Barmhartigheid, daar ben ik naar op zoek, en daar zal ik de rest van mijn leven naar op zoek blijven. Met aandacht, de juiste vorm van aandacht, en bondgenoten, zou de mensheid al een heel grote stap vooruit zetten wat mij betreft. Wat je zelf in de hand hebt is elke dag terug overeind kruipen, elke dag bang zijn van God, en elke dag dankbaar zijn omdat je toestand veel erger zou kunnen zijn dan hij is. Ik wil mijn huidige leven niet ruilen met het leven dat ik had toen ik jong was. Het leven dat ik had toen ik jong was werd met quite a lot of troubles bemoeilijkt, maar dat is het verleden, dus ik hou van u, en ik heb geen zorgen. Begrijp je? Maar ik maak mij zorgen in mijn hart. Er is een rotte plek in mijn hart. Ik ben opgegroeid in een gevangenis, en mijn brein is wijs geworden, maar er blijft een rotte plek in mijn hart. En het hart blijft het middelpunt van het bestaan hè. Ja de rotte plek is er wel degelijk, het is de enige weg langs waar ik vaste voet aan de grond gekregen heb. De denkbeeldige draad die mij met vrouwen verbindt loopt recht door de rotte plek in mijn hart. Luister maar naar Disassociative van Marilyn Manson. Dat gaat over de maatschappij waarin jongens opgroeien, de gevangenis waarin jongens opgroeien. De wereld heeft een harde kop, en de maatschappij is een ander woord voor muren. Is dat liedje te veel? Nee hoor, ik luister daar naar zoals jij een koekje bij je koffie eet. Waarom? Het is gewoon dagelijkse kost.
Mensen die geloven dat God leeft, begrijpen dat God leeft. Alles heeft één God gemeenschappelijk. God is de Schepper, en God is de Vader, en God is de heerser. De mens is naar het beeld van God geschapen, en gelovigen begrijpen dat God over de natuur en over de wereld heerst, in alle eeuwigheid, omdat het beeld van de schepping in hun hersenen genoeg concreet, reëel, en zichtbaar is om dat te begrijpen. Want God is zichtbaar in zijn schepping en in de natuur, en daar maken wij deel van uit, en een geest waar God over heerst, is een geest waar het licht over heerst. Maar de natuur die door God verlaten is, daar heerst God niet over, maar de duisternis. In het leven van een baby zien we dat God over de wereld heerst. Er is leven in de baby, en hij of zij is de trotse bezitter van zijn of haar lichaam, en God heerst over zijn schepping, en is ook trots. We willen niet dat God ophoudt met over de schepping te heersen, en we willen niet dat de baby ophoudt met zijn lichaam te bezitten... Maar wat indien dat toch nodig blijkt? Er zijn natuurlijk altijd mensen die ons op alle mogelijke manieren willen tegenwerken. Ja, de wereld zijn machten en heerschappijen die elkaar bekampen hè. Als er machten en heerschappijen zijn die er alles aan doen om mij tegen te werken, en er zijn geen machten en heerschappijen die daar iets tegen doen, dan winnen de machten en heerschappijen die mij willen tegenwerken natuurlijk. Hierom ben ik dankbaar: Dat God de angel van het beest uit mijn buik gehaald heeft. Zonder hoogmoed: er is erg weinig in het leven dat erger is dan zich niet kunnen losmaken van de angel van het beest. Als je van de angel verlost bent denk je: "Dag hel, dag duivel, dag stuk ongeluk, bye bye en tot nooit meer. En dank u God. " Maar dat stuk ongeluk is er nog altijd natuurlijk, maar hij kan mij niet meer verkrachten, laten we het zo zeggen. Wat opvallend is, is dat onze geliefde maatschappij dat noch als verkrachting, noch als geweld erkent. Wie de angel overleeft vreest de klauwen niet meer.
Ge weet niet welke schuld er mij aangewreven wordt? Oei oei manneke. De zonde die opgesplitst wordt in alle zonden van de geschiedenis van de mensheid, dat is wat mij aangewreven wordt. Het verhaal van de tuin van Eden heb ik nooit goed gesnapt, maar ik weet wel heel goed wat het is! Ik stond vandaag in de lift met mijn onderbuurvrouw, en ik bleef met mijn rug naar haar toe staan, en ik dacht: "Slaag mij maar! Ja, met een stok! Slaag maar op mijn rug en op mijn gat! Daar is mijn gat! Slaag maar! " Dat gaat vanzelf. Het is toch allemaal mijn schuld.
Ik fantaseer graag over dat mijn hart de wereld is, en mijn hart gaat scheuren, dus de wereld gaat scheuren, en dan zullen de mensen zeggen: "Oei! Dat allemaal omdat..." Maar ik zal zeggen: "HELLFIRE! HELLFIRE! " Liefde daar mag ik nog niet aan denken. Liefde daar mag ik nog niet op hopen. Mannen en vrouwen leven samen, maar ik sta nog niet zo ver op de evolutieladder. Het uiterlijk is het enige dat telt. Kijk naar de mooie mensen, zij zijn de kinderen van God. Zij kunnen aandacht krijgen. Zij hebben world wide power. De lelijke mensen kunnen stokslagen krijgen.
Hoop is geloven dat alles goed zal komen, dat is iets algemeen. Als je geen hoop hebt zie je niks, dan zie je alleen maar duisternis. Dan blijf je achter met heel veel angst dat niemand van je zal houden. En dat is ook zo: Als je van een kind niet houdt, is de kans groot dat in zijn latere leven niemand van hem zal houden, omdat het gewoon niet leuk is om van iemand te houden die als kind de verkeerde vorm van aandacht gekregen heeft. En ik weet waarom dat niet leuk is. Als je zo een man aandacht geeft, en je laat hem spreken, en je luistert op een onbevooroordeelde manier, en je neemt aan hem geen aanstoot, dan staat hij altijd te popelen om te zeggen wat op zijn lever ligt. In zijn hart zit het kind, en dat is een lastig kind.
Er zijn verschillende decennia van stilte geweest, en daarna heb ik alles neergeschreven, en publiek gemaakt, en niemand leest het. Moet ik dat dan interpreteren als het doorbreken van de stilte, alleen omdat ik het opgeschreven heb? Nee, rond mijn manuscript is het zo stil als op een kerkhof. Er zijn verschillende decennia zonder liefde geweest, en daarna ben ik beginnen te masturberen als een konijn, om toch maar iets te voelen. Moet ik dat dan als liefde interpreteren? Nee, masturbatie is cinema, fictie. Ik wil dat er iets gebeurt. Ik hou er niet van dat er niets gebeurt. Gaan de mensen mij op een troon zetten, en een kroon op mijn hoofd zetten? Nee. Moeten de mensen mijn zogezegde geest, als ik dood ben, op een troon zetten, en op mijn zogezegde geest, als ik dood ben, een kroon zetten? Waarom zouden ze dat doen? Omdat ze dan van mij af zijn! Ik ben deze persoon, die toch nog altijd in leven is, en ik ben niet die zogezegde geest, als ik dood ben. Ik moet zo snel open gaan, maar ik zou niet zo snel open moeten gaan. Maar ik moet wel zo snel open gaan, omdat de wereld gek is, en de wereld mijn binnenste, en mijn hart, en mijn kloten, opeist. Omdat de wereld gek is, en omdat de wereld geen eerbied, en geen respect kan opbrengen. Buiten de cirkel is niet binnen de cirkel, en binnen de cirkel is niet buiten de cirkel.
Een man zonder vrouw is natuurlijk een oorlogsprojectiel. Het is de vrouw die de man ontmantelt. Stel dat een man zonder vrouw zo braaf is als een musje, dat kan, maar dan moet hij er wel rekening mee houden, dat dat musje op de mensen dezelfde uitwerking heeft, als de uitwerking van een rode doek die een toreador voor een stier houdt. Een man zonder vrouw komt onvermijdelijk in een stierengevecht terecht, een corrida, met tienduizend juichende Spanjaarden rond hem. Dat is de natuur. Niemand gooit een man met een vrouw in een arena, ook niet zonder zijn vrouw. Dus een vrouw is belangrijk als ze een man kan ontmantelen, en als ze het ook doet. Maar vrouwen laten mij niet zeggen wat ik wil, ze hebben op voorhand een oordeel over mij klaarliggen, en ze willen altijd zo snel mogelijk van mij af zijn, want... De reden kennen we, dat is geen mysterie. De reden is HET!
Ik moest ooit voor een driekoppig oordeelorgaan van de N.M.B.S. verschijnen, naar aanleiding van mijn kandidatuur voor treinbegeleider, en dit zogezegd enkel om over mijn sociale vaardigheden te oordelen, maar in functie van het werk. Het had zogezegd niets met mijn leven daar buiten te maken. Zijn er rechters nodig om de sociale vaardigheden van ego's te bepalen? Neen, maar ze bestaan wel. Rechters die de belangen van de advocaat van de duivel behartigen, dat is vuil. Ik ben de zwakste, maar tegelijkertijd ook de sterkste. Ik doe misschien veel minder dan de andere mensen maar ik doe het zelf, ik gebruik er geen vrienden voor. Zelf doen de andere mensen minder dan ik, ze gebruiken hun vrienden om te doen wat ze doen, en ze hebben allen hun prijs. Zo worden ze sterk en onderworpen. Als iemand anders mij zou vertegenwoordigen zou daar ook automatisch een zekere onderworpenheid bij komen. Dat is niet volledig vrijblijvend. Dat geldt voor iedereen. Ik reken alleen op mijzelf, dat is mijn kracht. Op de balans die rechtvaardige macht afweegt heb ik veel meer macht, maar op de weegschaal die enkel erkende macht afweegt heb ik veel minder macht, dus die weegschaal is volledig uit balans. En nu ben ik moe. Als mensen zogezegd voor iemand respect hebben is dat niet omdat ze voor die persoon bang zijn maar omdat die persoon tot een groep behoort, en voor die groep zijn ze wel bang. Zonder de groep zou die persoon niks zijn. Je weet dat slecht naar goed wordt omgebogen, van zodra het sterk is, en goed naar slecht wordt omgebogen, van zodra het zwak is. De persoon die bij een groep behoort heeft geen eigen mening. Hij kan zich bij de mening van zijn groep aansluiten, en dan zal hij een grote achterban hebben, en veel volgers, maar wie zijn eigen mening wil laten horen gaat de bittere eenzaamheid tegemoet. Ik heb voor de tweede optie gekozen. Maar goed, er zijn genoeg mensen die alleen zijn, en die niet alles in familiekring, achter gesloten deuren, oplossen. Nog een geluk. En wat de rechters en oordeelorganen betreft: Ze leggen privileges op de weegschaal, ik leg behoeftes op de weegschaal. Dat is het verschil tussen de eerste en de tweede optie.
Dat is niet meer dan een roes in een bos, dat is het enige waar dat pad heen leidt. De verheerlijking van de wijsheid van de Goddelijke almacht. Buiten zijn in een structuur die het ik niet altijd de schuld geeft. Zie je, door een afstand te scheppen tussen het bos en het beton, zie je duidelijk wat er verkeerd gaat. Doch het is moeilijk om mijn werk in fijne, of mooie bewoordingen, samen te vatten. Ik heb het al in lelijke bewoordingen samengevat, dat is vue lointaine sur un cimetière. Wie de angel overwonnen heeft vreest de klauwen niet meer. Wat wil ik daarmee zeggen? De angel is de doodzonde en die steekt in elk willekeurig vlees die hij op zijn pad aantreft. De doodzonde is de schuld. Vandaar de structuur waar het ik nooit de schuld krijgt. Dat is het juk die de ogen blind maakt en de oren doof maakt, en die het bewustzijn zelf wegwast, met als resultaat de dood. We zijn daar niet van bewust, en ik hoor ook bij de groep van mensen die daar niet van bewust zijn. Het resultaat is dat onze naam verdwijnt als we aan de angel hangen (of als deangel aan ons hangt). Anders gezegd: We hebben geen reputatie meer, dat is nog slechter dan een slechte reputatie hebben. Iemand met een slechte reputatie bestaat nog, maar iemand zonder reputatie is onzichtbaar. In hoeverre ik en de anderen schuldig of onschuldig zijn kan ik hier allemaal niet opnoemen, toch niet in deze tekst, maar dat werk is in zekere zin al volbracht.
Dat is het voordeel van dingen verwerkt te hebben: dat je je daarna met andere dingen kan bezig houden. Dat is dus de wijsheid die voor mij uit de lucht neerdaalt. En in de lucht is een wolk, en de naam van de man die op de wolk zit, is Koning Roes. Eigenlijk heeft hij geen naam: Koning Roes is een ad-interim-naam. Vandaar dat ik ook geen naam heb. Als ik van de man die op de wolk zit een naam had geërfd, dan zou ik een naam hebben, maar de man op de wolk heeft geen naam, en dus ik ook niet. Dat is wederzijds. Als ik geen naam gekregen heb, heeft mijn koning in mijn ogen ook geen naam. Het kan mij niet schelen wie je bent. Je bent niet beter dan ik. Jezus is verheven, hoog in de wolken herheven, en ik kan het niet verdragen. Ik ben zo, ik weet dat het niet goed is, maar ik ben tenminste eerlijk. Je kan niet mij een leven van beproeving, cynisme en bezoedeling opdienen, en dan, in feite bovenop mijn complimenten ook nog verwachten dat ik je al de tegengestelde eigenschappen toeken dan de eigenschappen die je mij opdient. Laat de clochard ook eens de koning zijn, dan zullen we feest vieren. Maar je hoeft niet bang te zijn, ik ben het niet die feest viert. Het feest van de zonden, however, dat gaat door tot in de eeuwen der eeuwen. Het zijn wij die gefrustreerd zijn, niet Jezus. Wablieft? U bent niet gefrustreerd? Goed, het is ik die gefrustreerd ben, niet u.
Au fait, ma jeunesse est un grand trou noir. Il y a une ligne de séparation très nette entre ce que je me souviens, et ce que je ne me souviens pas. Et cette ligne de séparation est en même temps une ligne de séparation entre mes amis, et mes ennemis. Parce que mes amis se souviennent de l'histoire de ma jeunesse, ils connaissent ma mémoire. Mais mes ennemis se souviennent d'autre chose, ils ont une fausse image de ma jeunesse. C'est important de connaître mon histoire, ça aide à comprendre certaines choses. La fausse image de mon identité, c'est là que se trouve le noeud du problème. Les gens qui partagent leurs souvenirs avec moi, il n'y en a pas beaucoup, mais tandis que ma vraie personnalité repousse cette image de moi qui n'est pas réelle, les gens qui ont formé cette fausse image s'y accrochent. Parce que s'ils doivent admettre que l'image est fausse, ils doivent reconnaître qu'ils se sont trompés. La première question est la suivante: Qui suis-je? Selon eux la réponse est: un mal qu'il faut contrebalancer avec un autre mal. Ca c'est la conséquence inévitable quand on a créé une image de ta personnalité qui ne correspond pas avec la personne que tu es réellement. Mais il faut croire en Jésus-Christ, au Dieu tout-puissant, et au pouvoir du Créateur des cieux et de la terre, et au cas échéant on ne croit pas que c'est possible de créer une fausse image d'une personne, ni que c'est possible de confondre une personne qui est bien avec une personne qui est mal, ou de confondre une personne qui est mal avec une personne qui est bien.
Ik schiet over het algemeen niet zo goed met de beschaving op. Ben ik dan veeleisend? Al wat ik vraag is ��n simpele waarheid. De beschaving is volledig op leugens gebouwd. Dan moogd e daar zo hoog op bouwen als de basiliek van Koekelberg, en daar een groot kruis bovenaan op zetten. Als de fundamenten van dat bouwwerk leugens zijn, is dat kruis bovenaan ook nog altijd een leugen h�. Wie de paus zegt, zegt Jezus, begrijp je? Enfin, ik geloof in Jezus, maar ben niet katholiek. Wie de paus laat zien, kan de geloofsbelijdenis van het Vaticaan verbergen. Wie het symbool laat zien, kan de belijdenis van een gemeenschap verbergen. De paus is het symbool van de RKK. Hij rechtvaardigt de volgweg van de "gelovigen". Hij zegent, en hij heelt. De "gelovigen" geloven helemaal niet in de waarachtige God. Ze geloven in de paus, die geen God is. Dat moet je er uitdrukkelijk bij zeggen: De paus is geen God. Ik weet dat ik klein ben, en dat het gemakkelijk is om mij wijs te maken dat ik de paus nodig heb, maar ik ben groot genoeg om te weten dat ik de paus niet nodig heb.
