De geluiden die de baby voortbrengt: AA - A - WAA - AAWA - WOOWOOW.
Vader en moeder zijn stelt u vrij van elke verantwoordelijkheid.
Uw baby is geboren uit niets.
De dood komt dichterbij.
De moord zit in de geboorte.
Ik ben geboren uit niks.
Dat legt niks uit.
"Ik ga hem niks geven! Niks!"
"Ik ga niks zijn! Iedereen meedoen!"
"Er kan niks geboren worden!"
Je laat niets overeind staan behalve eindeloze identiteit van niets waaruit alles geboren wordt.
En je verzekert de stroom van de hel door alles wat uit niets geboren werd, en zich bekeerd heeft, op zijn beurt te veroordelen, waardoor de kracht van de bekering teruggedraaid wordt, en op die manier worden opnieuw uit niets baby's geboren, en zo wordt het einde opnieuw het begin en kan satan op zijn troon blijven zitten.

Rire quand il n'y a...
- pas de pardon
- pas de charité
- pas de soutien
- pas d'aide
- pas de rêves
- pas d'espoir.

À la bibliothèque, les Goliaths, il y en a plein. Ils se sont tous battu pour obtenir une place dans la bibliothèque, et ils se sont surtout battu pour pouvoir établir les règles de la bibliothèque, et maintenant que ça c'est fait, ils veulent surtout garder leur place pour pouvoir garantir que les règles qu'ils ont établis et qui les ont permis d'obtenir leur place dans la bibliothèque soient maintenues. Si j'essayais d'obtenir une place dans la bibliothèque, étant donné que je ne suis pas d'accord avec les règles, puisque le but de notre vie n'est pas d'être d'accord, ça implique que je devrais m'engager dans une bataille contre les règles, une bataille qui serait perdue d'avance, puisque ce serait une bataille de David contre de nombreux Goliaths. Je sais que David a battu Goliath, mais il n'a pas battu autant de Goliaths que le nombre de Goliaths qu'on trouve à la bibliothèque.

Si j'essayais tant bien que mal de m'engager dans cette bataille, je perdrais:
- mon énergie
- mon temps
- ma réputation
- ma santé
- ma vie
- mon argent
Je perdrais tout.

The A B C of the base of psychology of the mind of humans is often being neglected because of pride and vanity, because a lot of people think they are too smart to consider the possibility of a need to readjust the basics of the psychology of the mind of humans (at least some parts of it). Levels of intelligence can, and do decrease at some point, at some moments, to levels of idiocy in this society. I will just mention flattening, in the sense of being stuck on the surface, being stuck with artificiality, with superficiality, i.o.w. not being able to reach a real level, a level that's real basically. Turning inward is our goal in the sense that our goal is to create depth in the mind. As we all know (not all of us, but...) we strive to create depth in the mind, and beauty in the depth, we try to balance the mind, and we try to balance the mind like the natural well-balanced cycles that occur in nature in healthy environments. Don't let it get you down when you observe the state that mankind is in. It's just not true that we cannot open our eyes and observe painful things and testify to the world if we have a greater calling, a greater purpose, which is basically showing the problems to avoid that they are being kept stuck in vicious circles. As you may know, some authorities, some influential people will do everything they can to avoid the world getting to know the real problems that really narrow down the base of the psychology of the mind of humans. Smart observers have a clear view on the lack of width at the base of the spirit. The lack of width at the base of the spirit is the first obstacle to remove in order to open the door that leads to the possibility of removing the lack of depth in the spirit. God is a teacher, and teaches people to find their own way to understand this. If you were asked to communicate a perfect microscopic documentation of life and the world, don't replace things that you're not 100% sure of with how you would like the world to be, don't synchronize what you really see with how you would like it to be. It's like this, don't turn it, don't change it, because all the devils are on the other side. Light is the enemy of obscurity, solutions are the enemies of the problems, no matter from what angle you're looking at it.

Bedankt voor alles.
Bedankt voor uw energie.
Maar jij bent de slechte.
En jij hebt geen talent.
En by the way wij zijn uw liefdadigheidsinstelling.
Ge moogt ons daarvoor bedanken.
Dat zeggen ze als ge ze ziet.
Als ge ze niet ziet smijten ze u in de hel.
Dan herbegint alles weer van voor af aan.

Kleine baby, klein hulpeloos kindje. Kleine kreten, alsof je een verzweerde wonde aanraakt, en de pijn die dat doet... Het is veel dieper. Het gaat altijd om het feit dat de schuld van de persoon die de verzweerde wonde van dat kindje aanraakt, en de pijn die dat doet, automatisch aan mij geadresseerd wordt. Ik ben als kind misbruikt geweest, wat in feite betekent dat ik dat kind blijf. De herinnering daarvan zit als het ware in het geheugen van mijn genen. De persoon die mij misbruikt heeft, heeft de schuld van het misbruik altijd aan mij geadresseerd. Ze draaien altijd de schuld van de dader en het slachtoffer om, ze keren het om, ze switchen het, ze veranderen het. Wat de mensen nu doen wanneer kinderen misbruikt worden, is systematisch de schuld van het misbruik aan mij adresseren, ondanks dat de tijd toen ik als kind misbruikt werd al lang voorbij is, zelfs mensen die geen concrete herinnering hebben van het voornoemde feit, omdat de herinnering die in de genen van hun valse goden zitten hiervoor volstaan. Goede herinneringen zijn synchroon met juiste herinneringen, en slechte herinneringen zijn synchroon met foute herinneringen. De herinneringen van de dingen die in de wereld gebeuren zitten in de genen van de goden in de hemel. De goede herinneringen in de genen van de enige ware God, en de slechte herinneringen in de genen van de valse goden. De valse goden hebben echt hun wereld rond mij gecreëerd, waarin allerlei ongelukken ontstaan, allerlei problemen, woede, dingen die verkeerd gaan, met grote vertoningen en veel lawaaioverlast, omdat ze het ergste uitschot en ongeluk van de schepping zijn.

