1 Therefore seeing we have this ministry, as we have received mercy, we faint not;
2 But have renounced the hidden things of dishonesty, not walking in craftiness, nor handling the word of God deceitfully; but by manifestation of the truth commending ourselves to every man’s conscience in the sight of God.
3 But if our gospel be hid, it is hid to them that are lost:
4 In whom the god of this world hath blinded the minds of them which believe not, lest the light of the glorious gospel of Christ, who is the image of God, should shine unto them.
5 For we preach not ourselves, but Christ Jesus the Lord; and ourselves your servants for Jesus’ sake.
6 For God, who commanded the light to shine out of darkness, hath shined in our hearts, to give the light of the knowledge of the glory of God in the face of Jesus Christ.
7 But we have this treasure in earthen vessels, that the excellency of the power may be of God, and not of us.
8 We are troubled on every side, yet not distressed; we are perplexed, but not in despair;
9 Persecuted, but not forsaken; cast down, but not destroyed;
10 Always bearing about in the body the dying of the Lord Jesus, that the life also of Jesus might be made manifest in our body.
11 For we which live are alway delivered unto death for Jesus’ sake, that the life also of Jesus might be made manifest in our mortal flesh.
12 So then death worketh in us, but life in you.
13 We having the same spirit of faith, according as it is written, I believed, and therefore have I spoken; we also believe, and therefore speak;
14 Knowing that he which raised up the Lord Jesus shall raise up us also by Jesus, and shall present us with you.
15 For all things are for your sakes, that the abundant grace might through the thanksgiving of many redound to the glory of God.
16 For which cause we faint not; but though our outward man perish, yet the inward man is renewed day by day.
17 For our light affliction, which is but for a moment, worketh for us a far more exceeding and eternal weight of glory;
18 While we look not at the things which are seen, but at the things which are not seen: for the things which are seen are temporal; but the things which are not seen are eternal.
I left my family 3 years ago, I quit my job 1 year ago, I've worked so hard, not only for this job, but also for my calling, I've been working really hard to communicate my testimony, my story. And of course they (family) would sacrifice their own lives to bar the way to prevent my story from becoming known, because they know very well that my story does picture them as evil people. And so they use the power of the church of my hometown (catholic church - Belgium), they always were in control and they always were very powerful because they used the protection of the pope, the protection that they received from church leaders when they became very influential in this church, and that's how they obtained a lot of influence in my hometown and how they controlled other people to pull their strings. I'm 50, and I've seen tower after tower. And towers aren't usually a good thing on this planet. They want to see me fall, but I know that the Lord will protect me, and it's more likely that the catholic church will fall as a whole than me. The m and the e, that's all I am, and that's how I feel today. Feeling like I'm under siege day in and day out. I know that we (they) will reach an end, somewhere, somehow, I don't know when, but we will reach an end at some point. I get targeted day and night, evil spirits slandering my name is something that I'm used to. They figured out that the best strategy to make everyone forget about the dirty dishes and pungent poison is to keep repeating the mistakes that I've made in the past to slander my name. Destroying my name is the game, and they will keep attacking relentlessly until they win at this game. And as long as they win at this game, people will not remember my name, and people will forget about my story. But these mistakes that I've made are not even a thing to me, in the sense that I'm not even recognizing that an apology means anything beside hypocrisy as long as everyone is in the grip of fear, because they all went for a big set up since I was so young that I didn't even know the full extent of the evil plans. They all signed in for evil manipulation plans to make me angry, and to make me do what people consider offensive, just to be able to throw dirt at me. The battle continues until one of us is either defeated or dead. That's not even a quarter of the story. The story's such a mess, it's such a mess boy.
