The world will change from below. Dat is juist, maar daar moet wel direct een voetnoot bij geplaatst worden. Als door een beter ideaalbeeld, een beter Godsbeeld, het wereldbeeld van een mens mooier wordt, dan valt de realiteit, met waarheid en al, een dikke klop naar beneden. Dan wordt de lat hoger gelegd, omdat de referentie dan hoger ligt. De referentie staat bovenaan, niet onderaan. Dat is de voetnoot bij "de wereld zal langs onder veranderen, " dat de referentie bovenaan staat, niet onderaan. En toch zal de wereld langs beneden veranderen. Want beneden is de referentie hoog, en boven is de referentie laag. Ma ge moet het ni ingewikkeld maken hè. Ge moet het simpel houden. De waarheid, en de waarheid van de realiteit zijn niet hetzelfde. De waarheid heeft de wereld gered; de waarheid van de realiteit daarentegen is kommer en kwel.

Er is geen genade en naastenliefde onder de mensen. En dan zegt ge: "Ik begrijp dat. " En ik begrijp wel waarom ge dat zegt, dat ge dat begrijpt, namelijk wegens gebrek aan begrip. Ge begrijpt de diepte van het allesomvattende daarin niet, het constante, het alomtegenwoordige. In my childhood, I knew none of that. Boven de mainstream hangt er een zwaard van Damocles. I don 't know if you follow me. Er zijn geen juiste woorden. Er zijn geen correcte woorden. Er is alleen een onmetelijk vacuüm van leugens en duisternis. Als je 's morgens je venster opengooit om een frisse neus te halen, bots je altijd met je neus recht tegen het vacuüm van leugens en bedrog. De kans is groot dat je christenen ziet die zogezegd de bijbel vertegenwoordigen, maar die mensen die zichzelf christenen noemen, die vertegenwoordigen de bijbel niet hè. Als ze één ding met de bijbel doen, is het wel hem misbruiken. De kans dat je door het venster een volk ziet die de bijbel vertegenwoordigt, is reduceerbaar tot een cijfer dat aan nul grenst. Het huidige geslacht van christenen vertegenwoordigt de bijbel niet. Neen. Ze vertegenwoordigen het volk. Je kan niet én het volk, én de bijbel vertegenwoordigen. Het volk van de bijbel én de bijbel vertegenwoordigen, ja, dat kan, ware het niet dat het volk van de bijbel afwezig is. Zolang het huidige gevestigde volk wordt vertegenwoordigd, is er niks nieuws onder de zon, en blijven de fel bejubelde katholieke democratische kapitalistische westerse waarden en tradities verankerd, en is er geen afkeuring, alleen bevestiging. Nee er is niks nieuws onder de zon, en als de mensen nieuwe dingen willen leren, en ze moeten nieuwe dingen leren, dan moeten ze ook accepteren dat het effectief nieuwe dingen zijn. Want ze horen maar al te graag iedereen steeds hetzelfde blijven herhalen. Ja, ze blijven steeds hetzelfde herhalen, maar ze slagen erin - door een twist van de waanzin - dat onder de noemer "vernieuwing" te laten vallen. Dat is een intelligente mens, denken ze dan onder elkaar, maar ondertussen denken ze: ik ben zelf een intelligente mens, want het is nieuw en ik wist het al! Door een of andere twist van de waanzin zouden ze nog een tamzak in zijn graf vernieuwing noemen. Ik zou dat niet onder de noemer vernieuwing laten vallen, maar onder de noemer bevestiging. Dat komt omdat de tradities zoals kameleons zijn: ze veranderen om de haverklap van kleur, maar het blijven wel lelijke monsters.

