Het lijkt erop dat we een rustige en zonnige dag tegemoet gaan. Terwijl de kinderen naar de markt van Montclus wandelen, nemen wij de auto om nog eens naar Bagnols te rijden. Als het geen middaguur is en bovendien geen maandagochtend, dan is het potverdorie jaarlijks verlof van 11 tot 18 augustus. Merde, merde, merde!!! Geen wisselstuk dus voor den débroussailleur en wat erger is, geen werk in de tuin. Omdat Danny verlof heeft gunnen we ons een uurtje bij het zwembad, waar het eigenlijk veel te warm is. De wind waait te fel om en parasol op te zetten. Die dingen sneuvelen hier regelmatig want ze zijn niet bestand tegen de felle mistral. Zwemmen en dan in de wind afkoelen is een alternatief. Net wanneer Thomas ons een baantje vlinderslag demonstreert, hoor ik belgerinkel. Tiens, dat lijkt wel mijn tafelbelletje? Ah, neen, het is wel degelijk een fietsbel ! Lucrèce en Johan hebben hun beste beentje voorgezet en zijn met de fiets naar Montclus gekomen. Een hele knappe sportieve prestatie, in deze hitte maar de nieuwe fiets moest zo nodig gerodeerd worden. Wij denken ook al lang aan fietsen maar ik vind dat we, voor een aankoop overwogen wordt, moeten bewijzen dat we er klaar voor zijn. Er staan hier al meer dan genoeg spullen en we vinden zelden tijd om wat aan intensieve sport te doen. Dat het meer dan nodig is, beseffen we maar al te goed. Ik mis mijn sportieve uurtjes hier wel. Ik denk dat ik in het najaar weer wat les ga geven , hier in Barjac..... Als onze sportieve vrienden weer vertrokken zijn naar St André, hoor ik alweer iemand bij de voordeur. Er staat een zonderlinge oude man, met zijn grijze haar in een staart bijeengebonden. Ik begroet hem vriendelijk en hij stelt zich voor als de vroegere bewoner en bouwer van het huis. Hij ziet er inderdaad uit als een architect. Hij komt gewoon een kijkje nemen en is benieuwd naar de nieuwe bewoners van zij huzarenstukje. Hij gaat voldaan weer naar huis om zijn vrouw te vertellen dat het huis in goede handen is. We komen ook te weten waar nu die verdomde septische put zit. Eindelijk weer een vraagstuk opgelost. We eindigen de avond in een overvolle cinema in Barjac, waar ze "Nos enfants nous accuseront" spelen. Een heel belangrijk document in de strijd tegen kanker. Ik breng hierover morgen verslag uit. Morgen gaan we trouwens een lange wandeling maken in de gorges de l' Ardèche, samen met Peter en Anna, Nick en Laura en Lynn en Thomas. Ook de honden mogen mee!!
We vertrekken al vroeg richting Nimes. Vanmiddag komen Lynn (Danny's dochter) en haar vriend Thomas aan met het vliegtuig. We willen de trip combineren met enkele boodschappen onderweg. We hebben dringend een onderdeel nodig voor de bosmaaier. ( Bibi heeft het kastje, waar de draad om te maaien opzit, afgevoerd naar het containerpark. De draad was op en weet ik veel dat je dan alleen de draad kunt vervangen???? Enfin, het is gebeurd en ik wil er alles aan doen om mijn fout recht te zetten. We weten dat er op de weg tussen Bagnols en Nimes een speciaalzaak zit, waar ze Husquvarna (uit Zweden......) verdelen. Al van ver zien we het bord "Cévennes motoculture". Knap gevonden! Spijtig genoeg "fermé le lundi!" Hoe kan het ook anders? Als het al geen middaguur is, dan is het maandag. We zullen nog eens een poging doen bij een andere taxirit naar de luchthaven..... Voor de lezers van Knack heb ik ook nog goed nieuws. De Knackcrack is een leuk puzzelboek voor de vakantie. Ik had Lynn gevraagd hem mee te brengen en ben meteen in de prijspuzzel gevlogen. Amper een uurtje later hadden we de oplossing (met de gemeenschappelijke hersens van ons gevieren, een fluitje van een cent!) . De schiftingsvraag blijft natuurlijk een gok maar we dromen al van de hoofdprijs..... Vanavond is er avondmarkt in Barjac en daar willen we even naartoe. Oeps geen markt vandaag. Wel een uniek tafereel op het marktplein. Vanuit alle hoeken stromen camionettes en aanhangwagens toe om zich een plekje toe te eigenen op het marktplein. Het betreft handelaars voor de 75 ste grote antiek en brocantebeurs van Barjac. Ik krijg meteen een déja vu gevoel. Toen we nog op de Turnhoutse grote markt woonden, zagen we met de jaarlijkse kermis exact hetzelfde gebeuren. De foorkramers stonden in lange rijen te wachten tot de burgemeester een signaal (zware claxon) gaf en dan nestelden ze zich als mieren op een hoop. Hier idem dito. Het hele dorp is in de ban van de beurs en over een paar dagen staan de bezoekers geparkeerd langs alle wegen en op alle velden en pleinen. Pure horror! Wanneer we, op terugweg naar de auto, langs het kasteel komen, zien we de wekelijkse bridgeclub aan het werk. We schrijven bomma en bompa en Hans en Toine al in voor september. Het ziet er een heel leuk groepje uit en ze vragen of wij ook niet komen meedoen op woensdag? Ze willen het ons graag leren maar wij hebben kampioenen aan huis en zullen het daar wel aan vragen......toch bedankt et au revoir!
