Ik rij wat rond in Asse, maar het is er dood, er valt niks te beleven. Dus I'm mixing amongst the locals. Maar er zijn geen locals in Asse. Het is er verlaten en woestijnachtig. Er zijn alleen schorpioenen. Om te mixen amongst the locals moet ik naar het centrum van Brussel rijden, naar de Nieuwstraat. Misschien zal ik daar iemand tegen het lijf lopen. Ja, want hier is niemand, ik zeg het. De weg naar Brussel stad is volledig vrij, echt waar, er zijn geen files en al dat, echt waar. Gewoon rustig in mijn American oldtimer, zonder dak, een licht briesje door mijn haar, niet te warm, niet te koud. Dat is mijn enige wagen overigens. Ik ben maar een basic guy, of nee, ja 't is te zeggen, ja en nee. Ik kom daar toe in de Nieuwstraat, en je mag daar rijden, ja gewoon met mijn enige wagen. Nee, maar daar is geen kat hè, daar is geen kat. En er is geen zon. Er is geen zon. Er is alleen grijs en blauw. Allee ja, soms komt er wel een vent uit zo een steegske gewandeld, een zijsteegske. Ik wissel met die vent een paar woorden, en dat is meer waard dan... één keer met die mannen praten is goed om uw dag goed te maken. Ik heb wel al iets misdaan in mijn leven. Nee! Schrap dat, ik heb nog niks goed gedaan in mijn leven. Vindt ge niet dat ik veel toegevingen maak? Ik vind dat ik veel toegevingen maak. Ik maak veel toegevingen. Maar! Ik ben een bronstige haan die op weg is naar één of andere drive in movie. Die man in de Nieuwstraat heeft mij de weg getoond. Hij zei dat ze een goeie film spelen, Grease-style. Hij zei dat het een film was met een zekere Johnny of John of zoiets, en een zekere Olivia Newton John. Er heerst een sfeer van ontluikende romantiek. Nee, maar ik ben nooit tot de drive in geraakt. Wat verderop in de Nieuwstraat stond een schone Olivia. En ik zei tegen haar: "Those pants look really sharp. Nice, nice and sharp. Step inside the car honeypon." En zij antwoordde: "Denkt gij dat de Nieuwstraat van u is?" Ha ha Ha ha, I Wish. Ik begeef mij maar direct huiswaarts want de sfeer is toch goed verpest. Ik zet in de auto zachtjes Oasis op, en mister Gallagher zingt: "So, what's the matter with you? Sing me something new..." En dan maak ik onverwachts rechtsomkeer, ik keer terug naar de Nieuwstraat, en ik parkeer mijn auto, en ik stap uit. Het is donker en ik ben alleen en onzichtbaar, want dat is wat er gebeurt met mannen die alleen zijn. Mijn lichaam is onzichtbaar, en mijn leven is vergeten, en mijn geest gaat helemaal op in de duisternis. Ik waar rond in de Nieuwstraat, en vooral in de zijstraten, want daar is het nog een beetje griezeliger. Rondwaren, dat is wat ik doe. Ik ben onzichtbaar, ik ben zoals een zacht briesje, ja, ik ben eigenlijk gewoon een beetje wind. Het enige dat ik ken is prostituees. Nee, dat ken ik niet. Het enige dat ik ken is porno. Al de rest interesseert mij niet. Al de rest is bullshit.
Naar het schijnt is er een manier om het bestaan te beschouwen als een bepaald concept waar dat ge na een bepaalde weg te hebben afgelegd samen met andere mensen op een bepaalde bestemming terecht komt waar er voorwaarden gelden die gelijk zijn voor al de mensen die daar op die bestemming terecht komen.
Ik heb geen dergelijke houvast nodig zoals jullie. Dus jullie denken: "Hij is het noorden kwijt. " Mijn houvast is door zware beproevingen geleidelijk aan gefilterd en tot zijn essentie teruggebracht. Dus mijn referenties raken volgens jullie kant noch wal. Het zijn wortels, en wortels steken onder de grond, dus jullie herkennen ze niet, wat jullie wel zouden doen als jullie gelijkaardige wortels zouden hebben, namelijk de wortels van het evangelie van de Heer. Het resultaat is dat ik op een andere planeet leef dan jullie: "Planet Lunatic". Dat zegt veel over de criteria die de mensen hanteren om te oordelen. Ze bouwen op verkeerde fundamenten, en dat leidt hen er toe om compleet de mist in te gaan. De dag komt spoedig dat de mensen zonder de wortels van het evangelie al hun comfort zullen kwijtspelen. En dan zullen ze de dieperik in schuiven. But the plot thickens. Radu Radu onderwierp mij en maakte mij tot haar dienaar, maar toen ik dat niet meer was, werd de grond onder haar voeten onstabiel. Kan ze dan niet; mij niet onderwerpen en toch zelfstandig zijn? Want terwijl mijn grond thans standhoudt als een rots, bleek de grond van haar dominantie in het verleden: de dominantie an sich. M.a.w. haar rijk was in de realiteit mijn rijk. Haar dominantie was "zo groot" dat ze mij kon onderwerpen, maar als ze dat niet meer kan, blijkt de grond van haar dominantie louter op mijn onderwerping gestoeld. De wortels van mijn "Planet Lunatic" houden stand, doch Radu Radu valt nog niet, maar er is wel al verdeeldheid in de rangen geconstateerd. Het grote meesterwerk van de Heer is nu al zichtbaar.
Omdat de situatie omslaat zeggen de mensen: "O, hier klopt iets niet. " Ik heb het tanen van hun macht veroorzaakt, maar dat is mijn schuld niet, dat is hun eigen schuld. De onderwerping van Ambrosius is een zonde, en geen basis om zijn macht op te vestigen. En waar zonde is, is schuld, dus zoeken de mensen iemand om met de schuld op te zadelen. En dus... komen ze weer bij mij terecht. Natuurlijk... waarom niet? Want Radu Radu, die springt gretig op de kar: "Het kwaad speelt zich niet in de wereld af, maar in het curieuze hoofd van Ambrosius. Het is Ambrosius die niet klopt! " En de schuld van de mensen wordt kwijtgescholden, en ze zijn tevreden. Maar Radu Radu kan hun schuld niet kwijtschelden, alleen de Heer kan dat. Het maakt de mensen niet uit dat de schuld op iemands hoofd terechtkomt - mijn hoofd dus, maar dat zou ook iemand anders kunnen zijn - alleen maar omdat de advocaat van die persoon verstek heeft gegeven. Mij goed hoor, maar ten eerste: ik ben niet schuldig. Ten tweede: het zijn zij zelf die niet kloppen. En ten derde: they had it coming: ik heb het slachtoffer niet gekozen, het slachtoffer heeft mij gekozen. Radu Radu moet Ambrosius hebben. Dat is een oud verhaal. Mijn woorden vrezen het licht niet, maar Radu Radu vreest wel dat mijn woorden het licht zien, want ze werkt in het donker, en haar werken schuwen het licht. Want de grond van mijn pleidooi, dat de situatie doet kantelen, is de grond van het evangelie. Maar als Radu Radu verklaart dat het evangelie waarachtig is, en tegelijkertijd de grond ervan zo verdraait, dat er geen letter meer van overblijft dat nog tot uitvoering kan worden gebracht, dan blijft er van dat zogenaamde "evangelie" niets meer over hè. Dan komt ze met een geënsceneerd verzinsel aandraven waarmee ze haar onschuld kan blijven volhouden. Want het is een verzinsel dat maakt dat ik, noch mijn woorden, nog serieus kunnen worden genomen. Geheel in de lijn van de voorspelling. Want de dag dat de spons over de smet van mijn waanzin zal worden gehaald, zal Radu Radu vallen, want dan zal de grond van mijn aantijgingen rechtsgeldig blijken. Dus steekt ze een stok tussen de wielen. Ze snijdt de stem van Jezus af, ten gunste van haar eigen duivels programma, en ze doet de mensen er een plezier mee. Because your city lies in dust when you can 't FUCK me anymore. But what I actually came to tell you is: you overlooked the fact that you don 't own me, and neither does your city. Station Kortenberg is not my destination.
Ter herinnering zal ik het duivels programma van Radu Radu nog eens oprakelen. Er zijn slechte geesten die de zielen van de mensen naar de hel sleuren, maar die zijn gesluierd, dus het valt niet mee het hoe en waarom uit te leggen. Radu Radu is een soort opperheks, en ze treft alle voorbereidingen die nodig zijn om het afrollen van het kwaad onvermijdelijk te maken. Maar het eigenlijke verrichten van het kwaad laat ze aan anderen over, om haar naam zuiver te houden. Ze neemt het succes bij de vertegenwoordigers van het leven weg, en geeft het door aan de vertegenwoordigers van de dood. En wat doen de mensen die onder de verlokking van Radu Radu vallen? Ze pikken een graantje van haar succes mee, en daarmee zien ze hun kans schoon om zichzelf in te dekken tegen de slechte geesten. En de andere mensen laten ze stikken. Dat is een belangrijk punt van het programma van Radu Radu: door middel van comfort mensen omkopen en afkopen. Dat noemen ze: recupereren van overlopers die een potentieel gevaar vormen voor de stabiliteit van het territorium Radu Radu. De gekochte zielen genieten wel mee van het succes, maar pakken het probleem niet bij de basis aan, integendeel, ze maken de weg vrij voor het gedijen van het probleem. Zij zijn de bovenstaande "anderen" die het eigenlijke kwaad verrichten, en zodoende de naam Radu Radu zuiver houden. En ze blijft buiten schot. Ik blijf niet buiten schot: ze stuurt haar lasteraars uit om alle beledigingen van de wereld naar mijn hoofd te slingeren.
Zoals ik al zei: Het rijk van Radu Radu was in de realiteit mijn rijk: het koninkrijk der hemelen. Een rijk waar ze voor alles wat ze doen niet alle getuigen systematisch onschadelijk maken. Een rijk waar ze de vuile werkjes die hun naam kunnen schaden niet door anderen laten opknappen; waardoor noch wie de opdracht geeft, noch wie de opdracht aanvaardt nog kan vervolgd worden. Nee, een rijk waar de overtuiging die we nastreven ook de overtuiging is die we ZEGGEN na te streven.
Zoals ik al zei: Alleen de Heer kan onze schulden kwijtschelden. De opperheks zal het niet lang meer uitzingen, en haar donkere wolken die boven de aarde hangen en ons het licht ontnemen, ja, haar mistroostige wolken, zullen moeten wijken voor het zonlicht, naarmate de sluiers van haar geesten van de dood meer en meer van haar aangezicht zullen prijsgeven. Gescheiden zijn, dat is zo erg niet ze. Maar de vriendschap bewaren die vol is van leugens en bedrog, dat is erg. Daar komen donderwolken van. Daar komen donkere wolken van. Als ge de stront uit uw ogen zou halen, zoud ge 't wel zien, dat de prijs van de vriendschap veel te hoog is. En als ge dan zou opkijken, zoud ge 't wel zien, het zonlicht. Maar daarvoor moet ge eerst de stront uit uw ogen halen.