Als je jong bent en nog bij je ouders woont, en zaterdagavond ben je uitgegaan, dan moet je zondagochtend om half tien klaar staan om uit je bed te springen als ze je vragen om te stofzuigen, anders bellen ze het leger. Haha, nee hoor, ze bellen het leger niet, alleen de brandweer, de ambulance en de politie. Dat is echt gebeurd, ik heb via onthullingen van de Heilige Geest achteraf vernomen dat dat vermoedelijk op de 8ste van de 8ste maand 1998 gebeurd is. Mijn ouders hebben mij op een zondagochtend wakker gemaakt, en vriendelijk gevraagd of ik zou willen stofzuigen. Enfin, vriendelijk is natuurlijk het masker van de autoriteit. Geen probleem, ik antwoord gewoon dat ik wel zal stofzuigen. Toen ik 10 minuten later nog in bed lag is de brandweer gekomen, dan de ambulance, en dan de flikken, in die volgorde. De brandweerlui en de ambulanciers zullen gedacht hebben: voor welke onzin hebben ze ons nu weer opgeroepen? Maar ze zijn wel meteen gekomen. Kennelijk krijgt mijn moeder alles aan iedereen uitgelegd. Ik was zaterdag uit geweest en ’s nachts thuisgekomen en het ging allemaal niet snel genoeg naar hun zin. Dan begon mama te wenen tegen een stoere agent in de woonkamer, en de stoere agent werd zwak en zei tegen mij: “Het zou misschien toch beter zijn als je nu zou stofzuigen.” Dus begon ik maar onder politietoezicht de living te stofzuigen. Ik had verder eigenlijk niks gedaan, ik was eigenlijk een heel vrome jongen toen ik jong was, maar ik voelde mij eigenlijk niet zo lekker, en ik was aan het beven door de vernedering en de kater van de nacht ervoor, en ik had dus hoegenaamd geen goesting om ruzie te maken, maar ik heb mij wel verdedigd toen mijn vader zich op mij gegooid heeft (op mijn bed) en met mij is beginnen te worstelen. Maar dat was de eerste aanval, nog voor de brandweer er was. Na het stofzuigen heeft mijn broer mij aangemaand om het huis meteen te verlaten, en aangezien ik daar niet op reageerde trakteerde hij mij meteen met een boks op mijn gezicht. Hij volgde op dat moment boks training. Hij zei tegen mij: “Ik slaag u dood.” Pittig detail, denk niet dat ik op deze zwarte zondag op tijd mijn broek kon aantrekken. Mijn o zo lieve mama die niks verkeerd doet had er de buurvrouw, die ik totaal niet kende, er ook bij gehaald om op mijn slaapkamer tegen de buurvrouw haar beklag over mij te doen, terwijl ze mij stonden aan te staren. Ik stond daar dus in mijn onderbroek te beven tot in mijn merg en been van de vernedering en de kater, en ik wist eerlijk gezegd niet meer van wat allemaal, maar het was in ieder geval van schaamte en schande. En ’s anderendaags zat ik, zwak maar kranig, aan tafel met mijn happy, en vooral waardige familie, en ik kreeg geen sorry. Ik kreeg niks, want het leek alsof dat incident, of theaterstuk, of tafereel van waanzin, nooit gebeurd was, en ze leken er heel rustig en zonder enig schuldbesef in te berusten dat ik dat prima vond, en het daar bij zou laten. Op de zondag zelf was er behalve wat gedreig en geblèt geen echte communicatie naar mij toe die die naam waardig is. En daarna ook niet. Ik weet niet meer precies op welke datum het gebeurd is, maar het zwijgen, verbergen, doen alsof er niks gebeurd is, doen alsof ze van niks weten, doen alsof alles in kannen en kruiken is, alsof alles in orde is, dat blijven ze volhouden tot vandaag, en vreemd genoeg wist ik dat vanaf het eerste moment dat ik die zotten terugzag, namelijk toen ik ’s anderendaags aan tafel zat voor het ontbijt. Gans die zondag is een klap in mijn gezicht, maar dat zwijgen, en doen alsof, en verborgen houden, dat is geen klap in mijn gezicht, maar in het gezicht van God. Die mensen beschouwen die dag als een overwinning hè. Ze eisen die overwinning op omdat ze vinden dat dat mijn verdiende straf is. Ze zijn mij als een zot blijven beschouwen, en vinden van zichzelf dat zij ernstige mensen zijn, fatsoenlijke mensen zijn, en verstandige mensen zijn. Mijn vraag is: Dat zwijgen, en doen alsof, is dat geweld? Mijn vraag is: Het verbergen, en vinden dat alles in orde is, maar niet met mij, is dat geweld? We zijn 26 jaar later, maar de spanning blijft alleen maar escaleren. Ze vinden dat ik gewelddadig ben, niet zij, ook andere mensen vinden dat, niet alleen mijn familie. Ze hebben nog niet alle instanties gebeld, misschien kunnen ze het leger nog bellen?
Why do people not understand that when it comes down to issues that are revolving around ego, they don't get the purpose of the ego. Ego was never meant to cause any harm like pride and idolatry. Unless we put ego on the same level as pride and idolatry, ego is opposed to pride and idolatry, like good is opposed to bad. There is a separation between the essence of the purpose of good and bad characteristics. See, there once was a man who poured out his ego every day of his life, and the result appears to be unfortunate, because all his life people were pointing at him, and talking behind his back, saying: Who does he think he is? But appearances are misleading. On the last day the Lord will say: Behold, this is the only person who poured out his ego every day of his life, he's more humble than everyone of you, for after all, not one thing that he poured out is something that he was able to make by himself, because I gave him every little thing that he passed on to other people, he's just the only one who didn't keep it to himself. And on that day, the selfish people who thought they were humble because they reduced their ego, or at least that's what they told themselves they were doing, will be ashamed.
