Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
10-09-2011
Wijnendaele
Ter voorbereiding van Ostende Koerst werd gekozen voor een korte rit. Wijnendaele leek ons een uitgelezen bestemming: de wind blaast uit het zuiden en er is een wedstrijd voor elite zonder contract. De voorzitter zal er dus aanwezig zijn.
Met 10 Placora's vertrekken we in het zwoele septemberweer. Echt aangenaam is het niet: geen zon en weinig zuurstof in de lucht. We rijden door de Schorre via Gistel en Moere naar Koekelare. Enkele rakkers willen de Poggio links laten liggen, maar ze worden vlug ter orde geroepen.
In Wijnendaele aangekomen treffen we de voorzitter aan in het gezelschap van de bookies. Dit zet Leo onmiddellijk aan om een gokje te wagen: Greipel in Parijs-Brussel en Sven François in Wijnendaele. Met Greipel slaat onze Nestor al de bal mis; hoe het met Sven François afliep zullen wij u later melden.
Na onze twee versnasperingen wordt de terugweg aangevat. We rijden een rustig tempo; niettemin worden we enkele keen opgeschrikt door roekeloze chauffeurs.
De vochtingheid is dermate dat de spiegels in het lokal 'bedomen". De taktiek voor Ostende Koerst wordt grondig doorgenomen, zodat iedereen weet waaraan zich te houden. Hoe dit is afgelopen leest u in een volgende bijdrage.
Zeven Placora's, waaronder een jarige George , en gastrijder Peter zijn bereid om de stormwind te trotseren. Zelfs George is ervan overtuigd dat er deze keer in een waaier zal moeten worden geregeld. Het wordt flink doorstampen tot in Nieuwpoort. Eens aan het Spaarbekken gaat het, met de wind in de zij, als iets vlotter.
De storm heeft onze Douchy-vrienden volledig uiteengewaaid. We komen ze langs de hele route in kleine groepjes tegen...
De Superspurt wordt met gemak door Peter gewonnen, waarmee hij bewijst klaar te zijn voor zondag.
Het gaat nu, met de wind in de rug, bijzonder vlot. In geen tijd zijn we in Leffinge. De eindspurt wordt aangetrokken door Remi; Peter probeert een kloof te slaan maar wordt bijgebeend en voorbijgestoken door George en uw dienaar. Een koninginnespurt, voorwaar.
In het lokaal drinken we op George's gezondheid en gaan de gesprekken over koers, viagra, spataders, het klassement, etc... Zo weet George te melden dat de wind twee kanten heeft ...?! Ondertussen is Noël er ook bijgekomen. Het is alweer na tienen wanneer er door de meerderheid (Remi gaat er nog eentje aan de toog drinken) wordt afscheid genomen.
De Ostende Koerst-ploeg is compleet. De Pijl van Laarne moet in extremis verstek geven (hij moet zijn madam bijstand verlenen op een jumping). We spreken af om 9u30 aan het lokaal en rijden gezamelijk naar de start. Supporters op post!
Zaterdag misschien een kortere rit voor wie de zondag koerst.
Er is mogelijkheid om 's middags paella à volonté te eten aan 15 euro per persoon. De oprbengst gaat naar het goede doel. Graag morgenavond (woensdag) melden.
Voor wie deelneemt: ten laatste om 10u00 ter plaatse om het rugnummer af te halen
Extra aandachtspunten:
- Bij Ostende Koerst & Volvo Recon Open zal de eerste ronde achter de wagen gereden worden met daarna een vliegende start.
(deze ronde telt mee als wedstrijd, dus geen extra ronde)
- Elk Team wordt samen aan de inschrijvingstafel verwacht, om het wedstrijdblad te tekenen + een groepsfoto voor website.
- Per team 1 identiteitskaart in waarborg voor de rugnummers.