Mensen vertrouwen blindelings op hun referenties. En waarom zou er met hun referenties iets mis zijn, als die succes en rijkdom opleveren? Het zwaard van Damocles ten spijt, zolang de mensen de problemen voor zich uit, en op de kap van een ander, kunnen schuiven, zullen ze niks te maken willen hebben met al wat echt en diep is. Ze willen niks anders dan rijkdom en oppervlakkigheid. Meer rijkdom, meer, MEER! Hun wens is om daarop voort te borduren. Ze zouden evengoed kunnen zeggen: "Alstublieft vernietig ons. " Het resultaat blijft hetzelfde.

Het volk vertegenwoordigen, dat is wat de mensen willen, want ze spiegelen zich aan het volk, het volk beïnvloedt hen. Dat betekent dat de spotlights op de tamzak in zijn graf schijnen, waardoor die begint te stralen. Dat is zonde. Echte zaken, met een diepere inhoud, blijven dus in de schaduw staan, en automatisch wordt de link gelegd tussen diep, en duister. Diep is duister. En hetzelfde geldt voor glorie. Ja, glorie wordt systematisch zwart gemaakt. Als het volk de confrontatie met wat dieper ligt niet wenst aan te gaan, lijden oppervlakkigere zaken daar uiteindelijk ook onder. Want wat diep ligt vervolgt zijn natuurlijke weg naar de oppervlakte. Dat is de keerzijde van de zonde: ook een zonde.

Underground is niks anders dan een plaats waar individu 's hebben leren overleven in een omgeving die verschilt van hun natuurlijke biotoop. Individualisme is een probleem, ja, maar wel omdat individu 's niks zijn, en niet omgekeerd. Individu 's vormen geen probleem voor de gemeenschap, maar de gemeenschap vormt wel een probleem voor de individu 's. Uiteindelijk vormen sommige individu 's dan toch een probleem voor de gemeenschap, nadat ze door deze tot niks werden herleid, maar da 's een andere zaak. Individualisme is onpopulair tot en met. Individualisme wordt beschouwd als de bron van al het kwaad. En de mensen, gewone mensen, en mensen met overtuigingen, die kreunen en klagen, en dat is normaal, dat is een natuurwet. De persoonlijkheid van een mens is prioritair, en nu wil de gemeenschap iets aan die wet veranderen. Hoe kan je buiten schot blijven als je met natuurwetten morst? Eenvoudige mensen die kritiek geven, en voor hun overtuigingen uitkomen, worden niet bevestigd, alleen afgekeurd. Om bevestigd te worden moet je de tradities eren, en de natuurwetten vertrappelen. De gemeenschap is nog het best te vergelijken met een tamzak in zijn graf, en dat heeft niks te maken met oosterse verlichting, dat is gewoon een simpele, eenvoudige vaststelling. Maar niemand kan het vatten, laat staan dat iemand het systeem zou kunnen omverwerpen, of het tegendeel tot stand brengen.

Ik was ongeveer 21 toen ik het plan om aan de universiteit te studeren opgeborgen heb. Ik heb toen beslist om de universiteit vaarwel te zeggen, en als reden voor mezelf te onthouden dat ik liever mijn eigen gedachten ontwikkel dan de weetjes van anderen massaal op te slaan. Voor zover je zoiets zelf beslist uiteraard. Ja zo ben ik wel, hun weetjes allemaal opslaan in mijn brein, om ze later allemaal te reproduceren zoals een papegaai, da 's niks voor mij. Ik denk dat het gepaste woord hier besmetting is. Er is gebrek aan woorden, doch de mensen zijn niet gretig om de woorden in zich op te nemen. Aan leugens daarentegen is er wel een overaanbod, wat zeg ik, een overaanbod, ja, overdaad. Het verschil tussen woorden en leugens is een beetje zoals het verschil tussen zuiver water en water waar stront in ligt. De arme mensen in India moeten zich wassen met water waar stront in ligt. Leugens zijn ook woorden. Strontwoorden.