187. How I see my identity, philosophically speaking.
What I find is that your ideas, everything you're telling is quite strongly undermining self-confidence, because honestly I'm not even getting into all this... I've watched the video until the end, but honestly I listen to everything you say through a filter that sees everything in a soft and cloudy way, because it all sounds pretty and relieving, but it's not. The main idea I compare this way of thinking to, is an idea that I'll never let go, never, and it's not that complicated. I always see myself, and my identity as emotions and feelings first, and, to be clear, I mean that's reality, I see that as a reality, and thoughts are always lingering and linked to these emotions and feelings. The emotions and feelings come first, and thoughts come next, and as a matter of fact they do have the ability to steer these emotions and feelings, but it's very hard, kind of like when there's a big stream in a forest, you can dig holes and make the stream of water and feelings flow a little more to the left or a little more to the right, but that's it, and that's okay, and water is certainly not going to flow uphill, because that's physically not possible, that's how it's supposed to be, so thoughts are more like the prettiest things of the forest, like the fruits and the flowers, and whatnot, but their essence is not to control the sense of the stream of emotions, their essence is to drink the water and be pure and bear fruit.
189. Ik mag niet antwoorden maar ze stellen mij wel vragen.
Hemelse Vader, ik moet voortdurend bidden en de naam van Jezus Christus aanroepen. Welke vraag moet ik stellen? God heeft de aarde geschapen en God heeft de hemel geschapen. God is de Almachtige God, Schepper van hemel en aarde, en God is de schepper van de lucht en de vogels die in de lucht vliegen, en God is de schepper van de zee en de dieren die in de zee zwemmen. En God heeft het land geschapen, en al de dieren die over het land kruipen, en God heeft ook de mensen geschapen die over het land wandelen. En God heeft sommige dieren gezond gemaakt, en sommige planten gezond gemaakt, en de gezonde dieren en de gezonde planten groeien. En de dieren en de planten planten zich voort. En God heeft ziektes gemaakt, en heeft sommige dieren ziek gemaakt, en sommige planten ziek gemaakt. Ja, en welke vragen moet ik daar dan over stellen? En sommige zieke dieren sterven, en sommige zieke planten sterven. Ja, en voor zover wij weten sterven uiteindelijk alle dieren, en alle planten, en ook de mensen. Ja, en welke vraag moet ik daar dan over stellen? En veel mensen stellen ons vragen en beletten ons om op de vragen te antwoorden, en ze denken dat ze er goed aan doen ons vragen te stellen en dat ze er goed aan doen ons dan te beletten op de vragen te antwoorden. Waarschijnlijk denken die mensen dat ze er goed aan doen om bepaalde mensen vragen te stellen en ze dan te beletten op hun vragen te antwoorden omdat ze in de waan zijn dat ze zelf de antwoorden op hun vragen kennen of zo. Waarschijnlijk. Waarschijnlijk denken ze dat ze een kennis hebben over al die dingen, die anderen niet hebben. Ik denk dat ze in plaats van te denken dat ze de kennis hebben en in plaats van te denken dat ze er goed aan doen andere mensen hierover vragen te stellen, zij zelf er beter aan zouden doen zich vragen te stellen, en zelfs zich de vraag stellen welke vragen ze moeten stellen. In de naam van Jezus Christus, amen.
A common error that musicians make is due to a belief that all elements of a song must be synchronized, which causes the song to be a reflection of a non existing thing outside the reality of a truthful world. Because the truth is: in the real world all elements are not synchronized, which means by creating something that is composed of various elements which are all synchronized, it puts the listener into a position from where the only possible point of view is to perceive the composition as an unnatural creation that is not real by definition, in the sense that it does not exist in the real world.
God Het is gewoon de realiteit Het is niet echt een oordeel Ik kan niet leven met mijn ouders Ik kan niet leven zonder mijn ouders
Alle partijen hebben daar belang bij. Alle partijen zijn daar blij mee. De mensen die mij gekwetst hebben. Zij kunnen mij blijven kwetsen. De mensen die mij gekwetst hebben tot mijn ziel gehandicapt was. Zij kunnen zich erin verlustigen de wonde van mijn gehandicapte ziel voor eeuwig te blijven openrijten. God is er blij mee, en al zijn machten, en al zijn machthebbers. En al de vrienden die het web rond mij hebben geweven om plezier te blijven hebben aan het voor eeuwig blijven openrijten van de wonde van mijn gehandicapte ziel, en het doen lijken als of het een daad van liefde, mededogen, plezier en liefdadigheid is.
