Vechten is een essentieel onderdeel van geloven in God, een heel belangrijk onderdeel, niet alleen belangrijk maar essentieel, en het is een heel groot onderdeel van geloven in God, en één van de basiselementen van geloven in God. Vechten is een onderdeel van geloven in God dat je niet door iets anders kan vervangen, zelfs het woord vechten kan je niet door een ander woord vervangen. Vechten moet je op deze manier definiëren: vechten is werken, vechten is wat je doet terwijl je terug opstaat als je gevallen bent, vechten is wat je doet wanneer je voort doet ondanks het feit dat je ermee wil ophouden. Vechten is niet door een ander ding vervangbaar, maar je hebt de keuze om zelf te beslissen of je het als een essentieel onderdeel van het geloof wil behouden of niet, maar als je kiest om het niet als een belangrijk onderdeel van geloven in God te beschouwen, zal je sterven, want vechten is de enige manier om te overleven. Vechten heeft niets met oorlog te maken. Ik weet dat er tijdens de oorlog gevochten wordt, maar als het over oorlog gaat heeft vechten toch een andere betekenis. Ik weet dat ik nogal dom klink als ik zeg dat vechten niets met oorlog te maken heeft, maar wat echt dom is, is dat veel mensen eigenlijk niet beseffen dat vechten inderdaad iets met oorlog te maken heeft, het is namelijk de oorzaak van oorlog. O, is dat dom? We zien pas het verband tussen vechten en oorlog, nadat we met eigen ogen het verband zien tussen de oorzaak, dat is het eerste stadium, en het stadium dat we het gevolg noemen, wat dus de oorlog is, natuurlijk. Ik leg het verband niet tussen vechten en oorlog maar zie de oorzaak-gevolgrelatie ertussen wel. Het verschil tussen mij en sommige mensen is dat sommige mensen denken dat het twee dezelfde dingen zijn, maar het onderscheid niet meer maken. Wat daarmee precies bedoeld wordt is nog altijd niet duidelijk voor veel mensen. Het betekent (ik moet concreter zijn om duidelijker te zijn) dat er in jouw huis, mijn huis, het huis van de buren, en ook in de huizen die in de buurgemeenten liggen, en de huizen die zich in de andere landsdelen bevinden, problemen zijn van een bepaalde aard die een oorlog kunnen veroorzaken, maar je hebt eigenlijk niet het verband gelegd tussen die dingen en "echte oorlogen". Veel mensen zullen blijven denken dat dat toch maar kleine conflicten zijn die met oorlog eigenlijk niks te maken hebben, maar ik zie dus het verband wel, tot in vrij kleine details. Ja, zegt satan, maar die kleine dingetjes die achter gesloten deuren gebeuren, in de huizen van de mensen, dat is natuurlijk niet vechten, vechten is oorlog! Ik denk dat er enige verwarring is. Is de verwarring per ongeluk ontstaan of doelbewust? We willen geen argwaan laten bestaan onder de mensen, omdat argwaan een dodelijk vergif is, maar satan creëert natuurlijk altijd verwarring tussen de mensen om zijn boze doelen te bereiken. Wat is zijn doel? Hij zorgt er natuurlijk voor dat mensen niet begrijpen dat wat er uit het zicht, achter muren, gebeurt, vechten is, en tot oorlog kan leiden, zodat de mensen dat niet vechten zouden noemen, zelfs al zijn (bijvoorbeeld) discussies tussen ouders voor de kinderen meestal het gruwelijkste gedrocht uit de hel (en ik ben er ook niet aan ontsnapt - en ik weet zeker dat dat de woorden van God zijn: het gruwelijkste gedrocht uit de hel: "eenvoudige discussies"), en ook zodat mensen de oorzaak-gevolgrelatie tussen dat en oorlog niet zouden leggen, want als de mensen dat wel vechten zouden noemen, en wel de oorzaak-gevolgrelatie tussen vechten en oorlog zouden leggen, zou dat de kans dat er daadwerkelijk een oorlog uitbreekt aanzienlijk verkleinen. En, o ja, ik zou het nog vergeten te zeggen, het doel van satan is oorlog! Dat is het gruwelijkste gedrocht uit de hel nummer 2. We hebben nummer 1, als we een kind zijn, en dan nummer 2, als we een soldaat zijn.
Als er verwarring kan ontstaan dat zo'n verregaande gevolgen heeft, hoe kan een dergelijke verwarring dan eigenlijk niet alleen ontstaan, maar ook blijven bestaan en niet opgehelderd worden? Want oké, satan creëert verwarring, maar er zijn mensen die elkaar begrijpen en goede bedoelingen hebben. Wel, omdat er veel redenen zijn en ik ze hier allemaal niet kan opnoemen, zal ik een voorbeeld geven van zo'n reden. Dat is modder, en dat is pleister, smeer dat maar over uw ogen en over uw gezicht, ik smeer dat over mijn ogen en over mijn gezicht. Dat is goed en kwaad. Goed en kwaad hebben elk hun eigen textuur, kleur en smaak. Dat is goed, en dat is kwaad. Ik smeer dat over mijn gezicht, en ik smeer dat overal waar het mij goed dunkt. Maar ik smeer geen pleister over mijn gezicht, alleen modder. Modder heeft zijn kleur, het is bruin, en het heeft een bepaalde textuur en smaak. En pleister heeft een bepaalde kleur, het is wit, en het heeft ook een bepaalde kleur en smaak. Net als goed en kwaad. Geen enkele priester beweert het tegendeel, zelfs niet de allerhoogste priester. Maar als wij pas geboren zijn zien wij dat niet ze. Als wij geboren zijn zien wij dat niet, modder of pleister. Er is geen verschil dat we kunnen zien als we pas geboren zijn. Wij zijn geen priesters, en zeker niet de hoogste priesters. Daarom moeten we het simpel houden. Wil je de wereld verbeteren, hou het simpel. Hoor als de mensen spreken. Geef antwoord als de mensen goeiedag zeggen. Maar je verbetert de wereld niet door alleen goeiedag te zeggen? Natuurlijk wel. Ik ben gans mijn leven alleen geweest omdat mensen mij niet horen als ik spreek. Ja, gans mijn leven alleen, omdat de mensen mij niet horen als ik spreek, omdat je geen antwoord geeft als ik goeiedag zeg. Je hebt de wereld kapot gemaakt door mij niet te horen als ik spreek, en andere mensen niet te horen als ze spreken. Je hoort mij nog altijd niet als ik spreek. De enige manier waarop je het slachtoffer van de discussies van zijn ouders uit het gruwelijke gedrocht, de hel nummer 1, kan halen, is eenvoudig, door hem te antwoorden als hij goeiedag zegt, en door te horen als hij spreekt. Het is de enige manier om hem uit de hel nummer 1 te halen, en de hel nummer 2 te vermijden. Meestal is het antwoord dat ik hierop krijg: Je kan niet spreken. - Ik kan spreken. Echt! En dan is het volgende antwoord meestal: de vraag of ik gehandicapt ben. Als je mij vraagt of ik gehandicapt ben zeg ik niet nee, ik profiteer tegelijk van de gelegenheid om te zeggen waarom, namelijk omdat gehandicapt zijn een vorm van hetzij minder valide zijn is, hetzij een vorm van minder begaafd zijn is (nou dat is niet de essentie van het probleem of de ziekte, maar het is iets dat erbij komt), en helaas moet ik vaststellen dat de meeste mensen aan deze criteria voldoen, dus het zou stilletjes aan tijd zijn om te beseffen dat hier en daar een achterlijke kant hebben en hier en daar niet of nauwelijks functioneren gebreken zijn die de meeste mensen hebben, om niet iedereen te zeggen. Als je mij de vraag stelt of ik gehandicapt ben, ben je zeker niet rechtvaardig. Wat iemand die gehandicapt is zegt, moet je ook horen.
