Waarom komt er iemand bij mij en zegt tegen mij: Sommige mensen zijn een open boek? Ga je dan achteraf zeggen: Je moet dat niet op een andere manier interpreteren, dat was niet tegen u bedoeld, ik heb niet gezegd: Jij bent geen open boek, ik heb gezegd: Sommige mensen zijn een open boek. Er is geen interpretatie, buiten de enige interpretatie die mogelijk is. Het eerste dat je altijd moet doen is alles in de juiste context plaatsen. De juiste context is dat je de verdediging wil opnemen van de mensen die een open boek zijn, omdat je dat goed keurt, omdat je dat goed vindt. Wel, ik ben een schrijver, ik heb een heel dik boek geschreven. Een boek dat niet open gemaakt wordt is nutteloos. Als een schrijver een boek schrijft dat niemand leest, of niemand open doet, dat is hetzelfde, dan had hij dat boek beter niet geschreven, dan heeft hij dat voor niks geschreven, want dan heeft dat boek geen nut. Maar mensen zoals hem (of haar) hebben liever dat mijn boek niet open gaat, nooit, ze vinden dat eigenlijk prima, omdat ze liever een verhaal rond mijn leven bedenken, en het verhaal (dat al lang bestaat) levend blijven houden, en blijven voeden (bij manier van spreken) met nieuwe verhaaltjes (nieuwe leugens eigenlijk), omdat ze liever de realiteit blijven behouden die ze rond mij gecreëerd hebben, omdat ze liever in de wereld die ze zelf bedacht hebben blijven leven, dan van mij te horen wat ik met mijn leven gedaan heb. Ze willen niet van mij horen wat de betekenis van mijn leven is, noch het doel van mijn leven, want in hun ogen betekent dat niets. Dat zijn de mensen die bij mij komen en zeggen dat ik een open boek moet zijn, zo moet je dat interpreteren, zelfs als ze het op een andere manier verwoorden. De mensen verbergen alles. Er is geen open boek. Waarom rolt de bal dan altijd in mijn kamp? Als jij mij niet hoort, of als ik u niet hoor, wat is het verschil? Er is geen verschil, dat is hetzelfde.
I was born in 1974, so I witnessed the rise of Hollywood and television, I mean films and Hollywood began rising when my parents were young, but when I was young it rose a lot higher and a lot larger, and I can tell you none of the movies have white backdrop. I mean really, it's probably statistically incorrect, but from all the movies I've seen 0.0000001% have a white backdrop. There are no movies with white backdrops, no sir. Look at this video, this video has a white backdrop, and the uncomfortable things stand out really well, look at the video and you'll know what I mean, that's what I like about this video.
I tried to find a video from the french speaking community channel ARTE I saw in the late 90's, but didn't find it. It was about the symbolic meaning of white and black. There are a lot of videos about this topic, but this video was really good in the sense that it gave me a pair of glasses through which I can see the meaning of these symbols in all layers of everyday life. Name any layer of society, of the world, name any layer of existence itself actually, and it's there. What do I mean by that? It's there because it's in human nature, it's built in, if anyone can't see it he or she doesn't need to look somewhere else, no, if someone can't see it that's because they haven't been given the proper glasses to understand that we can only see the meanings of the symbol of white, and the meaning of the symbol black, as opposed to white if we look inwards, and we have to been given the proper glasses not only to understand that we have to look inwards to see that, but also to be able to look inwards. I can imagine someone would say: Well, can you give me something palpable, something tangible so that I can see the connection between the concept symbol (of white) and this so-called thing that's present in existence itself, in everyday life, everywhere? Well, human nature, and the nature of the human mind is like this: we want to show the good things, and hide the bad things. We want to hide what we want to hide, and show what we want to show. I'm not saying that it's the starting point, but it's a starting point. It's our nature. Yes, but some people think that there is no link between what we want to hide and what we want to show, and the colors white and black. Of course there is.
