Prikkeldraad dient om mensen buiten te houden. Houdt angst de mensen weg? Ja. Dus prikkeldraad is zoals angst. Dat zijn twee dingen die de mensen weg houden, die de mensen buiten houden. Soevereine staten dienen altijd gesloten te blijven. Riooldeksels dienen altijd gesloten te blijven. Maar soevereine staten zijn geen riooldeksels. In de riolen kunnen alleen de harten van de ratten gekoloniseerd worden. En wij zijn geen ratten hè. Ja, sommigen onder ons zijn ratten, ja. Ongelijkheid maakt in onze soevereine staten geen deel uit van de normen en waarden. Daarom moet prikkeldraad ongelijke mensen buiten houden. Dan kunnen de burgers verder leven als gelijke mensen. Ja maar laat ze maar gelijke mensen zijn hè. Alleen clowns denken dat ze gelijk zijn aan de andere mensen. En zijn clowns gelijk aan de andere mensen? Sommige mensen zullen vinden van wel...
Niemand wil vrienden buiten houden, alleen vijanden. En in het theater, in de theaterzaal. Op het podium zijn er alleen maar vrienden, geen vijanden. Maar de acteurs en actrices spelen wel rollen die vijanden zijn van elkaar, maar in het echte leven zijn ze wel vrienden. Maar is het niet eerder omgekeerd, dat ze op het podium elkaars vrienden zijn, en in het echte leven meer elkaars vijanden? A natuurlijk is het meer omgekeerd. De happy end is verplicht. Op het einde van het verhaal sterft het luidruchtige beest. En dan gaan de acteurs en de actrices naar de coulissen, dan gaan ze terug naar het echte leven. En daar zit geen luidruchtig beest, maar daar zit een sluipend beest. Ja, een beest dat u langs achter besluipt. God heeft ons een vrije wil gegeven. God heeft ons de vrije wil gegeven om te kiezen tussen God en Satan, en ge kunt dat sluipend beest niet overwinnen. Maar als ge kiest voor God, dan kan dat sluipend beest u niet overwinnen. Dat sluipend beest kunt ge niet overwinnen. Waarom niet? Satan stuurt dat sluipend beest. Als ge dat sluipend beest wil overwinnen, dan moet ge Satan overwinnen. Maar Satan is de heerser van de wereld, als ge Satan zou overwinnen, dan zou Satan verdwenen zijn, maar als Satan verdwenen zou zijn, dan zou de wereld verdwenen zijn. Dus dat kunt ge niet doen. Dat sluipend beest zal u langs achter blijven besluipen tot het einde van uw leven, maar ge kunt tot het einde van uw leven dat beest overwinnen, in die zin dat dat beest u niet kan overwinnen, als ge voor God kiest. Ge kunt ook ontkennen dat er een sluipend beest is, en dat is eigenlijk in zekere zin voor Satan kiezen. Misschien kiest ge op heel veel vlakken in uw leven voor God, maar ontkennen... Maar ik begrijp dat, alles gaat goed in uw leven, en ge hebt geen problemen, en ge hebt uw dikkenek, en uw imago is top-top-top, voor de buitenwereld ziet uw leven er fantastisch uit, maar ontkennen, of niet ontkennen, dat er een beest, of een sluipend beest is, dat verandert er niks aan. Dat sluipend beest, dat is daar. Dat is psychologie, dat zijn gevoelens. Maar zou het niet echt fantastisch zijn als uw leven echt fantastisch zou zijn, en als ge u niks zou aantrekken van hoe de buitenwereld uw leven ziet? Ja natuurlijk, dat zou pas echt fantastisch zijn. Dat dat sluipend beest er is, zoals ik al zei, dat is psychologie, dat zijn gevoelens, en dat is niet bewezen hè.
Ik hou van duidelijkheid, en waarheid en duidelijkheid zijn gezworen bondgenoten van elkaar. De betrachting van de wetenschap is haar inzage in de psychologie te verbeteren, zodat ze deze beter zou kunnen aansturen. Maar laten we de rangorde niet omdraaien. Psychologie is een vakgebied in de wetenschap. Anderzijds, psychologie is geen vakgebied. Psychologie is leven. Niet enkel mensenlevens, maar leven in het algemeen. Psychologie is leven, en leven is psychologie. En, geloof het of niet, er is leven ontstaan voor de wetenschap ontstaan is. Het ontstaan van leven, de kern van de zaak, de grond, de oorsprong, de essentie van de dingen, dat is heel leerrijk. De grond heet niet toevallig de grond. Waar er land is, is de aardbol met aarde bedekt. En de aarde, of de grond, daarin kan je graven, en diep graven. Met het geheugen is het gelijkaardig. Om zich dingen te herinneren, moet men soms blijven graven, heel vaak zelfs. De waarheid en de duidelijkheid zijn gezworen bondgenoten. De waarheid is duidelijk, en is dat altijd geweest, ook voor het ontstaan van de wetenschap. Of misschien moet ik zeggen dat voor het ontstaan van de wetenschap de waarheid duidelijk was, of is geweest. Het is hoog tij voor de wetenschap in West-Europa, met alle gevolgen van dien. Hier is de vraag: "Is het de waarheid? ", dan ook dezelfde vraag als: "Is het bewezen? " Er zijn veel mensen in de wereld die een direct verband tussen gevoelens en de waarheid leggen, maar hier zijn er niet veel. Als men zich bij de psychologie, de waarheid en de gevoelens steeds de vraag stelt: "Is het bewezen? ", kiest men ervoor die drie in het schemergebied te plaatsen. Het schemergebied is de tegenpool en de antagonist van de duidelijkheid. De antagonist voert oppositie tegen al wie duidelijkheid nastreeft. De duivel voert oppositie tegen al wie duidelijkheid nastreeft. Anderzijds, als men de psychologie, de waarheid en de gevoelens duidelijk vindt, en als men het verband tussen de waarheid, de psychologie en de gevoelens duidelijk vindt, zonder zich om bewijzen te bekommeren, kiest men ervoor die drie in het vak te plaatsen waar alles duidelijk is.
De ladder van de samenleving dient eigenlijk alleen maar om op het podium te geraken, in een rol te kruipen, en het echte leven onder zich te laten. Wij zijn nooit op het podium geraakt, wij die op de lage trappen van de ladder zijn blijven steken. Wij zijn schemergebied, en mogen plaatsnemen in de zaal, en niet in het vak waar alles duidelijk is, maar in het vak waar alles onduidelijk is. Rechters die oordelen over wie waar een plaats toegewezen krijgen, hetzij in het schemergebied, hetzij in het vak waar alles duidelijk is, hebben alle macht gekregen. De maatschappij, dat zijn mensen, daarover zijn we akkoord. Het is niet zo dat de maatschappij argwaan heeft voor die rechters. Het is eerder zo dat de maatschappij argwaan heeft voor machteloze mensen, bedelaars, zwervers, en tankstations langs snelwegen. De maatschappij dat zijn mensen. Mensen die ons zeggen hoe we moeten denken. Ik en de maatschappij, wij zijn twee vrienden, dat is toch theater... De maatschappij dat zijn mensen. Het zijn wel mensen die op de school der verraders op de eerste rij zaten. Hoewel, de school der verraders... Het is eerder de klas der verraders in de toneelschool. Als ze mij verraden hebben, is het om als ware gediplomeerde zakken de rest van hun leven theater te kunnen blijven spelen, en op het podium de schijn te kunnen blijven ophouden: Wij zijn twee vrienden, jij en ik. Men moet in een diepte zinken, die heel diep is, om het goede in de mens te vinden. En als u zich afvraagt waar hij het over heeft: Wanneer het uur van de beproeving komt, dan zult u diep zinken, en dan zult u weten waar hij het over heeft.
De tradities en conventies zijn een probleem in alle naties en alle volkeren. Ik kan de tradities aanvallen. Ik kan de conventies aanvallen. Ik kan dat allemaal. Dan kan jij het toch ook. Maar je moet het niet op eender welke manier doen. Je moet het doen zoals een beeldhouwer een beeldhouwwerk maakt. Niemand zal ooit straffeloos al wat slecht is kunnen verkondigen, zonder voorafgaand ten volle respect te hebben betoond voor wat goed is. De beeldhouwer begint ook met een vierkant blok, maar als hij dat blok zomaar wat afbreekt, is het beeld dat er van overblijft ook niet wat het moet zijn. Je moet zoals die beeldhouwer zijn, en het beeld voor zich laten spreken.
De katholieken, dat zijn de leden van de katholieke kerk, mogen sterven in hun eigen hel. Het is hun eigen hel, die ze zelf gecreëerd hebben, en ik ben niet bang, noch voor de katholieke kerk, noch voor hun hel. En het is niet mijn hel. De katholieke kerk zal afstorten door haar angst. De katholieke kerk zal vallen en niet meer opstaan door de angst in haar hart. Als je tegen de paus over boze geesten begint... "Wat? Boze geesten? " De paus gelooft niet in boze geesten. Nee, hij gelooft misschien in boze geesten, maar hij gelooft niet dat ze op dit moment op al zijn velden aan het zaaien zijn.
Ik zat rustig aan zee een stripverhaal te lezen, en lag in een deuk van het hoofdpersonage, genaamd Professor Ambrosius. Maar de hilariteit nam al snel een kwalijke wending. Een niet nader gespecificeerde geest kwam mij duidelijk maken dat hij mij in ongenade zou doen vallen, onder de mensen. De geest was wel niet nader gespecificeerd, doch het was wel meteen duidelijk dat hij boos was. Ook kwam hij over als een almachtige, slechte geest, ja, een god. En kinderen hebben nog geen verweer. Ik was nog een kind hoor. Aldus was ik vanbinnen verpletterd tot in mijn ziel. En ik dacht bij mezelf: wie kan mij redden? Dat moet ook een almachtige God zijn, maar een goede, een rechtvaardige. Maar nee, er was niemand anders. Er was geen goede God, nee, er was alleen een boze god. It can be pretty dark in a child 's mind. Nee, ik had geen harnas. Wat de wereld de kinderen aandoet, door hen haar verkeerde tradities door te geven, is de oorzaak ervan dat ik geen harnas had. Ik probeer alle kinderen te onttrekken aan het lot dat ik heb ondergaan, door jullie aan het verstand te brengen dat er heel wat ideeën in het hoofd van de mensen zitten die gewoon verkeerd zijn, maar naar mij luisteren zit er niet in omdat ik... in ongenade gevallen ben? Daarmee heb ik de schuld bij de boze geest gelegd, dacht ik. Ja, dat heb ik gedaan. Verder in de brief komt de schuld van de mensen die met de boze geest collaboreren nog aan bod. Maar eerst nog wat meer uitleg, want dat de mensen niet naar mij luisteren omdat ik in ongenade gevallen ben is niet zo simpel.
De hel is de angst. De angst is de boze geest. De kerktoren blijft overeind staan bij de gratie van die drie. Ja, de hel, de angst, de boze geest, dat is de heilige drievuldigheid. De heilige drievuldigheid is de heilige stoel. De heilige stoel is de katholieke kerk. De katholieke kerk mag niet afstorten. De kerktoren mag niet instorten. Als je er een tekening bij wil, moet je de punten verbinden. Dat heb ik ook gedaan als ik klein was. Dus de boze geesten blijven de kinderen terroriseren. Nou ja, de mensen hebben liever dat dan naar mij te luisteren. Ik ben geen profeet hè, maar ik heb het wel van Jezus geleerd. We blijven rondjes draaien tot er iemand door heeft dat de naam van Jezus door de katholieke kerk misbruikt wordt. Daarmee praat ik een andere kerk die de naam van Jezus gebruikt niet goed hè. Ik heb geen enkele kerk goed gepraat. Ik spreek gewoon alleen over de ene kerk die ik ken, en in mijn geval is dat de katholieke kerk. Dat is alles. Wat mensen geloven en niet geloven, vergis u niet, dat trekt de aandacht. Men gelooft in machtige kerken omdat ze machtig zijn, en men verwerpt zwakken en machtelozen omdat ze zwak en machteloos zijn. En waarom zijn machtige kerken machtig? Omdat ze zwakken en machtelozen verwerpen. En waarom zijn zwakken en machtelozen, zwak en machteloos? Om dezelfde reden. En men denkt dat er een reden achter zit. Ja, dat er een reden achter zit waarom ze boven machtig zijn, en beneden machteloos. En met een reden, bedoelt men een rechtvaardige reden. Nee, er is geen rechtvaardige reden. De enige reden is degene die ik net gegeven heb. Daar komen weliswaar talloze boeken uitleg bij, maar niets van al die uitleg uit die boeken spreekt de bovenstaande reden tegen. Ik weet niet of ge u daarvan bewust zijt. Het zijn de zwakken en machtelozen die de machtigen machtig maken. En als beloning voor hun goedheid worden hun kinderen door boze geesten belaagd. En de zwakken en machtelozen zijn de kinderen zelf. Aan de top van de verticale constructie is het "pleidooi" voor gelijkheid een constante. Wie een sterke opmerkingsgave heeft ziet direct het tegenstrijdige ervan in. Verticaal staat haaks op gelijkheid. De katholieke kerk geeft de mensen datgene waarvan ze weet dat de mensen het sowieso geloven. Het verhaal van de boze geest geloven de mensen sowieso niet! Des te beter voor de kerk. Zo kunnen de boze geesten de prooien die er werkelijk toe doen buit blijven maken, en ze bij het fortuin van de macht voegen. Where would the church be without foolish ignorant persons? En waarom blijven foolish ignorant persons lid van de kerk? Omdat ze er toch niks kunnen aan doen! Losers.
Wat volgt is de clandestiene-parasietenanalyse. In feite zijn boze geesten clandestiene parasieten die zich aan een gastheer hechten. Eerst verschuift de parasiet de aandacht van de gastheer naar een deel, of een aspect van hem, zodat hij een ander deel van zichzelf over het hoofd ziet, en daar hecht de ongewenste gast zich vast aan het slachtoffer. Vervolgens vereenzelvigt de boze geest zich met hem, zodat hij zogezegd niemand anders hoeft te zijn. Maar zo is hij net wel iemand anders natuurlijk. Dat is de kracht van observatie. De gastheer kan zijn eigen geest en de ongewenste gast niet van elkaar scheiden. Onderscheiden wel, maar scheiden niet, zou ik zeggen. Dan neemt de geest de macht van zijn slachtoffer af, en onderwerpt hem tot een soort slaaf, om uiteindelijk de oogst van zijn gastheer binnen te halen. Ja, om uiteindelijk de oogst van de velden van zijn slaaf in zijn parasitaire schuren op te slaan. Wanneer? Wanneer hij zelf beslist dat het tijd is om te oogsten hè. Daar beslist de slaaf niet over hè. Da 's duidelijk. Wat niet duidelijk is, is wie de echte eigenaar van de grond is. Is dat de onrechtmatige eigenaar, of de rechtmatige eigenaar? Geen van beide.
Er is overigens - om een stapje opzij te zetten - niets meer duidelijk in deze wereld. Het verschil tussen licht en duisternis is niet eens duidelijk. Wie ziet nog het verschil, ja wie? Niemand, nee, alles is grijs geworden. Er is alleen nog schemering, schaduw en mist. Alle duidelijkheid is naar de achtergrond verdwenen. Wie doorziet nu het schemergebied als het werk van de duivel? Ook niemand, daar is het hem juist om te doen. Nochtans, er is geen enkel werk dat Satan verricht, tenzij het schemergebied is! Doch dit was een stapje opzij. Even in 5 punten het verschil tussen de rechtmatige en de onrechtmatige eigenaar uitleggen:
1. De oogst van de rechtmatige eigenaar is voor eens en voor altijd oogst. Wat hij bekomt, bekomt hij voor eens en voor altijd.
2. De rots waar hij zijn huis op bouwt, blijft voor eeuwig en voor altijd een rots.
3. De criteria die hij in zijn leven hanteert zijn voor eens en voor altijd.
4. Wat niet uit God is, hanteert tijdelijke maatstaven en criteria. Die kan men heel goed vergelijken met excuses om te doen alsof. En dat vereist onduidelijkheid.