Waarom moet hij verbergen dat er moet verborgen worden? En wat hij moet verbergen, is dit: de vergane stad, en de bombardementen, die de herinnering aan de vergane stad weggewist hebben. Als dat de belijdenis van de volgelingen van het Vaticaan is, moet dat verborgen worden, en dat is hun belijdenis. En ik zal het wel weten, ik ben archivaris van een verboden stad. De archieven zitten vol met waarheden uit een vergane stad, maar de wereld kan op die waarheden niet bouwen, omdat er geen pluimen op mijn hoofd staan. Dat is de kortzichtigheid van de wereld, die zegt: "Als het echt waarheden waren, zouden er wel pluimen op je hoofd staan. En daarbij, als er geen pluimen op je hoofd staan komt dat doordat de vergane stad slecht was. " Tweemaal fout. De stad is niet vergaan doordat ze slecht was, maar door de blinde parano�a van de volgelingen van het Vaticaan. Maar de paus heeft geen macht. Hij is ocharme alleen het uithangbord van een onzedig huis. Dat zal wel. Burn the shit. Burn the motherfuckin ' cross. Non, je ne vais pas br�ler la croix du pape. Je vais br�ler la croix du pape dans mon manuscrit. M�me si les mormons disent de ne pas attaquer les religions. C 'est la religion qui m 'attaque. On n 'a qu '� pas me prendre pour quelqu 'un de catholique.
Men beschouwt mij als een vriend van de katholieke kerk, en een lid van de katholieke kerk, maar ik ben zeker geen lid van de katholieke kerk, en een vriend nog minder. Mijn getuigenis is een getuigenis en een aanval tegen de katholieke kerk, doch niet tegen de mensen die waarachtig zijn, en de verbondseisen van Jezus in alle oprechtheid willen begrijpen. En daarom is mijn getuigenis tegen het Vaticaan, omdat die kerk geen beslag mag leggen op deze mensen, en op het geloof an sich. Vanaf het ontstaan van mijn getuigenis ben ik handig weggewerkt geweest, en is mijn getuigenis een stille dood gestorven. Als ik spreek, heeft dat geen betekenis. Als ik schrijf, heeft dat geen betekenis. Als ik de katholieke kerk aanval, neemt men mij onmiddellijk een basisrecht af: Het recht om te worden geaccepteerd als een geestelijk gezond en intelligent wezen. Dat is de procedure van een kerk waarin de hand van satan duidelijk aanwezig is.
In feite is de duisternis in de weefsels van de katholieke kerk een zeer dichte duisternis. In mijn hoofd was het in ieder geval een zeer dichte duisternis, omdat het bij mij heel diep zat. De paus, met zijn mijter op zijn hoofd, zijn aanvallen kan ik niet overleven ze. Zegeningen? Ja, jullie noemen dat zegeningen. Mijn mening is: Ik ben niet sterk genoeg om de aanvallen van de paus te overleven, tenzij Jezus mij bijstaat. En een geluk dat Hij dat doet, want anders zou ik ergens in een kerker van het Vaticaan zitten, een ondergrondse kelder die als gevangenis dient, in afwachting van een proces dat er nooit komt. Wat doet de rooms-katholieke leer anders dan de angst en de hel over de wereld laten regeren? Nee, ik heb de bal voorbij het doel getrapt.
De rooms-katholieke gelovigen "moeten" de leer van Jezus niet begrijpen. D.w.z. er wordt niet van hen "verwacht" dat ze de leer van God kennen. Ze krijgen het verbod opgelegd om zich in de kennis van het evangelie te verdiepen, zeg het vlakaf zoals het is. Nu zit de bal in het doel. Franciscus helpt de armen. Juist? Dat hebben we allemaal gehoord. Als Franciscus de armen wil helpen, moet hij niet alleen geld op tafel leggen. Hij moet eerst en vooral de waarheid herwaarderen. Als de waarheid niet zo omvergelopen zou worden, en niet zo gehaat zou zijn, zou de kennis ervan inderdaad een rijker man van je maken. Door de waarheid te kennen word je een rijker man. Dat is de grote stelling. En deze stelling blijft principieel overeind, maar ze mist haar uitwerking omdat er een obstakel is. De haat jegens, en dus de betekenisloosheid van de waarheid, ligt aan de oorzaak van het feit dat de waarheid door het volk als slecht, en als leugens wordt waargenomen. Het volk dat de waarheid niet kent trekt de beschaving naar beneden, en ze laat de beschaving geloven dat het de waarheid was, die haar naar beneden trok. In een wereld waar de waarheid zo betekenisloos is, in een wereld waar de waarheid zo gehaat is, is het beter de waarheid niet te kennen. Zo een misverstanden zijn er het gevolg van. Wie de wereld op zijn kop zet, maakt van een misverstand uiteindelijk een realiteit, en die realiteit is een vicieuze cirkel, waar alle ogen op gericht zijn, en van alle ogen die er op gericht zijn is er niet ��n die nog ziet wat er aan de hand is. Ik ben door de paus in een stolp geplaatst waar elke aandacht van de buitenwereld op afketst, omdat hij zelf aandacht nodig heeft. Ik leg uit. Franciscus helpt de armen. Als iemand welwillend is om mij ter hulp te komen, is dat een kwakzalver, een charlatan. Die charlatan is de paus, en hij komt alleen zichzelf ter hulp. Zo kan geen enkele rechtgeaarde persoon mij ter hulp komen, doordat hij kan zeggen: "Er is al iemand om hem te helpen." Wie toch probeert, krijgt een "It's none of your business." De aandacht van de buitenwereld ketst af op de stolp, omdat de paus zelf de aandacht nodig heeft. Ja natuurlijk, de persoon die de armen zogezegd het meest helpt is hun vijand. Dat is toch logisch! Hoe kan hij anders een alibi hebben dat stand houdt? Hoe komt het dat het onbegrip van de buitenwereld voor de situatie zo groot is dat de situatie ook niet zomaar overgaat, maar dat de wereld de hele situatie, en de paus, laat betijen totdat ik in mijn graf lig? In mijn graf, in mijn stolp? Dat is een vicieuze cirkel. De vicieuze cirkel van de domheid.
Mensen die over een ernstig onderwerp praten, worden vaak tegengesproken op basis van details die met de grond van de zaak geen verband hebben. Parano�a manifesteert zich in de ontkenning van de realiteit. Ja, ik weet het, er zijn heel veel vormen van angst, en parano�a is een angst voor ongegronde redenen. Maar een angst voor ongegronde redenen herken je bij de mensen aan het feit dat ze de realiteit ontkennen. Iemand die niet parano�de is, is van het kwaad bewust, of kan van het kwaad bewust zijn, dat hangt natuurlijk af van het moment. Waarom? Gewoon, omdat een mens die niet parano�de is de realiteit gewoon niet ontkent. Maar een mens die parano�de is zal zich niet van het kwaad bewust zijn, maar zal dat compenseren door details en futiliteiten als "kwaad" te bestempelen.
De dag dat mijn prestaties met onderscheidingen gelauwerd zullen worden, denk ik dat ik verstek laat gaan. Hoe bedoel je; eerst mij neersabelen, en achteraf mij decoreren? Nee, als ik uit de schaduw treed maken de parasieten die trachten de kop op te steken weinig kans. Als om een onduidelijke reden een haatrelatie plots omslaat in een liefdesrelatie, is dat voor hetzelfde geld een schoolvoorbeeld recht uit de handleiding voor afpersing en omkoperij. O kortzichtigen, ge laat u leiden door het aanzien van rotte vruchten; het is al pracht en praal, wat de klok slaat. Vanaf mijn geboorte was ik gelijk een loser die niks heeft. Nu ben ik een eenzame ruiter. Wanneer ik uiteindelijk iets bereik, wanneer ik uiteindelijk door al mijn inspanningen een aanvaardbare plaats bereik, dan zijn er mensen die bij mij komen, en die zeggen: "Luister naar ons, volg ons. " Bekijk het maar. Er zijn mensen die bij mij komen, en ze willen bewijzen dat ze gedienstig zijn, door te vragen of ik hun hulp nodig heb. Ze mogen hun hulp voor zichzelf houden hè. Ik hoef geen hulp van mensen die uit hun graf kruipen, en dan denken dat ze het licht zijn. Er is een naam voor zo 'n mensen: zombies. Als ze mij een onderscheiding op papier willen geven, zeggen ze: "Proficiat, je hebt vorderingen gemaakt. " Het is moeilijk om te horen dat je vorderingen gemaakt hebt, van mensen die geen zak om u geven. En ik zeg: "Nee nee, ik heb vroeger mirakels verricht, maar ik kreeg er niet de gierigste aalmoes voor als tegenprestatie. " Wat moet je daaruit concluderen? Dat er een verschil bestaat tussen de beste zijn in de realiteit, en de beste zijn op papier. Aan dat laatste doe ik niet mee. En wie daar niet aan meedoet, maar de liefde in zijn hart sluit, en waardig is, en respectvol, en niet neerbuigend; ja, wie de wetten van de liefde hoog in het vaandel draagt, wie veel heiliger is dan de satanskinderen, die zal het hemelse rijk beërven. De dag dat ik u ergens mee plezier kan doen, zal ik om het even welke prijs in ontvangst nemen. Maar de eerste prijs het onderspit delven, die neem ik niet aan. Ook al zou u dat veel plezier doen. Of het nu om een publieksprijs gaat, of een decoratie van welke jury of instantie dan ook, ze bekennen altijd kleur via de mensen die hun prijs in ontvangst mogen nemen. Maar de enige wiens oordeel altijd op de realiteit afgaat is God. Gods ' oordeel is almachtig. Het gaat van Hem uit, en het keert naar Hem terug. Dus kies zelf uw wijze van oordelen.
Ze gaan zo meteen op elkaar inslaan. Getting down to business. Yeah, for real. Svenson en El Q, ze zijn alle twee naar voor getreden uit hun bendes. Aan mijn linkerhand hebben we El Q. Om het verhaal van El Q te horen is het beter dat ik hem zelf even aan het woord laat. "Qu 'est-ce que vous savez d 'être humilié? Qu 'est-ce que vous savez d 'être sous-estimé? Vous n 'en savez rien! Selon vous, c 'est quoi, une poussière? Je vais vous le dire: c 'est moi: une poussière sous tes souliers! Si tu veux m 'honorer, ne cherche pas à le faire, abandonne tout de suite, parce que tu n 'y arriveras pas! Si tu me cherches sous tes souliers, tu ne me retrouveras jamais; il y a tant de poussières sous tes souliers que tu ne pourras pas les distinguer. Et toutes ces poussières, c 'est des mecs comme moi. " Aan mijn rechterhand hebben we Svenson. Het verhaal van Svenson is een verhaal zonder ballen. Die zou geen vlieg kwaad doen. Ze hebben gans zijn leven van hem geprofiteerd tot en met. Nee dat is niet sexy. Niemand beweert dat geen ballen hebben sexy is. De wereld heeft grote verwachtingen van een man met ballen. Eigenlijk is er gebrek aan verwachtingen, maar van de ballen wordt wel veel verwacht. Wie die verwachtingen niet inlost, wordt een man zonder ballen. Vandaag kunnen de mensen de eigenschappen van de anderen al van op 100 meter ruiken, en soms moet een man gewoon zo veel mogelijk indruk maken. Dan kan men het volgende zeggen. Ten eerste: Hij moet niet zo veel indruk maken. En ten tweede: Bloemetjesplukkers maken meer indruk dan bad boys. Maar om één of andere reden vinden die woorden bij hem geen gehoor. Ik denk dat die woorden bij wel meer mannen geen gehoor vinden. Als agressor zal Svenson op barmhartigheid aanspraak kunnen maken, ja, de barmhartigheid die normaal gezien voor het slachtoffer bestemd is. Maar zolang hij niks doet, blijft hij het slachtoffer dat eigenlijk als dader wordt berecht. Svenson is always guilty, even when he doesn 't deserve it. He has always been too weak to carry the weight of the guilt Radu Radu submitted him to. And that 's a kind of weight based upon completely ridiculous values of an idol. Radu Radu is an idol on one condition: someone has to be that gentle, Radu Radu can oppress him by making him carry all the weight, of all the guilt that she would, in a regular world, carry herself. He 's that gentle person. And soon it will all be over.
I 'm telling nothin. Nothin. Het is een voorbeeld van zinloos geweld. Ze zetten geen stap in elkaars richting, behalve om een bloedbad aan te richten. El Q tegen Svenson. De messen zijn getrokken. Het blad van de messen is koud. Da 's niet het enige dat koud is. Het is niet uitgesloten dat er vuurwapens bovengehaald worden. Iemand moet er aan. "Als ik doodgeknald word, dan is het zo. De pijn neem ik er bij. Dat is het lot. " In die termen spreken ze. O ja wanhoop... wanhoop... Ken je die lintjes van de milice? Daar staat op gedrukt: FIGHT SCENE - DO NOT DISTURB. Met zo 'n lint hebben ze de straat afgezet. Dat is hun moment. Dat is het moment dat de messen dansen. One mistake, and there is blood all over your shoes. And some are happy about that. Some are not. That 's up to you. But if you don 't want to stay until the end of the show, you better don 't show up. And when you 're in this life threatening situation, you get all dreamy. You 're thinking and dreaming about how precious your life could be, and should be. Una vida preciosa. In het eerste en tweede middelbaar was er een meisje verliefd op Svenson. OK dat was dus niet wederzijds. Er is dus niets gebeurd, behalve dat ze een breuk was opgelopen tijdens een oefening in de les lichamelijke opvoeding. En wat er verder gebeurd was wist hij niet. Toen heeft ze er een einde aan gemaakt. Ze was geraffineerd. De mensen die geraffineerd zijn kunnen niet overleven. Je moet wild en sexy zijn om te kunnen overleven. Ja, zoals, zoals in de jungle. Zoals in de vrije natuur.
Da 's goed: According to Jim. Bij momenten toch. Cheryl zegt tegen Jim: "I 'm throwing a party. " En Jim zijn repliek: "A real party? With real people? Cheryl, you know I don 't like people... " Ja, da 's in de lach schieten. Sommigen begrijpen het probleem van de sociale controle. Er is een sociale regel die zegt: You will like it. I 'm just saying hè. That 's all I 'm saying. De invulling die de wereld aan het begrip "sociaal" geeft, daar schort iets aan. En met de sociale regels is er ook iets mis. Sociale controle is een soort kooi? Ik weet dat mijn waarheid geen enkele betekenis heeft voor de anderen, dat heeft alleen voor mijzelf betekenis. Ik ben bewust geworden dat woorden de tralies die ons scheiden niet kunnen afzagen. Ik zit in en kooi, en in mijn kooi kan ik vooruitgang boeken, maar ik blijf in mijn kooi. Dat betekent: ik gehoorzaam wat de duivel en zijn hoeren in de wereld hebben voortgebracht niet. Alleen maar om mijn ziel voor de hel te behoeden. Alleen maar daarom? Ja, alleen daarom. Als ik daardoor veroordeeld ben om in een onnozel kooike te zitten, dan wil ik nergens anders heen. De tralies zijn van sociale regels gesmeed, en die zullen eerder voorbij gaan dan mijn waarheid. Als er iemand beweert iets beters te hebben, dan moet die persoon eerst respect hebben voor wat ik in die kooi heb opgebouwd. En als hij, of zij, er geen respect voor heeft, is dat omdat hij, of zij, het niet weet. En als hij het niet weet, is dat omdat het hem niet interesseert. En als het hem niet interesseert, is dat omdat hij mij negeert. Ja, de stilte is heilig. En het is dat, dat zo goed is, niet voor mij, maar voor de rest van de wereld. Uw gebeden zijn verhoord! De teksten staan evenwel alsnog online zodat de mensen met eigen ogen kunnen zien welke geheimen voor de wereld verborgen blijven.
Now Svenson will take the heavy weight of Radu Radu that was crushing his bones off his shoulders. From this moment on, anyone trying to blame him for whatever reason, will be like a person shooting blanks. The measures taken are no longer efficient, because he has learned to enjoy himself, in spite of the guilt. It 's too late for his demons to get him down. Some might say hunger is what drove him to the fight scene. But that doesn 't matter. Hunger is not the only thing that will get you weak and cold. In fact, it 's hunger anyhow, but another kind of hunger. You know what 's nice? A vicious circle with an exit. But without the exit, all that remains is a downward spiral. Anyway, in jail all the doors will be shut for El Q as well as Svenson, but at the same time a lot of doors will be open for the first time in their life, but then again it 's just the opposite, but then again it 's just the opposite of the opposite... You see? It 's a vicious circle... unless you know the exit.
"De beloning voor de persoon die trouw blijft ondanks zijn beproevingen is groter in het koninkrijk der hemelen." (Leer en Verbonden: 58,2)
"Ik ben er van overtuigd, voor het aanschijn van onze Heer Jezus, dat geen enkel ding onrein is uit zichzelf. Iets wordt alleen onrein voor hem die het als zodanig beschouwt." (De Brief aan de Romeinen 14,14)
Een goede herder is toch geen heks? Een commissaris is toch geen heks?
