De gedachte die mij tot het geloof beweegt is het gevoel - dat ik doorlopend heb - dat mijn huidige situatie niet klopt. Wat in u zit telt. Ik heb het gevoel dat vanaf ik geboren ben ik een bepaald iemand moest zijn, maar de mensen mij niet accepteerden zoals ik was. En ik vind dat de mensen mij niet respecteren zoals ze mij zouden moeten respecteren. Of iemand nu heilig is of niet, ik vind dat zolang iemand niets verkeerd doet je zijn persoon als heilig moet beschouwen. Ik ben het middelpunt van het universum totdat er een konijn langskomt en ik opeens van de aardbol verdwijn - en dat is mathematisch. Als je geen respect hebt voor iemands houding heb je geen respect voor zijn persoon, want de houding maakt de persoon. Ik ben wel dicht bij de mensen in mijn gedachten en in mijn dromen, maar ik ben niet écht dicht bij de mensen. Niemand heeft mij ooit het gevoel gegeven dat ik thuis was in deze wereld, niemand behalve God. Men zou het scepticisme kunnen noemen, of zijn vinger opsteken, maar in ieder geval klikt het niet tussen mij en de wereld, omdat dit een geslacht van ongelovigen is. En dit geslacht bedekt die houding niet met de mantel der liefde, en ik lijd daar onder. Aangezien ik mijn thuis niet kon vinden bij de mensen, heb ik dan maar gezegd: mijn thuis is bij God.

Mijn leven is een schijnleven, een accent van wat normaal gezien een boek zou moeten zijn. Wat ik met de kracht en de intelligentie die ik van God heb gekregen kan doen is van een andere orde dan wat ik er tot nu toe mee bereikt heb. Waarom? Omdat allen met de boosdoener heulen, of toch bijna allen. Wat ons veroordeelt tot een leven in het maanlicht. Zodanig dat we geen leven meer hebben en zelfs geen identiteit. De naam die God ons gegeven heeft is gestolen door het kwaad. Dat is mijn geloof: dat wij allemaal naamloos zijn. Ik bid u, Heer, dat de mensen, die een onzekere bestaanswaarde hebben, wakker zouden worden. Ik bid u dat mijn woorden gehoor krijgen, en geen zekere dood sterven zonder vrucht te dragen. Ja, amen.

Een paar jaar geleden zei een vrouw tegen mij: "Je moet je wereld kennen. " Dat was een affront. Ik weet niet meer hoe ze heet hoor. Ik zal haar voor het gemak Sandy noemen. Sandy en de haren, en samen zijn ze zo talrijk en belangrijk als de haren op haar hoofd. Sandy en de haren hebben vooroordelen en voorbehoudens. En ik snap daar niks van. Ik volg gewoon mijn gevoel, en ik snap daar niks van. Voor hen is dit voorbehouden voor zo'n persoon, en dat voor zo'n persoon, en dit voor zo'n persoon, enzovoort. Ze oordelen zo over een man: "Hij is zo en zo en zo en zo. " En ze zitten er compleet naast, maar aan die wetenschap heeft die man geen fuck. Touwtjes in handen, zonnetje schijnt. Ik heb geen onvoorwaardelijk geloof in de vrouwen, en met dat gegeven in het achterhoofd lijken ze naast mij al snel heikneutjes, en dat kunnen ze in deze tijd van ijdele en pretentieuze vrouwen zeker niet hebben. Tussen de mannen en de haren krijgen deze laatsten met voorsprong de meeste aandacht, maar daartegenover staat wel dat ze al het zuivere bevuilen en verwaarlozen, bezoedelde stromen als ze zijn. Hun aandacht verschuift naar de cultus van de schoonheid, naar al wat mooi opgepoetst is, de schijn, en het uiterlijk, en ze creëren al doende een vacuüm van, ja, al wat is zoals het is: the shelter of the dudes. Volgens wat ik begrepen heb, als Sandy of één van de haren zegt: "Ik heb u nog veel te leren, " dan betekent dat: "De basis en wijsheid van alles vindt zijn oorsprong in de gemakzucht, en zijn uitwerking in de opbloei zonder weerga van mijn persoontje, wat mij tot zulk een niveau tilt dat jij, de man, er een belachelijk figuur naast slaat. Ik, de vrouw, ben een godin, en als jij, de man, in de goot ligt, zijn we allemaal al lang tevreden. Ik heb er geen problemen mee, integendeel: het draagt bij tot mijn bevrediging. What can I say: It suits me! Mijn natuurlijke schoonheid, dat is mijn rijkdom, de aantrekkingspool voor de mannen, en het onweerlegbare bewijs van de superioriteit van het vrouwelijke ras. Dus onze privileges geven ons het recht en de macht om jouw ziel op te kopen, en dat kan je niet verhinderen, maar als je dat tóch verhindert - wat ons ten zeerste betreurt - dan ben je héél schizofreen, en héél enggeestig, en weet je niet dat wij alles hebben, en DUS dat alles van ons komt, en DUS dat jij dat niet weet! Maar ja, we zullen wel een man vinden hè. Zolang hij mooi, groot, gespierd, mager, rijk, en succesvol is, veel vrienden heeft, en van zijn moeder houdt, is er geen probleem hè. We zijn niet veeleisend. Maar we moeten ons toch aan de mensen kunnen tonen, en liefst ook een beetje met elkaar kunnen pochen, en sámen op de gemiddelde man neerkijken? Want zoiets altijd alleen doen begint na een tijdje toch te vervelen ze, hoe leuk het ook is. "

Sommige mensen krijgen de bevoegdheid over een breed aantal zaken, en dingen, en mensen, die ze zogezegd kennen, maar eigenlijk niet kennen. Andere mensen krijgen de bevoegdheid over een beperkt aantal zaken, die ze kennen, maar eigenlijk kennen ze een breed aantal zaken, en dingen, en mensen. Dus het is allemaal kennen en niet kennen, of iets samen hebben, of niet iets samen hebben. Relatiegewijs. Eender welke relatie.