Onder een loden hemel staan 12 Placora's en een gastrijder aan de start. Het plan om de Keuneleute te rijden wordt verticaal geklasseerd. In de plaats wordt er gekozen voor een rit naar Lo. De wind komt immers vanuit het zuidwesten.
Vol goede moed en welgezind wordt de rit aangevat. Hoewel er bij de start eensgezindheid was omtrent het tempo, zakt de snelheid alras niet meer onder de 32.
De warmte speelt zijn rol, maar iedereen doet zijn deel aan de kop. Met een gemiddelde van 30 arriveren we aan de Lo-brug. De blonde Petrus en de Bernardus 8° smaken voortreffelijk. Tijdens onze tussenstop doet gastrijder Jurgen er nog enkele kilometers bij als voorbereiding op zijn deelname aan het BK Marathon Mountainbike.
Wanneer we de terugweg willen aanvatten staan we voor een opgehaalde brug. Leo weet echter een alternatieve weg. We zijn evenwel nog maar pas vertrokken of Ronny heef af te rekenen met een lekke achterband. Er wordt wat bijgepompt zodat hij verder kan.
Tot onze ontzetting moeten wij vaststellen dat tijdens onze rustpauze de wind gedraaid is. Gevloek en gefoeter dus! Leo brengt ons echter via mooie landweggetjes naar Veurne. Aan het station rijdt Ronny opnieuw - en letterlijk - op zijn geante. Enig onderzoek leert ons dat zijn velg een scheurtje vertoont. Het euvel wordt tijdelijk verholpen en hij zal de thuishaven halen.
De vermoeidheid laat zich voelen, wat de samenhorigheid niet ten goede komt. Georges is vergeten wat een waaier is en Tone trekt de hele bende uiteen. Veel geroep dus.
Op het einde is het bobijnte bij Geert helemaal af en moet hij de rol lossen. Niemand die wacht, met uitzondering van gastrijde Jurgen en uw dienaar.... dit wordt genoteerd voor wanneer anderen ook eens in de problemen komen.
In het lokaal trakteert Zorro voor zijn verjaardag. Niemand durft hem te vragen hoe oud hij nu is.
Afspraak woensdag, als het weer het toelaat tenminste. De ploeg voor Oostende Koerst wordt woensdag definitief samengesteld.
De twaalf Placora's en bijna lid Peter weten niet wat er hen te wachten stond toen ze om zes uur richting Stuivekenskerke vertrekken. Een nazomerzonnetje en een lichte bries beloven nochtans een aangename rit.
Alles gaat vlot tot aan het spaarbekken waar Noël plat rijdt. Probleem blijkt de reserveband: als je die enige tijd in je achterzak zitten hebt kan dat wel eens voor problemen zorgen (wat later nog zal blijken). Met de hulp van velen wordt het euvel hersteld en kunnen we verder. Al vlug hebbeb we goede tempo opnieuw te pakken en stuiven we langs de IJzer.
Even voorbij Stuivekenskerke weer van dat: ditmaal Ronny met een platte band. En we zijn pas weer vertrokken of Loods Pascal zijn ketting draait eraf...
Als klap op de vuurpijl: Noël plat in St. Pieterskapelle. Ditmaal biedt u dienaar zijn reserveband aan, maar die loopt even vlug leeg als dat je hem opblaast. Echt van het goede teveel. Danny G. en Loods Pascal zijn dan maar doorgereden, want zij moeten nog gaan werken.
Toch nog een Supersprint op de brug die door Remi glansrijk gewonnen wordt; blijkbaar heeft hij van hetzelfde flesje als Beaujolais gedronken.
Gelukkig geen incidenten meer tot in het lokaal. Peter leidt voorbeeldig de spurt in die door Leo met de vingers in de neus wordt gewonnen. Uw dienaar volgt de ontwikkelingen van op de tweede rij; de Belcanto en de hongerklop eisen hun tol.
In het lokaal kunnen we ons echter bevoorraden met de overschot van de BBQ.
