What women don't get about good men is mostly important (above all) at the age when people start dating. Most women, in my opinion, see caring men that really want to invest in a good relationship (because they think it's the most important of all things) as losers. Why? Because their minds are usually thinking instead of acting, and those women don't see what they think, only what they do. Young men are like computers that are processing too much data, they suffer from slowdown, like the computers. The young women, as far as I remember, choose young men, who don't give a fuck. Those men are outgoing, they just ask themselves what they need to do to be popular, and the answer is being outgoing, so that's what they do. Those are the men who get the girls. Me being a loser is just the world's point of view, not my point of view. I don't consider having a relationship as the most important of all things anymore.

You're right there. That's what you see. This is what you're thinking. That's where you're going. You're heading in the same direction as... yesterday, I guess? Maybe not. They, we, you, I, being, and... what other secrets there would have been. Did you ever try the prompts to create AI generated images, I know it's anti-artists (from a certain perspective), but artists are curious, open beings, it's not like none of them ever tried. Well, I've tried, and I've had nice results with these prompts that are - to a certain degree - nonsense. For example: THESE WERE THE THINGS THAT DIDN'T MAKE IT. No-no try it, I mean it, the results are very funny, I mean take your joy seriously. But that was like 2 years ago I used these nonsense-lines as prompts, maybe AI has evolved and it's not that funny anymore, but whatever... But some people think AI is smart, we cannot outsmart AI, but it's just a machine, it doesn't know what it actually means and we can outsmart it by making it make funny and nice, but in the most cases bizarre images. We can trick the system, I mean that AI-system. I can tell it's not rewarding, I know, I'm an artist as well, but creativity lies within me, within you, within the self, regardless which machine we're using, or even no machine at all. In the 70's they started using tools that we categorize as synths, as an instrument, and a few years later they connected the synths with the computers right, and "real" musicians thought: they try to make music with computers, but computers don't make music, they make something that we don't call music. Well, it's right, isn't it? Computers don't make music, computers don't make paintings, computers don't make art, people make art. Some people understand the art of using tools, other people get used by tools. Life is a play, and the world is a stage... I heard that. Did you know the play with these two actors, and in this play they played the roles of two men who had the same purpose and same motivations in life, they were really close, and somehow there were always powers, coming from who-knows-where, misleading them and causing trouble in their lives, long story short, they always unexpectedly ended up as each others enemies, and until this day no one's ever been able to explain why, because they could get along really well, and no one understands what happened, simple as that. There was this other play also, with two actresses who were playing the roles of two women who couldn't get along at all, they were worst enemies, from day one. But there were annoying powers, again, who-knows-what, and, long story short, for a reason people don't understand because of lies that mislead their perceptions, they were always together, always chatting and manifesting. So, be careful. It's like a pendulum, it swings back and forth. On one side, we've got two people that seemingly disgust each other, but apparently they get along really well, and on the other side there are two people who seem to be soulmates, but they despise each other.

There is no such thing as eternity. Our society is organized with cycles of 7 days. Every 7th day, there's a point where I arrive at work on Monday morning. So there are only 7 days, because there are only 7-day cycles, therefore there is no such thing as eternity, unless you're dead. Eternity only exists when you're dead. When you're dead, you don't make it to work on Monday morning.

I know why the Lord thinks you should keep living (always): because life is very happy and cheerful, and suffering is, in the eyes of the Lord, not that bad, because if a human thinks, or feels like it's something really bad, it's because this human's faith is insufficient and weak, because if his faith would not be weak, he would never feel like it's bad at the point that he wouldn't wanna live anymore, or at the point that he would lose the will to live.

Le monde est mauvais, il y a plein de mauvaises choses dans le monde, et le monde est plein de mauvaises intéractions, et on n'est pas responsable de tout ce qui se passe dans le monde, et on n'est pas tenu d'être responsable de toutes ces mauvaises choses. Parce que on n'est pas tenu d'être responsable de ces mauvaises choses, et on doit réagir à ce qui se passe dans le monde (puisqu' il y a des intéractions), on ne doit pas non plus nous tenir responsable si on réagit mal, parce qu'on n'est pas supposé faire partie de ce monde.