Wat gebeurt er als de bron van alles wegvalt? Wat gebeurt er als het vertrouwde lichtbaken waar men zich aan vastklampt het plots laat afweten? Als men zich aan het goede lichtbaken vastklampt, dan laat ie het niet afweten? Ofwel klampt men zich wel aan het goede lichtbaken vast, maar het zijn de anderen die het licht uitdoen? Een tweesprong.

De mensen die zich tegen mij hadden verenigd, hebben mij op een zijspoor gezet, waardoor ik hen met recht en reden met schuld kan belasten. En dat is de enige sleutel tot mijn overleving. Dat is mijn enige redding: dat ik mij niet op een belachelijke manier aan eender wie onderwerp. En dat is alleen maar mogelijk omdat ik al van bij mijn geboorte verworpen werd, waardoor ik grote capaciteiten ontwikkeld heb om daarmee om te gaan, zodanig dat mijn tegenstanders telkens weer verrast worden, met alle gevolgen van dien. Er zijn mensen die vol pracht en lof zijn en denken dat ik niks van het leven snap. Het nadeel daarvan is dat ik geen erkenning krijg, maar het voordeel daarvan is dat ze hun verdediging laten zakken, en bijgevolg een vogel voor de kat zijn. Mij erkennen of herkennen, nooit, maar mij onderschatten als tegenstander, altijd. Story of my life. Ze graven voor mij een put, maar ik heb in die put leren overleven, zodanig dat aangezien het enerzijds overduidelijk is dat ik aan de eenvoud genoeg heb om gelukkig te zijn, en anderzijds de mensen rond mij aan die eenvoud overduidelijk niet genoeg hebben, ik mijzelf genoodzaakt voel om te besluiten dat ik met minder gelukkiger ben dan de anderen. Teneinde voor mij een put te graven, snoeien ze in de pracht en de lof, zaken die al geen deel uitmaakten van mijn inventaris van bij het begin. Wie voor een ander een put graaft, staat er zelf in hè. Maar pracht en lof zijn surrogaten voor de good stuff, pracht en lof zijn slechts verdovende roesmiddelen, hoogmoed dat geen gemis opvult, maar het gat alleen maar groter maakt. Dat weet de duivel handig uit te spelen door de zondaars uit zijn imperium op zijn minst op dat vlak te verenigen, dat ze als een leger als één man zijn, met als doelwit: de mensen die een goede aard hebben, rechtvaardige mensen dus. Collectieve verblinding smaakt zoet op de tong van de duivel, maar ze mogen als een leger als één man zijn. Gans een leger, of slechts één man, dat verandert niks aan het feit dat ze onderworpen zijn aan de voorwaarden van het imperium van de duivel, en dat ze allemaal één voor één verloren gaan.

Het boek dat ik geschreven heb, is een huis dat ik gebouwd heb, en wanneer het huis af was, ben ik er gaan in wonen. Vroeger had ik geen huis. Vroeger kwamen de mensen onmiddellijk binnen, kwamen naar boven en doken in mijn bed, en ze neukten mij. En ik was altijd geneukt. Nu neuken ze mij niet meer. Mijn huis is in een bos gelegen dat moeilijk bereikbaar is, en er zijn hekken rond. En als de mensen naderen, ben ik daar altijd, en ik zie door het venster wie ze zijn, en welke hun bedoelingen zijn. En ik zie onmiddellijk of ze mij willen neuken. Maar dan ben ik het die hen neuk. Want ik sluit het hek, en ze hebben geen enkele toegang meer. Mijn boek staat op het internet, en je bent vrij om mijn huis te betreden. Maar ik ken u: Je wil me alleen maar neuken. Doch na een tijdje stel je vast dat dat niet kan. Dus dan word je gefrustreerd en ga je weg. Je kwam tot bij mij om mij goed nieuws te vertellen. Maar als je op de terugweg bent, weet ik, dat het geen goed nieuws was, wat je op het punt stond mij te vertellen.

Zoals de zaken er nu voor stonden lag er in zijn leven niks in het verschiet behalve zorgen en miserie. Hij stond nergens in het leven. Hij was verondersteld positief te denken maar deed het tegenovergestelde met veel enthousiasme. Hij had het zwartste levenspessimisme met de grootste onderscheiding leren hanteren. Was hij niet toch een klein beetje een aansteller? Was zijn kijk op het leven niet een beetje pessimistisch? De mensen dachten dat hij expres de martelaar uithing om hen te kloten. Daar was hij niet over aan te spreken. Om op te merken dat hij pessimistisch was moest men niet over buitengewone gaven beschikken, want zwartkijken was wat hij deed.

Wil je je niet verlagen tot het niveau van de mensen die het niet weten? Als je dat wel wilt doen moet je kunnen denken zoals de mensen die het nog moeten leren, en dat betekent dat je er van moet uitgaan dat die persoon nog niets weet over dat welbepaalde onderwerp. Dat betekent: Jij, jij die iemand iets wil aanleren, ga jij je gedachten verplaatsen in het hoofd van iemand die er niets van kent? Ga je dat kunnen zonder je minderwaardig te voelen? Je moet eigenlijk kunnen denken zoals iemand die er niets van kent om te weten op welke manier de dingen die hij moet leren kennen hem aangereikt moeten worden. Wat ik bedoel is: Je moet van de ladder af gaan totdat je met je voeten op de grond staat, en vanaf nul herbeginnen, en je trots boven laten. Het is een vernedering en een bescheidenheid waar de meeste mensen zelfs niet van bewust zijn, laat staan dat ze het ook effectief zouden doen, of daartoe bereid zouden zijn. Maar laat het aanleren van nieuwe kennis over allerlei onderwerpen niet enkel en alleen over aan mensen die in het onderwijs staan. Ik raak hiermee een groot probleem aan omdat eigenlijk de meerderheid van de mensen de vaardigheid zouden moeten hebben om andere mensen nieuwe dingen aan te leren, maar de mentaliteit van de mensen op dat vlak veranderen is heel moeilijk.