Populariteit heeft vaak een bepaald nadeel, en dat nadeel waar ik het hier over ga hebben is eigenlijk een wijd verspreid verschijnsel, en eigenlijk maakte dit mij boos, om de vanzelfsprekende reden dat het de mensen die niet populair zijn minder kansen geeft. We leven in een tijd waarin er mensen zijn die denken dat het slecht is om de reflex te hebben om de mensen die minder populair zijn en minder kansen hebben meer kansen te geven. Populariteit is vaak het resultaat van een cumulatief effect, een soort sneeuwbaleffect. Mensen worden vaak heel erg populair omdat ze in het begin al een beetje populair waren, en andere mensen worden niet populair omdat ze in het begin al helemaal niet populair waren. Dus ik denk niet dat het slecht is om de reflex te hebben mensen die minder populair zijn en minder kansen hebben te proberen meer kansen te geven. Waarom, omdat ik denk dat dat meer evenwicht in het universum kan brengen. Ik denk dat mensen die mensen die populair zijn populairder willen maken en het de mensen die niet populair zijn willen beletten om populair te worden het evenwicht in het universum beknotten omdat ze eigenlijk alleen maar het cumulatief effect versterken. Ik had gemerkt dat liedjes die echt populair zijn, liedjes die echt op allerlei plaatsen zo vaak gespeeld worden dat al de mensen dat lied al snel kennen, altijd een bepaalde status krijgen, en aan die status is een trofee verbonden, en die trofee gaat gepaard met al de nodige eer. Maar die status heeft wel als gevolg dat we op dat nummer geen kritiek meer mogen geven, toch niet openlijk. Dus eigenlijk mogen we daar niks verkeerd over zeggen. Ik heb gemerkt dat als ik er toch kritiek op gaf, er systematisch iemand in de groep was die mijn kritiek counterde door te zeggen: "Nee, dat is niet juist, dat is een goed liedje, uw kritiek is onterecht." Zij mogen dat een goed liedje vinden, en ik ben de laatste die aan iemand die een liedje goed vindt gaat zeggen dat hij dat liedje niet mag goed vinden. Wat die mensen doen is eigenlijk de eer van dat liedje willen verdedigen. Die mensen denken vaak: Ik stel niks voor, ik ben niks, maar dit liedje is heel populair, daar hangt eer aan vast, en als ik dat liedje verdedig, kan ik ook mee profiteren van de populariteit van de mensen die dat liedje gemaakt hebben, en al de populariteit die rond dat liedje hangt, en dan word ik daar op die manier een deel van, en kan ik ook mee genieten van die eer. Die mensen gaan op den duur minder van het liedje houden, en meer van de populariteit zelf. Mensen zijn gevoelig voor al de media-aandacht die rond bepaalde muziek hangt, en beïnvloedbaar door reclame, en muziek is een vorm van entertainment. Muziek is eigenlijk een vorm van entertainment die op de gevoelens speelt, en dit is eigenlijk bepaalde mensen tot op een bepaald niveau inspraak laten hebben op je gevoelens. Er zijn vele vormen van andere mensen in je plaats laten beslissen, en dit is er één van...

I realized it ain't worth it. I'd rather die and forever stay dead than to live again. I'd rather die and forever stay dead than to live again in this disrupted world. It ain't worth the insanity, and it ain't worth the pain, and it ain't worth the stress, and it ain't worth the problems. And I won't have to deal with it ever again. Because I said: Fuck everything! And I won't deal with it ever again. It ain't worth it.

I realized I realized my childhood dreams and it's worthless to this world. I realized I realized my childhood dreams and my work is worthless to this world. I also realized my fear of dying is decreasing, and besides the fact that a part of that is probably just a strange illusion, I think it's due to the fact that I realized my childhood dreams. Which means that although the realization of my childhood dreams, which is my work, is worthless to this world, it still causes my fear of dying to decrease. Which means that even though my work is worthless to this world, it's still a victory to me. I'd like to end this text with an English translation of number three on this blog. It's the main reason why I was called to do most of the things that I did in my life. It's called: Once upon a time there was a graveyard... 

Heavenly Father, without faith, my heart would be as poor as the street. To me personally, faith is a real recourse. And if there is one thing on this cursed earth that should not be asked of me, it is to remain silent. No, I will not keep to myself the fact that these people have belittled me until my heart was as poor as the street, and then declared me schizophrenic. These people are for the most part subject to the evil one, and subject to the bondage of sin. The 'lights' of these people are the extensions of idols and are to be rejected, as are the lies they use. No, I will not keep to myself that these people are false, insensitive, that they mock others, that they yield to the devil's reason, that their behaviors and words are foolish, that they succumb to collective sleep, that they repel the righteous, that they are withered and rotten, and that they do everything that goes against the creativity and flexibility of the mind. Modesty is foreign to them. Immorality, lowness, superficial wit, and violence, on the other hand, they know like no other. They have turned away from God, reject the needy and the weak, and believe themselves to be the norm at the same time! In the name of Jesus Christ, Amen! 

Posted in the comments section of a video of a YouTube channel called: cocco  sir trips alot, and erased.

