitst en aldus met spijt in het hart de sprintzege aan zijn neus zag voorbijgaan maar alsnog troost kon vinden bij het deserterende elftal dat ons olijk opwachtte in het lokaal en zelfs de kastelein konden overtuigen hun gulzigheid met de mantel der liefde te bedekken en de hongerige dapperen een pizza aan te bieden ipv de gemiste klassieke boterhammen met beleg. t was fun !!
Hoe meer het startuur naderde, hoe somberder de hemel toetrok. Om 17u55 stonden er toch 16 Placora's aan de start, maar heel wat onder hen hadden een slecht voorgevoel: dit houden we niet droog...
Enkele regendruppels konden ons toch niet tegenhouden, zodat de hele bende zich richting Stuivenkerke in beweging zette. We waren echter nog niet aan Leffinge toen Hans voor de zoveelste keer dit seizoen lek reed. En alsof het nog niet genoeg was, gingen de hemelsluizen nu helemaal open.
Dit was het sein voor velen - waaronder uw dienaar - om hun kar te keren en richting lokaal te rijden. Vijf moedigen - Renaud, Dr. Cancellara, Remi, Hans en Christophe - besloten om hun weg verder te zetten. Over hun wedervaren leest u in een ander verslag. Het volstaat hier te melden dat de rest hen om 19u50 in het lokaal mocht begroeten. Ze hadden het parcours aan een recordgemiddelde van 33 per uur afgehaspeld.
En wat had de rest intussen gedaan, vraagt u zich af? Welaan dan, vocht opgeslagen voor het geval er zich een hittegolf mocht aandienen. Een mens is maar beter voorbereid op wat komen zal!
Afspraak zaterdag om 14u00. Normaal gezien wordt dit een rit naar Lo. Uw dienaar zal hier echter ontbreken, maar tekent wel present op zondagmorgen.
De sombere weersvoorspellingen deden ons afzien om richting Tilff te trekken. Het schuchtere zonnetje in Oostende deed zeventien Placora's het koersplunje aantrekken.
Al van 's morgens werden er plannen gesmeed over welke richting de rit zou volgen. "Picon" was een veelgehoorde uitspraak, dus moet het de lezer niet verwonderen dat de bonte bende via Leffinge, St. Pieterskapelle, Schore, de Lange Lis, Veurne, Adinkerke, Cabourg en Bray-Dunes richting terras reed.
Het tempo onderweg was aanvankelijk bijzonder rustig; maar hoe meer we ons doel naderden, hoe harder sommigen op de trappers gingen staan. In Bray-Dunes was er zelfs een vermetel drietal dat het rode licht aan zijn achterwiel lapte. En het mag vermeld worden dat Georges hier niet bij hoorde. Hij had er trouwens een valabele uitleg voor: "Als een verkeerslicht schuin staat mag er niet door het rode licht gereden worden."
Zo, nu bent u ook weer wijzer en ongetwijfeld benieuwd naar het vervolg van de rit.
In Le Palais du Picon werden we als vanouds hartelijk ontvangen door de waard. Met de Picon Maison kregen we lekkere camembert geserveerd. Dient het gezegd dat de sfeer er goed in zat. Wie op de link klikt komt op onze FB-pagina terecht en kan daar enkel actiefoto's bewonderen.
Toch moesten we nog terug. Leo nam volop het initiatief en leidde ons via zijn poepwegel en enkele verbogen weggetjes naar Nieuwpoort. Sommigen vonden het nodig om eens aan de bel te trekken, wat niet door iedereen werd geapprecieerd. De Picon deed zijn werk, want om de haverklap waren er 'ontsnappingen' te noteren.
Uw dienaar vond het nu welletjes en riep de bende ter orde. De laatste kilometers werden met de nodige discipline afgelegd. Na een kleine 90 kilometer waren we terug in het lokaal. De voorzitter was aanwezig en onder zijn leiding kon het vochtverlies worden teruggedrongen.
De dapperen onder ons kunne morgen en maandag om 9u30 een ritje te rijden!
 "Smile"){kind=icon}
. Z-W wind van 3 à 4 Bft blijkt een gunstige bondgenoot. Stevig tempo richting spaarbekken en langs de IJzer worden we ingehaald door een onbekende, gele, gastrijder die zich gedraagt alsof hij reeds jaren met ons meerijdt 
. Hij neemt de 2 de waaier voor zijn rekening zonder dat er iemand moet overnemen, chapeau 
. Aan Stuivenkerke meldt het fietscomputertje 31,9 km/h gemiddeld. De terugweg verloopt voorspoedig met snelheden die slechts af en toe onder de 40 km/h komen. Op de brug en aan Spegelaere is onze gele gastrijder telkens de beste, de klok aan het Power benzinestation wijst 19:33 uur aan 
. Gemiddelde snelheid 33,8 km/h, voorwaar een nieuw clubrecord bij mijn weten.
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
Door regen geen patersrit om 10:00 uur. Voor de liefhebbers toch ritje om 13:30 uur en terug in lokaal +/- 16:00 uur voor maatjes. "Cool"){kind=icon}
 "Exclamation"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
kiezen we voor de beschutting van de duinen 
en rijden we naar Oostduinkerke. Via de duinenwegeltjes tot aan de manege en dan via de gebruikelijke weg terug voor e teusje bij Gilbertje 
. 55 km, meer moet dat niet zijn. Noël (in burger) is ook van de partij en Renaud wipt effe binnen na zijn taallessen Albanees in de Jim.
slechts 12 Placora's op 't appel. Gezien de, zoals we stilaan gewoon zijn geworden, strakke NNO-ter van zo'n 6 Bft. 
wordt de afspanning van "Ter Doest" aangedaan. Mooi zonnig terrasje, beetje uit de wind en een voortreffelijke Blonde "Ter Doest"; meer moet dat niet zijn 
 "Shocked"){kind=icon}