1Nephi 10,21: "Indien gij ernaar hebt gestreefd goddeloosheid te bedrijven in de dagen van uw proeftijd, dan wordt gij onrein bevonden voor de rechterstoel Gods; en niets wat onrein is, kan bij God wonen; daarom moet gij voor eeuwig worden verworpen. "

Het gevaarlijke is de kuddegeest. Dat is gemakkelijk: gewoon volgen. Zoals de gnoes. Wat niet zo gevaarlijk zou zijn als de gnoe die voor u loopt in de juiste richting zou lopen, uiteraard. Ik verduidelijk. Ik verwerp uiteraard niet de universitaire leerstellingen, verre van. Toch niet allemaal. Maar de gnoe die voor u loopt is natuurlijk een gnoe die de algemene norm volgt. Dus hij volgt wat algemeen als normaal wordt beschouwd. A, ik hoor al een tegenwerping; de gnoe die u volgt is geen hersenloze gnoe maar een mens met een identiteit. Nee, daar geloof ik dus niet in. Wat ik geloof is dat de mens, of de mensen die u volgt, op de knieën gaan voor goddeloze conventies, en goddeloze goden. Maar ik zou verduidelijken wat gevaarlijk is aan de kuddegeest. Wat er gevaarlijk aan is, is dat men in de kudde hetzelfde resultaat bekomt als bij indoctrinatie, maar zonder door al de moeite te moeten gaan die bij indoctrinatie hoort. Waarom, omdat de identiteit en de individualiteit van het kuddedier te zwak zijn om al die onvoorziene situaties die van buitenaf komen, te zien komen. De ogen van het kuddedier zijn... de kudde, en er zijn veel gevaren die de ogen van de kudde ontgaan. Het is een kuddedier niet gegeven, maar u wel. Wees niet zoals een gnoe, maar zoals een mens, want niet alleen op de gnoe komen gevaren af, maar ook op de mens.

Hier betekent macht: onderwerpen. En nog andere dingen, maar mensen willen zoals God zijn, en macht hebben. Maar als ze hun kostbare macht verkrijgen gebruiken ze die om andere mensen te onderwerpen. Maar macht kan ook voor goede doelen dienen. De almacht van God dient voor goede doelen. Macht van mensen, en ze zijn te blind om te zien dat de mensen al onderworpen zijn, dient bijna alleen om mensen te onderwerpen. Je moet de mensen niet onderwerpen, ze zijn al onderworpen. Onderwerping is pijn en lijden. En de mensen die andere mensen onderwerpen, zijn zelf onderworpen, daarom doen ze het. Het is een vicieuze cirkel. Ze zijn zelf arm, of gaan gebukt onder een juk, en de anderen ook, maar de andere, of de ene, zou het juk van de ene, of de andere op zijn schouders moeten dragen. Als ze één ding zouden moeten doen, is het niet onderwerpen, maar solidair zijn. De mensen zijn hier onderworpen en zwaarmoedig, en dus zijn ze ook niet vrij. Je kan die woorden 'onderworpen ', 'zwaarmoedig ', en 'niet vrij ' in dezelfde zin naar believen met elkaar verwisselen ze, want in een vicieuze cirkel worden eindeloos rondjes gedraaid. Wanneer ik in mijn jeugd heel de tijd depressief was, was ik ook niet vrij. Dus de mensen kijken naar elkaar, maar ze zien geen ongelukkige mensen, want ze zijn hun gebruiksaanwijzing kwijt. Ze zien hen wel, maar ze zien hen niet; ik bedoel ze zien niet dat ze hen zien. Hoe dan ook, dat noemen ze normaal, want als een groep mensen zo talrijk is, moeten ze wel normaal zijn. Normaal is 'hetzelfde '. En 'anders ' is niet normaal. Zo denken de mensen. Ik zeg uiteraard niet dat alle mensen zo denken. Verre van. Doch het is eerder omgekeerd: ongelukkig zijn is niet normaal, zelfs een beetje zot.

