Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
30-08-2011
Belcanto 2011
499 starters, waaronder uw dienaar en in extremis Christ. Jens Keukeleire, Jelle Wallaeys, Maxim Vanthomme, Stijn Joseph en nog enkele andere kleppers geven eveneens present. Bij de bekende Vlamingen Louis - Mega Toby - Talpe.
Wat ook opvalt: 8 Douchy's aan de start. Volgend jaar moeten we toch ook een grotere delegatie afvaardigen.
Aangezien we (= de voorzitter en uw dienaar) mooi op tijd zijn, kunnen we ons nog even op het terras placeren om er een St. Bernardus van 't vat te consumeren. Ondertussen is het genieten van al het schoon volk dat zijn opwachting maakt.
Wanneer ik mijn fiets in elkaar steek even paniek: de derailleur doet het niet naar behoren! Hoewel de voorzitter ook de taak van mecanicien op zich heeft genomen kan hij geen soelaas brengen. Willy Vanheste - ooit gele trui-drager - komt langs, maar hij kan evenmin iets aan de zaak verhelpen. Het wordt dus behelpen, en vooral hard stampen. En denken aan de bemoedigende woorden van Willy : "Ik heb in de Giro de Lavaredo op mijn buitenblad beklommen". Geen mietje zijn, dus!
Er heerst een aangename ambiance wanneer het bonte gezelschap zich op gang trekt. Zoals het reglement het voorschrijft worden de eerste twee ronden onder begeleiding gereden. De test op de Sulferberg valt al bij al mee: spelen met het voorblad zal de boodschap zijn.
Vanaf de tweede ronde wordt de gashendel opengedraaid. Het is even doorzetten om in een groepje te geraken. Nu wordt het gemis aan ploegmaats pijnlijk duidelijk, want geen enkele pipo is bereid om rond te draaien. Op de kant zetten, te pas en te onpas wegspringen, coureurtje spelen dus, dat wel. Het resultaat is dat het tempo niet echt hoog ligt.
Vanaf de vierde ronde gaat het dan toch beter vooruit. Ondertussen is den Guido ook in ons groepje teruggeblazen. Hij zit dit jaar verbazend goed in vorm en rijdt een rondje in ons gezelfschap.
En zoals ieder jaar staat vanaf de vijfde ronde het hol open. Alle overmoedigen worden er nu onverbiddelijk uitgereden. U dienaar blijft rustig in de buik van zijn pelotonnetje en bekijkt hoe de zaken hun verloop kennen.
In de zevende en laatste ronde wordt er nog eens - letterlijk en figuurlijk - aan de bel getrokken, maar niemand raakt weg. Zonder ongelukken bereiken we de streep. Een blik op de fietscomputer leert dat we aan een gemiddelde van niet geen 34 hebben rondgedraaid. Niet slecht, al bij al.
De voorzitter wacht mij even verder op. Nadat we de fiets in de auto hebben geplooid en een lekkere braadworst achter de kiezen hebben gestopt, drinken we nog enkele St. Bernardussen. De ambiance is nog steeds top, de Vlaamse s(ch)lagers zijn niet uit de lucht. Ondertussen is Christ er bij gekomen en doet hij zijn relaas. Hij is er dit jaar in geslaagd om de Belcanto voor de eerste keer uit te rijden, wat toch een proficiat waard is. De voorzitter merkt dan ook op dat hij over tien jaar bij de mogelijke winnaars zal moeten gerekend worden.
We verlaten Westouter, dat echter nog lang niet aan slapen toe is. Het dorpsplein staat bomvol en de coverband geeft van jetje. Volgend jaar moeten we toch eens overwegen om langer te blijven plakken...