Dat is zo gebeurd: toen ik jong was, jonger dan 8-9 jaar was er heel veel angst in mijn familie. Die angst was de angst om gesloten te zijn. Ze hadden allemaal het gevoel dat ze verplicht waren om open te zijn, veel meer open te zijn, door een druk die ergens vandaan kwam, ik weet niet precies van waar, zoals ik zeg, ik was maximum 8 of 9 jaar. En voor hen was de manier om open te zijn praten, alsof er geen andere manieren zijn om open te zijn, natuurlijk wel, maar voor hen dus niet, voor hen moest er gepraat worden, en veel. Door de angst hebben ze mij meteen buitengesloten, want ze praatten veel, maar niet met mij hoor, ze wilden zich allemaal beter voelen en sterker voelen, en vonden geen betere manier om dat te bereiken dan zich beter te voelen en zich sterker te voelen dan iemand. Dat was ik. Dat moest natuurlijk de zwakste persoon van allemaal zijn. Ja, ik moet toegeven, het is heel moeilijk om sterker te zijn dan al je familieleden als ze zich allemaal samen zetten om tegen jou te zijn, vooral omdat ze allemaal veel ouder waren dan ik. Er was niemand die mijn leeftijd had (buiten ikzelf) of jonger was dan ik, ze waren allemaal ouder, en veel ouder, mijn broer, neven, nichten, nonkels, tantes, ouders, en grootouders. Het is inderdaad heel laf om iemand (je eigen kind) met zoveel overmacht aan te vallen dat die persoon natuurlijk geen enkele tegenstand kan bieden. Verwondert het u dat ik dat een interessante plot vind, met name het feit dat ze, rekening houdend met het feit dat ze met zo een familierelaties zijn vertrokken, grote kerkleiders zijn geworden. Ik ga zeggen dat ik 8 jaar was, ik was ongeveer 8 jaar maar dat doet er niet toe, maar als je 8 jaar bent weten ze eigenlijk nog niet echt wie je echt bent. Je eigen ouders natuurlijk, en de andere familieleden ook natuurlijk. Maar dat is zo gebleven, want daders van misbruiken of misdaden en dergelijke hebben nooit interesse om hun slachtoffer beter te leren kennen, omdat als ze het menselijke gezicht van hun slachtoffer leren kennen, hen dat een oncomfortabel gevoel geeft, omdat als ze zien wie hun slachtoffer is, ik bedoel de details zien van wie hun slachtoffer is, ze ook zien wie ze zelf zijn, ik bedoel de details van wie ze zelf zijn zien, en dat weten ze liever niet, want inderdaad, ze hebben voor zichzelf een zelfbeeld gecreëerd dat verbloemend is, en de realiteit verbrijzelt die schijn, dat vals zelfbeeld. Het vals zelfbeeld dat ze van hun slachtoffer hebben laten ze ook liever zoals het is, dat is ook iets dat de realiteit zou verbrijzelen. Als ik een beetje ouder was, ik had de leeftijd van een puber, heb ik aan mijn moeder gezegd: “Je moet met jezelf in het reine komen.” Ze was altijd met haar eigen succes bezig. Ja, geen probleem, je kan vinden dat het geen probleem is, maar volgens mij is het de root, de wortel waar al de zwaarste problemen uit voortkomen. Maar bij mijn ouders thuis, als mijn vader of mijn moeder iets zei, dan wordt daar niet meer op terug gekomen, nog in geen honderd jaar. Er is geen probleem. En het punt dat achter die zin komt is heilig. Maar goed, ik heb het al uitgelegd, ze hebben geen interesse om het gezicht van hun slachtoffer te leren kennen, omdat ze dat een oncomfortabel gevoel geeft.