99. De kroon van het koppel, je moet ermee naar buiten komen.
De kroon van het koppel, je moet ermee naar buiten komen. Ik ben hier om bespuugd en veroordeeld te worden natuurlijk. Ik heb daarmee niks te maken, met die mensen, die zijn anders. Ja, die mensen hebben alles (niet alleen - en de trots). Een vage herinnering. Een vage kostbare herinnering. Je moet alleen zijn zodat we u kunnen zeggen dat je niet alleen moet zijn en u bespugen en veroordelen. Ja, en... ze zijn/waren verantwoordelijk, en familie, en huishoudens... Ze hebben (en hadden) hun symbolen, en hun symbolen zijn hun sterkte. Softie heeft geen bestemming, ik ben kindje, zwak, bespuugd, veroordeeld, normaal hè, een kindje is zwak... Uw symbolen zullen nooit vallen hè, of wel?
Bij de slager moet je een ticketje nemen met een nummer. In het leven krijg je mogelijkheden, kansen, om je aan te passen en te integreren, aan dat beeld kan je het werk zien dat ik verricht heb, en het (gebrek aan) resultaat, hoewel het (gebrek aan) resultaat iets heel anders is. Dat komt door uw symbool, uw symbolen van een koppel zijn, en getrouwd zijn, dat ik mij niet mag aanpassen en integreren. De tactiek die bij je manier van oorlog voeren hoort is dit een rare gedachte noemen, dat is de tactiek die bij je oorlog hoort, de tactiek die je gebruikt om je oorlog uit te voeren, dat is je strategie om het te kunnen doen zonder op het matje te worden geroepen, dat is je strategie om elke poging om mij aan te passen en te integreren te kunnen blijven veroordelen. Dat mag niet, mij aanpassen en mij integreren, ik mag dat niet, en dat komt door uw symbolen, die al de pogingen om dat te doen bij voorbaat veroordelen, omdat koppels - getrouwd of niet - zich mogen aanpassen en integreren, maar mensen die alleen zijn niet. Maar je hebt bij voorbaat gekozen welke mensen alleen zijn en welke mensen niet alleen zijn, je kiest dat bij voorbaat, en je geeft de mensen die je gekozen hebt om alleen te blijven de kans niet om niet alleen te blijven. Dat is je veroordeling, dat is de manier waarop je veroordeelt.
Het is heel gemakkelijk, over mij oordelen, ja, maar... Er heeft vandaag toch weer niemand mij gezegd dat ik iets goed gedaan heb, of dat ik voor één keer eens iets goed gedaan heb, en er heeft niemand mij gezegd dat er niet iets is dat ik niet goed gedaan heb, er zijn altijd dingen hier en daar die ik niet goed gedaan heb, het is vandaag toch weer zo een dag, het is niet anders dan de andere dagen, en het zal altijd zo geweest zijn. Maar...
Ik zal toch weg zijn en er mee stoppen op een dag, het zal toch gedaan zijn, ik zal toch niet voortdoen. Maar ik zal toch proberen mij daar allemaal niks van aan te trekken en dat allemaal te vergeten, van het begin tot het eind. Ja, uw veroordelingen.
100. Alle eigenschappen van de geest zijn afhankelijk van de zintuigen.
Gewoonlijk heb ik het gevoel dat mijn geest in een klein doosje opgesloten zit, daarom denk ik dat ik interessante texturen en vormen en kleurpalletten in de natuur niet meer kan zien, voelen, of met eender welk zintuig waarnemen, en eigenlijk stel ik proefondervindelijk vast dat mijn zintuigen een vooraanstaande rol spelen in mijn leven. Blijkbaar heeft men mij ideeën aangepraat over de cognitieve eigenschappen, het vermogen om te denken, het bewustzijn die niet correct zijn, want als mijn zintuigen gesloten zijn, of niet meer werken, dan werkt de rest van mijn hersenen niet, het is simpel om uit te leggen eigenlijk, omdat ik geen onderscheid moet maken tussen de ene of de andere eigenschap of capaciteit van mijn geest, tussen het ene of het andere deel van mijn hersenen, als mijn senses, mijn zintuigen, plat liggen, gesloten zijn, niks meer voelen, is er een complete shutdown in mijn hersenen, dan is er niks meer. Eigenlijk heeft men de zintuigen ondergewaardeerd, omdat het vermogen om te denken, zowel als alle andere eigenschappen van de geest afhankelijk zijn van de zintuigen.
Ik kan mij inbeelden dat veel mensen denken: ik kan alle beelden genereren die ik wil, zo veel als ik wil, ik hoef niet naar musea te gaan want het scherm van mijn computer is een eindeloze wandeling door de gangen van musea geworden (die nog niet eens bestaan), en toch voel ik mij niet goed, ik kan niet zien wat ik wil zien, of iets dergelijks, ik weet niet precies wat het probleem is, dus de vraag is: Hoe komt dat? Ik denk dat dit een antwoord op die vraag is.