5. De enige echte eigenaar van de grond is niet de onrechtmatige, noch de rechtmatige, maar is God zelf.
""Er zullen schijnchristussen en schijnprofeten opstaan, die tekenen en wonderen zullen doen, zodat zij, als dat mogelijk was, zelfs de uitverkorenen zouden misleiden. " (Het Evangelie volgens Marcus: 13,22) Schijnchristussen en schijnprofeten, zijn dat onrechtvaardige mensen, die boos zijn? Zijn dat parasieten en kwaadaardige goden? Zijn dat religieuze wereldleiders? Ja, zij zijn het, en ze zijn nog geen glimp van goedkeuring waard. Aan hen zeg ik: "Ga weg. Ga heen. " En het is onomstotelijk: omdat ik dat zeg, zijn er sommige mensen die tegen mij een contactverbod uitvaardigen. Dus ze zijn vrienden van de schijn en de kwaadaardigheid? En dus moet ik er ook bevriend mee worden? Ik kies mijn vrienden zelf, en bovendien is dat voor mij allemaal dikke zever. Je moet naar de mens kijken, niet naar de groep, of kerk, waar die toevallig lid van is. Maar voor de kerk is het nu eenmaal iedereen of niemand, ja alles of niks, dus moet je ze met gelijke munt betalen. En de collaborateurs horen in dezelfde zak thuis. Waarom brengt niemand ooit met succes iemand anders op andere gedachten? Waarom proberen ze hun naasten met dwang op het verkeerde been te zetten? Een antwoord, wat is een antwoord nu? Een verklaring, wat is dat? Er is verandering nodig! Verandering!
Plus on creuse dans la conscience et Plus on réfléchit à comment est le monde Plus les yeux s'ouvrent et
Plus on voit l'horreur et L'horreur est ici dans le coeur et Pour ça on doit mourir parce que Quand on meurt, les horreurs meurent aussi et C'est le seul moyen Il faut mourir pour vivre Dieu est notre derniers recours et Il est notre seul recours parce que Le chemin qui mène à Dieu est Le chemin qui mène à la vie et Prendre ce chemin est inévitable.
Dans la bibliothèque, les Goliaths, il y en a plein. Ils se sont tous battu pour obtenir une place dans la bibliothèque, et ils se sont surtout battu pour pouvoir établir les règles de la bibliothèque, et maintenant qu'ils ont fait ça, ils veulent surtout garder leur place pour pouvoir garantir que les règles qu'ils ont établi et qui les ont permis d'obtenir leur place dans la bibliothèque soient maintenues. Si j'essayerais d'obtenir une place dans la bibliothèque, étant donné que je ne suis pas d'accord avec les règles, puisque le but de notre vie n'est pas d'être d'accord, ça implique que je devrais m'engager dans une bataille contre les règles, ce qui serait une bataille qui est perdue d'avance, puisque ce serait une bataille de David contre de nombreux Goliaths. Si j'essayais tant bien que mal de m'engager dans cette bataille, je perdrais:
- mon énergie - mon temps - ma réputation - ma santé - ma vie - mon argent
Ik ben iemand die niet joepie denkt als het buiten warm wordt omdat de zomer in aantocht is. Dan denk ik alleen: er gaan veel mensen op straat rondlopen als het warm is, en dan ben ik niet meer op mijn gemak. Vooral omdat ze dan allemaal vrolijk zijn, dat is nog het ergste van al. Als het warm is komen ze allemaal buiten, als het koud is komen ze niet buiten, dan ben ik op mijn gemak. Ik heb mij al afgevraagd wanneer ik zal ontdooien, maar ik ontdooi niet ze, nooit. Ik denk dat de mensen met wie we doen wat we doen zoals mij zijn. Ik denk dat ze ook niet ontdooien, behalve wanneer we doen wat we doen. Ik voel dat er iets open gaat en dat ik heel onbezorgd ben, en dat maakt mij bang. Ik ken niks anders dan het gat in het collectief bewustzijn, dus als dat weg is, wat moet ik dan? Ik bedoel, gans mijn leven is daar op gebouwd. Ik luister blijkbaar naar slechte muziek, want ik heb nooit anders geweten dan dat de muziek waar ik naar luister volledig uit het medialandschap wordt geweerd, dus moet het wel slechte muziek zijn. Ik reken daar op. Maar ik kan thuis op mijn stereo-installatie gerust gedurende anderhalf uur liedjes afspelen die de laatste 35 jaar op de radio zot gespeeld zijn. En ik zet de muziek hard van begin tot eind, dat is geen probleem. Er is vanalles in mijn CD-collectie, en ik heb geleerd om alsof te doen, ik ben dat gewoon. Zitten we op dezelfde golflengte? Nooit, maar ik maak mij daar niet meer boos over. Ik denk gewoon altijd: pech voor de mensen die niet naar goeie muziek luisteren. Ik ken de weg naar het licht niet, maar ik ken wel de weg naar onder de brug, waar ik beschutting vind tegen de zon. Niet omdat ik huidkanker zou krijgen door mijzelf te lang aan de zon bloot te stellen of zo, maar omdat ik kanker krijg van het geluk van de mensen. En ik zal u zeggen waarom ik kanker krijg van hun geluk: De mensen gaan altijd naar hen toe omdat ze gelukkig zijn, nochtans ze zijn gesloten. Als de mensen altijd naar je toe komen omdat je gelukkig bent, is het heel snel duidelijk dat openheid niet nodig is. De mensen ontwijken mij altijd omdat ik ongelukkig ben, en ik ben heel open. Bij mij is dat een minimumvereiste voor een minimum aan sociaal contact. Gelukkige mensen worden beloond voor hun geslotenheid, ik word gestraft voor mijn openheid. Ik wil niet meer open gaan dan ik al ben. Als vrouwen mij er toe willen verleiden om nog meer open te zijn dan ik nu ben, noem ik dat: mij er in luizen. Dat wil ik niet. Je moet niet zo open zijn, je moet gesloten zijn, maar niet gesloten zijn zoals de gelukkige mensen.
Als ik 's avonds ga slapen, heb ik altijd het gevoel dat ik mij buiten, op het trottoir neerleg, op mijn zij, met een sweater met een kap over mijn hoofd, zonder jas, buiten, in de kou, en in de duisternis. En ik kan mij nooit losmaken van het idee dat gans de wereld mij daar alleen laat liggen, in de kou. De kou. Ik wil niet in de kou liggen, ik wil warmte. Daarom zal ik mij nooit kunnen losmaken van het idee dat ik bij iemand wil zijn. 's Nachts op het trottoir liggen is vuil en kou, en als je 's nachts als een hond buiten moet slapen, heb je overdag een hondenstemming. Mijn geest is hier, in deze doos. In deze doos, die dicht is omdat het tijd is om te gaan slapen, zit mijn geest, en mijn lichaam zit niet in de doos. Dat is het verschil tussen keuze en dwang. Slaven worden gedwongen om te doen wat ze doen. Het leven is niet altijd kiezen, maar ik hou ervan om het verschil tussen keuze en dwang te kennen. Als het om liefde gaat is een scheiding tussen de geest en het lichaam maken stupid. Als ik iets zeg, en ik heb gelijk, en met 'ik heb gelijk ' bedoel ik 'ik krijg gelijk ', dan stelt dat altijd een probleem. Zelfs als ik over onschuldige dingen mijn mening zeg en de mensen mij gelijk geven, stelt dat sowieso een probleem. Ik moet gewoon vaststellen dat het er gewoon alle schijn van heeft dat ik één van de grootste zondaars van allemaal ben, in het bijzonder wanneer ik iets zeg dat waar is. Omdat ik natuurlijk niet vrij ben om te zeggen wat waar is. Dacht u soms dat ik door een bescheiden waarheid te verkondigen een onevenwicht in het universum kan creëren, en dat evenwicht daarna zo snel mogelijk weer hersteld moet worden? Dat gaat al in de goede richting als u dat denkt, maar de waarheid creëert geen onevenwicht in het universum, maar in de katholieke kerk. Het evenwicht in de katholieke kerk moet daarna opnieuw hersteld worden. Ik creëer een onevenwicht in de katholieke kerk, want ik herstel het evenwicht in het universum. Wat ik doe is het evenwicht in het universum herstellen, met als gevolg dat mijn mond daarna opnieuw zo snel mogelijk weer gesnoerd moet worden, mijn vrijheid opnieuw zo snel mogelijk weer beknot moet worden, en ik zo snel mogelijk weer de mentale gevangenis in moet, en de deur van mijn cel zo snel mogelijk weer op slot moet. Een kerk die liefde verbiedt noem ik de duivel, en de katholieke kerk is zo een kerk. Zo een kerk afschaffen noem ik de schepping een dienst bewijzen, en het evenwicht in het universum herstellen. De deur van de gevangenis moet open, als je niet wil dat de duivel over de wereld heerst. Een gevangene kan je bevrijden, maar een vrije man kan je gevangen nemen. Maar waarom zou je een vrije man, een onschuldige man, gevangen nemen? Omdat een vrije man gevangenen kan bevrijden. Ja, maar waarom zou je een vrije man, die voor de vrijheid strijdt, gevangen nemen? Want gevangenen bevrijden is de fundamenten van de maatschappij ondermijnen. Wie vrijheid zegt, zegt liefde, en liefde is verboden. Vrijheid heft het verbod op liefde op, en liefde lost alle problemen op. Maar er is liefde in uw paradijs, en er is vrijheid in uw paradijs, en er is geen verbod in uw paradijs, daarom is uw paradijs het fundament van de maatschappij. Daarom brengt gevangenen bevrijden uw paradijs, het fundament van de maatschappij, aan het wankelen. Uw paradijs heeft het verbod uitgevaardigd om gevangenen te bevrijden. Dus, voor alle duidelijkheid, uw paradijs heeft het gebod gegeven om te verbieden gevangenen te bevrijden. Gevangenen loslaten is verboden, alleen uzelf loslaten is toegestaan.
Heel soms zijn we een roofdier, maar veel vaker zijn we gewoon een aap. We grijpen een liaan, en hup hup hup! Tussen het bladerdek, op de vlucht voor de leeuwen. In ieder geval zijn we altijd bedelaars. Joop, we zijn bedelaars van begin tot eind. Op het gemakske... ja dat zal wel. Het is bittere ontbering. Nee nee, geen gemakske, geen rust. Vanaf uw geboorte is het gewoon huilen, en frustraties, en irritaties, en boosheid, en verwardheid. En proberen de mensen hun ogen te openen... Terechte moeite, en vergeefse moeite. Wake up! We proberen de armoede te bestrijden. Nee, ik doe geen liefdadigheidswerk, maar het is de taak van elke christen om het geloof te verkondigen. Maar dat heeft met armoede niks te maken? Toch wel. Dat is mijn wens: dat Jezus de bedelaar ook eens de koning laat zijn. Dat de eenvoudige, eenvoudige bedelaar ook eens de koning zou zijn. Dat alle bedelaars zich zouden verenigen en verzamelen, en voor één dag koning waren. En dan zal het feest zijn! Als ik langs ne clochard passeer, dan heeft die meestal zo iets van: "Gij begrijpt daar toch niks van. " Sommige mensen begrijpen niks van armoede, maar kom, iemand die kan bedelen die niks van armoede begrijpt. Nee, er is helemaal geen feest. Laat vallen dat feest van de bums. Ik heb het beleid de strop omgedaan. Het beleid heeft de strop gekregen, en ik ben geen anarchist. Ik kom later nog op het beleid terug. De feestvierende koningen, de clochards, dat was ik hè. Ik dacht over mijzelf zoals over alle zwervers samen. Dat was projectie. Ge ziet uzelf in de spiegel, ik zag mijzelf in een gevallen massa mensen. Ja, gevallen, en daarna terug opgestaan. De king of the rats, dat is wie ik in de spiegel zie. Ja, dat zou mij wel aanspreken. Wie zal mij kronen? Ha ha ha. Het is te zot voor woorden. De rattenkoning... onder de grond is hij een god, en de gewone mensen krijgen van hem het krediet die hen toekomt, maar boven de grond begint de heibel. Hij zit in een willekeurig station, en de lucht heeft een rode glans. Hij is de leider, maar dat maakt niet uit, want hij laat de mensen die hem omringen perfect in hun waarde. Momenteel zit ik onder de Naamsepoort op een bankje. In mijn korte broek en afgedragen t-shirt. De lampen kleuren perron 2 helemaal oranje. Ik zit diep onder de grond, enfin diep, in mijn fantasiewereld wel. Aan het einde van de rit bouw ik snel een kasteel op, en aan het begin van de rit breek ik snel mijn kasteel weer af, en dat doe ik elke keer weer opnieuw, bij elke rit. Want het is de mensen die niks te verliezen hebben gegeven te overleven. Ja we moeten dat geloven.
We hebben eerst de bums gehad, en daarna the rats. Eerst kwamen de bums, en die brengen mij bij het beleid. Dat had ik beloofd. Zij die het succesvolst zijn op maatschappelijk vlak, halen het hoogst menselijk niveau, en zij die nauwelijks of helemaal geen plaats hebben in de maatschappij, zijn het laagst op menselijk niveau. Zoals het er staat is het juist, maar we lezen het verkeerd, ja we interpreteren het verkeerd, want de oorzaak-gevolgrelatie wordt hier altijd omgedraaid. Mensen die met hun gat in de boter gevallen zijn, denken dat men ergens geraakt in het leven door eerlijk te werken. Ze schrijven de verdienste aan zichzelf toe. Dat is een zware ontgoocheling. In mijn ervaring komt de erkenning altijd eerst, en al de rest is ondergeschikt. De realiteit is: hier is de plaats van Radu Radu, elle diablo, het is daar waar alle erkenning heen is. Ik zou liever op een andere plaats geboren zijn. Hoop doet leven hè, misschien word ik ooit nog op een andere plaats geboren. Intussen is er een vernietiger, een tegengewicht nodig tegen Radu Radu. Ik zou mij nuttig kunnen maken, want ik ben daar een onontbeerlijke schakel in, ware het niet dat de mensen van mijn diensten niet gebruik wensen te maken. Maar eigenlijk kan ik dat moeilijk geloven. Radu Radu is de paus. Nee, dat is niet de heilige stoel, niet verwarren. Maar op een dag zal de kerktoren wankelen, en dan zal ik niet ver weg zijn. Maar ik moet wel aan de goede kant staan, opdat de kerktoren niet op mijn hoofd valt. Ik moet een kloof creëren tussen ons, tussen mij en de paus, tussen mij en Radu Radu, maar ik moet wel aan de goede kant van de kloof staan. Ik moet aan de goede kant staan, begrijp je? Is wie aan mijn kant staat een overtreder? Als mensen bevrijden een overtreding is wel. De waarheid zal u bevrijden. Ik schrijf niet voor de toekomst van de natie. Ik schrijf om zo veel mogelijk mensen uit de ondergang van de natie te redden. Voor sommige mensen stopt het bij ruzie en conflict. Bij mij lijkt het wel of alles pas begint bij ruzie en conflict. Mijn relatie met Radu Radu is nog het best te vergelijken met het conflict tussen Israël en Palestina. Dat is al jaren aan de gang, en dat zal nooit opgelost worden. Ik moet altijd zorgen dat ik in een conflictgebied mijn vruchten kan plukken. Ik kan daar niks aan doen, dat is een gegeven, dat is de wereld die mij gegeven is. Ik moet zien dat ik voor mijzelf een plekje kan vrijmaken in het conflictgebied, zodat ik daar mijn vruchten kan plukken. En dan kijk ik weer in de spiegel. Er zijn nog veel plaatsen waar ik nooit zal geraken, maar de ratacombe, daar ben ik wel geraakt. Dat is de armoede hè. Nee nee, ik ben niet arm. Maar ik ben nog niet van de straat. Ik noem mijzelf een clochard, want clochards zitten op straat, begrijp je? Er zijn geen verdere overeenkomsten tussen mij en een clochard.
