We moeten gans ons leven kwellingen ondergaan. We zijn niet dom, we zijn alleen zwak en machteloos. We kunnen de waarheid kennen. We kunnen de kennis kennen. De waarheid en de kennis, dat is het licht niet. De waarheid en de kennis, dat is duisternis. Radu Radu heeft de legende rond mij geweven dat ik onschadelijk en gevoelig zou zijn. Ondertussen wijd ik mijn leven aan het schrijven van wraakgrieven, om de woede die mij vanbinnen verteert te behe(e)r(s)en, met wisselend succes. En al val ik in herhaling: ik ben nog niet uitgeschreven. Na 88 teksten. Je bent nog niet van me af. Ik ben niet dom, ik ben alleen zwak en machteloos. Ik ben geen slechte mens, ik ben een goede mens. Het zijn niet de slechte mensen die de kwellingen moeten ondergaan. Het zijn de goede mensen die de kwellingen moeten ondergaan. Ik moet het allemaal ondergaan en mijn mond houden. Het loont niet als ik praat, en men praat niet graag als het niet loont. Men praat graag als het loont.

Filosofische theorieën die, als puntje bij paaltje komt, dienen om afstandelijk en gevoelloos te worden, en van emoties los te komen, dat zijn ideeën die volgens mij volledig achterhaald zijn. Die gebieden betreed ik liever niet. Ik denk dat de meeste filosofen bij één eerlijk pleidooi dat op gevoelens gestoeld is helemaal in het niet vallen. En als ik gelijk heb, heb ik gelijk hè. A nee nee nee. Het is niet omdat ik gelijk heb dat ik gelijk heb. Gelijk hebben en gelijk hebben zijn twee totaal verschillende dingen. Gelijk hebben hangt niet af van wat je zegt, en of wat je zegt waar is of niet, maar gelijk hebben hangt af van wie het zegt. Sinds uw geboorte luisteren de mensen naar u, of luisteren de mensen niet naar u. Niet sinds uw geboorte, maar toch een paar jaar later. Dat zijn cruciale jaren. Probeer nu alles eens tot geboorterecht te herleiden. Stop, ik hou u onmiddellijk tegen, ik denk te weten wat u denkt, namelijk: Ge wilt de verantwoordelijkheid voor uw eigen daden niet op u nemen. Tja, wie wel? De acteurs en actrices die op het podium staan hebben ook al in de zaal gezeten hè. Waarom zeg ik dat? Zij die in een theaterzaal zo een slechte plaats werden toegewezen dat ze alles moesten raden, bij manier van spreken, slaan de nagel op de kop wanneer er hen naar een verslag van het toneelstuk gevraagd wordt. Maar de mensen die op de eerste rij zaten zijn blij dat ze alles vergeten zijn, daarmee moeten ze niks mee-delen. De denkfout die de mensen die een schuun plochke hadden gekregen maken, is denken dat als aan een persoon in de zaal achteraf een verslag van het toneelstuk zou gevraagd worden, de kans veel groter is dat die persoon, aan wie dat gevraagd wordt, iemand anders is dan henzelf. Die andere persoon, dat zal den Toon wel zijn. Daarmee heb ik de Toon ook aangegeven. Nee, de Toon aangeven is niet zo simpel als het lijkt. Hij heeft zijn naam mee hè. Toon is de fictieve persoon die in uw plaats getuigt. Als ik in de spiegel Toon zou zien, dan zou Toon heel erg op mij lijken, maar in de spiegel zie ik nog altijd mijzelf, en in Toon zie ik eerder mijn aartsvijand. Er is in gans de zaal geen enkele Toon te bespeuren, en toch blijft Toon er in slagen om de toon te blijven aangeven. O, dat was een wonder...

En dan doet ge uw ogen open, en wat ge ziet is niets dan slijk. En dus doet ge uw ogen maar direct terug dicht om ze nooit meer open te doen, en ge hebt groot gelijk, en iedereen zal u gelijk geven. Maar ge zijt wel nen dooie: ge ligt in uw kist onder de grond. Ofwel doet ge uw ogen open voor eens en voor altijd, en uw gelijk ligt in het slijk. Ge moogt het oprapen. Maar het is wel de enige mogelijkheid om op te staan zoals Jezus Christus. Doe uw ogen open! Het gelach hoort altijd uit het slijk te komen, en de grieven horen altijd uit de handen van belangrijke mensen te komen. Onfortuinlijke mensen moeten lachen om hun miserie te vergeten; als ze andere mensen blij kunnen maken zijn ze tevreden. Fortuinlijke mensen halen veel vaker hun blijdschap uit het onschuldig en banaal doen lijken van de vernedering van andere mensen, want als ze mensen pijn kunnen doen, betekent dat dat ze macht hebben, en als ze macht hebben moeten ze wel gelukkig zijn. Ik verklaar. Fortuin en bescherming zijn familie van elkaar, en bescherming en gevoelloosheid zijn close friends. Doordat ze het gewoon zijn dat ze beschermd zijn worden ze gevoelloos, en denken ze dat die vernederingen niet zo erg zijn. Doordat ze beschermd zijn zijn ze niet kwetsbaar, en denken ze dat de andere mensen ook niet kwetsbaar zijn. Niet alleen denken ze dat de onfortuinlijke mensen niet kwetsbaar zijn, ze kijken ook op die mensen neer door te denken dat ze gevoelloos zijn. Af en toe bestempelen ze gevoeligheid nog eens als een bewonderenswaardige eigenschap, maar die mensen hebben SIMPELWEG HET RECHT NIET GEVOELIG TE ZIJN. Hoe zou dat komen? Wel daar antwoord ik het volgende op: Gevoeligheid hoort niet uit het slijk te komen, maar uit de hand van belangrijke mensen. Kan dat veranderen? Want het gevoel dat ik momenteel heb, is dat alleen nog maar de gedachte dat te denken te kunnen veranderen, onbestaand is. Wat heel duidelijk is, is dat als iemand mij zegt dat ik gevoelig ben, dat een heel duidelijke vernedering is, en dat ook heel duidelijk als een vernedering bedoeld is. In welk tijdperk is gevoelig zijn geen kwaliteit? In dit tijdperk!!