But how does it show on the screen? Well, if we want to hide certain sides or aspects of the people that are shown on the screen, we use either black or a color that's near black as backdrop to try and conceal these things, because everything you see on the screen, whether it's an object or a human or an animal or whatever, stands out with the colors surrounding the object. Now, your mind is systematically comparing the meaning of the symbols connected to the colors of the subject with the meaning of the symbols connected to the colors that are surrounding the subject. The human mind works this way: If the colors of subject and surroundings are contrasting, or you could say opposed to each other, then the meaning of the symbols of these colors are also contrasting, or you could say opposed. Then logic dictates us to believe that the clothes they are wearing on the screen or the color of the wall behind them surely can't tell us whether they are guilty or innocent, good or bad. Well, that's just the logical way of thinking that prevents us from being aware of the angle that the instincts use, and thus the point of view that our instincts give to our interpretations of what we see. It's the way the human mind works, it's not so hard to understand, in fact in Hollywood they understood it really well since the beginning. White is a symbol of many many things, most of these things are connected to each other, but I'm gonna stick with probably the most important symbolic meaning of white: innocence. I write it down in a very clear way, so that everybody can understand... (Hollywood way of thinking:) If we use a lot of white around and behind our actors and actresses the spectators will be aware of the idea of innocence just by watching the bright colors, and they will compare the people on the screen with the idea of innocence, and they will notice that they're not innocent, and so we don't want bright nor white colors to surround them, because we know the actors are not innocent, and we don't want the spectators to see that. It makes the spectators aware of the guilt of the actors, and because of that they also become aware of their own guilt. They don't want to be aware of their guilt. That's understandable, but it means these people are guilty. I know no one is innocent, but let's recognize that it would be better if people acknowledge their mistakes. If they acknowledge their errors they can try to fix it, or at least try to not make the same mistake again. If they don't recognize their mistakes, don't even try to think about fixing it or not making the same mistakes again. It doesn't work that way.
If you put an 'l' between the 'b' and the 'a' the word backdrop becomes blackdrop. Now you know what it means.
Dit is een adaptatie van het boek Ezechiël, hoofdstuk 2 (volledig), en hoofdstuk 3 (1-14). In vrijwel alle Bijbelse teksten wordt het huis van Israël talloze keren vernoemd, en die teksten dienen voor het heil van ons leven, zelfs als we met de omgeving waarin we opgegroeid zijn moeten rekening houden. Maar ik ben niet in Israël opgegroeid, maar in Zellik, en dus heb ik het huis van Israël vervangen door het huis van Zellik.
Mensenkind, sta op uw voeten, opdat Ik met u spreke. Ik zend u tot de Zellikenaren, de opstandige volken die tegen mij in opstand gekomen zijn; zij en hun vaderen zijn van Mij afgevallen tot op deze eigen dag; zelfs de kinderen zijn stug van aangezicht en verstokt van hart. Ik zend u tot hen, en gij zult tot hen zeggen: Zo zegt Jahwe de Heer! En zij, of zij horen dan wel het nalaten - want zij zijn een weerspannig geslacht - zullen weten, dat er in hun midden een profeet is geweest. En gij, mensenkind, wees niet bevreesd voor hen noch voor hun woorden, al groeien er netels en doornen bij u en al woont gij bij schorpioenen; wees niet bevreesd voor hun woorden noch bang voor hun blik, want zij zijn een weerspannig geslacht. Maar gij, spreek mijn woorden tot hen, of zij horen dan wel het nalaten, want zij zijn weerspannig. En gij, mensenkind, hoor wat Ik tot u zeg; wees niet weerspannig gelijk het weerspannige geslacht; doe uw mond open en eet wat Ik u geef. Ik keek op en ik zag een hand die zich naar mij uitstrekte, en daarin was een boekrol. En hij rolde ze voor mij open; zij waren beschreven aan de voorzijde en aan de achterzijde: daarop waren klaagliederen geschreven, gezucht en gejammer. Hij zei tot mij: Mensenkind, eet wat gij hier voor u ziet; eet deze rol en ga heen, spreek tot het huis van Zellik. Toen opende ik mijn mond, en Hij gaf mij die rol te eten. En Hij zei tot mij: Mensenkind, eet deze boekrol op en verzadig u ermee. Toen at ik die op, en ze smaakte zo zoet als honing.
Hij zei tot mij: Mensenkind, begeef u naar het huis van Zellik en breng mijn woorden over. Want gij wordt niet gezonden tot een volk met een onbegrijpelijke smaak en zware tongval, maar tot het huis van Zellik; niet tot vele volken met een onbegrijpelijke spraak en zware tongval, maar tot het huis van Zellik; niet tot vele volken met een onbegrijpelijke spraak en zware tongval, wier woorden gij niet verstaat. Indien Ik u tot hen zond, zij zouden naar u luisteren. Maar het huis van Zellik zal naar u niet willen luisteren, omdat zij naar Mij niet willen luisteren, want het gehele huis van Zellik heeft een harde blik en een hart van steen. Zie, Ik maak uw blik even hard als de hunne, en uw gezicht even strak. Uw gezicht maak ik harder dan kiezel, hard als diamant, vrees hen dan niet en wees niet bang voor hun blik, want zij zijn een weerspannig volk. Mensenkind, neem al de woorden die Ik tot u spreken zal, in uw hart op en luister er goed naar. Ga naar de ballingen, uw volksgenoten, toe en zeg tot hen, of ze luisteren of niet: Zo spreekt Jahwe de Heer!