De wereld met zijn rechters is een schijnwereld, doch seks blijft voordelig en lucratief. Dankzij seks is het niet alleen een schijnwereld, maar een voortvarende schijnwereld. De tegenpool van mijn sexland dus. Ik wil immers ook voortvarend zijn, maar ik zal mijn energie niet in de manke belangen van zo 'n overbetaalde wereld steken. Ik denk dat dit het meest waarschijnlijke scenario is: dat ze dat standbeeld van Vrouwe Sextitia nog een beetje verhogen, en nog wat meer schuld op mijn kop zetten. Ja, nog een beetje hoger. Hoogte is gelijk aan afstand. Door de hoogte is de afstand tot de mens die aan haar voeten ligt groter. Vrouwe Sextitia is een goei hoer, en dat wist ik al sinds het moment dat er mij gevraagd werd een toegangsticket te betalen, en ik mijn portefeuille in mijn broekzak had laten steken. Ja, het geld steekt in de broek, maar het enige dat in mijn broek steekt zijn schulden. Schulden, dat is als je nog geld moet bijleggen. Seks wordt inderdaad als drukkingsmiddel gebruikt bij onderhandelingen, zeker door Vrouwe Sextitia. Dat is de chantagemethode. Seks is voor de bekwame mensen, en geen seks is voor de mensen die gestraft zijn. Ge moet wel rekening houden met het feit dat het enige dat mij momenteel interesseert, seks is, maar dan zonder seks te hebben. Het is eigenlijk meer sexland dat mij interesseert, want op zich is seks een absoluut dieptepunt. Een verklaring daarvoor zijn mijn schulden, ik zeg niet de verklaring, maar een verklaring. Dus het is sexland dat mij interesseert, en als ik helemaal volledig moet zijn: onthouding in sexland. Ja, de macht van onthouding moet voor de macht van seks niet onderdoen. Maar onthouding plus macht is nog altijd seks hoor. Maar macht wordt wel gebruikt om seks voor onthouding te laten doorgaan. Go ahead and cover it up, that 's how you keep the shit going. Met andere woorden: voor de machteloze is onthouding geen seks, voor de machtige is onthouding wel seks. In sexland is Ambrosius de machtige, en Vrouwe sextitia de machteloze. Maar we zijn hier niet in sexland hè, we zijn hier in het land van de Belgen, en Vrouwe Sextitia is de machtige, en Ambrosius is de machteloze. Het komt er allemaal op neer dat wie de wetten van Vrouwe Sextitia niet naleeft, al zijn rechten verliest, maar wie ze wel naleeft, blijft met lege handen achter. Als ge het gewoon zijt dat de mensen zich vuil maken om u proper te maken, dan weet ge niet hoe het is om vuil te zijn, en de zonden van de wereld op zich te moeten nemen. En wat is vuil anders dan schuld? En wat is proper anders dan onschuld? En waar schuld is, is een dader, dat weet iedereen. En hier is wel schuld, maar... Als A in conflict ligt met B, en ge zegt: "A is de oorzaak van het probleem, " dan kiest ge partij voor B. Maar als ge zegt: "B is de oorzaak van het probleem, " dan kiest ge partij voor A. Dat is pure logica. De beschuldigingen moeten aan het adres van Radu Radu gericht worden, degene die de beschuldigingen aanvankelijk aan mij had gericht. De rechters van de wereld hebben de verkeerde voor. Het is overduidelijk dat ze in het voordeel van Vrouwe Sextitia pleiten. Vrouwe Sextitia is de grote hoer, de duivel, dus logischerwijs brengt ze verleiding en misleiding in het spel. Doch wie is de oorzaak van het probleem? Ik zogezegd. Want als ik zeg dat ik vijanden heb, gaan de rechters van de wereld op hun achterste poten staan, omdat mijn vijanden hun vrienden zijn, en ze willen niet dat hun vrienden in een kwaad daglicht komen te staan. De leugens van de verleiders en van de misleiders zijn volkomen. Ze zijn engelen van de duivel, en de duivel is de vader van alle leugens. Maar leugens die volkomen zijn, zijn nog altijd honderd percent de duivel hoor. Dus ik krijg altijd dat: Ik moet zwijgen want ik doe niks goed. Dat krijg ik altijd, al gans mijn leven, van het begin af aan, en de impact voor mijn psychologisch leven is heel zwaar.
Vrijheid is vluchtig, vrede is vluchtig, en de realiteit, daar zijn we zelden van bewust, maar ze bestaan wel alle drie.
Mijn belangrijkste drijfveer zal wel mijn algemene desinteresse zijn. Toch vanuit een bepaalde uitvalshoek bekeken. Ik hou veel van muziek, en daar gaat alle interesse naar uit, die niet naar andere dingen gaat. De muziek die ik beluister is wel slechte muziek, toch vanuit een bepaalde uitvalshoek bekeken. Ik zou meer interesse moeten hebben voor algemene zaken, en minder voor muziek. Er zou meer gewicht in de eerste schaal moeten liggen, en minder in de tweede. Maar dat er mij niks interesseert, dat zal zo blijven tot aan mijn dood. Want die eigenschap van mijn persoonlijkheid heb ik al sinds ik heel jong was. Daarnaast is dat gebrek aan interesse ook een verdedigingsmechanisme.
Het recht hebben om te denken. Ik ga het proberen. De wereld heeft twee handen: een hand met macht, en een hand zonder macht. De hand met macht, dat zijn mensen die ideeën mogen hebben, en ideeën mogen aanbrengen. De hand zonder macht, dat zijn mensen die geen ideeën mogen hebben, en geen ideeën mogen aanbrengen. Dat zijn mensen die afstand moeten doen van hun rechten, waaronder ook het recht om kritiek te geven op het regime. De wereld heeft twee handen: een hand met macht, en een hand zonder macht. De hand met macht zijn mensen die de mensen zonder macht moeten vervolgen omwille van hun ideeën. De methode is gewoon opsluiten-verdrukken-martelen. Ik herhaal: de methode is gewoon opsluiten-verdrukken-martelen. De methode heeft niets te maken met beschuldiging-proces-oordeel. Ik herhaal: de methode heeft niets te maken met beschuldiging-proces-oordeel. Het gaat niet om of er al dan niet redenen zijn om van machteloze mensen af te raken. Het gaat om het feit dat zolang er één enkele manier overblijft om van machteloze mensen af te raken, er geen reden nodig is.
De cel gaat dicht, het wordt pikdonker, de wereld wordt klein, ge zakt onder de grond, en er zijn alleen nog tralies. Door jarenlang leed, veroorzaakt door eenzaamheid, geraakt de geest op den duur in een soort toestand van verlamming, van lethargie. Dan gaat de wereld compleet dicht. Misbruik en corruptie monden uit in succes, maar degelijkheid eindigt in een mislukking. De armen van de eenzaamheid reiken verder dan de armen van het succes. Het is een zwarte episode, maar na de slachting komt de zon weer op. Haat zal altijd haat blijven, en liefde zal altijd liefde blijven, maar als je haat beloont, en liefde bestraft... Als ze vallen staan ze nooit meer op. Boven is altijd ver weg, en beneden is altijd dichtbij. Er zijn hogere machten die beslist hebben dat we niet van elkaar mogen houden. Nee, we mogen niet van elkaar houden. En ik kan het niet, maar de Goden kunnen het. De Goden kunnen alles rechtvaardigen. En het universum is tevreden. De Goden kunnen rechtvaardigen wat onrechtvaardig is, en het universum is tevreden. Don 't you get it? Al de wreedheid waar ik het hoofd aan moest bieden kunnen ze ook rechtvaardigen. Wees eens voor één keer eerlijk in je leven. Kom uit voor wie je bent. Het is geen liefde, het is haat. Het is geen vrede, het is oorlog. Maar dat zie je niet, want je bent blind, en je hoort het niet, want je bent doof. Jij bestaat niet, en ik besta ook niet. God en de duivel lachen met een groot bakkes en met een grote smile en ze laten hun tanden zien.
Ik denk dat er een bepaalde vergankelijkheid is, en dat in de eeuwigheid die vergankelijkheid steeds opnieuw terugkomt. Ik denk dat ik bepaalde dingen bezit, en dat ik de dingen die ik bezit ga verliezen, en dat dat steeds opnieuw gaat gebeuren. Ik denk dat ik bepaalde dingen niet begrijp, en dat alleen het feit dat ik die dingen niet begrijp, mij nog niet het recht geeft om aan die dingen niet te denken.
In de ogen van Radu-Radu ben ik de maître-tête, en de maître-tête staat onder een boom. De boom is Radu-Radu, en de maître-tête staat onder de boom, en dat betekent dat de maître-tête onder invloed van de boom staat en vervloekt is. Dat is lang geleden, nu is mijn boom hoger dan de boom van Radu-Radu. Ik ga de geesten van de wereld zien.
In pedofiliezaken wijst de maatschappij vooral mannen met de vinger, maar in werkelijkheid zijn er veel meer vrouwelijke pedofielen dan mannelijke, maar de vrouwen gaan bijna allemaal vrijuit. Er zijn veel vrouwen die echt graag voor kinderen zorgen, maar er zijn ook heel veel rotte appels in de mand. De maatschappij sluit liever mannen op, minderwaardige sukkels, minderwaardige sukkels die als kind zelf mishandeld geweest zijn door vrouwen. De maatschappij sluit liever sukkels op, de maatschappij laat liever de schuldigen vrijuit gaan. En de vrouwen lachen, ja, de vrouwen lachen de mannen uit omdat de mannen de prijs moeten betalen van het machtsmisbruik die de vrouwen begaan. Ze denken dat mannen niet weten dat seks macht is en dat macht seks is. Maar mannen weten dat wel, en de vrouwen gaan daar de prijs voor moeten betalen. De vrouwen gaan daar de prijs voor moeten betalen.
Seksuele superioriteit vinden vrouwen normaal, omdat ze vrouwen zijn. Vrouwen vinden dat ze recht hebben op seksuele superioriteit, omdat ze vrouwen zijn. Als ik uw pijn overneem, waarom zijt gij dan mijn baas? Maar ik verwoord het helemaal verkeerd. Ik moet het zo verwoorden: Gij zijt mijn baas, dus waarom zou ik uw pijn niet overnemen? Waarom zou ik uw last niet dragen, waarom zou ik uw kruis niet dragen? Dat is toch niet meer dan logisch? Seksuele superioriteit vinden vrouwen de norm, omdat ze vrouwen zijn. De man die dat niet aanvaardt wordt door de maatschappij uitgespuwd. De tijd dat ik seksueel actief ben is maar 6 jaar minder dan de tijd dat ik leef. 6 of 7 jaar, ik kan mij vergissen. Maar op vlak van seksualiteit ben ik nog altijd uw deurmat, ben ik de VUILBAK die ge 's morgens buitenzet, want gij zijt mijn baas, omdat ik ne man ban, en dat vind ik onrechtvaardig.
De waarheid, of wat ik als waarheid beschouw, ik zal het mijn waarheid noemen, nemen sommige mensen, of toch de meeste mensen, niet aan. Maar ik hou van mijn waarheid. Ik hecht meer belang aan mijn waarheid, dan aan liefde. Als ik jong was droomde ik over liefde, maar die dromen zijn allemaal kapot gegaan. Liefde en de waarheid zijn twee verschillende dingen. Liefde is niet de waarheid. De meeste mensen hechten meer belang aan liefde dan aan de waarheid, mag ik dat zo zeggen? Maar de herinnering aan de dromen die kapot gegaan zijn toen ik jong was, is te zwaar, is te pijnlijk. Dus voor mij geen liefde, dank u, ik hecht meer belang aan mijn waarheid.
Op de plaats van de schizofreen zijn de voorschriften van de mens afwezig, en de geboden van God aanwezig. Omdat hij doet wat God hem vraagt, doet hij niet wat de mens hem vraagt. Hij draagt niet bij tot de welvaart van de samenleving, omdat de welvaart van de samenleving op de voorschriften van de mens gebouwd is. De voorschriften van de mens zijn hem vreemd, en voor de mens is hij een vreemdeling.
De mensen hadden mij zo ver van de kust laten afdrijven, dat hun reddingsbootjes - die ze nochtans in de hemel prijzen - niet meer tot bij mij geraakten, en dus kwam er een goddelijke tussenkomst aan te pas om terug aan wal te geraken. En de mensen hebben hun lesje nog niet geleerd, want nu laten ze mij opnieuw te ver van de kust afdrijven. Pas op, ze vinden hun reddingsbootjes geweldig, en daarom sturen ze mij zo diep de zee in, om te bewijzen hoe goed hun reddingsbootjes wel zijn. Maar hun inschattingsvermogen komt een groot stuk tekort, en hun reddingsbootjes komen een groot stuk tekort. En zo gaat alles kapot.
Van de liefde in mijn hoofd wordt uw lust wakker. Want ge zit vast in de tentakels van het beest, en mijn lichaam zou uw lichaam moeten verlossen, want uw lichaam zit vast, maar mijn lichaam niet, want in mijn lichaam zit liefde. Ge wilt mijn macht bij de macht van het beest voegen. Ge wilt mij neuken, maar ge wilt er geen verantwoording voor afleggen. Ge wilt mij links laten liggen, mij gebruiken als uw wegwerphoer. De liefde in mijn hoofd maakt uw lust wakker. Ge hebt een cut, en in uw ogen is dat perfect, maar ge hebt de liefde nodig die in mijn hoofd zit, ge hebt de liefde nodig die in mijn hart zit. En ge hebt het niet goed bedoeld. De liefde is hier en de angst is daar. De liefde komt van geen mens, het komt van God. De wereld is als een gigantische machine die steeds het geluid maakt van een dinosaurus die op sterven ligt. With all due respect, de liefde komt van hier, de angst komt van daar. Natuurlijk heb je de liefde in mijn hoofd nodig, want dat is de waarheid. De waarheid in mijn hoofd is liefde.
Barmhartigheid, daar ben ik naar op zoek, en daar zal ik de rest van mijn leven naar op zoek blijven. Met aandacht, de juiste vorm van aandacht, en bondgenoten, zou de mensheid al een heel grote stap vooruit zetten wat mij betreft. Wat je zelf in de hand hebt is elke dag terug overeind kruipen, elke dag bang zijn van God, en elke dag dankbaar zijn omdat je toestand veel erger zou kunnen zijn dan hij is. Ik wil mijn huidige leven niet ruilen met het leven dat ik had toen ik jong was. Het leven dat ik had toen ik jong was werd met quite a lot of troubles bemoeilijkt, maar dat is het verleden, dus ik hou van u, en ik heb geen zorgen. Begrijp je? Maar ik maak mij zorgen in mijn hart. Er is een rotte plek in mijn hart. Ik ben opgegroeid in een gevangenis, en mijn brein is wijs geworden, maar er blijft een rotte plek in mijn hart. En het hart blijft het middelpunt van het bestaan hè. Ja de rotte plek is er wel degelijk, het is de enige weg langs waar ik vaste voet aan de grond gekregen heb. De denkbeeldige draad die mij met vrouwen verbindt loopt recht door de rotte plek in mijn hart. Luister maar naar Disassociative van Marilyn Manson. Dat gaat over de maatschappij waarin jongens opgroeien, de gevangenis waarin jongens opgroeien. De wereld heeft een harde kop, en de maatschappij is een ander woord voor muren. Is dat liedje te veel? Nee hoor, ik luister daar naar zoals jij een koekje bij je koffie eet. Waarom? Het is gewoon dagelijkse kost.
Mensen die geloven dat God leeft, begrijpen dat God leeft. Alles heeft één God gemeenschappelijk. God is de Schepper, en God is de Vader, en God is de heerser. De mens is naar het beeld van God geschapen, en gelovigen begrijpen dat God over de natuur en over de wereld heerst, in alle eeuwigheid, omdat het beeld van de schepping in hun hersenen genoeg concreet, reëel, en zichtbaar is om dat te begrijpen. Want God is zichtbaar in zijn schepping en in de natuur, en daar maken wij deel van uit, en een geest waar God over heerst, is een geest waar het licht over heerst. Maar de natuur die door God verlaten is, daar heerst God niet over, maar de duisternis. In het leven van een baby zien we dat God over de wereld heerst. Er is leven in de baby, en hij of zij is de trotse bezitter van zijn of haar lichaam, en God heerst over zijn schepping, en is ook trots. We willen niet dat God ophoudt met over de schepping te heersen, en we willen niet dat de baby ophoudt met zijn lichaam te bezitten... Maar wat indien dat toch nodig blijkt? Er zijn natuurlijk altijd mensen die ons op alle mogelijke manieren willen tegenwerken. Ja, de wereld zijn machten en heerschappijen die elkaar bekampen hè. Als er machten en heerschappijen zijn die er alles aan doen om mij tegen te werken, en er zijn geen machten en heerschappijen die daar iets tegen doen, dan winnen de machten en heerschappijen die mij willen tegenwerken natuurlijk. Hierom ben ik dankbaar: Dat God de angel van het beest uit mijn buik gehaald heeft. Zonder hoogmoed: er is erg weinig in het leven dat erger is dan zich niet kunnen losmaken van de angel van het beest. Als je van de angel verlost bent denk je: "Dag hel, dag duivel, dag stuk ongeluk, bye bye en tot nooit meer. En dank u God. " Maar dat stuk ongeluk is er nog altijd natuurlijk, maar hij kan mij niet meer verkrachten, laten we het zo zeggen. Wat opvallend is, is dat onze geliefde maatschappij dat noch als verkrachting, noch als geweld erkent. Wie de angel overleeft vreest de klauwen niet meer.
Ge weet niet welke schuld er mij aangewreven wordt? Oei oei manneke. De zonde die opgesplitst wordt in alle zonden van de geschiedenis van de mensheid, dat is wat mij aangewreven wordt. Het verhaal van de tuin van Eden heb ik nooit goed gesnapt, maar ik weet wel heel goed wat het is! Ik stond vandaag in de lift met mijn onderbuurvrouw, en ik bleef met mijn rug naar haar toe staan, en ik dacht: "Slaag mij maar! Ja, met een stok! Slaag maar op mijn rug en op mijn gat! Daar is mijn gat! Slaag maar! " Dat gaat vanzelf. Het is toch allemaal mijn schuld.