Wanneer je je in de boezem van tegengestelde belangen bevindt, belangen die onderling een geschil uitvechten, en je bent de enige die een oplossing voor het probleem aanreikt, maar het toeval wil dat de personen die bij de belanghebbende partijen betrokken zijn veel belangrijker zijn dan jij, dan mag je de oplossing van het probleem altijd op tafel gooien ze, je bent er toch aan voor de moeite. Oplossingen, daar maken hogere kringen zich geen zorgen over. Belangrijk zijn en blijven, dat wel. Gans het leven van Ambrosius werd in beslag genomen door de slag die hij tegen Radu Radu uitvocht, en uiteindelijk zegevierde Ambrosius. Maar Radu Radu had in de loop van de jaren zo veel volgers gekregen dat het Radu Radu helemaal niet meer uitmaakte, of ze gewonnen was of verloren. Want hekserij was in zwang, en dat was voor Radu Radu het voornaamste: domination! De mensen laten de macht naar de mensen vloeien die de macht niet nodig hebben, en niet naar de mensen die de macht wel nodig hebben. En als God dan het onevenwicht opnieuw in evenwicht brengt, dan erkennen ze dat niet. Dus ze zijn twee keer fout: De 1ste keer wanneer ze mensen benadelen, omdat mensen die benadeeld zijn door andere mensen kunnen worden gedomineerd, en een 2de keer wanneer ze met hun fouten geconfronteerd worden en ze niet willen toegeven. En zo blijven rotte plekken ons hun eigen regels dicteren.
Men moet verder kijken dan de afstand tussen de façade en de ogen. Wat achter de façade ligt is niet zichtbaar voor de ogen, maar godsvruchtige rechtvaardige mensen kunnen wel zien wat achter de façade ligt. Die godsvruchtige rechtvaardige mensen die wel wat achter de façade ligt kunnen zien, noemen wat achter de façade ligt niet zien een vorm van blindheid, maar dat heeft niks met oogblindheid te maken. Niet voorbij de façade zien betekent zijn oordeel enkel op indrukken baseren. Mensen die hun oordeel enkel op hun indrukken baseren, zijn verloren schapen. In Vlaanderen zijn heksen die verloren schapen het liefst van al in de gevangenis werpen. Dat een verloren schaap opnieuw bij de kudde zou komen, daar is in Vlaanderen geen sprake van. Een verloren schaap, dat is vuil, dat stinkt, en dat gedraagt zich anders dan de schapen in de kudde. In Vlaanderen zijt ge een verloren zoon, of niet, maar als ge het zijt, zijt ge het voor gans uw leven. In de tijd van Jezus moest een verloren schaap zeker terug met de kudde herenigd worden, maar in Vlaanderen is er geen Goede Herder zoals Jezus. Ook al is er boven Vlaanderen een mooie blauwe flatterende hemel, en was Israël in de tijd van Jezus een vuil stinkend zwart gat, het is eerder omgekeerd. Hoe komt het dat het in Vlaanderen altijd heksen zijn die de rol die normaal voor goede, geschikte herders weggelegd is, bekleden? Wat is Vlaanderen toch een volk van niksgelovers! Niksgelovers zijn voor heksen een grabbelton van slachtoffers, snoepjes en vreugde. Gewoon het vacuüm opvullen is de boodschap. Voor mij zijn veel vrouwen heksen, punt, amen en uit. Ze rekenen gewoon op de blindheid van de mensen, zodat deze voor hen het hek zouden open doen, en in hun huis binnen laten, zoals ze het hek zouden open doen voor mensen die geen heksen zijn...
Met licht bedoelen mensen superieur. Met licht bedoelen ze goed, niet zondig, en daarmee bedoelen ze dan weer geen criminaliteit en geen protest. Met licht bedoelen de mensen ook succes, en daarmee bedoelen ze dan weer meeval, en daarmee bedoelen ze gemakkelijk. Wat sommige mensen vooral proberen om het de andere mensen gemakkelijk te maken, zodat ze tot het succes kunnen reiken, is hen het simpelste gesprek zo ingewikkeld mogelijk maken, door alle vragen op te splitsen. Nee, dat maakt het niet gemakkelijker hè, maar de mensen willen het de andere mensen ook niet gemakkelijk maken om tot het succes te reiken. Als je aan iemand een vraag wil stellen waarop die persoon het antwoord niet kent, is het wel zo handig als je de ondervraagde uit evenwicht kan brengen door hem iets te laten zeggen dat hij niet wil zeggen. Waarom zou je dat doen? Om slimmer te kunnen lijken dan je werkelijk bent. De persoon die de vragen stelt lijkt altijd veel slimmer dan de persoon die de antwoorden niet heeft. Wie heeft het hier over hekserij? Een commissaris die een beschuldigde ondervraagt is toch geen heks, of wel? Heksen laten zwarte wolken onder de zon door schuiven om ons het licht te ontnemen, zodat we niks meer zien. Vandaar hun twee favoriete woorden: "Ik zie... " Ja, de één zijn duisternis is de ander haar licht. Er is geen wet die zegt dat mensen heel vaardig moeten zijn op het vlak van spreken, en dat mensen die heel vaardig zijn op het vlak van spreken voorrang krijgen op andere mensen. Er zijn wetten van God, die we moeten volgen, maar dat is geen wet van God, dat is een recept voor hekserij.
Ik zie het zo: als het licht blijft branden voel ik mij slecht, en als het licht uit gaat voel ik mij goed. Hetzij omdat ik mij in de duisternis meestal kan verbergen, hetzij om een andere reden, maar het zal naar mijn mening toch een reden zijn die daar nauw bij aansluit. Mensen kunnen niet zonder zich te laten zien, en evenmin zonder zich te verbergen. Dat ligt aan de menselijke aard, en niet alleen de aard van heksen. Maar wat ze laten zien willen ze niet verbergen, en wat ze verbergen willen ze niet tonen. Eigen schoonheid willen de mensen belichten. Dat, en de lelijkheid van een ander. Wat de mensen willen belichten zijn de schoonheid en de kwaliteiten van zichzelf, en de lelijkheid en de gebreken van de anderen, inderdaad. Als het licht blijft branden voel ik mij slecht, en als het licht uit gaat voel ik mij goed. De oorzaak daarvan is dat mijn gebreken altijd belicht moeten worden. Ik ben zoals alle mensen: ik heb niet graag dat de mensen alleen mijn gebreken zien. Maar ze zien alleen mijn gebreken, want mijn teksten zien ze niet. En daar zal ik nooit vrede mee hebben.
Aan wie ben ik dan verkocht? Aan de enige ware Geest. Aan de Geest van God. Aan de Geest van de waarheid. Aan de heilige Geest. En zo kan wie met mijn betoog instemt zich ook aan de heilige Geest verkopen. Doe ik dan niks goed? Doe ik dan niks? Het ligt niet altijd enkel en alleen aan jezelf, het kan soms ook aan de anderen liggen. Als ik alles gedaan heb wat ik kon, kan er mij niks verweten worden. Da 's mooi, maar hier is geen gerespecteerd kunstenaar. Je suis un individu persécuté. Een persoon die vervolgd wordt omwille van zijn ideeën. Ik ben gelijk een piloot die niet opstijgt, omdat zijn passagiers niet willen instappen. De ene krijgt honderd keer meer, en de andere doet honderd keer meer. Degene die honderd keer meer doet krijgt honderd keer minder, en degene die honderd keer meer krijgt doet honderd keer minder. Want alles is in ons plaats beslist. Dat mijn inbreng in de wereld een dikke nul is ook.
Ge hebt leven, en ge hebt dood. Het is niet omdat iemand in een kist ligt, onder de grond, dat die persoon dood is. En het is niet omdat iemand een schoon kleurke heeft, en op deze aardoppervlakte rondloopt, dat die persoon levend is. En dat heeft de mensheid nog altijd niet gesnapt. En die onwetendheid, over het feit dat op de aardoppervlakte rondlopen niet betekent dat ge leeft, daar maakt satan gretig gebruik van, dat is zijn grootste wapen. Als ge die kennis hebt, dan richt de duivel al zijn pijlen op u, dan moogt ge die kennis zeker niet delen met andere mensen. En dat weten de mensen maar al te goed. Maar dat maakt niet uit dat als ge die kennis hebt, de duivel al zijn pijlen op u richt, want de mensen die in God geloven hebben niks te vrezen, want ze zijn beschermd door God. De mensen zijn liever dood dan levend, want als ze levend zijn, dan wekt dat de ergernis van de duivel op. Als de mensen de keuze hebben tussen onwetendheid en kennis, dan kiezen ze voor onwetendheid. Als ze de keuze hebben tussen dood zijn en satan blij maken, of levend zijn en satan niet blij maken, dan kiezen ze voor dood zijn en satan blij maken. Maar de ergernis van de duivel opwekken, dat is de bedoeling hè. Dat is de bedoeling! Jullie denken dat satan een ongelukkige debiel is. En dat is waar, hij is een ongelukkige debiel, maar hij heeft veel meer macht dan jullie, hij is veel ernstiger dan jullie, en hij lacht jullie allemaal vierkant uit.
Ik heb veel afgezien in mijn leven. Door veel af te zien heb ik de essentie van de dingen leren kennen. Je hebt twee pistes: Het koninkrijk Gods, dat is het territorium van God. En God heeft een web geweven. Voor sommigen ben ik maar een onnozelaar tegen wie ze aanmatigend worden en hun pijlen verschieten. Maar voor mij zijn ze maar vliegjes die in het web verstrikt raken. Ze zijn van de essentie afgedwaald, waardoor ze weinig bestand zijn tegen de prikkeling. Maar wij hebben veel afgezien. Ik heb veel afgezien door weinig mee te maken. Maar ik ben evengoed gezuiverd als iemand die veel afgezien heeft, omdat ie veel meegemaakt heeft. Ik weet niet of je veel moet afzien om de essentie te leren kennen, maar ik weet wel dit: "De Heer tuchtigt hen die Hij liefheeft, Hij straft ieder die Hij als zijn kind erkent. " (De Brief aan de Hebreeën 12,6) Ontberen, beproeven, kastijden, het is voor mij allemaal hetzelfde, maar het is wel de bedoeling om op een dag zijn vleugels uit te slaan, gelijk de vogels.
Ik geloof niet dat iemand in alle onschuld ambiance in de keet brengt, zonder dat daar slachtoffers bij vallen. Ik geloof al niet dat ge ambiance in de keet brengt, maar wat ik vooral niet geloof, is dat ge het in alle onschuld doet. Maar wat het allerergste is, is wanneer niemand nog ambiance in de keet brengt, want dan zijn er alleen maar slachtoffers, en geen enkele winnaar. Maar ja, ik ken dat: België is katholiek. België is neutraal, en de mensen willen een wit blad papier zijn. En de enige winnaar is Satan. Dus dan zijn we allemaal slachtoffers. Ik zeg niet dat ge slachtoffers moet maken hè. Ik zeg: ik geloof niet dat de Belgen een bevoorrechte positie hebben veroverd, en privileges hebben bemachtigd, zonder dat daar veel slachtoffers voor gevallen zijn. Als je geen last hebt van de misbruiken van de wereld, kan ik alleen maar besluiten dat je er geen last van hebt, en dan denk ik dat je aan de kant van de daders staat.
Als iedereen gelijk is, dat is veel beter, want dan is de wereld veel mooier, want dat zijn er geen problemen meer. Maar natuurlijk, het volstaat om je ogen open te doen om te zien dat iedereen ongelijk is. De mensen denken: als iedereen gelijk is, is de wereld veel mooier, dus zullen we alvast denken: Iedereen is gelijk, zelfs als ze daarvoor hun ogen moeten toe doen. Natuurlijk, als uw ogen toe zijn, dan zal er op een dag iemand bij u komen en een boks tegen uw gezicht geven, en dan zult ge het wel voelen hè, dat iedereen ongelijk is.
The world will change from below. Dat is juist, maar daar moet wel direct een voetnoot bij geplaatst worden. Als door een beter ideaalbeeld, een beter Godsbeeld, het wereldbeeld van een mens mooier wordt, dan valt de realiteit, met waarheid en al, een dikke klop naar beneden. Dan wordt de lat hoger gelegd, omdat de referentie dan hoger ligt. De referentie staat bovenaan, niet onderaan. Dat is de voetnoot bij "de wereld zal langs onder veranderen, " dat de referentie bovenaan staat, niet onderaan. En toch zal de wereld langs beneden veranderen. Want beneden is de referentie hoog, en boven is de referentie laag. Ma ge moet het ni ingewikkeld maken hè. Ge moet het simpel houden. De waarheid, en de waarheid van de realiteit zijn niet hetzelfde. De waarheid heeft de wereld gered; de waarheid van de realiteit daarentegen is kommer en kwel.
Er is geen genade en naastenliefde onder de mensen. En dan zegt ge: "Ik begrijp dat. " En ik begrijp wel waarom ge dat zegt, dat ge dat begrijpt, namelijk wegens gebrek aan begrip. Ge begrijpt de diepte van het allesomvattende daarin niet, het constante, het alomtegenwoordige. In my childhood, I knew none of that. Boven de mainstream hangt er een zwaard van Damocles. I don 't know if you follow me. Er zijn geen juiste woorden. Er zijn geen correcte woorden. Er is alleen een onmetelijk vacuüm van leugens en duisternis. Als je 's morgens je venster opengooit om een frisse neus te halen, bots je altijd met je neus recht tegen het vacuüm van leugens en bedrog. De kans is groot dat je christenen ziet die zogezegd de bijbel vertegenwoordigen, maar die mensen die zichzelf christenen noemen, die vertegenwoordigen de bijbel niet hè. Als ze één ding met de bijbel doen, is het wel hem misbruiken. De kans dat je door het venster een volk ziet die de bijbel vertegenwoordigt, is reduceerbaar tot een cijfer dat aan nul grenst. Het huidige geslacht van christenen vertegenwoordigt de bijbel niet. Neen. Ze vertegenwoordigen het volk. Je kan niet én het volk, én de bijbel vertegenwoordigen. Het volk van de bijbel én de bijbel vertegenwoordigen, ja, dat kan, ware het niet dat het volk van de bijbel afwezig is. Zolang het huidige gevestigde volk wordt vertegenwoordigd, is er niks nieuws onder de zon, en blijven de fel bejubelde katholieke democratische kapitalistische westerse waarden en tradities verankerd, en is er geen afkeuring, alleen bevestiging. Nee er is niks nieuws onder de zon, en als de mensen nieuwe dingen willen leren, en ze moeten nieuwe dingen leren, dan moeten ze ook accepteren dat het effectief nieuwe dingen zijn. Want ze horen maar al te graag iedereen steeds hetzelfde blijven herhalen. Ja, ze blijven steeds hetzelfde herhalen, maar ze slagen erin - door een twist van de waanzin - dat onder de noemer "vernieuwing" te laten vallen. Dat is een intelligente mens, denken ze dan onder elkaar, maar ondertussen denken ze: ik ben zelf een intelligente mens, want het is nieuw en ik wist het al! Door een of andere twist van de waanzin zouden ze nog een tamzak in zijn graf vernieuwing noemen. Ik zou dat niet onder de noemer vernieuwing laten vallen, maar onder de noemer bevestiging. Dat komt omdat de tradities zoals kameleons zijn: ze veranderen om de haverklap van kleur, maar het blijven wel lelijke monsters.
Mensen vertrouwen blindelings op hun referenties. En waarom zou er met hun referenties iets mis zijn, als die succes en rijkdom opleveren? Het zwaard van Damocles ten spijt, zolang de mensen de problemen voor zich uit, en op de kap van een ander, kunnen schuiven, zullen ze niks te maken willen hebben met al wat echt en diep is. Ze willen niks anders dan rijkdom en oppervlakkigheid. Meer rijkdom, meer, MEER! Hun wens is om daarop voort te borduren. Ze zouden evengoed kunnen zeggen: "Alstublieft vernietig ons. " Het resultaat blijft hetzelfde.
Het volk vertegenwoordigen, dat is wat de mensen willen, want ze spiegelen zich aan het volk, het volk beïnvloedt hen. Dat betekent dat de spotlights op de tamzak in zijn graf schijnen, waardoor die begint te stralen. Dat is zonde. Echte zaken, met een diepere inhoud, blijven dus in de schaduw staan, en automatisch wordt de link gelegd tussen diep, en duister. Diep is duister. En hetzelfde geldt voor glorie. Ja, glorie wordt systematisch zwart gemaakt. Als het volk de confrontatie met wat dieper ligt niet wenst aan te gaan, lijden oppervlakkigere zaken daar uiteindelijk ook onder. Want wat diep ligt vervolgt zijn natuurlijke weg naar de oppervlakte. Dat is de keerzijde van de zonde: ook een zonde.