Et les gens qui veulent être idéalistes et changer le monde dans le bon sens, il y a toujours des gens qui leurs tendent un piège, et ils tombent dans le piège et réagissent mal, et donc alors ils foutent la merde, et alors les gens qui leur ont tendu le piège se frottent dans les mains, parce que alors ils savent détruire la réputation de l'idéaliste qui voulait changer le monde (dans le bon sens), et c'est ce qu' ils font: détruire sa réputation, et c'était leur but depuis le début, parce que en fait, ce qu'ils veulent, c'est détruire. Mais en fait, les idéalistes, malgré que leur réputation est détruite, je pense que après leur vie sur terre ils vont de toute façon à un bon endroit. Et les gens qui veulent détruire, je pense que après leur vie ils vont à un mauvais endroit.

De essentie van alle missionarissen ter wereld in gans de geschiedenis van de mensheid is dat ze je zeggen dat je moet kiezen tussen God en de duivel. Nee, je hebt niet de keuze. De duivel komt bij u en zegt: ik ben uw vriend. Nee, je hebt niet beslist, de duivel heeft in jouw plaats beslist. Er is ook niemand anders in de wereld die u daarop zal antwoorden: o ja, de duivel is ook bij mij gekomen, en ik heb hetzelfde voor. Dat is dus de essentie van alleen zijn. Je eigen wil is onbestaand omdat de duivel in jouw plaats beslist, en je leven is ook onbestaand natuurlijk. Dat is wat de missionarissen bedoelen als ze zeggen: als je niet voor God kiest zal de duivel met je handelen zoals het hem zint. Behalve dat je dat nooit gedaan hebt, niet voor God kiezen, de duivel heeft gewoon in jouw plaats beslist. Dus je bent sowieso alleen voor de eeuwigdurende eeuwigheid, in de verscheurende pijnen en de verscheurende hel, en niemand heeft je opgemerkt, absoluut niemand, de wereld waarin een soort van licht of iets begrijpbaars aanwezig was is een fantasie die nooit bestaan heeft, al lang voorbij is, er is nooit een teken of spoor van geweest. En je kan niemand haten, want een andere kant is er nooit, al de mensen die je zou willen haten zijn je vrienden. Je hebt toch geen keuze. Er zijn geen vijanden, je hebt alleen vrienden. Dat is wat het scheppingsverhaal ons leert aan het begin van het evangelie: Adam beet in de appel, en als gevolg daarvan werden de mensen in staat om goed en kwaad te kennen, in staat om goed te handelen en slecht te handelen, en in staat om vreugde te kennen en pijn. Het scheppingsverhaal is dus en sprookje dat jouw vrienden je verteld hebben om je het idee te geven dat je goed kan leren kennen, goed kan handelen, en vreugde kan leren kennen, terwijl dat er alleen kwaad is, je kan alleen slecht handelen, en je kan alleen pijn kennen. Het scheppingsverhaal is een leugen om je te proberen wijs te maken dat er twee kanten zijn, maar er zijn helemaal geen twee kanten, er is alleen jij, rond jou zijn er muren, en achter de muren kan je niemand bereiken, sowieso nooit. Vervolgens gebeuren er incidenten, toevallige aanvallen die er voor zorgen dat je leven voor eeuwig kapot gaat zonder dat je bemerkt bent geweest, een incident waarbij allerlei toevallige samenlopende evenementen er voor zorgen dat gans de wereld zich tegen jou verenigt, waar de dood op volgt, en is het niet de dood dan is het in ieder geval een probleem waar je in geen enkel geval aan kan ontkomen en dat je leven kapot maakt, en waarbij het de bedoeling van alle omstaanders is om voornamelijk drie dingen te doen: je domineren om hun frustratie op de stinkendste manier op jou af te werken, al de schuld in je schoenen te schuiven, en je belachelijker maken dan ooit in de geschiedenis iemand belachelijk gemaakt is geweest. Doorheen gans je leven word je in de situaties en contexten gedwongen die er onvermijdelijk voor zorgen dat je de persoon wordt die in gans de wereld het meest onder angst te lijden heeft gehad. Je wordt voortdurend aangevallen door de intrinsieke slechtheid en vijandigheid van de mensen om niet te kunnen opstaan, weg te kwijnen, hulpeloos te zijn in je zielige zwakheid, achter te blijven met je behoefte aan hulp, zonder de steun te vinden die je had kunnen beletten te vallen. Vraag er niet naar, bid niet om hulp, leg u neer bij uw lot in uw bed van angst, en vraag God niet wat er verder zal komen, want de onrust in je hart zal Hij nooit wegnemen. En over het feit dat je verontrust bent, denk niet dat er een mogelijkheid bestaat om dat op te lossen. En de problemen die op je weg liggen en waar je in geen enkel geval aan kan ontkomen, denk niet dat er een mogelijkheid bestaat om dat op te lossen.