Ik denk niet dat ik in deze tekst de waarheid ga zeggen, maar goed, als ik dat van plan ben schrijf ik waarschijnlijk nog altijd dingen die veel meer waar zijn dan... Ja, ik ga niet zeggen dan wat, maar het is eigenlijk wel duidelijk dat er iets na de dan komt, zelfs als ik niet zeg wat dat is.

NIEUW WOORD: overtuigingswaardigheid! Je bent niet overtuigend tenzij je waardig genoeg bent.

Elke dag check je alles: je lichaam, je geest, wel, niet alles maar veel, en het zijn altijd dezelfde dingen die goed zijn, en dezelfde dingen die slecht zijn, dus de goede dingen, en de slechte dingen, de kloof daartussen ga ik groter maken.

Gedraag u als een volwassene. Ik zal u als een kind behandelen.

Doe normaal. Ik ben klojo. Klojo kan het niet. Klojo kan het. Niemand zal mij helpen. Ik mag sterven maar dat zal niet in de liefdevolle nabijheid van mijn naasten zijn. God zegt alleen: sterven ja maar is er vrede? Er is nooit vrede geweest. Alleen serieus is vrede. Het leven is nooit serieus geweest. Maar tracht toch normaal te doen.

Als je denkt dat ik niet goed ben en niet blij ben, ben je niet verondersteld te denken dat de persoon die jij denkt dat ik ben overeenstemt met de persoon die ik werkelijk ben.

De dominante persoon, en personen in mijn leven, denken zo: onze mening(en) over de fouten die je gemaakt hebt in je leven, en ook nu op dit moment maakt, en onze meningen over de wetten die beslist in de eeuwigheid niet van hun sokkel zullen gewrikt worden, ja onze meningen over de wetten die beslist eeuwig zullen standhouden en nooit zullen vallen, en er is trouwens niemand die daar aan twijfelt, dat zijn wetten die jij helaas met de voeten treedt en waar jij helaas de zwaarste straf, namelijk de hel, voor moet ondergaan. Jouw meningen daarentegen hebben helaas niet de nodige ernst, zijn niet serieus, en jouw meningen zijn zo zot dat niemand er in feite hoort mee rekening te houden, en niemand zal er ook mee rekening houden, in feite is elke gedachte die in jouw hoofd opkomt zonder een enkele uitzondering zo onzinnig en zo zot dat wij het niets moeten achten, en er is geen enkel causaal verband tussen welk idee dat in je hoofd opkomt dan ook en welke zaak of welk ding dan ook, dat voor wie dan ook belang zou kunnen hebben. Het is maar normaal dat wanneer jij je mond open doet om iets te zeggen, wij met lege ogen en dove oren moeten toekijken hoe de klanken uit je mond komen die niets betekenen, en blij zijn als dat zo snel mogelijk voorbij is, omdat we dan ons interessant leven kunnen verderzetten.

Er bestaat alleen komen en gaan, meer bestaat niet. Maar komen bestaat niet, en gaan bestaat niet. Dat bestaat dan weer wel.

Als je onschuldig bent, en je beeldt je in dat de tijd blijft verstrijken, en alle gebeurtenissen blijven stilstaan, dan is die alleronschuldigste onschuld na een paar seconden al veranderd in iets dat je begint te wantrouwen, en nog een paar seconden later verandert dat iets dat je begint te wantrouwen zonder reden in...

De fameuze rechtbank met zogezegde rechters die met de jurisdictie van een zatlap oordelen zijn vooral kampioen in vragen stellen. Als je niet AL DE antwoorden hebt, op AL DE vragen die ze stellen, heb je ongelijk. Ik heb niet al de antwoorden. Maar ik zie wel dat je lege ogen hebt en dove oren en dat je vol haat bent en dat je jezelf interessant vindt.

Je kan gelijk hebben en dat kan je goed uitkomen, of je kan gelijk hebben en dat kan je niet goed uitkomen. Als je door omstandigheden of door wat er gebeurd is er toe gebracht wordt te denken dat je gelijk hebt en dat je dat niet goed uitkomt, is dat iets dat ik beschrijf als: Het geval waarbij gelijk hebben en de vaststelling dat je dat niet goed uitkomt twee polen zijn die elkaars tegengestelden worden, en dat is iets dat niet de bedoeling is. Het is een geval waarbij je gelijk hebben, en de vraag of je dat wel of niet uitkomt gaat scheiden, en over die twee dingen afzonderlijk gaat nadenken, dus je gaat ze eigenlijk van elkaar loskoppelen, en dat is dus niet de bedoeling. Wat gewoonlijk, ik bedoel meestal in dat geval gebeurt, ik bedoel wat daar gewoonlijk de oorzaak van is, is het feit dat de duivel je zintuigen sluit waardoor je het woord van God niet meer kan horen. Inderdaad, ervoor zorgen dat je het woord van God niet meer kan horen is precies de bedoeling van de duivel, en hij doet dat op die manier: door je zintuigen te sluiten zodat je van je zintuigen niet meer gebruik kan maken op een normale manier, en dus niet aandachtig kan zijn. Kan de duivel dan de zintuigen van een persoon sluiten zonder het bewustzijn van die persoon te verminderen? Nee, maar dat gebeurt dan ook, en trouwens het bewustzijn van een mens verminderen is voor de duivel geen probleem, op voorwaarde dat het woord van God niet altijd voorhanden is, want het woord van God is wat de duivel haat, en de duivel heeft geen enkele macht over het woord van God, en de duivel heeft evenmin macht over mensen die naar het woord van God luisteren. Dus de regel is: Luister naar de regels. De wet is: Luister naar de wetten.