Er was eens een man die de trappen opliep in Linkebeek richting de Hess de Lilezlaan. Hij was helemaal afgepeigerd en boos omdat hij zo een lange weg moest afleggen. Ja hij had al een lange weg afgelegd en het was tegen de 30 graden buiten, en de trappen waren hoog en steil. Uit de tegenovergestelde richting kwam een jonge vrouw de trappen af. Hij keek haar even in de ogen, en het was zoals wanneer Jezus zijn ogen opent. Het was een tafereel van barmhartigheid. Een tafereel van lijden en barmhartigheid. Toch zeker van een van de twee. 100 meter verder zijn er ook trappen die naar de Hess de Lilezlaan leiden. Die trappen zijn even hoog en even steil, en die was een andere man aan het oplopen op hetzelfde moment als de eerste man. Hij had ook al menige kilometers te voet afgelegd en was ook gans bezweet. En ja hoor, daar kwam ook een jonge vrouw hem tegemoet. Hij van beneden naar boven, en zij van boven naar beneden. De gelijkenis is schilderachtig. Maar die vent greep haar kraag vast op een dierlijke, directe manier en keek haar in de ogen met een blik van honger, dwang en lijden. Eigenlijk keek hij haar ook aan met een blik van Jezus. Hij liep de trappen op en bereikte de Hess de Lilezlaan. De eerste man daarentegen deed niks, maar hij zette zijn voet verkeerd neer en viel van de trappen. Vanaf dat moment kon hij nooit meer zulke trappen opgaan zonder hulp van buitenaf. 

Welke beesten, welke boze geesten hebben deze morgen mijn verstand gestolen? Ja, welke beesten, welke boze geesten hebben mijn verstand gestolen en mij, mijn persoon, en mijn heiligdom ontheiligd? Jezus Christus is de God, de hoge God die zegt dat hij de zwakken, en de mensen die in nood zijn, en de machtelozen zal redden. Gaat die Jezus Christus, die hoge God, daar iets aan doen? Gaat Jezus Christus er iets aan doen dat de beesten, en de boze geesten, deze morgen mijn verstand gestolen hebben, en mijn heiligdom ontheiligd hebben? Of gaat Hij dat laten gebeuren, elke keer weer opnieuw, dag na dag, gans mijn leven? Gaat de Jezus Christus, die zegt dat Hij de wezen redt, en die zegt dat Hij de weduwen redt, ja, de wezen, en de weduwen, en ALLE arme mensen die altijd oog hebben en altijd oog gehad hebben voor de zachte en begrijpende weg, en altijd de geboden van God in acht genomen hebben bij al hun daden, en die heel veel geduld, ja, altijd geduld aan de dag gelegd hebben bij de mensen die hen onrecht aangedaan hebben, en die altijd geantwoord hebben op de vragen die hen gesteld werden op een manier die hen correct en rechtvaardig lijkt in overeenstemming met het grondige onderzoek dat ze verricht hebben in hun geest en hun bewustzijn, die wezen en weduwen, waarvan Hij zegt dat Hij ze redt, en waarvan Hij altijd zegt dat Hij paraat staat om ze te helpen en al hun noden, ook hun ergste noden, te lenigen, en Hij zal ze opvangen in zijn valnet indien ze vallen, ongeacht of dat nu is, of in het uur van de beproeving, en ze zullen toegang krijgen tot het koninkrijk Gods... gaat Jezus Christus, een God die dat zegt, en die dat doet, en die dat kan, laten gebeuren dat mijn heiligdom ontheiligd wordt, en mijn verstand gestolen wordt door boze geesten, door BEESTEN en boze geesten, of gaat Hij daar iets aan doen? Laat het recht geschieden in de naam van Jezus Christus. In de naam van Jezus Christus, het recht zal geschieden! Het recht zal geschieden, in de naam van Jezus Christus, amen!

Alle mensen volgen hun eigen weg in het leven. Het boek The Alcove Hill is mijn leven. Het is geen echt boek dat gepubliceerd is in papiervorm, maar ik beschouw al de teksten die ik schrijf en geschreven heb, op het YouTube kanaal, en daarvoor op mijn twee blogs als al de teksten die samen één boek vormen, namelijk The Alcove Hill, het boek dat het verhaal van mijn leven vertelt. Wat interessant is aan de tekst met de titel : Een misstap on The Alcove Hill (memory), is het volgende: het verhaal van mijn leven is dus The Alcove Hill, maar stel dat het verhaal van mijn leven geen boek zou zijn, maar een schilderij, dan zou deze tekst het kader van dat schilderij zijn. Het is voor mij dus een heel speciale symbolische tekst.

Alle mensen volgen hun eigen weg, maar in mijn leven blijven de mensen beweren dat ik niet praat, dat ik niks goed doe, dat ik onnuttig ben, dat ik niks zeg. Dat is het grootste trauma, en alle mensen doen er alles aan om die situatie te blokkeren behalve ik, al de mensen doen er altijd alles aan om vooral geen oplossing te proberen vinden om die situatie te deblokkeren, behalve ik. Nu, dat ik niet praat of niks zeg, dat is voor mij niet een groot trauma, het grote trauma voor mij is de andere kant van het verhaal. Inderdaad, om te spreken moet je met twee zijn. Je mag dat aan de mensen in mijn omgeving vragen hoor, ze zullen u allemaal antwoorden: Vincent zegt niks, Vincent praat niet. Het is wel zo dat je om te praten met twee (of meer) moet zijn, en als je begint te praten en je wordt sowieso altijd onderbroken op het moment dat je zelfs nog niet halverwege je eerste zin bent, dan is direct duidelijk dat je woorden niet welkom zijn. O nee, dat is niet de reden, dat kan je zeggen, en dat is niet noodzakelijk de reden, inderdaad. De echte reden is dat iedereen heel goed weet, en zelfs al lang op voorhand, lang voordat je halverwege je eerste zin bent dat je woorden niet welkom zijn. Iedereen weet dat, iedereen voelt het aan als zijn woorden niet welkom zijn. Bij mij blijft het zo tot het einde van de weg hoor. Het echte trauma voor mij is dat ik geen antwoord krijg, je krijgt inderdaad geen antwoord als je nooit kan zeggen wat je wil, als je nooit mag zeggen wat je wil. Zo is dat met mensen die in mijn nabijheid zijn, maar vandaag gebeurt alles op afstand, maar op afstand krijg ik evenmin een antwoord. Eigenlijk is er geen enkel verschil op dat vlak, zowel in mijn nabijheid, als op afstand, krijg ik geen antwoord, omdat mijn woorden niet welkom zijn eigenlijk. Ik bedoel, het is exact hetzelfde. Dus het blijft zo tot het einde van de weg. Ik doe niks goed, ik praat niet, zeg niks, en ik ben onnuttig. Het blijft gewoon zo tot het einde van de weg!