Underground is niks anders dan een plaats waar individu 's hebben leren overleven in een omgeving die verschilt van hun natuurlijke biotoop. Individualisme is een probleem, ja, maar wel omdat individu 's niks zijn, en niet omgekeerd. Individu 's vormen geen probleem voor de gemeenschap, maar de gemeenschap vormt wel een probleem voor de individu 's. Uiteindelijk vormen sommige individu 's dan toch een probleem voor de gemeenschap, nadat ze door deze tot niks werden herleid, maar da 's een andere zaak. Individualisme is onpopulair tot en met. Individualisme wordt beschouwd als de bron van al het kwaad. En de mensen, gewone mensen, en mensen met overtuigingen, die kreunen en klagen, en dat is normaal, dat is een natuurwet. De persoonlijkheid van een mens is prioritair, en nu wil de gemeenschap iets aan die wet veranderen. Hoe kan je buiten schot blijven als je met natuurwetten morst? Eenvoudige mensen die kritiek geven, en voor hun overtuigingen uitkomen, worden niet bevestigd, alleen afgekeurd. Om bevestigd te worden moet je de tradities eren, en de natuurwetten vertrappelen. De gemeenschap is nog het best te vergelijken met een tamzak in zijn graf, en dat heeft niks te maken met oosterse verlichting, dat is gewoon een simpele, eenvoudige vaststelling. Maar niemand kan het vatten, laat staan dat iemand het systeem zou kunnen omverwerpen, of het tegendeel tot stand brengen.
Ik was ongeveer 21 toen ik het plan om aan de universiteit te studeren opgeborgen heb. Ik heb toen beslist om de universiteit vaarwel te zeggen, en als reden voor mezelf te onthouden dat ik liever mijn eigen gedachten ontwikkel dan de weetjes van anderen massaal op te slaan. Voor zover je zoiets zelf beslist uiteraard. Ja zo ben ik wel, hun weetjes allemaal opslaan in mijn brein, om ze later allemaal te reproduceren zoals een papegaai, da 's niks voor mij. Ik denk dat het gepaste woord hier besmetting is. Er is gebrek aan woorden, doch de mensen zijn niet gretig om de woorden in zich op te nemen. Aan leugens daarentegen is er wel een overaanbod, wat zeg ik, een overaanbod, ja, overdaad. Het verschil tussen woorden en leugens is een beetje zoals het verschil tussen zuiver water en water waar stront in ligt. De arme mensen in India moeten zich wassen met water waar stront in ligt. Leugens zijn ook woorden. Strontwoorden.
1Nephi 10,21: "Indien gij ernaar hebt gestreefd goddeloosheid te bedrijven in de dagen van uw proeftijd, dan wordt gij onrein bevonden voor de rechterstoel Gods; en niets wat onrein is, kan bij God wonen; daarom moet gij voor eeuwig worden verworpen. "
Het gevaarlijke is de kuddegeest. Dat is gemakkelijk: gewoon volgen. Zoals de gnoes. Wat niet zo gevaarlijk zou zijn als de gnoe die voor u loopt in de juiste richting zou lopen, uiteraard. Ik verduidelijk. Ik verwerp uiteraard niet de universitaire leerstellingen, verre van. Toch niet allemaal. Maar de gnoe die voor u loopt is natuurlijk een gnoe die de algemene norm volgt. Dus hij volgt wat algemeen als normaal wordt beschouwd. A, ik hoor al een tegenwerping; de gnoe die u volgt is geen hersenloze gnoe maar een mens met een identiteit. Nee, daar geloof ik dus niet in. Wat ik geloof is dat de mens, of de mensen die u volgt, op de knieën gaan voor goddeloze conventies, en goddeloze goden. Maar ik zou verduidelijken wat gevaarlijk is aan de kuddegeest. Wat er gevaarlijk aan is, is dat men in de kudde hetzelfde resultaat bekomt als bij indoctrinatie, maar zonder door al de moeite te moeten gaan die bij indoctrinatie hoort. Waarom, omdat de identiteit en de individualiteit van het kuddedier te zwak zijn om al die onvoorziene situaties die van buitenaf komen, te zien komen. De ogen van het kuddedier zijn... de kudde, en er zijn veel gevaren die de ogen van de kudde ontgaan. Het is een kuddedier niet gegeven, maar u wel. Wees niet zoals een gnoe, maar zoals een mens, want niet alleen op de gnoe komen gevaren af, maar ook op de mens.
Hier betekent macht: onderwerpen. En nog andere dingen, maar mensen willen zoals God zijn, en macht hebben. Maar als ze hun kostbare macht verkrijgen gebruiken ze die om andere mensen te onderwerpen. Maar macht kan ook voor goede doelen dienen. De almacht van God dient voor goede doelen. Macht van mensen, en ze zijn te blind om te zien dat de mensen al onderworpen zijn, dient bijna alleen om mensen te onderwerpen. Je moet de mensen niet onderwerpen, ze zijn al onderworpen. Onderwerping is pijn en lijden. En de mensen die andere mensen onderwerpen, zijn zelf onderworpen, daarom doen ze het. Het is een vicieuze cirkel. Ze zijn zelf arm, of gaan gebukt onder een juk, en de anderen ook, maar de andere, of de ene, zou het juk van de ene, of de andere op zijn schouders moeten dragen. Als ze één ding zouden moeten doen, is het niet onderwerpen, maar solidair zijn. De mensen zijn hier onderworpen en zwaarmoedig, en dus zijn ze ook niet vrij. Je kan die woorden 'onderworpen ', 'zwaarmoedig ', en 'niet vrij ' in dezelfde zin naar believen met elkaar verwisselen ze, want in een vicieuze cirkel worden eindeloos rondjes gedraaid. Wanneer ik in mijn jeugd heel de tijd depressief was, was ik ook niet vrij. Dus de mensen kijken naar elkaar, maar ze zien geen ongelukkige mensen, want ze zijn hun gebruiksaanwijzing kwijt. Ze zien hen wel, maar ze zien hen niet; ik bedoel ze zien niet dat ze hen zien. Hoe dan ook, dat noemen ze normaal, want als een groep mensen zo talrijk is, moeten ze wel normaal zijn. Normaal is 'hetzelfde '. En 'anders ' is niet normaal. Zo denken de mensen. Ik zeg uiteraard niet dat alle mensen zo denken. Verre van. Doch het is eerder omgekeerd: ongelukkig zijn is niet normaal, zelfs een beetje zot.
Onze professoren geschiedenis kennen een berg aan feiten, maar dat brengt hen niet dichter bij de waarheid. De talloze boeken die ze memoriseren, staan als een muur tussen hen en de waarheid in. Ja, je kan er letterlijk en figuurlijk een muur mee bouwen. Om echter de historische feiten correct te interpreteren, zouden ze de mensen moeten leren kennen. Begrijp de protagonisten en antagonisten uit het verleden, door eerst jezelf te leren begrijpen. Want wie dat niet doet, blijft de historische personages tot het bittere einde kopiëren. Wie dat niet doet blijft in de waan verkeren dat hij de waarheid kent, waardoor hij alleen maar minder naar de waarheid gaat zoeken, tot op het punt dat hij het helemaal opgeeft, en dan is hij volleerd. Zet het journaal aan, en je ziet de geschiedenis van morgen. En is er veel goed nieuws? A neen hè, het is altijd slecht nieuws. Net zoals vroeger. Je moet niet veel weten, maar je moet wel een paar dingen weten. De mensen die onvermoeibaar voor het slechte nieuws zorgen, doorheen gans de geschiedenis, zijn die niet normaal? Zijn die anders? A neen hè, die zijn hetzelfde. Ter herinnering: normaal is 'hetzelfde ', en 'anders ' is niet normaal. Zolang ze volmacht zullen krijgen om voor het slechte nieuws te zorgen, en dat louter op basis van het feit dat ze 'hetzelfde ' zijn, en 'hetzelfde ' doen, is er geen enkele, maar dan ook geen enkele hoop dat het tij zal keren.
Wat is 'anders zijn '? Wat is 'niet anders zijn '? Daar valt oneindig lang over na te denken. Daar ga ik mij niet aan wagen. Er valt ook veel te zeggen voor 'hetzelfde zijn '. Maar in menselijke termen wil 'niet anders zijn ' meestal zeggen: 'niet ongelukkig zijn '. Als iedereen hetzelfde is, en iedereen is gelukkig, dat zijn glory days. Maar the glory days are over. Als iedereen hetzelfde is, en iedereen is ongelukkig, ça va. Het probleem is dat de mensen die hetzelfde willen zijn de hoogste muren bouwen. Ze veroordelen mensen die anders zijn liever tot eeuwige ballingschap. Ja en ze veroordelen mensen die voor verschillen zijn liever tot eeuwige gevangenschap. Ge denkt toch niet dat ze hen enige respect zullen tonen, en de drempel van 15cm hoog die ze voor hun voordeur gelegd hebben, zullen overwinnen? Er moet altijd een drempel zijn. Als er geen drempel is, is er geen respect.
Er is geen conflict totdat er een conflict is. Er is niks mis met die zin hè, daarmee heb ik niks gezegd, right. Iedereen weet dat. Iedereen denkt zo. Waar is het addertje onder het gras dan? Daarmee heb ik heel veel gezegd, want ik denk niet zo. Ik denk zo: ik zit in een conflictsituatie tot wanneer ik mij in mijn schuilplaats kan verschuilen. De waarheid is troost. En troost is een schuilplaats. Ik hou van mijn donkere gedachten. Dat is de vrucht van mijn lijden. Dat heeft recht om te bestaan. Waaronder ik geleden heb mag ik niet zeggen. Zolang we de wetten van deze wereld moeten respecteren, is psychoverminking straffeloos. En ik kan niet zeggen waaronder ik geleden heb, zonder te zeggen onder wie ik geleden heb. Waarom niet? Ik bedoel, waarom kan ik niet zeggen onder wie ik geleden heb? Omdat dat in mijn eigen nadeel zou zijn. Eigen schuld kwijtschelden, daar gaat het om hè. Ook al houdt dat in dat "ze" daar mij mijn eigen identiteit voor moeten doen vergeten. Mijn geheugen, dat is een beetje de vijand hè. Toch vanuit de optiek van helers. Maar zo zijn helers hè: ze praten de wapens goed. In plaats van wapens goed te praten, moeten de wonden geheeld worden. Allee, wapens helen en wonden helen, dat is juist het tegenovergestelde hè. Ze doen juist het tegenovergestelde van wat ze moeten doen. Ze maken lelijk mooi, zwart wit, en vuil proper.
Niemand zou mij kruisigen, zegt u? Misschien, maar de mensen zouden er wel alles aan doen om mij te beletten te preken over onrechtvaardigheid, en over tot inkeer komen. Ze hebben mij nog niet vermoord, maar ze hebben wel alles gedaan, wat in hun macht ligt, om mij te beletten te preken. En wat niet is, kan nog komen hè... Ik heb het recht om mijn mening te zeggen, en het is niet alleen mijn recht, ik zou niet kunnen leven zonder. Er waren zondaars die succesvol waren, en toen kwam een "onverlaat" die vertelde wat ze allemaal verkeerd deden. En ze verkeerden in de waan dat ze dat "crapuul" het verbod om te spreken konden opleggen. Dat konden ze niet. Dat ze in de waan waren dat ze het wel konden, was de prijs van hun succes. Nee, het was al erg genoeg dat die vent niet kon zeggen waaronder hij geleden had. Onder wie hij geleden had. Hun schuld is uitvoerig bewezen, van de zondaars dan, de ketters. Ondertussen is hun onschuld uitvoerig bevestigd. Hun schuld, dat is verzonnen, dat is in mijn fantasiewereld. Dat hun onschuld uitvoerig bevestigd is, dat is in de realiteit, the real world. Doch ik kan ze niet bevestigen met een bevestiging die niks bevestigt. Met andere woorden: ik kan ze niks op de mouw spelden. Of: ik kan ze geen blaasjes wijsmaken. Er is een heler, er zijn helers, er is een scheiding, en dat is op de planeet waar we op rondlopen. De persoon, of personen onder wie ik geleden heb, die zitten in fairyland. Wat de helers van de succesvolle zondaars gedaan hebben om hun grote successen veilig te stellen, is rond hun burcht een diepe gracht graven, helemaal rondom. Want de mensen die de toegang tot hun burcht niet ontzegd worden, weten dat ze niet deugen. De mensen die weten dat ze niet deugen moeten op z 'n minst een oogje dichtknijpen. Allee, alles aan de grote klok hangen en een oogje dichtknijpen, dat is juist het tegenovergestelde hè. Ik doe juist het tegenovergestelde van wat ik moet doen.
Op het Vlaamse platteland zijn wel veel mensen die denken dat ze goed zijn. Ze hebben een zekere invloed of zo, of ze hebben gezag over iets of iemand. Het rare is wel: ik heb een dikkenek, maar tegen die mensen moet ge niet zeggen dat ze een dikkenek hebben hè. Dat zouden ze als een belediging interpreteren. Ik niet: als ze mij een dikkenek noemen pak ik dat als een compliment. Maar goed, het is wel zo dat we aan een dikkenek niks hebben. Alhoewel. Ja, ge moet bescheiden zijn, maar denk eens na. Kijk eens naar mij: ik ben niemand. Als ge niemand zijt, en ge zijt bescheiden, dan kund e uw ziel ni redden hè, dan gaad e naar de hel. Ma kom, ik spreek voor mijzelf hè. Da kan ik ni maken hè, zo leven. Dat is alles behalve bescheiden. Bescheiden zijn als ik niemand ben, dat zou alles behalve bescheiden zijn. Dat is alleen maar goed om de mensen tot overlast te zijn. Maar, en nu spreek ik niet voor mijzelf, veel mensen op het Vlaamse platteland willen goed en bescheiden zijn tegelijkertijd. Hoe doen ze dat? Door zich als een compleet andere persoon voor te doen, dan wie ze werkelijk zijn. En wat moeten ze doen om dat doel te bereiken? Afwezig zitten wezen in een burcht, een burcht met een diepe gracht, helemaal rondom. Afwezig, dat is het sleutelwoord. Maar wat niet afwezig is, is een vergrootglas, een loep. Ja, een loep hebben ze wel nodig, om hun buren onder de loep te kunnen nemen. Als zij het niet zijn die hun rijk op mijn onderwerping wilden baseren, wie zijn het dan wel? Ik zeg op mijn onderwerping, maar ik moet eigenlijk zeggen op de onderwerping van iemand die ik niet was, en niet ben, want mijn echte ik kenden ze niet te goei. Wat houdt die onderwerping in? Buiten vernedering en laster... concreet is dat een morele veroordeling. Mijn antwoord is: vermits ik dat oordeel niet verdien, zie ik mijzelf genoodzaakt om een masker op te zetten. Ja, zoals veel mensen op het platteland een masker opzetten om zich anders voor te doen dan hoe ze werkelijk zijn, moet ik een masker opzetten, om mijzelf te kunnen blijven. Ik heb nooit machtige wapens in handen gehad, maar als ik mij als iemand anders voordoe, dus mijzelf ontken eigenlijk, zonder mijzelf te loochenen weliswaar, hebben ze het opeens veel moeilijker dan ik. Wat veranderd is, zijn de rollen. Er is trouwens geen enkele wet die bepaalt dat rollen ten allen tijde dezelfde moeten blijven. De één die de ander dwingt, dat is gedaan. Dat is voortaan: niemand die een ander dwingt. De mensen die mij niet kennen, maar die mij dachten te kennen, zij zijn het die om zulk een antwoord vragen. En ze hebben nooit geweten wie ik achter het masker was, ook niet wanneer er geen masker was! Denken dat ze goed zijn, terwijl ze niet goed zijn, dat is het probleem dat er aan de oorzaak van ligt. Je rol heb je niet helemaal zelf in de hand, er wordt ons altijd een rol toebedeeld, overal. Wat er aan de oorzaak van ligt dat iemand vast komt te zitten aan een veronderstelde identiteit, die zijn ware identiteit geen eer aandoet, is het feit dat er hem een rol toebedeeld werd die hij zelf niet in de hand heeft.
Als ik niet alleen ben kan ik nooit mijzelf zijn. Als ik niet alleen ben kan ik mijzelf niet zijn, en mij niet ontspannen. Het lijkt raar, maar het is een evidentie. Zichzelf zijn is overigens wel vaker een masker opzetten, dan geen masker opzetten. Zetten mensen een masker op om niet in een hoek te worden gejaagd, of zetten ze juist het masker af om niet in een hoek te worden gejaagd? AHAA! Zichzelf zijn komt uiteindelijk meer neer op VRIJ ZIJN, dan op een vast gedefinieerd punt in de ruimte zijn.
Men zou ons eens de vraag moeten stellen: "Wie zijn jullie, zijn jullie goed? " Die vragen blijven onbeantwoord. Kinderen van de zon zijn we niet, dat is toch duidelijk. Gehoord worden we allerminst, toch niet aan mijn kant. En ik weet dat ik hier niet alleen sta, hoewel ik hier niemand zie. Maar het is beter niet te dichtbij te komen. Not too close, niet te dichtbij met die loep, want de aandacht die we krijgen is van de verkeerde soort, met name de aandacht die men schenkt aan iemand die men niet kent. Wat geeft iemand je die jou niet kent? Ik herformuleer de vraag. Wat is een mooier geschenk, dat iemand je kan geven, dan jou kennen? Zo bescheiden moeten we zijn, in een wereld waar mensen alleen zijn, en door niemand gekend zijn. De mensen aan mijn kant begrijpen het meteen, de mensen aan de andere kant begrijpen er geen jota van. Het heeft geen zin om mijn bic leeg te schrijven om dat uit te leggen. Ik heb mijn halve leven gezwoegd om bruggen te bouwen, maar ik heb uit ervaring, en tot mijn spijt, moeten vaststellen dat haat, bekrompenheid en waanzin de mensen verhindert om de bruggen over te steken.