101. The more understanding people you meet, the less you suffer.
This song is banned from my playlist forever. I was born in 1974. In the 90's they played this song at every possible party and gig you can imagine, and I was very lonely at that time, I had no woman. The problem with this song is I basically couldn't understand the meaning of the words NO WOMAN NO CRY. I will explain, at least I will try to explain what that means, or what I mean by that. It means I couldn't understand what Bob Marley meant with the words NO WOMAN NO CRY in the sense that I was searching for the meaning, so, in the sense that I was searching for what he meant by that. Isn't it obvious, you will probably say. No, it isn't obvious, I was constantly searching for the meaning of the words NO WOMAN NO CRY, I asked myself, should I reverse the meaning or something, is it something ironic or anything like that? I was constantly thinking: there must be a hidden message in the words NO WOMAN NO CRY that I don't understand. I figured out that the first two words: NO WOMAN applied to me, but when I thought about the last two words, I got lost. And when I say I got lost, I mean really lost. I disappeared in other worlds where there is no possibility of escaping by any means, every time the dj played this song I disappeared deeper, and deeper, and deeper in the dark depths of an unknown world, in the depths of an non-existent world where the meaning and the sense of ideas and words, like I conceive the sense of ideas and words, haven't even been created yet. NO CRY? NO WOMAN NO CRY? I'm sorry, I didn't understand. This is not an act, I'm telling you the truth. If there's anyone not telling you the truth, it's Bob Marley. People that are in a lot of distress can lose their ability to understand the meaning of simple ideas and common words, and it's not a matter of intellectual capacity, it's solely due to a lack of motivation, being surrounded by horrible cold heartless people, being misunderstood, and alone, and the fatigue, and everyone hates the fact that you're not lucky (hate you). In my language (dutch) happy is: ge-lucky-g. To be exact, it's gelukkig (almost the same pronunciation). I was not lucky, and I was also not gelukkig. No woman no cry means: If you have no woman, let it go. There are two ways to let go the things that hurt you the most: a soft way, and a cruel way. A compassionate way, is a soft way. Trying to let go what hurts you the most by having people around you drinking, dancing, having big smiles on their faces, is a very cruel way. I was kinda disturbing the party, d'you know what I mean? My loneliness, personal growth and identity problems, and problems that were bound to end in the incapacity to commit to a stable relationship, is something that was imposed to me by all these people that just wanted to laugh and party, and I wasn't participative, and it bothered them all across my youth. They always felt like I was pointing out a problem with them because I wasn't participating. It's not that they had lack of comprehension or lack of compassion, but they were enemies of comprehension, and enemies of compassion. Their ideas about how people should deal with the problems that I dealt with are: party, laugh, and be happy, and they imposed their way of thinking to anyone around them that would have "deviating ideas" about how we should solve these problems, including me. First erase the problem, and then replace it by happiness and joy. But it's a stupid way to solve problems, it doesn't solve anything, it just doesn't work that way. If you have a problem, deal with the problem, face the problem. And don't impose your way of thinking to other young people that are struggling, you make their struggle even worse, because you are blind. Young men that are struggling have to meet a lot of people that are understanding, not blind people, the more people they meet that are understanding their struggle, the less they suffer. Isn't this song supposed to be a song about compassion? It's obvious I had to write that sentence, otherwise people would even start thinking that I don't get the purpose of it all. It's just that this song doesn't accomplish that purpose, this song accomplishes the opposite of what it's supposed to accomplish. It made a young man, like me at that time, feel a lot worse than I felt already, it didn't make me feel better at all. I was trying to get over having NO WOMAN and I was trying to NOT CRY, but my whole youth was thrown away in the sewer. I always felt like a non-entity, and when they played NO WOMAN NO CRY it always came across like the song of my enemy that was having a lot of fun with the fact that I was a loser that would never get a girl because of my ridiculousness, and all the people around me were always like: We don't have to get over anything, we're just having a huge party! So, I heard there were tensions in Jamaïca when Bob was young, he managed to use his influence to avoid conflicts, and make peace, that's what they said on TV, and I respect that, but I would appreciate it if Bob would keep his so-called knowledge about women to himself, and I would appreciate it if he would not come over here to teach me about loneliness, because his teachings about loneliness are 100% glory and 0% compassion, that's right, your song is zero % compassion, a big zero!
Être mendiant, ou avoir un manque de succès, voilà, tout est là. Argent, succès, pauvreté, manque de succès, on peut placer les 4 mots à n'importe quel endroit aux extrémités des deux traits d'un grand X symbolique. Je rêve de mendier, mais je rêve de ne pas devoir mendier pour de l'attention. Je ne rêve pas non plus de devoir mendier pour de l'argent. Quand ma vie sera terminée, est-ce que mes rêves seront terminés? Mendier à la Rue Neuve pour exhausser mes prières et rendre visible le manque de succès et autres formes de pauvreté que la richesse et le succès ont rendu invisible, ça, c'est un rêve.
103. A sermon against secular music on the internet.
Music, some music is also a gift of God, and you actually condemn the artists that are already condemned by a system that is ruled by popularity, and that popularity is ruled by the devil, and you join the stupid lack of comprehension that all artists that make good music have to face. 666 always kept the music that I call noise (brutal, insensitive, and ugly music) on a pedestal, to snatch all the prizes. But you won't get the noise off the pedestal by criticizing all music except music with christian lyrics. It has been going on for a long time, so it's an old point of view, and if there's any sermon with which you made the devil happy, it's this one. Why? Because beautiful music, believe it or not, has always been an enemy of 666, and what we need to do is uplift that music instead of oppressing it, and we can't achieve that goal by burning Hollywood, I know Hollywood has to burn, but we need to support beautiful music. You could ask God if you want to know if it's true or false, but you just have to feel emotions, and have an inner child. I need music to untie me of these chains, to escape from this cage I grew up in. It's every christian's job to teach people peace, love, and understanding, thank you. It's hard not to understand that once again musicians that make good music take the hit that was meant for musicians that make __________.
I just want to share with you, I grew up in the nineties, and I'll never forget the feeling of being an outsider, and especially listening to outsider music. I never wanted to listen to outsider music because I wanted to be an outsider or some stupid reason like that. It was outsider music because they never played it on the radio, they never played it in the movies, never in clubs, never at gigs, so nowhere. A lot of the music, not all of it but most of it is quite known to some extent today! Today! But I just want to warn you about the fact that the devil wants to sway every good artist and every good song away, not since today, since way before the internet existed. In the nineties good music was the enemy of darkness, the enemy of the devil, and it always stayed outsider music, even if it's known today! I just want to warn you that the method the devil is using to reach his goal is likely to be the same today as it was yesterday. And it's a very effective method. Why? Because it's very hard to make a correct discernment between good and bad. We all have to pray to understand this, only the Holy Spirit knows perfect discernment, no human has this capacity in the whole wide world. So the devil knows this and abuses this by putting good artists and good music in bad groups to slander them, and destroy their reputation. Being seen as bad musicians, bad artists just because they are less popular, I've felt that unrighteous feeling, I've felt it, I know it. How would you feel like if you put your heart and soul into your own creation, but none of the music you make is good enough? The devil puts you in the same group of artists that have truly sold their soul to the devil anyway, and people are gonna say: You make secular music, you are of the devil, and you belong to this group. Judging people is easy, making correct discernments is not! Of course, that's what the devil does, you don't know the difference! 30 years ago, we were the enemy of the darkness, we were given no space in the media anyway because the devil was ruling already, and now the devil and people with poor discernment want to put us in the same group, of the very same artists that looked down on us during decades. They looked down on us, and they are of the devil, and I say NO!!