Wat denk je, helpen of niet helpen? Nee, angst. Leg u neer in uw bed van angst en laat u verontrust zijn in uw hart. We helpen u niet.

I posted a comment on a short video that quotes: My therapist told me: "The biggest sign of childhood trauma is trying to convince people who are hurting you to treat you better rather than you walking away."

The biggest sign of mischievous manipulating therapists is this thing: It's very important, it's not a detail, they're very aware of this and they're consciously silencing everyone, fully aware of the fact that they can only do this because of the authority that comes with their position of power. Which means that they're abusing their power, but that's the least of their worries. Mischievous manipulating therapists know exactly which goals they want to reach for, and how to reach for them, and this quote is exactly something they would say to confuse people about what's really going on. This quote is the most effective way to silence people with childhood trauma who still get what it's all about. It's not about trying to convince people that hurt you to treat you better rather than just walking away. That's actually switching responsibilities. To discern good and bad, and that bad, evil, wicked people, whatever, should know that hurting people is bad, and should recognize their mistakes, and mend their ways is something the people that hurt other people are responsible for, and also their friends and everyone around them, it's not something the focking victim's responsible for! Stop silencing everyone who's making people aware of the fact that people that hurt other people - I'm sorry, there are a few exceptions - are protected by an army of wicked cruel people who are used to making everyone believe that the people who are hurting their victims are nice people, WHICH MAKES IT IMPOSSIBLE FOR THE VICTIMS TO WALK AWAY! It allows the people on the side of the oppressor's to condemn the victims when they walk away, and everyone knows that! Everyone knows that oppressor and victim are in a conflict, and the oppressor will condemn all of his victim's decisions, even walking away. Everyone who tries to silence anybody who's trying to make you aware of the truth is on the wrong side, no matter if they are therapists, men, women, black, white, young or old. Quit your job, and don't think you're healing anyone, because you're making it worse. As a matter of fact, victims with childhood trauma carry a lot of anger, and it's the first thing we should deal with, but you're doing the exact opposite, you're denying it. Anger is a weapon. First get rid of the weapon, then you can start healing. There's no healing at all as long as there's a weapon. I just want to be clear on that. A + B. It sounds simple to me. Therapists are supposed to be smart people.

De geluiden die de baby voortbrengt: AA - A - WAA - AAWA - WOOWOOW.
Vader en moeder zijn stelt u vrij van elke verantwoordelijkheid.
Uw baby is geboren uit niets.
De dood komt dichterbij.
De moord zit in de geboorte.
Ik ben geboren uit niks.
Dat legt niks uit.
"Ik ga hem niks geven! Niks!"
"Ik ga niks zijn! Iedereen meedoen!"
"Er kan niks geboren worden!"
Je laat niets overeind staan behalve eindeloze identiteit van niets waaruit alles geboren wordt.
En je verzekert de stroom van de hel door alles wat uit niets geboren werd, en zich bekeerd heeft, op zijn beurt te veroordelen, waardoor de kracht van de bekering teruggedraaid wordt, en op die manier worden opnieuw uit niets baby's geboren, en zo wordt het einde opnieuw het begin en kan satan op zijn troon blijven zitten.

Rire quand il n'y a...
- pas de pardon
- pas de charité
- pas de soutien
- pas d'aide
- pas de rêves
- pas d'espoir.

À la bibliothèque, les Goliaths, il y en a plein. Ils se sont tous battu pour obtenir une place dans la bibliothèque, et ils se sont surtout battu pour pouvoir établir les règles de la bibliothèque, et maintenant que ça c'est fait, ils veulent surtout garder leur place pour pouvoir garantir que les règles qu'ils ont établis et qui les ont permis d'obtenir leur place dans la bibliothèque soient maintenues. Si j'essayais d'obtenir une place dans la bibliothèque, étant donné que je ne suis pas d'accord avec les règles, puisque le but de notre vie n'est pas d'être d'accord, ça implique que je devrais m'engager dans une bataille contre les règles, une bataille qui serait perdue d'avance, puisque ce serait une bataille de David contre de nombreux Goliaths. Je sais que David a battu Goliath, mais il n'a pas battu autant de Goliaths que le nombre de Goliaths qu'on trouve à la bibliothèque.