O ja, we're a happy family, natuurlijk. Ik, mijn broer, en mijn moeder en mijn vader. Wat geeft u de energie om verder te leven? Uw familie natuurlijk. Ik heb mijn familie verlaten. Ik ben die mensen niet dankbaar, ik ben een dankbare persoon, maar ik ben die mensen niet dankbaar. Die mensen zouden willen dat ik hen dankbaar ben voor alles wat ze mij gegeven hebben. Ik heb niemand, ik moet alles alleen doen, niemand helpt mij. Het licht in mijn geest gaat uit hoor. Als je geen energie krijgt, van niemand energie krijgt, dan word je echt moe na een tijd. Soms word ik zo moe dat het licht in mijn geest uitgaat, dan denk ik: Hoe? Waar? Dan ben ik blind hè. Mijn ogen zijn niet blind, maar wanneer een blinde over de straat loopt, dan denkt hij voortdurend: Hoe? Waar? Dat denk ik ook als ik moe ben, voor mijn ogen is het niet zwart, maar in mijn geest wel hè. En wanneer een blinde over straat loopt, bevindt hij zich soms op bepaalde plaatsen op de openbare weg waar hij niet verondersteld is zich te bevinden, en soms veroorzaakt hij potentieel gevaarlijke situaties in het verkeer, soms loopt hij gewoon in de weg, en dan zijn er ook mensen die hem het verwijt geven voor die situaties die veroorzaakt zijn door zijn oogblindheid, en dan zijn er ook mensen die op hem boos zijn vanwege die situaties, dat zijn dingen die gebeuren. Ik ook hoor, als het licht in mijn geest uitgaat omdat ik moe ben, dan gebeurt het ook wel eens dat ik potentieel gevaarlijke situaties in het verkeer veroorzaak, door het verslappen van de aandacht, het concentratieverlies dat het gevolg is van de vermoeidheid. Dus de reden daarvoor weet je dan ook weer: We're a happy family? Nee, niet echt. Ze zeggen dat ik niets zeg, dat ik niet praat. En het blijft zo doorgaan tot het einde van de weg.

De Titanic is in zee gezonken. De liefde is in zee gezonken. God zegt nee, de mensen zeggen nee, en ik zeg ook nee. De geest gaat uit haar diepe slaap ontwaken, en de trein van mijn dromen gaat ons samenbrengen. De trein gaat ons naar een plaats brengen waar we echte barmhartigheid en een beter leven zullen leren kennen. In mijn rugzak steken twee dingen: Het bewijs van waar ik gans mijn leven voor gewerkt heb, en het plan van de weg die ik gans mijn leven bewandeld heb: de weg van een boer. Helaas zijn er zoveel fancy bitches dat ik veroordeeld ben om de rest van mijn leven een boer te zijn. Vrouwen houden niet van boeren, en een boer zijn betekent gans mijn leven alleen zijn. Die fancy bitches zijn toch nutteloos, daar kan je toch niks mee aanvangen. Maar ik ga proberen de toon licht te houden.

A broken heart is a bitch. A man's heart comes alive very quickly, especially when it's broken, and when it comes alive, it starts wanting a woman immediately. It's a force of nature. Forces of nature are almost as good as forces of God, but they can only be good forces if they lead to good results. Not being able to live without the taste of a man's broken heart doesn't count as a good result. A bitch is delicious, and a man's broken heart is also delicious, so a man's broken heart is in fact a bitch. A man's broken heart is a bitch, and a man's broken heart is also a little monkey skull. The question is: is God a male or a female? And if God is a female, it's very hard to let her go. If the female God has the power to pull your heart out and replace it by a little monkey skull, it 's even harder to let her go. It's the proof of her power. In my land, a woman that has the audacity to replace a heart by a monkey skull would be evicted. She's a symbol of emptiness and frustration, and I would remove that symbol from my land, and replace it by a symbol of love. It's a safe land. You're welcome. Whose fault is it? I rang on every doorbell but none of the girls would open the door for me, as if opening a door for me would be the end of the world. Whose fault is it? When the people like you it makes everything a lot easier. I would have found a girlfriend at an earlier stage in my life, if I wouldn't have met with great opposition. You consider the fact that the world is opposed to me as a good reason to join everybody? Of course you do, how could it be any different? You don't want to take any chances because I might pull you down, case closed. My solitude is a collective decision, it's a collective judgment.

Women love all kinds of power. They also like sexual power. Well, me too. God said: "Let there be spiders. " And there were spiders. They may be homeless and undressed, but they never go away, regardless of your wish to have them removed. Even their webs are as good as destroyed, but the main strings of their webs are unharmed, and the spiders know exactly how important that is, and they are not going to let you touch them, because they know what they are doing. You think that's a sin? I understand. The love of a man is a sin, but the love of a woman is a miracle of charity. You're free to leave my land anytime; the kingdom of God will welcome you with open arms. God is all about miracles of charity. I'll keep leaning on Marilyn Manson. Our place is in the dirt, my friend. Our place is in the dirt. And I'll keep leaning on Kurt Cobain. I know I'm always wrong, but I know he meant the same thing when he said: "You know you're right!"