Nu schrijf ik mijn testament want het einde is nabij. Ik heb ze gezegd: Stalk mij niet meer, bel mij niet meer, ik wil ze niet zien, ik wil niks meer met die mensen te maken hebben. En dat is het probleem: de dag dat ze echt, echt niet meer de schijn zullen kunnen ophouden dat we beste vriendjes zijn komt het einde van de wereld dichterbij. Hoezo beste vriendjes? Ja, ze hebben een beeld van zichzelf gecreëerd, en ze hebben een beeld van hun slachtoffer gecreëerd, en die twee beelden zijn toevallig beste vriendjes. En nu komt het einde van de wereld dichterbij, want ze zijn grote kerkleiders, en overal waar ik kom davert de wereld vanwege het naderend onheil. Ik doe niks, maar ze doen allemaal hun best om het conflict zo veel mogelijk uit te breiden om toch maar te bekomen dat ze de schijn kunnen blijven ophouden dat we beste vriendjes zijn. Ik kan geen grotere contradictie tussen oorlog en vrede bedenken. En inderdaad, overal waar ik kom keren de mensen mij de rug toe, en overal waar ik kom laten ze mij links liggen. Want eigenlijk, al die mensen die mij de rug toekeren, en al die mensen die mij links laten liggen, staan er volledig achter dat we allemaal heel hard ons best moeten doen om de schijn te blijven ophouden dat we beste vrienden zijn. Inderdaad, de contradictie tussen oorlog en vrede is nooit groter geweest. Ik denk niet dat u echt begrijpt hoe dat voor mij is. Ja, als aan het licht komt hoe grote kerkleiders mensen mishandelen en onderwerpen, dat kan inderdaad hun goede naam en hun reputatie schaden. Ik heb altijd gedacht dat ik een goed werk zou verrichten als ik slachtoffers zou helpen, maar de goede naam en reputatie van kerkleiders schaden is iets dat een heel grote hindernis opwerpt, dat het bereiken van dat doel in de weg ligt. Maar ik had altijd wel vermoedens dat ik slachtoffers helpen met mijn dood zou moeten betalen, ma bon. Het komt nu echt dichterbij, het einde komt nu echt dichterbij. Ik wil u gewoon nog meegeven (ik ga het allemaal niet opnieuw schrijven) dat wat ik nu rond mij zie gebeuren precies hetzelfde is als 40 jaar geleden, toen ik 8 jaar was. Namelijk de reactie die mijn familieleden toen hadden, dat gedreven zijn door een angst, en die druk ondervinden. De origine ervan is duidelijk de seksuele moraal van de katholieke kerk. De reactie die de mensen nu rond mij hebben, op dit moment, is precies hetzelfde als de reactie van mijn familie zoals ik ze beschreven heb eerder in deze tekst, tot in de details.
Ik ben deze tekst begonnen met de volgende woorden: Het is gewoon de realiteit. Het is niet echt een oordeel. Ik kan niet leven met mijn ouders. Ik kan niet leven zonder mijn ouders. De realiteit is eigenlijk ook een oordeel, namelijk een oordeel van een grote kerkleider die mijn oordeel niets acht. We noemen het de realiteit omdat het eigenlijk een oordeel is dat gecamoufleerd is. Ik bedoel, als iedereen aanneemt dat het zo is, dan is het de realiteit, dan is het geen oordeel meer. Misschien zal op een dag mijn oordeel de realiteit worden, namelijk dat zij gans mijn leven de schijn hebben opgehouden dat ik hen nodig heb, en dat het niet zo is, maar omgekeerd: dat zij mij nodig hebben.
De katholieke kerk is al lang te reduceren tot stenen muren en pipo-zever. Je bent niet bewust dat je veel meer aandacht zou moeten hebben voor al de andere niveaus van taal, je bent niet bewust dat je veel meer aandacht zou moeten hebben voor al de niveaus van taal die niet op het niveau van de tong zijn. Mijn ouders zijn de slechtste ouders van de geschiedenis van de mensheid. Dat is mijn kracht die al de kerken van deze kerk helemaal plat gaat maken, gelijk met de grond. Ik voel mij eindelijk een echte zoon, een echt kind. Jullie zijn big pipo's, big bosses, trots van het heelal tot de hel, en oppervlakkig zoals de stenen muren van jullie kerken. Jullie kijken naar mij en jullie denken met een opgeblazen ego: "Wat ga jij doen, hoe ga jij ons vernietigen?" Ik heb de ergste vernietigingskracht die er bestaat, ik herhaal: "Jullie zijn de slechtste ouders van de geschiedenis van de mensheid." Jullie zien mij, want jullie kijken naar mij, en jullie denken: "Wat ga jij doen, hoe ga jij ons vernietigen?", en omdat jullie mij zien, zien jullie dat ik niks doe, ik sta daar alleen maar, en het is jullie eigen vernietigingsdrang die jullie gaat vernietigen, zonder dat ik daar iets voor moet doen.