Onze professoren geschiedenis kennen een berg aan feiten, maar dat brengt hen niet dichter bij de waarheid. De talloze boeken die ze memoriseren, staan als een muur tussen hen en de waarheid in. Ja, je kan er letterlijk en figuurlijk een muur mee bouwen. Om echter de historische feiten correct te interpreteren, zouden ze de mensen moeten leren kennen. Begrijp de protagonisten en antagonisten uit het verleden, door eerst jezelf te leren begrijpen. Want wie dat niet doet, blijft de historische personages tot het bittere einde kopiëren. Wie dat niet doet blijft in de waan verkeren dat hij de waarheid kent, waardoor hij alleen maar minder naar de waarheid gaat zoeken, tot op het punt dat hij het helemaal opgeeft, en dan is hij volleerd. Zet het journaal aan, en je ziet de geschiedenis van morgen. En is er veel goed nieuws? A neen hè, het is altijd slecht nieuws. Net zoals vroeger. Je moet niet veel weten, maar je moet wel een paar dingen weten. De mensen die onvermoeibaar voor het slechte nieuws zorgen, doorheen gans de geschiedenis, zijn die niet normaal? Zijn die anders? A neen hè, die zijn hetzelfde. Ter herinnering: normaal is 'hetzelfde ', en 'anders ' is niet normaal. Zolang ze volmacht zullen krijgen om voor het slechte nieuws te zorgen, en dat louter op basis van het feit dat ze 'hetzelfde ' zijn, en 'hetzelfde ' doen, is er geen enkele, maar dan ook geen enkele hoop dat het tij zal keren.

Wat is 'anders zijn '? Wat is 'niet anders zijn '? Daar valt oneindig lang over na te denken. Daar ga ik mij niet aan wagen. Er valt ook veel te zeggen voor 'hetzelfde zijn '. Maar in menselijke termen wil 'niet anders zijn ' meestal zeggen: 'niet ongelukkig zijn '. Als iedereen hetzelfde is, en iedereen is gelukkig, dat zijn glory days. Maar the glory days are over. Als iedereen hetzelfde is, en iedereen is ongelukkig, ça va. Het probleem is dat de mensen die hetzelfde willen zijn de hoogste muren bouwen. Ze veroordelen mensen die anders zijn liever tot eeuwige ballingschap. Ja en ze veroordelen mensen die voor verschillen zijn liever tot eeuwige gevangenschap. Ge denkt toch niet dat ze hen enige respect zullen tonen, en de drempel van 15cm hoog die ze voor hun voordeur gelegd hebben, zullen overwinnen? Er moet altijd een drempel zijn. Als er geen drempel is, is er geen respect.

Er is geen conflict totdat er een conflict is. Er is niks mis met die zin hè, daarmee heb ik niks gezegd, right. Iedereen weet dat. Iedereen denkt zo. Waar is het addertje onder het gras dan? Daarmee heb ik heel veel gezegd, want ik denk niet zo. Ik denk zo: ik zit in een conflictsituatie tot wanneer ik mij in mijn schuilplaats kan verschuilen. De waarheid is troost. En troost is een schuilplaats. Ik hou van mijn donkere gedachten. Dat is de vrucht van mijn lijden. Dat heeft recht om te bestaan. Waaronder ik geleden heb mag ik niet zeggen. Zolang we de wetten van deze wereld moeten respecteren, is psychoverminking straffeloos. En ik kan niet zeggen waaronder ik geleden heb, zonder te zeggen onder wie ik geleden heb. Waarom niet? Ik bedoel, waarom kan ik niet zeggen onder wie ik geleden heb? Omdat dat in mijn eigen nadeel zou zijn. Eigen schuld kwijtschelden, daar gaat het om hè. Ook al houdt dat in dat "ze" daar mij mijn eigen identiteit voor moeten doen vergeten. Mijn geheugen, dat is een beetje de vijand hè. Toch vanuit de optiek van helers. Maar zo zijn helers hè: ze praten de wapens goed. In plaats van wapens goed te praten, moeten de wonden geheeld worden. Allee, wapens helen en wonden helen, dat is juist het tegenovergestelde hè. Ze doen juist het tegenovergestelde van wat ze moeten doen. Ze maken lelijk mooi, zwart wit, en vuil proper.