Hoewel er een bont allegaartje van "godsdienstigen" tussen aanhalingstekens en "niet-godsdienstigen" tussen aanhalingstekens heerst, danst 95% van de bevolking naar de pijpen van satan. Dat behaagt satan, het verregaand je-m'en-foutisme wat betreft alles wat met God te maken heeft. Kijk om u heen, wat is dit voor een woestenij, deze wereld? Het lijkt wel of alles stuk moet. Nee, alles MOET stuk! 2 jaar, 2 jaar oud is een kind dat goed en kwaad kan onderscheiden. Wenst u collectief, en eeuwig als peuters rond te lopen? Gelooft u niet dat het LEVEN zal overwinnen? Gelooft u niet dat het leven zal overwinnen ten koste van al uw luchtkastelen? Lucht, lucht, lucht, het is allemaal lucht, uw bekommernissen. Het leven zijn geen bekommernissen, het leven is als een vloedgolf dat met een sneltreinvaart alles wat op zijn pad ligt overspoelt! En zo zal de dag van de Heer zijn. En als u gelooft dat het leven niet zal overwinnen, bedenk dan ook en, nog steeds, dat u voor eigen rekening spreekt. Is dit het majestueuze leven, de soepelheid, de zorgeloosheid, de kracht van het leven, wat u ten berde brengt? Neen, dit is getouwtrek, gepezewever, geLUL.
Gij hebt door de eeuwen heen geleerd Satan blindelings te volgen, tegen al de waarden die hij als onbegerenswaardig bestempelt in, vandaar dat sommigen onder u nooit met zichzelf in het reine zullen komen. Omdat er zich existentiële taboes in onze cultuur ingenesteld hebben. Omdat er zich een levensbeschouwelijke barrière gevormd heeft die nog moet overwonnen worden.
Ge zit vast, ge zijt verdord, uw ogen zijn verstard. Daar zou ik alles om geven, om dat tegen de mensen te zeggen. Maar tegen die mensen kunt ge dat niet meer zeggen, dat is te laat! Mijn werk is mijn laatste poging om dat tegen de mensen te zeggen die er nog oren naar hebben.
God is daar; wat moet u doen? Beproef uw eigen geest. U kan de wereld niet verantwoordelijk achten voor het kwaad dat in u is, terwijl u er zelf verantwoordelijk voor bent.
Weerspannige mensen, die het gebied van de dood omhelzen, vluchten in gluiperige en duistere gedachten, vandaar dat ze geen gevoel meer hebben voor al wat voor de hand ligt. Gevoelens die hen onverschillig zouden moeten laten interpreteren ze als bedreigend; en de rechtvaardige, die moet zijn leven rechtvaardigen.
Ik heb het een en ander in mijn leven persoonlijk opgenomen, en ik deins er niet voor terug om zij die lijden een stem te verlenen! Gij gelooft in mensen die macht hebben, niet omdat zij goed of rechtvaardig zijn, maar louter omdat zij macht hebben! En gij verwerpt de zwakken en machtelozen, noch omdat zij minder begaafd zouden zijn, noch minder verstandig, noch omdat zij niet gezegend zouden zijn door onze Vader zelf, maar omdat in deze wereld van dieven en hebzuchtige wolven voor deze mensen van meet af aan geen schat weggelegd is!
Ik leef in een milieu waarin bepaalde zogenaamde "waarden" hoog aangeschreven staan, en die immorele futiliteiten zouden als het ware het levenselixer zijn. Maar ik weet dat elk detail in mijn wereldbeeld van zulk een rijkdom en plezier getuigt, die deze schepping waard is, en dat is voor mij evenveel waard als 1000 "goede levens" in dit milieu. Nochtans, soms is het slechts een kwestie van zich niet blind te staren op details, maar dan op grote schaal.
Tal van mensen zijn zo kinderachtig dat ze hun machteloosheid trachten te compenseren door de andere mensen te trachten in hun macht te krijgen. Het is een dergelijke drang naar macht die de Geest van God geweld aandoet. Macht is fel begeerd in het gebied van de dood, maar voor wie zich in het gebied van de dood bevindt is er geen enkel pleidooi om de situatie te behouden zoals ze is. Hij moet nauwkeurig goed en kwaad in zijn leven afwegen, en zijn heil is de vrucht van beiden, zichzelf én zijn God, en machtsspelletjes zijn uit den boze.
De drang naar macht daarentegen, die kan wel heilzaam zijn. De vraag is echter: waarom gebruik je macht behalve om macht uit te oefenen? Wat is de reële invloed van de macht die je uitoefent?
Ik druk mijn afschuw uit voor het wezen van sommigen, om nog maar te zwijgen over hun bestiale spiritualiteit. Creativiteit blokkeren, daar zijn ze het best in, en vooral die van de anderen, zo rot zijn ze in hun binnenste.
Vele vormen van kwaad die verspreid geweest zijn door de satan, zijn boze overwegingen die mij niet interesseren, maar de volgende wel; en dat is op andermans naam teren. En niet alleen een deel van de taart inpikken hè, nee, de volledige taart moet ingepikt worden. Het is juist daarop dat de mensen kicken, de kracht hebben om de volledige taart van iemand in te pikken en die persoon te verstoten. Dat is een vorm van kwaad die gemeengoed is geworden, en dat is een moraal waar ik niet aan meedoe.
Het heiligdom van de duivel nu is gebaseerd op andermans ongeluk. En het volk zwermt daar omheen, als bijen rond een bijennest, proevend van de lekkere honing van de duivel.
"Elke goede gave, elk volmaakt geschenk daalt neer van boven, van de Vader der hemellichten, bij wie geen verandering is of verduistering door omwenteling. " (De Brief van Jakobus 1,17) Dit werk is mijn broedsel, mijn oogst, dat ik verkregen heb door het jarenlang bewaren van mijn integriteit, mijn scepticisme en in-vraag-stelling van wat ik gezien en ervaren heb in mijn leven, in een wereld die zich per slot van rekening niet au sérieux kan nemen. En ik kan ermee meewerken aan de éénwording van de mensen. Om maar te zeggen dat het niet vergeefs is, de levensstrijd waarin iedereen verwikkeld is.
Een wereldbeeld en levensbeschouwing dat op twijfels gebaseerd is, is een wereldbeeld dat er geen is! Hoe algemeen verspreid is het wel niet om geen wereldbeeld te hebben? Weiger pertinent uw ziel te verkopen aan de matigheid van de wereld, want het is een matigheid die met kwaad behept is, ja, met kwaad van duivelse oorsprong!
Vergeet niet dat wolven altijd in schapenvacht naar u toe komen, en u zal niet de eerste zijn, die op het eiland der illusies achtergebleven is. Boze wolven hebben geen plaats in een structuur die enigerlei macht belichaamt, behalve onderaan, en dan nog. Aan de ene kant heb je de zonde, en aan de andere kant de toorn, die er het gevolg van is, maar het rijk van de wolf dat voor die zonden verantwoordelijk is, zal op de dag des Heren als een ballon doorprikt worden, en dat geldt even goed voor de armen als voor de rijken.
Laat u niet meeslepen en afdwalen door mensen die u spreken over ófwel de spelregels, ófwel de pionnen, ófwel het spelbord. Ik spreek u over én de spelregels, én de pionnen, én het spelbord, en dat is de enige manier om een volledig wereldbeeld uit te bouwen. Wie niet gedifferentieerd kan denken kan niet over het kwaad spreken, en tegelijkertijd bewust zijn van het licht. Wie niet gedifferentieerd kan denken kan niet ontmoedigd zijn, en ondertussen het rechtschapene onderstrepen.
"Hoe lieflijk zijn de voeten van hen die het geloof verkondigen? " (De Brief aan de Romeinen 10,15) Veel mensen vinden het gek als iemand een afwijkende mening heeft aangaande de wereld, en daarmee iemand anders durft tegen te spreken. Want allebei kennen ze hun wereld, en weten ze wat not done is om te zeggen en wat niet. Want de gelovige verkondigt het woord vanuit zijn naam, die aan God toebehoort, hij behoeft de eer van de wereld niet, maar zoekt de eer die van de enige God komt. Want hoewel de meesten onder jullie de wereld als referentie gebruiken - de meesten onder jullie zijn niet erg bewust - toch zullen jullie in de hemel jullie erfdeel niet ontvangen, ongeacht hoe talrijk jullie zijn. De referentie van de mensen is een wereld die op het randje van ziek is, en dat is de wereld die ze verheerlijken. Niet zoals hij die gemeenschap heeft met Jezus Christus, en wiens overtuiging van een andere kant komt; want hij zal zijn erfdeel wél krijgen, ongeacht hoe fel de wereld hem isoleert. In dat opzicht mag hij zich gelukkig prijzen dat hij geïsoleerd is. Ik ben beter af alleen, met God, dan allemaal samen, met de duivel.
Wee degene die tegen de haren van de gangbare mening, tegen de haren van de trend, durft in te strijken. Terwijl u zichzelf onderwerpt aan een ondervraging, tot op het bot, opdat u voor de volle honderd procent van uw mening overtuigd zou zijn, staat er gegarandeerd een half leger lichtzinnige mensen zich te verdringen om de buit binnen te halen, hun gelijk te halen, d.w.z. het gelijk van de gangbare mening, de trend. In deze wereld zitten mensen op de hoogste schavotjes die zich meer zorgen maken over de invloed die ze zullen winnen of juist verliezen als ze dit zeggen, of dat beslissen, dan over de WERKELIJKE invloed die ze uitoefenen. Ik geef veel meer om mijn gedacht te zeggen, dan om gelijk te krijgen, en ik voeg er nog aan toe dat elke rechtgeaarde mens er dezelfde voorkeur op nahoudt.
Het collectief bewustzijn staat in het rijtje naast gemoedelijke sferen, kille sferen, aura en liefde. En het collectief bewustzijn beïnvloedt de mensen, omdat ze contact hebben met het collectief bewustzijn. Vandaag is het verschrikkelijk moeilijk om het geloof te vinden omdat het volk niet meer in God gelooft. De mensen geloven sommige dingen op basis van illusies die anderen gecreëerd hebben. Het ware probleem is dat als de geloofwaardigheid een leven op zich begint te leiden de gangbare mening geboren is. Dat gaat zo: eerst neemt de schijn vaste vorm aan náár de realiteit, en dan verbergt de schijn de realiteit. We raken met onze gedachten verwikkeld in de weg die de andere mensen afleggen. Tel daar nog bij dat het altijd de strekking is, die telt voor de mensen, en dat het, onder slechte invloed, moeilijk is de nagel op de kop te slaan. De schuld van de buitenwereld en zijn gangbare moraal aan de teloorgang van levensbeschouwelijke inzichten die reeds als kind opgedaan worden, het afvlakken en in de kiem smoren ervan zodanig dat men op sommige van deze inzichten niet meer kan terugvallen, tot dit inzicht zelf, is revolterend. Om te bloeien moeten je wortels in goede grond steken. Iemands leven wordt gericht door de mensen uit zijn omgeving. Als de mensen een etiket op u kleven ben je voor die mensen te reduceren tot wat dat etiket ook moge inhouden. Plus dat je rekening moet houden met de tijdsgeest. Ofwel denk je zo veel mogelijk zelfstandig na, ofwel kunnen de andere mensen u wel gebruiken. Maar de mensen die vandaag hun ideeën afhankelijk stellen van andere mensen rijden zichzelf klem. Als je anders kan denken dan het geijkte stramien heb je een geestelijk leven, anders ben je een dier, een dier zeg ik u. Nu, het is juist moeilijker om op zichzelf vanzelfsprekend te zijn dan om een deel van het geheel te zijn.
Hoe meer iemand onrecht bedrijft, hoe minder hij zijn gedrag als onrechtvaardig gaat ervaren, en omgekeerd: als je iemand altijd van onrecht beschuldigt, gaat hij het op den duur geloven. Er zijn overal vicieuze cirkels. Alles went. En één van de oorzaken daarvan is dat gedachten in een maalstroom kunnen geraken, zodat men in een bepaald stramien rondjes blijft lopen. Nochtans overleven sommige gedachten omdat ze niet in vraag worden gesteld, of omdat de oplossingen niet onder de aandacht worden gebracht. Gelijk hangt ook niet van overtuigingskracht of verleidingskracht af. De waarheid hangt niet noodzakelijk van argumenten of gevoelens af.