Voor de persoon die het schandelijkst is is er geen rechtszaak, geen oordeel, rechter of God. Anderzijds voor bepaalde mensen bestaat het woord rechtszaak of oordeel niet, want ze zijn onschendbaar, en denken dat ze zelf God zijn. Well, guess what, God doesn't play. Hoe vaak was ik bekakt in uw ogen? Hoe vaak? Hoe vaak? Hoe vaak? Het heeft geen zin om ergens te beginnen, want de lijst is eindeloos. Haha haha. Ge wrijft in uw handen en ge denkt: Haha haha mijn macht gebruiken, hem bang maken. Waarom kunnen er hem geen slechte dingen overkomen? Ik zeg niet dat het zo is, nu, ik zeg dat het altijd zo geweest is. Ik kan toch niet over u oordelen op het moment zelf dat je handelingen verricht, ik moet er over nadenken, over wat je doet, lang nadenken, daarom kan ik pas achteraf conclusies trekken. Maar de conclusie is duidelijk: je hebt mij altijd weggedrongen, om te verhinderen dat ik op mijn rechten zou kunnen aanspraak maken. Je hebt mij altijd veroordeeld, en ik heb geen bewustzijn van schuld. Correctie: Onder bewust onder bewust... enzovoort, heb ik bewustzijn van schuld. Als de situatie omkeert en God u veroordeelt, zal je dan geen bewustzijn van schuld hebben? Ik denk wel dat je bewustzijn van schuld gaat hebben. Je blijft die nagel in mijn doodskist slaan, het bewustzijn van schuld. Je hebt er misschien nog nooit bij stil gestaan dat het niet jouw recht is om nagels in mijn doodskist te slaan. Misschien ben je op die manier zelf verantwoordelijk geworden voor je eigen doodvonnis.
So last week one of my colleagues said to me: You know we have to come together, because the world is like this, because you see, God created the world like this so that we can come together, and be family, and be friends, because, he says, you see, otherwise God would have created a world for one person, so to be clear, that would be a world with just one person in it, but He didn't, obviously. Yeah, I said, that's very clear, I understand what you're saying, and I just want to say that you described my life perfectly, because, the world that God created with just one person in it, is my world, and that one person is me. I don't know why I would want to adapt to this society or do anything like, I don't know, come together with other people or other, I don't know what, because, if you look at this society, well, it's euh... It's hard to actually find a way to understand that it's even conceivable to try and get along or come together with whoever or whatever, whenever, because, yeah, it's like that. Yeah...
It's in the first book of every prophecy. Your mama and your dad give you the fall. What can I choose, besides hurting myself? Hurt another person, but it's also hurting myself. You know, it's the way it is. The jews killed Jesus, and that's why all our sins are forgiven. And that's the point of nowhere return, so I can't ask for more than that. I observed this world, and it seems that Hollywood has desensitized the people to violence. However, violent incidents on the streets will immediately be condemned and rejected by the people. Well, that's because violence in movies is fiction, and violence in the street is real. Movies aren't always fiction, but no matter if it's fiction or real, what's the difference? As a matter of fact people watch movies to enjoy watching them, regardless if they're based on a true story or not. Enjoying the movies means enjoying the violence. Yes, but we ASSUME that enjoying the violence doesn't harm anybody, because it's just watching, it's not saying stop the violence, it's not saying carry on with the violence, it's just enjoying a violent movie, no moral judgement. Well, I don't agree it's not a moral judgement. As a matter of fact, it's desensitizing people to the awareness of the fact that it's a moral judgement. You're just exceedingly deceitful if you don't admit that these people watch their favourite movies because they love the bad guys, period! But they firmly condemn and reject real violence, because it's real, and the movies aren't real, right? And they love the pride, the beauty of the skills of the bad guys, and their glory, and they love the fact that it's blown out of proportion, they love every great thing, every big thing, nothing's great enough, nothing's big enough. No small things for them, nothing small please. I think the moral judgements are also blown out of proportion, but because it's fiction, it's supposedly no moral judgement, it's supposedly innocent, so the bigger the better. When we take a look at real violence, on the streets, it could be a case of an assault with a knife or something like what I describe in EXIT, it's not something Hollywood would make a film about, because it's rather small and stupid. Yes, but if nevertheless we take a look at what happened, and really take a close look at every small detail, even if it gets smaller and smaller, even if it's small and stupid, then these people that love these movies will react like if they're being served a meal with nothing but smelly rotten food, this food is thrown away, because it's just garbage, it belongs to garbage. Yes, well figure this: every violent Hollywood movie is built with this kind of smelly rotten food, except it's not only smelly and rotten, but also fake, and fake means hiding every pungent stench and replace it by freshness, and fake means also hiding every rotten thing and replace it by shininess. It's supposed to be innocent, because it's not real? And desensitizing people to the point where they are no longer aware of the fact that it's not innocent, is also supposed to be innocent? Of course it's true, these movies fucked up the world. Today, principalities and authorities are supporting veterans of war, and glorifying them, and they support these wars, and glorify these wars. Are these wars not real? Are these wars also fiction? Is it just movies? These wars are also built on smelly, rotten food. These wars are also built on details, very small details, and very very small things. It's just such a large amount of very small things that it's blown out of proportion, and it's so great, and it's so big, and that's what we love. Well I don't. Don't you wanna take a look? I think I'm blessed because I hate the fact that people don't want to see the truth.
This is a comment that I've posted in the comments section of the video Can YOU handle this TRUTH? (Documentary).
It appears that my life is important to God, and that I was born for a case that matters a lot, and it seems that Satan has done everything in his power to avoid people to see my existence, it seems that Satan knows that the discovery of my existence would lift up the work that I've done in the past decades out of the darkness. I'm almost 50 years old, but apparently the person (and group) that I call out in my work is that important, that the devil continues to send high ranked principalities of darkness to ensure nobody breaks the silence by adding comments to my work. There are no comments, none, there's no reaction whatsoever. (16 years after my first messages were posted on the internet, maybe it's not a detail.) I've gathered a lot of knowledge that might bring a lot of people (my people - Belgium) closer to the awareness of the fact that they are misled by Radu Radu (and that's the person, and the group, that my work is mostly about). Radu Radu is a powerful idol spreading false beliefs and making sure no one starts doubting about the so-called truth that they've walked in for so many years. So-called truth, but in reality it's nothing but lies and ties. If they just would open their eyes or listen to what I have to say, my message would make them aware of the danger that's upon them, the danger that comes with neglecting the scriptures of the true prophets. In a way I have accepted the fact that they've built a wall so strong that I can't get through, but I'll fight Radu Radu to hell and back anyway. That's me, mama, that's my comment!