Oh is this the channel where we leave bad trip memories? I'm not American, not English speaking by birth either, I'm just mentioning. I had a really bad trip once. The name of your channel says: sir trips a lot, so... It was a summer festival with 50 000 people more or less, the weather was fine, the people happy, young, beautiful people. I was 18, I think, I was occasionally smoking joints, and occasionally getting drunk, and you know, my friends were faking all the way, and they used to be happy and party and dance all the time, and they hated me, because I was too serious (not fun to hang out with - at all - boooryyyng), I thought the world was way too stupid to be happy and party and laugh and whatever. I was unhappy with family relationships and any relationships. They used to play Bryan Adams a lot at that time: Those were the best days of my life... The best days of my life, certainly not. They didn't appreciate that I didn't appreciate it. I was gifted, I believed in myself, I thought I was smart, and I was ambitious in the sense that I wanted to not just be a stupid big boss and become successful like the people that made my life miserable, but I was ambitious in the sense that I wanted to do good things and have a real positive influence on people, but at that age no one believed in me. Smalltown boy, who do you think you are? You think you can make it in this world? HAHAHAHAHAHA! And the weight of life/the world on my shoulders was crushing me. So I was very, very tired of the thoughts that were dragging me down, it seemed like I was just working (I mean my mind was working) and I was suffering and I was depressed all the time. Sorry I was about to tell you about the drugs. The drugs, well, It was a summer festival with 50 000 people more or less, the weather was fine, the people happy, etcetera, I took LSD on an empty stomach. I was mainly just a dead body as a matter of fact, apparently I kept sitting straight and my spirit managed to keep my body alive. I was very self-conscious, I was very anxious, I was very worried about staying alive and my purpose, accomplishing the purpose of my life. Don't get me wrong, as much as I thought I would end up in a hospital or a coffin, nothing happened, nothing like that. The bands kept playing, the festival kept going, I was just furniture. I thought: well, maybe I won't succeed in accomplishing the purpose of my life as well as I would succeed in doing that if I hadn't had these disruptive dissociative hallucinogenic drugs running through my veins and my mind. I had serious thoughts, as it seems from this point of view (it's 30 years ago), but I didn't have at that moment the energy to keep my body alive, nor to keep my mind alive, nor to keep my mind in my body, because I figured at that time that if my spirit would leave my body, that would be a one-way street, there's no coming back. I thought there was 1% chance of getting out of that alive, as it turns out, survival instinct allows humans to get energy out of who knows what, who knows where, who knows how? The struggle is real, I can tell you that. Harsh, hard, and real. In the meantime my body was sitting in the grassy meadow, a numb, dead body, kept alive with sheer willpower, not enough energy to even be aware of the fact that I was just sitting there. Sure, I was not aware of my body, but I was exceedingly aware of the idea that all these people were aware of my body. I mean it felt like they had taken possession of my body and I was very ashamed of that. Sure, I thought: when have I ever given these people my consent to take possession of my body? I also thought: I'm far off, completely gone, I'm not of this world anymore now, all these people surrounding me are gonna notice that for sure, I mean how could they not notice, I'm too far gone, I can't even check it, my sight is too blurry, I can't see straight, on top of that my whole existence is rollercoasting all the time. Energy makes it easy to uphold a very refined feeling like shame, but that's what I was missing. I thought, and still think, surely these people get some energy out of parents, or family, or friends, maybe lovers, it must be easy, but if you have to squeeze the energy out of yourself, oddly enough you don't know where you can get it. It's interesting to make fun of that, it's also interesting that the people that make fun of that might experience the same problem and chances are it will hit them harder than they expect. The effect of drugs can vary depending on two main variables, the body is, like I explained, connected to the bodies of the surrounding crowd (or people), and the effect on the mind is good or bad depending on general life circumstances, family and stuff, if you're happy or not, first part of my comment. Drugs amplify how you feel, it increases good feelings and bad feelings. I had existential, deep thoughts at the time, and I never thought I would come out of it with a sound mind, when I was in the trip I thought there was absolutely zero possibility of ever getting my mind out of that box, like I said, I wasn't functioning, I was like furniture basically, and that really scared me to death, I will never forget that. When the last band was done playing, it was raining, so we headed to the train station to take the train and have a sleepover at a friends' house. My head was turning, I was afraid to fall down, my identity was lost, keep breathing friend, stay on your feet, you're almost there, you can make it... There was actually a real human, I mean a real humane person that helped me, that made me feel like I was real and alive, she took me by my arm like a nurse would take an elderly person by the arm in a retirement centre. I wouldn't have been able to make it to the train station by myself anyway, even though a lot of people were heading in that direction, not everyone was. I mean you could say, just follow them... euh, no. My body felt like a body of a drunk person but in a body of a person that's too weak to keep up with that, if that makes any sense. I didn't fall down thanks to this girl, I will be forever grateful for that. I was trying my best to appear like a normal person more or less. On a few occasions in my life I nearly died, this is one of them. That's the story, thank you for sharing. God bless you.

My story is way beyond your story . If you want your left eye, I'll take your right eye. If you want your right eye, I'll take your left eye. That's the blue one, on the left. On the right we've got the brown one. We never intend to think what we do, neither to do what we think. I'm just an illusion. No, this isn't something common that you've heard before. No, I know you think you've heard it before, but you didn't. Oh yes, I know you're absolutely positive that I won't surprise you. I know for sure you are absolutely 100% sure this ain't new, this ain't out of the ordinary, and this ain't something unusual, because it's just not something you haven't seen before. Because something you haven't seen before doesn't exist, because this comment is an illusion. You're not reading this comment, actually, at this moment. Maybe you are but it's just an illusion, it's not real. If I spoke to you right now, and say something to your face you wouldn't hear what I say. The words coming out of my mouth aren't even real. They are no words, they're an illusion. If you want to understand the meaning of what happened, you've just been treated as someone who doesn't exist. Because this comment is nothing. I gave you this: Well, what is it, is it gonna be something, is he gonna say something? It doesn't seem like he's saying anything, and you stay empty handed. You've just been treated like you don't exist, and it's exactly the way y'all treat me. The internet thing is nothing, it doesn't exist, because if I write this down on a piece of paper, or post it on the internet, it's exactly the same. I don't get any answer anyway, never ever. So what's the difference between a piece of paper and internet? Nothing! That's exactly how my mother has been treating me all my life. If you want to remember my opinion about the mother-issue, remember this word: Radu-Radu. When I was a little kid, I decided I had to name the pain that was inflicted to me by my mother, and that I should use it to name the evil spirit that lived in my mother. That name is Radu-Radu.

