Mijn vrees voor deze nacht was ongegrond. De fuifnummers of feestbeesten zijn in alle stilte thuis gekomen, nog geen gestommel was te horen.
In mijn vroegste opstaan moet ik even mijn gedachten kunnen verzetten. Ik Google wat op zoek naar een plek-voor-één -nacht, en reserveer in Sète,stad die me om onduidelijke redenen niet bekoort maar goed scoort als jeugdherberg. Misschien een opportuniteit om van een vooroordeel af te geraken? Eens de boeking bevestigd ga ik nog een paar uur pitten.
Zeven uur is het als ik kakelfris uit mijn bed wip. Verse koffie! Dan naar de bakker op de markt, de Kramers zijn volop bezig hun marchandeer uit te zetten. Ik ontbijt heerlijk in alle eenzaamheid. Ga dan mijn inkopen doen, wat kersen hier, een stuk worst daar, mooie perziken en een m.eloen met een barstje in: een kweker waar ik ooit kampeerde leerde me dart deze de beste zijn, ze barsten open van de suiker,maar zijn niet commercialiseerbaar wegens niet gaaf. Die bewaar ik voor vanavond.
Ik nestel me op het terras de la paix en bestel een koffie, te vroeg voor wat anders. Claudine komt me gedag zeggen, ze parkeert haar man bij me terwijl ze boodschappen doet. We converseren in Engels en Frans, het gaat heel bizar maar toch heel vloeiend. Time pour un choppe! Het terras wordt druk, Engelsen en duitsers, de allochtonen houden zich dichter bij de bar. Zij gaan naar Bouzigues, aan de lac de thau, zij om crustaceeën te eten, hij is allergisch aan zeevruchten, ik vertel hem dat ik van mijnallergie ben afgeraakt door antihistaminica te slikken, ik denk dat hij het gaat proberen. Morgen ga ik naar le lac, ik hoop ook op oesters voor mijn Fin de vacances..
Het wordt heet vandaag, ik maak een voetwandeling door het dorp, het is toch heel simpel charmant zonder opgesmukt te zijn, een soort natuurlijke schoonheid. Raar: buiten de twee bars op het marktplein en een handvol restaurants waar je niet verondersteld wordt alleen te aperitieven is hier weinig gelegenheid tot.
Dan maar naar mijn kasteel, ik drink maar op mijn eentje, terwijl ik dit bewrocht.
Op mijn binnenplaats organiseert een soort schoolcommité een bbqtje, ik riek het vlees aanbranden door mijn open venster. Gelukkig heb ik kip met ratatouille van de markt..
Met de hitte, het aperitief, het eten en de wijn voelik me wat loom en ga ter siësta. Na een uurtje word ik wakker van het feest dat volop aan de gang is . Het is een doorlopend optreden van een jongerengroep,die veel met bewegen en dansen bezig is. De jongsten komen eerst aan de beurt, evenwichtsoefeningen op de balk en zo, met de leeftijd klimt de moeilijkheidsgraad, de bakvissen doen een soort rock optreden, ik verlaat de boel als de pubers met een paar buikdansnummers aankomen, dit is teveel voor deze korneel. Ik drum me met mijn fiets door het publiek en ga nog eens fietsen richting ouvellan. Het is na vijven en bloedheet in de open vlakte. Gelukkig is er een kroeg open in het dorp,wijndorp zonder pretentie meer te zijn. Vandaar zak ik af naar le canal langswaar ik mijn afscheidstoernee rij. Afscheid nemen is altijd een beetje sterven,al weet ik dat ik hier gauw terug kom.
Het feest is nog niet uit als ik thuis kom,maar het meeste vuur is weg. Nog eten en inpakken, morgen weg wezen..
Bij het thuiskomen zie ik nog een kopel die net arriveert, koppel uit Bordeaux, de man drinkt álles wat nat is, zo'n dorst heeft hij. Zij, bordelaise, draagt een soort panty boven haar fietsbroek, is dat bescherming contre les moustiques of zo? Ik heb het nog niet kunnen/durven vragen. Misschien zie ik ze morgen terug bij het ontbijt, zij is knap en hij heeft een oogje op mijn fiets of is zot van mijn koga. Ik kén zijn fietsenboer in Bordeaux, was er al. Manãna,manãna.
Morgen pakken. Het wordt een routine.less is more, maar ik hou toch liever alles bij wat ik heb meegenomen. Tot nu toe is het verlies beperkt tot een zonnebril en twee stukken zeep,daar kan ik mee leven.buiten op pijn binnenkomer zitten ze nog wat te lullen. Ach, ik val toch zo in slaap..
P.s.: ik kreeg verschillende meldingen dat mijn doorgestuurde foto's op hun kop staan. Zelf heb ik ze gepost via skyfire, waar ik ze recht kan bekijken, en ook op de safari-server kan ik ze bekijken zonder problemen. Wel krijg ik veel be'langstellenden op mijn blog die inschrijven op mijn mailinglijst via @ aol.co.uk. Ik weet niet of het een met het ander te maken heeft?...
Meer en meer Neem ik mijn vast patroon weer op: vroeg opstaan en de krant in grote lijnen lezen, dan nog even een dutje doen om uitgeslapen aan een nieuwe dag te beginnen. Twee dames uit de buurt van Toulouse die le canal tevoet afhaspelen zouden vroeg opstaan, maar andermaal ben ik de eerste in de keuken/living, nog niemand gehoord of gezien. Als ik terugkom van de warme bakker zitten ze hun ontbijtkoekjes te knabbelen, ze gaan vandaag verder met de bus wegens trop fatigué.