Si j'essayais tant bien que mal de m'engager dans cette bataille, je perdrais:
- mon énergie
- mon temps
- ma réputation
- ma santé
- ma vie
- mon argent
Je perdrais tout.

The A B C of the base of psychology of the mind of humans is often being neglected because of pride and vanity, because a lot of people think they are too smart to consider the possibility of a need to readjust the basics of the psychology of the mind of humans (at least some parts of it). Levels of intelligence can, and do decrease at some point, at some moments, to levels of idiocy in this society. I will just mention flattening, in the sense of being stuck on the surface, being stuck with artificiality, with superficiality, i.o.w. not being able to reach a real level, a level that's real basically. Turning inward is our goal in the sense that our goal is to create depth in the mind. As we all know (not all of us, but...) we strive to create depth in the mind, and beauty in the depth, we try to balance the mind, and we try to balance the mind like the natural well-balanced cycles that occur in nature in healthy environments. Don't let it get you down when you observe the state that mankind is in. It's just not true that we cannot open our eyes and observe painful things and testify to the world if we have a greater calling, a greater purpose, which is basically showing the problems to avoid that they are being kept stuck in vicious circles. As you may know, some authorities, some influential people will do everything they can to avoid the world getting to know the real problems that really narrow down the base of the psychology of the mind of humans. Smart observers have a clear view on the lack of width at the base of the spirit. The lack of width at the base of the spirit is the first obstacle to remove in order to open the door that leads to the possibility of removing the lack of depth in the spirit. God is a teacher, and teaches people to find their own way to understand this. If you were asked to communicate a perfect microscopic documentation of life and the world, don't replace things that you're not 100% sure of with how you would like the world to be, don't synchronize what you really see with how you would like it to be. It's like this, don't turn it, don't change it, because all the devils are on the other side. Light is the enemy of obscurity, solutions are the enemies of the problems, no matter from what angle you're looking at it.

Bedankt voor alles.
Bedankt voor uw energie.
Maar jij bent de slechte.
En jij hebt geen talent.
En by the way wij zijn uw liefdadigheidsinstelling.
Ge moogt ons daarvoor bedanken.
Dat zeggen ze als ge ze ziet.
Als ge ze niet ziet smijten ze u in de hel.
Dan herbegint alles weer van voor af aan.

Kleine baby, klein hulpeloos kindje. Kleine kreten, alsof je een verzweerde wonde aanraakt, en de pijn die dat doet... Het is veel dieper. Het gaat altijd om het feit dat de schuld van de persoon die de verzweerde wonde van dat kindje aanraakt, en de pijn die dat doet, automatisch aan mij geadresseerd wordt. Ik ben als kind misbruikt geweest, wat in feite betekent dat ik dat kind blijf. De herinnering daarvan zit als het ware in het geheugen van mijn genen. De persoon die mij misbruikt heeft, heeft de schuld van het misbruik altijd aan mij geadresseerd. Ze draaien altijd de schuld van de dader en het slachtoffer om, ze keren het om, ze switchen het, ze veranderen het. Wat de mensen nu doen wanneer kinderen misbruikt worden, is systematisch de schuld van het misbruik aan mij adresseren, ondanks dat de tijd toen ik als kind misbruikt werd al lang voorbij is, zelfs mensen die geen concrete herinnering hebben van het voornoemde feit, omdat de herinnering die in de genen van hun valse goden zitten hiervoor volstaan. Goede herinneringen zijn synchroon met juiste herinneringen, en slechte herinneringen zijn synchroon met foute herinneringen. De herinneringen van de dingen die in de wereld gebeuren zitten in de genen van de goden in de hemel. De goede herinneringen in de genen van de enige ware God, en de slechte herinneringen in de genen van de valse goden. De valse goden hebben echt hun wereld rond mij gecreëerd, waarin allerlei ongelukken ontstaan, allerlei problemen, woede, dingen die verkeerd gaan, met grote vertoningen en veel lawaaioverlast, omdat ze het ergste uitschot en ongeluk van de schepping zijn.