Als ik u zeg: Ik sta op, en ik ben direct op het einde van een doodlopende straat, waar mijn waardigheid eigenlijk direct om zeep is. Ge kunt dat op verschillende manieren bekijken. Maar ja, denken, daar staan wel beperkingen op. Omdat ik zot ben? Nee, omdat gij maffia zijt, ja. Er staat geen rem op het geweld, de manipulatie, de leugens en het bedrog. Ja... uitgestoten, dat weet ik, dat weet ik. Ja, het is een heel groot paleis ze. Die boze man moet hier niet komen ze. Het is een heel groot paleis ze. De lach op mijn gezicht. Er zijn dus veel mensen die gaan leven, en veel mensen die gaan sterven. Ofwel is dat zichtbaar, ofwel is dat onzichtbaar. Onzichtbaar, ik bedoel verborgen. Ja, want waarom onzichtbaar? Heb je iets te verbergen misschien? Herinnert ge u nog altijd niks? Hebt ge de waarheid gezegd? De waarheid... De waarheid... daarom, omdat ik de waarheid gezegd heb. De waarheid... daar geraakt een kind natuurlijk niet uit . Waar geraakt het niet uit? Wel, het systeem dat ze bedenken om u klem te zetten, om u vast te zetten .

Mijn puberteit (en adolescentie) heeft 200 jaar geduurd. Ja, je zegt waarschijnlijk: dat is complete onzin, boulderdash. Mijn puberteit en adolescentie heeft 200 jaar geduurd. Het is toch waar. Het is toch waar. Dat is bittere ernst. In de hel tikt elke seconde tergend langzaam voorbij. Je zal natuurlijk denken: Ach, dat is natuurlijk complete onzin, wat hij nu schrijft.

Een appel is hetzij vers en sappig, hetzij rot en hard. Ja, een rotte appel is niet hard, maar in een rotte appel bijten is wel hard.

Het symbool van een vraag is gekend: een vraagteken. Wat is het symbool van een antwoord?

[Comments Section - YouTube] You wrote: "Never as a kid did I believe the world was quite as evil as it obviously now is. I'll just repeat what you just wrote: Never (as a kid) did I believe the world was quite as evil as it obviously (now) is. Don't tell that to your kids. You should be careful with the words 'believe' and 'evil'. When you were a kid evil wasn't worse, and it wasn't better, it was as wicked as it is now. If you don't believe the world was evil in the 70's and the 80's, can you explain that it sort of pops up out of nowhere or something? The butterfly doesn't pop up out of nowhere. What are you gonna say on the last day, to Jesus Christ, is it something like this? "Well, the world wasn't evil, because there was humanity and compassion, and what believing in God meant at the time, when I was young, was more something like this: It meant we believe in humanity and compassion, and it meant the world is not evil..." You will remember someone warned you in these comments about the mischievous goals of people, an entire generation, that abused the influence that was given to them by ancestors who claimed to follow the true God (but they didn't - they were worshipping false gods all along from the beginning), members of very known Churches, I don't need to name them. I grew up in the midst of people who spent their life denying evil. It's very handy to start off by saying: "I've seen such a change in people." It's a nice way to say: My people are good, and the other people are bad. And all you say after that is just hiding behind your mask, because you know you'll never change. No, it's not a matter of taking a potion, the people didn't change that much, the world didn't change that much. Denying evil... Man, denying evil... This is the end of your comment: "So... if God's Will is to take me - I am ready." I'm just gonna leave you with these words... The worst demons, capable of giving people the worst nightmares, those are the real denyers of evil. I hope you're not one of them. I pray for you. This is just a warning. Repent before it's too late.

[Comments Section - YouTube - I'm only happy when it rains] 90's haha... Thank you Iron Maiden, Nirvana, Marilyn Manson, F.S.O.L., Bobvan, Enigma, The Neon Judgement, Aphex Twin, Ozric Tentacles, The Clash, PiL, The Cassandra Complex, Björk, LTJ bukem, Autechre, Caustic Window, Entombed, à; Grumh..., Anne Clark, Beck, The Cure, Massive Attack, Orbital, Alanis Morissette, Sex Pistols, The Sisters of Mercy, Sepultura, Carcass, Tori Amos... I listened to these artists in the 90's, but a few are older. It's always the same artists in my list I'm the only one to mention, but I'm starting to accept it, I'm working on it. Mentioning those amazing artists is always a pleasure. If I make a podcast with my favorite songs on YouTube, which I did, and sort it by popularity, I need to hold the list upside down in order to have my favorite tracks on top. It's always been like that. Turn the world upside down, huh... That's how I named my podcast: Hold it upside down - the top is in the bottom. That's what being happy when it rains is about isn't it? Yeah, kinda.

[Comments Section - YouTube - Diffamavi Thebarum Potentes] It's 2 in the morning, and I feel empty. But one day I will be recognized as an artist. If not, THEN I WILL BE SAD! I feel less empty already. Why are people participating in a system that encourages people to pay for advertising, and turn their art into money? Because the system is called capitalism of course. Well, I will be recognized as an artist anyway, without paying one dollar, and without paying one euro. Capitalism, or not capitalism.