Veel mensen komen tot het besef: Ja, God mag oordelen. Maar weinig mensen komen tot het besef: Wij oordelen niet over wie oordeelt over wie God is, die over mensen oordeelt. En als we niet oordelen over wie oordeelt over wie God is, die over mensen oordeelt, oordelen we dus ook niet over welke demonen en duivels er mogelijk in (het lichaam van) sommige mensen zit, en dus veel kwaadaardigheid tot gevolg hebben, en ook niet over welke mensen dat zijn waar die duivels en zo inzitten. Wij kunnen er toch niks aan doen, wij kunnen hoogstens, zoals ik altijd doe, als wij bidden aan God vragen om onze ogen open te doen en ons te laten zien wat er allemaal gebeurt, en wat er allemaal te zien is. Ik weet dat ik er niks aan kan doen, maar mezelf helpen op die manier kan ik wel, en op die manier help ik ook andere mensen, want als ik slachtoffer ben van een of ander ding of wezen weet ik dat ik dat niet kan beletten, maar ik hou er niet van als ik niet weet wat er gebeurt, of als ik achteraf niet weet wat er gebeurd is.

Ik vs. Jezus Christus. Ik vergelijk. Ik vs. Jezus Christus. Ik heb niets gedaan voor niemand. Jezus Christus heeft alles gedaan voor iedereen. Ik vergelijk. Ik vs. Jezus Christus. Slechter dan wat ik gedaan heb bestaat niet. Jezus Christus heeft niks slecht gedaan. Ik vs. Jezus Christus. Ik vergelijk. Ik heb dat altijd gezegd: Ik geloof in Jezus Christus, maar als de persoon die mijn leven vernietigd heeft naar de hemel gaat, wil ik niet naar de hemel gaan. Waarom heb ik dat altijd gezegd, omdat ik over die persoon precies hetzelfde kan zeggen als wat ik over Jezus Christus zeg: Die persoon heeft alles gedaan voor iedereen, en die persoon heeft niks slecht gedaan. Ik vergelijk. Ik vs. Jezus Christus. Ik vergelijk. Ik heb niets gedaan voor niemand. Jezus Christus heeft alles gedaan voor iedereen. Ik vergelijk. Slechter dan wat ik gedaan heb bestaat niet. Jezus Christus heeft niks slecht gedaan. Ik vergelijk. Ik vs. Jezus Christus.

J'ai été baptisé. Est-ce que mon baptême est important? Au moment où j'ai été baptisé c'était important en tout cas. Donc maintenant plus? Si à un moment donné j'ai une idée, une pensée, et après je change d'avis, est-ce que tu vas me juger sur base de l'idée que j'avais avant que j'ai changé d'avis ou après? Et si je mets mon idée en pratique, est-ce que tu vas me juger à base de ce que j'ai fais avant que j'ai changé d'avis ou après? Parce que selon moi, quand on a à un moment donné dans la vie une pensée, une idée, ce n'est pas possible de simplement changer d'avis. Selon moi, quand à un moment donné dans la vie on change d'avis, ce n'est pas simplement changer d'avis, c'est aussi dans un certain sens changer d'identité. Ce n'est pas le but. Parce que un moment est l'éternité. Un moment dans la vie change l'éternité ou confirme l'éternité. Le baptême est aussi un moment dans la vie qui change ou confirme l'éternité.

The question: Who are you? is an important part of our identity. Manipulators have false self-images of their victims, but they prefer to leave it as it is... That doesn't sound right because a self-image is an image of one's self. It doesn't sound right, but it is. They want to influence their victim's self-image, and in some cases they succeed. They try to change our identity in order to hide our real identity. Our identity goes along with principles, memories and judgements, and they fight a lot of these, that's why. They're actually trying to convince a lot of us that those principles, memories and judgements don't exist. To be able to do that, first they have to study our identity as well as our self-image so closely, that in a certain way it becomes part of their own identity.

De vraag: Wie ben je? is een belangrijk onderdeel van mijn identiteit. Misbruikers hebben een vals zelfbeeld van hun slachtoffer en laten dat liever zoals het is... Dat lijkt niet te kloppen omdat een zelfbeeld een beeld is dat je van jezelf hebt. Ze gaan zo ver dat ze mijn zelfbeeld willen beïnvloeden, en ook het zelfbeeld van andere mensen, en ze slagen daar ook in sommige gevallen in. Ze proberen de identiteit van sommige mensen te wijzigen om hun echte identiteit te verbergen, omdat bij de echte identiteit van mensen ook principes en herinneringen en oordelen horen en ze bestrijden een aantal van die principes en herinneringen en oordelen. En ze gaan daarin zo ver dat ze die persoon zelf proberen te overtuigen dat die principes, en die herinneringen, en die oordelen niet bestaan, met andere woorden dat dat deel van hun identiteit niet bestaat. Om dat te kunnen moeten ze de identiteit van die persoon zo nauwkeurig bestuderen dat het zelfbeeld van die persoon, dus mijn zelfbeeld en ook het zelfbeeld van andere mensen, op een bepaalde manier een deel van hun eigen identiteit wordt.

Kennen jullie het raadsel van de man die alles over iedereen kent? Of anders gezegd, het raadsel van de man die alles over iedereen weet. Wel, niet alles over iedereen, maar bij manier van spreken... Wel, het raadsel over de man die alles over iedereen weet, is dat hij alles over iedereen weet, maar niemand weet iets over hem. Niemand weet iets over hem omdat iedereen er eigenlijk van uitgaat dat er waarschijnlijk meer dan genoeg mensen zijn die veel over hem weten, want de reden waarom die man alles over iedereen weet is waarschijnlijk het feit dat er genoeg mensen zijn die veel over hem weten. En dat is niet zo, want de man die alles over iedereen weet, is de man waar andere mensen niets over weten. De fout die de mensen maken is: ze vertrekken vanuit het verkeerde uitgangspunt: ze vertrekken vanuit het uitgangspunt dat die man alles over iedereen weet omdat die man al de andere mensen heeft leren kennen, en wanneer hij al die andere mensen heeft leren kennen, hebben die andere mensen hem ook leren kennen. En dat is niet zo. Die man heeft de andere mensen leren kennen omdat die man onbaatzuchtig is, uit interesse, omdat hij veel aandacht aan de andere mensen heeft besteed en ze op die manier heeft leren kennen. Dat is dus gewoon onbaatzuchtigheid, dat is helemaal geen egoïsme, dat is helemaal niet egoïstisch zijn. Maar de mensen die hij leert kennen daarentegen zijn wel egoïstisch en baatzuchtig, en zoeken in alle dingen altijd hun voordeel, en zijn altijd uit op winst. Dus die egoïstische mensen denken dat de wereld rond hen draait, en dus ze genieten heel erg van de aandacht die de mensen die in hun wereld komen aan hen besteden, zo erg zelfs dat ze niet bewust zijn dat ze terwijl ze genieten van de aandacht die deze mensen aan hen besteden, deze mensen hen leren kennen, en op den duur zelfs alles over hen weten, en zij zelf daarentegen, wanneer die mensen uit hun wereld verdwenen zijn, eigenlijk niks over die persoon die hen zoveel aandacht gegeven heeft weten. Maar de fout die die mensen maken is dat ze vanuit het verkeerde uitgangspunt vertrekken, en dus hebben ze een verkeerd perspectief. Je moet het bekijken vanuit het perspectief van de man die alles over iedereen weet, maar niemand weet iets over hem.