Hieronder nog de stand van zaken. De maand september zal spannend zijn. Wie wordt de nieuwe kampioen?
499 starters, waaronder uw dienaar en in extremis Christ. Jens Keukeleire, Jelle Wallaeys, Maxim Vanthomme, Stijn Joseph en nog enkele andere kleppers geven eveneens present. Bij de bekende Vlamingen Louis - Mega Toby - Talpe.
Wat ook opvalt: 8 Douchy's aan de start. Volgend jaar moeten we toch ook een grotere delegatie afvaardigen.
Aangezien we (= de voorzitter en uw dienaar) mooi op tijd zijn, kunnen we ons nog even op het terras placeren om er een St. Bernardus van 't vat te consumeren. Ondertussen is het genieten van al het schoon volk dat zijn opwachting maakt.
Wanneer ik mijn fiets in elkaar steek even paniek: de derailleur doet het niet naar behoren! Hoewel de voorzitter ook de taak van mecanicien op zich heeft genomen kan hij geen soelaas brengen. Willy Vanheste - ooit gele trui-drager - komt langs, maar hij kan evenmin iets aan de zaak verhelpen. Het wordt dus behelpen, en vooral hard stampen. En denken aan de bemoedigende woorden van Willy : "Ik heb in de Giro de Lavaredo op mijn buitenblad beklommen". Geen mietje zijn, dus!
Er heerst een aangename ambiance wanneer het bonte gezelschap zich op gang trekt. Zoals het reglement het voorschrijft worden de eerste twee ronden onder begeleiding gereden. De test op de Sulferberg valt al bij al mee: spelen met het voorblad zal de boodschap zijn.
Vanaf de tweede ronde wordt de gashendel opengedraaid. Het is even doorzetten om in een groepje te geraken. Nu wordt het gemis aan ploegmaats pijnlijk duidelijk, want geen enkele pipo is bereid om rond te draaien. Op de kant zetten, te pas en te onpas wegspringen, coureurtje spelen dus, dat wel. Het resultaat is dat het tempo niet echt hoog ligt.
Vanaf de vierde ronde gaat het dan toch beter vooruit. Ondertussen is den Guido ook in ons groepje teruggeblazen. Hij zit dit jaar verbazend goed in vorm en rijdt een rondje in ons gezelfschap.
En zoals ieder jaar staat vanaf de vijfde ronde het hol open. Alle overmoedigen worden er nu onverbiddelijk uitgereden. U dienaar blijft rustig in de buik van zijn pelotonnetje en bekijkt hoe de zaken hun verloop kennen.
In de zevende en laatste ronde wordt er nog eens - letterlijk en figuurlijk - aan de bel getrokken, maar niemand raakt weg. Zonder ongelukken bereiken we de streep. Een blik op de fietscomputer leert dat we aan een gemiddelde van niet geen 34 hebben rondgedraaid. Niet slecht, al bij al.
De voorzitter wacht mij even verder op. Nadat we de fiets in de auto hebben geplooid en een lekkere braadworst achter de kiezen hebben gestopt, drinken we nog enkele St. Bernardussen. De ambiance is nog steeds top, de Vlaamse s(ch)lagers zijn niet uit de lucht. Ondertussen is Christ er bij gekomen en doet hij zijn relaas. Hij is er dit jaar in geslaagd om de Belcanto voor de eerste keer uit te rijden, wat toch een proficiat waard is. De voorzitter merkt dan ook op dat hij over tien jaar bij de mogelijke winnaars zal moeten gerekend worden.
We verlaten Westouter, dat echter nog lang niet aan slapen toe is. Het dorpsplein staat bomvol en de coverband geeft van jetje. Volgend jaar moeten we toch eens overwegen om langer te blijven plakken...
Voor wie van plan was om maandag zich nog in te schrijven voor de Belcanto.... Pech! Voor het eerst in de geschiedenis is de koers uitverkocht (en niet uitgekocht ) tijdens de voorinschrijving. Check de website.