Ik fantaseer graag over dat mijn hart de wereld is, en mijn hart gaat scheuren, dus de wereld gaat scheuren, en dan zullen de mensen zeggen: "Oei! Dat allemaal omdat..." Maar ik zal zeggen: "HELLFIRE! HELLFIRE! " Liefde daar mag ik nog niet aan denken. Liefde daar mag ik nog niet op hopen. Mannen en vrouwen leven samen, maar ik sta nog niet zo ver op de evolutieladder. Het uiterlijk is het enige dat telt. Kijk naar de mooie mensen, zij zijn de kinderen van God. Zij kunnen aandacht krijgen. Zij hebben world wide power. De lelijke mensen kunnen stokslagen krijgen.
Hoop is geloven dat alles goed zal komen, dat is iets algemeen. Als je geen hoop hebt zie je niks, dan zie je alleen maar duisternis. Dan blijf je achter met heel veel angst dat niemand van je zal houden. En dat is ook zo: Als je van een kind niet houdt, is de kans groot dat in zijn latere leven niemand van hem zal houden, omdat het gewoon niet leuk is om van iemand te houden die als kind de verkeerde vorm van aandacht gekregen heeft. En ik weet waarom dat niet leuk is. Als je zo een man aandacht geeft, en je laat hem spreken, en je luistert op een onbevooroordeelde manier, en je neemt aan hem geen aanstoot, dan staat hij altijd te popelen om te zeggen wat op zijn lever ligt. In zijn hart zit het kind, en dat is een lastig kind.
Er zijn verschillende decennia van stilte geweest, en daarna heb ik alles neergeschreven, en publiek gemaakt, en niemand leest het. Moet ik dat dan interpreteren als het doorbreken van de stilte, alleen omdat ik het opgeschreven heb? Nee, rond mijn manuscript is het zo stil als op een kerkhof. Er zijn verschillende decennia zonder liefde geweest, en daarna ben ik beginnen te masturberen als een konijn, om toch maar iets te voelen. Moet ik dat dan als liefde interpreteren? Nee, masturbatie is cinema, fictie. Ik wil dat er iets gebeurt. Ik hou er niet van dat er niets gebeurt. Gaan de mensen mij op een troon zetten, en een kroon op mijn hoofd zetten? Nee. Moeten de mensen mijn zogezegde geest, als ik dood ben, op een troon zetten, en op mijn zogezegde geest, als ik dood ben, een kroon zetten? Waarom zouden ze dat doen? Omdat ze dan van mij af zijn! Ik ben deze persoon, die toch nog altijd in leven is, en ik ben niet die zogezegde geest, als ik dood ben. Ik moet zo snel open gaan, maar ik zou niet zo snel open moeten gaan. Maar ik moet wel zo snel open gaan, omdat de wereld gek is, en de wereld mijn binnenste, en mijn hart, en mijn kloten, opeist. Omdat de wereld gek is, en omdat de wereld geen eerbied, en geen respect kan opbrengen. Buiten de cirkel is niet binnen de cirkel, en binnen de cirkel is niet buiten de cirkel.
Een man zonder vrouw is natuurlijk een oorlogsprojectiel. Het is de vrouw die de man ontmantelt. Stel dat een man zonder vrouw zo braaf is als een musje, dat kan, maar dan moet hij er wel rekening mee houden, dat dat musje op de mensen dezelfde uitwerking heeft, als de uitwerking van een rode doek die een toreador voor een stier houdt. Een man zonder vrouw komt onvermijdelijk in een stierengevecht terecht, een corrida, met tienduizend juichende Spanjaarden rond hem. Dat is de natuur. Niemand gooit een man met een vrouw in een arena, ook niet zonder zijn vrouw. Dus een vrouw is belangrijk als ze een man kan ontmantelen, en als ze het ook doet. Maar vrouwen laten mij niet zeggen wat ik wil, ze hebben op voorhand een oordeel over mij klaarliggen, en ze willen altijd zo snel mogelijk van mij af zijn, want... De reden kennen we, dat is geen mysterie. De reden is HET!
Ik moest ooit voor een driekoppig oordeelorgaan van de N.M.B.S. verschijnen, naar aanleiding van mijn kandidatuur voor treinbegeleider, en dit zogezegd enkel om over mijn sociale vaardigheden te oordelen, maar in functie van het werk. Het had zogezegd niets met mijn leven daar buiten te maken. Zijn er rechters nodig om de sociale vaardigheden van ego's te bepalen? Neen, maar ze bestaan wel. Rechters die de belangen van de advocaat van de duivel behartigen, dat is vuil. Ik ben de zwakste, maar tegelijkertijd ook de sterkste. Ik doe misschien veel minder dan de andere mensen maar ik doe het zelf, ik gebruik er geen vrienden voor. Zelf doen de andere mensen minder dan ik, ze gebruiken hun vrienden om te doen wat ze doen, en ze hebben allen hun prijs. Zo worden ze sterk en onderworpen. Als iemand anders mij zou vertegenwoordigen zou daar ook automatisch een zekere onderworpenheid bij komen. Dat is niet volledig vrijblijvend. Dat geldt voor iedereen. Ik reken alleen op mijzelf, dat is mijn kracht. Op de balans die rechtvaardige macht afweegt heb ik veel meer macht, maar op de weegschaal die enkel erkende macht afweegt heb ik veel minder macht, dus die weegschaal is volledig uit balans. En nu ben ik moe. Als mensen zogezegd voor iemand respect hebben is dat niet omdat ze voor die persoon bang zijn maar omdat die persoon tot een groep behoort, en voor die groep zijn ze wel bang. Zonder de groep zou die persoon niks zijn. Je weet dat slecht naar goed wordt omgebogen, van zodra het sterk is, en goed naar slecht wordt omgebogen, van zodra het zwak is. De persoon die bij een groep behoort heeft geen eigen mening. Hij kan zich bij de mening van zijn groep aansluiten, en dan zal hij een grote achterban hebben, en veel volgers, maar wie zijn eigen mening wil laten horen gaat de bittere eenzaamheid tegemoet. Ik heb voor de tweede optie gekozen. Maar goed, er zijn genoeg mensen die alleen zijn, en die niet alles in familiekring, achter gesloten deuren, oplossen. Nog een geluk. En wat de rechters en oordeelorganen betreft: Ze leggen privileges op de weegschaal, ik leg behoeftes op de weegschaal. Dat is het verschil tussen de eerste en de tweede optie.
Dat is niet meer dan een roes in een bos, dat is het enige waar dat pad heen leidt. De verheerlijking van de wijsheid van de Goddelijke almacht. Buiten zijn in een structuur die het ik niet altijd de schuld geeft. Zie je, door een afstand te scheppen tussen het bos en het beton, zie je duidelijk wat er verkeerd gaat. Doch het is moeilijk om mijn werk in fijne, of mooie bewoordingen, samen te vatten. Ik heb het al in lelijke bewoordingen samengevat, dat is vue lointaine sur un cimetière. Wie de angel overwonnen heeft vreest de klauwen niet meer. Wat wil ik daarmee zeggen? De angel is de doodzonde en die steekt in elk willekeurig vlees die hij op zijn pad aantreft. De doodzonde is de schuld. Vandaar de structuur waar het ik nooit de schuld krijgt. Dat is het juk die de ogen blind maakt en de oren doof maakt, en die het bewustzijn zelf wegwast, met als resultaat de dood. We zijn daar niet van bewust, en ik hoor ook bij de groep van mensen die daar niet van bewust zijn. Het resultaat is dat onze naam verdwijnt als we aan de angel hangen (of als deangel aan ons hangt). Anders gezegd: We hebben geen reputatie meer, dat is nog slechter dan een slechte reputatie hebben. Iemand met een slechte reputatie bestaat nog, maar iemand zonder reputatie is onzichtbaar. In hoeverre ik en de anderen schuldig of onschuldig zijn kan ik hier allemaal niet opnoemen, toch niet in deze tekst, maar dat werk is in zekere zin al volbracht.
Dat is het voordeel van dingen verwerkt te hebben: dat je je daarna met andere dingen kan bezig houden. Dat is dus de wijsheid die voor mij uit de lucht neerdaalt. En in de lucht is een wolk, en de naam van de man die op de wolk zit, is Koning Roes. Eigenlijk heeft hij geen naam: Koning Roes is een ad-interim-naam. Vandaar dat ik ook geen naam heb. Als ik van de man die op de wolk zit een naam had geërfd, dan zou ik een naam hebben, maar de man op de wolk heeft geen naam, en dus ik ook niet. Dat is wederzijds. Als ik geen naam gekregen heb, heeft mijn koning in mijn ogen ook geen naam. Het kan mij niet schelen wie je bent. Je bent niet beter dan ik. Jezus is verheven, hoog in de wolken herheven, en ik kan het niet verdragen. Ik ben zo, ik weet dat het niet goed is, maar ik ben tenminste eerlijk. Je kan niet mij een leven van beproeving, cynisme en bezoedeling opdienen, en dan, in feite bovenop mijn complimenten ook nog verwachten dat ik je al de tegengestelde eigenschappen toeken dan de eigenschappen die je mij opdient. Laat de clochard ook eens de koning zijn, dan zullen we feest vieren. Maar je hoeft niet bang te zijn, ik ben het niet die feest viert. Het feest van de zonden, however, dat gaat door tot in de eeuwen der eeuwen. Het zijn wij die gefrustreerd zijn, niet Jezus. Wablieft? U bent niet gefrustreerd? Goed, het is ik die gefrustreerd ben, niet u.
Au fait, ma jeunesse est un grand trou noir. Il y a une ligne de séparation très nette entre ce que je me souviens, et ce que je ne me souviens pas. Et cette ligne de séparation est en même temps une ligne de séparation entre mes amis, et mes ennemis. Parce que mes amis se souviennent de l'histoire de ma jeunesse, ils connaissent ma mémoire. Mais mes ennemis se souviennent d'autre chose, ils ont une fausse image de ma jeunesse. C'est important de connaître mon histoire, ça aide à comprendre certaines choses. La fausse image de mon identité, c'est là que se trouve le noeud du problème. Les gens qui partagent leurs souvenirs avec moi, il n'y en a pas beaucoup, mais tandis que ma vraie personnalité repousse cette image de moi qui n'est pas réelle, les gens qui ont formé cette fausse image s'y accrochent. Parce que s'ils doivent admettre que l'image est fausse, ils doivent reconnaître qu'ils se sont trompés. La première question est la suivante: Qui suis-je? Selon eux la réponse est: un mal qu'il faut contrebalancer avec un autre mal. Ca c'est la conséquence inévitable quand on a créé une image de ta personnalité qui ne correspond pas avec la personne que tu es réellement. Mais il faut croire en Jésus-Christ, au Dieu tout-puissant, et au pouvoir du Créateur des cieux et de la terre, et au cas échéant on ne croit pas que c'est possible de créer une fausse image d'une personne, ni que c'est possible de confondre une personne qui est bien avec une personne qui est mal, ou de confondre une personne qui est mal avec une personne qui est bien.
Ik schiet over het algemeen niet zo goed met de beschaving op. Ben ik dan veeleisend? Al wat ik vraag is ��n simpele waarheid. De beschaving is volledig op leugens gebouwd. Dan moogd e daar zo hoog op bouwen als de basiliek van Koekelberg, en daar een groot kruis bovenaan op zetten. Als de fundamenten van dat bouwwerk leugens zijn, is dat kruis bovenaan ook nog altijd een leugen h�. Wie de paus zegt, zegt Jezus, begrijp je? Enfin, ik geloof in Jezus, maar ben niet katholiek. Wie de paus laat zien, kan de geloofsbelijdenis van het Vaticaan verbergen. Wie het symbool laat zien, kan de belijdenis van een gemeenschap verbergen. De paus is het symbool van de RKK. Hij rechtvaardigt de volgweg van de "gelovigen". Hij zegent, en hij heelt. De "gelovigen" geloven helemaal niet in de waarachtige God. Ze geloven in de paus, die geen God is. Dat moet je er uitdrukkelijk bij zeggen: De paus is geen God. Ik weet dat ik klein ben, en dat het gemakkelijk is om mij wijs te maken dat ik de paus nodig heb, maar ik ben groot genoeg om te weten dat ik de paus niet nodig heb.
Waarom moet hij verbergen dat er moet verborgen worden? En wat hij moet verbergen, is dit: de vergane stad, en de bombardementen, die de herinnering aan de vergane stad weggewist hebben. Als dat de belijdenis van de volgelingen van het Vaticaan is, moet dat verborgen worden, en dat is hun belijdenis. En ik zal het wel weten, ik ben archivaris van een verboden stad. De archieven zitten vol met waarheden uit een vergane stad, maar de wereld kan op die waarheden niet bouwen, omdat er geen pluimen op mijn hoofd staan. Dat is de kortzichtigheid van de wereld, die zegt: "Als het echt waarheden waren, zouden er wel pluimen op je hoofd staan. En daarbij, als er geen pluimen op je hoofd staan komt dat doordat de vergane stad slecht was. " Tweemaal fout. De stad is niet vergaan doordat ze slecht was, maar door de blinde parano�a van de volgelingen van het Vaticaan. Maar de paus heeft geen macht. Hij is ocharme alleen het uithangbord van een onzedig huis. Dat zal wel. Burn the shit. Burn the motherfuckin ' cross. Non, je ne vais pas br�ler la croix du pape. Je vais br�ler la croix du pape dans mon manuscrit. M�me si les mormons disent de ne pas attaquer les religions. C 'est la religion qui m 'attaque. On n 'a qu '� pas me prendre pour quelqu 'un de catholique.
Men beschouwt mij als een vriend van de katholieke kerk, en een lid van de katholieke kerk, maar ik ben zeker geen lid van de katholieke kerk, en een vriend nog minder. Mijn getuigenis is een getuigenis en een aanval tegen de katholieke kerk, doch niet tegen de mensen die waarachtig zijn, en de verbondseisen van Jezus in alle oprechtheid willen begrijpen. En daarom is mijn getuigenis tegen het Vaticaan, omdat die kerk geen beslag mag leggen op deze mensen, en op het geloof an sich. Vanaf het ontstaan van mijn getuigenis ben ik handig weggewerkt geweest, en is mijn getuigenis een stille dood gestorven. Als ik spreek, heeft dat geen betekenis. Als ik schrijf, heeft dat geen betekenis. Als ik de katholieke kerk aanval, neemt men mij onmiddellijk een basisrecht af: Het recht om te worden geaccepteerd als een geestelijk gezond en intelligent wezen. Dat is de procedure van een kerk waarin de hand van satan duidelijk aanwezig is.
In feite is de duisternis in de weefsels van de katholieke kerk een zeer dichte duisternis. In mijn hoofd was het in ieder geval een zeer dichte duisternis, omdat het bij mij heel diep zat. De paus, met zijn mijter op zijn hoofd, zijn aanvallen kan ik niet overleven ze. Zegeningen? Ja, jullie noemen dat zegeningen. Mijn mening is: Ik ben niet sterk genoeg om de aanvallen van de paus te overleven, tenzij Jezus mij bijstaat. En een geluk dat Hij dat doet, want anders zou ik ergens in een kerker van het Vaticaan zitten, een ondergrondse kelder die als gevangenis dient, in afwachting van een proces dat er nooit komt. Wat doet de rooms-katholieke leer anders dan de angst en de hel over de wereld laten regeren? Nee, ik heb de bal voorbij het doel getrapt.