There's one law, only one: Don't kill. All the rest is nothing. It seems that when we do you harm, it doesn't bother you. The harm that you have caused is way more than it appears to be. That's what you get when there's only one law: Don't kill, and all the other laws are nothing. So I must show you, and show other people, that when you harm me, it does bother me, and by showing it bothers me, I cause more torments to other people. Why do I have to show it bothers me when you harm me? Why can't you just open your eyes and look? Look, and you'll see it bothers me, look and you'll see the consequences of harming people. But why do I have to say that, aren't you supposed to have opened your eyes a long time ago yet?
109. De bij mijn weten vroegste oorsprong van mijn psychose
De rechter wiens naam iedereen is, is vermoedelijk (daar ben ik achter gekomen door het een uit het ander af te leiden) een beeld dat ik in mijn geest gevormd heb omdat ik er nooit achter gekomen ben wie mijn moeder is. Ik bedoel, niemand heeft zich ooit afgevraagd of het misschien beter zou zijn zich bij het feit dat een zoon die zijn moeder een leven lang gezien heeft en toch nog steeds niet weet wie het is, vragen te stellen. Is dat dan een probleem? De rechter wiens naam iedereen is, is een beeld dat ik in mijn geest gevormd heb, namelijk al de slechte mensen, dus iedereen, die zich verenigen om samen één grote rechter te zijn die 300 meter boven mij verheven is, zodat die rechter moeiteloos mij kan veroordelen en mij de slechte noemen, zodat ik de sh$$ van de mensen ben. Dus die rechter is niemand, iedereen is niemand, dat is hetzelfde, als iedereen zich moet verantwoorden moet niemand zich verantwoorden, omdat als iedereen samen is dat automatisch de onschuld van alle mensen afzonderlijk met zich meebrengt. Dus het is iedereen tegen één, ik ben de één, het is altijd zo geweest, het is levenslang. Ja, maar ik kan het wel al op een bepaalde manier aanvaarden, dat ik de sh$$ van de mensen ben. Het schuldgevoel dat mij aangezet heeft om de identiteit van de rechter wiens naam iedereen is te zoeken, heeft mij op de weg gezet om de bij mijn weten vroegste oorsprong van mijn psychose beter te begrijpen. Eigenlijk is de beschrijving die ik gegeven heb, van de rechter die iedereen samen is maar niet de plicht heeft om zijn identiteit kenbaar te maken, en dat dus niet doet, het gezicht (paradoxaal, maar oké) van de bij mijn weten oudste oorsprong van mijn psychose, en dat heb ik begrepen door het een uit het ander af te leiden, omdat de vergelijking tussen de beschrijving van de rechter wiens naam iedereen is, en mijn moeder, en dus de psychose die ik ontwikkeld heb door het feit dat mijn zoektocht naar de identiteit van mijn moeder vruchteloos was, en nog steeds vruchteloos is, flagrant is. Ik zal niet de werkelijke identiteit van deze persoon of van die persoon benoemen of zoeken in deze tekst, maar eerder wijzen op de plicht om je identiteit aan mensen kenbaar te maken. Mijn moeder die mij een leven lang psychisch kan geselen, het is een middeleeuwse marteltechniek die mij al meermaals op een haar na het leven gekost heeft, en het is niet zo dat het nooit eerder in de geschiedenis is gebeurd, weinig mensen kunnen het navertellen, het is geen gekend probleem, het is niet opgelost, en het is naïef als je denkt dat het je niet raakt omdat het jouw moeder niet is, het is een zwarte wolk, een zwarte giftige wolk die zich van de ene plaats naar de andere voortbeweegt, en als er een slachtoffer verdwijnt, zoekt de zwarte wolk gewoon nieuwe slachtoffers, dat zou jij kunnen zijn. Waarom zou ik u helpen, wil je dat ik u help? Maar het interesseert u zelfs niet! Ik zal u zeggen wat ik van de mensen denk die aan het idee blijven vasthouden dat het hun probleem niet is. Ik denk dat je dood bent in je hart, en dat er in uw hoofd ook geen leven is, en ook nooit geweest is, dat je niets ziet, niets kent, niets hoort, en al helemaal niet empathisch of begrijpend bent. Ik denk feitelijk dat er daarvan bij u geen enkel spoor terug te vinden is. Ik denk dat je altijd zo geweest bent. Ik neem daarvan geen enkel woord terug, nooit, dat vind ik nu goed gezegd, daar ben ik tevreden over, dat ik dat over die mensen gezegd heb. Het probleem, voor mensen die denken dat niet de plicht hebben om zijn identiteit kenbaar te maken geen probleem is, is het volgende: Jullie denken met alles weg te komen, omdat jullie denken dat jullie nergens verantwoording voor moeten afleggen, omdat niemand natuurlijk ergens überhaupt verantwoording voor moet afleggen zonder, of voor zijn identiteit kenbaar te hebben gemaakt, of kenbaar te moeten maken. Ja, maar ik denk meer dan dat alleen, ik denk ook dat jullie op een, voor sommigen heuglijke, en voor sommigen minder heuglijke dag, wel verantwoording zullen moeten afleggen, en ik denk dat het probleem daarbij zich meteen zal stellen vanaf het moment dat jullie, dat kunnen jullie al raden, je identiteit kenbaar moeten maken natuurlijk hè. Jullie zien dat er een probleem is, en jullie kiezen om jullie gedrag daaraan aan te passen naar mij toe, altijd, 24/7, the whole day long, de mama-kwestie achtervolgde mij mijn ganse leven, de afzijdigheid van de mensen, de afwijzing van de mensen, de lafheid, het is het verhaal van mijn leven. Dan zeggen jullie: ja, uw moeder, daar hebben wij niks mee te maken. Het hoeft niet specifiek over mijn moeder te gaan, het bepaalt gewoon het gedrag van de mensen rond mij, ongeacht over welk onderwerp het gaat. Dat is echt het mij enorm moeilijk maken omdat ik met mijn rug tegen de muur sta, het probleem komt altijd dichterbij, en ik kan niet meer achteruit omdat de muur daar staat. Denken dat het enkel mijn probleem is, en niet jullie probleem, en dat jullie daar niks mee te maken hebben, maakt het mij veel veel moeilijker omdat het element dat de rechter zo doeltreffend maakt, de rechter wiens naam iedereen is, en zijn identiteit nooit kenbaar maakt, daar in zit. Die afzijdigheid, dat anoniem blijven, dat is het probleem dat het probleem blijft voeden. En de reden waarom ik het moeilijk kan accepteren dat mensen denken dat ze daar niks mee te maken hebben, is het feit dat al de mensen die ik ontmoet heb rond mij in mijn leven natuurlijk samen een groot deel vormen van al de gebeurtenissen samen die mijn levensloop hebben bepaald. Denken dat je in het leven van de mensen die je in je leven ziet geen rol speelt slaat nergens op, houdt totaal geen steek. Is de rechter een andere persoon dan mijn moeder? Ja, het verband tussen de twee is duidelijk, natuurlijk oordeelt mijn moeder over mij, natuurlijk is haar echte intentie haar identiteit niet kenbaar maken om geen verantwoording te moeten afleggen en naar believen te kunnen blijven oordelen op slechte manieren. Jullie worden op die manier natuurlijk weer één met die rechter, die rechter die niemand is, die geen gezicht heeft, die een psychose is natuurlijk. De enige manier waarop ik de druk die op mijn hersenen weegt zou kunnen veranderen en verbeteren, is door het wijzigen van dat contrast, dat onverenigbare, dat constant aanwezig is in mijn leven. Ik heb in mijn hoofd, in mijn geest een morele schaal van waarden, een morele waardeschaal, en dat is onverenigbaar met die ideeën van dood in je hoofd, dood in je hart, en helemaal niet empathisch en helemaal niet begrijpend zijn. Ik kan dat idee dat jullie, of die mensen, dood zijn in jullie hoofd en hart, en helemaal niet empathisch noch begrijpend zijn niet veranderen, omdat dat geen oordeel is dat mij door een emotie is ingegeven, maar door mijn morele waardeschaal. Het probleem is dat dat ding dat zo contrasterend is, en zo onverenigbaar is, een druk op mijn geest veroorzaakt, die mijn geest neerdrukt, en die constant aanwezig is, die nooit aflaat. Als er een verbetering, wijziging, verlichting zou komen, dan kan dat enkel via het zoeken naar betere oplossingen van dat probleem. Als dat niet jouw probleem is, meer dan dit heb ik er op dit moment niet over te zeggen.