Waaraan denkt u gans de dag? Aan uw persoonlijke kleine zorgen, of aan geld, of aan uw geloof? Meent u het echt goed met de mensen? Dat zijn allemaal vragen die over u veel zeggen. Want waaruit maak je je leven? Vanuit datgene wat je in je leven centraal stelt natuurlijk! Dus wie elke zondag naar de kerk gaat, bijna om zich eraan te herinneren dat hij tijdens de week geen enkele gedachte aan God besteedt - zijn gedrag zal geen vruchten afwerpen, zolang hij God in zijn leven niet centraal stelt! Wie God niet centraal stelt zakt geheid in hebzucht en zelfzucht af; wie over al wat hij doet, niet zegt "Ik doe het voor God. ", doet het geheid voor persoonlijk gewin en eerzucht.
Is dat liefde, uw dagelijkse twisten en gezeur, om nog maar te zwijgen van uw onbarmhartigheid? Is dat liefde, hoe een deel van de bevolking in aanbidding van afgoden afglijdt? Is dat liefde, hoe dan weer een ander deel van de bevolking er in complete onverschilligheid bij staat? Liefde mijn reet! En het zijn de eersten die zeggen "Ik hou van u. " die het niet menen. Maar ze mogen mij zoveel liefde onthouden als ze willen, ik weet waar de klepel hangt.
Mijn werk is een venster op de wereld, op de realiteit. Jammer genoeg moet ik een wereld portretteren waarin 95% van de mensen geheel of gedeeltelijk hun leven in de handen van Satan leggen. "Gij hebt de duivel tot vader en wilt de begeerten van uw vader doen. " (Het evangelie volgens Johannes 8,44) Zo een wereld bevat geen rechtvaardigheid, geen waarheid! De Kerk van God is op sterven na dood. Met de gemeenschap met de heer Jezus Christus wordt er gelachen. Dat is het triestige aan deze wereld maar de mensen beseffen het niet eens, omdat ze het overzicht kwijt zijn. Ik geloof niet in de smaak van de mensen. Ik geloof niet dat de mensen de waarheid spreken. Ik geloof het niet. Ook al is het zonde, de mensen zweren bij hun oude gewoonten om niet oneerbiedig te zijn jegens de gevestigde waarden en haar uitdragers, m.a.w. praktisch iedereen. Geloof je in God? Nee? Je staat achter satan, sommigen minder expliciet, anderen meer expliciet, afgezien van een paar buitenbeentjes die in God geloven. Maar, en hier vrees ik dat u mij met mijn rede achterlaat, zo onbewust als de mensen zijn van het feit dat ze het VERLENGDE zijn van de wereldse afgoden, zo onbewust zijn ze van het feit dat hun pad naar de dood leidt. Jezus heeft gezegd: "Als je niet in mij gelooft, ontplof dan", en dat is precies wat er gaat gebeuren. Denk je dat de Zoon van God zal zeggen: "Deze is goed, deze is godsvruchtig? " Hoe kan iemand die niet in God gelooft godsvruchtig zijn? Neen, hij zal zeggen: "Ontplof! "
Iemand vernederen geeft een gevoel van macht. Sommigen onder u, waaronder mensen die bij de eersten horen (afgoden), en die geen grond van leven hebben, maar hun leven op bedrieglijke onwaardigheden van huichelaars bouwen, ontlenen hun grootte aan het vernederen van anderen. Denk niet: oei, wie zijn dat, dat zij zich aan zulke praktijken bezondigen? Verwonder u er niet over dat ze groot zijn in deze wereld. Want zij leven onder u, en worden door u gevolgd en gerespecteerd, immers, gij onderkent hen niet meer, bewust zowel als uit nalatigheid, want zij dragen de krans van respect en eerbaarheid van dit volk, uw volk, en wij moeten voortaan wachten op hun afkeuring, tot de komst van de Heiland! Wanneer dan deze mensen, die vernederd worden, de krans der gerechtigheid zullen ontvangen door het laatste oordeel, op welke grond zullen hun vijanden, die hun grootte aan hun vernedering ontleenden, dan staan? Zij zullen vallen, en niemand zal hen nog opvangen.
Als de afvalligen die het geloof niet omklemmen uit het koninkrijk Gods worden verbannen, hoeveel te meer vergelding hangt dan boven de hoofden, hoeveel te meer is de grond waarop zij wandelen vervloekt, van de afvalligen die de mensen meegetrokken hebben, meegetrokken in de afgrond. "De leerling staat niet boven zijn meester. " (Het evangelie volgens Matteüs 10,24) Een boze meester zal naar zijn daden afgerekend worden, en de prijs die hij zal moeten betalen zal een veelvoud zijn van die van een kleine garnaal.
Dat zijn mensen die geen waarheid kennen, behalve die van bedrieglijke onwaardigheden. Dat zijn mensen die samen met Satan aan hetzelfde zeil trekken. Zonder waarheid, geen gerechtigheid! Dat zijn de mensen die u volgt, waarin u gelooft. U zal zeggen dat het niet waar is, maar in deze wereld is niets meer waar. Maar daarom zullen mijn woorden niet minder implicerend zijn!
Het geloof is het geraamte van het leven. Geloven is zoals denken, want als we geloven in de heilige Geest, vloeien onze gedachten uit de heilige Geest voort. Het geloof moet op de realiteit geënt worden. Het geloof is niet als het ware een bedachte creatie, maar wel een spiegel van de concrete realiteit van ons leven. Uw leven hebt gij te danken aan God, en daarmee bedoel ik niet uw leven als geheel genomen, maar het feit dat gij van uur tot uur ademt, en daartoe in staat zijt. Ik bedoel het figuurlijk: uw geest die ademt, niet zoals uw lichaam maar uw geest die ademt om te zien, te denken, te voelen, te reageren en bewust te blijven, daartoe stelt God u elk moment van de dag in staat.
"Zij zeiden tot Jezus: Wat moeten wij doen, opdat wij de werken Gods mogen werken? Hij antwoordde: Dit is het werk Gods, dat gij gelooft in Hem, die Hij gezonden heeft. Werkt niet om de spijs, die vergaat, maar om de spijs, die blijft tot in het eeuwige leven, welke de Zoon des mensen u geven zal; want op Hem heeft God, de Vader, zijn zegel gedrukt. " (Het evangelie volgens Johannes 6,27-29)
Bidden voor zingeving is een soort van piramide. Dan moet je eerst en vooral zien dat de piramide niet op zand gebouwd is, maar op rotsen. Die rots is het geloof in Jezus Christus. Dus wat houdt uw geloof in Jezus Christus allemaal voor u in? Dan moet je daarop bouwen en kijken hoe je je leven met dat geloof kan invullen. Als je in God gelooft kan je vanuit je geloof vertrekken, en zo verder werken aan jezelf, en je leven. Je moet iemand hebben die in jou blijft geloven, zelfs als je iets zou misdoen, en waarin jij blijft geloven, zelfs als die persoon iets zou misdoen.
Want van God zijn de kracht en de heerlijkheid, in eeuwigheid, en niet voor niets. Maar de kracht, waarvoor u uw hals zo uitstrekt, om er een splinter van te bemachtigen - het lijkt alsof zijn kinderen het doen om hun Vader te beschamen - die kracht is aanwezig in pure vorm en in overvloedige mate. U gaat misschien zeggen: "De schrijver is gek, hij loopt op grote voeten. " Neen, de ware toedracht luidt: ik ga niet voor minder. En dat zou u ook moeten zeggen.
Dat geloof brengt de motivatie op om het leven te leiden dat God specifiek van u verlangt, en bepaalt tegelijkertijd de taak die God u geeft. God helpt u om beslissingen te nemen in uw leven; beslissingen naar dewelke u op uw beurt de anderen kunt helpen. En het geloof is niet alleen belangrijk voor UW leven, maar ook voor wat u aan een ANDER leven geeft, en daar put u dan weer bevrediging uit.
Maar wie dient er de gemeente Gods? Te veel mensen doen het niet, integendeel, ze vervolgen de gemeente Gods voor de goede werken die ze verrichten. Doch, boze werken brengen schade toe, en schade, daar is geen baat bij, ook niet volgens het luisterrijk oordeel van God, dat rechtvaardig is, teneinde ons tegen de boze te beschermen.
Iedereen heeft een finaliteit in zijn leven, en die is hetzij goed, hetzij boos, hetzij de behoeder, hetzij de boosdoener. Nu, u bent niet geschapen om zondermeer boos te zijn. De kwestie is uw leven aan de juiste handen toe te vertrouwen, die zich over u ontfermen. Ik vermag niks te bewerkstelligen in vergelijking met wat God mij bij machte is te schenken. Als u de juiste beslissingen neemt zal de heilige Geest uw leven tot zijn recht laten komen.
De mensen ondergaan elke dag hun dagelijkse beslommeringen, maar ze beseffen niet hoe gelukkig ze zouden zijn als ze de enige God in hun armen zouden sluiten, en God hen in zijn armen zou sluiten, en hoeveel intelligenter ze dan zouden zijn. Prijs de Heer. Hij laat u een werktuig van uw persoonlijke verlossing zijn. Mama, waarvan maak ik deel uit! Hoe klein je ook bent. Wat voor een klein deel dat je daarin ook bent, in het lichaam van Christus. Daar waar de mensen elkaar in de steek laten, laat Hij hen niet in de steek. Hij verlaat hen nooit, maar vangt hen op. God is rechtvaardig. God is de ader waardoor het leven naar de mensen toestroomt. Hij verjaagt naïviteit. Hij onderhoudt de gaven. Hij wijst ons steeds de weg in de savanne. Zie er dan ook op toe dat je niet voor het minste van het juiste pad en in bekoring geleid wordt. Draag er zorg voor dat uw geloof groot is, dan zal het leven alras meer om het lijf hebben.