Toen hief de geest van Jahwe mij op en ik hoorde achter mij een luid geroep: Gezegend zij de heerlijkheid van Jahwe in zijn heiligdom! Ik hoorde het klapperen van de elkaar rakende vleugels van de levende wezens, het geratel van de wielen naast hen, en tegelijk het gedreun van een aardbeving. De geest hief mij op en ik ging heen, bitter gestemd en toornig, terwijl de hand van Jahwe op mij drukte.
The most important thing about watching deviant images is, I think, the fact that you ask yourself a lot of times in everyday life: What is this? What the àçck is this? But that's in the real world, in everyday life. When you look at the people and the creatures that are shown in deviant images, you often think: Well, it can't get a lot crazier than that, that's a very odd world, they must feel like me, at the very moment that I ask myself: What the àçck is this? It's a yin and yang thing, I always need the bad things that don't hurt me, because the bad things that don't hurt me make the bad things that do hurt me flee. That's, to my opinion, the therapeutic quality of arts. There's a lot more to it than that, of course, but I think, in a way, everything is related to that.
The eyes are a window into the soul. Every man and woman has two eyes. Now, I'm not getting into detail, but, when you look at the human mind there are two sides. There is a side that represents the people that are saved. Everybody wants to be saved, so there are a lot of people on this side. I'm not on the side of the people that are saved though, I'm not on the same side, but let me explain how it is on my side. I've never seen the devil, nor the antichrist, but I have seen Radu Radu. You may know my mother, but if you don't know me you're still gonna say: Who is Radu Radu? I've never heard of him (or her). From my point of view, Radu Radu is my mother. My mother has got blue eyes. The left eye is my mother's eye. I have vision in both eyes, but my right eye doesn't work in a figurative sense. On the other hand, the people on the right side are right, and they are saved. They are saved, and they are right. They are saved because they are right. I'm not saved, but I remember. That's important. I remember. I remember my mother. You know. You think I have no soul, I have no mind, I have no work, I have no life, I don't exist. I'm not saved. I remember.
Père Céleste, Je ne publie plus les textes que j'écris. Écrire des textes, je ne sais pas à quoi ça sert. Au nom de Jésus-Christ, amen. Nururesegents. Je suis l'homme de jamais, de personne, de rien, nulle part. Il n'y a rien qui a croisé ma vie. En tout cas je n'ai jamais rencontré quelqu'un qui est aussi perfectionniste que moi, dans ma vie. Vous êtes tous d'une vulgarité, d'une méchanceté, des discussions... HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA Les yeux vides, les oreilles sourdes, plein de haine, et croire que vous êtes intéressant. Je suis le zot. Et quelle est la valeur de mes textes? Je toucherai ton front avec mon index de la main droite et je dirai: mourir. A part ça, je ne vois pas la valeur de mes textes à part que c'est la honte. Je ne connais pas la valeur de ces choses. Il dit ça, le juge: Je renie le Saint Esprit. Je renie bittere ernst. Oui, parce que je dis que je suis le fou, et que je ne connais pas l'importance des textes. Il y a une différence entre ne pas connaître l'importance des textes et être contre les textes, le juge est con s'il ne voit pas la différence. Mes textes sont honteux, mais le juge qui est con n'est pas honteux, lui. Ge kunt kiezen ze. Ge kunt kiezen tussen alles. Ja en dat is beangstigend hè. Ja maar de gedachten... Kijk maar de gedachten die er zijn als ge opstaat: het is al om zeep vanaf het begin: schuin, listig (sluwe, dus listige plannen beramen), wantrouwig, veroordelend... Vertrek daar maar uit. Dat is normaal als ge niet wilt voortdoen, als ge alleen zijt, en ge moet alles alleen doen, en ge bekijkt al de problemen in ware grootte. Gezond? Bah... er is niks gezond. Of toch wel?
Dit is een tekst die ik geschreven heb op kerstdag, in de maand december 2025.