Het zijn die dingen die ons interesseren.
Het zijn die dingen die we willen weten.
Het is het moment dat we daar binnen zijn.
Het is vanbinnen, een plaats waar het kleiner is.
Het zijn die dingen die voor u belangrijk zijn op dit moment in uw leven.
Het zijn ook de dingen die gebeurd zijn op het moment zelf.
Het moment zelf is tijdens de nacht, en ook tijdens de dag.
Het zijn de dingen die van belang zijn in uw leven vanaf het begin.
Het zijn de dingen die je daar denkt, op het moment dat je op die plaats bent, vanbinnen, waar het kleiner is.
Het zijn geesten die u zeggen: Dat moet je wel denken.
Het zijn geesten die u zeggen: Dat moet je niet denken.
Het is wat je op dat moment zelf echt denkt dat het verloop van je leven verandert.
De goede mensen gaan naar de hemel.
De slechte mensen gaan naar de hel.
Het is niet iets dat je moet denken, maar iets dat je moet doen.
Het is een plaats waar de machten van veel mensen botsen.

Het zijn allemaal vrienden.
Ze hebben niks gedaan.
Er is geen veroordeling.
Iedereen is blij.
Ik zie alleen maar blije gezichten.
De zon straalt.
Lachen is gezond.
Patron hier, patron daar.
Bla bla bla.
Waarom maak ik mij druk?
Ik moet kalm blijven.
Ik begrijp het niet.
Dat is heel veel liefde en heel veel onschuld.
En dat is heel veel ontucht.
Kijk ik mag dan wel beweren dat mijn identiteit niet bestaat, maar ontucht bestaat wel volgens God.
Ik ben haar vriend.
We zijn allemaal vrienden en familie.
Het is toch waar.
De belijdenis van de trots van de dood.

I'm a grown man and I make good food because I care about myself. Because good food is healthy and I like to care about myself and care about good health. And so you find that it's very irritating, it irritates you very much, and I'm not allowed to do that. And so I go to hell. And so I think I'm gonna die then, because it irritates you, that I do that, that I care about me and make good food, it irritates you and you can't stand it, and that's why I'm condemned and that's why I think I'm gonna die.

Dit is een inleidende tekst op een video, die ik op mijn YouTube Channel gemaakt heb, die dezelfde naam heeft.

Ik heb uit bronnen (ik herinner mij niet meer welke bronnen) gehoord dat de hersencellen die de motoriek van de linker helft van het lichaam aansturen in de rechter hersenhelft zitten, en de hersencellen die de rechter helft van het lichaam aansturen in de linker hersenhelft zitten. Ik heb die informatie niet geverifieerd, ik heb ook geen geneeskunde gestudeerd of iets dergelijks, maar ik vind het gewoon een interessante gedachte dat in elk organisch leven, tenminste ik vermoed in vrijwel elke vorm van organisch leven, dingen zijn die omgedraaid zijn alsof ze door een spiegel weerspiegeld worden, in het algemeen, patronen en dergelijke, maar ook ideeën. Nu, het meer bewuste (in tegenstelling tot het onbewuste) deel van de hersenen is vooral gelokaliseerd in frontale delen van de hersenen (vooral in de cortex heb ik menen te begrijpen), maar goed, dat heb ik in een wetenschappelijke uitzending gezien op TV. Nogmaals, als ik hier een vreselijke wetenschappelijke flater heb begaan, het gaat voor mij niet om de wetenschappelijke kant (of perspectief). Veronderstel dat er bijvoorbeeld een kant zou zijn van de hersenen die het logisch denken voor haar rekening neemt, en de tegenovergestelde kant het artistieke denken voor haar rekening neemt. Waar ik naartoe wil gaan is: ik weet niet welke de logische kant, en welke de artistieke kant zou kunnen zijn, en dat maakt voor mij ook niet uit. Wat voor mij uitmaakt is: Ik ken het logisch denken en het artistiek denken toe aan twee hypothetische zijden die tegenovergesteld zijn, want de afstand tussen logische ideeën en artistieke ideeën is vaak heel groot, zodat er volgens mij vanzelf een oppositie tussen beide ontstaat, maar de concrete visualisatie ervan met twee hersenhelften is maar een hypothetische beeldvorming ervan. Het is niet zo dat indien er twee tegenovergestelde kanten zouden zijn, dat noodzakelijkerwijs zou betekenen dat er een situatie zou ontstaan waarbij er een evenwicht moet bewaard worden tussen beide zijden, en dat dit evenwicht bewaren voor problemen zou kunnen zorgen. Mijn moeder heeft altijd weinig waarde gehecht aan logisch denken. Ze denkt dat alle ideeën die altijd geassocieerd worden met logisch denken weinig waarde hebben, dat logica in het algemeen weinig waarde heeft. 

Als ik kwalen, ik bedoel lichamelijke kwalen heb, is dat in 90% van de gevallen aan de linker kant van mijn lichaam. De locatie van het deel van de hersenen die de lichaamsmotoriek aanstuurt van een bepaalde zijde van het lichaam, kan zich in de tegenovergestelde hersenhelft bevinden. Indien ik specifieke lichamelijke problemen heb, die van uiteenlopende aard kunnen zijn, maar zich in 90% van de gevallen aan de linkerkant van mijn lichaam voordoen, kan dit een verband hebben met problemen waarvan de origine zich in mijn rechter hersenhelft bevinden. Alles is met elkaar verbonden, dus psychisch en fysisch zijn ook met elkaar verbonden, net als al de rest, niet zozeer vanuit wetenschappelijk perspectief, maar eerder vanuit het perspectief: Alles is met elkaar verbonden. 