De rooms-katholieke gelovigen "moeten" de leer van Jezus niet begrijpen. D.w.z. er wordt niet van hen "verwacht" dat ze de leer van God kennen. Ze krijgen het verbod opgelegd om zich in de kennis van het evangelie te verdiepen, zeg het vlakaf zoals het is. Nu zit de bal in het doel. Franciscus helpt de armen. Juist? Dat hebben we allemaal gehoord. Als Franciscus de armen wil helpen, moet hij niet alleen geld op tafel leggen. Hij moet eerst en vooral de waarheid herwaarderen. Als de waarheid niet zo omvergelopen zou worden, en niet zo gehaat zou zijn, zou de kennis ervan inderdaad een rijker man van je maken. Door de waarheid te kennen word je een rijker man. Dat is de grote stelling. En deze stelling blijft principieel overeind, maar ze mist haar uitwerking omdat er een obstakel is. De haat jegens, en dus de betekenisloosheid van de waarheid, ligt aan de oorzaak van het feit dat de waarheid door het volk als slecht, en als leugens wordt waargenomen. Het volk dat de waarheid niet kent trekt de beschaving naar beneden, en ze laat de beschaving geloven dat het de waarheid was, die haar naar beneden trok. In een wereld waar de waarheid zo betekenisloos is, in een wereld waar de waarheid zo gehaat is, is het beter de waarheid niet te kennen. Zo een misverstanden zijn er het gevolg van. Wie de wereld op zijn kop zet, maakt van een misverstand uiteindelijk een realiteit, en die realiteit is een vicieuze cirkel, waar alle ogen op gericht zijn, en van alle ogen die er op gericht zijn is er niet ��n die nog ziet wat er aan de hand is. Ik ben door de paus in een stolp geplaatst waar elke aandacht van de buitenwereld op afketst, omdat hij zelf aandacht nodig heeft. Ik leg uit. Franciscus helpt de armen. Als iemand welwillend is om mij ter hulp te komen, is dat een kwakzalver, een charlatan. Die charlatan is de paus, en hij komt alleen zichzelf ter hulp. Zo kan geen enkele rechtgeaarde persoon mij ter hulp komen, doordat hij kan zeggen: "Er is al iemand om hem te helpen." Wie toch probeert, krijgt een "It's none of your business." De aandacht van de buitenwereld ketst af op de stolp, omdat de paus zelf de aandacht nodig heeft. Ja natuurlijk, de persoon die de armen zogezegd het meest helpt is hun vijand. Dat is toch logisch! Hoe kan hij anders een alibi hebben dat stand houdt? Hoe komt het dat het onbegrip van de buitenwereld voor de situatie zo groot is dat de situatie ook niet zomaar overgaat, maar dat de wereld de hele situatie, en de paus, laat betijen totdat ik in mijn graf lig? In mijn graf, in mijn stolp? Dat is een vicieuze cirkel. De vicieuze cirkel van de domheid.
Mensen die over een ernstig onderwerp praten, worden vaak tegengesproken op basis van details die met de grond van de zaak geen verband hebben. Parano�a manifesteert zich in de ontkenning van de realiteit. Ja, ik weet het, er zijn heel veel vormen van angst, en parano�a is een angst voor ongegronde redenen. Maar een angst voor ongegronde redenen herken je bij de mensen aan het feit dat ze de realiteit ontkennen. Iemand die niet parano�de is, is van het kwaad bewust, of kan van het kwaad bewust zijn, dat hangt natuurlijk af van het moment. Waarom? Gewoon, omdat een mens die niet parano�de is de realiteit gewoon niet ontkent. Maar een mens die parano�de is zal zich niet van het kwaad bewust zijn, maar zal dat compenseren door details en futiliteiten als "kwaad" te bestempelen.
De dag dat mijn prestaties met onderscheidingen gelauwerd zullen worden, denk ik dat ik verstek laat gaan. Hoe bedoel je; eerst mij neersabelen, en achteraf mij decoreren? Nee, als ik uit de schaduw treed maken de parasieten die trachten de kop op te steken weinig kans. Als om een onduidelijke reden een haatrelatie plots omslaat in een liefdesrelatie, is dat voor hetzelfde geld een schoolvoorbeeld recht uit de handleiding voor afpersing en omkoperij. O kortzichtigen, ge laat u leiden door het aanzien van rotte vruchten; het is al pracht en praal, wat de klok slaat. Vanaf mijn geboorte was ik gelijk een loser die niks heeft. Nu ben ik een eenzame ruiter. Wanneer ik uiteindelijk iets bereik, wanneer ik uiteindelijk door al mijn inspanningen een aanvaardbare plaats bereik, dan zijn er mensen die bij mij komen, en die zeggen: "Luister naar ons, volg ons. " Bekijk het maar. Er zijn mensen die bij mij komen, en ze willen bewijzen dat ze gedienstig zijn, door te vragen of ik hun hulp nodig heb. Ze mogen hun hulp voor zichzelf houden hè. Ik hoef geen hulp van mensen die uit hun graf kruipen, en dan denken dat ze het licht zijn. Er is een naam voor zo 'n mensen: zombies. Als ze mij een onderscheiding op papier willen geven, zeggen ze: "Proficiat, je hebt vorderingen gemaakt. " Het is moeilijk om te horen dat je vorderingen gemaakt hebt, van mensen die geen zak om u geven. En ik zeg: "Nee nee, ik heb vroeger mirakels verricht, maar ik kreeg er niet de gierigste aalmoes voor als tegenprestatie. " Wat moet je daaruit concluderen? Dat er een verschil bestaat tussen de beste zijn in de realiteit, en de beste zijn op papier. Aan dat laatste doe ik niet mee. En wie daar niet aan meedoet, maar de liefde in zijn hart sluit, en waardig is, en respectvol, en niet neerbuigend; ja, wie de wetten van de liefde hoog in het vaandel draagt, wie veel heiliger is dan de satanskinderen, die zal het hemelse rijk beërven. De dag dat ik u ergens mee plezier kan doen, zal ik om het even welke prijs in ontvangst nemen. Maar de eerste prijs het onderspit delven, die neem ik niet aan. Ook al zou u dat veel plezier doen. Of het nu om een publieksprijs gaat, of een decoratie van welke jury of instantie dan ook, ze bekennen altijd kleur via de mensen die hun prijs in ontvangst mogen nemen. Maar de enige wiens oordeel altijd op de realiteit afgaat is God. Gods ' oordeel is almachtig. Het gaat van Hem uit, en het keert naar Hem terug. Dus kies zelf uw wijze van oordelen.
Ze gaan zo meteen op elkaar inslaan. Getting down to business. Yeah, for real. Svenson en El Q, ze zijn alle twee naar voor getreden uit hun bendes. Aan mijn linkerhand hebben we El Q. Om het verhaal van El Q te horen is het beter dat ik hem zelf even aan het woord laat. "Qu 'est-ce que vous savez d 'être humilié? Qu 'est-ce que vous savez d 'être sous-estimé? Vous n 'en savez rien! Selon vous, c 'est quoi, une poussière? Je vais vous le dire: c 'est moi: une poussière sous tes souliers! Si tu veux m 'honorer, ne cherche pas à le faire, abandonne tout de suite, parce que tu n 'y arriveras pas! Si tu me cherches sous tes souliers, tu ne me retrouveras jamais; il y a tant de poussières sous tes souliers que tu ne pourras pas les distinguer. Et toutes ces poussières, c 'est des mecs comme moi. " Aan mijn rechterhand hebben we Svenson. Het verhaal van Svenson is een verhaal zonder ballen. Die zou geen vlieg kwaad doen. Ze hebben gans zijn leven van hem geprofiteerd tot en met. Nee dat is niet sexy. Niemand beweert dat geen ballen hebben sexy is. De wereld heeft grote verwachtingen van een man met ballen. Eigenlijk is er gebrek aan verwachtingen, maar van de ballen wordt wel veel verwacht. Wie die verwachtingen niet inlost, wordt een man zonder ballen. Vandaag kunnen de mensen de eigenschappen van de anderen al van op 100 meter ruiken, en soms moet een man gewoon zo veel mogelijk indruk maken. Dan kan men het volgende zeggen. Ten eerste: Hij moet niet zo veel indruk maken. En ten tweede: Bloemetjesplukkers maken meer indruk dan bad boys. Maar om één of andere reden vinden die woorden bij hem geen gehoor. Ik denk dat die woorden bij wel meer mannen geen gehoor vinden. Als agressor zal Svenson op barmhartigheid aanspraak kunnen maken, ja, de barmhartigheid die normaal gezien voor het slachtoffer bestemd is. Maar zolang hij niks doet, blijft hij het slachtoffer dat eigenlijk als dader wordt berecht. Svenson is always guilty, even when he doesn 't deserve it. He has always been too weak to carry the weight of the guilt Radu Radu submitted him to. And that 's a kind of weight based upon completely ridiculous values of an idol. Radu Radu is an idol on one condition: someone has to be that gentle, Radu Radu can oppress him by making him carry all the weight, of all the guilt that she would, in a regular world, carry herself. He 's that gentle person. And soon it will all be over.
I 'm telling nothin. Nothin. Het is een voorbeeld van zinloos geweld. Ze zetten geen stap in elkaars richting, behalve om een bloedbad aan te richten. El Q tegen Svenson. De messen zijn getrokken. Het blad van de messen is koud. Da 's niet het enige dat koud is. Het is niet uitgesloten dat er vuurwapens bovengehaald worden. Iemand moet er aan. "Als ik doodgeknald word, dan is het zo. De pijn neem ik er bij. Dat is het lot. " In die termen spreken ze. O ja wanhoop... wanhoop... Ken je die lintjes van de milice? Daar staat op gedrukt: FIGHT SCENE - DO NOT DISTURB. Met zo 'n lint hebben ze de straat afgezet. Dat is hun moment. Dat is het moment dat de messen dansen. One mistake, and there is blood all over your shoes. And some are happy about that. Some are not. That 's up to you. But if you don 't want to stay until the end of the show, you better don 't show up. And when you 're in this life threatening situation, you get all dreamy. You 're thinking and dreaming about how precious your life could be, and should be. Una vida preciosa. In het eerste en tweede middelbaar was er een meisje verliefd op Svenson. OK dat was dus niet wederzijds. Er is dus niets gebeurd, behalve dat ze een breuk was opgelopen tijdens een oefening in de les lichamelijke opvoeding. En wat er verder gebeurd was wist hij niet. Toen heeft ze er een einde aan gemaakt. Ze was geraffineerd. De mensen die geraffineerd zijn kunnen niet overleven. Je moet wild en sexy zijn om te kunnen overleven. Ja, zoals, zoals in de jungle. Zoals in de vrije natuur.
Da 's goed: According to Jim. Bij momenten toch. Cheryl zegt tegen Jim: "I 'm throwing a party. " En Jim zijn repliek: "A real party? With real people? Cheryl, you know I don 't like people... " Ja, da 's in de lach schieten. Sommigen begrijpen het probleem van de sociale controle. Er is een sociale regel die zegt: You will like it. I 'm just saying hè. That 's all I 'm saying. De invulling die de wereld aan het begrip "sociaal" geeft, daar schort iets aan. En met de sociale regels is er ook iets mis. Sociale controle is een soort kooi? Ik weet dat mijn waarheid geen enkele betekenis heeft voor de anderen, dat heeft alleen voor mijzelf betekenis. Ik ben bewust geworden dat woorden de tralies die ons scheiden niet kunnen afzagen. Ik zit in en kooi, en in mijn kooi kan ik vooruitgang boeken, maar ik blijf in mijn kooi. Dat betekent: ik gehoorzaam wat de duivel en zijn hoeren in de wereld hebben voortgebracht niet. Alleen maar om mijn ziel voor de hel te behoeden. Alleen maar daarom? Ja, alleen daarom. Als ik daardoor veroordeeld ben om in een onnozel kooike te zitten, dan wil ik nergens anders heen. De tralies zijn van sociale regels gesmeed, en die zullen eerder voorbij gaan dan mijn waarheid. Als er iemand beweert iets beters te hebben, dan moet die persoon eerst respect hebben voor wat ik in die kooi heb opgebouwd. En als hij, of zij, er geen respect voor heeft, is dat omdat hij, of zij, het niet weet. En als hij het niet weet, is dat omdat het hem niet interesseert. En als het hem niet interesseert, is dat omdat hij mij negeert. Ja, de stilte is heilig. En het is dat, dat zo goed is, niet voor mij, maar voor de rest van de wereld. Uw gebeden zijn verhoord! De teksten staan evenwel alsnog online zodat de mensen met eigen ogen kunnen zien welke geheimen voor de wereld verborgen blijven.
Now Svenson will take the heavy weight of Radu Radu that was crushing his bones off his shoulders. From this moment on, anyone trying to blame him for whatever reason, will be like a person shooting blanks. The measures taken are no longer efficient, because he has learned to enjoy himself, in spite of the guilt. It 's too late for his demons to get him down. Some might say hunger is what drove him to the fight scene. But that doesn 't matter. Hunger is not the only thing that will get you weak and cold. In fact, it 's hunger anyhow, but another kind of hunger. You know what 's nice? A vicious circle with an exit. But without the exit, all that remains is a downward spiral. Anyway, in jail all the doors will be shut for El Q as well as Svenson, but at the same time a lot of doors will be open for the first time in their life, but then again it 's just the opposite, but then again it 's just the opposite of the opposite... You see? It 's a vicious circle... unless you know the exit.
"De beloning voor de persoon die trouw blijft ondanks zijn beproevingen is groter in het koninkrijk der hemelen." (Leer en Verbonden: 58,2)
"Ik ben er van overtuigd, voor het aanschijn van onze Heer Jezus, dat geen enkel ding onrein is uit zichzelf. Iets wordt alleen onrein voor hem die het als zodanig beschouwt." (De Brief aan de Romeinen 14,14)
Een goede herder is toch geen heks? Een commissaris is toch geen heks?
Wanneer je je in de boezem van tegengestelde belangen bevindt, belangen die onderling een geschil uitvechten, en je bent de enige die een oplossing voor het probleem aanreikt, maar het toeval wil dat de personen die bij de belanghebbende partijen betrokken zijn veel belangrijker zijn dan jij, dan mag je de oplossing van het probleem altijd op tafel gooien ze, je bent er toch aan voor de moeite. Oplossingen, daar maken hogere kringen zich geen zorgen over. Belangrijk zijn en blijven, dat wel. Gans het leven van Ambrosius werd in beslag genomen door de slag die hij tegen Radu Radu uitvocht, en uiteindelijk zegevierde Ambrosius. Maar Radu Radu had in de loop van de jaren zo veel volgers gekregen dat het Radu Radu helemaal niet meer uitmaakte, of ze gewonnen was of verloren. Want hekserij was in zwang, en dat was voor Radu Radu het voornaamste: domination! De mensen laten de macht naar de mensen vloeien die de macht niet nodig hebben, en niet naar de mensen die de macht wel nodig hebben. En als God dan het onevenwicht opnieuw in evenwicht brengt, dan erkennen ze dat niet. Dus ze zijn twee keer fout: De 1ste keer wanneer ze mensen benadelen, omdat mensen die benadeeld zijn door andere mensen kunnen worden gedomineerd, en een 2de keer wanneer ze met hun fouten geconfronteerd worden en ze niet willen toegeven. En zo blijven rotte plekken ons hun eigen regels dicteren.
Men moet verder kijken dan de afstand tussen de façade en de ogen. Wat achter de façade ligt is niet zichtbaar voor de ogen, maar godsvruchtige rechtvaardige mensen kunnen wel zien wat achter de façade ligt. Die godsvruchtige rechtvaardige mensen die wel wat achter de façade ligt kunnen zien, noemen wat achter de façade ligt niet zien een vorm van blindheid, maar dat heeft niks met oogblindheid te maken. Niet voorbij de façade zien betekent zijn oordeel enkel op indrukken baseren. Mensen die hun oordeel enkel op hun indrukken baseren, zijn verloren schapen. In Vlaanderen zijn heksen die verloren schapen het liefst van al in de gevangenis werpen. Dat een verloren schaap opnieuw bij de kudde zou komen, daar is in Vlaanderen geen sprake van. Een verloren schaap, dat is vuil, dat stinkt, en dat gedraagt zich anders dan de schapen in de kudde. In Vlaanderen zijt ge een verloren zoon, of niet, maar als ge het zijt, zijt ge het voor gans uw leven. In de tijd van Jezus moest een verloren schaap zeker terug met de kudde herenigd worden, maar in Vlaanderen is er geen Goede Herder zoals Jezus. Ook al is er boven Vlaanderen een mooie blauwe flatterende hemel, en was Israël in de tijd van Jezus een vuil stinkend zwart gat, het is eerder omgekeerd. Hoe komt het dat het in Vlaanderen altijd heksen zijn die de rol die normaal voor goede, geschikte herders weggelegd is, bekleden? Wat is Vlaanderen toch een volk van niksgelovers! Niksgelovers zijn voor heksen een grabbelton van slachtoffers, snoepjes en vreugde. Gewoon het vacuüm opvullen is de boodschap. Voor mij zijn veel vrouwen heksen, punt, amen en uit. Ze rekenen gewoon op de blindheid van de mensen, zodat deze voor hen het hek zouden open doen, en in hun huis binnen laten, zoals ze het hek zouden open doen voor mensen die geen heksen zijn...