We moeten gans ons leven kwellingen ondergaan. We zijn niet dom, we zijn alleen zwak en machteloos. We kunnen de waarheid kennen. We kunnen de kennis kennen. De waarheid en de kennis, dat is het licht niet. De waarheid en de kennis, dat is duisternis. Radu Radu heeft de legende rond mij geweven dat ik onschadelijk en gevoelig zou zijn. Ondertussen wijd ik mijn leven aan het schrijven van wraakgrieven, om de woede die mij vanbinnen verteert te behe(e)r(s)en, met wisselend succes. En al val ik in herhaling: ik ben nog niet uitgeschreven. Na 88 teksten. Je bent nog niet van me af. Ik ben niet dom, ik ben alleen zwak en machteloos. Ik ben geen slechte mens, ik ben een goede mens. Het zijn niet de slechte mensen die de kwellingen moeten ondergaan. Het zijn de goede mensen die de kwellingen moeten ondergaan. Ik moet het allemaal ondergaan en mijn mond houden. Het loont niet als ik praat, en men praat niet graag als het niet loont. Men praat graag als het loont.
Filosofische theorieën die, als puntje bij paaltje komt, dienen om afstandelijk en gevoelloos te worden, en van emoties los te komen, dat zijn ideeën die volgens mij volledig achterhaald zijn. Die gebieden betreed ik liever niet. Ik denk dat de meeste filosofen bij één eerlijk pleidooi dat op gevoelens gestoeld is helemaal in het niet vallen. En als ik gelijk heb, heb ik gelijk hè. A nee nee nee. Het is niet omdat ik gelijk heb dat ik gelijk heb. Gelijk hebben en gelijk hebben zijn twee totaal verschillende dingen. Gelijk hebben hangt niet af van wat je zegt, en of wat je zegt waar is of niet, maar gelijk hebben hangt af van wie het zegt. Sinds uw geboorte luisteren de mensen naar u, of luisteren de mensen niet naar u. Niet sinds uw geboorte, maar toch een paar jaar later. Dat zijn cruciale jaren. Probeer nu alles eens tot geboorterecht te herleiden. Stop, ik hou u onmiddellijk tegen, ik denk te weten wat u denkt, namelijk: Ge wilt de verantwoordelijkheid voor uw eigen daden niet op u nemen. Tja, wie wel? De acteurs en actrices die op het podium staan hebben ook al in de zaal gezeten hè. Waarom zeg ik dat? Zij die in een theaterzaal zo een slechte plaats werden toegewezen dat ze alles moesten raden, bij manier van spreken, slaan de nagel op de kop wanneer er hen naar een verslag van het toneelstuk gevraagd wordt. Maar de mensen die op de eerste rij zaten zijn blij dat ze alles vergeten zijn, daarmee moeten ze niks mee-delen. De denkfout die de mensen die een schuun plochke hadden gekregen maken, is denken dat als aan een persoon in de zaal achteraf een verslag van het toneelstuk zou gevraagd worden, de kans veel groter is dat die persoon, aan wie dat gevraagd wordt, iemand anders is dan henzelf. Die andere persoon, dat zal den Toon wel zijn. Daarmee heb ik de Toon ook aangegeven. Nee, de Toon aangeven is niet zo simpel als het lijkt. Hij heeft zijn naam mee hè. Toon is de fictieve persoon die in uw plaats getuigt. Als ik in de spiegel Toon zou zien, dan zou Toon heel erg op mij lijken, maar in de spiegel zie ik nog altijd mijzelf, en in Toon zie ik eerder mijn aartsvijand. Er is in gans de zaal geen enkele Toon te bespeuren, en toch blijft Toon er in slagen om de toon te blijven aangeven. O, dat was een wonder...
En dan doet ge uw ogen open, en wat ge ziet is niets dan slijk. En dus doet ge uw ogen maar direct terug dicht om ze nooit meer open te doen, en ge hebt groot gelijk, en iedereen zal u gelijk geven. Maar ge zijt wel nen dooie: ge ligt in uw kist onder de grond. Ofwel doet ge uw ogen open voor eens en voor altijd, en uw gelijk ligt in het slijk. Ge moogt het oprapen. Maar het is wel de enige mogelijkheid om op te staan zoals Jezus Christus. Doe uw ogen open! Het gelach hoort altijd uit het slijk te komen, en de grieven horen altijd uit de handen van belangrijke mensen te komen. Onfortuinlijke mensen moeten lachen om hun miserie te vergeten; als ze andere mensen blij kunnen maken zijn ze tevreden. Fortuinlijke mensen halen veel vaker hun blijdschap uit het onschuldig en banaal doen lijken van de vernedering van andere mensen, want als ze mensen pijn kunnen doen, betekent dat dat ze macht hebben, en als ze macht hebben moeten ze wel gelukkig zijn. Ik verklaar. Fortuin en bescherming zijn familie van elkaar, en bescherming en gevoelloosheid zijn close friends. Doordat ze het gewoon zijn dat ze beschermd zijn worden ze gevoelloos, en denken ze dat die vernederingen niet zo erg zijn. Doordat ze beschermd zijn zijn ze niet kwetsbaar, en denken ze dat de andere mensen ook niet kwetsbaar zijn. Niet alleen denken ze dat de onfortuinlijke mensen niet kwetsbaar zijn, ze kijken ook op die mensen neer door te denken dat ze gevoelloos zijn. Af en toe bestempelen ze gevoeligheid nog eens als een bewonderenswaardige eigenschap, maar die mensen hebben SIMPELWEG HET RECHT NIET GEVOELIG TE ZIJN. Hoe zou dat komen? Wel daar antwoord ik het volgende op: Gevoeligheid hoort niet uit het slijk te komen, maar uit de hand van belangrijke mensen. Kan dat veranderen? Want het gevoel dat ik momenteel heb, is dat alleen nog maar de gedachte dat te denken te kunnen veranderen, onbestaand is. Wat heel duidelijk is, is dat als iemand mij zegt dat ik gevoelig ben, dat een heel duidelijke vernedering is, en dat ook heel duidelijk als een vernedering bedoeld is. In welk tijdperk is gevoelig zijn geen kwaliteit? In dit tijdperk!!
Niemand moet zich rechtvaardigen. Geen God, geen mens. Geen God moet zich voor een mens rechtvaardigen, en geen mens moet zich voor een God rechtvaardigen. Het kwaad is geschied. Meer zelfs: het kwaad dat in de toekomst moet geschieden staat ook al vast. Al de rest is bazaar dat mij niet interesseert. De pest, dat is het. Ge wordt geboren, ge krijgt de pest, en ge sterft al rottend weg... Ik heb een zwarte bowlingbal gekocht, en heb dat op een statiefje gezet in mijn salon. Dat is mijn globe. Ken je dat? Een globe is zo een kunstmatige aardbol. Behold God 's creation. Hehehe. In alinea 1 heb ik geschreven dat kennis duisternis is, en geen licht. Volgens de profeet Paulus heeft God gezegd dat Zijn licht moet schijnen uit het duister. Wel, dat is volgens mij hartstikke tegenstrijdig. Als er licht uit het duister zou schijnen, dan zou er geen duister zijn. Dat is mijn probleem. Als de zon opkomt, is de nacht toch voorbij. Nu, de zon is er nog wel, maar die zit aan de andere kant van de aardbol, en de kennis zit aan deze kant van de aardbol. Lang leve de fokking zinloosheid en welcome to bullshitland.
Er was eens een man die de trappen opliep in Linkebeek richting de Hess de Lilezlaan. Hij was helemaal afgepeigerd en boos omdat hij zo een lange weg moest afleggen. Ja hij had al een lange weg afgelegd en het was tegen de 30 graden buiten, en de trappen waren hoog en steil. Uit de tegenovergestelde richting kwam een jonge vrouw de trappen af. Hij keek haar even in de ogen, en het was zoals wanneer Jezus zijn ogen opent. Het was een tafereel van barmhartigheid. Een tafereel van lijden en barmhartigheid. Toch zeker van een van de twee. 100 meter verder zijn er ook trappen die naar de Hess de Lilezlaan leiden. Die trappen zijn even hoog en even steil, en die was een andere man aan het oplopen op hetzelfde moment als de eerste man. Hij had ook al menige kilometers te voet afgelegd en was ook gans bezweet. En ja hoor, daar kwam ook een jonge vrouw hem tegemoet. Hij van beneden naar boven, en zij van boven naar beneden. De gelijkenis is schilderachtig. Maar die vent greep haar kraag vast op een dierlijke, directe manier en keek haar in de ogen met een blik van honger, dwang en lijden. Eigenlijk keek hij haar ook aan met een blik van Jezus. Hij liep de trappen op en bereikte de Hess de Lilezlaan. De eerste man daarentegen deed niks, maar hij zette zijn voet verkeerd neer en viel van de trappen. Vanaf dat moment kon hij nooit meer zulke trappen opgaan zonder hulp van buitenaf.
Welke beesten, welke boze geesten hebben deze morgen mijn verstand gestolen? Ja, welke beesten, welke boze geesten hebben mijn verstand gestolen en mij, mijn persoon, en mijn heiligdom ontheiligd? Jezus Christus is de God, de hoge God die zegt dat hij de zwakken, en de mensen die in nood zijn, en de machtelozen zal redden. Gaat die Jezus Christus, die hoge God, daar iets aan doen? Gaat Jezus Christus er iets aan doen dat de beesten, en de boze geesten, deze morgen mijn verstand gestolen hebben, en mijn heiligdom ontheiligd hebben? Of gaat Hij dat laten gebeuren, elke keer weer opnieuw, dag na dag, gans mijn leven? Gaat de Jezus Christus, die zegt dat Hij de wezen redt, en die zegt dat Hij de weduwen redt, ja, de wezen, en de weduwen, en ALLE arme mensen die altijd oog hebben en altijd oog gehad hebben voor de zachte en begrijpende weg, en altijd de geboden van God in acht genomen hebben bij al hun daden, en die heel veel geduld, ja, altijd geduld aan de dag gelegd hebben bij de mensen die hen onrecht aangedaan hebben, en die altijd geantwoord hebben op de vragen die hen gesteld werden op een manier die hen correct en rechtvaardig lijkt in overeenstemming met het grondige onderzoek dat ze verricht hebben in hun geest en hun bewustzijn, die wezen en weduwen, waarvan Hij zegt dat Hij ze redt, en waarvan Hij altijd zegt dat Hij paraat staat om ze te helpen en al hun noden, ook hun ergste noden, te lenigen, en Hij zal ze opvangen in zijn valnet indien ze vallen, ongeacht of dat nu is, of in het uur van de beproeving, en ze zullen toegang krijgen tot het koninkrijk Gods... gaat Jezus Christus, een God die dat zegt, en die dat doet, en die dat kan, laten gebeuren dat mijn heiligdom ontheiligd wordt, en mijn verstand gestolen wordt door boze geesten, door BEESTEN en boze geesten, of gaat Hij daar iets aan doen? Laat het recht geschieden in de naam van Jezus Christus. In de naam van Jezus Christus, het recht zal geschieden! Het recht zal geschieden, in de naam van Jezus Christus, amen!
Alle mensen volgen hun eigen weg in het leven. Het boek The Alcove Hill is mijn leven. Het is geen echt boek dat gepubliceerd is in papiervorm, maar ik beschouw al de teksten die ik schrijf en geschreven heb, op het YouTube kanaal, en daarvoor op mijn twee blogs als al de teksten die samen één boek vormen, namelijk The Alcove Hill, het boek dat het verhaal van mijn leven vertelt. Wat interessant is aan de tekst met de titel : Een misstap on The Alcove Hill (memory), is het volgende: het verhaal van mijn leven is dus The Alcove Hill, maar stel dat het verhaal van mijn leven geen boek zou zijn, maar een schilderij, dan zou deze tekst het kader van dat schilderij zijn. Het is voor mij dus een heel speciale symbolische tekst.
Alle mensen volgen hun eigen weg, maar in mijn leven blijven de mensen beweren dat ik niet praat, dat ik niks goed doe, dat ik onnuttig ben, dat ik niks zeg. Dat is het grootste trauma, en alle mensen doen er alles aan om die situatie te blokkeren behalve ik, al de mensen doen er altijd alles aan om vooral geen oplossing te proberen vinden om die situatie te deblokkeren, behalve ik. Nu, dat ik niet praat of niks zeg, dat is voor mij niet een groot trauma, het grote trauma voor mij is de andere kant van het verhaal. Inderdaad, om te spreken moet je met twee zijn. Je mag dat aan de mensen in mijn omgeving vragen hoor, ze zullen u allemaal antwoorden: Vincent zegt niks, Vincent praat niet. Het is wel zo dat je om te praten met twee (of meer) moet zijn, en als je begint te praten en je wordt sowieso altijd onderbroken op het moment dat je zelfs nog niet halverwege je eerste zin bent, dan is direct duidelijk dat je woorden niet welkom zijn. O nee, dat is niet de reden, dat kan je zeggen, en dat is niet noodzakelijk de reden, inderdaad. De echte reden is dat iedereen heel goed weet, en zelfs al lang op voorhand, lang voordat je halverwege je eerste zin bent dat je woorden niet welkom zijn. Iedereen weet dat, iedereen voelt het aan als zijn woorden niet welkom zijn. Bij mij blijft het zo tot het einde van de weg hoor. Het echte trauma voor mij is dat ik geen antwoord krijg, je krijgt inderdaad geen antwoord als je nooit kan zeggen wat je wil, als je nooit mag zeggen wat je wil. Zo is dat met mensen die in mijn nabijheid zijn, maar vandaag gebeurt alles op afstand, maar op afstand krijg ik evenmin een antwoord. Eigenlijk is er geen enkel verschil op dat vlak, zowel in mijn nabijheid, als op afstand, krijg ik geen antwoord, omdat mijn woorden niet welkom zijn eigenlijk. Ik bedoel, het is exact hetzelfde. Dus het blijft zo tot het einde van de weg. Ik doe niks goed, ik praat niet, zeg niks, en ik ben onnuttig. Het blijft gewoon zo tot het einde van de weg!
O ja, we're a happy family, natuurlijk. Ik, mijn broer, en mijn moeder en mijn vader. Wat geeft u de energie om verder te leven? Uw familie natuurlijk. Ik heb mijn familie verlaten. Ik ben die mensen niet dankbaar, ik ben een dankbare persoon, maar ik ben die mensen niet dankbaar. Die mensen zouden willen dat ik hen dankbaar ben voor alles wat ze mij gegeven hebben. Ik heb niemand, ik moet alles alleen doen, niemand helpt mij. Het licht in mijn geest gaat uit hoor. Als je geen energie krijgt, van niemand energie krijgt, dan word je echt moe na een tijd. Soms word ik zo moe dat het licht in mijn geest uitgaat, dan denk ik: Hoe? Waar? Dan ben ik blind hè. Mijn ogen zijn niet blind, maar wanneer een blinde over de straat loopt, dan denkt hij voortdurend: Hoe? Waar? Dat denk ik ook als ik moe ben, voor mijn ogen is het niet zwart, maar in mijn geest wel hè. En wanneer een blinde over straat loopt, bevindt hij zich soms op bepaalde plaatsen op de openbare weg waar hij niet verondersteld is zich te bevinden, en soms veroorzaakt hij potentieel gevaarlijke situaties in het verkeer, soms loopt hij gewoon in de weg, en dan zijn er ook mensen die hem het verwijt geven voor die situaties die veroorzaakt zijn door zijn oogblindheid, en dan zijn er ook mensen die op hem boos zijn vanwege die situaties, dat zijn dingen die gebeuren. Ik ook hoor, als het licht in mijn geest uitgaat omdat ik moe ben, dan gebeurt het ook wel eens dat ik potentieel gevaarlijke situaties in het verkeer veroorzaak, door het verslappen van de aandacht, het concentratieverlies dat het gevolg is van de vermoeidheid. Dus de reden daarvoor weet je dan ook weer: We're a happy family? Nee, niet echt. Ze zeggen dat ik niets zeg, dat ik niet praat. En het blijft zo doorgaan tot het einde van de weg.
De Titanic is in zee gezonken. De liefde is in zee gezonken. God zegt nee, de mensen zeggen nee, en ik zeg ook nee. De geest gaat uit haar diepe slaap ontwaken, en de trein van mijn dromen gaat ons samenbrengen. De trein gaat ons naar een plaats brengen waar we echte barmhartigheid en een beter leven zullen leren kennen. In mijn rugzak steken twee dingen: Het bewijs van waar ik gans mijn leven voor gewerkt heb, en het plan van de weg die ik gans mijn leven bewandeld heb: de weg van een boer. Helaas zijn er zoveel fancy bitches dat ik veroordeeld ben om de rest van mijn leven een boer te zijn. Vrouwen houden niet van boeren, en een boer zijn betekent gans mijn leven alleen zijn. Die fancy bitches zijn toch nutteloos, daar kan je toch niks mee aanvangen. Maar ik ga proberen de toon licht te houden.