Nu ga ik drie elementen op een rijtje zetten, zodat waar ik naartoe wil gaan duidelijk en overzichtelijk wordt. Volgens mij heeft God alles wat bestaat in het universum uit hetzelfde vaatje getapt, maar goed. Ik ken het logisch denken en het artistiek denken toe aan twee hypothetische zijden die tegenovergesteld zijn, want de afstand tussen logische ideeën en artistieke ideeën is vaak heel groot, zodat er volgens mij vanzelf een oppositie tussen beide ontstaat. De oppositie die tussen die twee kanten ontstaat maakt het echt heel ingewikkeld. Dat is het eerste element, een psychisch element. 

Het tweede element is dat volgens mij in vrijwel elke vorm van organisch leven op aarde ideeën en patronen zijn die gespiegeld worden, waardoor symmetrische dingen ontstaan, waardoor dingen omgedraaid worden, waardoor dingen die aanvankelijk links waren rechts terechtkomen en omgekeerd. Dat is het tweede element, het tweede element verbindt het eerste en het derde element. 

Het derde element dan. Een patiënt gaat op consultatie bij een dokter. De dokter moet een diagnose opstellen, dat is stap één, en daarna komt de therapie, dat is stap twee. Goed, dat zijn twee zeer eenvoudige stappen, dat is natuurlijk een basis voor alle aandoeningen in het algemeen. Dat klinkt flauw, maar dan moet de dokter het doen natuurlijk, en dat is natuurlijk niet altijd gemakkelijk, dat kan soms zelfs heel moeilijk zijn. Stap één is een diagnose opstellen, dat betekent: Wat is de ziekte van de patiënt? Ik kan dat op mijzelf betrekken, en het antwoord op de vraag wat mijn ziekte is, ken ik niet. Dus de eerste stap, de diagnose opstellen, dat lukt al niet. Erkennen dat ik een psychische ziekte heb is iets waar door sommige mensen, veel mensen, misbruik van gemaakt word, en dat doe ik niet. Ik benoem mijn probleem als een ziekte om twee redenen: Ten eerste omdat de benadering, het feit van mijn probleem vanuit zo een perspectief te benaderen, volgens mij de beste manier is om een oplossing te vinden. Ten tweede: omdat ik eigenlijk geen enkele andere manier zou kunnen bedenken om mijn probleem te bekijken, die een oplossing zou kunnen bieden. Ik noem het zo, ik benoem het als een ziekte. Ik zal toch een ander alternatief als voorbeeld geven, zodat u op zijn minst even denkt: O ja, er zijn weinig alternatieven. Stel dat ik het een vloek noem. Mijn probleem is overduidelijk een vloek, dat is onweerlegbaar. Waarom noem ik het dan wel een ziekte en niet een vloek? Om die reden: de aard van een vloek maakt dat het geen bewerkbaar gegeven is, het is als een brandend stuk houtskool dat je in je hand houdt, je laat het meteen vallen, na één seconde is je hand al verbrand. Het woord vloek is zoals een stuk brandend houtskool, snap je? Daarom gebruik ik het woord ziekte in plaats van het woord vloek. 

Stel dat je met een handicap geboren bent en je zit al gans je leven in een rolstoel. Je hebt in de bijbel gelezen: O, Jezus genas de zieken, en de kreupelen, en de doven, en de blinden... Ja, dat is fantastisch, maar je zit nog altijd in je rolstoel, je zou ook wel gewoon willen rechtstaan, en gewoon wandelen, snap je? Ik zit niet in een rolstoel, maar ik ben wel geboren met mijn ziekte, en ik zoek al gans mijn leven naar het antwoord op de vraag: Wat is mijn ziekte? Het verstokte conflict met mijn moeder is een gegeven dat een grote rol speelt in het zoeken naar het antwoord op de vraag: Wat is (de origine van) mijn ziekte? Dat is een vaststaand feit, en niet enkel het onoverzichtelijke totale beeld van dat conflict, maar ook in het bijzonder het feit dat ze denkt dat logica weinig waarde heeft in het algemeen, en alle ideeën die altijd geassocieerd worden met logisch denken weinig waarde hebben. Ik daarentegen hecht veel waarde aan logisch denken. Ik denk dat de mensheid zonder logisch denken zondermeer in een achterlijke staat zou vertoeven. Logisch denken is licht, verstand, en de schoonheid van intelligentie en logica zijn nauw met elkaar verbonden, of verweven, hoe je het ook wilt noemen... 

Ik weet niet wat mijn ziekte is, maar ik weet dat het nauw verbonden is met het feit dat mijn moeder een afkeer heeft van logisch denken, en het conflict dat daar het resultaat van is. Het klinkt gek, maar ondanks dat ik niet weet wat mijn ziekte is, ben ik er vrijwel zeker van dat 90 tot 99% van wat ik in deze video geschreven heb over mijn ziekte gaat. Ik weet niet wat mijn ziekte is, maar ik weet dat het de linkerkant is, dus genees alstublieft mijn linkerkant. 

Ik zeg dat ik op het vlak van artistiek denken sterker ben dan op het vlak van logisch denken, en dat dat voor mijn moeder een probleem stelt, omdat ze door haar rivaliserende houding niet toelaat dat ik op het vlak van artistiek denken sterker ben dan op het vlak van logisch denken, omdat artistiek denken haar sterke kant is. Ik zeg dat, en als ik dat zeg, is dat dan een probleem? Wel, dat is mijn ziekte, dat is mijn linker kant, en een ziekte is een probleem, dacht ik. Dat is de diagnose, waar is nu de therapie? Waar is de Jezus die de mannen en de vrouwen die in een rolstoel zitten laat rechtstaan?