It's not my dad, it's my mother. My dad doesn't destroy. My mother uses his strength to destroy. With protection of the church, of course. My dad doesn't do anything, people aren't aware of how big a sin it is to simply do nothing, why is that, because it allows him to stay free from suspicion, and thus doing nothing is how he manages to build up his strength, and that's solely to the profit of my mother, so that she can use his strength, solely to destroy children, and solely so that my mother can stay free from suspicion too, because my dad's strength makes her invisible, and there's neither a visible strength in invisibility, nor a visible war or assault. With protection of the church. The foundation of the church is already destroyed. My death will inevitably cause the downfall of the catholic church. The foundation of the church is already destroyed. Anyone who thinks it's a good idea to give me a funeral ceremony in a catholic church puts his or her life in danger, along with everyone who attends the ceremony, but if there is a funeral ceremony in spite of all this, it will neither affect, nor change my destiny. Whoever decided to give this ceremony in the church, it certainly wasn't me. Whatever they decide to do with my carcass is the least of my worries.
Ik ben opgegroeid in Zellik, een klein plattelandsdorpje, en zelfs ik kan een playlist op YouTube maken met mijn eigen liedjes, en die liedjes automatisch op basis van populariteit laten sorteren. Er zijn zo veel mensen die er heilig van overtuigd zijn dat democratie een goed systeem is, dat men het niet mag aanraken. Met geen enkel liedje dat meer views behaalt dan een getal dat men met slechts twee cijfers schrijft, dus minder dan honderd, kan ik toch zo een playlist maken die gesorteerd is op basis van populariteit, zo weinig views hebben belet mij niet om dat te doen. Ik ga hier gewoon een opmerking tussen schrijven, namelijk dat ik nooit betaalde advertenties heb gebruikt om meer viewers voor mijn videos te krijgen, en ik kom daar later op terug. Ik wil alleen zeggen dat ik eigenlijk nooit een grote voorstander van democratie geweest ben, en ik denk dat democratie vooral inbeelding en bedrog is. Naast democratisch, naast zogezegd democratisch, is ons systeem ook kapitalistisch natuurlijk. Ik denk dat als je het systeem een kapitalistische democratie zou noemen, het eerste woord, het woord kapitalistische, 90% van de lading dekt. Als men het beeld van het systeem dat men "democratie" noemt wil veranderen, dus als men de inbeelding en het bedrog dat het woord "democratie" ons voorlegt wil veranderen, zal men volgens mij toch eerst moeten toegeven dat het gaat om kansen krijgen, en dat men vanuit mijn positie hoegenaamd niet genoeg kansen krijgt om meer viewers te krijgen zonder het eerste deel van de volledige benaming van het systeem te gebruiken: het kapitalistische. Ik vind het niet grappig dat ik niet meer viewers krijg, maar niet zo erg daarentegen dat ik het niet meer op zijn beloop wil laten, maar ik vind het wel grappig dat politici en partijleden er zondermeer van overtuigd zijn dat ik er als buitenstaander of zo toch niks van snap. De kapitalistische kant wordt altijd gebruikt om de artistieke kant opzij te manoevreren. De uitbaters van casino's gaan nooit failliet omdat ze een winstmarge opstrijken die in het systeem van het casino ingebouwd is, en de democratie eert de kunstenaars niet, de democratie manoevreert de kunstenaars opzij. Het casino verliest niet, het casino verliest nooit, en de kunstenaars zijn zoals gokkers die hun geluk gaan beproeven in het casino, en je kan niet winnen als je niet aan het systeem deelneemt, en je kan wel altijd verliezen, maar als je wil winnen moet je deelnemen, en om deel te nemen moet je betalen. Als kunstenaars niet populair zijn legt men de oorzaak altijd bij de kunstenaar zelf en zijn talent, dus bij het zogezegde feit dat zijn talent te gering zou zijn. Het is met Vincent Van Gogh gebeurd, en het gebeurt met duizenden kunstenaars, duizenden kunstenaars. Toch verblijven veel mensen, ook beleidsmakers en politici, in die naïeve fantasie dat kansen gelijk zijn. Eigenlijk speelt de artistieke kant, het talent, in het systeem een bijzonder kleine rol. Democratie betekent dat de beleidsmakers verkozen worden door het volk, en het is heel vreemd om mijzelf hier genoodzaakt te zien om een vergelijking te moeten maken tussen de artistieke kant, dus het talent, van kunstenaars, en de stem van het volk. Dat is blijven doorzagen over een overeenstemming die niet relevant is wegens te gering. Daarom is het gek om een benaming te blijven gebruiken voor dit systeem dat suggereert dat er wel een grote overeenstemming tussen beide is.