We gaan het bekijken vanuit het perspectief van de man die alles over iedereen weet, maar niemand weet iets over hem. Uiteindelijk kan die man zijn eenzaamheid niet sterker worden. Zijn eenzaamheid kan niet sterker worden omdat vanuit zijn perspectief de reden waarom hij alleen is, en eenzaam (hij is alleen, zonder vrienden, heeft niemand eigenlijk, niemand weet iets over hem), het feit is dat hij altijd aandacht aan de mensen gegeven heeft en altijd een reactie van de mensen teruggekregen heeft die gestoeld is op de redenering: O, die man geeft ons toch al zijn aandacht, wij hoeven die man niets terug te geven, want het feit dat hij van ons geen aandacht krijgt verandert niets aan het feit dat wij van hem aandacht blijven krijgen. Dus dat is de reden waarom zijn eenzaamheid niet sterker kan worden. Want mensen denken op deze manier: Als ik eenzaam ben, is dat geen probleem, dan ga ik aan andere mensen meer aandacht besteden, en dan zal ik van die mensen ook aandacht terugkrijgen, maar ik stel vast dat dat niet zo is, want al de aandacht die ik voor andere mensen heb, is aandacht waar ik niks voor terugkrijg, dus door voor andere mensen meer aandacht te hebben, word ik eigenlijk meer eenzaam. Het is eigenlijk het omgekeerde van wat ik verwacht. Ja, dat wij onbaatzuchtig moeten zijn en ons egoïsme moeten laten varen, en de reden waarom we dat moeten doen, is een raadsel die veel mensen niet kunnen ontraadselen. De reden is heel duidelijk: als iedereen altijd op winst uit is, is er geen winst meer, en dat is wat we vandaag in de wereld kunnen zien.

Hemelse Vader, ik moet voortdurend bidden en de naam van Jezus Christus aanroepen. Welke vraag moet ik stellen? God heeft de aarde geschapen en God heeft de hemel geschapen. God is de Almachtige God, Schepper van hemel en aarde, en God is de schepper van de lucht en de vogels die in de lucht vliegen, en God is de schepper van de zee en de dieren die in de zee zwemmen. En God heeft het land geschapen, en al de dieren die over het land kruipen, en God heeft ook de mensen geschapen die over het land wandelen. En God heeft sommige dieren gezond gemaakt, en sommige planten gezond gemaakt, en de gezonde dieren en de gezonde planten groeien. En de dieren en de planten planten zich voort. En God heeft ziektes gemaakt, en heeft sommige dieren ziek gemaakt, en sommige planten ziek gemaakt. Ja, en welke vragen moet ik daar dan over stellen? En sommige zieke dieren sterven, en sommige zieke planten sterven. Ja, en voor zover wij weten sterven uiteindelijk alle dieren, en alle planten, en ook de mensen. Ja, en welke vraag moet ik daar dan over stellen? En veel mensen stellen ons vragen en beletten ons om op de vragen te antwoorden, en ze denken dat ze er goed aan doen ons vragen te stellen en dat ze er goed aan doen ons dan te beletten op de vragen te antwoorden. Waarschijnlijk denken die mensen dat ze er goed aan doen om bepaalde mensen vragen te stellen en ze dan te beletten op hun vragen te antwoorden omdat ze in de waan zijn dat ze zelf de antwoorden op hun vragen kennen of zo. Waarschijnlijk. Waarschijnlijk denken ze dat ze een kennis hebben over al die dingen, die anderen niet hebben. Ik denk dat ze in plaats van te denken dat ze de kennis hebben en in plaats van te denken dat ze er goed aan doen andere mensen hierover vragen te stellen, zij zelf er beter aan zouden doen zich vragen te stellen, en zelfs zich de vraag stellen welke vragen ze moeten stellen. In de naam van Jezus Christus, amen.

This is a text I left in a comments section of a YouTube video called: "The devil needs your worship, & they are deceiving millions of you into providing it". I think if you can carry a four year old dying child, a simple thought like this one will not make you feel uncomfortable. You said in your video we must be in the capacity to go back, so basically to be in the capacity to become little babies again. Did you ever consider going back to a state in which you're a useless child, unable to help anyone? You are aware of the existence of demonic spirits that love and help victims until the day they aren't victims anymore, don't you? Are you aware of the existence of demonic spirits that love, and help victims and feel like they make the world a better place, for their love is unconditional, and no relationship issues are standing in between the purity of their hearts and the unselfishness of their actions? This is a point where many people raise a red flag and say: Wait, God is God, Satan is Satan, good is good, and bad is bad. Sure, and we recognize unconditional love, no relationship issues, purity of hearts, and unselfish actions are good things. It's that good, only fools and haters will try and criticize this. That's where you need me for. I'm the annoying person who's always right, who always knows best, and who always criticizes. But on the bright side, I believe my critics are constructive, and I want to help you. See, I don't have a great story. You've got a great story, but I will disappear on the bottom of the abyss once again, where no one sees me, where no one remembers me. I grew up in a black hole where I was surrounded with people like you, always helping with unconditional love, pure hearts, unselfish actions, and no relationship issues. Did they love being helpful? I wouldn't say that. They loved being entitled to act like they were the most generous people, so that they could feel great about themselves, and boss me around. But not many things in this world are more selfish than people abusing all the powers they have been given to basically reach one goal: which is to prevent that someone would actually be willing to help people in need for real, because that would have had the horrible consequence that they would have lost their most precious trophy of most generous and unselfish and helpful people of the planet. Everywhere we would go my parents were like: Look at our son, he is shit, but we take care of him. I'm glad I could make my parents look good. Because I help no one, because I am useless, no one cares about what I say my parents were doing, they get nothing but praise, but I have to look good like a little child, that's my job, so that when you look at me you can smile, and think: Hey, everything is okay, and go on with your life. So think about this when you say it again: a little baby is small, can your feet fit in those shoes?

