Inderdaad weekend toeristen in de herberg. De eerste aan het ontbijt verschijnen een koppel met een rotverwend dochtertje, een over het paard getild schreeuwlelijkdat heel goed weet hoe de ouders te manipuleren. Het gekrijs en gedoe verstilt maar als een ander koppel met twee adoptiekindjes( de eerste blank, de andere zwart,aldus..) binnenkomt. Gisteren was het weer wat zwakker, alhoewel toch warm, op de middag 32°, vandaag ziet het er naar uit dat het zeer zonnig wordt. Ik meld de kolonel dat ik nog 2 nachten blijf, hij wil me ineens doen toeren, maar daar heb ik geen zin in. iets verderop staat een immens melkveebedrijf. Ik rij binnen op goed geluk, de gerant noch zijn vrouw spreken iets anders dan Portugees, dus wordt de dochter van 12 maar uit bed gehaald, zij kan tolken want spreekt Engels. Ook haar kleine broer, ik schat een jaar of tien vraagt me in perfect Engels waarom ik geen Portugees spreek. Zo doe ik met moeder, dochter en twee zoontjes de toer van het bedrijf, het is impressionant. Achthonderd koeien worden hier drie maal daags gemolken in een carrousel. Ze blijven uiteraard binnen, in een viertal stallen, meest met ligboxen met zand en schrapers,éen stal nog met roosters. Uitstekende huisvesting ook voor jongvee, de kalveren drinken aan een automaat met beperking via een halsband. De stierkalveren worden verkocht,een twintigtal zit klaar voor verkoop. Alleen de droge koeien en de vaarzen staan buiten ,onbeschut. op het einde van de rondleiding ontmoet ik de bedrijfsleidster, een in de ogen van de Portugezen een reuzin van een vrouw, een Nederlandse die hier vijftien jaar geleden gearriveerd is,zonder franjes , ze loopt rond in blauwe overal maar heeft nauwelijks tijd om iets of wat uit te leggen. Puik bedrijf, voor een deel gesubsidieerd door de gemeente en de regio. Veel verder dan mijn wifi station geraak ik niet meer, het is ondertussen bloedwarm, ik eet wat,meer dan ik zin in heb en eigenlijk wil ik gewoon wat rond het zwembad zitten en lezen,dus rij ik naar huis waar ik eerst een uil vang. de dag verloopt rustig, ik doe niks dan mijn zin en moet noodgedwongen weer op pad door de grote dorst, hier is niks te verkrijgen,spijtig,spijtig!