Populariteit heeft vaak een bepaald nadeel, en dat nadeel waar ik het hier over ga hebben is eigenlijk een wijd verspreid verschijnsel, en eigenlijk maakte dit mij boos, om de vanzelfsprekende reden dat het de mensen die niet populair zijn minder kansen geeft. We leven in een tijd waarin er mensen zijn die denken dat het slecht is om de reflex te hebben om de mensen die minder populair zijn en minder kansen hebben meer kansen te geven. Populariteit is vaak het resultaat van een cumulatief effect, een soort sneeuwbaleffect. Mensen worden vaak heel erg populair omdat ze in het begin al een beetje populair waren, en andere mensen worden niet populair omdat ze in het begin al helemaal niet populair waren. Dus ik denk niet dat het slecht is om de reflex te hebben mensen die minder populair zijn en minder kansen hebben te proberen meer kansen te geven. Waarom, omdat ik denk dat dat meer evenwicht in het universum kan brengen. Ik denk dat mensen die mensen die populair zijn populairder willen maken en het de mensen die niet populair zijn willen beletten om populair te worden het evenwicht in het universum beknotten omdat ze eigenlijk alleen maar het cumulatief effect versterken. Ik had gemerkt dat liedjes die echt populair zijn, liedjes die echt op allerlei plaatsen zo vaak gespeeld worden dat al de mensen dat lied al snel kennen, altijd een bepaalde status krijgen, en aan die status is een trofee verbonden, en die trofee gaat gepaard met al de nodige eer. Maar die status heeft wel als gevolg dat we op dat nummer geen kritiek meer mogen geven, toch niet openlijk. Dus eigenlijk mogen we daar niks verkeerd over zeggen. Ik heb gemerkt dat als ik er toch kritiek op gaf, er systematisch iemand in de groep was die mijn kritiek counterde door te zeggen: "Nee, dat is niet juist, dat is een goed liedje, uw kritiek is onterecht." Zij mogen dat een goed liedje vinden, en ik ben de laatste die aan iemand die een liedje goed vindt gaat zeggen dat hij dat liedje niet mag goed vinden. Wat die mensen doen is eigenlijk de eer van dat liedje willen verdedigen. Die mensen denken vaak: Ik stel niks voor, ik ben niks, maar dit liedje is heel populair, daar hangt eer aan vast, en als ik dat liedje verdedig, kan ik ook mee profiteren van de populariteit van de mensen die dat liedje gemaakt hebben, en al de populariteit die rond dat liedje hangt, en dan word ik daar op die manier een deel van, en kan ik ook mee genieten van die eer. Die mensen gaan op den duur minder van het liedje houden, en meer van de populariteit zelf. Mensen zijn gevoelig voor al de media-aandacht die rond bepaalde muziek hangt, en beïnvloedbaar door reclame, en muziek is een vorm van entertainment. Muziek is eigenlijk een vorm van entertainment die op de gevoelens speelt, en dit is eigenlijk bepaalde mensen tot op een bepaald niveau inspraak laten hebben op je gevoelens. Er zijn vele vormen van andere mensen in je plaats laten beslissen, en dit is er één van...

I realized it ain't worth it. I'd rather die and forever stay dead than to live again. I'd rather die and forever stay dead than to live again in this disrupted world. It ain't worth the insanity, and it ain't worth the pain, and it ain't worth the stress, and it ain't worth the problems. And I won't have to deal with it ever again. Because I said: Fuck everything! And I won't deal with it ever again. It ain't worth it.

I realized I realized my childhood dreams and it's worthless to this world. I realized I realized my childhood dreams and my work is worthless to this world. I also realized my fear of dying is decreasing, and besides the fact that a part of that is probably just a strange illusion, I think it's due to the fact that I realized my childhood dreams. Which means that although the realization of my childhood dreams, which is my work, is worthless to this world, it still causes my fear of dying to decrease. Which means that even though my work is worthless to this world, it's still a victory to me. I'd like to end this text with an English translation of number three on this blog. It's the main reason why I was called to do most of the things that I did in my life. It's called: Once upon a time there was a graveyard... 

