Vanmorgen stond terug de 4,7km van Kortrijk Loopt op het programma. Het was een beetje afwachten na 4dagen zonder training. M'n hartslag was aan de hoge kant maar ja dan kan je nog alle kanten uit.
We zijn vrij snel vertrokken, maar ook weer niet al te snel, want kon wel sneller. Na 1km kwam ik samen door met Koen Vanhercken, op korte afstand gevolgd door Hassan Mihri. Het liep niet super vlot, maar ik voelde me toch de sterkere. Ze moesten er beiden eventjes af tussen 1,5 en 2km, maar ik wou niet doorgaan alleen, voelde me niet zeker. Aan 3,5km in het parkje was ik dan toch alleen weg, en heb me maar geriskeerd(misschien had ik beter gewacht maar dat zijn vijgen na Pasen). Het ging vrij vlot en eventjes dacht ik wel dit moet me lukken, maar toen de doortocht onder de spoorwegbrug eraankwam kreeg ik wat twijfel en dat mag je nooit doen natuurlijk. Ik had nog redelijk wat voorsprong bij het ingaan van de tunnel(zelfs Koen verklaarde na de wedstrijd dat hij dacht te lopen voor de 2de plaats), maar ja bij het naar boven gaan in de tunnel stond ik zo goed als stil en dan is het snel gegaan. Tegen dat ik bovenkwam was Koen me voorbij en nog wat verder kwam ook Hassan me voorbij. Djuu toch, toch wel erg ontgoocheld, wetende dat ik hier zeker zou moeten kunnen winnen hebben, maar soit, elke nederlaag maakt je sterker zeker en ook vooral slimmer. Liep 3'15 de km, niet slecht, maar het kan nog beter. Tot binnenkort