Je moet naar de innerlijke toestand van jezelf gaan, en niet naar de innerlijke toestand van de wereld. Je moet niet naar het aardse kijken, maar naar het geestelijke. Je kan alleen maar dingen binden hier op de wereld, zodanig dat ze in het koninkrijk Gods ook gebonden zijn. En je kan alleen maar nalaten dingen kapot te maken in de wereld, zodanig dat ze in het koninkrijk Gods ook niet kapot zijn. (Zie het evangelie volgens Matteüs 16,19)
44. De referentie staat aan het verkeerde uiteinde van het geestelijk spectrum.
De übermensch verbiedt de publicatie van Mein Kampf van Adolf Hitler. Ik denk dat slechts 5% van de mensen het leven en de naastenliefde (en ik heb het maar over een klein deel ervan) van Jezus Christus in zich heeft, maar dat het er tegelijkertijd alle schijn van heeft dat de grote meerderheid (zeg maar 95%) van alle mensen op z'n minst normaal zijn en het niet slecht bedoelen, en vriendelijk zijn. Volgens mijn raming neemt het aantal mensen dat geen erfgenaam is van het eeuwige leven momenteel 95% van de totale wereldbevolking voor zijn deel. En is het ooit anders geweest? Ja, misschien is het ooit anders geweest, maar ik denk wel dat het altijd een groot probleem is geweest doorheen gans de geschiedenis, zelfs al is het ooit anders geweest. Het leven hier op aarde en het leven aan de andere zijde zijn twee onscheidbare dingen. Het is normaal dat er een direct verband is tussen het leven voor en na de dood, tussen het geestelijk leven voor en na de lichamelijke dood. In de enige ware Christus geloven is een overwinning die synchroon loopt in de eeuwigheid, waarvan het verblijf hier op aarde slechts een kort stukje is. Met dien verstande dat de vrije wil iedereen tot op bepaalde hoogte toelaat om zijn eigen weg te kiezen, uiteraard. Johannes spreekt over die 95% van de mensen, waar ik het net over had, met de volgende uitspraak: "Tenzij gij het vlees van de Zoon des mensen eet en zijn bloed drinkt, hebt gij geen leven in uzelf. " (Het evangelie volgens Johannes 6,53) Ze zijn dus dood, want ze hebben geen leven in zichzelf. Toch is het interessant om te weten dat ze vriendelijk zijn en zo, en vriendelijk, en vriendelijk, enzovoort... Hoe verklaar je dat? Wel, de duivel moet ze wel in bekoring leiden als hij wil dat ze gezamenlijk in de waan blijven dat datgene waar het alle schijn van heeft (dat ze vriendelijk zijn en zo), niet alleen schijn is, maar de realiteit. De duivel moet eigenlijk bekomen dat de leugens die rond de schijn hangen zo zuiver zijn dat het lijkt alsof de schijn de realiteit is, om de mensen in bekoring te leiden. Maar zuivere leugens zijn nog altijd honderd procent de duivel ze. Waarom? Om de mensen naar zich toe te trekken, en tegelijkertijd de mensen bij Jezus weg te trekken, en bij het woord van God weg te trekken. En het wapen dat hij daarvoor inzet is: hoogmoed, ijdelheid, ego! De weerstand tegen de strelingen van het ego van de übermensch is zwak, omdat hij helemaal geen übermensch is, maar een zwak wezen! Als de duivel zijn ego streelt denkt hij: "Dat is goed! " Maar ondertussen stemt hij wel met de duivel in. Zo komen we dichter bij de verklaring waarom de übermensch, niet de übermensch volgens Hitler maar de übermensch volgens de duivel, noch een verlosser, noch verlossing nodig heeft. Hij is al verlost! Hij zit daarboven, aan de zijde van zijn baas, de big boss! De übermensch naast de big boss, dat is een mooi huwelijk, alleen: de big boss is satan himself, en dat weet de übermensch niet, want had hij dat geweten, dan kwam dat omdat hij zich eens ernstig over de vraag had gebogen: "In welke situatie bevind ik mij? In welke shit ben ik beland? " Over die vraag heeft hij zich niet ernstig gebogen, met alle gevolgen van dien. Daarom denken de 95% die de übermensch uitmaken in feite bij de goede 5% te horen. Daarom staat de referentie aan het verkeerde uiteinde van het geestelijk spectrum. Leven wordt dood, dood wordt leven, en een verlosser "hebben we niet nodig". Op die manier kan Satan 95% van de mensen als normale mensen laten passeren, als mensen die recht hebben op de wederopstanding naar de gelijkenis van Jezus Christus. Tragisch genoeg mislopen ze die. Ik kan een zwartkijker lijken, maar laat u niet door mijn stijl misleiden. Ik breek gans de wereld af, en de enige overlevenden zijn God, en de mensen die de geboden van God nauwgezet in acht nemen. En zo zal het zijn op de laatste dag: judgement day. Dat kan weinig meelevend lijken, maar ik zeg u dit: de mensen die het bij "De wereld is mooi, " en "De zon schijnt, " houden, hebben over het algemeen veel minder besef van de duisternis waarin de wereldburger vandaag zit, en zijn bijgevolg over het algemeen ook veel minder meelevend.
De gedachte die mij tot het geloof beweegt is het gevoel - dat ik doorlopend heb - dat mijn huidige situatie niet klopt. Wat in u zit telt. Ik heb het gevoel dat vanaf ik geboren ben ik een bepaald iemand moest zijn, maar de mensen mij niet accepteerden zoals ik was. En ik vind dat de mensen mij niet respecteren zoals ze mij zouden moeten respecteren. Of iemand nu heilig is of niet, ik vind dat zolang iemand niets verkeerd doet je zijn persoon als heilig moet beschouwen. Ik ben het middelpunt van het universum totdat er een konijn langskomt en ik opeens van de aardbol verdwijn - en dat is mathematisch. Als je geen respect hebt voor iemands houding heb je geen respect voor zijn persoon, want de houding maakt de persoon. Ik ben wel dicht bij de mensen in mijn gedachten en in mijn dromen, maar ik ben niet écht dicht bij de mensen. Niemand heeft mij ooit het gevoel gegeven dat ik thuis was in deze wereld, niemand behalve God. Men zou het scepticisme kunnen noemen, of zijn vinger opsteken, maar in ieder geval klikt het niet tussen mij en de wereld, omdat dit een geslacht van ongelovigen is. En dit geslacht bedekt die houding niet met de mantel der liefde, en ik lijd daar onder. Aangezien ik mijn thuis niet kon vinden bij de mensen, heb ik dan maar gezegd: mijn thuis is bij God.
Ik heb het hart van een clochard. En de "behandeling" die de wereld mij gegeven heeft, is slechts een voorbeeld voor hoe het er aan toe gaat in de wereld. Er is één ding dat de mensen niet snappen, één ding: dus ik vul er een boek mee, met één ding: de werken van de bokken; misschien zullen de mensen het dan wel snappen, wat nog zeer de vraag is. En misschien zullen de mensen dan de motivatie kunnen opbrengen om het te snappen. Want wat is het enige dat de boosdoener moet doen om je iets te beletten? Je er het plezier van ontnemen! Ik neem de mensen niet voor kleine kinderen. Ik schrijf de harde realiteit, onverhuld. Mijn visie over de wereld, de mensen en mezelf is in mijn leven altijd naar de achtergrond geschoven geweest en dat wil ik met mijn boek rechtzetten. Ik mis iets. Ik mis het bestaan in de ogen van de anderen, het erkend worden, het "in geloofd worden". Allemaal dingen die ik ontbeerd heb in mijn kindertijd en waar ik nu naar verlang. Het schijnt mij toe dat dat voor mij de gelukzaligste dingen zijn. Voor mij zijn het die dingen die uitmaken of je een naam hebt of niet.
Wat betekent dat voor u, in God geloven? Ik bedoel, los van het feit, van in God te geloven in de zin van dat Hij zich barmhartig over u zal ontfermen, maar in de zin van dat Hij bestaat, dat Hij een levende God is. Betekent dat dan niks voor u? Bij de aanvang van dit werk, heb ik ontdékt wat het betekent in God te geloven. Ik ben depressíef geweest in mijn leven. Depressíef! Tot op de dag dat ik herboren ben. De wereld is zo ingeslapen, dat niemand het ooit gemerkt heeft, hoe depressief ik was. Maar wat wellicht nog erger is: niemand heeft ook nooit gemerkt dat ik ben herboren. En in die dagen heeft ook niemand mij ooit geholpen. Integendeel, het is de wereld die mij zo depressief gemáákt heeft. Zijn leven betreurt men omwille van zijn persoonlijkheid, d.w.z. voor het verlies dat de geestelijke armoede in iemands leven betekent voor zijn persoonlijkheid. Maar als je veel afgezien hebt in je leven is dat toch des te meer eer? En een depressie slijpt je karakter. En als ik het kwaad niet had doorleefd, had ik het ook niet kunnen beschrijven. En welke zonde was nu de ergste in mijn ogen? In mijn ogen was het feit niet in mij te geloven het ergste. Daarom vrees ik dat de Heer Jezus Christus weinig genade zal hebben met de mensen die niet geloven in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. En ik weet dat mijn vrees gegrond is. Wegens mijn - niet zo gelukkig - verleden dus heb ik besloten mijn "brief van bloed" bij te voegen, omdat sommigen er misschien wat zullen aan hebben.
Mijn leven is een schijnleven, een accent van wat normaal gezien een boek zou moeten zijn. Wat ik met de kracht en de intelligentie die ik van God heb gekregen kan doen is van een andere orde dan wat ik er tot nu toe mee bereikt heb. Waarom? Omdat allen met de boosdoener heulen, of toch bijna allen. Wat ons veroordeelt tot een leven in het maanlicht. Zodanig dat we geen leven meer hebben en zelfs geen identiteit. De naam die God ons gegeven heeft is gestolen door het kwaad. Dat is mijn geloof: dat wij allemaal naamloos zijn. Ik bid u, Heer, dat de mensen, die een onzekere bestaanswaarde hebben, wakker zouden worden. Ik bid u dat mijn woorden gehoor krijgen, en geen zekere dood sterven zonder vrucht te dragen. Ja, amen.
Ik wil één zijn met God en niet morgen maar vandaag. En daar heb ik alles voor over. En het is daarin dat ik de mensen niet snap. Ik heb gezegd: STOP, het heeft geen zin, mijn leven heeft geen zin, ik moet mijn leven overstijgen, koste wat het kost. En de enige manier om dat te doen is naar het licht en naar de rechtvaardigheid gaan tot in de eeuwen der eeuwen. Als er nu een alternatief zou zijn voor zoeken naar de waarheid. Maar wat is uw alternatief? Zeg het mij. Je kan zeggen: "Geloven, daar ben je niks mee". Daar ga ik u het volgende op antwoorden: de eerste, en énige verwezenlijking in mijn leven is een godsbeeld vinden! Maar waar sta je dan met jouw uitspraak? Als je kan kiezen tussen iets of niks, dat is toch geen keuze? Ik snap niet hoe iedereen nérgens last van kan hebben, zonder in de hemel te geloven. Wat de atheïst gevonden heeft, is dat hij het absolute karakter van het draagvlak van het evangelie op de helling wenst te laten staan, om er later geen nadelige gevolgen van te ondervinden, zoals desillusie. Het is ook niet gemakkelijk om geloof te vinden in iemand die niet fysiek aanwezig is. Maar de waarheid komt aan het licht. De oorsprong van ons "functioneren" is zoek. Dus rijzen voor de atheïst twee vragen: "Is er een Schepper? ", en "Zit het geheim van de geest in het vlees? ". Hoe kunt u een hoog niveau van verwerkelijking bereiken? Wat doet de ongelovige in zijn leven? Wat kan hij anders doen dan naar God zoeken?
Nu, niets mag te steriel zijn, de mensen hebben altijd iets nodig dat de integriteit breekt, ze kunnen de volmaaktheid niet aan. Daarom treed ik alles in beslag nemende middelmatigheid met de voeten. Ik ben tussen huizenhoge distels opgegroeid en toch geloof ik in mirakels. Maar vanwaar komt dat geloof, denk je, vanuit mijzelf of zo? Van God natuurlijk! Distels geloven niet in mirakels ze. We zijn niet bewust van het kwaad - dat is mijn mening. Daarom heb ik respect voor de mensen die wel bewust zijn van het kwaad. Ik zou graag eens iemand tegenkomen die gelooft in het goede, en in het leven. Maar wie gelooft daar vandaag in, of wie is daarvan bewust? Maar als je niet gelooft in het goede, en in het leven, en ook niet bewust bent van het kwaad, wat blijft er dan nog over? Niks! Vergeef me als ik vind dat het voorgaande een hoog einde-van-de-wereld-gehalte heeft. Ik wil NOOIT, maar dan nooit ofte nooit, vergeten dat ik in diepe onvrede leef met de situatie in deze wereld, en dat ALS ik er iets kan aan veranderen, ik dat MOET veranderen.