Met licht bedoelen mensen superieur. Met licht bedoelen ze goed, niet zondig, en daarmee bedoelen ze dan weer geen criminaliteit en geen protest. Met licht bedoelen de mensen ook succes, en daarmee bedoelen ze dan weer meeval, en daarmee bedoelen ze gemakkelijk. Wat sommige mensen vooral proberen om het de andere mensen gemakkelijk te maken, zodat ze tot het succes kunnen reiken, is hen het simpelste gesprek zo ingewikkeld mogelijk maken, door alle vragen op te splitsen. Nee, dat maakt het niet gemakkelijker hè, maar de mensen willen het de andere mensen ook niet gemakkelijk maken om tot het succes te reiken. Als je aan iemand een vraag wil stellen waarop die persoon het antwoord niet kent, is het wel zo handig als je de ondervraagde uit evenwicht kan brengen door hem iets te laten zeggen dat hij niet wil zeggen. Waarom zou je dat doen? Om slimmer te kunnen lijken dan je werkelijk bent. De persoon die de vragen stelt lijkt altijd veel slimmer dan de persoon die de antwoorden niet heeft. Wie heeft het hier over hekserij? Een commissaris die een beschuldigde ondervraagt is toch geen heks, of wel? Heksen laten zwarte wolken onder de zon door schuiven om ons het licht te ontnemen, zodat we niks meer zien. Vandaar hun twee favoriete woorden: "Ik zie... " Ja, de één zijn duisternis is de ander haar licht. Er is geen wet die zegt dat mensen heel vaardig moeten zijn op het vlak van spreken, en dat mensen die heel vaardig zijn op het vlak van spreken voorrang krijgen op andere mensen. Er zijn wetten van God, die we moeten volgen, maar dat is geen wet van God, dat is een recept voor hekserij.
Ik zie het zo: als het licht blijft branden voel ik mij slecht, en als het licht uit gaat voel ik mij goed. Hetzij omdat ik mij in de duisternis meestal kan verbergen, hetzij om een andere reden, maar het zal naar mijn mening toch een reden zijn die daar nauw bij aansluit. Mensen kunnen niet zonder zich te laten zien, en evenmin zonder zich te verbergen. Dat ligt aan de menselijke aard, en niet alleen de aard van heksen. Maar wat ze laten zien willen ze niet verbergen, en wat ze verbergen willen ze niet tonen. Eigen schoonheid willen de mensen belichten. Dat, en de lelijkheid van een ander. Wat de mensen willen belichten zijn de schoonheid en de kwaliteiten van zichzelf, en de lelijkheid en de gebreken van de anderen, inderdaad. Als het licht blijft branden voel ik mij slecht, en als het licht uit gaat voel ik mij goed. De oorzaak daarvan is dat mijn gebreken altijd belicht moeten worden. Ik ben zoals alle mensen: ik heb niet graag dat de mensen alleen mijn gebreken zien. Maar ze zien alleen mijn gebreken, want mijn teksten zien ze niet. En daar zal ik nooit vrede mee hebben.
Aan wie ben ik dan verkocht? Aan de enige ware Geest. Aan de Geest van God. Aan de Geest van de waarheid. Aan de heilige Geest. En zo kan wie met mijn betoog instemt zich ook aan de heilige Geest verkopen. Doe ik dan niks goed? Doe ik dan niks? Het ligt niet altijd enkel en alleen aan jezelf, het kan soms ook aan de anderen liggen. Als ik alles gedaan heb wat ik kon, kan er mij niks verweten worden. Da 's mooi, maar hier is geen gerespecteerd kunstenaar. Je suis un individu persécuté. Een persoon die vervolgd wordt omwille van zijn ideeën. Ik ben gelijk een piloot die niet opstijgt, omdat zijn passagiers niet willen instappen. De ene krijgt honderd keer meer, en de andere doet honderd keer meer. Degene die honderd keer meer doet krijgt honderd keer minder, en degene die honderd keer meer krijgt doet honderd keer minder. Want alles is in ons plaats beslist. Dat mijn inbreng in de wereld een dikke nul is ook.
Ge hebt leven, en ge hebt dood. Het is niet omdat iemand in een kist ligt, onder de grond, dat die persoon dood is. En het is niet omdat iemand een schoon kleurke heeft, en op deze aardoppervlakte rondloopt, dat die persoon levend is. En dat heeft de mensheid nog altijd niet gesnapt. En die onwetendheid, over het feit dat op de aardoppervlakte rondlopen niet betekent dat ge leeft, daar maakt satan gretig gebruik van, dat is zijn grootste wapen. Als ge die kennis hebt, dan richt de duivel al zijn pijlen op u, dan moogt ge die kennis zeker niet delen met andere mensen. En dat weten de mensen maar al te goed. Maar dat maakt niet uit dat als ge die kennis hebt, de duivel al zijn pijlen op u richt, want de mensen die in God geloven hebben niks te vrezen, want ze zijn beschermd door God. De mensen zijn liever dood dan levend, want als ze levend zijn, dan wekt dat de ergernis van de duivel op. Als de mensen de keuze hebben tussen onwetendheid en kennis, dan kiezen ze voor onwetendheid. Als ze de keuze hebben tussen dood zijn en satan blij maken, of levend zijn en satan niet blij maken, dan kiezen ze voor dood zijn en satan blij maken. Maar de ergernis van de duivel opwekken, dat is de bedoeling hè. Dat is de bedoeling! Jullie denken dat satan een ongelukkige debiel is. En dat is waar, hij is een ongelukkige debiel, maar hij heeft veel meer macht dan jullie, hij is veel ernstiger dan jullie, en hij lacht jullie allemaal vierkant uit.
Ik heb veel afgezien in mijn leven. Door veel af te zien heb ik de essentie van de dingen leren kennen. Je hebt twee pistes: Het koninkrijk Gods, dat is het territorium van God. En God heeft een web geweven. Voor sommigen ben ik maar een onnozelaar tegen wie ze aanmatigend worden en hun pijlen verschieten. Maar voor mij zijn ze maar vliegjes die in het web verstrikt raken. Ze zijn van de essentie afgedwaald, waardoor ze weinig bestand zijn tegen de prikkeling. Maar wij hebben veel afgezien. Ik heb veel afgezien door weinig mee te maken. Maar ik ben evengoed gezuiverd als iemand die veel afgezien heeft, omdat ie veel meegemaakt heeft. Ik weet niet of je veel moet afzien om de essentie te leren kennen, maar ik weet wel dit: "De Heer tuchtigt hen die Hij liefheeft, Hij straft ieder die Hij als zijn kind erkent. " (De Brief aan de Hebreeën 12,6) Ontberen, beproeven, kastijden, het is voor mij allemaal hetzelfde, maar het is wel de bedoeling om op een dag zijn vleugels uit te slaan, gelijk de vogels.
Ik geloof niet dat iemand in alle onschuld ambiance in de keet brengt, zonder dat daar slachtoffers bij vallen. Ik geloof al niet dat ge ambiance in de keet brengt, maar wat ik vooral niet geloof, is dat ge het in alle onschuld doet. Maar wat het allerergste is, is wanneer niemand nog ambiance in de keet brengt, want dan zijn er alleen maar slachtoffers, en geen enkele winnaar. Maar ja, ik ken dat: België is katholiek. België is neutraal, en de mensen willen een wit blad papier zijn. En de enige winnaar is Satan. Dus dan zijn we allemaal slachtoffers. Ik zeg niet dat ge slachtoffers moet maken hè. Ik zeg: ik geloof niet dat de Belgen een bevoorrechte positie hebben veroverd, en privileges hebben bemachtigd, zonder dat daar veel slachtoffers voor gevallen zijn. Als je geen last hebt van de misbruiken van de wereld, kan ik alleen maar besluiten dat je er geen last van hebt, en dan denk ik dat je aan de kant van de daders staat.
Als iedereen gelijk is, dat is veel beter, want dan is de wereld veel mooier, want dat zijn er geen problemen meer. Maar natuurlijk, het volstaat om je ogen open te doen om te zien dat iedereen ongelijk is. De mensen denken: als iedereen gelijk is, is de wereld veel mooier, dus zullen we alvast denken: Iedereen is gelijk, zelfs als ze daarvoor hun ogen moeten toe doen. Natuurlijk, als uw ogen toe zijn, dan zal er op een dag iemand bij u komen en een boks tegen uw gezicht geven, en dan zult ge het wel voelen hè, dat iedereen ongelijk is.
The world will change from below. Dat is juist, maar daar moet wel direct een voetnoot bij geplaatst worden. Als door een beter ideaalbeeld, een beter Godsbeeld, het wereldbeeld van een mens mooier wordt, dan valt de realiteit, met waarheid en al, een dikke klop naar beneden. Dan wordt de lat hoger gelegd, omdat de referentie dan hoger ligt. De referentie staat bovenaan, niet onderaan. Dat is de voetnoot bij "de wereld zal langs onder veranderen, " dat de referentie bovenaan staat, niet onderaan. En toch zal de wereld langs beneden veranderen. Want beneden is de referentie hoog, en boven is de referentie laag. Ma ge moet het ni ingewikkeld maken hè. Ge moet het simpel houden. De waarheid, en de waarheid van de realiteit zijn niet hetzelfde. De waarheid heeft de wereld gered; de waarheid van de realiteit daarentegen is kommer en kwel.
Er is geen genade en naastenliefde onder de mensen. En dan zegt ge: "Ik begrijp dat. " En ik begrijp wel waarom ge dat zegt, dat ge dat begrijpt, namelijk wegens gebrek aan begrip. Ge begrijpt de diepte van het allesomvattende daarin niet, het constante, het alomtegenwoordige. In my childhood, I knew none of that. Boven de mainstream hangt er een zwaard van Damocles. I don 't know if you follow me. Er zijn geen juiste woorden. Er zijn geen correcte woorden. Er is alleen een onmetelijk vacuüm van leugens en duisternis. Als je 's morgens je venster opengooit om een frisse neus te halen, bots je altijd met je neus recht tegen het vacuüm van leugens en bedrog. De kans is groot dat je christenen ziet die zogezegd de bijbel vertegenwoordigen, maar die mensen die zichzelf christenen noemen, die vertegenwoordigen de bijbel niet hè. Als ze één ding met de bijbel doen, is het wel hem misbruiken. De kans dat je door het venster een volk ziet die de bijbel vertegenwoordigt, is reduceerbaar tot een cijfer dat aan nul grenst. Het huidige geslacht van christenen vertegenwoordigt de bijbel niet. Neen. Ze vertegenwoordigen het volk. Je kan niet én het volk, én de bijbel vertegenwoordigen. Het volk van de bijbel én de bijbel vertegenwoordigen, ja, dat kan, ware het niet dat het volk van de bijbel afwezig is. Zolang het huidige gevestigde volk wordt vertegenwoordigd, is er niks nieuws onder de zon, en blijven de fel bejubelde katholieke democratische kapitalistische westerse waarden en tradities verankerd, en is er geen afkeuring, alleen bevestiging. Nee er is niks nieuws onder de zon, en als de mensen nieuwe dingen willen leren, en ze moeten nieuwe dingen leren, dan moeten ze ook accepteren dat het effectief nieuwe dingen zijn. Want ze horen maar al te graag iedereen steeds hetzelfde blijven herhalen. Ja, ze blijven steeds hetzelfde herhalen, maar ze slagen erin - door een twist van de waanzin - dat onder de noemer "vernieuwing" te laten vallen. Dat is een intelligente mens, denken ze dan onder elkaar, maar ondertussen denken ze: ik ben zelf een intelligente mens, want het is nieuw en ik wist het al! Door een of andere twist van de waanzin zouden ze nog een tamzak in zijn graf vernieuwing noemen. Ik zou dat niet onder de noemer vernieuwing laten vallen, maar onder de noemer bevestiging. Dat komt omdat de tradities zoals kameleons zijn: ze veranderen om de haverklap van kleur, maar het blijven wel lelijke monsters.
Mensen vertrouwen blindelings op hun referenties. En waarom zou er met hun referenties iets mis zijn, als die succes en rijkdom opleveren? Het zwaard van Damocles ten spijt, zolang de mensen de problemen voor zich uit, en op de kap van een ander, kunnen schuiven, zullen ze niks te maken willen hebben met al wat echt en diep is. Ze willen niks anders dan rijkdom en oppervlakkigheid. Meer rijkdom, meer, MEER! Hun wens is om daarop voort te borduren. Ze zouden evengoed kunnen zeggen: "Alstublieft vernietig ons. " Het resultaat blijft hetzelfde.
Het volk vertegenwoordigen, dat is wat de mensen willen, want ze spiegelen zich aan het volk, het volk beïnvloedt hen. Dat betekent dat de spotlights op de tamzak in zijn graf schijnen, waardoor die begint te stralen. Dat is zonde. Echte zaken, met een diepere inhoud, blijven dus in de schaduw staan, en automatisch wordt de link gelegd tussen diep, en duister. Diep is duister. En hetzelfde geldt voor glorie. Ja, glorie wordt systematisch zwart gemaakt. Als het volk de confrontatie met wat dieper ligt niet wenst aan te gaan, lijden oppervlakkigere zaken daar uiteindelijk ook onder. Want wat diep ligt vervolgt zijn natuurlijke weg naar de oppervlakte. Dat is de keerzijde van de zonde: ook een zonde.
Underground is niks anders dan een plaats waar individu 's hebben leren overleven in een omgeving die verschilt van hun natuurlijke biotoop. Individualisme is een probleem, ja, maar wel omdat individu 's niks zijn, en niet omgekeerd. Individu 's vormen geen probleem voor de gemeenschap, maar de gemeenschap vormt wel een probleem voor de individu 's. Uiteindelijk vormen sommige individu 's dan toch een probleem voor de gemeenschap, nadat ze door deze tot niks werden herleid, maar da 's een andere zaak. Individualisme is onpopulair tot en met. Individualisme wordt beschouwd als de bron van al het kwaad. En de mensen, gewone mensen, en mensen met overtuigingen, die kreunen en klagen, en dat is normaal, dat is een natuurwet. De persoonlijkheid van een mens is prioritair, en nu wil de gemeenschap iets aan die wet veranderen. Hoe kan je buiten schot blijven als je met natuurwetten morst? Eenvoudige mensen die kritiek geven, en voor hun overtuigingen uitkomen, worden niet bevestigd, alleen afgekeurd. Om bevestigd te worden moet je de tradities eren, en de natuurwetten vertrappelen. De gemeenschap is nog het best te vergelijken met een tamzak in zijn graf, en dat heeft niks te maken met oosterse verlichting, dat is gewoon een simpele, eenvoudige vaststelling. Maar niemand kan het vatten, laat staan dat iemand het systeem zou kunnen omverwerpen, of het tegendeel tot stand brengen.
Ik was ongeveer 21 toen ik het plan om aan de universiteit te studeren opgeborgen heb. Ik heb toen beslist om de universiteit vaarwel te zeggen, en als reden voor mezelf te onthouden dat ik liever mijn eigen gedachten ontwikkel dan de weetjes van anderen massaal op te slaan. Voor zover je zoiets zelf beslist uiteraard. Ja zo ben ik wel, hun weetjes allemaal opslaan in mijn brein, om ze later allemaal te reproduceren zoals een papegaai, da 's niks voor mij. Ik denk dat het gepaste woord hier besmetting is. Er is gebrek aan woorden, doch de mensen zijn niet gretig om de woorden in zich op te nemen. Aan leugens daarentegen is er wel een overaanbod, wat zeg ik, een overaanbod, ja, overdaad. Het verschil tussen woorden en leugens is een beetje zoals het verschil tussen zuiver water en water waar stront in ligt. De arme mensen in India moeten zich wassen met water waar stront in ligt. Leugens zijn ook woorden. Strontwoorden.
1Nephi 10,21: "Indien gij ernaar hebt gestreefd goddeloosheid te bedrijven in de dagen van uw proeftijd, dan wordt gij onrein bevonden voor de rechterstoel Gods; en niets wat onrein is, kan bij God wonen; daarom moet gij voor eeuwig worden verworpen. "
Het gevaarlijke is de kuddegeest. Dat is gemakkelijk: gewoon volgen. Zoals de gnoes. Wat niet zo gevaarlijk zou zijn als de gnoe die voor u loopt in de juiste richting zou lopen, uiteraard. Ik verduidelijk. Ik verwerp uiteraard niet de universitaire leerstellingen, verre van. Toch niet allemaal. Maar de gnoe die voor u loopt is natuurlijk een gnoe die de algemene norm volgt. Dus hij volgt wat algemeen als normaal wordt beschouwd. A, ik hoor al een tegenwerping; de gnoe die u volgt is geen hersenloze gnoe maar een mens met een identiteit. Nee, daar geloof ik dus niet in. Wat ik geloof is dat de mens, of de mensen die u volgt, op de knieën gaan voor goddeloze conventies, en goddeloze goden. Maar ik zou verduidelijken wat gevaarlijk is aan de kuddegeest. Wat er gevaarlijk aan is, is dat men in de kudde hetzelfde resultaat bekomt als bij indoctrinatie, maar zonder door al de moeite te moeten gaan die bij indoctrinatie hoort. Waarom, omdat de identiteit en de individualiteit van het kuddedier te zwak zijn om al die onvoorziene situaties die van buitenaf komen, te zien komen. De ogen van het kuddedier zijn... de kudde, en er zijn veel gevaren die de ogen van de kudde ontgaan. Het is een kuddedier niet gegeven, maar u wel. Wees niet zoals een gnoe, maar zoals een mens, want niet alleen op de gnoe komen gevaren af, maar ook op de mens.