Er was een moeder die Maria heette, en ze had drie kinderen, waarvan de jongste een nakomer was, en dat waren alle drie meisjes. En alle drie kregen ze op hun beurt kinderen, in totaal kregen deze drie vrouwen negen kinderen. Dus deze Maria had drie kinderen, en negen kleinkinderen, en nog veel meer achterkleinkinderen. Deze Maria was mijn grootmoeder, dus ik ben een kleinkind, en ik was het laatste kind van het laatste kind van mijn grootmoeder. Ik heb deze familie altijd, tot het moment dat er veel achterkleinkinderen waren, bekeken vanuit het perspectief van het jongste kind, want ik was het jongste kind van mijn mama, en mijn mama was de nakomer van Maria, dus ons gezin had van bij aanvang, in vergelijking met de twee andere gezinnen van de twee andere kinderen van Maria, al een achterstand van om en bij de tien jaar. Ik was dus de jongste, en ik was ook de kleinste van gestalte, op één persoon na, mijn grootvader, de man van Maria dus, met dit verschil dat vanaf het moment dat ik even groot was als hem hij overleden is, dus dan was ik nog steeds de kleinste natuurlijk. Ik hield heel veel van mijn grootvader, nog altijd, en ook heel veel van mijn grootmoeder. Mijn grootvader en mijn grootmoeder hebben veel geleden omdat er in onze familie zware conflicten waren. In onze familie waren er erg veel mensen die wrok tegen elkaar koesterden. Er waren in mijn familie erg veel leugenaars, en dat creëerde verwarring. Alle drie de kinderen van mijn grootmoeder, Maria, hadden kinderen die de spanningen in de familie op tenminste één van hun eigen ouders verhaalden, en dus de verdeeldheid was compleet. Er was in mijn familie een ernstig probleem met leugenaars, maar dan wel leugenaars die liegen om te nemen, om te stelen, geen materiële maar figuurlijke zaken, dus echt liegen om te stelen om vooraan in de rij te geraken, om macht te bekomen. Waarom waren de conflicten erg zwaar? Vooral door de combinatie van 3 factoren: De combinatie van dat liegen om te stelen om macht te bekomen, en de niet aflatende, diepe haat, en de diepe wrok, en al de verwarring die daar onvermijdelijk het gevolg van was. Het resultaat daarvan was dat, zoals ik zei, alle drie de kinderen van mijn grootmoeder kinderen hadden die de spanningen in de familie op tenminste één van hun eigen ouders verhaalden. Dat komt omdat de verwarring die door het herhaaldelijke liegen ontstond het gevolg had dat bij de kinderen onwetendheid bleef bestaan over hoe de zaken bij de andere gezinnen waren, omdat de contacten door deze onduidelijkheid die het gevolg van de leugens was tussen de gezinnen onderling een scherm vormden, zodat de kinderen nooit in staat waren om bewust te zijn van de boosheid die bij de twee andere gezinnen woedde, zodat alle kinderen eigenlijk bleven denken: O, die aanhoudende problemen zijn alleen bij ons, zijn alleen in ons gezin, en het is nergens zo erg als bij ons. Dus mijn familie, dat zijn de aanhoudende conflicten, de haat, de wrok, de onvermijdelijke verwarring, het liegen om te hebben, om macht te hebben, om vooraan te staan, en de verdeeldheid die dat met zich meebrengt natuurlijk. Deze aanhoudende wrok, conflicten en verdeeldheid zijn voor een grootmoeder heel zwaar, daarom vraag ik u ook of u de goedheid zou kunnen hebben om voor mijn grootmoeder en grootvader te bidden. Ik was de jongste, de kleinste van gestalte, ik stond er tijdens familiefeesten altijd bij als... ze hadden geen aandacht voor mij. Door al de conflicten in deze familie waren deze mensen natuurlijk altijd met zichzelf bezig, met zowel hun successen als hun problemen, maar wel altijd hun eigen successen en problemen, omdat deze conflictsituaties van die aard waren dat ze alleen nog voor hun eigen levens oog hadden, en alleen hun eigen levens, met alles erop en eraan, veel betekenis toekenden, en dus aan het leven van andere mensen nooit aandacht besteed hebben. Ze hebben eigenlijk altijd gedacht: Wij zijn ouder en wijzer, en geen enkel lid van deze familie heeft zich ooit afgevraagd of het eigenlijk mogelijk zou zijn dat het jongste kind een beter beeld en een betere oplossing voor deze conflicten zou kunnen hebben. Zij waren mensen die het heel goed konden uitleggen en heel goed konden discussiëren, en het is voor mij, het jongste kind, altijd onmogelijk geweest om daar ergens één woord tussen te krijgen, dus ik hield gewoon mijn mond. Zo'n soort van discussies zijn op zich alleen al voor God een enorme gruwel, dus dat is iets waar ik nooit aan begonnen ben. Zij dachten dat al wat zij deden voor mijn ogen verborgen was, omdat zij er altijd op aangedrongen hebben om vooraan in de rij te staan, omdat er altijd van mij verwacht werd dat ik achteraan in de rij bleef staan. Zij hebben altijd op mij neergekeken, en nooit verwacht dat God mij geroepen had om een leven op te bouwen dat betekenisvol is. Dit soort van familie-conflicten is een ontzettend excessieve vorm van hoogmoed, en ze dachten dat ik geen betere oplossing had voor deze conflicten, omdat zij niet wisten dat God mij altijd in staat gesteld heeft om te kunnen zien wat zij in de verborgenheid deden, en het resultaat is dat zij nu zelf de pijnlijke vaststelling moeten maken dat ze zelf altijd blind geweest zijn.