Don't worry about the traction. Solving all the unresolved questions and problems, solving the struggles with our ideas and beliefs, that's what I wanted to do, but there's always a turn, and there's always a catch. Because God wants everybody to become righteous beings, but He wants people to learn how to become truthful and trustworthy by themselves, that doesn't mean He's not going to help us, but it means that God will readjust anybody who's trying to solve other people's problems, because it's nobody's life's purpose to solve all the world's problems, even if it's only all the world's problems that seem to collide in your own family. I wanted to share my message, and show people that I care about the struggles where people find themselves in situations where they have the recurrent idea that no one cares anyway, and no one understands anyway, and it's just because no one cares that no one understands. Because people who do care, do find solutions to the unresolved issues that are caused by the fact that good discernment fell off at a certain point in life, in this world. And that's where the Lord says: No no no no! They will be held accountable for the fact that good discernment fell off, they will reap what they sow, and I won't let anybody solve the problems that they are responsible for. I wanted to reduce the chaos and the confusion, and that was truly well intended, but they didn't receive it. I wanted to do that with my beliefs, my faith in Jesus Christ, and it goes without saying that it involves a lot of opinions, which of course were always perceived as dissonant beliefs and opinions. God is the Alpha and the Omega.
I believe most children all around the world reach a point when they understand that everybody must take the last train sooner or later, willingly or not willingly, and I think it's at the age of 6 for most children, and if not at the age of 6, before they reach the age of 7 in most cases. A lot of children are proud of having discovered death, and even want to brag about it, and multiple things that happen right after the discovery usually cause quite some problems in the mind. The devil drops by in the spirit, separating you from the herd, like a predator separating its prey from the herd, letting you know he will do everything he can to make your life as miserable as possible. He wants to make sure his prey won't escape, because he acknowledges that he's evil, and that's what the kid saw, and he doesn't want to leave no trail. So he made sure I played on the playground at school without being as careful as I should have been, and I bumped the back of my head accidentally but violently against a concrete pillar, and I lost consciousness. And when I regained consciousness I was sitting straight, my back against the concrete pillar, and all the other children kept playing on the playground as if nothing had happened, paying no attention to me. And I knew from that moment on I wanted to take the last train as soon as possible, postponing it every day with an aching will to survive. I didn't get myself checked. I acted like all the other children, as if nothing had happened, but don't ask me who I was before that day, because until this day the kid that I was before the accident is dead.
Autre chose, qui n'a pas de rapport avec cette chanson unique et paisible à première vue (Trust - Ride On). Il y a des gens qui ont dit: "Les gens qui font la musique c'est l'élite, et l'élite sont des gens qui font de la musique." Mais moi je voulais juste dire que ces gens sont passés certaines bornes kilométriques sur l'autoroute de la vie, et ils se sont dit: maintenant que nous sommes passés ces bornes, nous allons mettre des obstacles sur la route derrière nous, ainsi les gens qui ne sont pas encore arrivés là où nous sommes resteront derrière nous, ainsi nous ne devrons pas partager notre gain. Aïe aïe, toujours se plaindre parce qu'on n'a pas reçu les chances que des autres gens ont reçu. Oui, ça c'est un problème qu'on sous-estime, il y a des gens qui sont arrivés plus loin que nous parce qu'ils ont eu plus de chance au départ, et nous ne devons pas nous en plaindre démesurément, parce que nous ne savons même pas quelles sont les chances et les malchances que d'autres gens ont eu tout au long de leur vie. Mais est-ce que nous sommes encore capables de faire la distinction entre ça et ceci: Si on dit que la personne qui dit ce qui est mal, et qui dit ce qui fait mal, est mal, parce qu'il le dit, on ôte évidemment toutes les possibilités dont nous disposons pour arrêter le mal. Les personnes qui sont devant nous ont le droit d'être devant nous, ride on, mais ils n'ont pas le droit de saboter les gens qui sont derrière eux. Ce n'est pas parce qu'on creuse un trou qu'on est dedans. Les plus cons de tous ont toujours creusé des trous pour des autres, et c'est comme ça qu'ils se sont toujours fait passer pour les plus intelligents de tous. Si je suis déçu parce que je ne sais pas mieux partager mon message qui parle d'exclusion, ils vont creuser un trou dans un trou en disant que si je ne suis pas content c'est parce que c'est de la jalousie de ma part, parce que je ne devrais pas me comparer avec les stars qui ont du succès sur l'internet, parce que comme l'internet est un endroit public, ce n'est pas l'endroit approprié où je devrais partager ce message. Donc puis-je conclure qu'à la base il est exclu de partager des messages qui parlent d'exclusion sur un endroit public comme l'internet? C'est juste une affirmation que je suis exclu, sauf que c'est une exclusion à plus grande échelle.
Ik heb mijn leven gewijd aan mijn boodschap over uitsluiting met anderen te proberen delen, maar ze hebben mijn boodschap uitgesloten. Maar views zijn geen ways, ik kan zelf boven mijn eigen uitsluiting uit stijgen, zelfs als er in het post-truth era mensen zijn die dat niet kunnen accepteren.