Heavenly Father, without faith, my heart would be as poor as the street. To me personally, faith is a real recourse. And if there is one thing on this cursed earth that should not be asked of me, it is to remain silent. No, I will not keep to myself the fact that these people have belittled me until my heart was as poor as the street, and then declared me schizophrenic. These people are for the most part subject to the evil one, and subject to the bondage of sin. The 'lights' of these people are the extensions of idols and are to be rejected, as are the lies they use. No, I will not keep to myself that these people are false, insensitive, that they mock others, that they yield to the devil's reason, that their behaviors and words are foolish, that they succumb to collective sleep, that they repel the righteous, that they are withered and rotten, and that they do everything that goes against the creativity and flexibility of the mind. Modesty is foreign to them. Immorality, lowness, superficial wit, and violence, on the other hand, they know like no other. They have turned away from God, reject the needy and the weak, and believe themselves to be the norm at the same time! In the name of Jesus Christ, Amen! 

Posted in the comments section of a video of a YouTube channel called: cocco  sir trips alot, and erased.

Oh is this the channel where we leave bad trip memories? I'm not American, not English speaking by birth either, I'm just mentioning. I had a really bad trip once. The name of your channel says: sir trips a lot, so... It was a summer festival with 50 000 people more or less, the weather was fine, the people happy, young, beautiful people. I was 18, I think, I was occasionally smoking joints, and occasionally getting drunk, and you know, my friends were faking all the way, and they used to be happy and party and dance all the time, and they hated me, because I was too serious (not fun to hang out with - at all - boooryyyng), I thought the world was way too stupid to be happy and party and laugh and whatever. I was unhappy with family relationships and any relationships. They used to play Bryan Adams a lot at that time: Those were the best days of my life... The best days of my life, certainly not. They didn't appreciate that I didn't appreciate it. I was gifted, I believed in myself, I thought I was smart, and I was ambitious in the sense that I wanted to not just be a stupid big boss and become successful like the people that made my life miserable, but I was ambitious in the sense that I wanted to do good things and have a real positive influence on people, but at that age no one believed in me. Smalltown boy, who do you think you are? You think you can make it in this world? HAHAHAHAHAHA! And the weight of life/the world on my shoulders was crushing me. So I was very, very tired of the thoughts that were dragging me down, it seemed like I was just working (I mean my mind was working) and I was suffering and I was depressed all the time. Sorry I was about to tell you about the drugs. The drugs, well, It was a summer festival with 50 000 people more or less, the weather was fine, the people happy, etcetera, I took LSD on an empty stomach. I was mainly just a dead body as a matter of fact, apparently I kept sitting straight and my spirit managed to keep my body alive. I was very self-conscious, I was very anxious, I was very worried about staying alive and my purpose, accomplishing the purpose of my life. Don't get me wrong, as much as I thought I would end up in a hospital or a coffin, nothing happened, nothing like that. The bands kept playing, the festival kept going, I was just furniture. I thought: well, maybe I won't succeed in accomplishing the purpose of my life as well as I would succeed in doing that if I hadn't had these disruptive dissociative hallucinogenic drugs running through my veins and my mind. I had serious thoughts, as it seems from this point of view (it's 30 years ago), but I didn't have at that moment the energy to keep my body alive, nor to keep my mind alive, nor to keep my mind in my body, because I figured at that time that if my spirit would leave my body, that would be a one-way street, there's no coming back. I thought there was 1% chance of getting out of that alive, as it turns out, survival instinct allows humans to get energy out of who knows what, who knows where, who knows how? The struggle is real, I can tell you that. Harsh, hard, and real. In the meantime my body was sitting in the grassy meadow, a numb, dead body, kept alive with sheer willpower, not enough energy to even be aware of the fact that I was just sitting there. Sure, I was not aware of my body, but I was exceedingly aware of the idea that all these people were aware of my body. I mean it felt like they had taken possession of my body and I was very ashamed of that. Sure, I thought: when have I ever given these people my consent to take possession of my body? I also thought: I'm far off, completely gone, I'm not of this world anymore now, all these people surrounding me are gonna notice that for sure, I mean how could they not notice, I'm too far gone, I can't even check it, my sight is too blurry, I can't see straight, on top of that my whole existence is rollercoasting all the time. Energy makes it easy to uphold a very refined feeling like shame, but that's what I was missing. I thought, and still think, surely these people get some energy out of parents, or family, or friends, maybe lovers, it must be easy, but if you have to squeeze the energy out of yourself, oddly enough you don't know where you can get it. It's interesting to make fun of that, it's also interesting that the people that make fun of that might experience the same problem and chances are it will hit them harder than they expect. The effect of drugs can vary depending on two main variables, the body is, like I explained, connected to the bodies of the surrounding crowd (or people), and the effect on the mind is good or bad depending on general life circumstances, family and stuff, if you're happy or not, first part of my comment. Drugs amplify how you feel, it increases good feelings and bad feelings. I had existential, deep thoughts at the time, and I never thought I would come out of it with a sound mind, when I was in the trip I thought there was absolutely zero possibility of ever getting my mind out of that box, like I said, I wasn't functioning, I was like furniture basically, and that really scared me to death, I will never forget that. When the last band was done playing, it was raining, so we headed to the train station to take the train and have a sleepover at a friends' house. My head was turning, I was afraid to fall down, my identity was lost, keep breathing friend, stay on your feet, you're almost there, you can make it... There was actually a real human, I mean a real humane person that helped me, that made me feel like I was real and alive, she took me by my arm like a nurse would take an elderly person by the arm in a retirement centre. I wouldn't have been able to make it to the train station by myself anyway, even though a lot of people were heading in that direction, not everyone was. I mean you could say, just follow them... euh, no. My body felt like a body of a drunk person but in a body of a person that's too weak to keep up with that, if that makes any sense. I didn't fall down thanks to this girl, I will be forever grateful for that. I was trying my best to appear like a normal person more or less. On a few occasions in my life I nearly died, this is one of them. That's the story, thank you for sharing. God bless you.