This is a comment I left in the comments section of a YouTube video called: Don't be Hostages of Western History (YouTube channel Middle Nation). I erased it.

I grew up in a small town just outside of Brussels, the capital of Europe. I'm also a resentful kid that's locked in a locker at school, because the bully can't stand that I outsmart him. So, even if I pass that message, which I've been doing my whole life, are you going to unlock the door, because if you don't, you're not better than the bully. So, do you have the key? OPEN THE DOOR! The virus will spread if we don't detect it before it's too late. Being locked in a locker room is not a good situation to be in if you want to pass a message. The problem is: you don't want to listen to the smart kid either, the bully didn't want to, and neither do you, but for a different reason. The reason is prioritizing institutions at the expense of humans. You have a better education system than our education system, which makes you believe, or should I say which tricks you into believing that the problem with the education system is a far greater issue than the smart kid that is still kept hostage in the claustrophobic locker. Did it ever occur to you that you need to free this hostage, that you have to free this prisoner, instead of blaming a failing education system? A good education system needs smart people, right? You can connect the dots, don't you? Why did the bully lock me up in the first place? To pull me down. But you don't want to pull me down. Is that so? Indeed, you don't want to pull me down, unless I can prove that you're the bully. I mean are you actually aware of how painful your testimony is? Yes, I'm talking about your video! We are real people, you know. I don't care what continent you're born in. I don't care if you're born in the global north or the global south. I don't care if you have Confucius wisdom, Qur'an wisdom, or Nietzsche wisdom. I care about humans. If it had been left to you, they would have all been left in the dustbin of history, those are your words. But do you literally mean: if it had been left to me? To me? See, as a smart kid locked in a locker, I don't mind that you think I'm lucky to be born in the west, but if you think there's a difference between reverse discrimination coming from every person in this world that's not lucky enough to be a white boy in the west towards that white boy in the west, if you think there's a difference between reverse discrimination coming from all the creeds and races in the world that are poor victims of white western supremacy towards that white boy, and a bully that thinks it's funny to chain lucky white boys tightly in a narrow space for a long period, then you obviously make a mistake, because then you are the bully. You are the bully if you think locking me up makes the world a better place because my parents are guilty of all wars, stupidity, diseases and colonization all the way, and I have to pay. Yes, you're gonna have to face the place where everyone's hiding everything they do, kind of like in a locker. Some people think that when you hide the problems long enough they eventually pop up at the most uncomfortable moment, and the worst thing is: when they do pop up they are very sticky, like a virus. Yes, you will have to face the fact that you picked an innocent child to make him pay for the transgressions of his ancestors with raw, unhinged, heavy bloody suffering. Sadly, no one ever hears about the one that pays for the mistakes of other people. Listen to yourself: The west this, and the west that, and the west yap yap yap, it goes on and on and on. When are you going to understand that you are fueling hatred towards innocent children, because they are lucky to have won the lottery: the supreme heritage of western colonial civilisation! Thank you! Thank you to everyone all around the world for looking up to me like that! I was born in the same world, but not at the same place, I was born in this echo chamber called a locker, I heard already in another video of yours that you approved of the separation between your place and this damn place from where I'm trying to reach you, because this place from where I'm trying to reach you is a vacuüm that lacks reason and comprehension, which is basically just approving of separatism, which is the root of everything you criticise, as I expect you to know. You can bear the idea of separating your place from my place, but how come you can't separate the accountability of institutions from the accountability of people that happen to be born at the wrong place at the wrong time? Despite my failed education they taught me about Malcolm X and Martin Luther King at school. They taught me about separatism. You don't have one good word for us in the west, but as it turns out you cling to the same principles of separatism, even though we all know it's the root of many problems in the western way of thinking. It looks like my lottery ticket has a serious downside after all. Everyone agrees it's contradictory to criticise what you approve of, it basically means your morals and values are not integer but twisted. This problem is not new, this problem is a billion times older than you! Why don't you come over here and tell this lucky white boy who you call a person you make pay for the mistakes of his ancestors, because I don't know any other name than Jesus. Give me another name, or stop crucifying me! I love you, people of America, north and south, Europe and Africa, Asia and Australia! God bless you! I was just hoping someone would love me back some day.