Hier betekent macht: onderwerpen. En nog andere dingen, maar mensen willen zoals God zijn, en macht hebben. Maar als ze hun kostbare macht verkrijgen gebruiken ze die om andere mensen te onderwerpen. Maar macht kan ook voor goede doelen dienen. De almacht van God dient voor goede doelen. Macht van mensen, en ze zijn te blind om te zien dat de mensen al onderworpen zijn, dient bijna alleen om mensen te onderwerpen. Je moet de mensen niet onderwerpen, ze zijn al onderworpen. Onderwerping is pijn en lijden. En de mensen die andere mensen onderwerpen, zijn zelf onderworpen, daarom doen ze het. Het is een vicieuze cirkel. Ze zijn zelf arm, of gaan gebukt onder een juk, en de anderen ook, maar de andere, of de ene, zou het juk van de ene, of de andere op zijn schouders moeten dragen. Als ze één ding zouden moeten doen, is het niet onderwerpen, maar solidair zijn. De mensen zijn hier onderworpen en zwaarmoedig, en dus zijn ze ook niet vrij. Je kan die woorden 'onderworpen ', 'zwaarmoedig ', en 'niet vrij ' in dezelfde zin naar believen met elkaar verwisselen ze, want in een vicieuze cirkel worden eindeloos rondjes gedraaid. Wanneer ik in mijn jeugd heel de tijd depressief was, was ik ook niet vrij. Dus de mensen kijken naar elkaar, maar ze zien geen ongelukkige mensen, want ze zijn hun gebruiksaanwijzing kwijt. Ze zien hen wel, maar ze zien hen niet; ik bedoel ze zien niet dat ze hen zien. Hoe dan ook, dat noemen ze normaal, want als een groep mensen zo talrijk is, moeten ze wel normaal zijn. Normaal is 'hetzelfde '. En 'anders ' is niet normaal. Zo denken de mensen. Ik zeg uiteraard niet dat alle mensen zo denken. Verre van. Doch het is eerder omgekeerd: ongelukkig zijn is niet normaal, zelfs een beetje zot.
Onze professoren geschiedenis kennen een berg aan feiten, maar dat brengt hen niet dichter bij de waarheid. De talloze boeken die ze memoriseren, staan als een muur tussen hen en de waarheid in. Ja, je kan er letterlijk en figuurlijk een muur mee bouwen. Om echter de historische feiten correct te interpreteren, zouden ze de mensen moeten leren kennen. Begrijp de protagonisten en antagonisten uit het verleden, door eerst jezelf te leren begrijpen. Want wie dat niet doet, blijft de historische personages tot het bittere einde kopiëren. Wie dat niet doet blijft in de waan verkeren dat hij de waarheid kent, waardoor hij alleen maar minder naar de waarheid gaat zoeken, tot op het punt dat hij het helemaal opgeeft, en dan is hij volleerd. Zet het journaal aan, en je ziet de geschiedenis van morgen. En is er veel goed nieuws? A neen hè, het is altijd slecht nieuws. Net zoals vroeger. Je moet niet veel weten, maar je moet wel een paar dingen weten. De mensen die onvermoeibaar voor het slechte nieuws zorgen, doorheen gans de geschiedenis, zijn die niet normaal? Zijn die anders? A neen hè, die zijn hetzelfde. Ter herinnering: normaal is 'hetzelfde ', en 'anders ' is niet normaal. Zolang ze volmacht zullen krijgen om voor het slechte nieuws te zorgen, en dat louter op basis van het feit dat ze 'hetzelfde ' zijn, en 'hetzelfde ' doen, is er geen enkele, maar dan ook geen enkele hoop dat het tij zal keren.
Wat is 'anders zijn '? Wat is 'niet anders zijn '? Daar valt oneindig lang over na te denken. Daar ga ik mij niet aan wagen. Er valt ook veel te zeggen voor 'hetzelfde zijn '. Maar in menselijke termen wil 'niet anders zijn ' meestal zeggen: 'niet ongelukkig zijn '. Als iedereen hetzelfde is, en iedereen is gelukkig, dat zijn glory days. Maar the glory days are over. Als iedereen hetzelfde is, en iedereen is ongelukkig, ça va. Het probleem is dat de mensen die hetzelfde willen zijn de hoogste muren bouwen. Ze veroordelen mensen die anders zijn liever tot eeuwige ballingschap. Ja en ze veroordelen mensen die voor verschillen zijn liever tot eeuwige gevangenschap. Ge denkt toch niet dat ze hen enige respect zullen tonen, en de drempel van 15cm hoog die ze voor hun voordeur gelegd hebben, zullen overwinnen? Er moet altijd een drempel zijn. Als er geen drempel is, is er geen respect.
Er is geen conflict totdat er een conflict is. Er is niks mis met die zin hè, daarmee heb ik niks gezegd, right. Iedereen weet dat. Iedereen denkt zo. Waar is het addertje onder het gras dan? Daarmee heb ik heel veel gezegd, want ik denk niet zo. Ik denk zo: ik zit in een conflictsituatie tot wanneer ik mij in mijn schuilplaats kan verschuilen. De waarheid is troost. En troost is een schuilplaats. Ik hou van mijn donkere gedachten. Dat is de vrucht van mijn lijden. Dat heeft recht om te bestaan. Waaronder ik geleden heb mag ik niet zeggen. Zolang we de wetten van deze wereld moeten respecteren, is psychoverminking straffeloos. En ik kan niet zeggen waaronder ik geleden heb, zonder te zeggen onder wie ik geleden heb. Waarom niet? Ik bedoel, waarom kan ik niet zeggen onder wie ik geleden heb? Omdat dat in mijn eigen nadeel zou zijn. Eigen schuld kwijtschelden, daar gaat het om hè. Ook al houdt dat in dat "ze" daar mij mijn eigen identiteit voor moeten doen vergeten. Mijn geheugen, dat is een beetje de vijand hè. Toch vanuit de optiek van helers. Maar zo zijn helers hè: ze praten de wapens goed. In plaats van wapens goed te praten, moeten de wonden geheeld worden. Allee, wapens helen en wonden helen, dat is juist het tegenovergestelde hè. Ze doen juist het tegenovergestelde van wat ze moeten doen. Ze maken lelijk mooi, zwart wit, en vuil proper.
Niemand zou mij kruisigen, zegt u? Misschien, maar de mensen zouden er wel alles aan doen om mij te beletten te preken over onrechtvaardigheid, en over tot inkeer komen. Ze hebben mij nog niet vermoord, maar ze hebben wel alles gedaan, wat in hun macht ligt, om mij te beletten te preken. En wat niet is, kan nog komen hè... Ik heb het recht om mijn mening te zeggen, en het is niet alleen mijn recht, ik zou niet kunnen leven zonder. Er waren zondaars die succesvol waren, en toen kwam een "onverlaat" die vertelde wat ze allemaal verkeerd deden. En ze verkeerden in de waan dat ze dat "crapuul" het verbod om te spreken konden opleggen. Dat konden ze niet. Dat ze in de waan waren dat ze het wel konden, was de prijs van hun succes. Nee, het was al erg genoeg dat die vent niet kon zeggen waaronder hij geleden had. Onder wie hij geleden had. Hun schuld is uitvoerig bewezen, van de zondaars dan, de ketters. Ondertussen is hun onschuld uitvoerig bevestigd. Hun schuld, dat is verzonnen, dat is in mijn fantasiewereld. Dat hun onschuld uitvoerig bevestigd is, dat is in de realiteit, the real world. Doch ik kan ze niet bevestigen met een bevestiging die niks bevestigt. Met andere woorden: ik kan ze niks op de mouw spelden. Of: ik kan ze geen blaasjes wijsmaken. Er is een heler, er zijn helers, er is een scheiding, en dat is op de planeet waar we op rondlopen. De persoon, of personen onder wie ik geleden heb, die zitten in fairyland. Wat de helers van de succesvolle zondaars gedaan hebben om hun grote successen veilig te stellen, is rond hun burcht een diepe gracht graven, helemaal rondom. Want de mensen die de toegang tot hun burcht niet ontzegd worden, weten dat ze niet deugen. De mensen die weten dat ze niet deugen moeten op z 'n minst een oogje dichtknijpen. Allee, alles aan de grote klok hangen en een oogje dichtknijpen, dat is juist het tegenovergestelde hè. Ik doe juist het tegenovergestelde van wat ik moet doen.
Op het Vlaamse platteland zijn wel veel mensen die denken dat ze goed zijn. Ze hebben een zekere invloed of zo, of ze hebben gezag over iets of iemand. Het rare is wel: ik heb een dikkenek, maar tegen die mensen moet ge niet zeggen dat ze een dikkenek hebben hè. Dat zouden ze als een belediging interpreteren. Ik niet: als ze mij een dikkenek noemen pak ik dat als een compliment. Maar goed, het is wel zo dat we aan een dikkenek niks hebben. Alhoewel. Ja, ge moet bescheiden zijn, maar denk eens na. Kijk eens naar mij: ik ben niemand. Als ge niemand zijt, en ge zijt bescheiden, dan kund e uw ziel ni redden hè, dan gaad e naar de hel. Ma kom, ik spreek voor mijzelf hè. Da kan ik ni maken hè, zo leven. Dat is alles behalve bescheiden. Bescheiden zijn als ik niemand ben, dat zou alles behalve bescheiden zijn. Dat is alleen maar goed om de mensen tot overlast te zijn. Maar, en nu spreek ik niet voor mijzelf, veel mensen op het Vlaamse platteland willen goed en bescheiden zijn tegelijkertijd. Hoe doen ze dat? Door zich als een compleet andere persoon voor te doen, dan wie ze werkelijk zijn. En wat moeten ze doen om dat doel te bereiken? Afwezig zitten wezen in een burcht, een burcht met een diepe gracht, helemaal rondom. Afwezig, dat is het sleutelwoord. Maar wat niet afwezig is, is een vergrootglas, een loep. Ja, een loep hebben ze wel nodig, om hun buren onder de loep te kunnen nemen. Als zij het niet zijn die hun rijk op mijn onderwerping wilden baseren, wie zijn het dan wel? Ik zeg op mijn onderwerping, maar ik moet eigenlijk zeggen op de onderwerping van iemand die ik niet was, en niet ben, want mijn echte ik kenden ze niet te goei. Wat houdt die onderwerping in? Buiten vernedering en laster... concreet is dat een morele veroordeling. Mijn antwoord is: vermits ik dat oordeel niet verdien, zie ik mijzelf genoodzaakt om een masker op te zetten. Ja, zoals veel mensen op het platteland een masker opzetten om zich anders voor te doen dan hoe ze werkelijk zijn, moet ik een masker opzetten, om mijzelf te kunnen blijven. Ik heb nooit machtige wapens in handen gehad, maar als ik mij als iemand anders voordoe, dus mijzelf ontken eigenlijk, zonder mijzelf te loochenen weliswaar, hebben ze het opeens veel moeilijker dan ik. Wat veranderd is, zijn de rollen. Er is trouwens geen enkele wet die bepaalt dat rollen ten allen tijde dezelfde moeten blijven. De één die de ander dwingt, dat is gedaan. Dat is voortaan: niemand die een ander dwingt. De mensen die mij niet kennen, maar die mij dachten te kennen, zij zijn het die om zulk een antwoord vragen. En ze hebben nooit geweten wie ik achter het masker was, ook niet wanneer er geen masker was! Denken dat ze goed zijn, terwijl ze niet goed zijn, dat is het probleem dat er aan de oorzaak van ligt. Je rol heb je niet helemaal zelf in de hand, er wordt ons altijd een rol toebedeeld, overal. Wat er aan de oorzaak van ligt dat iemand vast komt te zitten aan een veronderstelde identiteit, die zijn ware identiteit geen eer aandoet, is het feit dat er hem een rol toebedeeld werd die hij zelf niet in de hand heeft.
Als ik niet alleen ben kan ik nooit mijzelf zijn. Als ik niet alleen ben kan ik mijzelf niet zijn, en mij niet ontspannen. Het lijkt raar, maar het is een evidentie. Zichzelf zijn is overigens wel vaker een masker opzetten, dan geen masker opzetten. Zetten mensen een masker op om niet in een hoek te worden gejaagd, of zetten ze juist het masker af om niet in een hoek te worden gejaagd? AHAA! Zichzelf zijn komt uiteindelijk meer neer op VRIJ ZIJN, dan op een vast gedefinieerd punt in de ruimte zijn.
Men zou ons eens de vraag moeten stellen: "Wie zijn jullie, zijn jullie goed? " Die vragen blijven onbeantwoord. Kinderen van de zon zijn we niet, dat is toch duidelijk. Gehoord worden we allerminst, toch niet aan mijn kant. En ik weet dat ik hier niet alleen sta, hoewel ik hier niemand zie. Maar het is beter niet te dichtbij te komen. Not too close, niet te dichtbij met die loep, want de aandacht die we krijgen is van de verkeerde soort, met name de aandacht die men schenkt aan iemand die men niet kent. Wat geeft iemand je die jou niet kent? Ik herformuleer de vraag. Wat is een mooier geschenk, dat iemand je kan geven, dan jou kennen? Zo bescheiden moeten we zijn, in een wereld waar mensen alleen zijn, en door niemand gekend zijn. De mensen aan mijn kant begrijpen het meteen, de mensen aan de andere kant begrijpen er geen jota van. Het heeft geen zin om mijn bic leeg te schrijven om dat uit te leggen. Ik heb mijn halve leven gezwoegd om bruggen te bouwen, maar ik heb uit ervaring, en tot mijn spijt, moeten vaststellen dat haat, bekrompenheid en waanzin de mensen verhindert om de bruggen over te steken.
We moeten gans ons leven kwellingen ondergaan. We zijn niet dom, we zijn alleen zwak en machteloos. We kunnen de waarheid kennen. We kunnen de kennis kennen. De waarheid en de kennis, dat is het licht niet. De waarheid en de kennis, dat is duisternis. Radu Radu heeft de legende rond mij geweven dat ik onschadelijk en gevoelig zou zijn. Ondertussen wijd ik mijn leven aan het schrijven van wraakgrieven, om de woede die mij vanbinnen verteert te behe(e)r(s)en, met wisselend succes. En al val ik in herhaling: ik ben nog niet uitgeschreven. Na 88 teksten. Je bent nog niet van me af. Ik ben niet dom, ik ben alleen zwak en machteloos. Ik ben geen slechte mens, ik ben een goede mens. Het zijn niet de slechte mensen die de kwellingen moeten ondergaan. Het zijn de goede mensen die de kwellingen moeten ondergaan. Ik moet het allemaal ondergaan en mijn mond houden. Het loont niet als ik praat, en men praat niet graag als het niet loont. Men praat graag als het loont.
Filosofische theorieën die, als puntje bij paaltje komt, dienen om afstandelijk en gevoelloos te worden, en van emoties los te komen, dat zijn ideeën die volgens mij volledig achterhaald zijn. Die gebieden betreed ik liever niet. Ik denk dat de meeste filosofen bij één eerlijk pleidooi dat op gevoelens gestoeld is helemaal in het niet vallen. En als ik gelijk heb, heb ik gelijk hè. A nee nee nee. Het is niet omdat ik gelijk heb dat ik gelijk heb. Gelijk hebben en gelijk hebben zijn twee totaal verschillende dingen. Gelijk hebben hangt niet af van wat je zegt, en of wat je zegt waar is of niet, maar gelijk hebben hangt af van wie het zegt. Sinds uw geboorte luisteren de mensen naar u, of luisteren de mensen niet naar u. Niet sinds uw geboorte, maar toch een paar jaar later. Dat zijn cruciale jaren. Probeer nu alles eens tot geboorterecht te herleiden. Stop, ik hou u onmiddellijk tegen, ik denk te weten wat u denkt, namelijk: Ge wilt de verantwoordelijkheid voor uw eigen daden niet op u nemen. Tja, wie wel? De acteurs en actrices die op het podium staan hebben ook al in de zaal gezeten hè. Waarom zeg ik dat? Zij die in een theaterzaal zo een slechte plaats werden toegewezen dat ze alles moesten raden, bij manier van spreken, slaan de nagel op de kop wanneer er hen naar een verslag van het toneelstuk gevraagd wordt. Maar de mensen die op de eerste rij zaten zijn blij dat ze alles vergeten zijn, daarmee moeten ze niks mee-delen. De denkfout die de mensen die een schuun plochke hadden gekregen maken, is denken dat als aan een persoon in de zaal achteraf een verslag van het toneelstuk zou gevraagd worden, de kans veel groter is dat die persoon, aan wie dat gevraagd wordt, iemand anders is dan henzelf. Die andere persoon, dat zal den Toon wel zijn. Daarmee heb ik de Toon ook aangegeven. Nee, de Toon aangeven is niet zo simpel als het lijkt. Hij heeft zijn naam mee hè. Toon is de fictieve persoon die in uw plaats getuigt. Als ik in de spiegel Toon zou zien, dan zou Toon heel erg op mij lijken, maar in de spiegel zie ik nog altijd mijzelf, en in Toon zie ik eerder mijn aartsvijand. Er is in gans de zaal geen enkele Toon te bespeuren, en toch blijft Toon er in slagen om de toon te blijven aangeven. O, dat was een wonder...