A broken heart is a bitch. A man's heart comes alive very quickly, especially when it's broken, and when it comes alive, it starts wanting a woman immediately. It's a force of nature. Forces of nature are almost as good as forces of God, but they can only be good forces if they lead to good results. Not being able to live without the taste of a man's broken heart doesn't count as a good result. A bitch is delicious, and a man's broken heart is also delicious, so a man's broken heart is in fact a bitch. A man's broken heart is a bitch, and a man's broken heart is also a little monkey skull. The question is: is God a male or a female? And if God is a female, it's very hard to let her go. If the female God has the power to pull your heart out and replace it by a little monkey skull, it 's even harder to let her go. It's the proof of her power. In my land, a woman that has the audacity to replace a heart by a monkey skull would be evicted. She's a symbol of emptiness and frustration, and I would remove that symbol from my land, and replace it by a symbol of love. It's a safe land. You're welcome. Whose fault is it? I rang on every doorbell but none of the girls would open the door for me, as if opening a door for me would be the end of the world. Whose fault is it? When the people like you it makes everything a lot easier. I would have found a girlfriend at an earlier stage in my life, if I wouldn't have met with great opposition. You consider the fact that the world is opposed to me as a good reason to join everybody? Of course you do, how could it be any different? You don't want to take any chances because I might pull you down, case closed. My solitude is a collective decision, it's a collective judgment.
Women love all kinds of power. They also like sexual power. Well, me too. God said: "Let there be spiders. " And there were spiders. They may be homeless and undressed, but they never go away, regardless of your wish to have them removed. Even their webs are as good as destroyed, but the main strings of their webs are unharmed, and the spiders know exactly how important that is, and they are not going to let you touch them, because they know what they are doing. You think that's a sin? I understand. The love of a man is a sin, but the love of a woman is a miracle of charity. You're free to leave my land anytime; the kingdom of God will welcome you with open arms. God is all about miracles of charity. I'll keep leaning on Marilyn Manson. Our place is in the dirt, my friend. Our place is in the dirt. And I'll keep leaning on Kurt Cobain. I know I'm always wrong, but I know he meant the same thing when he said: "You know you're right!"
God is so smart. God said: "If you need anything, anything at all, just knock on the door and someone will open the door. " It's in the Bible. You know why He wrote it in the Bible, besides the fact that if you need charity, you don't have any other choice but to knock on someone's door? Because He's smart. He created a world with no doors, no doors at all, and then He wrote in the Bible the thing I just said. That is smart. Very smart. Is this a joke? I don't know any hospitable door. I only know hostile doors. I can't think of a word that's worse than door right now, except the symbol of my downfall, but that's more than one word. The word door never meant anything good to me. I know why I can go ahead and knock on every door until all my teeth fall out. Because Radu Radu bars the way. Radu Radu will bar the way as long as I don't drop the charges against her, and I have no intention to do so, unless I have a good reason to. You can't understand all the things I wrote about Radu Radu? You can't understand the depths of the maliciousness of Radu Radu? Try it! Then you'll also understand I have every reason not to submit, and not to drop the charges. I think people are still confusing Radu Radu with the Virgin Mary. She just gets everybody tangled up. Sometimes I hear people say: "You can choose your friends, but you can't choose your family." Right. But think it through. Think a little longer. Sometimes you don't get to choose your friends, because your family already did, and sometimes your family even decides whether you get friends or not." It would be preferable if no one decided such an awful thing. If it was impossible, that would be very convenient. But it's true, sad, and awful. It's a family/clan/mafia thing. Like West Side Story. To me this movie is just plain boring until the last scene begins. It's dark outside, Maria's lover is stabbed and bleeding and lying on the street, and there's a clan standing around him in a circle, silently. I believe his name is Tony. And Maria is on her knees beside him, and then she says: "You killed him because of hate. Now I have hate!" That's perfect. It makes my evening perfect. Because I'm also alone, like Maria, and I also have hate. My question towards women is: do you intend to soften my heart, or do you just intend to ship me off, like everybody else? You know what I'm going to do? Since the end is nearby, I will put on some music, I will play Nine Million Bicycles. Maybe Katie Melua will soften my heart. "There are nine million bicycles in Beijing, that's a fact, it's a thing we can't deny, like the fact that I will love you till I die." Yeah that ain't working. No woman can soften my heart all the way from Beijing. Come closer. Come closer. I was born dead. I was born, and I was dead and forgotten. I will be buried, and I will still be dead and forgotten. I was dead and forgotten from the beginning and forever. I didn't share my joy, but I shared my shit. I like my shit. At least I shared something. Maybe you are under the delusion that dead people spread the joy all around or something. They don't spread the joy all around. They need more joy than anyone else. Happiness is just one of the million things that they need and don't get. But you, you're happy. Your happiness is very useful and it doesn't matter that you're too proud to share it with a dead man. That's the meaning of life. But it's not useful to me. My shit and my hate are all I've got, and that's useless. I know what it means. The hate refers to sinners, and the shit refers to failures. Failures ought to live in outer darkness, and sinners don't deserve to be loved.
Ik ben niet graag een man. Het is droevig, maar het is zo. Een man zijn wil zeggen dat uw drang naar aandacht elke seconde van uw leven uit zijn voegen barst, en dat er nooit iemand naar u kijkt. Dat wil zeggen lelijk zijn, niet interessant zijn, en niet aantrekkelijk zijn. Dat wil zeggen dat ge niks goed kunt doen. Ge zijt bazig, en iedereen haat u omdat ge bazig zijt. En ge weet dat ge niks goed kunt doen, ge vindt wel dat ge iets goed kunt doen, maar anderen denken daar anders over. Ge weet niet wat ge goed kunt doen, waarvan de anderen ook vinden dat het goed is. Ge hebt als man een veel sterker begrip van onrecht, en uw strijd tegen onrecht is veel sterker dan dat van andere mensen, maar anderen denken daar anders over, voor de andere mensen zijt ge de slechtste mens van allemaal. Ik ben niet graag een man, en dat is droevig, maar het is zo. De roep naar aandacht wordt steeds groter en niemand kijkt naar u. En ge moet het voor uzelf houden. Een man zijn betekent een ziel dat verloren gaat. Ge ziet de ziel zo vallen, als een kleine stip, in het donkere gat waarvan ge de bodem niet ziet. You don 't have the right to come inside the sanctuary of a man. Ik wil geen man zijn, dat is alles. Ge kijkt er niet naar, het is niet interessant, het doet niks goed. Vrouwen gaan snel geneigd zijn om daarop te antwoorden: "Ge moet u daar niks van aantrekken als er mensen zijn die vinden dat ge niks goed doet. " Ja, maar als dat mijn lot bepaalt vanaf het moment dat ik geboren ben tot het moment dat ik in mijn graf lig, moet ik mij daar dan niks van aantrekken? Dat is het grootste taboe van gans de wereld: een man mag niet zeggen dat hij niks goed doet. In de ogen van de maatschappij. Wat hij van zichzelf vindt heeft daar niks mee te maken. Wat de maatschappij van hem vindt heeft daar wel iets mee te maken. Heel veel zelfs. Ja, God heeft mij zo gemaakt.
Er is veel minder glamour en pretentie, en er wordt veel meer belang gehecht aan de echte dingen, aan de dingen die echt belangrijk zijn. De mensen die verdienen om sterk te zijn, zijn sterker geworden, en de mensen die verdienen om zwak te zijn, zijn zwakker geworden. Het mensdom is gevallen omdat de heersende klasse zelfvernietigend is. We zullen gewaardeerd worden om wie we echt zijn. We laten het slechte leven onder de stralende zon achter ons, en in ruil daarvoor krijgen we een beter leven in een duistere omgeving. De trein van de waarachtige barmhartigheid brengt ons naar onze droom, en we zien dat we ons daar veel beter voelen. De geest ontwaakt uit haar diepe slaap. God verdrijft de onreine geesten die de leugens en het bedrog vertegenwoordigen. Er is een engel of zo, een redder, die aandacht heeft voor de bloedzuigers rond het hart van de verschoppelingen, veel aandacht. De naam van de engel behoort aan God toe. De engel zoekt de eer van God, niet de eer van de wereld.
Hier is geen levende ziel, zelfs geen context. Geen weg, geen poort, geen landschap. Hier zijn alleen trillingen.
En ik snak. Ja ik snak naar het dak van de wereld. De roem.
Slechte woorden. Yang. Ze willen niet naar de mooie dingen luisteren. The world will change from below. Whatever it takes to rise. En dan komt de lente.
Het is niet les Champs Élysées, daar zijn we al uit, maar de trillingen zullen ons de weg wijzen. De blinden voelen de trillingen ook, en de doven ook. Dat is het plan. And he went...
De atmosfeer is een sculptuur. Ik leg mijn hand op de muur en het voelt warm aan. Er is een warmte, een genadige warmte. En ik loop langs de muur. Het is een doolhof, en we zullen de uitgang vinden. "Wie mij liefheeft volge mij..." Jezus Christus.
De bedoeling is om dichter bij de realiteit te komen. En de manier waarop we dat willen bereiken, is door van de wereld meer afstand te nemen. En het middel om dat te bereiken is het instinct, de trillingen van het instinct. De overwinning van de primaire dingen op de beschaafde dingen, dat is een mooie overwinning. Dat is de zege van de naburige wereld. De natuur die haar rechten over de cultuur opeist. De luidsprekers van de natuur eisen een re-match op, en de boom geeft de cadans aan. Ah nee, maar ik ben hier het verhaal van iemand anders aan het vertellen, nee, ik bedoel, ik ben hier niet het verhaal van iemand anders aan het vertellen hè. Nee nee. Ik ben afgeweken. Dat is niet mijn verhaal. Ik zit in een doolhof, ik ben afgesneden van de echte wereld. Maar hoe vind ik de weg terug naar de echte wereld?
Mijn verhaal situeert zich om en rond het station van Berchem, St. Agatha-Berchem, om volledig te zijn. Dus daar is niks hè. Dat is geen belangrijk station. Dat is gewoon mijn wijk, mijn buurt. En dan zit ik daar gewoon met een blikske bier en een sigaret. Gewoon, 's avonds. In het weekend. Alleen. Ik ga naar daar en zet mij daar neer, en er gebeurt niks. Er is graffiti, dat wel. Maar de rust ontsluiert veel verborgenheden. Dingen die de chaos probeert te verbergen. Laat de dingen die verdraaid zijn tot in het belachelijke maar voor wat ze zijn. We dalen af in de ondergrondse tunnel van beton.
Grote dingen, da 's tof hè. Een metropool. Een mega-event. Maar er is geen nabijheid hè, 't is dat een beetje. Hier is er de nabijheid van mijn huisje hè. En veel night-shops. Vooral van Turken en Marokkanen. Dus er is altijd drank. All night long. Ik wandel dus door de straten, de grote assen, dat zijn de Gentsesteenweg, de Josse Goffinlaan en de Keizer Karellaan. En met die drank vind ik dat leuk... maar de drank is eigenlijk duisternis hè. Met de drank vind ik de mensen leuk, maar dat zijn de mensen die leuk zijn hè, niet de drank, nee, de drank is duisternis. Nee omdat als ge bijvoorbeeld muziek mooi vindt, dan denkt ge dat dat door de drank komt. Maar dat is dus niet zo hè; dat is de muziek die mooi is, de drank is duisternis. Maar wel een duisternis die maakt dat niemand mij lastig valt. Nee, niemand valt mij lastig. 't is dat dat ik zeg: Er is niks op het station van Berchem. Er is niks. Dus dat wil zeggen: Er is niemand die mij lastig valt.
En het hoogtepunt van de wandeling is de koekelik van Baselberg hè. De basiliek van Koekelberg dus. Dan ga ik bovenaan de trappen zitten, met zicht op het park. Met mijn blikje naast mij en mijn sigaret. En dan efkes chillen hè. Efkes genieten van het zicht. En dan mijn wandeling verder zetten.
Op een gegeven uur is de nabijheid gewoon de nabijheid van de nacht hè. Op een gegeven moment dacht ik wel aan het liedje Alive! van Mondotek. Got to keep the spirit alive. Ja. Haha, da 's mooi, zullen we dat maar doen? De echte vraag is: kan dat? Met een blikje zal het wel lukken zeker. A nee, het waren de blikjes niet die geluk brachten. Het zal misschien de tekst zijn. Dat komt waarschijnlijk al dichter bij de waarheid. Wie mij commandeert dat ik de geest levend moet houden - ik zeg commanderen, want dat is een commando - moet mij ook niet zeggen dat kinderen krijgen niet goed is hè. Hij moet niet zeggen dat kinderen krijgen niet goed is. Ge moet navenant zijn. Consequent. Ik pleit voor een versoepeling hè. Een versoepeling van de geboortevoorwaarden. Wie geboren is mag leven. En dat hij geboren is wordt hem niet verweten. Hij mag leven. Anders kan hij de geest niet levend houden hè. Ik ben niet streng hè. Ik pleit voor een versoepeling. Een versoepeling, dat is het omgekeerde van streng. Ik wil de geest levend houden. Ik ben streng, maar ik ben voor het leven, en voor de vrijheid. Wie niet streng is geraakt nergens in het leven.
Wat wel vaststaat, is dat als ik plan in mijn nabijheid inspiratie te blijven zoeken, ik mijzelf zal tegenkomen. Ik ga slechte dingen schrijven tot en met. Ik ben het beu. Er is geen licht in de duisternis. Er is duisternis in de duisternis. Er zijn veel te weinig slechte dingen geschreven. Dat is het enige wat ik kan doen, slechte dingen schrijven. Kruipen. Crawl, crawling. Ik zal het weer goed moeten bekopen in mijn teksten. Dat zal dan toch al waarheidsgetrouw zijn. Ik ga mijzelf tegenkomen, als ik van plan ben om in mijn nabijheid inspiratie te blijven zoeken, want er is niks in mijn nabijheid. Er is natuurlijk niks in mijn nabijheid. Dat zeg ik: er is niks op het station van Berchem. Dat is natuurlijk niet waar dat dat betekent dat niemand mij lastigvalt. Iedereen valt mij lastig. Dat is een defensiemechanisme dat eigen is aan de mens: Als iedereen hem lastigvalt, zegt hij gewoon "Niemand valt mij lastig. " Dat is wishful thinking. Nee, er is niks in mijn nabijheid. Dat wil zeggen: Er zijn geen woorden. Er is geen leven. Ja, er is geen emotie hè, niks quoi. Ik moet een gat opvullen. Dat is mijn keuze niet om een gat op te vullen. Dat gat is er al heel mijn leven. Dat is een gegeven. Ik moet dat gewoon opvullen. Dat is een ander commando. Ik moet de geest levend houden, goed wetende dat ik ondertussen een gat moet opvullen. Dat is de samenvoeging van het eerste en het tweede commando. Dat is dus zeggen: "Ge moet de geest levend houden, goed wetende dat de bloedzuigers rond uw hart krioelen, en dat er u dus geen seconde rust zal gegund worden zolang ge niet dood en begraven zijt. " Dat is dus niet zeggen: "Ge moet de geest levend houden, goed wetende dat dat onmogelijk is. " Dat zou onmogelijk zijn. Het is gewoon streng, maar niet onmogelijk. Gewoon streng, of heel streng streng dus. God vraagt mij niet wat onmogelijk is. Nu toch niet.
Het is niet schoon en het is een station in mijn hoofd. En ik zou het tof vinden als de trein het station verlaat en het volgende station binnen rijdt, dat hetzelfde station is: Bockstael. Want ik wil altijd in hetzelfde station aankomen en hetzelfde station verlaten. Altijd opnieuw en voor altijd. In mijn hoofd. Dat zou goed zijn. Dat zou tof zijn. En ik blijf altijd in de trein zitten. Ik kijk naar buiten en dat ontspant mij. Mijn dromen zijn zo duister zo klaar, zo lelijk zo mooi. 't is Bockstael dat mij interesseert. Nee, dat kan ik niet, dat manuscript over Bockstael schrijven. Dat is veel te hoog gegrepen. Een roes moet eindig zijn. Het leven is cynisch. Nee, het leven is cynisch, bitter en meedogenloos. Of dom, bitter en meedogenloos. Ge moogt kiezen. Allee ja. Hehehe. Vandaar de hoop mij hoog te verheffen, diep in de tunnel. En ge weet wat ik schrijf. Ik kom tot geen enkel concreet onderwerp. Ik verken mijn geheugen.