Een paar jaar geleden zei een vrouw tegen mij: "Je moet je wereld kennen. " Dat was een affront. Ik weet niet meer hoe ze heet hoor. Ik zal haar voor het gemak Sandy noemen. Sandy en de haren, en samen zijn ze zo talrijk en belangrijk als de haren op haar hoofd. Sandy en de haren hebben vooroordelen en voorbehoudens. En ik snap daar niks van. Ik volg gewoon mijn gevoel, en ik snap daar niks van. Voor hen is dit voorbehouden voor zo'n persoon, en dat voor zo'n persoon, en dit voor zo'n persoon, enzovoort. Ze oordelen zo over een man: "Hij is zo en zo en zo en zo. " En ze zitten er compleet naast, maar aan die wetenschap heeft die man geen fuck. Touwtjes in handen, zonnetje schijnt. Ik heb geen onvoorwaardelijk geloof in de vrouwen, en met dat gegeven in het achterhoofd lijken ze naast mij al snel heikneutjes, en dat kunnen ze in deze tijd van ijdele en pretentieuze vrouwen zeker niet hebben. Tussen de mannen en de haren krijgen deze laatsten met voorsprong de meeste aandacht, maar daartegenover staat wel dat ze al het zuivere bevuilen en verwaarlozen, bezoedelde stromen als ze zijn. Hun aandacht verschuift naar de cultus van de schoonheid, naar al wat mooi opgepoetst is, de schijn, en het uiterlijk, en ze creëren al doende een vacuüm van, ja, al wat is zoals het is: the shelter of the dudes. Volgens wat ik begrepen heb, als Sandy of één van de haren zegt: "Ik heb u nog veel te leren, " dan betekent dat: "De basis en wijsheid van alles vindt zijn oorsprong in de gemakzucht, en zijn uitwerking in de opbloei zonder weerga van mijn persoontje, wat mij tot zulk een niveau tilt dat jij, de man, er een belachelijk figuur naast slaat. Ik, de vrouw, ben een godin, en als jij, de man, in de goot ligt, zijn we allemaal al lang tevreden. Ik heb er geen problemen mee, integendeel: het draagt bij tot mijn bevrediging. What can I say: It suits me! Mijn natuurlijke schoonheid, dat is mijn rijkdom, de aantrekkingspool voor de mannen, en het onweerlegbare bewijs van de superioriteit van het vrouwelijke ras. Dus onze privileges geven ons het recht en de macht om jouw ziel op te kopen, en dat kan je niet verhinderen, maar als je dat tóch verhindert - wat ons ten zeerste betreurt - dan ben je héél schizofreen, en héél enggeestig, en weet je niet dat wij alles hebben, en DUS dat alles van ons komt, en DUS dat jij dat niet weet! Maar ja, we zullen wel een man vinden hè. Zolang hij mooi, groot, gespierd, mager, rijk, en succesvol is, veel vrienden heeft, en van zijn moeder houdt, is er geen probleem hè. We zijn niet veeleisend. Maar we moeten ons toch aan de mensen kunnen tonen, en liefst ook een beetje met elkaar kunnen pochen, en sámen op de gemiddelde man neerkijken? Want zoiets altijd alleen doen begint na een tijdje toch te vervelen ze, hoe leuk het ook is. "
De geest van de vrouw zweeft boven West-Europa, en de mannelijke inwoners van West-Europa vallen er aan ten prooi, op deze manier zichzelf de geest van de vrouw eigen makend. Dit om te verduidelijken dat wanneer ik over de geest van de vrouw spreek, ik over de geest van de vrouwen én de mannen spreek, en in onze cultuur. En in onze cultuur zijn de mannen dienaars, en volgelingen van de vrouwen, maar ook, en niet onbelangrijk, dit maakt van hen ook hun bondgenoten. Voor al deze bondgenoten, mannen en vrouwen, volstaat het al als ze over zichzelf een groot gedacht hebben, en hun medemens minder is, wat doorgaans onrechtvaardige oordelen oplevert. Ze hebben de gewoonte om op "de anderen" neer te kijken, en hun honger naar een rechtvaardig oordeel reikt niet verder dan dat. Dat is eigenlijk de enige regel waarop het bestaan van de geest van de vrouw in onze cultuur stoelt. En dat is natuurlijk een heel eenvoudige regel: té eenvoudig om een echte bestaansreden te zijn. Dus daar moet een mouw aan gepast worden, wil het voortbestaan van de superieure positie van de vrouw gegarandeerd worden. Het gebrek aan een echte bestaansreden moet gecompenseerd worden, en dat gebeurt in de vorm van een splitsing in twee partijen: aan de ene kant de geest van de vrouw, en aan de andere kant de geest van de gedupeerden. Als er rechtvaardigheid was, was er gemeenschap, maar nu is er geen van beide, en dat is het bezwarende element in de zaak van de geest van de vrouw. Want die zogenaamde "gemeenschap" motiveert het pleidooi van de zaak van de geest van de vrouw, zaak die garant moet staan voor de heiliging van haar geest. Dus het andere pleidooi, of discours, dat uitstippelt dat diezelfde gemeenschap een fabel is, en diezelfde geest gebaseerd is op een verwerpelijke regel van zelfverafgoding, lokt misnoegdheid uit. En die misnoegdheid lokt de reactie uit om dat "rustverstorende discours" te weren door de ogen en de oren te sluiten. Als "de anderen" kunnen aantonen dat de gemeenschap een fabel is, zagen ze daarmee de poten van onder de stoel van haar zaak weg. Dus die rustverstoorders moeten geweerd worden. Maar dan wel om de "gemeenschap" te bewijzen. Ik zweer u dat ik het hier niet over oorlog heb. Ik heb het over gemeenschap, wat niet helemaal hetzelfde is. De "gemeenschap" is een gemeenschap van verdeeldheid, en wat de wereldburger uit de vier windstreken bindt, is zijn verdeeldheid. Het enige geld waarmee hij zijn onschuld kan afkopen, is geld waar bloed aan kleeft. Het bloed van onze zielen. Ironisch.
En het is die verdeeldheid die maakt dat de gemeenschap zich niet bij mijn zaak betrokken voelt. Dat is niet moeilijk, aangezien ik noch hem, noch haar lastig val. Ofschoon de gemeenschap tussen de twee partijen een fabel is, toch delen ze één en dezelfde zaak. En dat is ook mijn zaak. De argumenten van beide partijen zijn gekend. De enige die in de rechtszaal nog ontbreekt, is de afgezant van God. Op die manier weten beide partijen wat hen op de dag van het oordeel te wachten staat: de afgezant van God komt de gedupeerden recht doen wedervaren, maar al wie aan de verkeerde geest vasthangt wordt teneergedrukt, net als wie verdeeldheid in de hand werkt door de anderen op het verkeerde been te zetten. Met de spiegels in hun mooie ogen zien ze de dingen die naar aandacht hengelen, maar niet al de ellende die ze op hun weg achterlaten.
Koppels bestaande uit ketters bestrijden God – via de zijnen – omdat ze de doctrine van Jezus Christus niet machtig zijn en Zijn volk wel. Hoe bestrijden ze Zijn volk? Door hun voordeel te halen uit het feit dat koppels sterker staan dan vrijgezellen, simpel. Dat voordeel misbruiken ze om de "dreiging" van het volk van God te ontlopen. Want in de grond bestaan koppels uit zwakke individu's, vandaar dat ze het volk van God als een (be)dreiging aanzien. Het is niet te verwonderen dat veel koppels vandaag echtelijke ruzies hebben, als de reden waarom ze samen zijn al niet in de haak zit. Want een paar dat wél in de haak zit vormt een driehoek met Jezus Christus.
Deze brief zal mij ongetwijfeld verder bij mijn doel verwijderen. Het hart van het volk is niet bij lui die met graffitispuiters sympathiseren. Maar ik kan de hielen niet blijven likken hè. I'm just a dude, whereas they are godesses. And that's wrong. En als ik dat aan de mensen kan duidelijk maken, sta ik toch dichter bij mijn doel. Ik heb een God, namelijk Jezus, en Sandy & de haren hebben ook een God, namelijk zichzelf. En die twee geloofsovertuigingen kunnen geen huwelijk vormen. De Vlaamse vrouw denkt dat ze iets bereikt heeft, en ze heeft ijdelheid bereikt, dat is waar. Maar het is toch duidelijk dat ze geen God heeft.
Sommige mensen krijgen de bevoegdheid over een breed aantal zaken, en dingen, en mensen, die ze zogezegd kennen, maar eigenlijk niet kennen. Andere mensen krijgen de bevoegdheid over een beperkt aantal zaken, die ze kennen, maar eigenlijk kennen ze een breed aantal zaken, en dingen, en mensen. Dus het is allemaal kennen en niet kennen, of iets samen hebben, of niet iets samen hebben. Relatiegewijs. Eender welke relatie.
Ik heb geen verhaal. Ik heb al 52 bladzijden. vol geschreven met uitleg, uitleg, uitleg. Maar toch heb ik geen verhaal. Dus een verhaal, daar ben je echt niets mee. Wat je nodig hebt is een advocaat, en God weet dat de duivel een goede advocaat heeft. Nochtans, de reden waarom de mensen altijd claimen dat ze in hun recht staan is omdat ze een verhaal hebben. Dus ik ga een advocaat zoeken, en als ik een advocaat gevonden heb zal ik misschien ook een verhaal hebben.
Jullie denken dat de underdog en zijn moeder samen iets hebben, wat ze nooit gehad hebben, en nog steeds niet hebben. Jullie denken dat hij in zijn kindertijd iets had, wat hij niet had. Jullie denken dat hij met een paar vrienden iets heeft, wat hij niet heeft. Jullie denken dat hij en JIJ samen iets hebben, wat jullie niet hebben, en nooit gehad hebben. De reden waarom jullie dit alles denken, is om te beletten dat de underdog uit de schaduw zou treden, of om dat op z'n minst zo lang mogelijk uit te stellen. Uit de schaduw treden betekent - inderdaad - uit de vervolging treden, en uit de verdrukking. En daar knelt het schoentje: jullie houden veel meer van het slachtoffer dan van het verzachten van zijn leed. Wie niemand heeft kan in principe aanspraak maken op barmhartigheid. Dus als de mens die het minst populair onder jullie is, of de underdog, het echt heeft, wat jullie ten onrechte denken dat ie heeft, dan kan hij geen aanspraak maken op wat hij tekort komt. En dat is nu net de bedoeling van het plan.
Als ik succesvol ben, beleeft mijn entourage daar plezier aan. Maar als ik op de bodem van de put zit, beleeft mijn entourage daar evenveel plezier aan, hè! Dat is even goed! Dat is juist hetzelfde! Vreugde maken op mijn kosten is niet hetzelfde als in mijn vreugde delen. Dat moeten de mensen nog leren. Vreugde maken op mijn kosten, geeft mij geen vreugde. In mijn vreugde delen geeft mij wel vreugde. Die twee dingen zijn met elkaar verbonden. Dat begrijpen ze niet. Dat is spijtig. Maar het is wel een mooie levensles. Het maakt voor de mensen niet uit of je gelukkig, dan wel ongelukkig bent. Ben je daar hoog bovenaan, prima. Ben je daar diep onderaan, ook prima. Zit je op de voorste of op de achterste rij, dat maakt niet het minste verschil.