Même pas un pardon? Er zijn mensen die heel veel belang hechten aan vergiffenis. Als ik een fout zou maken, zou ik gerust vergiffenis willen vragen voor die fout, maar als ik het geheel van al de dingen die gebeuren en gebeurd zijn in dit leven en in deze wereld samen overschouw, dan moet ik constateren dat veel mensen altijd in situaties belanden waarbij er mensen zijn die heel veel waarde hechten aan vergiffenis, maar uiteindelijk is dat alleen maar een manier om de waarheid te blijven ontkennen, dus het is eigenlijk hun mandaat, hun toestemming om al de gevolgen die het gevolg zijn van het feit dat ze de waarheid ontkennen en altijd ontkend hebben, eigenlijk al op voorhand ontkennen. Het is eigenlijk de toestemming en hun excuus om hun manier van denken niet te veranderen en de waarheid te blijven ontkennen en de gevolgen daarvan te blijven ontkennen. Aan de andere kant heb je dan mensen die door die mensen die de waarheid ontkennen verdrukt worden, en aan vergiffenis weinig waarde hechten, omdat zij weten dat de mensen die verantwoordelijk zijn voor hun verdrukking hun manier van denken niet zullen veranderen en ze zullen blijven verdrukken zolang dat zogezegd veel belang aan vergiffenis hechten de beste manier voor hen is, en volgens hen is, om dat te kunnen blijven doen. De 2de Brief aan Timoteüs 3,5 is een heel belangrijk citaat: "De schijn van vroomheid zullen zij ophouden, maar haar wezen verloochenen. Houd zulke mensen op een afstand."
Als God beslist om iemand het zicht af te nemen, is het niet mijn rol om daar iets aan te veranderen. Begrijp je? Jezus genas de blinden. Ziet u? Maar dat pure onschuldige verlangen zelf, die onschuldige intentie om goed te doen en te proberen te vermijden dat zoiets moet gebeuren, dat iemand het zicht wordt afgenomen, het is die intentie zelf die sommige mensen willen aanvallen, om je te proberen daar ongevoelig voor te maken, en om daarna je ook boos te maken, zodat je zoals de beledigers en de lasteraars zou worden, zoals hen, en zodat je ook andere mensen zo een dingen zou toewensen, zoals het zicht verliezen. Je kan andere mensen straffen of ze respectloos behandelen of denken dat het een goed idee van jou is om aan sommige mensen te zeggen wat je van hen denkt, en van jezelf denken dat het goed van je is, en blij zijn met jezelf, maar als de hand van God je slaat is het veel erger, dan is het gedaan. Dus de weg van de hoogmoed niet bewandelen is de boodschap.
Mijn aandacht kunnen richten op de dingen die ik nodig heb om te zien, het gaat in het algemeen om aandacht hebben voor dingen (niet ideëen - gevoelens) die ik mij herinner. Voor de dingen die ik mij niet herinner kan ik geen aandacht hebben, maar het gaat niet om het herinneren zelf, het doel is niet het herinneren zelf, het doel is wat ik met de herinnering doe, het gaat om er mijn aandacht op kunnen richten. Er is een onevenwicht ontstaan tussen de convergentie en de divergentie in mijn leven, maar dat is niet erg, want ik ga meer divergentie hebben als ik meer nacht heb, daarmee bedoel ik dat mijn leven meer gaat overhellen naar de nachtelijke kant van de dag-nacht cyclus dan tot nu toe het geval was. Ik denk bijvoorbeeld (het is het beste voorbeeld voor mij) aan de waarneming van muziek die op dat moment (dus 's nachts) anders is. Op een gegeven moment in mijn leven zijn bepaalde mensen met dat deel van mijn leven dat zich in het nachtelijke deel van de dag bevindt aan de haal gegaan. Maar het terugvinden van dat deel van mijn leven gaat niet in de eerste plaats om de nacht, noch om de macht, noch om de aandacht, dat zijn de middelen, maar het doel is veel belangrijker: een manier vinden om mijn identiteit te kunnen waarderen via de identificatie van zwakkere eigenschappen en gebreken van mijn identiteit.
Dan gaat ge uw aandacht beter kunnen regelen; Als ge evenwicht hebt tussen convergentie en divergentie, En ge hebt meer divergentie als ge meer nacht hebt. Met een aandacht die beter geregeld is, Kunt ge langs de weg passeren via waar ge langs moet, Zwakkere kanten en gebreken van uw identiteit kunnen dan geïdentificeerd worden, En dat is nodig omdat ge dan uw identiteit kunt waarderen, End @ is nodig.