Er zijn 15 patiënten waarvan ik de belangen behartig, en die 15 patiënten zijn gevangenen, het zijn eigenlijk gevangenen, of gijzelaars kan je ze ook noemen. En Dr. Thys zal elk van die patiënten één voor één, van de eerste tot de laatste, zonder uit te stellen, en zonder voorwaarden, hun vrijheid terug geven. Want die 15 patiënten zijn gijzelaars van Dr. Thys, en het zijn zij die mij het gevoel geven dat ik in een mentale gevangenis zit, omdat ik met hen meeleef en hun probleem is in zekere zin mijn probleem. De problemen die voortvloeien uit de beslissingen die Dr. Thys tijdens gans zijn carrière als psychiater voor zijn patiënten genomen heeft zijn veroorzaakt door een soort van gezagsdrager, een bepaalde persoon die eigenlijk een soort van gevangenisbewaarder is. Dus het is een soort van gevangenisbewaarder die Dr. Thys altijd ideeën gegeven heeft, en Dr. Thys heeft altijd naar deze zogenaamde gevangenisbewaarder geluisterd, in die zin dat hij zijn ideeën altijd heeft uitgevoerd, omdat die zogeheten gevangenisbewaarder zich altijd als een raadgever voorgedaan heeft, wat hij dus niet is. Indien hij een raadgever zou zijn, zou hij een heel slechte raadgever zijn, maar eigenlijk is zijn bedoeling altijd dezelfde: zo veel mogelijk patiënten in een mentale gevangenis opsluiten. Dit is het enige doel die deze gevangenisbewaarder, die zich als raadgever voordoet, altijd voor ogen gehad heeft. Maar wat vandaag gebeurt is dit: God draait de tafel, en de persoon of gezagsdrager waarvan Dr. Thys de ideeën altijd uitgevoerd heeft met als gevolg dat 15 patiënten het knellende gevoel hebben in een mentale gevangenis te zitten. Die persoon waar Dr. Thys eigenlijk altijd naar geluisterd heeft zal vanaf nu Dr. Thys zelf het gevoel geven in een mentale gevangenis opgesloten te zijn. Deze kwaadwillende persoon heeft nooit één goed ding in de zin gehad, noch voor patiënten, noch voor een andere persoon, en deinst er zeker niet voor terug om Dr. Thys van zijn vrijheid te beroven en van hem een gevangene te maken. Dr. Thys kan zijn vrijheid niet terug krijgen door iets aan zichzelf te veranderen, of beter gezegd hij kan zijn vrijheid niet terug krijgen door iets aan zijn eigen situatie te veranderen, omdat hij 15 gijzelaars heeft, 15 patiënten, 15 gevangenen die hij zelf aan zichzelf vastgebonden heeft, en het beklemmende gevoel van de vrijheidsberoving die deze patiënten ervaren, wordt door deze patiënten op Dr. Thys geprojecteerd. Er is maar één manier waarop Dr. Thys zelf zijn vrijheid kan terugwinnen, en dat is door zijn gijzelaars, van de eerste tot de laatste, wanneer deze hem in een gesprek duidelijk te kennen geven dat ze het gevoel hebben in een mentale gevangenis te zitten, hen zonder uit te stellen, en zonder voorwaarden te stellen, hun vrijheid terug geeft. De beslissing die Dr. Thys neemt zal leiden tot hetzij de redding van zijn ziel en zijn eeuwigdurend geluk, indien hij deze goede raad in acht neemt, hetzij de eeuwige verdoemenis en de eeuwige vervloeking, en het eeuwige verlies van zijn ziel, indien hij deze raad in de wind slaat. Deze gevangenis is een gevoelig onderwerp, en gezegend zijn zij die dit ernstig nemen. Geen enkel ding zal voor God verborgen blijven, alles zal openbaar gemaakt worden, en dat geldt ook voor deze waarschuwing die Dr. Thys vandaag ontvangen heeft.

Er zijn veel patiënten die heel veel woede hebben tegen jou, en terecht, ze hebben gelijk. Je hebt een probleem. Je gebruikt je positie om je in te beelden dat mensen een probleem hebben, je vertrekt vanuit de veronderstelling dat de mensen een probleem hebben, terwijl dat eigenlijk niet zo is. Je gebruikt je positie om dat te rechtvaardigen, en als iemand je dat zegt, dat je je problemen inbeeldt die niet bestaan, dan vraag je onmiddellijk om dat uit te leggen, en om uit te leggen wat ze daarmee bedoelen. En als ze jou op die vraag antwoord geven, dan wimpel je hun antwoord af, dan is het antwoord dat ze jou geven in jouw ogen lucht, omdat je er van uitgaat dat het antwoord dat ze jou geven niet waar is als gevolg van het probleem dat jij je inbeeldt dat ze hebben. Daarom ben je psychiater geworden, omdat je het handig vindt dat de functie van psychiater op zichzelf inhoudt dat je bij al je patiënten niet bestaande ziektes en niet bestaande geestelijke onregelmatige mistoestanden kan bedenken die de waardigheid van die mensen tot het niveau van de bodem van een vuile koude kelder laat zakken, en je kan dat gewoon op de simpelste vaststelling die er bestaat verhalen: het feit dat jij op de stoel van de psychiater zit, en de persoon rechtover jou op de stoel van de patiënt hoeft jou zelfs niet over een probleem aan te spreken, al zegt hij elke keer je hem vraagt hoe het met hem of haar gaat: PRIMA!, dan nog is het onbestaande probleem eigen aan zijn ziekte omdat hij op de verkeerde stoel zit. Ik denk dat ik je een parasiet, indringer, manipulator, en valsaard kan noemen. Tot het einde van de doodlopende straat blijf je je eigen leugens geloven, maar het is eerder een doodlopend cachot dan een doodlopende straat.