Niemand zou mij kruisigen, zegt u? Misschien, maar de mensen zouden er wel alles aan doen om mij te beletten te preken over onrechtvaardigheid, en over tot inkeer komen. Ze hebben mij nog niet vermoord, maar ze hebben wel alles gedaan, wat in hun macht ligt, om mij te beletten te preken. En wat niet is, kan nog komen hè... Ik heb het recht om mijn mening te zeggen, en het is niet alleen mijn recht, ik zou niet kunnen leven zonder. Er waren zondaars die succesvol waren, en toen kwam een "onverlaat" die vertelde wat ze allemaal verkeerd deden. En ze verkeerden in de waan dat ze dat "crapuul" het verbod om te spreken konden opleggen. Dat konden ze niet. Dat ze in de waan waren dat ze het wel konden, was de prijs van hun succes. Nee, het was al erg genoeg dat die vent niet kon zeggen waaronder hij geleden had. Onder wie hij geleden had. Hun schuld is uitvoerig bewezen, van de zondaars dan, de ketters. Ondertussen is hun onschuld uitvoerig bevestigd. Hun schuld, dat is verzonnen, dat is in mijn fantasiewereld. Dat hun onschuld uitvoerig bevestigd is, dat is in de realiteit, the real world. Doch ik kan ze niet bevestigen met een bevestiging die niks bevestigt. Met andere woorden: ik kan ze niks op de mouw spelden. Of: ik kan ze geen blaasjes wijsmaken. Er is een heler, er zijn helers, er is een scheiding, en dat is op de planeet waar we op rondlopen. De persoon, of personen onder wie ik geleden heb, die zitten in fairyland. Wat de helers van de succesvolle zondaars gedaan hebben om hun grote successen veilig te stellen, is rond hun burcht een diepe gracht graven, helemaal rondom. Want de mensen die de toegang tot hun burcht niet ontzegd worden, weten dat ze niet deugen. De mensen die weten dat ze niet deugen moeten op z 'n minst een oogje dichtknijpen. Allee, alles aan de grote klok hangen en een oogje dichtknijpen, dat is juist het tegenovergestelde hè. Ik doe juist het tegenovergestelde van wat ik moet doen.