Je kan natuurlijk nog komen om uw dienaar aan te moedigen en nadien te voorzien van de nodige recuperatiedrank.
Vandaag bericht gekregen van de Ostende Koerst-organisatie : Team Beaufort wordt niet langer toegelaten in de wedstrijd voor wielertoeristen, maar enkel in de Volvo Recon Open. Misschien een signaal aan de echte wielertoeristen onder ons om toch mee te doen?
Onze ploeg ziet er momenteel als volgt: Geert Gekiere, Christophe Sabbe, Steve Moyaert, Ronny Moyaert, Richard Lieben en uw dienaar. De Pijl van Laarne komt als zijn madam niet op jumpingwedstrijd moet...Wie nog kandidaat is meldt zich zo vlug mogelijk!
Ideaal fietsweer, en dus toch nog dertien Placora's aan de start ondanks de vele afwezigen die op reis zijn. Iedereen is het er over eens: dit moet een Picon-rit worden. We besluiten om de heenweg langs de Lange Lis over Ghyvelde te rijden, om dan via Leo's Poepwegel terug te keren.
Al heel gauw is er even oponthoud op de Zwarte Weg wanneer Daniël VDW lek rijdt. Het euvel is vlug verholpen en we rijden aan een vlot tempo verder. Ronddraaien blijkt niet altijd even eenvoudig, maar dat zien we bij Andrea ook bij enkele profploegen in de Vuelta. Dus...
In de laatste rechte lijn naar het Palais du Picon worden de registers even opgetrokken en testen we wat het betekent om 'tussen de auto's terug te keren'. Gekkenwerk!
Niet iedereen blijkt evenveel zin te hebben in een Picon, wat toch enige verwondering opwekt. Wie rijdt nu naar Frankrijk om er Belgisch bier te drinken..?
Na twee Picons en enkele verhalen uit het rijke archief van Tone vatten we de terugweg aan. De wind is met ons meegedraaid, zodat we opnieuw niet echt van enig voordeel kunnen gebruik maken. Niet dat dit veel verschil maakt.
Aan Nieuwpoort volgen we het vernieuwde parcours (zie het verslag van vorige maandag). Georges heeft dit blijkbaar niet gelezen - evenmin als Tone trouwens. Het gevolg is dat we de leider in het klassement kwijtspelen. Aan de brug over de IJzer besluiten we dan maar op hem te wachten. Het duurt een volle vier minuten vooraleer hij komt opdagen! Er gaan dan ook stemmen op om dit incident doorslaggevend te laten zijn mocht er zich opnieuw een ex aequo in de rangschikking voordoen.
Nadat Richard nog eens duidelijk de betekenis van het werkwoord 'wachten' heeft toegelicht rijdt de hele groep richting Andrea. Langs de vaart tussen Slijpe en Leffinge ontbindt Leo zijn duivels. Hij gaat er in zijn eentje vandoor en er is niemand die het gat kan dichtrijden!
Bij Andrea gekomen moet Tone van zijn fiets worden geholpen en zowat in het café worden gedragen. En als vanouds smaken de pintjes. Hoe Tone thuis is geraakt kan ik u niet melden.
De activiteiten van de komende weken krijgen stilaan vorm, met dank aan al wie gereageerd heeft. Volgende zaterdag is er onze BBQ, op maandag Belcanto. De ploeg voor Oostende Koerst ziet er momenteel als volgt uit: Richard, Geert, Christophe, uw dienaar, Steve M. , Ronny M. en mogelijk De Pijl van Laarne. Er kunnen er dus nog enkele bij.
Volgende woensdag moet u het zonder uw dienaar stellen die omwille van professionele redenen er niet bij kan zijn.
Heel wat afwezigen omwille van reis- en andere verplichtingen, dus maar elf Placora's aan de start. Onderweg nemen we nog twee gastrijders mee.