Het is spijtig dat het woord lasteren alleen maar een feit is dat gewoon vastgesteld wordt en waar verder nooit iets mee gebeurt. Het is zelfs onmogelijk dat er ooit iets mee zou gebeuren, toch niet in de wereld van de psychiatrie. Wanneer een nieuwe patiënt in een psychiatrisch centrum binnenkomt, is dat het eerste dat gebeurt: zijn credentials worden verwijderd door hem te lasteren, zodat men er zich van kan verzekeren dat hij geen enkele kans maakt om boven de gevestigde machten uit te stijgen. Dat is de standaardprocedure. Dat is ook het eerste dat er gebeurd is toen een collega van Dr. De Wachter, Dr. Thys, de psychiater die mij behandelt te weten is gekomen dat ik dit bovenstaande bericht hier geplaatst had. Dr. Thys heeft na het lezen van het bericht onmiddellijk gereageerd door achter mijn rug mijn naam verder te lasteren zodat hij zich er van kan verzekeren dat al mijn credentials verwijderd zijn zodat er geen twijfel meer bestaat dat er aan de inhoud van mijn boodschap verder geen enkele aandacht meer wordt besteed. Personen worden niet als mensen behandeld in psychiatrische centra en hun intellectuele geloofwaardigheid hangt niet af van of ze werkelijk geloofwaardig zijn of niet, maar alleen van het feit of ze bereid zijn om hun ziel aan de duivel te verkopen en of ze bereid zijn om de gevestigde machten en machthebbers en de reeds bestaande theorieën te blijven ondersteunen of niet. Nu, Dr. Thys is een heel andere psychiater dan Dr. De Wachter, en anderzijds ook niet. Mijn probleem met Dr. Thys, daarnaast, is vooral het feit dat Dr. Thys denkt dat ik al de goede dingen die in mijn leven gebeurd zijn aan hem te danken heb, en dat het loon van al het baanbrekend werk dat ik in mijn leven verricht heb als schrijver en de erkenning voor al de kunstwerken die ik gemaakt heb naar hem zouden moeten gaan, omdat hij denkt dat hij daar recht op heeft, en dat is niet zo, en dat zal niet gebeuren. Voor zover de inhoud van deze tekst met de identiteit van Dr. Thys overeenstemt is hij de advocaat van Radu-Radu. Bij ons laatste telefoongesprek heeft Dr. Thys mij ervan verzekerd dat hij geen enkel contact heeft met de persoon in kwestie (Radu-Radu), en nooit gehad heeft. Dat weet ik niet, dat is mogelijk, maar een advocaat kan perfect de belangen van een groep verdedigen, zelfs zonder contact te hebben met de persoon die die groep vertegenwoordigt, alleen maar door perfect op de hoogte te zijn van de manier waarop een groep functioneert.

Het is niet zo dat het mijn bedoeling is om een ingewikkeld Freudiaans systeem te vergemakkelijken (ik bedoel makkelijker te doen lijken dan ze is), en zeker niet om de geschiedenis van de psychiatrie zoals ze tijdens de middeleeuwen was opzij te zetten noch te negeren, maar ik zal wel de positieve punten van dit ding (bij gebrek aan een minder verborgen naam) te belichten. Veel woede is steeds een grote drijvende kracht geweest in alle facetten van het bestaan zelf, en zeker ook onder patiënten. De realiteit is dat Dirk de Wachter een bepaald beeld van psychiatrische instellingen naar voor brengt, en dit is niet de manier waarop hij zou moeten werken. Waarom? Wel, dit vertelt enkel iets over hem. Hij wenst op een menselijke, meelevende manier naar dit beeld te kijken, tenminste, naar de oppervlakte van dit beeld, want het beeld is veel dieper dan dat. Inderdaad, ik praat over de psychiatrische instelling die hij vermeldde in de video waar veel patiënten zitten met ernstige mentale problemen, maar niet enkel over die specifieke instelling. Ik praat eerder over de perceptie die de maatschappij heeft over waar dit verschijnsel naartoe gaat, en mijn perceptie ervan, omdat ik nog steeds tracht hier mijn bijdrage aan te leveren. Ik dien hier een eerste onderscheid te maken omdat het beeld van Dirk de Wachter niet gewoon oppervlakkig is, maar selectief oppervlakkig, en dus ook selectief diep. Ik verklaar. Dirk de Wachter heeft net als ik veel aandacht en waardering voor kunst in de brede zin van het woord. Het lijdt geen twijfel dat hij begrijpt dat kunst therapeutisch is (naargelang de context), en belangrijk is voor de verwerking van tal van zaken, net als de dood, wat hij in deze video ook verteld heeft. Daar heb ik het grootste begrip voor, dat is uiteraard zo. Het probleem waar wij op botsen is: Dirk de Wachter wil het probleem oplossen maar niet zien. Nou, u hebt geneeskunde gestudeerd. Een basisprincipe die in alle takken van de geneeskunde geldt is dat wanneer er een nieuwe patiënt is, je eerst een diagnose moet maken waarop je je kan baseren om een behandeling te bepalen. Ik ga terug inpikken op wat ik net hierboven geschreven heb: Hij ziet het beeld selectief oppervlakkig en selectief diep. Ik denk dat ik hier wat meer uitleg over moet geven omdat ik denk dat weinig mensen al een duidelijke uitleg gegeven hebben over wat het precies betekent om een beeld selectief diep te zien en selectief oppervlakkig. Ken je de vijf woorden met de vijf klanken? Bevel, order, plicht, gebod, en bezit. Zowel kunstenaars, als gewone mensen die een ogenschijnlijk "normaal" leven leiden, als patiënten die ernstige mentale problemen hebben, zijn soms van deze wereld afgezonderd omdat hun ideeën in deze wereld überhaupt in een put vallen waar geen enkele bestaansvorm nog maar het minste teken van leven geeft. Vooral als hun ideeën interessant zijn. En de reactie van die mensen is tot op zekere hoogte dezelfde bij vrijwel iedereen: "Nu heb ik het weer! Ze begrijpen mij niet! Wie begrijpt mij?!" Maar psychiaters moeten in rationele denkprocessen onderlegd zijn. We hebben goed en kwaad, maar dat goed en kwaad is relationeel. Bevel, order, plicht, gebod, en bezit, deze vijf woorden met vijf klanken zijn elk enkel en alleen terug te vinden in relaties tussen minstens twee mensen. Deze vijf woorden zijn verhoudingbepalend. Deze vijf woorden vindt men massaal terug in die put waar de interessante ideeën van mensen in vallen. Deze vijf woorden zijn typische woorden die mensen gebruiken om hun problematische onevenwichtige, eenzijdige verhoudingen in hun relaties te beschrijven. Juist ja, dat zijn die vervelende relaties die mensen kwetsen, en diep kwetsen. Dit is de diagnose. Zonder de diagnose te kennen is de behandeling niet efficiënt. O, de apocalyps met één grote armzwaai volledig van de tafel vegen. Zo, de apocalyps, daar ben je van af! Of niet? Bevel, order, plicht, gebod, en bezit! Wat zou het in Gods naam kunnen betekenen? Ik wil niet herinnerd worden als een mens die niet diep genoeg kon kijken om de kern van de oorzaak van de meeste problemen van de psyche van de mens te kunnen zien.