Imagine in an early stage of the evolution of humans, humans had no thoughts. In fact, humans didn't know fear, and had no thoughts. Later in evolution, fear found its way in the mind of humans, and as fear came, so did the thoughts, because thoughts were a reaction of humans to try and get a hold on these fears. I guess we could say these thoughts were an acceptable alternative to the fears. The theory is simple: thoughts are acceptable fears, fears that humans changed to be able to handle them. In a previous stage of the evolution thoughts didn't exist at all, because fears didn't exist yet. I don't believe this theory is correct, but it's a very useful point of view, a very useful tool to find the fears, because real fears are a bitch to get a grip on, because they hide very well in the mind.
Ik kan geen zin maken waar het woord affectie in voorkomt. Vanaf het moment dat ik de deur achter mij dichtgeslagen heb, denkt iedereen dat ik ruzie heb met mijn vader. Mijn moeder heeft mij zogezegd altijd de meest intieme affectie gegeven, maar daar is niks van waar. Dat is de beleving van mijn moeder, dat is de manier waarop ze mij mentaal verkracht, dat is in haar ogen iets dat haar een gevoel geeft van heel intieme affectie. Dat is de breuklijn tussen mij en mijn moeder, dat is de grens tussen de hemel en de hel, dat is het conflict, dat is een conflict dat veel verder gaat, dat is een conflict tussen honderden families in Vlaanderen, een conflict dat teruggaat tot de WOII en zelfs de WOI en misschien (waarschijnlijk) zelfs nog vroeger.
Ze zeggen gewoon dat het niet waar is hè, het heeft geen betekenis, het is boze geesten, ga weg, trap het af, het is gedaan met u, die! Punt.
Hemelse Vader, volgens mij zijn het niet de middelen of de antwoorden die ontbreken maar de wil, en ik denk dat de mensen geen angst hebben voor een moordenaar maar voor mentale verkrachting, want de mensen die mij met zeer sterke aandrang lijken te vragen wat precies mijn geslacht is en wat precies mijn identiteit is, aan hen moet ik het antwoord geven: hoe zoudt ge mijn identiteit kunnen kennen, gij die het niet wil kennen?
Het woord affectie never meant anything good in my whole life. Ik heb het wel gezien wat het is, het probleem. De mensen denken: een duivel, dat is slecht, dat is geen liefde, en dat geeft geen affectie. Maar ik heb wel gezien wat het is, het is een affectieve duivel, een duivel die affectie geeft. Maar ja, als een duivel u affectie geeft heb je meer het gevoel dat je verkracht wordt.
Ik heb wel het idee dat ik met mensen verbonden ben, maar daarvoor moeten andere mensen ook een stap zetten. Zoniet blijft dat idee enkel in mijn hoofd bestaan, en niet in de wereld.
This is my comment in the comments section of a YouTube video called: alanis in conversation with dr. ramani durvasala.
In this section: [18:25-19:00] Dr. Ramani says: "Human beings with rare exceptions, I'd say maybe people who are psychopathic, do have the capacity for empathy. We're social species, we needed empathy to be able to survive, we needed to live in social groups, and so it was really always a necessity. So human beings are also a hierarchical species, we're a primate species, and so because of that you have the alpha organizations, so there's always the mean the mean the mean monkey at the top of the chain, and in this case the mean person, so... But when you take all that together is that empathy is something that has to be cultivated highest calling of all parenting." So you must realize that you need to take a step back, and realize that when you're talking about narcissism like it's a joke, it's not a joke, because you're talking about the big boss. The mean the mean the mean monkey at the top of the chain, that's the big boss. Is he a human being? Or is she a human being? Maybe, it depends on your point of view, but it's a rare exception, he doesn't have the capacity for empathy. The way you define people who don't have the capacity for empathy, they are psychopaths, right? I guess because there's a big bug in your mind when you're asked to think about this: Would it be possible that a psychopath rules over a country? Maybe you think you understand, but you don't. This psychopath rules over the country, but there's no connection with laws or politics or power or anything like that, because I'm not talking about a different context than the context of your video. I'm talking from the point of view of the victim of this psychopath. What you're saying is basically: This psychopath is the mean monkey at the top of the chain, and we need this person to protect us, and we need this person to allow us to survive, and to be social, live in social groups etc. But you don't understand, but nevertheless, if you choose to ignore the authenticity of my message you will stand corrected. Of course you don't say this psychopath is the mean monkey at the top of the chain, you said the exact opposite, in the sense that everybody could be a narcissist, except the mean person at the top of the chain, because if the mean person at the top of the chain is mean, it's justified, but if his son is mean, it's not justified, no, if his son is mean, he's just a difficult personality. Now before you send your comments/answers know who you're talking to, because I'm that son. I know how you are when it comes to this topic, and I'm not pointing at any doctor in particular, I'm just pointing at your field in general. The sky is blue, the birds are singing, and you want to cure your patient. Now, imagine you have a new patient, it's the first session or, I don't know what you call it (sorry for my poor English, it's a third language, I try not to make the most obvious errors), then I imagine your first question is: Who is this new patient? Well, today your new patient is either the psychopath, or his son. Is it A or is it B? We both know it's not A, because psychopath or not, anyone who rules the country is just not the fool, with or without the capacity for empathy. His son has a capacity for empathy a thousand times higher than him, but he's still a stupid kid, especially due to being surrounded by his parents and their friends during his whole childhood, because all the psychopath's friends looked down on his son. So long story short: the answer is B, his son is your new patient. His son is the fool. I'm the fool. Yes I am! So now that you know who your new patient is, you want to cure him. What are you gonna do? Well, we're gonna try to take away the problem. So what's the problem? Well, your patient is very angry actually, and this anger is at the root of all his psychological problems, because this anger presents itself to his soul in violent ways, and this makes the trauma's bigger, every time. What is your patient then so angry about? Well, he's angry with his dad actually. But being angry with somebody is not precise, not specific. Indeed, if you want to cure me, you need to know what I'm specifically angry about. I'm specifically angry about this: Why do people always think that my dad is important, how is it even conceivable that in order to survive, live in social groups, and be able to do all those things we need to do, we need a psychopath at the top of the chain INSTEAD OF A GOOD PERSON, and I'm just a fool, I'm just a stupid kid. I GUARANTEE that THE BEST CURE for this patient's sickness is hearing him, that means understanding that his dad is the problem, even if his dad rules the country, which is by the way ruling the world of a lot of people. We don't live in the same country, but that doesn't matter. What matters is: think with your heart, not with your mind. Take these chains from my wrists, because if you believe in the promises the psychopath that rules over the country made you will never see heaven. By the way, my dad is not the real problem, but I am the victim, I replace my real target by a fake one when I write a text like this because I can't stand thinking about the real target the whole time.