Ik heb liever dat deel van mijn leven waar ik kan communiceren met de bomen en de bladeren, en de wind zal mijn woorden brengen van het noorden naar het zuiden, en van het oosten naar het westen. De stilte veroorzaakt door de mensen die niet spreken zal veel meer harmonie brengen tussen de geesten. Je krijgt één kans in het leven, 1 lichaam, 1 kans waarbij dat 1e lichaam verbonden is met uw geest, en het aantal jaren dat je die kans kan benutten is beperkt, en ik smeek de almachtige God mij bij te staan bij de keuze of keuzes die ik ga maken en die ik nu maak.
Ik ben veroordeeld. Opnieuw. Het slachtoffer is het doelwit. Het doelwit wordt geraakt. Het doelwit is onwaardig. Het doelwit is alleen. Als ge uit de gevangenis geraakt en ge doet goede dingen en dingen die hoopvol zijn dan is dat goed. Ja maar ik doe geen dingen die goed zijn. Hoe? Comment? Ik heb geen antwoord op dit alles. Ik ben veroordeeld. Opnieuw. Het slachtoffer is het doelwit. Het doelwit wordt geraakt. Het doelwit is onwaardig. Het doelwit is alleen. Als ...
If someone would win this contest the prize would be death. But if you want to go through with the contest you're a mental patient suffering from... ... being stupid
... being a mental patient ... being left behind ... being bad mannered ... just because you're evil ... because we punish you ... because that's what you get ... because that's what you deserve ... because you don't have the right to save your soul ... and you are retarded ... and ridiculous ... and you belong in hell.
Al de mensen zijn slecht. Dat is een heel belangrijk moment - zalig. Het is beter te weten dat de wereld bestaat, en dat er mensen verantwoordelijk zijn voor wat er met u gebeurt, dan helemaal niks te weten. Daar volledig vrede mee hebben en dat volledig aanvaarden, dat is perfect. Haha - niemand kan daar vrede mee hebben en dat volledig aanvaarden. Nee, natuurlijk niet, maar het is zalig, een heel belangrijk moment. Er is niemand.
Ik denk dat ik geen slechte mens ben omdat ik van de wet hou. Van God. Ja natuurlijk, het is mijn eigen interpretatie van de wet van God, maar dat geldt voor alle mensen. Ik zeg de wet van God, maar ik bedoel daarmee de waarden en oordelen die ik daarmee associeer. Ik hou er van, en het is jammer dat sommige mensen mij om die reden een aansteller vinden, maar dat is nu eenmaal het verhaal van de profeten. Waarmee ik ook niet gezegd heb dat ik een profeet ben, maar ik hou van bepaalde heilige profeten, en mensen gaan gewoonlijk zich identificeren met mensen waar ze van houden. Zich identificeren met bepaalde mensen, en houden van bepaalde mensen zijn dingen die altijd samenhangen. Maar ik hou echt van de wet van God, en ik denk dat als ik een slechte mens zou zijn, ik niet van de wet van God zou houden. Ik denk niet dat dat dan mogelijk zou zijn. Waarschijnlijk heeft van de wet van God houden van mij een goede mens gemaakt. Ik geloof dat volgens hetgeen de heilige profeten gezegd hebben, wij niet goede mensen kunnen zijn uit onszelf, maar dat wij de zegeningen en de gaven die Christus ons wil geven moeten aanvaarden, en dat dus alleen uit God het goede kan komen. Onze Vader in de hemel blijft zijn arm naar ons uitstrekken.
