Morgen verlaat ik dit oord, en vandaag wil ik nog wat genieten van de omgeving. De kolonel had me gisteren een route voorgesteld die ik ABSOLUUT moest afrijden, maar wars als ik ben van bevelen en tuk ben op eigenzinnige ideeën werk ik een alternatief uit: in plaats van een hele dag auto rijden om de grote afdamming op de Guadania te omvatten kies ik voor een kleinere barrage in de buurt, niet half zo ver en zeker even mooi,de barragem de Alvito. Afdammingen zijn hier bij de vleet, geen dorp of stad of ze hebben een eigen waterplas om de hele zomer door te kunnen bevloeien. En hier in de Alentejo hebben ze drie lange wintermaanden bijna dag en nacht regen, in de zomer is het bangelijk heet.. ik start in mijn vaste stek Viana, en volg de weg naar Portel, maar op de kaart zie ik een klein dorp Oriola,verder moet ik al niet zijn. Het is zondag, de ervaring heeft me al geleerd dat de meeste barretjes gesloten zijn, maar in dit verlaten gat vind ik er toch een open, met wifi en al, een luxe voor de zondagsgroeten.. een binnenweggetje leidt me dicht langs het stuwmeer, de natuur is prachtig. Tegen de middag vind ik Santana, een goddelijke naam als ik aan de muziek uit mijn jeugdjaren denk maar het heeft er niets mee te maken . In het enige café-restaurant wil ik een kleinigheid eten, drinken ook, de keus is beperkt : een lap geroosterd spek of kip van dezelfde rooster, ik kies het eerste, kip is er altijd en overal, en echte honger heb ik niet. Terwijl ik nageniet op het terras krijgt een oude man de stuipen in zijn auto vlak voor de herberg. Het lijkt ernstig, ik wacht even om te zien hoe vlug de bombeiros hier zijn: nipt een kwartier, dat valt me reuze mee voor dit verloren gelegde gat. De man is ondertussen wat aan de beterhand maar wordt toch meegenomen met de ambulance. Via Vidiguera,Vila Alva en Alvito maak ik mijn cirkel rond. Een mooie ,niet te overladen uitstap die ik afsluit met een perfecte chocolademousse in mijn stamcafé,kwestie van te kunnen berichten. Het is prettig warm, niet te heet, net geen dertig graden. Ik trek naar mijn thuis, ideaal om nog even in het zwembad te ploeteren. Morgen zak ik weer stilletjes af naar het zuiden, nog drie dagen te gaan.
Inderdaad weekend toeristen in de herberg. De eerste aan het ontbijt verschijnen een koppel met een rotverwend dochtertje, een over het paard getild schreeuwlelijkdat heel goed weet hoe de ouders te manipuleren. Het gekrijs en gedoe verstilt maar als een ander koppel met twee adoptiekindjes( de eerste blank, de andere zwart,aldus..) binnenkomt. Gisteren was het weer wat zwakker, alhoewel toch warm, op de middag 32°, vandaag ziet het er naar uit dat het zeer zonnig wordt. Ik meld de kolonel dat ik nog 2 nachten blijf, hij wil me ineens doen toeren, maar daar heb ik geen zin in. iets verderop staat een immens melkveebedrijf. Ik rij binnen op goed geluk, de gerant noch zijn vrouw spreken iets anders dan Portugees, dus wordt de dochter van 12 maar uit bed gehaald, zij kan tolken want spreekt Engels. Ook haar kleine broer, ik schat een jaar of tien vraagt me in perfect Engels waarom ik geen Portugees spreek. Zo doe ik met moeder, dochter en twee zoontjes de toer van het bedrijf, het is impressionant. Achthonderd koeien worden hier drie maal daags gemolken in een carrousel. Ze blijven uiteraard binnen, in een viertal stallen, meest met ligboxen met zand en schrapers,éen stal nog met roosters. Uitstekende huisvesting ook voor jongvee, de kalveren drinken aan een automaat met beperking via een halsband. De stierkalveren worden verkocht,een twintigtal zit klaar voor verkoop. Alleen de droge koeien en de vaarzen staan buiten ,onbeschut. op het einde van de rondleiding ontmoet ik de bedrijfsleidster, een in de ogen van de Portugezen een reuzin van een vrouw, een Nederlandse die hier vijftien jaar geleden gearriveerd is,zonder franjes , ze loopt rond in blauwe overal maar heeft nauwelijks tijd om iets of wat uit te leggen. Puik bedrijf, voor een deel gesubsidieerd door de gemeente en de regio. Veel verder dan mijn wifi station geraak ik niet meer, het is ondertussen bloedwarm, ik eet wat,meer dan ik zin in heb en eigenlijk wil ik gewoon wat rond het zwembad zitten en lezen,dus rij ik naar huis waar ik eerst een uil vang. de dag verloopt rustig, ik doe niks dan mijn zin en moet noodgedwongen weer op pad door de grote dorst, hier is niks te verkrijgen,spijtig,spijtig!