De wind duwt ons richting Stuivekenskerke, dat we in geen tijd bereiken. We halen een gemiddelde van 34.
Op de terugweg is het natuurlijk heel wat minder; onze gastrijder doet verdienstelijk kopwerk (op het einde van de rit dient hij zijn aanvraag in om volgend jaar lid te worden. Over zijn sportieve kwaliteiten zijn er geen twijfels; voor de après moet hij nog alles bewijzen).
De aanloop naar de Supersprint wordt voorbereid door onze gastrijder, met Georges in het wiel. In extremis plaatst Paulino een jump en bereikt hij nipt als eerste de top van de brug. Later blijkt dat hij de dag voordien opa is geworden; zijn overwinning draagt hij vanzelfsprekend op aan de nieuwgeborene!
Geen incidenten, dus op naar de eindspurt. De gastrijder slaat een gat, en JP Fol probeert mee te gaan. Uw dienaar rijdt dan maar het gat dicht en effent zo het pad voor Guy, die Georges makkelijk het nakijken geeft.
In het lokaal worden we zowel door opa Paulino als door tio Zorro getrakteerd. We toasten op Gabriella Luz en spreken de hoop uit dat ze gelijkt op haar oma, en niet op haar opa. Nadien volgen we nog met spanning Maccabi Haïfa - RC Genk. Het is na elven wanneer uw dienaar zijn echtgenote opnieuw in de ogen mag kijken...
Er wordt voor het weekend stralend zomerweer voorspeld; het wordt dus een langere rit. De blikken gaan richting Cabourg en een Picon!
Op de feestdag die het van de grond gaan van Maria viert stonden er zes Placora's aan de start. Daniël VDW, Leo, Renaud VDW, Paulino, terug van weggeweest Richard en uw dienaar.
Na enig overleg besloten we om richting Koksijde te rijden. Langs de Torhoutsesteenweg werden we met claxongetoeter van de sponsor aangemoedigd. De wind stond niet echt gunstig, dus moest er een tussenoplossing worden gezocht. Tussen Nieuwpoort en Oostduinkerke zochten we enkele duinenhellingen op om de explosiviteit te trainen.
Het tempo zat er goed in, tot in Nieuwpoort Richard platviel. Het euvel werd vlug verholpen, en via de vaart reden we terug richting lokaal. In Leffinge moesten we even rechtsomkeer maken, want de stoet ter ere van het feit dat Maria van de grond was gegaan versperde ons de weg.
In het lokaal werden we opgewacht door de voorzitter en Ronny M, die samen met zoon Steve een ritje had gemaakt. Gilbertje serveerde lekkere frisse pintjes, wat Richard bijzonder deugd deed. Blijkbaar had hij de laatste Alpencols niet zo goed verteerd...
De Oostende Koerst-ploeg begint langzaam aan vorm te krijgen. Graag toch een seintje van alle kandidaten. Christophe, Geert, ... we rekenen op jullie!
"Dit is geen rotzomer". Dixit Frank Deboosere. In alle geval geen fietszomer. Georges en Paulino gokten zatermiddag op een droge rit, en hadden gelijk. Zij maalden samen 70 km met een rit naar Avekapelle.
Zondagmorgen dan. Dreigende wolken, maar toch vier Placora's aan de start: Georges, Jean Pierre F, Danny G en uw dienaar. 55 km via Moere, Koekelare en Vladslo.
Geen noemenswaardige incidenten, de uitspraak van Georges buiten beschouwing genomen: "Er staat altijd meer wind dan wat er is" Wie dit begrijpt wordt vriendelijk verzocht tekst en uitleg te bezorgen.