Ik vind al de teksten van de profeten van het boek van Mormon echt prachtig eigenlijk; de toespraak van koning Benjamin en dergelijke... Maar eigenlijk is het voor mij begonnen met het Nieuwe Testament; vooral Paulus en Johannes (de evangelist) vind ik belangrijk (voor mij). Paulus heeft een groot deel van het N.T. geschreven, met name brieven die vernoemd zijn naar het volk aan wie ze geschreven zijn (De brief aan... , De brief aan... ). Ik ken van het O.T. eigenlijk heel weinig teksten, omdat het O.T. geschreven is met een ander doel, en met een andere betekenis. Door het zoenoffer dat Jezus Christus volbracht heeft aan het kruis, kunnen wij gered worden door in Christus te geloven, en in die zin zijn de vereisten van de wetten van God, zoals ze in het Oude Testament staan, volledig volbracht. Dat is het verlossingsplan, kort samengevat. Niettemin vind ik de psalmen van koning David fantastisch, en de spreuken zijn eigenlijk heel ontspannende lectuur. Het boek met de psalmen heet: De psalmen. Het boek met de spreuken heet: De spreuken. Ik zou het jammer vinden als u niet op zijn minst overweegt om het te lezen, omdat de drempel te groot zou zijn. Als u mij zou vragen wat ik u zou aanraden om te lezen, dan zou ik zeggen: Het boek van Mormon, omdat het veel duidelijker is. Waarom vind ik dat? Ik weet het niet, dat kan toch, dat het duidelijker geschreven is? Misschien komt dat door de vertaling of zo, ik weet niet waarom, maar ik ga daar geen doekjes om winden, beelden die veel duidelijker zijn, zijn gewoonlijk ook veel mooier. Ik gehoorzaam alle geboden die in dat boek staan niet, ik heb alle contact met die mensen verbroken, het gaat om de wereldwijde kerk (de url van de site is www.lds.org), de naam van de kerk daarentegen is veel te lang om te vernoemen. Die problemen nemen niet weg dat ik wel het recht heb om dat een heel mooi boek te vinden. De beelden die de spirituele teksten uit dat boek in mijn hoofd oproepen, nu nog steeds, vind ik buitengewoon. Ik zou u aanraden om dat te lezen, zelfs al is de pointe van het verhaal de steeds terugkerende oorlog, een probleem dat in mijn leven mijns inziens niet het probleem was. Nu, het verhaal, volledigheidshalve, gaat over het feit dat je van plaats A naar plaats B moet gaan. Je moet plaats A verlaten, de reisweg van je leven afleggen, en plaats B bereiken. Maar ja, ik zit te klagen omdat die mensen zaten te klagen omdat het oorlog was, en dat zijn niet de dingen waar ik over klaag. Op het einde van dat verhaal is iedereen dood. Ben ik dan in een meer bevoorrechte situatie? Niet noodzakelijk. Zoals ze zelf zeggen: Je uiteindelijke bestemming of lotsbestemming hangt niet af van of je lichaam dood of levend is, maar van of je met God bent of niet met God.
"Ik smeek de God van onze Heer Jezus Christus, de Vader der heerlijkheid, u de Geest te geven van wijsheid en openbaring om Hem waarachtig te kennen. Moge Hij uw innerlijk oog verlichten om te zien, hoe groot de hoop is waartoe Hij u roept, hoe rijk de heerlijkheid van zijn erfdeel temidden der heiligen en hoe overgroot zijn macht in ons die geloven." (De Brief aan de Efeziërs 1,17-19)
83. De definitie van ______ (ik moet u het woord schuldig blijven)
Begrijpen dat je iets dat je doet kan zien als iets waarvan andere mensen kunnen denken dat het iets is dat je verkeerd doet, ondanks dat het iets is waarvan je nooit had kunnen denken dat je daarmee iets verkeerd zou doen, maar het is eigenlijk niet iets dat je verkeerd doet, noch iets waarvan andere mensen denken dat het iets is dat je verkeerd doet, maar je vraagt je af waarom als je zelf niet denkt dat het iets is dat je verkeerd doet, en de andere mensen ook niet denken dat het iets is dat je verkeerd doet, je toch als je dat doet denkt dat de andere mensen dat zien als iets dat je verkeerd doet.
This text is taken from a video on my YouTube channel, but you can also just read the text. If you'd like to watch the video, and listen to the soundtrack, which I also made, just click on the link up there, the thumb on the left.