Het verblijf hier brengt me een stukje terug naar mijn kindertijd,vooral door het gekwetter van hordes mussen. Het koelt hier op de buiten meer af dan in de stad,en voor het eerst trek ik s nachts een deken over me! Verder is het doodstil, je hoort zelfs de muizen lopen, in ieder geval is er een vaag geritsel. Tegen de morgen worden de zangvogels opgevolgd door een luidruchtig gekwetter van duizend mussen. Ik slaap zalig weer in.
Het ontbijt wordt geserveerd in een majestueuze zaal, vol met jachttrofeeen ,een prachtige zaal om te feesten. Als ik nog eens zou trouwen doe ik het hier.
Het leven op den buiten heeft éen groot ongemak,er is geen internet of wifi. Ik hou me sterk en doe maar of het me niks uitmaakt, ga zonnebadend wat lezen,maar tegen elven wil ik toch mijn berichten en vooral mijn krant. Ik rij de verkeerde kant op, in het ene dorp is geen internet, ik moet terug naar Viana,een kleine 20 km verschil. De eigenaar van het domein,- ik giste op een militair, en dat blijkt te kloppen- heeft de dorpshoofden uit 5 dorpen uitgenodigd voor een bbq, hij vraagt me om er ook bij te komen, kwestie van zijn prestige vermoed ik. Ik zeg niet nee, in het passeren van het ene dorp naar het andere zie ik dat zijn gasten al gearriveerd zijn.
Het bejaardenparlement is verhuisd naar de banken aan de andere kant van de straat, ze draaien met de zon mee,of beter ze volgen de schaduw.
De ouderen hebben allemaal een grijze stoffen broek en een pet, de jongeren(!) zitten apart en dragen jeans, geen petten, durven ook al eens een pint bestellen.
Ik had mijn auto onder de boom gezet waar boven een nest cigognas woont, ik vind hem helemaal bescheten terug, ook binnen want ik had mijn ramen opengezet voor de koelte..Eerst opkuisen is de boodschap. Nog even terug naar Viana om te mailen,maar geen zin meer om te schrijven, ik laat de foto's spreken.
Hoewel nog altijd onderbroken slaap ik langer: pas na achten tuimel ik uit bed. het ontbijt sla ik over, een slappe toast lust ik niet, ik eet maar banaan. vandaag wil ik rustig weer naar Portugal,wat toeren tot na de middag en dan gauw logement zoeken en ter plekke blijven. Helaas tussen wens en werkelijkheid komen nogal wat ... dingen, zal ik maar zeggen. mijn eerste doel is Cheles aan de guadiana. Het begint prachtig, een 20 km landweg naar Higuera de Vargos,met niets dan kudden koeien onderweg, met grote bellen en al.veelal mooie kuddes limousin. Dan verder via Alconchel naar Cheles. Ik heb er goeie zin in, er wordt daar een veer aangekondigd, overal staan wegwijzers. Het veer ligt 4 km uit het dorp, en blijkt verdronken... Cheles is een mooi rustig dorp,waar ik zo tegen de middag welgeteld 1 kroeg open vind. Is dit nog Spanje?? er zit niets anders op dan via Olivensa,waar een fiesta is zodat de lokale lavanderia automatica uitzonderlijk gesloten is.. In Elvas moet er wel een zijn, de bedienden van een warenhuis sturen me met zekerheid naar een benzinestation,maar het blijkt alleen maar droogkuis. het is nog vroeg in de dag, ik geef de moed niet op, toer binnendoor via Redondo naar Evora, toch wel een groot centrum. Nabij Redondo probeer ik een wegwijzer naar een turismo rural,maar na enkele kilometers geef ik de moed op, wegwijzers verder ontbreken en ik zie alleen maar dikke villa's met hekken en honden. Evora is een grote stad.ik ben moe van het vele rijden in de felle zon, en de hotels zijn stinkend duur.en meer, een stad ligt me niet. Op goed geluk prik ik Viana de Alentejo op de kaart. volharding wordt dit keer beloond: ik loop zo maar op een magnifiek turismo rural domein, verzorgd, zwembadje, Engelssprekende uitbater,hij verlost me lachend van mijn wasgoed, morgenvroeg bij het ontbijt krijg ik het terug. Nadeel:geen internet,maar moe als ik ben neem ik dat er lachend bij. Ik vind gelukkig nog internet in het café waar ik ga eten..