Philippe Gilbert is grandioos geslaagd in zijn toegangsproeven om volgend jaar lid te mogen worden van WTC Placora. Na de tijdrit gisteren demonstreerde hij zijn kunnen aan de pers door 2 (TWEE) pintjes te drinken. Zijn diëtiste wist hierover het volgende te vertellen: '"Dat pintje zal niet het eerste zijn wat Philippe gedronken heeft.Een paar pintjes drinken, kan dan zeker geen kwaad. Zolang het bij twee blijft tenminste, want alcohol verzwakt wel degelijk de kracht en het uithoudingsvermogen van sporters." Over dat laatste moeten we haar nog even corrigeren. Maar dat Philippe op de goeie weg is staat als een paal boven water!
Zestien Placora's aan de start. En ook Aolus is nadrukkelijk van de partij . Hij blaatst met overtuiging vanuit het westen en zal zijn stempel op deze rit drukken.
Langs de vaart richting Nieuwpoort is het alle hens aan dek om toch enige vooruitgang te boeken. Er wordt voorbeeldig rondgedraaid, iedereen doet zijn duit in het zakje. Vanaf het Spaarbekken gaat het dan heel wat vlotter; het tempo wordt opgevoerd en zal niet meer onder de 30 zakken.
Er ontstaat wat commotie wanneer blijkt dat in het tweede deel van het peloton niet iedereen weet hoe rond te draaien. Misschien het moment om er op te wijzen dat we samen rijden, dit wil zeggen dat we elkaar helpen door om beurten in de wind te rijden. Van wiel naar wiel rijden is dus uit den boze.
Eens Stuivekenskerke voorbij kan de gashendel dan helemaal worden opengedraaid. Even wanen we ons profs wanneer we met een vaart van 40+ richting Schore vlammen.
De Superspurt wordt door Georges van ver ingeleid. Kapitein Zorro brengt de kop weer samen en uiteindelijk is het Leo die als eerste boven op de brug komt. Het veld ligt uiteengeslagen en dus wordt het tempo eventjes gedrukt.
Niets meldenswaard tot aan de eindspurt die er in feite geen wordt. Guy M. kiest het hazenpad op het fietspad en zal nooit meer worden bijgehaald, wat Georges ook nog probeert. Opvallend ook hoe er sommigen in de laatste twee kilometer plotseling de kracht vinden om in extremis toch nog vooraan te geraken; misschien dit ook eens tijdens de rit proberen...?
Aan de streep (bij de inrit van Spegelaere) wijst de gemiddelde snelheid 30.6.
Bij Andrea gekomen kunnen de fietsen opnieuw in de bergplaats worden gezet. Met aandacht worden de prestaties van de Rode Duivels gevolgd. Christ is er ondertussen bijkomen en maakt ons duidelijk dat de Duivels geen drie passen na elkaar kunnen geven zonder balverlies te lijden. Het is dan ook na elven wanneer uw dienaar zijn echtgenote opnieuw in de ogen mag kijken.
De weersvoorspelling voor zaterdag is niet al te rooskleurig, maar we leven op hoop. Als het kan rijden we naar Cabourg en Palais du Picon. Remi en Steve zullen er niet bij zijn omwille van reisverplichtingen.
Tot slot nog een dringende oproep aan de kandidaten voor de BBQ, Belcanto en Oostende Koerst. Gelieve hier te reageren indien je van plan bent mee te doen. Vooral voor de BBQ en Oostende Koerst rekenen we op jullie aanwezigheid; we zijn dit ten slotte aan onze sponsor verschuldigd!