Watching poor people helps me forget about feeling lonely for a short period of time. Don't get me wrong. A more surprising and therefore interesting characteristic of watching poor people is that it makes me feel rich, but then again, the first and the second characteristic are connected. But I still believe watching poor people doesn't affect my purpose of sticking together and helping each other out. What I really want to say is: In a certain way watching poverty only touches your eyes, even if you are an empathic person, it doesn't always make you feel sad, you know. You might be sensitive to what you see, and caring and empathic and all that, maybe you've got those qualities, maybe not, but it still doesn't change anything about the fact that these homeless people are in precarious situations, and you, we, are probably comfortable, clean, well fed, and with a roof above our heads. In a certain way watching poverty only touches our eyes, I mean our eyes probably don't bother us that much. We're not always that comfortable because the world has become a crazy place, but this seat is comfortable anyway. Even though this is the case, I still believe looking at these images doesn't affect the purpose of sticking together and helping each other out, but that depends on everyone's personal ideas, beliefs, and actions. According to me, solidarity does not depend on the fact that you do or do not enjoy watching this, because just watching doesn't change anything, besides touching your eyes. Solidarity, if there is any, depends on your personal ideas, beliefs and actions!
Nobody bother about anything! Why should we? Did you forget to lock the door when you left your house this morning? Maybe you don't remember, and not remembering if you locked the door when you left is a bad start of the day. You might not remember a lot of things, because not bothering your head about anything is your goal, and not only that, but your goal also has a purpose: To make me forget about every little move I make, every little step I take, and it will haunt me all day until mental disease is the tool to put me aside, aside of the world, aside of life, and aside of my right to be worthy. And you will pursue that goal even if we reach a common blackout, even if a whole crowd or even a whole country becomes brainless in the sense that everybody forgets about everything they do, even what they've done just seconds ago. Even if I'm not actually mentally ill, you will put me aside anyway, because a person that tends to forget things loses every credibility, and that's all it takes to make them believe that this person is not trustworthy. Better be safe than sorry, they say, and it's safer to doubt his mental health than to trust it! You will haunt us all day until we blackout, even if it means the whole country must burn, even if it means the whole country must be swallowed in the depths of hell. Your goal is: Nobody bother about anything! I can state it otherwise: The weak deserve the worst. And how are they gonna find their way? Not like this. Not by losing the ability to remember. And certainly not by losing the ability of sheer thinking!
I don't wonder if people truly understand which side I'm choosing when I explain things from the evil people's point of view, there's just no way to explain it otherwise! I know what people think: Where does this come from? There's no reason to start pretending all this shit! No of course, there's no reason to start pretending all this shit except the bottom of hell, but people never consider the bottom of hell as a reason to start pretending things, let alone believe in things, that's the problem of mankind. When people start to reason, and start to link one idea up to another, and so on, they always start with positive ideas like: Everything will turn out fine, and we believe in the fundamental kindness of the nature of human beings, and so on, and even if someone would have the "crazy" idea to do otherwise, and use one or more negative ideas as a starting point to reason and link one idea up to another and so on, he won't get very far, because using a negative idea, like the bottom of hell, as a starting point is unbearable. I think the only reason why it is nearly impossible is not because it is fiction, or false, no, I don't think it's a question of true or false, I just think it's unbearable. Because you may connect as much ideas as you like to the first idea, which is a negative idea, none of the ideas that are connected to the first one will change the fact that the idea you start with is a negative idea. That's very hard, and people are not likely to do this because you always end up with the feeling that it makes no sense at all. Nevertheless, I think a person that manages to use a negative idea, like the bottom of hell, as a starting point, could actually have a clear view, and come to a better understanding of reality.
Mon père est ennuyeux, et ne s'intéresse à rien, et c'est son atout. Mon père considère être ennuyeux et ne s'intéresser à rien comme un atout, parce que ça n'a rien d'un clown. Les clowns ne sont pas ennuyeux, et les clowns ne sont pas des gens qui ne s'intéressent à rien, et pour mon père, c'est ça qui compte, qu'il n'a rien d'un clown. Mais, avec mes parents, tout va bien. Toujours. Bien, je suis content que tout aille bien, mais pour moi, être ennuyeux et ne s'intéresser à rien n'est pas un atout, pour moi c'est arriéré. Moi par contre, je suis seul et je suis l'étranger. Celui qui est seul est l'étranger. Il ne faut pas me portraiturer comme un clown, comme mon père l'a fait, parce que la distance entre les descendants des artistes de cirque et ma famille est aussi grande que la distance entre moi et mes parents quand nous étions à table, ça oui, mais je n'ai pas hérité les dons que les descendants de familles artistiques ont hérités. J'ai des dons artistiques, mais pas dans ce secteur. Non, quand je vois une affiche d'un cirque j'admire ce que ces gens sont capables de faire, mais ce n'est pas moi.