Ik ga mijn leven niet verkopen ze. Ik ben gewoon een beetje speciaal en een beetje religieus. Daarom moet je al je wildste fantasieën nog niet op mij botvieren. I bet your wildest fantasies are cruel. They seem like a nice quiet little forest, but as I enter... they quickly turn into a jungle. Jawohl. De perverse dictator die ik alleen kan teleurstellen door hem NIET te haten is nooit ver weg. Het enige waar hij ooit dronken van werd was mijn haat, en die is weggeëbd. Ik kan niet voor iedereen goed doen. Wat jammer.
Jezus komt er beroerd uit. Ik zeg altijd: Jezus is mijn redder. Onderaan ongeveer elke tekst staat: Jezus is mijn redder/Maar Jezus zal mij redden. En op het einde van mijn manuscript heeft Jezus mij nog altijd niet gered. Dat zeg ik: boven blijft boven en beneden blijft beneden. Boven is Jezus, en ik ben beneden. Ik leg in alle brieven duidelijk uit dat beneden de goei zijn, en boven de slechten. Dat is mijn grootste fout: Ik zet de wereld op zijn kop. Is dat nu zo erg? Is het zo erg om orde te scheppen in de chaos? Neen, want je moet alles kunnen omdraaien, anders ben je niet objectief.
Laten we beginnen met de boodschap van de Theekransjes, de BN-ers. Die boodschap luidt als volgt: "Seks is de basis van alles, want het ligt aan de oorzaak van de grootste emoties, en de mens komt er uit voort." Dat komt opvallend dicht bij mijn boodschap, maar het is vaak, en hier dus ook, beter het gewoon te zeggen zoals het is, dus zo: "De hoer is de moeder van het universum." De gelijkenis tussen beide beweringen is heel groot, maar de kloof tussen beide is nog veel groter.
Misschien weten de meeste mensen wel waar de term onthechting voor staat, maar de kans is wel gering dat de meeste mensen beseffen hoe relevant het woord onthechting is. Onthechting is een beetje zoals wanneer de stroom uitvalt, en je de stroom niet terug mag opzetten, om geen enkele andere reden dan dat je er met je onbevoegde fikken moet afblijven. Het probleem van de wereld is de power shutdown. Als de zekering in de elektriciteitskast afpsringt, moeten onbevoegden er afblijven, en introverte mensen zijn onbevoegd. Die krijgen het deksel op de neus. Als introverte mensen ook al toelating krijgen om problemen op te lossen, zullen extraverte mensen morgen in een slecht daglicht staan. Ja, voor sommige mensen is dat belangrijk, dat ze niet in een slecht daglicht staan. Ik zeg wel: voor sommige mensen. Het feit of problemen al dan niet opgelost worden is niet belangrijk, wat wel belangrijk is, is wie ze moet oplossen. Niet wij! Mag ik een oproep lanceren om de power shutdown in het vervolg te laten oplossen door mensen die slim genoeg zijn om te weten dat wanneer de waarheid niet op de emoties aangesloten zijn, het licht uitvalt?! En met praten is het net hetzelfde. Ik moet al gans mijn leven op de tippen van mijn tenen lopen om iets te mogen zeggen. Sommige mensen maken elke dag van hun oren, maar dat is geen probleem. Ik moet altijd dimmen. Daar zien we geen graten in.
Religieuze doctrines worden algemeen beschouwd als ideëen die te hoog zijn om bereikbaar te zijn. Godsdienst wordt algemeen beschouwd als het vehikel van een onbereikbare waarheid. De maatschappij schijnt gevestigde waarden enkel in stand te willen houden als ze op "heilige principes" stoelen die gewone mensen totaal vreemd zijn. Uit noodzaak, misschien? Daar lijkt het wel op, want principes waar we geen snars van begrijpen kunnen we natuurlijk nooit weerleggen. Het draait allemaal om hoogte natuurlijk. Het eeuwige altijddurende verbond, ja natürlich, de krachten van de wereld liggen voor eeuwig vast. Afstand is hoogte, daarom moet (in onze wereld) afstand gecreëerd worden. De inhoud van het heilige schrift van welke godsdienst of religie dan ook, die afstandelijk is, is vals. Of het heilige schrift is misschien niet vals, maar dan is in ieder geval de interpretatie ervan vals. Dicht bij de mensen zijn is niet altijd tof, maar het is wel een voorwaarde voor emoties om echt te zijn. Voor "heilige principes" geldt net hetzelfde! Natuur, intelligentie, schoonheid, waarheid, emoties, zijn allemaal zaken die de Schepper uit hetzelfde vaatje tapt. Dat is wat de Schepper doet. Wat de maatschappij doet is precies het tegendeel. De maatschappij heeft waarheid en emotie lang geleden van elkaar los gekoppeld. Op een dag zei er iemand tegen ons: "Uw emotie is niet waar. " Is een emotie niet waar dan? Dat kan natuurlijk niet. Gaat het daar niet over dan, of heb ik het probleem verplaatst? Op een dag zei er iemand tegen ons: "Uw emotie is geen idee. " Is een emotie geen idee dan? Dat kan natuurlijk niet. Heilige principes? Het zijn eerder heilige leugens.
Openheid is nog wat anders dan extravert zijn. Extravert zijn is zijn uiterlijke schoonheid uitstallen, met als doel gelauwerd te worden. Ik heb mij ooit eens in een oude tekst vergist: ik heb in plaats van het werkwoord lauweren, het werkwoord louteren gebruikt. Wie kent het verschil? Ik kende het verschil alleszins niet, maar nu wel. In onze wereld zijn extraverte mensen winnaars. Zegt iemand dan dat introverte mensen verliezers zijn? Heb je dat al iemand horen zeggen? Nee, maar niemand zegt wat dan ook in onze wereld. Alles is onuitgesproken: maatschappelijke norm, sociale regel, algemene stroming, er zijn namen genoeg voor. En zo zijn we getuige van het ontstaan van DE DRUK OM EXTRAVERT TE ZIJN. Hoezo, waar is de druk om extravert te zijn ontstaan? Waar twee mensen of meer samen zijn ontstaat, als er niet gepraat wordt, onvermijdelijk de druk om te praten, daar ontstaat het. Als iedereen zwijgt is er een leegte. AHA er is een leegte. Daar ontstaat het. Ja, er staat altijd wel wat tegenover de leegte. Mensen die een leeg hoofd hebben, zien altijd en leegte. Da 's maar een perceptie. Een verkeerde perceptie. Er bestaat zoiets als goede leegtes, en slechte leegtes. Een leegte, dat is ruimte, plaats voor een nieuw begin, dat zou mooi moeten zijn. Maar als een doelwit het eerste is, waar de radar van een mens naar zoekt, vanaf het ogenblik dat hij een leegte bespeurt op zijn radar, dan hebben we een probleem. Er is echt geen reden om u een verliezer te voelen, alleen maar omdat uw radar geen enkele verliezer detecteert. The very beginning, en het is al om zeep. Begin maar achteraan. Tot zover het ontstaan van de druk om extravert te zijn.
Jongens zijn alleen, permanent alleen, en worden boos en wraaklustig, maar het ding is, het ding is: jongens, jonge jongens, zijn daar veel radicaler in dan zware criminelen: ze willen geen moord plegen, ze willen geen vrouw verkrachten, het enige dat ze willen, het enige dat ze nastreven is de totale en definitieve annihilatie, de complete vernietiging van de wereld, om hun verpletterende wraaklust af te koelen. En vrouwen willen moeder worden en kinderen uitbaren, zodat er nog meer zulke wraaklustige, boze jongens op de aarde kunnen rondlopen die op de Apocalyps uit zijn. De jongens vallen uit de boot, en hun moeder laat hen in de steek, en ze worden boos, en dan worden ze een man en denken ze, nee WETEN ze: ik had nooit een kind moeten zijn, want het kind in mijn hart is buitengewoon boos en wraaklustig, en streeft het einde van de wereld na, en dat kind in mijn hart sterft nooit af, en de boosheid en de verpletterende wraaklust van dat kind sterven nooit af, en er is wel degelijk een remedie, één enkele remedie: simpelweg het gezelschap van een vrouw krijgen, zodat ik niet meer alleen, permanent alleen, moet zijn, maar al blijft er nog maar één enkele vrouw over op gans de aarde, ze zal mij geen gezelschap willen houden, want geen enkele vrouw wil zo 'n man gezelschap houden, al is ze de laatste vrouw op aarde, en ben ik de laatste man op aarde. Ik ben alleen, permanent alleen, met de permanente storm die in de eenzaamheid van mijn hart ravages blijft aanrichten, van de geboorte tot de dood, en dat is de cirkel van het leven, en het plan van God, en ik kan de cirkel van het leven, en het plan van God niet ongedaan maken.
De reden dat men zich slecht voelt, is dat de onschuldige in de plaats van iemand anders moet boeten. De reden dat men zich slecht voelt, is dat er een schuldige is, die voortdurend de last die zijn schuld meebrengt van zijn kar naar de kar van de onschuldige overzet, omdat hij zijn eigen last zelf niet wil voortzeulen. De last in de kar is de duivel. Op een dag zal er veel minder belang gehecht worden aan glamour en pretentie, en zal er veel meer belang gehecht worden aan de echte dingen, aan de dingen die echt belangrijk zijn. En de mensen die verdienen om sterk te zijn, zullen sterker zijn, en de mensen die verdienen om zwak te zijn, zullen zwakker zijn. En de mensen die verdienen om weerloos te zijn, zullen weerloos zijn. De maatschappij neemt de mensen op sleeptouw in een twijfelachtig verhaal. De medaille is zo geweldig, dat de maatschappij de keerzijde van de medaille moet bewaken alsof dat een onomkeerbare gruwel is. De schuld, de megagrote schuld, dat is de onomkeerbare gruwel. Er is geen focking verbond, ziedaar de keerzijde van de medaille. Er is geen ring, ziedaar de keerzijde van de medaille. Leugens, allemaal leugens. Ze zijn blind voor de keerzijde van de medaille en ze zijn blind voor het leed van de mensen. Het draait allemaal om een beetje medeleven. Een beetje empathie. Dat is alles. Op een dag zullen al mijn nachtmerries voorbij zijn. Op een dag zal het evenwicht in mijn universum hersteld zijn, en zal de duisternis verdreven worden. Op een dag zal iemand de kosten betalen. Waarom heb ik geen vriendin? Dat is supervervelend, maar ik verveel mij niet. Kijk met Google welke marteltechnieken je op mijn hart kan uitvoeren. Probeer het uit, laat je gaan. Leg mijn hart in een emmertje met zwavelzuur en film met uw Smartphone hoe het oplost, en zet uw filmpje op Youtube, en kijk dan hoeveel likes je krijgt. De scheiding heeft de afwezigheid van liefde tot gevolg, maar de hereniging is de geboorte van verzoening en genezing. Er is geen bus, er is geen trein. Vandaag was er geen, maar morgen zal er weer een zijn. Het zal wel zijn. En mijn afwezigheid doet niemand pijn. De engel die bij de mensen komt vertellen dat alles wel goed komt, mag bij mij ook wel eens langskomen. Ik wil ook wel eens mijn gevoelens aan iemand van vlees en bloed communiceren. Jezus zei: "Al wat je voor één van deze mensen gedaan hebt, heb je voor mij gedaan. " Jezus zei ook: "Al wie op de laatste dag aangetroffen wordt, en niet in het bezit van naastenliefde is, is niks. " Het staat in de Bijbel. Ik zoek het niet op, ik ben geen wandelende Bijbel. Nou, wie achterblijft is gezien. Iedereen weet dat er geen troost is, en dat er geen troost in de wereld is. Omdat het privéleven het enige is dat telt, moet iedereen zijn privéleven voor zich houden. Iedereen moet zijn privéleven voor zich houden, want het privéleven is al wat telt. Laat het even bezinken. Als je niet in de geest van de duivel kan kijken, kan je niet begrijpen hoe de wereld in elkaar steekt. De geest van de duivel kent in ieder geval een duister lot.
Ik wil al vanaf ik klein was een wereld waar meer zichtbaar(heid) is, maar ik moet mij aanpassen aan de machten en de heerschappen, en mijn zichtbaarheid op het stort smijten, en dan nemen ze het mij nog kwalijk. Ik vind zichtbaarheid gewoon onschuldig. Waarom zouden mensen meer baat hebben bij verborgenheid dan bij zichtbaarheid? Met verborgenheid weet ik geen raad, maar met discretie wel. Ik herhaal: Ik vind zichtbaarheid gewoon onschuldig, dus verborgenheid is misschien niet zo onschuldig, denk ik dan. Ze nemen mij kwalijk dat ik niet mijn zichtbaarheid, maar wel de conventies en de tradities op het stort smijt, hahahaha! Het enige dat mij kan redden is de ultieme en definitieve ondergang van uw kloterotwereld, meneer de gezagsdrager. Zeg dat de nietgezagsdrager het u gezegd heeft. De aarde zal beven en de bergen zullen naar beneden brokkelen. Het land zal uit mekaar splijten onder luid gedonder. De voegen van de wereld zullen barsten en de heerschappen zullen vallen. De zon zal verduisteren en de geheimen zullen onthuld worden. En dan zal ik op de top van de berg staan.
Mooie muziek mag af en toe keihard staan, maar lawaai liever niet. Als mensen last hebben van stress moeten ze mooie muziek opzetten in plaats van lawaai. Bezit versterkt de gebreken en de kwaliteiten van de mens, net zoals een versterker het lawaai en de muziek tussen de geluidsbron en de luidsprekers versterkt. Mensen die zich afvragen wat armoede is kennen vaak veel meer angst en agressie, dan mensen die zich dat niet afvragen omdat ze dat weten. Mensen die weten wat armoede is hechten meestal meer belang aan de vergeving van de zonden, en aan vrede. Angst zit in de mens, maar vrede versterkt de angst niet, agressie versterkt het. Materieel bezit verlost de mens wel van armoede, maar verlost het innerlijke van de mens niet.
Dat sommige mensen door internet aan te schaffen in de waan zijn dat ze alles gewonnen hebben, en niks verloren, is ook een kwestie van bezit. Op social media staat gewoon veel prietpraat. Het is niet nieuw. Op nationale zenders op TV bedriegen en misleiden ze de mensen al lang met prietpraat. Ofwel moeten ze stoppen met beweren dat het hun taak is om objectief en neutraal te zijn, ofwel moeten ze objectief en neutraal worden. Maar geen van beide zal ooit gebeuren. Wat is objectiviteit en neutraliteit? Leg het mij alstublieft uit. Is het een manier om mensen te negeren, omdat hun meningen niet objectief en neutraal zijn? Mensen zijn per definitie niet objectief en neutraal. Misschien is uw mening objectief, maar dat is dan uw probleem, want de buitenwereld zal uw mening zeker niet als objectief beschouwen. Wanneer uw mening niet objectief is, is er nog meer kans dat de buitenwereld uw mening als objectief zal beschouwen, dan wanneer uw mening wel objectief is. Als uw mening objectief is, kunt u ze beter in een gesloten omgeving houden. In de openbare ruimte beperken we ons beter tot simpele constateringen, zelfs al houdt dat in dat we ons dommer voordoen dan we zijn. De openbare ruimte en een gesloten omgeving zijn twee verschillende niveaus. Ieder zijn niveau, dat is vastgelegd. Heb je God nodig, of heb je de patronen in de collectieve ideeën van eilandbewoners ergens in de Stille Oceaan nodig? Want dat is precies wat de mainstream is: patronen in de collectieve ideeën van eilandbewoners ergens in de Stille Oceaan. Heb je de referenties van God nodig, of de referenties van de kolonisator van je hart?
Any action, music, or literature that reminds mankind of the fact that his darkness is located in the minds of human beings, is considered as the source of darkness itself. That 's why the important part of the human body is the body without the mind. At times the mind may be darkness, but in the pants the light shines very bright. That 's fan-tas-tic, but the problem is: a body without a mind is probably lying somewhere in a cemetery.
Les philosophies orientales possèderaient la sagesse qui mène à la sérénité et à la paix. Ils n 'ont pas compris que la vie n 'est pas paix et sérénité mais vénération et adoration. Si le dalaï lama a trouvé paix et sérénité dans le bouddhisme, c 'est parce que les bouddhistes l 'adorent. En Asie ils n 'ont pas compris, et en Europe non plus d 'ailleurs. En Europe les gens pensent que ceux qui sont devenus de grands messieurs et de grandes dames, le sont devenus grâce à leur force intérieure. La force intérieure est indispensable mais insuffisante, donc en fait, non pas du tout. On vit en société, on vit en communauté. Ils sont devenus de grands messieurs et de grandes dames grâce à tout ce que la communauté leur a apporté. La vénération et l 'adoration, vénérer et adorer, c 'est ça la vie. Sans ça, ce n 'est pas la vie, c 'est la mort. La vie de l 'un est la mort de l 'autre, même si on vénère le Bon Dieu.