Ondanks de ongunstige weerberichten en slechte vooruitzichten van de buienradar, kwamen er toch 11 Placora's aan de start. Als opmerkelijkste afwezigen: "Uw dienaar" Jean die de aangekondigde kater blijkbaar nog niet had doorgespoeld en Antoine, die altijd wel te vinden is voor een lange rit, stuurde zijn kat . Op de boot van 9u23naar Vlissingen kwamen we in contact met een wielerclub uit Bassevelde die overwegend samengesteld was door vrouwen. Deze waren zo vriendelijk om ons uit Vlissingen te loodsen, richting Arnemuiden. De doortocht van Walcheren verliep zonder noemenswaardige moeilijkheden of wegvergissingen (met dank aan Richard voor de reisweg). Op de Stormvloedkering Oosterschelde werd de traditionele foto genomen. Op het "eilandje" Schouwen-Duiveland liep het verkeerd. Eerst hebben we ons van weg vergist, via de Dijk konden we ook niet verder omdat deze onderbroken was door werkzaamheden en in Serooskerke vonden we, ondanks de hulp van enkele Schouwen-Duivelanders, ook onze weg niet. Noodgedwongen moesten we onze weg naar Zierikzee vervolgen via de hoofweg. Op de terras Markzicht genoten we van de zon, de heerlijke mosselen en een blonde Affligem of twee. De laatste mosselen waren nog maar juist verorberd of de hemelsluizen gingen open. Na een kwartierje wachten, konden we aan onze terugtocht beginnen. Op de Zeelandbrug waren de wind en de regen en voor sommigen de opborrelende mosselen (vooral Daniël had er nogal last van) de spelbreker zodat de groep uit elkaar viel. In Domburg was het, net als vorig jaar, even zoeken naar de juiste weg. Gelukkig kon Steve's zijn Garmin soelaas brengen. Wat verderop een lekke band voor Steve. In de Zeezot in Westkapelle gingen de wittekes, leffes en pintjes vlot binnen. Bij het binnenrijden van Vlissingen was er nog een misverstand: Steve, Ronny en Noël kozen de baan rechtdoor terwijl de anderen de bewegwijzering voor de fietsers naar de boot volgden. Deze bewegwijzering viel na een tijdje uit en we moesten tot 2-maal toe onze weg vragen. Daadoor kwamen we enkele minuten te laat om de boot te halen. We konden nog juist de 3 anderen uitzwaaien. Ondertussen was het begonnen met gieten. Al bij al was het een superaangename rit en hebben we veel geluk gehad met het weer. Bij aankomst om 19u20 aan het lokaal, bleek deze gesloten te zijn.
De vakantieperiode zorgt steeds voor enige verschuivingen. Niettemin blijft de top 3 status quo. En net als vorig jaar legt het er voor aan dat we opnieuw naar een spannend seizoenseinde gaan!
Eindelijk zijn de weergoden ons goed gezind: 25°, een licht briesje, voor het eerst dit seizoen kunnen we op woensdagavond in korte mouwen en broek aan de start verschijnen zonder dat we rillen van de kou. Enkelen hebben toch nog het zekere voor het onzekere genomen en het overjasje bij Andrea gehangen (een mens weet nooit hoe laat hij naar huis gaat...)
Met negentien Placora's en enkele gastrijders trekt het omvangrijke peloton zich op gang. En het is niet omdat het mooi weer is dat er niet zou worden doorgereden. Vooraan wordt er vlot rondgedraaid, ondanks dat er wel eens een tempoversnelling tussen zit. Langs de IJzer gaat het in volle vaart (soms 40 per uur) richting Stuivekenskerke. De gastrijder die Christ heeft meegebracht moet dan afhaken.
Op de terugweg is voorbij Schore even oponthoud wanneer een tractor met oplegger de weg verspert. Het tempo is gebroken... Opnieuw onderweg wordt al positie gekozen voor de supersprint. Overnemen is er niet meer bij. Dit wordt wel echt vervelend.
De spurt zelf dan: Leo loodst de bende naar de voet van de brug en het is Renaud V. die moeiteloos als eerste boven komt.
Iedereen mee, dus het tempo blijft hoog. Niets bijzonders tot de eindspurt. De Quick Step gastrijder leidt de spurt in; uw dienaar neemt over voor zo'n 500m en stelt dan - tot zijn verbazing vast - dat er niemand meer klaarzit om over te nemen! Er volgt dan een verwarde spurt tussen Remi en Georges waarbij alletwee de zege claimen; een probleem want ze beweren dat de meet op een andere plaats ligt. Voor alle duidelijkheid: de meet ligt waar de parking van Spegelaere begint. Voilà.