My story is way beyond your story . If you want your left eye, I'll take your right eye. If you want your right eye, I'll take your left eye. That's the blue one, on the left. On the right we've got the brown one. We never intend to think what we do, neither to do what we think. I'm just an illusion. No, this isn't something common that you've heard before. No, I know you think you've heard it before, but you didn't. Oh yes, I know you're absolutely positive that I won't surprise you. I know for sure you are absolutely 100% sure this ain't new, this ain't out of the ordinary, and this ain't something unusual, because it's just not something you haven't seen before. Because something you haven't seen before doesn't exist, because this comment is an illusion. You're not reading this comment, actually, at this moment. Maybe you are but it's just an illusion, it's not real. If I spoke to you right now, and say something to your face you wouldn't hear what I say. The words coming out of my mouth aren't even real. They are no words, they're an illusion. If you want to understand the meaning of what happened, you've just been treated as someone who doesn't exist. Because this comment is nothing. I gave you this: Well, what is it, is it gonna be something, is he gonna say something? It doesn't seem like he's saying anything, and you stay empty handed. You've just been treated like you don't exist, and it's exactly the way y'all treat me. The internet thing is nothing, it doesn't exist, because if I write this down on a piece of paper, or post it on the internet, it's exactly the same. I don't get any answer anyway, never ever. So what's the difference between a piece of paper and internet? Nothing! That's exactly how my mother has been treating me all my life. If you want to remember my opinion about the mother-issue, remember this word: Radu-Radu. When I was a little kid, I decided I had to name the pain that was inflicted to me by my mother, and that I should use it to name the evil spirit that lived in my mother. That name is Radu-Radu.

Veel mensen komen tot het besef: Ja, God mag oordelen. Maar weinig mensen komen tot het besef: Wij oordelen niet over wie oordeelt over wie God is, die over mensen oordeelt. En als we niet oordelen over wie oordeelt over wie God is, die over mensen oordeelt, oordelen we dus ook niet over welke demonen en duivels er mogelijk in (het lichaam van) sommige mensen zit, en dus veel kwaadaardigheid tot gevolg hebben, en ook niet over welke mensen dat zijn waar die duivels en zo inzitten. Wij kunnen er toch niks aan doen, wij kunnen hoogstens, zoals ik altijd doe, als wij bidden aan God vragen om onze ogen open te doen en ons te laten zien wat er allemaal gebeurt, en wat er allemaal te zien is. Ik weet dat ik er niks aan kan doen, maar mezelf helpen op die manier kan ik wel, en op die manier help ik ook andere mensen, want als ik slachtoffer ben van een of ander ding of wezen weet ik dat ik dat niet kan beletten, maar ik hou er niet van als ik niet weet wat er gebeurt, of als ik achteraf niet weet wat er gebeurd is.