Jezus Christus behoeft geen genade Jezus Christus is geen postbode Jezus Christus heeft een hoge dunk van de mensen en laat zich steeds lovend uit
Jezus is zo mak als een lammetje Jezus doet nooit alsof Jezus brengt geen niveau aan, stemt niet tot denken Jezus is voor ons geen mysterie meer Jezus is een zuipschuit Jezus is een drugsverslaafde Veeg Jezus' naam uit Jesus is a cold man Gans de wereld is tegen Jezus Jezus is niet biologisch Jezus is niet goed genoeg Jesus is an angry motherfucker Jesus is mister happy nice guy We zijn aan Jezus gelijk.
Een inzicht is een bepaalde configuratie van de neuronen die maakt dat als men zich een bepaald inzicht voor de geest haalt men denkt: Ik ben daar van bewust. Ze hebben mij dus een inzicht gegeven. Eerst hebben ze mij het gevoel gegeven van iemand die een piek haalt, ik denk aan een ongeval, een zware inspanning of een stresssituatie. Een ongeval is eerder een dal dan een piek, maar er komt wel adrenaline bij. Maar ze krijgen u waar ze willen, en al wat ze doen, doen ze met wederzijdse instemming. Ze hebben alles volledig onder controle, en al wat ze doen ademt dat ook uit, zodanig dat men denkt: De enige mogelijkheid die er bestaat is dat ge mij hier wilde hebben, bij deze specifieke gedachte. Dus het is een gesloten ervaring. Al wat we denken kunnen ze ook horen. Meer dan dat is een mens niet, dacht ik, en ze zeiden: Akkoord, het is daar waar we u wilden hebben.
Dan gaven ze mij het gevoel dat ik het gevoel dat ze mij wilden geven niet kan bevatten. Het gaat om een schaalgevoel, het gevoel van iets dat een triljard keer levendiger is dan ik. Ik balde uit reflex mijn vuisten en ik schrok, en ik voelde absoluut niks meer naar menselijke maatstaven, behalve dat ik daar was. Ik dacht: Ik ben absoluut nergens van bewust... vergeleken met de anderen. De aanwezigheid van een porie van dat leven was voldoende om mij zo te laten schrikken. Er was wederzijdse instemming. Hij zei toen: Begrijp je nu wat ik bedoel? Waarop ik ja antwoordde. Dat was het belangrijkste herkenningspunt tussen ons en dat leven.
Er zijn verschillende punten en er is geen evenwicht. Waarom? Uw aandacht verschuift altijd te veel naar een bepaald punt. Je verdeelt je aandacht niet goed.
I had a narcissistic mother. At a very young age I began to sense that my family was very serious and bossy all the time, and I sensed that a kid like me that wants to loosen up a tiny little bit, not always but sometimes, was not welcome in the family. I mean, I was too young to understand the possibility of not being welcome in the family. I was welcome, but I had to be stiff, you know, no laughter, no jokes. So, I was welcome, but, how should I put it? I was welcome, but not me, someone else. What do we call the people that don't live? That's right, dead people. I didn't want to join them, but they are my parents, there is no escape! I just started talking like I wanted to tell what I wanted to tell, because I surely had no intention to not tell what I was about to tell, and I don't know until this day what I meant to say that day, but if I had said what I intended to say, it would have been very interesting. I'm sorry but, I was maybe 6yo, I don't know, I don't remember, I was too young. But my mother interrupted me immediately, she was very angry, she said: 'Shut up! You're satan!' But I had just said maybe two or three words! Haha, that's funny. No, it's not, actually. She meant it. From that day on I knew every single word that's coming out of my mouth is a word of satan. It happened more than 40 years ago, I don't blame you if you don't understand, don't assume I understand, I don't, but I've learned a lot about grown up stupidity since then, this is stupidity at another level. Wasn't satan responsible for everything that led to the crucifixion of Jesus Christ, our Lord? Well, are you talking about the awful things satan is responsible for? Why aren't you? 99% of the people are avoiding the subject. Yes, I'm talking about satan. Society shuts me up, like my mother did. I'm still not aloud to talk about satan, I'm not aloud to judge satan. But who's responsible for what happened to me that day? I don't know him personally, but I think it's satan, and my mother! What I was thinking that day (at 6yo or so...) was I can actually talk about anything, name anything you want, I can talk about it! You know how kids can be. The world is open, at least sometimes. And then the word that came out of my mother's mouth was: satan! So I thought, hey I can talk about satan anytime I want to, as long as I want to, no probs! Well, I studied the Book of Mormon, but I studied the N.T. first, and the prophets meant everything they said. Jesus Christ meant everything He said. My mother meant what she said that day. When I say something I also mean it most of the time. There is no confusion, my mother is guilty, and satan is guilty as well, and I'm not allowed to talk about that because of her connection with satan.