Weet je welk onderscheid er speelt als je het verschil tussen angst hebben en bang maken analyseert? Onmiddellijk nadat je iemand bang gemaakt hebt, is hij boos, en als hij boos is, is hij niet bang. 'T is te zeggen, met onmiddellijk nadat je iemand bang gemaakt hebt, bedoel ik, onmiddellijk nadat zijn angst weg is. Dan wordt hij boos omdat je hem bang gemaakt hebt om onrechtvaardige redenen. Het zijn onrechtvaardige redenen, inderdaad, en al ben je de koning, of al zou je de koning zijn, of al zou je de koningin zijn, je klampt je vast aan de macht, zelfs al is het onrechtvaardig, en je vastklampen aan de macht betekent je angst uitstralen, want je angst uitstralen, is je glorie en je hoogmoed, en daar ben je trots op. Bang maken is de voorkant van de golf, en angst hebben is de achterkant van de golf.

Wat heeft dat met deuren te maken? Wel, het verband tussen dat en deuren heeft te maken met tevredenheid. Hoe dan? Wel, als ik plezier heb, beschouw je dat niet als plezier, omdat het zogezegd minderwaardig is. Je beschouwt mijn plezier als minderwaardig. Je zegt aan andere mensen: Ach, laat die mensen maar achter, die mensen zijn niet tevreden, die mensen zijn nooit tevreden, en dat heeft met problemen te maken, dat is iets dat altijd problemen met zich meebrengt. Maar het is niet alleen dat. Je beschouwt mij als een persoon die niet tevreden is omdat ik zogezegd geen plezier heb. Ik heb wel plezier, maar je beschouwt mijn plezier niet als plezier, want je beschouwt mijn plezier als minderwaardig. Sterker nog: je hebt liever dat ik geen plezier heb, je hebt liever dat ik niet tevreden ben. Als ik tevreden ben komt er van jou nooit een reactie, behalve mij aankijken met lede ogen en denken: ach, wat is die man toch weer ontevreden, hij is altijd ontevreden en hij ziet er weer zo droevig uit. De enige uitzondering daarop, het enige dat echt letterlijk een reactie van jou daarop is, dat is wanneer je zegt: Wanneer ga je eens een lach op je gezicht tonen man, wanneer ga je eens wat vrolijker zijn? Als ik plezier heb, heb ik een reden om tevreden te zijn, maar je hebt liever dat ik geen reden heb om tevreden te zijn, want als ik wel een reden heb om tevreden te zijn, heeft het vanuit jouw perspectief geen zin om mij bang te maken. Want je wil golven blijven maken, je wil bij de mensen blijven horen die aan de voorkant van die golf zijn, want je wil die angst blijven uitstralen, omwille van de macht die bij die angst hoort, vanwege de trots en de glorie die daar bij hoort, want dat is pas echte, waardige, tevredenheid, dat is pas echt waardig plezier, dat is echte tevredenheid en plezier die superieur zijn, niet zoals mijn tevredenheid en mijn plezier, die inferieur is.

Van de dood komt de rust. En de dood komt bij de vrouw. Bij de man komt alleen hellevuur. En de dood ligt op het kerkhof. En de vrouw draagt een rouwkleed. En haar rouwkleed verstikt het hellevuur. Ze wil niet samenleven maar ze wil mij behouden. Geluk is fragiel. Black people don 't have black skins. Black people have black souls. Als er onweer is boven de zee ben ik dat. Er is heel veel verdriet. Heel veel dingen die onverwerkt zijn: allemaal verdriet. Als je jong bent, dan ben je een slechte. En als je oud bent, dan ben je een zondaar. Nee, ik neem geen schuld op mij. Ik moest mij te pletter bedelen om een beetje hulp te krijgen. Ik wil niet bedelen, ik heb het al veel te veel gedaan. Bedelen is voor honden. Ze hebben mij weggejaagd zoals een straathond. I know my rights. Thank you. Het kerkhof ligt inderdaad aan het einde van een koude straat. Do you feel the pain? I feel a lot of pain. En de dood heeft een lange zeis, en maait al het leven weg met heel grote halen. En de dood heeft een monsterachtige kop en lange kromme tanden die uit zijn mond steken. En de pijn sterft een eenzame dood. Er komt zeker geen begrip, noch troost, noch verzoening.

Ce n'est pas la case noir, c'est la case noire, ça c'est une erreur. Tout le monde fait tout les jours des erreurs. C'est bien pourquoi on doit se repentir. Ah les religions, c'est intéressant. Une chose qui est à la base des doctrines de toute bonne religion est se repentir. Qu'est-ce que se repentir signifie exactement? En somme, se repentir c'est deux choses: Premièrement reconnaître que des erreurs se sont produites. Et deuxièmement avoir l'intention de solutionner les problèmes qui s'ensuivent, et essayer de les solutionner. Je n'en dis pas plus.

Bon, quelles sont les conséquences si on ne se repent pas? Voyons voir. 

Tu ne tueras point, certainement pas à cause de quelqu'un qui n'a rien fait de mal. Donc si quelqu'un fait quelque chose de mal et qu'on ne se repent pas, ça veut dire que soi-disant cette personne n'a rien fait de mal, parce que se repentir commence par reconnaître les erreurs, ce qui n'a donc pas eu lieu. Maintenant, je ne suis pas très intelligent, mais je sais qu'en général, quand il y a des conflits, c'est mal. Les conflits c'est pas bien, c'est mal.

Par exemple, je vais donner un exemple, si quelqu'un est ta meilleure amie, ce n'est certainement pas ton pire ennemi. Si ta meilleure amie est ton pire ennemi, ça n'est pas possible. Parce que si ta meilleure amie était ton pire ennemi, je veux dire supposons que ta meilleure amie serait ton pire ennemi, ça c'est un conflit, ce ne serait pas bien, ce serait donc mal. Maintenant, je ne comprends pas grand chose, mais ça c'est un conflit, ça c'est donc mal. D'accord? 