Ik vs. Jezus Christus. Ik vergelijk. Ik vs. Jezus Christus. Ik heb niets gedaan voor niemand. Jezus Christus heeft alles gedaan voor iedereen. Ik vergelijk. Ik vs. Jezus Christus. Slechter dan wat ik gedaan heb bestaat niet. Jezus Christus heeft niks slecht gedaan. Ik vs. Jezus Christus. Ik vergelijk. Ik heb dat altijd gezegd: Ik geloof in Jezus Christus, maar als de persoon die mijn leven vernietigd heeft naar de hemel gaat, wil ik niet naar de hemel gaan. Waarom heb ik dat altijd gezegd, omdat ik over die persoon precies hetzelfde kan zeggen als wat ik over Jezus Christus zeg: Die persoon heeft alles gedaan voor iedereen, en die persoon heeft niks slecht gedaan. Ik vergelijk. Ik vs. Jezus Christus. Ik vergelijk. Ik heb niets gedaan voor niemand. Jezus Christus heeft alles gedaan voor iedereen. Ik vergelijk. Slechter dan wat ik gedaan heb bestaat niet. Jezus Christus heeft niks slecht gedaan. Ik vergelijk. Ik vs. Jezus Christus.

J'ai été baptisé. Est-ce que mon baptême est important? Au moment où j'ai été baptisé c'était important en tout cas. Donc maintenant plus? Si à un moment donné j'ai une idée, une pensée, et après je change d'avis, est-ce que tu vas me juger sur base de l'idée que j'avais avant que j'ai changé d'avis ou après? Et si je mets mon idée en pratique, est-ce que tu vas me juger à base de ce que j'ai fais avant que j'ai changé d'avis ou après? Parce que selon moi, quand on a à un moment donné dans la vie une pensée, une idée, ce n'est pas possible de simplement changer d'avis. Selon moi, quand à un moment donné dans la vie on change d'avis, ce n'est pas simplement changer d'avis, c'est aussi dans un certain sens changer d'identité. Ce n'est pas le but. Parce que un moment est l'éternité. Un moment dans la vie change l'éternité ou confirme l'éternité. Le baptême est aussi un moment dans la vie qui change ou confirme l'éternité.

The question: Who are you? is an important part of our identity. Manipulators have false self-images of their victims, but they prefer to leave it as it is... That doesn't sound right because a self-image is an image of one's self. It doesn't sound right, but it is. They want to influence their victim's self-image, and in some cases they succeed. They try to change our identity in order to hide our real identity. Our identity goes along with principles, memories and judgements, and they fight a lot of these, that's why. They're actually trying to convince a lot of us that those principles, memories and judgements don't exist. To be able to do that, first they have to study our identity as well as our self-image so closely, that in a certain way it becomes part of their own identity.

De vraag: Wie ben je? is een belangrijk onderdeel van mijn identiteit. Misbruikers hebben een vals zelfbeeld van hun slachtoffer en laten dat liever zoals het is... Dat lijkt niet te kloppen omdat een zelfbeeld een beeld is dat je van jezelf hebt. Ze gaan zo ver dat ze mijn zelfbeeld willen beïnvloeden, en ook het zelfbeeld van andere mensen, en ze slagen daar ook in sommige gevallen in. Ze proberen de identiteit van sommige mensen te wijzigen om hun echte identiteit te verbergen, omdat bij de echte identiteit van mensen ook principes en herinneringen en oordelen horen en ze bestrijden een aantal van die principes en herinneringen en oordelen. En ze gaan daarin zo ver dat ze die persoon zelf proberen te overtuigen dat die principes, en die herinneringen, en die oordelen niet bestaan, met andere woorden dat dat deel van hun identiteit niet bestaat. Om dat te kunnen moeten ze de identiteit van die persoon zo nauwkeurig bestuderen dat het zelfbeeld van die persoon, dus mijn zelfbeeld en ook het zelfbeeld van andere mensen, op een bepaalde manier een deel van hun eigen identiteit wordt.