Er is een deel van mij, een bovenlaag, dat goed is, en dan is er een ander deel van mij, een onderlaag, dankzij hetwelk dat eerste deel van mij goed is. Dus het eerste deel kan niet zonder het tweede deel, zeg maar. Maar er is een heikel probleem: het tweede deel treedt de heiliging van de mensen niet tegemoet. En wat doen de mensen nu: Ze consumeren dat deel van mij dat goed is, en dat ander deel, dat de heiliging van de mensen niet tegemoet treedt, en dat op zichzelf volledig verantwoordelijk is voor (het gedijen van) het deel dat goed is (hetwelk ze geconsumeerd hebben), gooien ze bij het afval. Begrijp me niet verkeerd: Ze komen onder mijn tent schuilen, maar de mast die de tent ophoudt noemen ze slecht, terwijl zonder die mast de tent volledig in mekaar zou zakken. Dus hun houding is tegenstrijdig en hypocriet: ze vervloeken de boom, maar de vruchten van exact dezelfde boom, vinden ze heerlijk. De boom, of de mast, is de drijvende kracht. De vruchten, of de tent, het eerste deel (want het treedt op de voorgrond), is toevallig het goede deel, maar het is daarom niet dat de mensen ervan eten en drinken hoor, want ze hielden daar al van nog láng voor het goed werd (lees: nog láng voor ik Jezus gevonden had). Zoals ik in de vorige alinea heb uitgeklaard, beleven de mensen rond mij er evenveel plezier aan, ongeacht of ik succesvol ben, of op de bodem van het gat zit. Of hoe de mensen van mij, maar ook van jou, kunnen houden omwille van de verkeerde redenen.
Jullie houden van het slachtoffer? Nee hoor, dat denken jullie maar. Of het is de liefde van de hypocriet. Wat jullie samen met hem hebben, is onbestaand. Of het is de liefde van de hypocriet! En aan hypocrieten hebben we geen gebrek. Aan advocaten daarentegen...
Wat gebeurt er als de bron van alles wegvalt? Wat gebeurt er als het vertrouwde lichtbaken waar men zich aan vastklampt het plots laat afweten? Als men zich aan het goede lichtbaken vastklampt, dan laat ie het niet afweten? Ofwel klampt men zich wel aan het goede lichtbaken vast, maar het zijn de anderen die het licht uitdoen? Een tweesprong.
Als de expert de zaak niet meer in handen heeft, valt er een zekere bescherming weg bij de kleine, die niet zo'n mooie erfenis heeft gekregen, en aan wie het niet allemaal gegeven is. Dan heb je de grote, die wel een mooie erfenis heeft gekregen, en aan wie het wel allemaal gegeven is. De kleine moet ervoor opdraaien, maar de grote ziet dat helemaal niet als een tegenslag, doch wel als een nooit geziene opportuniteit. Die grote is bevoorrecht getuige, niet enkel van het wegvallen van de expert, maar van het wegvallen van zijn functie in het ministerie van expertise, en vooral van de voordelen van die functie. De bron van alles valt weg, en er vallen dingen uit mekaar, maar er komt wel een plaats vrij. En hij maakt van de verwarring gebruik om de situatie naar zijn hand te zetten, en zich de grootste rijkdommen toe te eigenen. Als de topexpert die de boel doet draaien wordt geschrapt, komt er een zeer lucratieve leegte, tot groot jolijt van de opportunisten vlak onder de top. M.a.w. Ze zeggen: "Goed, de expert was de bron van alles, maar nu de expert er niet meer is, zullen wij de bron van alles spelen. " Jammer echter voor bijvoorbeeld het ministerie van kansarmoede, dat te ver bij de top verwijderd is, veel te ver om op een erfenis aanspraak te kunnen maken. Welke erfenis? Als de expert de zaak nog in handen had, zou het ministerie van kansarmoede op de hoogte zijn gebracht, van het feit dat de kansarme mensen recht hebben op een deel van de erfenis van het ter zielen gegane ministerie van expertise. Zo ver zou de boodschap zijn doorgegeven. Maar nu zegt de kansarme mens: "Welke erfenis? " Hij is door de corrupte ratten die zich als eerste in lijn bevonden opzettelijk in het onwetende gelaten. Want ratten houden liever alles voor zichzelf. De ratten bouwen een vals plafond, om er hun grootste rijkdommen, te weten de autoriteit die aan het ministerie van expertise vast hangt, verborgen te houden voor de kansarmen die er onderdoor lopen. Eenmaal de bron van hun autoriteit goed verborgen is, staken ze prompt elke vorm van nuttiging van het desbetreffende gezag. Wat zijn ze blij dat ze niet meer zoals kinderen moeten zijn, en hun arm vooruit steken, en zeggen: "Ik ga ervoor. " Nee, wat ze wel doen is: ze richten zich tot de kansarmen onder het vals plafond, en zeggen wat anders: "Er zijn geen geheimen, er zijn geen bronnen. " De gezagsdragers in West-Europa zijn allemaal zo: Ze doen alsof ze open kaart spelen en eerlijk zijn, maar ze houden hun bronnen geheim. Hun eerste voorzorg is de sociale immobiliteit, en onmiddellijk daarna schreeuwen ze van alle daken dat alles mogelijk is. Het ministerie van expertise dient om de weefsels die het volk samenhouden te vrijwaren en te beschermen, door het correct gebruiken van de kennis, de expertise, en de solidariteit. Het ministerie van expertise is niet gemaakt om te worden misbruikt, of om er zichzelf mee te verrijken. Het is ook niet ontworpen om zoals de Mona Lisa van Leonardo Da Vinci in een museum te worden tentoongesteld, zodat het onder lof kan worden bedolven, en er verder niks mee te doen. De experten zijn verondersteld goede mensen te zijn, maar nu hebben wij experten die beweren dat ze altijd 'ja' zeggen, maar in werkelijkheid zeggen ze altijd 'nee'.
Het Evangelie volgens Marcus 12,41-44: Hij ging tegenover de offerkist zitten en keek toe, hoe het volk koperstukken daarin wierp, terwijl menige rijke er veel in liet vallen. Er kwam ook een arme weduwe die er twee penningen, ter waarde van een cent in wierp. Hij riep nu zijn leerlingen bij zich en sprak: "Voorwaar, Ik zeg u: die arme weduwe heeft het meest geofferd van allen die iets in de offerkist wierpen; allen wierpen ze er iets in van hun overvloed, maar zij offerde van haar armoe al wat ze bezat, alles waar ze van leven moest. " Het leven is zo: Iedereen wordt belast en moet iets bijdragen voor de kas, de collect(iev)ebus. De rijken geven van hun overvloed, en de armen van hun armoe. Maar ik wil het niet over kapitaalkracht hebben, maar over eerkracht. Zonder v. Eerkracht waarvan de waarde gaat van verering, over lofbetuigingen, tot eenvoudige complimentjes. De grote legt simpele complimentjes in de kas, evenals de kleine, maar alleen de grote houdt de eer aan zichzelf. En dus de kleine valt echt in een gat, want in de kas liggen helemaal geen lofbetuigingen, laat staan verering, en het is hij die zich daarvoor op de kas moet beroepen. "Want hij offerde van zijn armoe, alles waar hij van leven moest, " dat zegt Jezus toch. "Hij heeft het meest geofferd van allen die iets in de kas gelegd hebben, " dat zegt Jezus toch. Hij heeft vruchteloos getracht een comfortabele sociale situatie te creëren. Hij is de kleine, de onbelangrijke. De grote, de belangrijke is dan weer degene die zijn comfort echt heeft zitten opstapelen, en tot zulk een niveau verheven dat de mensen van hem bang zijn. Hij is zoals de Germans uit wereldoorlog II. De kleine heeft getracht zijn comfort op een solidaire manier te bereiken, de grote heeft naam en faam gebruikt om de belastingen langs hem heen te laten passeren. Dus hang die solidariteitsvaandel maar halfstok, en bejubel de kas een beetje minder. Het gebrul van de Vlaamse leeuw is een verhaal dat ik al lang ken ze. Tast eens in uw eigen buidel, en kijk eens in uw eigen hart. Maar als je dat zegt wordt de Vlaamse leeuw plots zo klein als een pasgeboren kuiken. Piep. Piep. Krenk mij niet. Ik heb niet.
Ik zal het eens over een andere boeg gooien. Als de eer oneerlijk wordt verdeeld, worden de talenten misschien wel eerlijk verdeeld. Niets is minder waar. T.t.z. Hoe God de talenten verdeelt laat ik aan Hem over, maar zoals gewoonlijk is het weer de mens die hier alles moet verkloten. Als een halsketting van 30 talenten in een juwelierszaak voor 1 euro wordt verkocht, zou de kandidaat-koper kunnen zeggen: "Ik doe hier en goede zaak aan, want ik betaal 1 euro, maar verkoop de talenten voor het dertigvoudige..." Maar nee! Want de 30 talenten kunnen niet voor meer dan 1 euro verkocht worden, want niemand betaalt er meer dan 1 euro voor! De diamanten die door de juwelier worden verkocht, worden door een expert geschat, maar om de talenten te schatten heeft hij geen expert, alleen om de diamanten te schatten. Er is geen expert, en de talenten van deze halsketting zijn volledig ondergewaardeerd en zwart gemaakt, wat de spectaculaire devaluatie van hun marktwaarde heeft veroorzaakt. Dan rest er alleen nog de vraag: Wie heeft ze ondergewaardeerd om hun marktwaarde te devalueren? De concurrent! De concurrent heeft namelijk halskettingen van anderhalve talenten en wenst de marktprijs van deze halskettingen te doen stijgen door de marktprijs van de halskettingen van 30 talenten te kelderen. Hoe kan dat, als het verschil tussen 30 talenten en anderhalve talent zo groot is? 30 talenten is maar liefst het vijftienvoudige van anderhalf! Ja, maar er is geen expert om de waarde van de talenten te schatten, en bij gebrek aan een expert is de waarde van de talenten volledig overgeleverd aan de willekeurige vervalsing, gepleegd door mensen die kansen gekregen hebben, die anderen niet gekregen hebben. In deze wereld krijgt ge bepaalde dingen, op basis van bepaalde verwezenlijkingen. Maar als ge op een bepaalde plaats geboren zijt, en bepaalde ouders hebt, krijgt ge de KANS NIET om die bepaalde dingen te doen, die er toe leiden dat ge bepaalde dingen krijgt. Ge krijgt de KANS niet!! Maar de mensen die kansen gekregen hebben, wie zijn zij? Ze zijn geboren in een afdeling die aan het gewezen ministerie van expertise grenst. En dat dat ministerie dient om de weefsels die het volk samenhouden te vrijwaren en te beschermen, en niet om er zichzelf mee te verrijken, daar hebben ze lak aan. Het ministerie van expertise mag dan wel niet meer bestaan, maar hun vader is Sinterklaas, en dat was een minister van expertise. Dus ze zetten zijn mijter op hun hoofd, en nemen zijn staf, om zijn gezag uit te stralen, en hun woorden kracht bij te zetten. En zo gebruiken ze hun erfenis als hun persoonlijke melkkoe. En dan zeggen ze: "Alles is mogelijk! " Maar er is helemaal niks meer mogelijk! De kennis van het ministerie van expertise, dat is broodnodig! Dat is het licht! In het ministerie van expertise waren tenminste experten die de juiste waarde van talenten konden schatten. Zo veel dingen zijn zo vanzelfsprekend. Maar wat ben je er mee!? Je hebt zo'n talenten! Maar wat ben je er mee? Soms heb je de indruk dat de mensen liever hebben dat je je talenten niet gebruikt, in plaats van dat je ze wel zou gebruiken!