God is so smart. God said: "If you need anything, anything at all, just knock on the door and someone will open the door. " It's in the Bible. You know why He wrote it in the Bible, besides the fact that if you need charity, you don't have any other choice but to knock on someone's door? Because He's smart. He created a world with no doors, no doors at all, and then He wrote in the Bible the thing I just said. That is smart. Very smart. Is this a joke? I don't know any hospitable door. I only know hostile doors. I can't think of a word that's worse than door right now, except the symbol of my downfall, but that's more than one word. The word door never meant anything good to me. I know why I can go ahead and knock on every door until all my teeth fall out. Because Radu Radu bars the way. Radu Radu will bar the way as long as I don't drop the charges against her, and I have no intention to do so, unless I have a good reason to. You can't understand all the things I wrote about Radu Radu? You can't understand the depths of the maliciousness of Radu Radu? Try it! Then you'll also understand I have every reason not to submit, and not to drop the charges. I think people are still confusing Radu Radu with the Virgin Mary. She just gets everybody tangled up. Sometimes I hear people say: "You can choose your friends, but you can't choose your family." Right. But think it through. Think a little longer. Sometimes you don't get to choose your friends, because your family already did, and sometimes your family even decides whether you get friends or not." It would be preferable if no one decided such an awful thing. If it was impossible, that would be very convenient. But it's true, sad, and awful. It's a family/clan/mafia thing. Like West Side Story. To me this movie is just plain boring until the last scene begins. It's dark outside, Maria's lover is stabbed and bleeding and lying on the street, and there's a clan standing around him in a circle, silently. I believe his name is Tony. And Maria is on her knees beside him, and then she says: "You killed him because of hate. Now I have hate!" That's perfect. It makes my evening perfect. Because I'm also alone, like Maria, and I also have hate. My question towards women is: do you intend to soften my heart, or do you just intend to ship me off, like everybody else? You know what I'm going to do? Since the end is nearby, I will put on some music, I will play Nine Million Bicycles. Maybe Katie Melua will soften my heart. "There are nine million bicycles in Beijing, that's a fact, it's a thing we can't deny, like the fact that I will love you till I die." Yeah that ain't working. No woman can soften my heart all the way from Beijing. Come closer. Come closer. I was born dead. I was born, and I was dead and forgotten. I will be buried, and I will still be dead and forgotten. I was dead and forgotten from the beginning and forever. I didn't share my joy, but I shared my shit. I like my shit. At least I shared something. Maybe you are under the delusion that dead people spread the joy all around or something. They don't spread the joy all around. They need more joy than anyone else. Happiness is just one of the million things that they need and don't get. But you, you're happy. Your happiness is very useful and it doesn't matter that you're too proud to share it with a dead man. That's the meaning of life. But it's not useful to me. My shit and my hate are all I've got, and that's useless. I know what it means. The hate refers to sinners, and the shit refers to failures. Failures ought to live in outer darkness, and sinners don't deserve to be loved.

Ik ben niet graag een man. Het is droevig, maar het is zo. Een man zijn wil zeggen dat uw drang naar aandacht elke seconde van uw leven uit zijn voegen barst, en dat er nooit iemand naar u kijkt. Dat wil zeggen lelijk zijn, niet interessant zijn, en niet aantrekkelijk zijn. Dat wil zeggen dat ge niks goed kunt doen. Ge zijt bazig, en iedereen haat u omdat ge bazig zijt. En ge weet dat ge niks goed kunt doen, ge vindt wel dat ge iets goed kunt doen, maar anderen denken daar anders over. Ge weet niet wat ge goed kunt doen, waarvan de anderen ook vinden dat het goed is. Ge hebt als man een veel sterker begrip van onrecht, en uw strijd tegen onrecht is veel sterker dan dat van andere mensen, maar anderen denken daar anders over, voor de andere mensen zijt ge de slechtste mens van allemaal. Ik ben niet graag een man, en dat is droevig, maar het is zo. De roep naar aandacht wordt steeds groter en niemand kijkt naar u. En ge moet het voor uzelf houden. Een man zijn betekent een ziel dat verloren gaat. Ge ziet de ziel zo vallen, als een kleine stip, in het donkere gat waarvan ge de bodem niet ziet. You don 't have the right to come inside the sanctuary of a man. Ik wil geen man zijn, dat is alles. Ge kijkt er niet naar, het is niet interessant, het doet niks goed. Vrouwen gaan snel geneigd zijn om daarop te antwoorden: "Ge moet u daar niks van aantrekken als er mensen zijn die vinden dat ge niks goed doet. " Ja, maar als dat mijn lot bepaalt vanaf het moment dat ik geboren ben tot het moment dat ik in mijn graf lig, moet ik mij daar dan niks van aantrekken? Dat is het grootste taboe van gans de wereld: een man mag niet zeggen dat hij niks goed doet. In de ogen van de maatschappij. Wat hij van zichzelf vindt heeft daar niks mee te maken. Wat de maatschappij van hem vindt heeft daar wel iets mee te maken. Heel veel zelfs. Ja, God heeft mij zo gemaakt.

Er is veel minder glamour en pretentie, en er wordt veel meer belang gehecht aan de echte dingen, aan de dingen die echt belangrijk zijn. De mensen die verdienen om sterk te zijn, zijn sterker geworden, en de mensen die verdienen om zwak te zijn, zijn zwakker geworden. Het mensdom is gevallen omdat de heersende klasse zelfvernietigend is. We zullen gewaardeerd worden om wie we echt zijn. We laten het slechte leven onder de stralende zon achter ons, en in ruil daarvoor krijgen we een beter leven in een duistere omgeving. De trein van de waarachtige barmhartigheid brengt ons naar onze droom, en we zien dat we ons daar veel beter voelen. De geest ontwaakt uit haar diepe slaap. God verdrijft de onreine geesten die de leugens en het bedrog vertegenwoordigen. Er is een engel of zo, een redder, die aandacht heeft voor de bloedzuigers rond het hart van de verschoppelingen, veel aandacht. De naam van de engel behoort aan God toe. De engel zoekt de eer van God, niet de eer van de wereld.