Catholic churches are prostitutes, mental institutions are also prostitutes. They steal the life that 's inside of you, and give you nothing but shit in return. In de wereld zijn machten en heerschappen die mij zot verklaard hebben. Ik zal ze blijven bestrijden tot mijn laatste adem. Ze hebben de gave van het supersnel oordelen ontvangen, en noteren de diagnose nadat ze je amper vijf seconden hebben aangekeken. Ze maken mensen bang. No way in hell dat dat dokters zijn. Zij zijn de mensen die we moeten opsluiten, vastbinden, en drogeren, met naalden, veel naalden. En dan moeten we in hun hoofdje prenten dat niemand nog meester over zijn eigen lichaam is, en dat niemand nog meester over zijn eigen bloed is. Op een dag zal God zijn beleid implementeren; die psychiatrische instellingen zijn toch alleen maar gore vuile hoerenkoten! Although we should do that, they are not the ones with the mental disease. Who 's the one with the mental disease? The one with the mental disease is the one that managed, somehow, to get you into the madhouse. I always call it Radu Radu, but I don 't give a rat 's ass what you call it, as long as you recognize that it is a smelly beast and that we should put it into a truck and bring it to the slaughterhouse a.s.a.p!
De aarde is rond, en de aarde draait rond de zon. Allee, echt waar? Ik mag dat zomaar zeggen, zonder dat mijn theorie in de WC belandt en de WC doorgespoeld wordt? Amaai, de wereld maakt vorderingen. En ik die dacht dat we de mensen niet mogen overschatten. Ik kan dat zomaar zeggen, maar meneer Galileo kon dat niet ze! Ik ben Galileo niet, ik ben Ambrosius, en ik bouw verder aan mijn kasteel met mijn kromme rug van een kluizenaar! Geloof maar gerust dat mijn kasteel plat is, het zal mij worst wezen! Was Galileo soms bang dat de aarde plat zou worden omdat de wetenschappers hem niet geloofden? Geloven de mensen misschien dat mijn ideeën niet waar zijn omdat ze mijn werk niet lezen? Natuurlijk geloven de mensen dat! Natuurlijk! Im-mo-bi-li-teit! Immobiliteit in de geest van de mensen, daar heb ik een probleem mee! Het inzicht, en het geloof in mijn werk, en de kennis van mijn werk waren bepalend voor mijn succes. Ik schep plezier in de creatie en de uitvoering van mijn werk. Ik vind het fascinerend. Ik vind het het tegendeel van saai.
Het leven is elke dag het hoofd bieden aan de mensen en de eenzaamheid. Dat is gewoon, dat is niet zo erg, maar er is geen morgen. Er is alleen de verblindende pijn van de oorlog. Je zou kunnen denken dat ik helder zie als mijn bril goed afgekuist is, maar nee hoor, de pijn verblindt mij. Adam wilde niet alleen leven, waarom zou ik alleen willen leven? En God heeft voor Adam Eva geschapen. Is Adam meer waard als mij? Nee, hij is even waardeloos als ik en ik zal u zeggen waarom hij niet meer waard is als ik! God had beter niks geschapen! God had beter niemand geschapen! En Adam en Eva hadden beter niet de wereld bevolkt! Ziet g 'et nu? Verstaat g 'et nu wat eenzaamheid is?
Het kan mij niet schelen dat geen enkele vrouw vanaf mijn geboorte ooit tegen mij wil praten tot als ik dood ben. De eeuwen gaan voorbij. Het wachten voelt aan als eeuwenlang wachten. Ik begraaf de zonden van de wereld in hun graf. Ik leg de zonden van de wereld naast mij neer in hun graf. En ik ga verder met mijn leven. Het kan mij niet schelen dat de wereld vanaf mijn geboorte mij tot levenslang onbegrip en onverschilligheid ten overstaan van mijn persoon veroordeeld heeft. De eeuwen gaan voorbij. Het wachten voelt aan als eeuwenlang wachten. Ik begraaf de zonden van de wereld in hun graf. Ik leg de zonden van de wereld naast mij neer in hun graf. En ik ga verder met mijn leven. Niks, niks, ik schrijf voor nen hond zijn kloten. Een beetje succes is kut. Ik heb veel succes nodig. Veel succes.
Als er meer begrip zou zijn in de wereld zou dat al heel veel zijn, maar daar kunnen we nog duizenden jaren op wachten. Wat zij slim noemen, noemen wij dom, en wat zij dom noemen, noemen wij slim. Hoe komt dat? Dat komt door de mentale instelling. De kolonisatie. De ene moet onderwijzen, en de andere moet luisteren. De ene heeft een mandaat om te onderwijzen, en de andere heeft een mandaat om te luisteren, en te gehoorzamen. De personen die een mandaat gekregen hebben om te onderwijzen, hebben ook een mandaat gekregen voor verwaande verhevenheid en bedrog, en ze hebben ook een mandaat gekregen om te verwerpen, en ze hebben ook een mandaat gekregen om te domineren. Maar als u dacht dat het daar om gaat, vergist u zich schromelijk. De vermanende wijsvinger opsteken tegen de slechten zonder moeite te doen, daar gaat het om. De vermanende wijsvinger opsteken en van leer trekken tegen de zogezegde slechten en tegen de zogezegde dommeriken, daar gaat het om. Heeft kolonisatie er niks mee te maken? Ja toch wel. Ik zou niemand wat aan te leren hebben. Dat is mentale kolonialiteit. Wat is kolonisatie? Kolonisatie maakt natuurlijk deel uit van de geschiedenis. Maar kolonisatie is een mentale instelling, die hier ook aanwezig is, en die mentale instelling ligt aan de oorzaak van wat er gebeurd is in de geschiedenis. Wat is kolonisatie? Je hebt meesters, en je hebt slaven. En de meesters, dat zijn winnaars. En de slaven, dat zijn verliezers. En de meesters, die moeten het uitleggen, en die mogen het uitleggen, en de slaven, die moeten luisteren. En de meesters, die hebben gelijk. En de slaven, die hebben ongelijk. En de meesters, die zijn de oplossing. En de slaven zijn natuurlijk het probleem. Dus we moeten luisteren, en gehoorzamen, en we zijn het probleem, en we mogen het niet uitleggen, en we zijn verliezers, en we zijn de slechten, maar we mogen niet boos worden, want dat maakt het alleen maar erger.
Inmiddels zijn we bij een communicatieprobleem beland. Die mensen die er heilig van overtuigd zijn oplossingen te zijn, zijn te hoogmoedig om nog maar toe te geven dat iemand iets van mij zou kunnen leren. Als ze je allemaal het probleem noemen, blijft het aan je plakken tot aan je dood. Ik ben de laatste naar wie men zal luisteren, met andere woorden, miljarden mensen gaan mij voor. Er gaan gemakkelijk nog een paar duizenden jaren over eer iemand naar mij zal luisteren. Zo lang zal de sticker nog op mij blijven plakken. Zo lang zal de wereld mij nog het probleem noemen. Ze zeggen tegen mij dat ik open moet zijn hè. Ik moet open gaan. Ze zijn onbekwaam om te luisteren en te lezen, dat is het toppunt van geslotenheid. Onbekwaam zijn om te luisteren en te lezen, dat is het resultaat dat je bekomt als je gans je leven in een cirkel met een diameter van 1 meter blijft staan, met rondom die cirkel een hoge muur. Door rond zichzelf een muur te bouwen, hebben die mensen wel een muur rond mij opgetrokken. Of het was de bedoeling om rond mij een muur te bouwen, en door dat te doen hebben ze rond zichzelf een muur opgetrokken. Als sommige mensen zich voor mij gans hun leven achter een muur, in een claustrofobische ruimte, willen opsluiten, bezorgt mij dat inderdaad geen goede naam, zelfs al hadden ze niet door dat ze zichzelf in hun cirkel opsloten. Ik bedoel, ik neem aan dat het enkel de bedoeling was om mij op te sluiten en niet zichzelf. Een andere verklaring zou kunnen zijn dat ze zich aanvankelijk opgesloten voelden, en mij er dus ook bij wilden lappen. Misschien omdat ze gedreven waren door de schrik dat ik op hen zou uitlopen of zo. Waarschijnlijk is de reden waarom ze rond ons die muren opgetrokken hebben een combinatie van die twee verklaringen.
"En als u geen erfelijke voorrechten geniet, hebt u nog niks bewezen. Dat wil zeggen dat u alles nog moet bewijzen, inclusief uw onschuld. U bent in feite schuldig tot u het tegendeel bewezen hebt. Wij komen van binnen. We zijn binnen en we komen van binnen, en u komt van buiten. De kraaiman is een boze man, en u bent net als de kraaiman een boze man. We willen u straffen, dat is wat we willen doen! We willen u elke dag straffen want dat is wat een boze man verdient." Bla bla bla. Dat is de versie van bepaalde mensen, ze zijn gekend. Ze verwachten altijd het beste, ook na hun dood. Dit is hun tijdperk. Ik zou ze het ras van de blanke wereld kunnen noemen, maar ik noem ze liever het ras van de wereld. Ze verwachten altijd het beste. Ik zelf verwacht altijd het ergste. Wat volgens mij een prima graadmeter is om de mensen te herkennen, die niet tot het ras van de wereld behoren. De kraaiman herkent zijn kraaien: ze verwachten altijd het ergste.
Er is geen orde in wat ik zie. Maar de Hemelse Vader is de Vader van de orde. Hij heeft orde in wat Hij ziet, en brengt orde in wat de mensen zien. Inner ugliness, that 's what I am. You don 't know what it means? I do. Ge kunt ze niks aanwrijve. Niks. Ik wil bepalen wat zonde is en wat niet, want binnen 5 minuten zit ik in de shit, en als het niet binnen 5 minuten is, is het binnen 10 minuten. Als we niet zondig zouden zijn, zouden we niet in de shit zitten. En wie bepaalt dat we zondig zijn? Daar zit het hem. Er zijn zoveel mensen die bepalen wie zondig zijn en wie niet, en over zichzelf, en ook over elkaar, zeggen dat ze goede mensen zijn, en onschuldig (dat is impliciet), en eenvoudig gebleven. Het punt is dat je ze niks kunt aanwrijven. Mensen die bepalen wie zondig zijn en wie niet, zelf verwoorden ze dat zo niet. Ze verwoorden dat zo: bepalen wat hoort en wat niet hoort.
Er zijn al tamelijk veel mensen over het Amazonewoud
in Brazilië gevlogen, en als ze goed door het raampje van het vliegtuig naar
beneden gekeken hebben, hebben ze de inheemse stammen gezien. De inheemse
stammen, dat zijn aboriginals, de meeste aboriginals hebben al contact gehad
met onze westerse beschaving, ga ik zeggen, sommige nog niet. Maar daar gaat het
niet om, het gaat erom dat ze een leven leiden dat van onze beschaving
gescheiden is. Dat is interessant, want als je de dieperliggende hardnekkige gelijkenissen
tussen hun levensloop en dat van ons analyseert, dan zijn die gelijkenissen
ontegensprekelijk dingen die in de wortels van de mens zitten, omdat ondanks
dat de scheiding tussen onze levens zo radicaal is, die gelijkenissen toch nog
blijven bestaan. Ze hebben allemaal een stamhoofd, de medicijnman, de sjamaan. De
aboriginals geloven ook ergens in, ze kennen ook een vorm van spiritualiteit,
zoals wij. Ze weten dat ze een kader nodig hebben om beter te leven, en regels,
en (bij)geloof, zaken die hoger zijn. Maar allee, we gaan zeggen dat ze zich
vergissen in hun regels en al de rest. Maar toch, de medicijnman weet ook dat
al die dingen noodzakelijk zijn, en dat die zaken hen kunnen vooruit helpen in
het leven. Die dingen zijn dus belangrijk, en de sjamanen hebben dan ook altijd
heel veel moeite gestoken in het achterhalen van kennis die nuttig is, en waar is,
en veel van hun bevindingen zijn dan ook beproefd, en onweerlegbaar. Maar
allee, we gaan zeggen dat ze zich vergissen. Maar ik was mijn uitleg begonnen
met te zeggen dat het interessant is, want de dieperliggende hardnekkige gelijkenissen
tussen hun levensloop en onze levensloop, zijn ontegensprekelijk gelijkenissen
die in de wortels van de mens zitten, omdat de scheiding tussen onze levens zo
radicaal is. De link tussen de inheemse volkeren en de beschaafde wereld, het
is evident hè. De beschaafde wereld vergist zich ook in die dingen hè. In
precies dezelfde dingen, inderdaad. Nee, je zal hier geen religieuze leider of
dokter vinden die zal zeggen dat hij zich vergist, nee, zeker niet. In gans het
Amazonewoud is er niet één sjamaan die zegt dat hij zich vergist ze, dat is
precies hetzelfde. Met andere woorden: we hebben met elkaar gemeen dat we ons
vergissen. Zelfs al zeggen dokters, en sjamanen, en religieuze leiders dat ze
zich niet vergissen. Het moment dat we er in tuinen, dat is in het begin, wanneer
we mijn uitleg lezen over de medicijnman: ze geloven ergens in, en hun
spiritualiteit, en een kader om beter te leven, en geloof (bijgeloof), en
regels, en we willen zaken die hoger zijn, en die ons vooruit helpen, en die
dingen zijn belangrijk (noodzakelijk), en nuttig, en onweerlegbaar... Als we dat
lezen denken we: O, dat gaat over een sjamaan, maar dat is precies de manier
waarop westerlingen denken hè, dat is exact hetzelfde. De hardnekkige diepe
gelijkenis is dat het dat is dat we willen, dat het dat is dat we proberen te
bereiken, en dat we dat op dezelfde manier proberen te bereiken. Tussen de
manier waarop dat ingevuld is langs de kant van de inheemse stammen, en de
manier waarop dat ingevuld is langs de kant van onze beschaving, gaapt er
natuurlijk een grote diepe kloof. God heeft de planeet geschapen, het gras, de
grond, de bomen, en alle levende wezens. En van alle mensen op aarde heeft
niemand controle over de natuur, of het milieu. Waarom neerkijken op mensen die
te midden van de natuur leven? Ik ben niet zo sterk om zonder de maatschappij
te kunnen leven. Ondertussen bestaat in de beschaving de waan dat ze in staat
zouden zijn om de natuur te (be)dwingen. Misschien is in de ogen van medicijnmannen
God de grote geest, ik weet het niet, ik ben geen ingewijde. Ik geloof in Jezus
Christus en ik begrijp dat er goede geesten zijn en slechte geesten. De gelijkenis,
de harmonie, dat is de schone kant. Ik bedoel de schone kant in de context van
de vergelijking tussen westerlingen en sjamanen. En uw geest? En mijn geest? En
de Heilige Geest? In alle vragen zitten antwoorden. Ik denk dat er veel leugens
zijn, aan weerskanten, en dat er door de leugens veel verloren gaat. Dat de
gelijkenis doorloopt in de leugens, in de grote vergissing, dat is de lelijke
kant.
The age of innocence has passed. Het tijdperk van onschuld is voorbij. De almachtige Heer leert ons dat er nooit een generatie van onschuld geweest is natuurlijk. Dat is een uitvinding van de mensen. Er zijn wel generaties van mensen geweest die dachten dat de mensen onschuldig waren (zowat alle generaties). Maar we zijn onze tijd ver vooruit, het tijdperk van onschuld is nog niet voorbij. Als men het tijdperk van onschuld van op voldoende afstand bekijkt, ziet men dat het nog steeds een tijdperk van schuld is, maar een tijdperk van schuld zal altijd een tijdperk van onschuld heten, zolang het niet voorbij is. De onschuld is een vindingrijk verzinsel. Er is nooit een overgang van schuld naar onschuld geweest. Dat zouden de mensen moeten weten, ook al hebben ze zo een overgang nooit meegemaakt. Zolang er geen schuldbekentenis is, is het trouwens onmogelijk om te vergeven en te vergeten, doch dit terzijde. Nu, het verzinsel "onschuld" bestaat enkel bij de gratie van tradities en conventies. Tradities, conventies en continuïteit vormen een probleem bij alle naties en alle volkeren, ook inheemse volkeren.
Nee, in apenland moet je de wetten van de apen volgen, dat weet ik ook wel. Dat is niet wenselijk. Maar ik heb vastgesteld dat in de jungle mijn loon rechtvaardiger is. Al wat ik schrijf sinds mijn dertigste omschrijf ik als een religie. Simpel, bondig, duidelijk, in de juiste context geplaatst, en gedetailleerd: het zegel van authenticiteit. Niet toevallig is dat mijn gids, op een plaats waar de beschaving de weg compleet bijster is. Zoals, bijvoorbeeld, in de jungle. Je moet de lat wat lager leggen. Dat is altijd wat moeilijker. De mensen zijn reizigers, op weg naar de ontdekking van hoe ingewikkeld de eenvoud is. En op weg naar de ontdekking van hoe moeilijk het is om niet de betreden paden te bewandelen. De lat wat lager leggen is altijd wat moeilijker hoor, dat heb je goed gelezen. Als ik 's morgens opsta denk ik meestal niet aan wat er de dag voordien gebeurd is. Wat er de dag voordien gebeurd is, is meestal niet het herinneren waard. Als de oude boom kon praten, denk ik dat hij zou zeggen: "Vergeet gisteren, zolang je dat nog kan."