En dan doet ge uw ogen open, en wat ge ziet is niets dan slijk. En dus doet ge uw ogen maar direct terug dicht om ze nooit meer open te doen, en ge hebt groot gelijk, en iedereen zal u gelijk geven. Maar ge zijt wel nen dooie: ge ligt in uw kist onder de grond. Ofwel doet ge uw ogen open voor eens en voor altijd, en uw gelijk ligt in het slijk. Ge moogt het oprapen. Maar het is wel de enige mogelijkheid om op te staan zoals Jezus Christus. Doe uw ogen open! Het gelach hoort altijd uit het slijk te komen, en de grieven horen altijd uit de handen van belangrijke mensen te komen. Onfortuinlijke mensen moeten lachen om hun miserie te vergeten; als ze andere mensen blij kunnen maken zijn ze tevreden. Fortuinlijke mensen halen veel vaker hun blijdschap uit het onschuldig en banaal doen lijken van de vernedering van andere mensen, want als ze mensen pijn kunnen doen, betekent dat dat ze macht hebben, en als ze macht hebben moeten ze wel gelukkig zijn. Ik verklaar. Fortuin en bescherming zijn familie van elkaar, en bescherming en gevoelloosheid zijn close friends. Doordat ze het gewoon zijn dat ze beschermd zijn worden ze gevoelloos, en denken ze dat die vernederingen niet zo erg zijn. Doordat ze beschermd zijn zijn ze niet kwetsbaar, en denken ze dat de andere mensen ook niet kwetsbaar zijn. Niet alleen denken ze dat de onfortuinlijke mensen niet kwetsbaar zijn, ze kijken ook op die mensen neer door te denken dat ze gevoelloos zijn. Af en toe bestempelen ze gevoeligheid nog eens als een bewonderenswaardige eigenschap, maar die mensen hebben SIMPELWEG HET RECHT NIET GEVOELIG TE ZIJN. Hoe zou dat komen? Wel daar antwoord ik het volgende op: Gevoeligheid hoort niet uit het slijk te komen, maar uit de hand van belangrijke mensen. Kan dat veranderen? Want het gevoel dat ik momenteel heb, is dat alleen nog maar de gedachte dat te denken te kunnen veranderen, onbestaand is. Wat heel duidelijk is, is dat als iemand mij zegt dat ik gevoelig ben, dat een heel duidelijke vernedering is, en dat ook heel duidelijk als een vernedering bedoeld is. In welk tijdperk is gevoelig zijn geen kwaliteit? In dit tijdperk!!
Niemand moet zich rechtvaardigen. Geen God, geen mens. Geen God moet zich voor een mens rechtvaardigen, en geen mens moet zich voor een God rechtvaardigen. Het kwaad is geschied. Meer zelfs: het kwaad dat in de toekomst moet geschieden staat ook al vast. Al de rest is bazaar dat mij niet interesseert. De pest, dat is het. Ge wordt geboren, ge krijgt de pest, en ge sterft al rottend weg... Ik heb een zwarte bowlingbal gekocht, en heb dat op een statiefje gezet in mijn salon. Dat is mijn globe. Ken je dat? Een globe is zo een kunstmatige aardbol. Behold God 's creation. Hehehe. In alinea 1 heb ik geschreven dat kennis duisternis is, en geen licht. Volgens de profeet Paulus heeft God gezegd dat Zijn licht moet schijnen uit het duister. Wel, dat is volgens mij hartstikke tegenstrijdig. Als er licht uit het duister zou schijnen, dan zou er geen duister zijn. Dat is mijn probleem. Als de zon opkomt, is de nacht toch voorbij. Nu, de zon is er nog wel, maar die zit aan de andere kant van de aardbol, en de kennis zit aan deze kant van de aardbol. Lang leve de fokking zinloosheid en welcome to bullshitland.
Er was eens een man die de trappen opliep in Linkebeek richting de Hess de Lilezlaan. Hij was helemaal afgepeigerd en boos omdat hij zo een lange weg moest afleggen. Ja hij had al een lange weg afgelegd en het was tegen de 30 graden buiten, en de trappen waren hoog en steil. Uit de tegenovergestelde richting kwam een jonge vrouw de trappen af. Hij keek haar even in de ogen, en het was zoals wanneer Jezus zijn ogen opent. Het was een tafereel van barmhartigheid. Een tafereel van lijden en barmhartigheid. Toch zeker van een van de twee. 100 meter verder zijn er ook trappen die naar de Hess de Lilezlaan leiden. Die trappen zijn even hoog en even steil, en die was een andere man aan het oplopen op hetzelfde moment als de eerste man. Hij had ook al menige kilometers te voet afgelegd en was ook gans bezweet. En ja hoor, daar kwam ook een jonge vrouw hem tegemoet. Hij van beneden naar boven, en zij van boven naar beneden. De gelijkenis is schilderachtig. Maar die vent greep haar kraag vast op een dierlijke, directe manier en keek haar in de ogen met een blik van honger, dwang en lijden. Eigenlijk keek hij haar ook aan met een blik van Jezus. Hij liep de trappen op en bereikte de Hess de Lilezlaan. De eerste man daarentegen deed niks, maar hij zette zijn voet verkeerd neer en viel van de trappen. Vanaf dat moment kon hij nooit meer zulke trappen opgaan zonder hulp van buitenaf.
Welke beesten, welke boze geesten hebben deze morgen mijn verstand gestolen? Ja, welke beesten, welke boze geesten hebben mijn verstand gestolen en mij, mijn persoon, en mijn heiligdom ontheiligd? Jezus Christus is de God, de hoge God die zegt dat hij de zwakken, en de mensen die in nood zijn, en de machtelozen zal redden. Gaat die Jezus Christus, die hoge God, daar iets aan doen? Gaat Jezus Christus er iets aan doen dat de beesten, en de boze geesten, deze morgen mijn verstand gestolen hebben, en mijn heiligdom ontheiligd hebben? Of gaat Hij dat laten gebeuren, elke keer weer opnieuw, dag na dag, gans mijn leven? Gaat de Jezus Christus, die zegt dat Hij de wezen redt, en die zegt dat Hij de weduwen redt, ja, de wezen, en de weduwen, en ALLE arme mensen die altijd oog hebben en altijd oog gehad hebben voor de zachte en begrijpende weg, en altijd de geboden van God in acht genomen hebben bij al hun daden, en die heel veel geduld, ja, altijd geduld aan de dag gelegd hebben bij de mensen die hen onrecht aangedaan hebben, en die altijd geantwoord hebben op de vragen die hen gesteld werden op een manier die hen correct en rechtvaardig lijkt in overeenstemming met het grondige onderzoek dat ze verricht hebben in hun geest en hun bewustzijn, die wezen en weduwen, waarvan Hij zegt dat Hij ze redt, en waarvan Hij altijd zegt dat Hij paraat staat om ze te helpen en al hun noden, ook hun ergste noden, te lenigen, en Hij zal ze opvangen in zijn valnet indien ze vallen, ongeacht of dat nu is, of in het uur van de beproeving, en ze zullen toegang krijgen tot het koninkrijk Gods... gaat Jezus Christus, een God die dat zegt, en die dat doet, en die dat kan, laten gebeuren dat mijn heiligdom ontheiligd wordt, en mijn verstand gestolen wordt door boze geesten, door BEESTEN en boze geesten, of gaat Hij daar iets aan doen? Laat het recht geschieden in de naam van Jezus Christus. In de naam van Jezus Christus, het recht zal geschieden! Het recht zal geschieden, in de naam van Jezus Christus, amen!
Alle mensen volgen hun eigen weg in het leven. Het boek The Alcove Hill is mijn leven. Het is geen echt boek dat gepubliceerd is in papiervorm, maar ik beschouw al de teksten die ik schrijf en geschreven heb, op het YouTube kanaal, en daarvoor op mijn twee blogs als al de teksten die samen één boek vormen, namelijk The Alcove Hill, het boek dat het verhaal van mijn leven vertelt. Wat interessant is aan de tekst met de titel : Een misstap on The Alcove Hill (memory), is het volgende: het verhaal van mijn leven is dus The Alcove Hill, maar stel dat het verhaal van mijn leven geen boek zou zijn, maar een schilderij, dan zou deze tekst het kader van dat schilderij zijn. Het is voor mij dus een heel speciale symbolische tekst.
Alle mensen volgen hun eigen weg, maar in mijn leven blijven de mensen beweren dat ik niet praat, dat ik niks goed doe, dat ik onnuttig ben, dat ik niks zeg. Dat is het grootste trauma, en alle mensen doen er alles aan om die situatie te blokkeren behalve ik, al de mensen doen er altijd alles aan om vooral geen oplossing te proberen vinden om die situatie te deblokkeren, behalve ik. Nu, dat ik niet praat of niks zeg, dat is voor mij niet een groot trauma, het grote trauma voor mij is de andere kant van het verhaal. Inderdaad, om te spreken moet je met twee zijn. Je mag dat aan de mensen in mijn omgeving vragen hoor, ze zullen u allemaal antwoorden: Vincent zegt niks, Vincent praat niet. Het is wel zo dat je om te praten met twee (of meer) moet zijn, en als je begint te praten en je wordt sowieso altijd onderbroken op het moment dat je zelfs nog niet halverwege je eerste zin bent, dan is direct duidelijk dat je woorden niet welkom zijn. O nee, dat is niet de reden, dat kan je zeggen, en dat is niet noodzakelijk de reden, inderdaad. De echte reden is dat iedereen heel goed weet, en zelfs al lang op voorhand, lang voordat je halverwege je eerste zin bent dat je woorden niet welkom zijn. Iedereen weet dat, iedereen voelt het aan als zijn woorden niet welkom zijn. Bij mij blijft het zo tot het einde van de weg hoor. Het echte trauma voor mij is dat ik geen antwoord krijg, je krijgt inderdaad geen antwoord als je nooit kan zeggen wat je wil, als je nooit mag zeggen wat je wil. Zo is dat met mensen die in mijn nabijheid zijn, maar vandaag gebeurt alles op afstand, maar op afstand krijg ik evenmin een antwoord. Eigenlijk is er geen enkel verschil op dat vlak, zowel in mijn nabijheid, als op afstand, krijg ik geen antwoord, omdat mijn woorden niet welkom zijn eigenlijk. Ik bedoel, het is exact hetzelfde. Dus het blijft zo tot het einde van de weg. Ik doe niks goed, ik praat niet, zeg niks, en ik ben onnuttig. Het blijft gewoon zo tot het einde van de weg!
O ja, we're a happy family, natuurlijk. Ik, mijn broer, en mijn moeder en mijn vader. Wat geeft u de energie om verder te leven? Uw familie natuurlijk. Ik heb mijn familie verlaten. Ik ben die mensen niet dankbaar, ik ben een dankbare persoon, maar ik ben die mensen niet dankbaar. Die mensen zouden willen dat ik hen dankbaar ben voor alles wat ze mij gegeven hebben. Ik heb niemand, ik moet alles alleen doen, niemand helpt mij. Het licht in mijn geest gaat uit hoor. Als je geen energie krijgt, van niemand energie krijgt, dan word je echt moe na een tijd. Soms word ik zo moe dat het licht in mijn geest uitgaat, dan denk ik: Hoe? Waar? Dan ben ik blind hè. Mijn ogen zijn niet blind, maar wanneer een blinde over de straat loopt, dan denkt hij voortdurend: Hoe? Waar? Dat denk ik ook als ik moe ben, voor mijn ogen is het niet zwart, maar in mijn geest wel hè. En wanneer een blinde over straat loopt, bevindt hij zich soms op bepaalde plaatsen op de openbare weg waar hij niet verondersteld is zich te bevinden, en soms veroorzaakt hij potentieel gevaarlijke situaties in het verkeer, soms loopt hij gewoon in de weg, en dan zijn er ook mensen die hem het verwijt geven voor die situaties die veroorzaakt zijn door zijn oogblindheid, en dan zijn er ook mensen die op hem boos zijn vanwege die situaties, dat zijn dingen die gebeuren. Ik ook hoor, als het licht in mijn geest uitgaat omdat ik moe ben, dan gebeurt het ook wel eens dat ik potentieel gevaarlijke situaties in het verkeer veroorzaak, door het verslappen van de aandacht, het concentratieverlies dat het gevolg is van de vermoeidheid. Dus de reden daarvoor weet je dan ook weer: We're a happy family? Nee, niet echt. Ze zeggen dat ik niets zeg, dat ik niet praat. En het blijft zo doorgaan tot het einde van de weg.
De Titanic is in zee gezonken. De liefde is in zee gezonken. God zegt nee, de mensen zeggen nee, en ik zeg ook nee. De geest gaat uit haar diepe slaap ontwaken, en de trein van mijn dromen gaat ons samenbrengen. De trein gaat ons naar een plaats brengen waar we echte barmhartigheid en een beter leven zullen leren kennen. In mijn rugzak steken twee dingen: Het bewijs van waar ik gans mijn leven voor gewerkt heb, en het plan van de weg die ik gans mijn leven bewandeld heb: de weg van een boer. Helaas zijn er zoveel fancy bitches dat ik veroordeeld ben om de rest van mijn leven een boer te zijn. Vrouwen houden niet van boeren, en een boer zijn betekent gans mijn leven alleen zijn. Die fancy bitches zijn toch nutteloos, daar kan je toch niks mee aanvangen. Maar ik ga proberen de toon licht te houden.
A broken heart is a bitch. A man's heart comes alive very quickly, especially when it's broken, and when it comes alive, it starts wanting a woman immediately. It's a force of nature. Forces of nature are almost as good as forces of God, but they can only be good forces if they lead to good results. Not being able to live without the taste of a man's broken heart doesn't count as a good result. A bitch is delicious, and a man's broken heart is also delicious, so a man's broken heart is in fact a bitch. A man's broken heart is a bitch, and a man's broken heart is also a little monkey skull. The question is: is God a male or a female? And if God is a female, it's very hard to let her go. If the female God has the power to pull your heart out and replace it by a little monkey skull, it 's even harder to let her go. It's the proof of her power. In my land, a woman that has the audacity to replace a heart by a monkey skull would be evicted. She's a symbol of emptiness and frustration, and I would remove that symbol from my land, and replace it by a symbol of love. It's a safe land. You're welcome. Whose fault is it? I rang on every doorbell but none of the girls would open the door for me, as if opening a door for me would be the end of the world. Whose fault is it? When the people like you it makes everything a lot easier. I would have found a girlfriend at an earlier stage in my life, if I wouldn't have met with great opposition. You consider the fact that the world is opposed to me as a good reason to join everybody? Of course you do, how could it be any different? You don't want to take any chances because I might pull you down, case closed. My solitude is a collective decision, it's a collective judgment.
Women love all kinds of power. They also like sexual power. Well, me too. God said: "Let there be spiders. " And there were spiders. They may be homeless and undressed, but they never go away, regardless of your wish to have them removed. Even their webs are as good as destroyed, but the main strings of their webs are unharmed, and the spiders know exactly how important that is, and they are not going to let you touch them, because they know what they are doing. You think that's a sin? I understand. The love of a man is a sin, but the love of a woman is a miracle of charity. You're free to leave my land anytime; the kingdom of God will welcome you with open arms. God is all about miracles of charity. I'll keep leaning on Marilyn Manson. Our place is in the dirt, my friend. Our place is in the dirt. And I'll keep leaning on Kurt Cobain. I know I'm always wrong, but I know he meant the same thing when he said: "You know you're right!"