De mensen die zich tegen mij hadden verenigd, hebben mij op een zijspoor gezet, waardoor ik hen met recht en reden met schuld kan belasten. En dat is de enige sleutel tot mijn overleving. Dat is mijn enige redding: dat ik mij niet op een belachelijke manier aan eender wie onderwerp. En dat is alleen maar mogelijk omdat ik al van bij mijn geboorte verworpen werd, waardoor ik grote capaciteiten ontwikkeld heb om daarmee om te gaan, zodanig dat mijn tegenstanders telkens weer verrast worden, met alle gevolgen van dien. Er zijn mensen die vol pracht en lof zijn en denken dat ik niks van het leven snap. Het nadeel daarvan is dat ik geen erkenning krijg, maar het voordeel daarvan is dat ze hun verdediging laten zakken, en bijgevolg een vogel voor de kat zijn. Mij erkennen of herkennen, nooit, maar mij onderschatten als tegenstander, altijd. Story of my life. Ze graven voor mij een put, maar ik heb in die put leren overleven, zodanig dat aangezien het enerzijds overduidelijk is dat ik aan de eenvoud genoeg heb om gelukkig te zijn, en anderzijds de mensen rond mij aan die eenvoud overduidelijk niet genoeg hebben, ik mijzelf genoodzaakt voel om te besluiten dat ik met minder gelukkiger ben dan de anderen. Teneinde voor mij een put te graven, snoeien ze in de pracht en de lof, zaken die al geen deel uitmaakten van mijn inventaris van bij het begin. Wie voor een ander een put graaft, staat er zelf in hè. Maar pracht en lof zijn surrogaten voor de good stuff, pracht en lof zijn slechts verdovende roesmiddelen, hoogmoed dat geen gemis opvult, maar het gat alleen maar groter maakt. Dat weet de duivel handig uit te spelen door de zondaars uit zijn imperium op zijn minst op dat vlak te verenigen, dat ze als een leger als één man zijn, met als doelwit: de mensen die een goede aard hebben, rechtvaardige mensen dus. Collectieve verblinding smaakt zoet op de tong van de duivel, maar ze mogen als een leger als één man zijn. Gans een leger, of slechts één man, dat verandert niks aan het feit dat ze onderworpen zijn aan de voorwaarden van het imperium van de duivel, en dat ze allemaal één voor één verloren gaan.
Honger en verdriet zijn een geregistreerd merk, waar enkel de meer gefortuneerden een patent op hebben. Ik heb nooit geweten dat mijn honger, of mijn verdriet, van een bepaald merk waren, maar kom, indien dat zo was waren het beslist niet de juiste merken. Ik zeg dat omdat teneinde aanspraak te kunnen maken op barmhartigheid, het merk van honger, of het merk van verdriet, compatibel moet zijn met wat de wereldse afgoden naar voor schuiven. Ik ben dus van een andere parochie, want mijn verlangens en mijn kwetsuren zijn in Jezus Christus. Dat merk van emoties verdampt in het nirvana. Niemand begrijpt mijn verleden. Vergelijk het met een zwart gat, en al wat in de buurt van dat zwart gat komt verdwijnt, zowel kwetsuren, als bewijzen, als sporen. Dat is de grote verdwijntruc, en deze laatste trekt mij, en alles en iedereen waarmee ik in contact kom naar beneden, en het enige dat overblijft is de eenvoud. En een lege aula. En ik overleef dat zwart gat omdat ik al wat ingewikkeld is niet nodig heb. Noch de pracht, noch de lof heb ik nodig, en ik heb geen van beide ooit gekend. Zo blijven wij bewaard. Op het gemakske, dat bestaat niet voor mij. Zo is mijn verhaal.
Het boek dat ik geschreven heb, is een huis dat ik gebouwd heb, en wanneer het huis af was, ben ik er gaan in wonen. Vroeger had ik geen huis. Vroeger kwamen de mensen onmiddellijk binnen, kwamen naar boven en doken in mijn bed, en ze neukten mij. En ik was altijd geneukt. Nu neuken ze mij niet meer. Mijn huis is in een bos gelegen dat moeilijk bereikbaar is, en er zijn hekken rond. En als de mensen naderen, ben ik daar altijd, en ik zie door het venster wie ze zijn, en welke hun bedoelingen zijn. En ik zie onmiddellijk of ze mij willen neuken. Maar dan ben ik het die hen neuk. Want ik sluit het hek, en ze hebben geen enkele toegang meer. Mijn boek staat op het internet, en je bent vrij om mijn huis te betreden. Maar ik ken u: Je wil me alleen maar neuken. Doch na een tijdje stel je vast dat dat niet kan. Dus dan word je gefrustreerd en ga je weg. Je kwam tot bij mij om mij goed nieuws te vertellen. Maar als je op de terugweg bent, weet ik, dat het geen goed nieuws was, wat je op het punt stond mij te vertellen.
Als ik de mensen in de ogen kijk roept dat bij hen gevoelens van haat op. Ik hou daar wel van, van die haat. Want het is al een grote verbetering in vergelijking met vroeger. Als ik vroeger de mensen in de ogen keek was ik altijd onzichtbaar. Ik heb nooit meer vreugde gezien in mijn leven dan door mijn lijden. Ik denk dat het zo iets is, de kruisiging van Jezus Christus. En jullie willen ook helemaal niet dat ik samen met Christus verrijs. Mijn leed bezorgt jullie veel meer vreugde dan mijn vreugde. In het begin van mijn leven heeft men mij met een "onschuldige" naam opgezadeld. Ik zag echter niet dat ik onschuldig was, maar ik zag dat ik een gave had. Die naam heeft men mij gegeven met het oog op laster, en met het oog op ingewikkelde aanvalscombinaties die moeilijk te ontrafelen zijn, en geheel in de lijn liggen van satans vindingrijkheid om kwaad aan te richten. Dat zijn de roots van de Vince. Het "onschuld-etiket" dat op mij kleefde was geen garantie voor onschuld van mijn kant, integendeel. Het aftrekken van dat etiket heeft mij veel onschuldiger gemaakt. Dat kan niet hè, onzichtbaar zijn. Dat is onaanvaardbaar.
Zoals de zaken er nu voor stonden lag er in zijn leven niks in het verschiet behalve zorgen en miserie. Hij stond nergens in het leven. Hij was verondersteld positief te denken maar deed het tegenovergestelde met veel enthousiasme. Hij had het zwartste levenspessimisme met de grootste onderscheiding leren hanteren. Was hij niet toch een klein beetje een aansteller? Was zijn kijk op het leven niet een beetje pessimistisch? De mensen dachten dat hij expres de martelaar uithing om hen te kloten. Daar was hij niet over aan te spreken. Om op te merken dat hij pessimistisch was moest men niet over buitengewone gaven beschikken, want zwartkijken was wat hij deed.
Weet je wat hij was? Energieverspilling. Met lede ogen aanschouwde hij hoe het leven aan zijn neus voorbijging. Hij was op het schouwtoneel dat zijn leven moest voorstellen welgeteld twee maal mogen verschijnen om daarna zo snel mogelijk weer te verdwijnen. Hij mocht twee lijntjes zeggen: "Per slot van rekening gaat dit stuk over mijn leven, " en "Per slot van rekening sta ik in het script. " De situatie was wraakroepend en de mensen namen hem voor hun speeltje. Maar over de cast geen kwaad woord. En de regisseur was een onaanvaardbaar beminnelijk iemand.
Voor zijn moeder bestond hij ook niet. Ze gaf hem acute aanvallen van waanzin. Mocht hij zijn zelfbeheersing verloren hebben, dan zou hij in haar borst spleten geslagen hebben met een bijl, maar de hoop om zijn zelfbeheersing te verliezen had hij al lang laten varen, want hij kon niks slecht doen. Dat had hij aan de hemel te danken. Maar ondertussen was hij wel zo ongelukkig geworden dat hij er niks anders op zag zitten dan zich niets aan te trekken van het feit dat hij de enige was die het wist.
53. Mensen dingen aanleren, laat het niet enkel aan het onderwijs over.
Wil je je niet verlagen tot het niveau van de mensen die het niet weten? Als je dat wel wilt doen moet je kunnen denken zoals de mensen die het nog moeten leren, en dat betekent dat je er van moet uitgaan dat die persoon nog niets weet over dat welbepaalde onderwerp. Dat betekent: Jij, jij die iemand iets wil aanleren, ga jij je gedachten verplaatsen in het hoofd van iemand die er niets van kent? Ga je dat kunnen zonder je minderwaardig te voelen? Je moet eigenlijk kunnen denken zoals iemand die er niets van kent om te weten op welke manier de dingen die hij moet leren kennen hem aangereikt moeten worden. Wat ik bedoel is: Je moet van de ladder af gaan totdat je met je voeten op de grond staat, en vanaf nul herbeginnen, en je trots boven laten. Het is een vernedering en een bescheidenheid waar de meeste mensen zelfs niet van bewust zijn, laat staan dat ze het ook effectief zouden doen, of daartoe bereid zouden zijn. Maar laat het aanleren van nieuwe kennis over allerlei onderwerpen niet enkel en alleen over aan mensen die in het onderwijs staan. Ik raak hiermee een groot probleem aan omdat eigenlijk de meerderheid van de mensen de vaardigheid zouden moeten hebben om andere mensen nieuwe dingen aan te leren, maar de mentaliteit van de mensen op dat vlak veranderen is heel moeilijk.
Als je de eerste alinea nader bekijkt schetst het een heel donker beeld, alsof je niet vrij bent om alles te leren wat je wilt leren, en alsof iemand je honger naar kennis kan tegenhouden. Nu, denken dat je volledig vrij bent om te leren wat je wilt leren, en denken dat niemand je tegenhoudt, is natuurlijk ook gedeeltelijk de waarheid, en het is ook een heel sussende gedachte. De grootste oorzaak van het probleem van de eerste alinea is volgens mij iets dat je terugvindt als je in de geschiedenis teruggaat naar het verleden. Volgens het verklarend woordenboek betekent bastion: hetgeen ter verdediging of versterking dient. U begrijpt al waar ik naartoe wil gaan... Inderdaad, ik denk dat kennis vroeger vaak tot bepaalde bastions behoorde, en dat die kennis dus heel vaak gebruikt werd om ter verdediging of versterking te dienen. En ze zeggen dat we niet mogen polariseren, en ik ben daar volledig mee akkoord op dat vlak, want inderdaad, uit strategische overwegingen willen mensen zo vaak hun kennis niet met hun vijanden delen.
Hoe beter je de mensen leert kennen, hoe duidelijker je kan zien dat mensen vooral heel erg sterk geloven dat ze in staat zijn om te veranderen, de richting uit te gaan die ze zelf willen uitgaan, en vooral denken dat ze vrij zijn om te doen wat ze zelf willen doen, maar in de realiteit, dan heb ik het over de praktijk, niet de theorie, blijkt dit steeds om een heel ridderlijk plan te gaan dat op een bepaald moment opgeborgen wordt. Dat het plan opgeborgen wordt en niet uitgevoerd wordt gaat heel snel, en daar gaat heel weinig toelichting mee gepaard. Dat er obstakels zijn bij het vergaren van kennis, is duidelijk, dat alle obstakels dan maar beter zonder meer van de baan geveegd moeten worden denk ik niet. Alle obstakels die God op strategische plaatsen neerzet houden mensen tegen, en ik denk dat God toezicht houdt op wat er gebeurt, en God houdt mensen tegen en ik denk dat dat ook nodig is.