Hier is geen levende ziel, zelfs geen context. Geen weg, geen poort, geen landschap. Hier zijn alleen trillingen. En ik snak. Ja ik snak naar het dak van de wereld. De roem. Slechte woorden. Yang. Ze willen niet naar de mooie dingen luisteren. The world will change from below. Whatever it takes to rise. En dan komt de lente. Het is niet les Champs Élysées, daar zijn we al uit, maar de trillingen zullen ons de weg wijzen. De blinden voelen de trillingen ook, en de doven ook. Dat is het plan. And he went... De atmosfeer is een sculptuur. Ik leg mijn hand op de muur en het voelt warm aan. Er is een warmte, een genadige warmte. En ik loop langs de muur. Het is een doolhof, en we zullen de uitgang vinden. "Wie mij liefheeft volge mij..." Jezus Christus.

Laten we beginnen met de boodschap van de Theekransjes, de BN-ers. Die boodschap luidt als volgt: "Seks is de basis van alles, want het ligt aan de oorzaak van de grootste emoties, en de mens komt er uit voort." Dat komt opvallend dicht bij mijn boodschap, maar het is vaak, en hier dus ook, beter het gewoon te zeggen zoals het is, dus zo: "De hoer is de moeder van het universum." De gelijkenis tussen beide beweringen is heel groot, maar de kloof tussen beide is nog veel groter.

Misschien weten de meeste mensen wel waar de term onthechting voor staat, maar de kans is wel gering dat de meeste mensen beseffen hoe relevant het woord onthechting is. Onthechting is een beetje zoals wanneer de stroom uitvalt, en je de stroom niet terug mag opzetten, om geen enkele andere reden dan dat je er met je onbevoegde fikken moet afblijven. Het probleem van de wereld is de power shutdown. Als de zekering in de elektriciteitskast afpsringt, moeten onbevoegden er afblijven, en introverte mensen zijn onbevoegd. Die krijgen het deksel op de neus. Als introverte mensen ook al toelating krijgen om problemen op te lossen, zullen extraverte mensen morgen in een slecht daglicht staan. Ja, voor sommige mensen is dat belangrijk, dat ze niet in een slecht daglicht staan. Ik zeg wel: voor sommige mensen. Het feit of problemen al dan niet opgelost worden is niet belangrijk, wat wel belangrijk is, is wie ze moet oplossen. Niet wij! Mag ik een oproep lanceren om de power shutdown in het vervolg te laten oplossen door mensen die slim genoeg zijn om te weten dat wanneer de waarheid niet op de emoties aangesloten zijn, het licht uitvalt?! En met praten is het net hetzelfde. Ik moet al gans mijn leven op de tippen van mijn tenen lopen om iets te mogen zeggen. Sommige mensen maken elke dag van hun oren, maar dat is geen probleem. Ik moet altijd dimmen. Daar zien we geen graten in.

Religieuze doctrines worden algemeen beschouwd als ideëen die te hoog zijn om bereikbaar te zijn. Godsdienst wordt algemeen beschouwd als het vehikel van een onbereikbare waarheid. De maatschappij schijnt gevestigde waarden enkel in stand te willen houden als ze op "heilige principes" stoelen die gewone mensen totaal vreemd zijn. Uit noodzaak, misschien? Daar lijkt het wel op, want principes waar we geen snars van begrijpen kunnen we natuurlijk nooit weerleggen. Het draait allemaal om hoogte natuurlijk. Het eeuwige altijddurende verbond, ja natürlich, de krachten van de wereld liggen voor eeuwig vast. Afstand is hoogte, daarom moet (in onze wereld) afstand gecreëerd worden. De inhoud van het heilige schrift van welke godsdienst of religie dan ook, die afstandelijk is, is vals. Of het heilige schrift is misschien niet vals, maar dan is in ieder geval de interpretatie ervan vals. Dicht bij de mensen zijn is niet altijd tof, maar het is wel een voorwaarde voor emoties om echt te zijn. Voor "heilige principes" geldt net hetzelfde! Natuur, intelligentie, schoonheid, waarheid, emoties, zijn allemaal zaken die de Schepper uit hetzelfde vaatje tapt. Dat is wat de Schepper doet. Wat de maatschappij doet is precies het tegendeel. De maatschappij heeft waarheid en emotie lang geleden van elkaar los gekoppeld. Op een dag zei er iemand tegen ons: "Uw emotie is niet waar. " Is een emotie niet waar dan? Dat kan natuurlijk niet. Gaat het daar niet over dan, of heb ik het probleem verplaatst? Op een dag zei er iemand tegen ons: "Uw emotie is geen idee. " Is een emotie geen idee dan? Dat kan natuurlijk niet. Heilige principes? Het zijn eerder heilige leugens.

Openheid is nog wat anders dan extravert zijn. Extravert zijn is zijn uiterlijke schoonheid uitstallen, met als doel gelauwerd te worden. Ik heb mij ooit eens in een oude tekst vergist: ik heb in plaats van het werkwoord lauweren, het werkwoord louteren gebruikt. Wie kent het verschil? Ik kende het verschil alleszins niet, maar nu wel. In onze wereld zijn extraverte mensen winnaars. Zegt iemand dan dat introverte mensen verliezers zijn? Heb je dat al iemand horen zeggen? Nee, maar niemand zegt wat dan ook in onze wereld. Alles is onuitgesproken: maatschappelijke norm, sociale regel, algemene stroming, er zijn namen genoeg voor. En zo zijn we getuige van het ontstaan van DE DRUK OM EXTRAVERT TE ZIJN. Hoezo, waar is de druk om extravert te zijn ontstaan? Waar twee mensen of meer samen zijn ontstaat, als er niet gepraat wordt, onvermijdelijk de druk om te praten, daar ontstaat het. Als iedereen zwijgt is er een leegte. AHA er is een leegte. Daar ontstaat het. Ja, er staat altijd wel wat tegenover de leegte. Mensen die een leeg hoofd hebben, zien altijd en leegte. Da 's maar een perceptie. Een verkeerde perceptie. Er bestaat zoiets als goede leegtes, en slechte leegtes. Een leegte, dat is ruimte, plaats voor een nieuw begin, dat zou mooi moeten zijn. Maar als een doelwit het eerste is, waar de radar van een mens naar zoekt, vanaf het ogenblik dat hij een leegte bespeurt op zijn radar, dan hebben we een probleem. Er is echt geen reden om u een verliezer te voelen, alleen maar omdat uw radar geen enkele verliezer detecteert. The very beginning, en het is al om zeep. Begin maar achteraan. Tot zover het ontstaan van de druk om extravert te zijn.