Who is who and what is what? I don't know which side you're on, nor what's your angle. What are these thoughts and what is this point of view? Denying reality is the very founder of this world. It's not even about belonging somewhere. It's: No! This is the wall! You go to heaven, or you go to hell! If you go to heaven, you don't go to hell! If you go to hell, you don't go to heaven! You mention: by the way, the mean monkey is the person that cannot be held accountable for any bad things, he's the person that we need, we need him to protect us, and he's above all of us, because he's head of the family. That's the mean monkey: the very founder of this world, the denyer of reality, the antichrist. Usually when we say this, they don't want to correct their errors. They don't correct their errors because they don't consider them errors. Because they don't think people really get who they're talking about when they mention: by the way, the mean monkey is the head of the family. Yes, they don't expect us to know who it is and they act like they don't know either, they act like they don't know the mean monkey is the antichrist, the devil, but they do know. It's just a shame and an embarrassment that you use Alanis' popularity to justify yourself. Now I have a knot in my stomach. This is not anywhere near pure, clear or transparent. Clarity and transparency is a completely different idea. Narcissism is idolatry, it's a far greater sin than you could possibly imagine. The fact is, all you talk about is power, so far the link with idolatry is real, because idolatry is basically power, period. The problem is, you don't get to the heart of the matter, not at all. It's very depressing to read comments of people that have misplaced positivity, because they're all in a mass psychosis. They react with emotions and positive thoughts to the black stain in their hearts. Idols are good people in the eyes of the devil. They love children! They are angels of the devil. They will whisper with a sweet voice and gently tie their strings around your neck.
Drugs verenigt het lichaam van druggebruikers. Je moet de nadruk leggen op het feit dat drugs het lichaam van druggebruikers verenigt, en niet hun geest. Sommige mensen zijn zelfs niet bewust van het feit dat drugs druggebruikers verenigt. Het is een soort ongeschreven overeenkomst van druggebruikers om wanneer ze drugs gebruiken te denken: Hé we zijn verenigd dankzij de drugs, maar de rest van de wereld weet dat niet. De rest van de wereld denkt altijd sowieso: Drugs is een slecht ding, vreselijk ding zelfs, het is onmogelijk dat drugs tot samenhorigheid kan leiden. Maar het leidt wel tot samenhorigheid, welke drugs maakt niet uit, ze leiden allemaal tot samenhorigheid. Ze leiden allemaal even snel tot samenhorigheid als het gebruik van alcohol je sociaal maakt. Natuurlijk is de samenhorigheid niet duurzaam, maar dat is een andere zaak. Als mensen die fout niet maken, denken dat drugs de druggebruikers die drugs gebruiken niet verenigt, maken ze die andere fout, namelijk denken dat het hun geest verenigt. Het is hun geest niet die verenigd is, het is hun lichaam. Ja, als het lichaam verenigd is, mag je verwachten dat de geest ook verenigd is, maar dat zijn veronderstellingen die heel vaak niet accuraat zijn. Het is het verschil tussen de oorzaak en het gevolg. In het lichaam zie je de oorzaak, in de geest zie je het gevolg. Als je een correcter beeld wil zien moet je naar de oorzaak kijken, niet naar het gevolg. Inderdaad, het effect zelf van het middel in het lichaam, biologisch, fysiologisch, neurologisch, seksuologisch, noem maar op, van mensen die drugs samen gebruiken, is gemeenschappelijk. Ook van rokers.
114. Wie heeft de woorden van God geïnterpreteerd?
Al de leugens en al het bedrog blijven rond het probleem dat ik in deze tekst uitleg cirkelen. "Het zal mijn eerste sigaar niet zijn." Misschien ken je dat, dat is de bron van al het kwaad. Aan tafel. Eten. De kern. Aan de ene kant daar is ik, en ik wordt wij, en wij wordt weer ik, en ik wordt vervolgens weer wij, enzovoort. En aan de andere kant daar zijn zij. In het paradijs van satans en pedofielen. De inhoud van het Heilige Schrift van welke godsdienst of religie dan ook die afstandelijk is, is vals. De inhoud is misschien niet vals, maar dan is in ieder geval de interpretatie ervan wel vals. Dichtbij de mensen zijn is niet altijd plezant, maar het is wel een voorwaarde voor emoties om echt te zijn. De wet van God zegt dat mensen zich moeten verenigen. De mensen zoals ik die dat niet doen, leven in constante overtreding met de wet van God, moeten daarvoor gestraft worden als zware zondaars, verliezen daarom alle rechten op vergiffenis, en zijn werkelijk voor eeuwig van God gescheiden en in de hel. Dat is aan hun kant. Het volgende is aan mijn kant. Ge moogt dat zeggen, dat ge de dingen die ge schrijft, uw verhalen, alleen voor uzelf schrijft, dat kan geen kwaad dat ge zegt dat dat niet voor andere mensen is. Er zijn verschillende niveaus van interpretatie. Het gaat erom dat ze zelf die wet willen bepalen, met name de wet die controleert onder welke voorwaarden het voor hen voordelig is dat mensen dichter bij elkaar kunnen en moeten komen, of juist afstandelijker moeten zijn, om die wet aan iedereen op te leggen, omdat dat voor hen goed uitkomt. Op die manier zijn ze ook op achterbakse manier van mijn verhalen af. Dat was aan mijn kant. Hun standpunt en mijn standpunt zijn twee verschillende vormen van hetzelfde ding, het verandert en vervormt, het schommelt van de ene kant naar de andere kant, heen en weer, het wisselt af.