Op het Vlaamse platteland zijn wel veel mensen die denken dat ze goed zijn. Ze hebben een zekere invloed of zo, of ze hebben gezag over iets of iemand. Het rare is wel: ik heb een dikkenek, maar tegen die mensen moet ge niet zeggen dat ze een dikkenek hebben hè. Dat zouden ze als een belediging interpreteren. Ik niet: als ze mij een dikkenek noemen pak ik dat als een compliment. Maar goed, het is wel zo dat we aan een dikkenek niks hebben. Alhoewel. Ja, ge moet bescheiden zijn, maar denk eens na. Kijk eens naar mij: ik ben niemand. Als ge niemand zijt, en ge zijt bescheiden, dan kund e uw ziel ni redden hè, dan gaad e naar de hel. Ma kom, ik spreek voor mijzelf hè. Da kan ik ni maken hè, zo leven. Dat is alles behalve bescheiden. Bescheiden zijn als ik niemand ben, dat zou alles behalve bescheiden zijn. Dat is alleen maar goed om de mensen tot overlast te zijn. Maar, en nu spreek ik niet voor mijzelf, veel mensen op het Vlaamse platteland willen goed en bescheiden zijn tegelijkertijd. Hoe doen ze dat? Door zich als een compleet andere persoon voor te doen, dan wie ze werkelijk zijn. En wat moeten ze doen om dat doel te bereiken? Afwezig zitten wezen in een burcht, een burcht met een diepe gracht, helemaal rondom. Afwezig, dat is het sleutelwoord. Maar wat niet afwezig is, is een vergrootglas, een loep. Ja, een loep hebben ze wel nodig, om hun buren onder de loep te kunnen nemen. Als zij het niet zijn die hun rijk op mijn onderwerping wilden baseren, wie zijn het dan wel? Ik zeg op mijn onderwerping, maar ik moet eigenlijk zeggen op de onderwerping van iemand die ik niet was, en niet ben, want mijn echte ik kenden ze niet te goei. Wat houdt die onderwerping in? Buiten vernedering en laster... concreet is dat een morele veroordeling. Mijn antwoord is: vermits ik dat oordeel niet verdien, zie ik mijzelf genoodzaakt om een masker op te zetten. Ja, zoals veel mensen op het platteland een masker opzetten om zich anders voor te doen dan hoe ze werkelijk zijn, moet ik een masker opzetten, om mijzelf te kunnen blijven. Ik heb nooit machtige wapens in handen gehad, maar als ik mij als iemand anders voordoe, dus mijzelf ontken eigenlijk, zonder mijzelf te loochenen weliswaar, hebben ze het opeens veel moeilijker dan ik. Wat veranderd is, zijn de rollen. Er is trouwens geen enkele wet die bepaalt dat rollen ten allen tijde dezelfde moeten blijven. De één die de ander dwingt, dat is gedaan. Dat is voortaan: niemand die een ander dwingt. De mensen die mij niet kennen, maar die mij dachten te kennen, zij zijn het die om zulk een antwoord vragen. En ze hebben nooit geweten wie ik achter het masker was, ook niet wanneer er geen masker was! Denken dat ze goed zijn, terwijl ze niet goed zijn, dat is het probleem dat er aan de oorzaak van ligt. Je rol heb je niet helemaal zelf in de hand, er wordt ons altijd een rol toebedeeld, overal. Wat er aan de oorzaak van ligt dat iemand vast komt te zitten aan een veronderstelde identiteit, die zijn ware identiteit geen eer aandoet, is het feit dat er hem een rol toebedeeld werd die hij zelf niet in de hand heeft.

Als ik niet alleen ben kan ik nooit mijzelf zijn. Als ik niet alleen ben kan ik mijzelf niet zijn, en mij niet ontspannen. Het lijkt raar, maar het is een evidentie. Zichzelf zijn is overigens wel vaker een masker opzetten, dan geen masker opzetten. Zetten mensen een masker op om niet in een hoek te worden gejaagd, of zetten ze juist het masker af om niet in een hoek te worden gejaagd? AHAA! Zichzelf zijn komt uiteindelijk meer neer op VRIJ ZIJN, dan op een vast gedefinieerd punt in de ruimte zijn.

Men zou ons eens de vraag moeten stellen: "Wie zijn jullie, zijn jullie goed? " Die vragen blijven onbeantwoord. Kinderen van de zon zijn we niet, dat is toch duidelijk. Gehoord worden we allerminst, toch niet aan mijn kant. En ik weet dat ik hier niet alleen sta, hoewel ik hier niemand zie. Maar het is beter niet te dichtbij te komen. Not too close, niet te dichtbij met die loep, want de aandacht die we krijgen is van de verkeerde soort, met name de aandacht die men schenkt aan iemand die men niet kent. Wat geeft iemand je die jou niet kent? Ik herformuleer de vraag. Wat is een mooier geschenk, dat iemand je kan geven, dan jou kennen? Zo bescheiden moeten we zijn, in een wereld waar mensen alleen zijn, en door niemand gekend zijn. De mensen aan mijn kant begrijpen het meteen, de mensen aan de andere kant begrijpen er geen jota van. Het heeft geen zin om mijn bic leeg te schrijven om dat uit te leggen. Ik heb mijn halve leven gezwoegd om bruggen te bouwen, maar ik heb uit ervaring, en tot mijn spijt, moeten vaststellen dat haat, bekrompenheid en waanzin de mensen verhindert om de bruggen over te steken.