Jongens zijn alleen, permanent alleen, en worden boos en wraaklustig, maar het ding is, het ding is: jongens, jonge jongens, zijn daar veel radicaler in dan zware criminelen: ze willen geen moord plegen, ze willen geen vrouw verkrachten, het enige dat ze willen, het enige dat ze nastreven is de totale en definitieve annihilatie, de complete vernietiging van de wereld, om hun verpletterende wraaklust af te koelen. En vrouwen willen moeder worden en kinderen uitbaren, zodat er nog meer zulke wraaklustige, boze jongens op de aarde kunnen rondlopen die op de Apocalyps uit zijn. De jongens vallen uit de boot, en hun moeder laat hen in de steek, en ze worden boos, en dan worden ze een man en denken ze, nee WETEN ze: ik had nooit een kind moeten zijn, want het kind in mijn hart is buitengewoon boos en wraaklustig, en streeft het einde van de wereld na, en dat kind in mijn hart sterft nooit af, en de boosheid en de verpletterende wraaklust van dat kind sterven nooit af, en er is wel degelijk een remedie, één enkele remedie: simpelweg het gezelschap van een vrouw krijgen, zodat ik niet meer alleen, permanent alleen, moet zijn, maar al blijft er nog maar één enkele vrouw over op gans de aarde, ze zal mij geen gezelschap willen houden, want geen enkele vrouw wil zo 'n man gezelschap houden, al is ze de laatste vrouw op aarde, en ben ik de laatste man op aarde. Ik ben alleen, permanent alleen, met de permanente storm die in de eenzaamheid van mijn hart ravages blijft aanrichten, van de geboorte tot de dood, en dat is de cirkel van het leven, en het plan van God, en ik kan de cirkel van het leven, en het plan van God niet ongedaan maken.

Als er meer begrip zou zijn in de wereld zou dat al heel veel zijn, maar daar kunnen we nog duizenden jaren op wachten. Wat zij slim noemen, noemen wij dom, en wat zij dom noemen, noemen wij slim. Hoe komt dat? Dat komt door de mentale instelling. De kolonisatie. De ene moet onderwijzen, en de andere moet luisteren. De ene heeft een mandaat om te onderwijzen, en de andere heeft een mandaat om te luisteren, en te gehoorzamen. De personen die een mandaat gekregen hebben om te onderwijzen, hebben ook een mandaat gekregen voor verwaande verhevenheid en bedrog, en ze hebben ook een mandaat gekregen om te verwerpen, en ze hebben ook een mandaat gekregen om te domineren. Maar als u dacht dat het daar om gaat, vergist u zich schromelijk. De vermanende wijsvinger opsteken tegen de slechten zonder moeite te doen, daar gaat het om. De vermanende wijsvinger opsteken en van leer trekken tegen de zogezegde slechten en tegen de zogezegde dommeriken, daar gaat het om. Heeft kolonisatie er niks mee te maken? Ja toch wel. Ik zou niemand wat aan te leren hebben. Dat is mentale kolonialiteit. Wat is kolonisatie? Kolonisatie maakt natuurlijk deel uit van de geschiedenis. Maar kolonisatie is een mentale instelling, die hier ook aanwezig is, en die mentale instelling ligt aan de oorzaak van wat er gebeurd is in de geschiedenis. Wat is kolonisatie? Je hebt meesters, en je hebt slaven. En de meesters, dat zijn winnaars. En de slaven, dat zijn verliezers. En de meesters, die moeten het uitleggen, en die mogen het uitleggen, en de slaven, die moeten luisteren. En de meesters, die hebben gelijk. En de slaven, die hebben ongelijk. En de meesters, die zijn de oplossing. En de slaven zijn natuurlijk het probleem. Dus we moeten luisteren, en gehoorzamen, en we zijn het probleem, en we mogen het niet uitleggen, en we zijn verliezers, en we zijn de slechten, maar we mogen niet boos worden, want dat maakt het alleen maar erger.