Als ge denkt dat de angst het gedroomde gereedschap is om er voor te zorgen dat ge zelf kunt beslissen welke mensen zich met welke groepen kunnen verenigen, zodat die mensen hun verhalen met iedereen gedeeld kunnen worden, en in de wetten geschreven worden, dan zult ge de gevolgen daarvan moeten dragen. Als ge denkt dat de angst het gedroomde gereedschap is om te controleren welke mensen zich met andere groepen kunnen verenigen, zodat de verhalen van die mensen vergeten worden, om er voor te zorgen dat er nooit één letter van de verhalen van die mensen in uw wetten voorkomt, dan zult ge de gevolgen daarvan moeten dragen. Als ge met angst heerst zullen uw wetten er de gevolgen van dragen.
Voor de mensen die verworpen werden vanaf ze heel jonge kinderen waren is het HEEL ANDERS. Ik herken dat er in al de woorden die ik vandaag ontdekt heb niet veel interessant is, maar in de woorden HEEL ANDERS wel. De woorden van God zijn zo interessant meneer. Dat hangt er van af wie het geïnterpreteerd heeft. Als je puur wil zijn kan je puur zijn. Ik maak mij geen zorgen over dat dit allemaal drugsverslaafden zijn.
Er is veel gebeurd in mijn leven. Omringd zijn door mensen die mij uithollen, every year of my life. De muur, de consensus, de consensus over het idee wij zijn de goeien, en jij bent de slechte, die muur waarop ik gebotst ben, dat ga ik niet vergeten.
Ik verlang er al heel lang naar, naar een oplossing, maar ja ... Ik word voor satan uitgemaakt. Dat is de oplossing, daar naar luisteren ... Ik verlang er al heel lang naar, naar een oplossing, maar ja ... Ze sturen de brandweer op mij af. Dat is de oplossing, daar naar luisteren ... Ik verlang al heel lang naar een oplossing, maar ja ... Ze sturen de ambulance op mij af. Dat is de oplossing, daar naar luisteren ... Ik verlang al heel lang naar een oplossing, maar ja ... Ze sturen de politie op mij af. Dat is de oplossing, daar naar luisteren ... Ik verlang al heel lang naar een oplossing, maar ja ...
De oplossing lijkt zich steeds verder weg te verwijderen, alhoewel De oplossing steeds dezelfde blijft, daar naar luisteren ...
116. A whole life story at a stupid place in a few stupid words
My neighbors are constantly making havoc (noise - loud noise) and mayhem, and it makes me feel bad, for 4 reasons: my memory, my experiences (in the past), not my choice, not my will. People who haven't had exceedingly bad experiences in their childhood may remain unbothered by the noise their neighbors make, it's possible. It's metaphoric because it's about daily stress, really exhausting stress, and it's telling a whole lifetime of experiences at one stupid moment that repeats itself all day, every day, at one stupid place: on the other side of my front door. Why is it telling a whole lifetime of experiences? It has no connection with choices of mine, nor my will, it just makes me feel bad because I need either no people around me, or quiet people, due to the experiences that I had in the past, so due to my memory. You see, I don't judge it, I don't have a judgement about this, it just makes me feel like I do. Everywhere in the world, every day, seemingly harmless things happen to people, but these things are actually stressful, exhausting, and even worse than that. But I want to talk to you about one thing that makes such annoying things worse, much worse. When stress happens, there's a thing that's always there, wherever you go, whenever, it's always there, and it makes it even worse. The fact that the angle, the point of view of people is not wide enough to see the outside of the circle. Inside the circle there are judgments. Some evil spirit judges me because it makes me feel bad. Justice would solve the problem, but there's no solution, because I'm not judging the people on the other side of my front door. There's nothing to see inside the circle, I don't judge. Yet, a wicked, evil, worldly spirit, remaining everywhere in the world, not fleeing for justice, not fleeing for God, not fleeing for anything, judges me because it makes me feel bad, and as it judges me, it says: YOU ARE JUDGING THEM! YOU ARE JUDGING THE PEOPLE ON THE OTHER SIDE OF YOUR FRONT DOOR!
Vous retournez toujours là : Le trône de Dieu. Vous ne parlez jamais d’un tas d’handicapés. Vous n’avez jamais parlé d’une odeur répugnante dans mon cœur. Vous avez toujours en premier lieu éloigné les humains de toute justice par la vengeance par l’interdiction formelle totale, disant que la vengeance Vous appartient, à Vous et uniquement à Vous, le Plus-Haut. Les villes s’effondreront, les nuages de poison pendront au-dessus de la surface de la terre, aucun humain sera encore debout à la fin, la terre entière sera inondée et pleine de crevasses à cause de terribles tremblements de terre, les famines, maladies, insectes horribles et autres infestations, et les guerres horribles envahiront la terre entière, et surtout, les plus puissants pouvoirs possibles et imaginables mourront comme des chiens de rue, et les écritures des Saint Prophètes sont rempli avec ces promesses-là. Pour autant que moi, humain-kaka, je sois dans la capacité de savoir ce que je veux, je sais que ce que je veux est ceci : vengeance, justice et rétribution. La vengeance, justice et rétribution est aujourd’hui au niveau zéro, au niveau kaka. Vous n’avez jamais parlé, ni par le Saint-Esprit, ni par les écritures des prophètes du tas d’handicapés, ni de l’odeur répugnante dans mon cœur, ni du fait que je dois payer pour la culpabilité des autres gens, comme Vous, Jésus-Christ, en effet. Oui, mais donc, ce que je demande en fait, c’est compréhension, compassion et amour ? Eh ben oui, en effet, compréhension, compassion et amour sont vengeance, justice et rétribution. Et moi, je suis encore toujours un humain-kaka, et pour moi, ces choses-là, il n’y a pas.
Non, moi je ne décide rien. Je dois juste me justifier, et ma justification est fausse, donc je dois payer, et être jugé et condamné par le juge, et être puni parce que ma justification est fausse, mais sinon, non, je ne décide rien. C’est eux qui décident tout le reste. Je dois juste laisser agir avec moi. Eux décident tout, moi je ne décide rien, je dois juste me justifier, et puisque ma justification est fausse, le juge me juge et me condamne, et me puni. Je ne décide rien, je dois juste laisser agir avec moi. Merci, au nom de Jésus-Christ, amen.