Geen terras in het lokaal wegens verbouwingen. Iedereen dus op zijn vertrouwde plaats in het café.
Zaterdag is de rit naar Zierikzee gepland. Dank aan al wie bereid is om voor vervoer te zorgen, met een bijzondere vermelding voor Remi. Voor alle duidelijkheid nog even de afspraken: - vertrek om 8u00 aan het lokaal. - 's middags wordt er in Zierikzee gestopt om mosselen te eten. - terug in het lokaal rond 18u00 Uw dienaar is nog niet zeker of hij van de partij zal zijn; de avond voordien heeft hij in extremis een verplichting die wel eens zou kunnen uitlopen...
Ons zomerseizoen moet worden afgewerkt in herfsttemperaturen; mouwstukken blijken onontbeerlijk op 30 juli! Vijftien Placora's blijken dan toch bereid om deze barre omstandigheden te trotseren. Advocaten van globale opwarming krijgen momenteel weinig gehoor in onze club.
Na enig overleg en studie van de jagende wolken wordt besloten om het terras in Hoeke een bezoek te brengen. Met een beetje geluk is die verwarmd en van een volkstoeloop zal er zeker geen sprake zijn.
Richard en JP Bakker zetten er al van in de Schorre flink de pas in. Onderweg groeten we dokter Yves die met Marre en vrienden op uitstap is.
In Oudenburg een eerste tussenstop; Christje zit met een leegloper achteraan en moet even bijpompen.
Langs de vaart gaat het niet onder de 35. Voorbij Stalhille alweer wachten, dit keer op JP F. wiens ketting er is afgevlogen. Voorbij Nieuweghe verliest Pascal D zijn kilometriek!
De passage door Brugge verloopt relatief vlot, ondanks het feit dat niet voor de fietsroute wordt gekozen. We rijden nu achter Damme door richting de Blinker en de Stinker. Enige verwarring: Bakker JP en Paulino blijven maar door rijden, zonder echt te weten waar naar toe. Uw dienaar moet dan een spurtje naar voren plaatsen om de GPS bij te stellen. In St. Rita slaan we linksaf en volgen de bewijzering naar Hoeke.
En dan loopt het helemaal verkeerd: Hoeke blijft onvindbaar en Geert rijdt in een put. Resultaat: lek voor en achter! Het euvel wordt hersteld, maar de schade aan Geert zijn velgen blijkt redelijk ernstig.
Ondertussen kunnen we ons oriënteren en vaststellen dat we Hoeke al links hebben laten liggen. In Damme zijn er ook terassen, dus allen daarheen! En zoals J. Cruijff ooit zei: "Elk nadeel hep z'n voordeel". In de "Estaminet" worden we ontvangen door de mooie Lisa, die zowaar Pascal M's hoofd op hol brengt. Christje koppelt het nuttige aan het aangename en wisselt zijn achterband wijl hij een blonde Leffe consumeert.
Op de terugweg nog even commotie wanneer een Hollander uw dienaar zijn voorwiel er probeert af te rijden...
In de Schorre komt het dan nog tot een spurtje die in extremis door Christje wordt gewonnen (die nieuwe achterband blijkt een goeie te zijn).
De berging van de fietsen in het lokaal wordt een probleem vanwege de werken. Enige nadarafsluitingen brengen evenwel soelaas.
De voorbereiding voor de mosselrit is volop aan de gang. Remi zal de camionette van zijn broer vragen; er zijn al tien belangstellenden om mee te gaan. Hopelijk vinden we makkelijker de weg dan naar Hoeke
) tijdens de voorinschrijving. Check de website.
en Antoine, die altijd wel te vinden is voor een lange rit, stuurde zijn kat 