Er zijn al tamelijk veel mensen over het Amazonewoud in Brazilië gevlogen, en als ze goed door het raampje van het vliegtuig naar beneden gekeken hebben, hebben ze de inheemse stammen gezien. De inheemse stammen, dat zijn aboriginals, de meeste aboriginals hebben al contact gehad met onze westerse beschaving, ga ik zeggen, sommige nog niet. Maar daar gaat het niet om, het gaat erom dat ze een leven leiden dat van onze beschaving gescheiden is. Dat is interessant, want als je de dieperliggende hardnekkige gelijkenissen tussen hun levensloop en dat van ons analyseert, dan zijn die gelijkenissen ontegensprekelijk dingen die in de wortels van de mens zitten, omdat ondanks dat de scheiding tussen onze levens zo radicaal is, die gelijkenissen toch nog blijven bestaan. Ze hebben allemaal een stamhoofd, de medicijnman, de sjamaan. De aboriginals geloven ook ergens in, ze kennen ook een vorm van spiritualiteit, zoals wij. Ze weten dat ze een kader nodig hebben om beter te leven, en regels, en (bij)geloof, zaken die hoger zijn. Maar allee, we gaan zeggen dat ze zich vergissen in hun regels en al de rest. Maar toch, de medicijnman weet ook dat al die dingen noodzakelijk zijn, en dat die zaken hen kunnen vooruit helpen in het leven. Die dingen zijn dus belangrijk, en de sjamanen hebben dan ook altijd heel veel moeite gestoken in het achterhalen van kennis die nuttig is, en waar is, en veel van hun bevindingen zijn dan ook beproefd, en onweerlegbaar. Maar allee, we gaan zeggen dat ze zich vergissen. Maar ik was mijn uitleg begonnen met te zeggen dat het interessant is, want de dieperliggende hardnekkige gelijkenissen tussen hun levensloop en onze levensloop, zijn ontegensprekelijk gelijkenissen die in de wortels van de mens zitten, omdat de scheiding tussen onze levens zo radicaal is. De link tussen de inheemse volkeren en de beschaafde wereld, het is evident hè. De beschaafde wereld vergist zich ook in die dingen hè. In precies dezelfde dingen, inderdaad. Nee, je zal hier geen religieuze leider of dokter vinden die zal zeggen dat hij zich vergist, nee, zeker niet. In gans het Amazonewoud is er niet één sjamaan die zegt dat hij zich vergist ze, dat is precies hetzelfde. Met andere woorden: we hebben met elkaar gemeen dat we ons vergissen. Zelfs al zeggen dokters, en sjamanen, en religieuze leiders dat ze zich niet vergissen. Het moment dat we er in tuinen, dat is in het begin, wanneer we mijn uitleg lezen over de medicijnman: ze geloven ergens in, en hun spiritualiteit, en een kader om beter te leven, en geloof (bijgeloof), en regels, en we willen zaken die hoger zijn, en die ons vooruit helpen, en die dingen zijn belangrijk (noodzakelijk), en nuttig, en onweerlegbaar... Als we dat lezen denken we: O, dat gaat over een sjamaan, maar dat is precies de manier waarop westerlingen denken hè, dat is exact hetzelfde. De hardnekkige diepe gelijkenis is dat het dat is dat we willen, dat het dat is dat we proberen te bereiken, en dat we dat op dezelfde manier proberen te bereiken. Tussen de manier waarop dat ingevuld is langs de kant van de inheemse stammen, en de manier waarop dat ingevuld is langs de kant van onze beschaving, gaapt er natuurlijk een grote diepe kloof. God heeft de planeet geschapen, het gras, de grond, de bomen, en alle levende wezens. En van alle mensen op aarde heeft niemand controle over de natuur, of het milieu. Waarom neerkijken op mensen die te midden van de natuur leven? Ik ben niet zo sterk om zonder de maatschappij te kunnen leven. Ondertussen bestaat in de beschaving de waan dat ze in staat zouden zijn om de natuur te (be)dwingen. Misschien is in de ogen van medicijnmannen God de grote geest, ik weet het niet, ik ben geen ingewijde. Ik geloof in Jezus Christus en ik begrijp dat er goede geesten zijn en slechte geesten. De gelijkenis, de harmonie, dat is de schone kant. Ik bedoel de schone kant in de context van de vergelijking tussen westerlingen en sjamanen. En uw geest? En mijn geest? En de Heilige Geest? In alle vragen zitten antwoorden. Ik denk dat er veel leugens zijn, aan weerskanten, en dat er door de leugens veel verloren gaat. Dat de gelijkenis doorloopt in de leugens, in de grote vergissing, dat is de lelijke kant.

Sadhguru Sadhana, just because you see something with your second eye and you ignore it, doesn't mean it's not the truth. Stones stay where they are, unless something or someone moves them. Stones don't worry about being hot or cold. If you deny you have two eyes, why not deny you have skin? The stone don't worry about being thrown in a fire because it has no skin. If the stone doesn't worry about being thrown in a fire, you can also not worry about being thrown in a fire, like the stone. Why not? If you can deny you have two eyes, then you can also deny you have skin. You've been hurt, and you like to be a stone, because stones don't get hurt, because stones are strong. Your theory is the theory of the stones. If you don't feel like a stone, you feel weak and vulnerable. Maybe you saw something with your scond eye that you ought to tell everyone, instead of repeating the same eastern narrative over and over again: Let it all go, all is equal, nothing exists, and everything sideless. Instead of ignoring your second eye, use the eye, please tell me what you saw with it, I want to know. Please tell me.

Ik rij wat rond in Asse, maar het is er dood, er valt niks te beleven. Dus I'm mixing amongst the locals. Maar er zijn geen locals in Asse. Het is er verlaten en woestijnachtig. Er zijn alleen schorpioenen. Om te mixen amongst the locals moet ik naar het centrum van Brussel rijden, naar de Nieuwstraat. Misschien zal ik daar iemand tegen het lijf lopen. Ja, want hier is niemand, ik zeg het. De weg naar Brussel stad is volledig vrij, echt waar, er zijn geen files en al dat, echt waar. Gewoon rustig in mijn American oldtimer, zonder dak, een licht briesje door mijn haar, niet te warm, niet te koud. Dat is mijn enige wagen overigens. Ik ben maar een basic guy, of nee, ja 't is te zeggen, ja en nee. Ik kom daar toe in de Nieuwstraat, en je mag daar rijden, ja gewoon met mijn enige wagen. Nee, maar daar is geen kat hè, daar is geen kat. En er is geen zon. Er is geen zon. Er is alleen grijs en blauw. Allee ja, soms komt er wel een vent uit zo een steegske gewandeld, een zijsteegske. Ik wissel met die vent een paar woorden, en dat is meer waard dan... één keer met die mannen praten is goed om uw dag goed te maken. Ik heb wel al iets misdaan in mijn leven. Nee! Schrap dat, ik heb nog niks goed gedaan in mijn leven. Vindt ge niet dat ik veel toegevingen maak? Ik vind dat ik veel toegevingen maak. Ik maak veel toegevingen. Maar! Ik ben een bronstige haan die op weg is naar één of andere drive in movie. Die man in de Nieuwstraat heeft mij de weg getoond. Hij zei dat ze een goeie film spelen, Grease-style. Hij zei dat het een film was met een zekere Johnny of John of zoiets, en een zekere Olivia Newton John. Er heerst een sfeer van ontluikende romantiek. Nee, maar ik ben nooit tot de drive in geraakt. Wat verderop in de Nieuwstraat stond een schone Olivia. En ik zei tegen haar: "Those pants look really sharp. Nice, nice and sharp. Step inside the car honeypon." En zij antwoordde: "Denkt gij dat de Nieuwstraat van u is?" Ha ha Ha ha, I Wish. Ik begeef mij maar direct huiswaarts want de sfeer is toch goed verpest. Ik zet in de auto zachtjes Oasis op, en mister Gallagher zingt: "So, what's the matter with you? Sing me something new..." En dan maak ik onverwachts rechtsomkeer, ik keer terug naar de Nieuwstraat, en ik parkeer mijn auto, en ik stap uit. Het is donker en ik ben alleen en onzichtbaar, want dat is wat er gebeurt met mannen die alleen zijn. Mijn lichaam is onzichtbaar, en mijn leven is vergeten, en mijn geest gaat helemaal op in de duisternis. Ik waar rond in de Nieuwstraat, en vooral in de zijstraten, want daar is het nog een beetje griezeliger. Rondwaren, dat is wat ik doe. Ik ben onzichtbaar, ik ben zoals een zacht briesje, ja, ik ben eigenlijk gewoon een beetje wind. Het enige dat ik ken is prostituees. Nee, dat ken ik niet. Het enige dat ik ken is porno. Al de rest interesseert mij niet. Al de rest is bullshit.