Je vais vous donner un autre exemple de conflit. Suppose que quelqu'un a fait du mal à quelqu'un d'autre, alors il ne faut pas penser que cette personne, qui a fait du mal à quelqu'un d'autre, n'a pas d'ennemis. Parce que si on pense de quelqu'un qui a fait du mal à quelqu'un d'autre: Oh, oui, cette personne a fait du mal à quelqu'un d'autre, mais malgré tout on va penser que malgré que cette personne a fait du mal à quelqu'un, cette personne n'a pas d'ennemis, ça c'est une erreur. Quelqu'un qui a fait du mal à quelqu'un d'autre a des ennemis. Si on dit que quelqu'un qui a fait du mal à quelqu'un n'a pas d'ennemis, ça c'est un conflit, c'est mal, les conflits sont mal!

Maintenant que ça c'est dit, un conflit et quelque chose de mal, donc les conflits et le mal, un ange ne représente pas ça. D'ailleurs, une fleur ne représente pas ça non plus. Un ange ou une fleur, que ce soit l'un ou l'autre, ne représente ni un conflit, ni le mal. Et comme ça je vais vous donner encore un troisième et dernier exemple de conflit. Si on emploie les représentations d'anges et de fleurs pour camoufler des conflits et pour camoufler le mal, c'est comme si soudainement des représentations d'anges représentent des conflits et le mal, et ce serait comme si soudainement des représentations de fleurs représentent des conflits et le mal. Si ce serait le cas, ça serait une contradiction abominable, tout comme chaque exemple que j'ai donné d'ailleurs.

Once Upon a Time, there was a woman, and she was very powerful. So because she was powerful she started thinking that she was very important, that's why the power went straight to her head. She always claimed that she had no enemies, no enemy at all really, not one, because if she would have an enemy, that would mean that there would be a reason to, and there certainly wasn't, because if there would be a reason to, that would be very bad, very very bad, so there certainly wasn't an enemy, not one. So "everyone agrees" that there aren't any, but if there would be enemies, hypothetically, then they would not be anywhere near her, but in a place very far away. In fact they would be so far away that they would be in a place that no one's ever seen. So she built a high wall, it's a very high psychological wall, and very thick also, it's that high that no one has ever managed to get on the other side of the wall, but she forgot to mention that Jesus Christ is also on the other side of the wall. That's the wall of wrath, the horror of this age.

Voor God is het begin Adam en Eva die gevallen zijn, en het mensdom dat gevallen is. De duivel had Adam en Eva verleid, hij had ze gezegd dat als ze in de appel zouden bijten, ze een perfecte kennis zouden hebben van goed en kwaad. Maar ze zijn gevallen, en het mensdom is gevallen. Voor God zal dat altijd het begin blijven: een appel. Maar voor mij zal dat nooit het begin zijn. Voor mij is het begin niet een appel, maar een stukske chocola. Dat zal altijd zo blijven. Al wat in het begin gebeurt, zit in uw kop, in mijn kop, in uw kop, in iedereen zijn kop, en dat blijft daar, dat geraakt daar niet meer uit. En voor mij zal wat er in het begin gebeurd is altijd dat blijven: Ik vraag aan iemand of hij, of zij, een stuk chocola wil hebben, en het antwoord is: O nee, dank u. En het beeld dat in mijn kop zit, en dat zal er niet meer uit geraken, is dat ik het kleine, lelijke kindje ben, en het zwakke kindje, en het slechte kindje, en van zo een kindje moet je geen stuk chocola aannemen. En als je van zo een kindje zelfs nog niet een stukje chocola aanneemt, dan zal je als dat kindje iets wil zeggen, je dat wat het kindje wil zeggen zeker niet aannemen. Dat zal altijd het begin blijven (voor mij), want ik weet heel goed dat als ze van mij nog niet eens een stuk chocola willen aannemen, dat ze dan als ik iets zeg, ze dat wat ik zeg zeker niet zullen aannemen, en ik zal ook het vertrouwen niet hebben om overtuigend te zijn, en dat zal zo blijven. Misschien heb ik wel het verstand om een belangrijke preek te schrijven, maar ik zal niet achter het altaar in de kerk gaan staan, en in de microfoon mijn preek ten berde brengen. Dat ook, maar ik zal zelfs de meest gewone en eenvoudige dingen niet aan mensen zeggen. Waarom? Omwille van een gewoon stukje chocola. Want dat stukje chocola, dat is het begin, dat zit in mijn hoofd, in uw hoofd, en dat zal zo blijven, dat geraakt er niet meer uit. Misschien kan God zeggen: Er is wel een verband tussen wat volgens mij het begin van de mensheid is, en wat volgens u (uw) begin is: De mensen willen uw stuk chocola niet aannemen, misschien hebben ze ongelijk, maar Adam heeft de appel van de duivel wel aangenomen, en daarin had hij ongelijk, maar misschien moet je eerder uitgaan van de gedachte dat er niet noodzakelijk een verband is tussen niet een stuk chocola van u aannemen, en niet wat je zegt van u aannemen. Ja, je kan dat denken. Ik denk dus dat er wel een verband is.

Als er niet een gans volk was, die niet wil getuigen, dan zou er wel een reden bestaan. Als ze wel zouden getuigen, dan zou er een reden bestaan om de persoon in wiens schoenen ze hun schuld en boosheid geschoven hebben vrij te pleiten. Judas gaf Jezus een kus op het laatste avondmaal. Er wordt gezegd dat Judas een verrader is en in de hel is. Vanuit het perspectief van Radu Radu, zeg maar de verraders, zijn mensen die getuigen verraders, dus getuigen ze niet, zoals Judas dus hè.