54. Voor mensen die er nog aan zouden twijfelen dat er geen enkele menselijkheid meer meespeelt
Ik denk niet dat ik in deze tekst de waarheid ga zeggen, maar goed, als ik dat van plan ben schrijf ik waarschijnlijk nog altijd dingen die veel meer waar zijn dan... Ja, ik ga niet zeggen dan wat, maar het is eigenlijk wel duidelijk dat er iets na de dan komt, zelfs als ik niet zeg wat dat is.
NIEUW WOORD: overtuigingswaardigheid! Je bent niet overtuigend tenzij je waardig genoeg bent.
Elke dag check je alles: je lichaam, je geest, wel, niet alles maar veel, en het zijn altijd dezelfde dingen die goed zijn, en dezelfde dingen die slecht zijn, dus de goede dingen, en de slechte dingen, de kloof daartussen ga ik groter maken.
Gedraag u als een volwassene. Ik zal u als een kind behandelen.
Doe normaal. Ik ben klojo. Klojo kan het niet. Klojo kan het. Niemand zal mij helpen. Ik mag sterven maar dat zal niet in de liefdevolle nabijheid van mijn naasten zijn. God zegt alleen: sterven ja maar is er vrede? Er is nooit vrede geweest. Alleen serieus is vrede. Het leven is nooit serieus geweest. Maar tracht toch normaal te doen.
Als je denkt dat ik niet goed ben en niet blij ben, ben je niet verondersteld te denken dat de persoon die jij denkt dat ik ben overeenstemt met de persoon die ik werkelijk ben.
De dominante persoon, en personen in mijn leven, denken zo: onze mening(en) over de fouten die je gemaakt hebt in je leven, en ook nu op dit moment maakt, en onze meningen over de wetten die beslist in de eeuwigheid niet van hun sokkel zullen gewrikt worden, ja onze meningen over de wetten die beslist eeuwig zullen standhouden en nooit zullen vallen, en er is trouwens niemand die daar aan twijfelt, dat zijn wetten die jij helaas met de voeten treedt en waar jij helaas de zwaarste straf, namelijk de hel, voor moet ondergaan. Jouw meningen daarentegen hebben helaas niet de nodige ernst, zijn niet serieus, en jouw meningen zijn zo zot dat niemand er in feite hoort mee rekening te houden, en niemand zal er ook mee rekening houden, in feite is elke gedachte die in jouw hoofd opkomt zonder een enkele uitzondering zo onzinnig en zo zot dat wij het niets moeten achten, en er is geen enkel causaal verband tussen welk idee dat in je hoofd opkomt dan ook en welke zaak of welk ding dan ook, dat voor wie dan ook belang zou kunnen hebben. Het is maar normaal dat wanneer jij je mond open doet om iets te zeggen, wij met lege ogen en dove oren moeten toekijken hoe de klanken uit je mond komen die niets betekenen, en blij zijn als dat zo snel mogelijk voorbij is, omdat we dan ons interessant leven kunnen verderzetten.
Er bestaat alleen komen en gaan, meer bestaat niet. Maar komen bestaat niet, en gaan bestaat niet. Dat bestaat dan weer wel.
Als je onschuldig bent, en je beeldt je in dat de tijd blijft verstrijken, en alle gebeurtenissen blijven stilstaan, dan is die alleronschuldigste onschuld na een paar seconden al veranderd in iets dat je begint te wantrouwen, en nog een paar seconden later verandert dat iets dat je begint te wantrouwen zonder reden in...
De fameuze rechtbank met zogezegde rechters die met de jurisdictie van een zatlap oordelen zijn vooral kampioen in vragen stellen. Als je niet AL DE antwoorden hebt, op AL DE vragen die ze stellen, heb je ongelijk. Ik heb niet al de antwoorden. Maar ik zie wel dat je lege ogen hebt en dove oren en dat je vol haat bent en dat je jezelf interessant vindt.
Je kan gelijk hebben en dat kan je goed uitkomen, of je kan gelijk hebben en dat kan je niet goed uitkomen. Als je door omstandigheden of door wat er gebeurd is er toe gebracht wordt te denken dat je gelijk hebt en dat je dat niet goed uitkomt, is dat iets dat ik beschrijf als: Het geval waarbij gelijk hebben en de vaststelling dat je dat niet goed uitkomt twee polen zijn die elkaars tegengestelden worden, en dat is iets dat niet de bedoeling is. Het is een geval waarbij je gelijk hebben, en de vraag of je dat wel of niet uitkomt gaat scheiden, en over die twee dingen afzonderlijk gaat nadenken, dus je gaat ze eigenlijk van elkaar loskoppelen, en dat is dus niet de bedoeling. Wat gewoonlijk, ik bedoel meestal in dat geval gebeurt, ik bedoel wat daar gewoonlijk de oorzaak van is, is het feit dat de duivel je zintuigen sluit waardoor je het woord van God niet meer kan horen. Inderdaad, ervoor zorgen dat je het woord van God niet meer kan horen is precies de bedoeling van de duivel, en hij doet dat op die manier: door je zintuigen te sluiten zodat je van je zintuigen niet meer gebruik kan maken op een normale manier, en dus niet aandachtig kan zijn. Kan de duivel dan de zintuigen van een persoon sluiten zonder het bewustzijn van die persoon te verminderen? Nee, maar dat gebeurt dan ook, en trouwens het bewustzijn van een mens verminderen is voor de duivel geen probleem, op voorwaarde dat het woord van God niet altijd voorhanden is, want het woord van God is wat de duivel haat, en de duivel heeft geen enkele macht over het woord van God, en de duivel heeft evenmin macht over mensen die naar het woord van God luisteren. Dus de regel is: Luister naar de regels. De wet is: Luister naar de wetten.
Als ik u zeg: Ik sta op, en ik ben direct op het einde van een doodlopende straat, waar mijn waardigheid eigenlijk direct om zeep is. Ge kunt dat op verschillende manieren bekijken. Maar ja, denken, daar staan wel beperkingen op. Omdat ik zot ben? Nee, omdat gij maffia zijt, ja. Er staat geen rem op het geweld, de manipulatie, de leugens en het bedrog. Ja... uitgestoten, dat weet ik, dat weet ik. Ja, het is een heel groot paleis ze. Die boze man moet hier niet komen ze. Het is een heel groot paleis ze. De lach op mijn gezicht. Er zijn dus veel mensen die gaan leven, en veel mensen die gaan sterven. Ofwel is dat zichtbaar, ofwel is dat onzichtbaar. Onzichtbaar, ik bedoel verborgen. Ja, want waarom onzichtbaar? Heb je iets te verbergen misschien? Herinnert ge u nog altijd niks? Hebt ge de waarheid gezegd? De waarheid... De waarheid... daarom, omdat ik de waarheid gezegd heb. De waarheid... daar geraakt een kind natuurlijk niet uit . Waar geraakt het niet uit? Wel, het systeem dat ze bedenken om u klem te zetten, om u vast te zetten .
Mijn puberteit (en adolescentie) heeft 200 jaar geduurd. Ja, je zegt waarschijnlijk: dat is complete onzin, boulderdash. Mijn puberteit en adolescentie heeft 200 jaar geduurd. Het is toch waar. Het is toch waar. Dat is bittere ernst. In de hel tikt elke seconde tergend langzaam voorbij. Je zal natuurlijk denken: Ach, dat is natuurlijk complete onzin, wat hij nu schrijft.
Een appel is hetzij vers en sappig, hetzij rot en hard. Ja, een rotte appel is niet hard, maar in een rotte appel bijten is wel hard.
Het symbool van een vraag is gekend: een vraagteken. Wat is het symbool van een antwoord?
[Comments Section - YouTube] You wrote: "Never as a kid did I believe the world was quite as evil as it obviously now is. I'll just repeat what you just wrote: Never (as a kid) did I believe the world was quite as evil as it obviously (now) is. Don't tell that to your kids. You should be careful with the words 'believe' and 'evil'. When you were a kid evil wasn't worse, and it wasn't better, it was as wicked as it is now. If you don't believe the world was evil in the 70's and the 80's, can you explain that it sort of pops up out of nowhere or something? The butterfly doesn't pop up out of nowhere. What are you gonna say on the last day, to Jesus Christ, is it something like this? "Well, the world wasn't evil, because there was humanity and compassion, and what believing in God meant at the time, when I was young, was more something like this: It meant we believe in humanity and compassion, and it meant the world is not evil..." You will remember someone warned you in these comments about the mischievous goals of people, an entire generation, that abused the influence that was given to them by ancestors who claimed to follow the true God (but they didn't - they were worshipping false gods all along from the beginning), members of very known Churches, I don't need to name them. I grew up in the midst of people who spent their life denying evil. It's very handy to start off by saying: "I've seen such a change in people." It's a nice way to say: My people are good, and the other people are bad. And all you say after that is just hiding behind your mask, because you know you'll never change. No, it's not a matter of taking a potion, the people didn't change that much, the world didn't change that much. Denying evil... Man, denying evil... This is the end of your comment: "So... if God's Will is to take me - I am ready." I'm just gonna leave you with these words... The worst demons, capable of giving people the worst nightmares, those are the real denyers of evil. I hope you're not one of them. I pray for you. This is just a warning. Repent before it's too late.
[Comments Section - YouTube - I'm only happy when it rains] 90's haha... Thank you Iron Maiden, Nirvana, Marilyn Manson, F.S.O.L., Bobvan, Enigma, The Neon Judgement, Aphex Twin, Ozric Tentacles, The Clash, PiL, The Cassandra Complex, Björk, LTJ bukem, Autechre, Caustic Window, Entombed, à; Grumh..., Anne Clark, Beck, The Cure, Massive Attack, Orbital, Alanis Morissette, Sex Pistols, The Sisters of Mercy, Sepultura, Carcass, Tori Amos... I listened to these artists in the 90's, but a few are older. It's always the same artists in my list I'm the only one to mention, but I'm starting to accept it, I'm working on it. Mentioning those amazing artists is always a pleasure. If I make a podcast with my favorite songs on YouTube, which I did, and sort it by popularity, I need to hold the list upside down in order to have my favorite tracks on top. It's always been like that. Turn the world upside down, huh... That's how I named my podcast: Hold it upside down - the top is in the bottom. That's what being happy when it rains is about isn't it? Yeah, kinda.
[Comments Section - YouTube - Diffamavi Thebarum Potentes] It's 2 in the morning, and I feel empty. But one day I will be recognized as an artist. If not, THEN I WILL BE SAD! I feel less empty already. Why are people participating in a system that encourages people to pay for advertising, and turn their art into money? Because the system is called capitalism of course. Well, I will be recognized as an artist anyway, without paying one dollar, and without paying one euro. Capitalism, or not capitalism.
Het zijn die dingen die ons interesseren. Het zijn die dingen die we willen weten. Het is het moment dat we daar binnen zijn. Het is vanbinnen, een plaats waar het kleiner is. Het zijn die dingen die voor u belangrijk zijn op dit moment in uw leven. Het zijn ook de dingen die gebeurd zijn op het moment zelf. Het moment zelf is tijdens de nacht, en ook tijdens de dag. Het zijn de dingen die van belang zijn in uw leven vanaf het begin. Het zijn de dingen die je daar denkt, op het moment dat je op die plaats bent, vanbinnen, waar het kleiner is. Het zijn geesten die u zeggen: Dat moet je wel denken. Het zijn geesten die u zeggen: Dat moet je niet denken. Het is wat je op dat moment zelf echt denkt dat het verloop van je leven verandert. De goede mensen gaan naar de hemel. De slechte mensen gaan naar de hel. Het is niet iets dat je moet denken, maar iets dat je moet doen. Het is een plaats waar de machten van veel mensen botsen.