Naar het schijnt is er een manier om het bestaan te beschouwen als een bepaald concept waar dat ge na een bepaalde weg te hebben afgelegd samen met andere mensen op een bepaalde bestemming terecht komt waar er voorwaarden gelden die gelijk zijn voor al de mensen die daar op die bestemming terecht komen.

Ik heb geen dergelijke houvast nodig zoals jullie. Dus jullie denken: "Hij is het noorden kwijt. " Mijn houvast is door zware beproevingen geleidelijk aan gefilterd en tot zijn essentie teruggebracht. Dus mijn referenties raken volgens jullie kant noch wal. Het zijn wortels, en wortels steken onder de grond, dus jullie herkennen ze niet, wat jullie wel zouden doen als jullie gelijkaardige wortels zouden hebben, namelijk de wortels van het evangelie van de Heer. Het resultaat is dat ik op een andere planeet leef dan jullie: "Planet Lunatic". Dat zegt veel over de criteria die de mensen hanteren om te oordelen. Ze bouwen op verkeerde fundamenten, en dat leidt hen er toe om compleet de mist in te gaan. De dag komt spoedig dat de mensen zonder de wortels van het evangelie al hun comfort zullen kwijtspelen. En dan zullen ze de dieperik in schuiven. But the plot thickens. Radu Radu onderwierp mij en maakte mij tot haar dienaar, maar toen ik dat niet meer was, werd de grond onder haar voeten onstabiel. Kan ze dan niet; mij niet onderwerpen en toch zelfstandig zijn? Want terwijl mijn grond thans standhoudt als een rots, bleek de grond van haar dominantie in het verleden: de dominantie an sich. M.a.w. haar rijk was in de realiteit mijn rijk. Haar dominantie was "zo groot" dat ze mij kon onderwerpen, maar als ze dat niet meer kan, blijkt de grond van haar dominantie louter op mijn onderwerping gestoeld. De wortels van mijn "Planet Lunatic" houden stand, doch Radu Radu valt nog niet, maar er is wel al verdeeldheid in de rangen geconstateerd. Het grote meesterwerk van de Heer is nu al zichtbaar.

Hoewel er een bont allegaartje van "godsdienstigen" tussen aanhalingstekens en "niet-godsdienstigen" tussen aanhalingstekens heerst, danst 95% van de bevolking naar de pijpen van satan. Dat behaagt satan, het verregaand je-m'en-foutisme wat betreft alles wat met God te maken heeft. Kijk om u heen, wat is dit voor een woestenij, deze wereld? Het lijkt wel of alles stuk moet. Nee, alles MOET stuk! 2 jaar, 2 jaar oud is een kind dat goed en kwaad kan onderscheiden. Wenst u collectief, en eeuwig als peuters rond te lopen? Gelooft u niet dat het LEVEN zal overwinnen? Gelooft u niet dat het leven zal overwinnen ten koste van al uw luchtkastelen? Lucht, lucht, lucht, het is allemaal lucht, uw bekommernissen. Het leven zijn geen bekommernissen, het leven is als een vloedgolf dat met een sneltreinvaart alles wat op zijn pad ligt overspoelt! En zo zal de dag van de Heer zijn. En als u gelooft dat het leven niet zal overwinnen, bedenk dan ook en, nog steeds, dat u voor eigen rekening spreekt. Is dit het majestueuze leven, de soepelheid, de zorgeloosheid, de kracht van het leven, wat u ten berde brengt? Neen, dit is getouwtrek, gepezewever, geLUL.

Gij hebt door de eeuwen heen geleerd Satan blindelings te volgen, tegen al de waarden die hij als onbegerenswaardig bestempelt in, vandaar dat sommigen onder u nooit met zichzelf in het reine zullen komen. Omdat er zich existentiële taboes in onze cultuur ingenesteld hebben. Omdat er zich een levensbeschouwelijke barrière gevormd heeft die nog moet overwonnen worden.

"Elke goede gave, elk volmaakt geschenk daalt neer van boven, van de Vader der hemellichten, bij wie geen verandering is of verduistering door omwenteling. " (De Brief van Jakobus 1,17) Dit werk is mijn broedsel, mijn oogst, dat ik verkregen heb door het jarenlang bewaren van mijn integriteit, mijn scepticisme en in-vraag-stelling van wat ik gezien en ervaren heb in mijn leven, in een wereld die zich per slot van rekening niet au sérieux kan nemen. En ik kan ermee meewerken aan de éénwording van de mensen. Om maar te zeggen dat het niet vergeefs is, de levensstrijd waarin iedereen verwikkeld is.

Is dat liefde, uw dagelijkse twisten en gezeur, om nog maar te zwijgen van uw onbarmhartigheid? Is dat liefde, hoe een deel van de bevolking in aanbidding van afgoden afglijdt? Is dat liefde, hoe dan weer een ander deel van de bevolking er in complete onverschilligheid bij staat? Liefde mijn reet! En het zijn de eersten die zeggen "Ik hou van u. " die het niet menen. Maar ze mogen mij zoveel liefde onthouden als ze willen, ik weet waar de klepel hangt.