Zelf ben ik ook van plan om het kalm aan te doen vandaag, heb last van mijn kuitspier rechts. Al is de dag nog jong en kan ik nog van gedacht veranderen. Stil zitten is niets voor mij en wandelen ook niet ,temeer ik geen wandelschoenen bij heb, alleen mijn fietssandalen, en die gaan wel maar lopen toch niet echt lekker.
Het enige wat me hier op de gîte ontbreekt is een terras buiten, een tafeltje buiten en een paar stoelen, een parasol, meer moet dat niet zijn. Nu ben ik verplicht me naar een kroeg te begeven wil ik even buiten op mijn gemak zitten. Voordeel is natuurlijk dat je dan aanspraak hebt. Maar nu is het sowieso te vroeg, het is half tien en koffie heb ik hier al zat gehad, voor anders is het nog te vroeg.
Het is avond en ik kijk terug op een gevulde dag, al ben ik niet buiten het dorp geweest. Vanmiddag heb ik zelf gekookt. In de intermarché zag ik mosselen "moules de la corde" die er heel mooi uitzagen. Dus twee kilo gekocht, en dan bij de charmante groenteboerin die hier in de markthal staat op zaterdag en zondag wat sjalotten en verse look gekocht -selder was er niet- en op goed geluk beginnen koken. Ik had weinig vertrouwen in het fornuis, maar het werkte wel. Superlekker! En goedkoop: ik betaalde 3.5 voor heel mijn portie, mooie grote goedgevulde mosselen,net "seignant" gekookt,zo eet ik ze het liefst.
Na zo'n maaltijd kan mijn dag niet meer stuk. Ik ga even uitpuffen want het is hier vandaag wel heet. Tegen drieën moet ik wakker zijn, hier in de stad is een soort wandelend muziekfestival en dat begint dan aan de capitainerie. Ik ben daar maar het ontgoochelt. Alle klassen van de muziekacademie komen aan bod maar zijn erg amateuristisch.
Ze wandelen de stad door en houden her en der concert. Tenslotte belanden ze op de binnenkomer van mijn kasteel. Ik doe een dutje onder hun begeleiding. Tegen zessen trek ik weer op pad, mijn wijnvoorraad dient aangevuld. Op het marktplein gaat het feest verder, nu met een fanfare die wél kwaliteit levert, of anders hou ik gewoon van fanfare. Innestel me op een terras en heb algauw aanspraak van een groepje Oostenrijkers, daarna van alsaciens. Allemaal bootmensen. Wel gezellig. Terug in mijn kasteel word ik in de hoek gedrumd door een hele familie die zich hier komt opmaken voor een bal costumé. Mooi gedaan, maar toch belachelijk. Ik zie een Zorro, Michael Jackson,en nog twee zo'n showfiguren,Julius Caesar,de vrouwen van marylin Monroe tot assepoester of Spaanse landsvrouw, de rest ben ik al kwijt. Ik eet ondertussen op mijn dooie gemak, dit is míjn plek! Groot contrast: buiten is ondertussen een acapella koor aan het optreden - de optredens worden met het uur beter- ,binnen is het de showband. Ik ben blij als ze vertrekken, de showband bedoel ik. Brave mensen, daar niet van, maar niet mijn stijl.
Al bij al een vredige dag, de spierpijnen van vanmorgen zijn dank zij de rust weggeëbd. Hopelijk blijft het morgen ook zo. Met Laurence heb ik afgesproken dat ik blijf tot maandag: dinsdagnamiddag pas heb ik mijn trein in montpellier,tijd zat om daar te geraken ,ik zou het liefst in twee dagen daarnaartoe rijden,maar heb nog geen (goedkoop) logies gevonden voor onderweg. Ik zie wel, manãna,manãna.
Hier in capestang heb ik de rustigste kamer van mijn hele reis. Halfzes word ik wakker ,het isnog donker en stil. Mijn krant houdt me op de hoogte van al het nieuws dat ik belangrijk vind, mijn eerste lezing is wat diagonaal, genoeg om nog even te kunnen dutten. Half acht ben ik klaar wakker. Het is licht ondertussen, maar bewolkt. Toch is volgens mijn weerbericht hier zon verwacht. Koffie zetten, naar de bakker slenteren, een uitgestelde brief op de post doen. Ik loop even binnen in de krantentaal maar vind geen Nederlandse ,laat staan Vlaamse krant. Kwestie van mijn duiding niet te eenzijdig laten gebeuren..
Het verse brood smaakt verrukkelijk, de croissant die ik heb meegenomen is er eigenlijk teveel aan. Geen mails binnen gekomen, niemand stand n'y op Skype.
Ik douche op mijn gemak, ik ben hier alleen en loop dus ongedeerd in mijn blote door het paleis. Wacht tot de zon doorbreekt om het droge meer in te trekken. Verschillende weggetjes vertrekken vanuit capestang richting l'etang maar ze lopen allemaal binnen de kilometer dood,geflankeerd door kleine percelen die hoofdzakelijkgebruikt worden om te tuinieren, anderen als open berging voor (ex?)loonwerkersmateriaal of verzamelplaats voor oud ijzer. Ontmoedigend.
Ik draai maar weer richting le viala, weg geflankeerd door wijngaarden. Een paar honderd meter van de weg staat een grote bouwvallig midden in de wijngaard,ik ga op ontdekkingstocht. Eigenlijk staan alleen de muren er nog, maar ik zie mogelijkheden om hier een echte fermette van te maken,ben op slag eeno beetje verliefd op deze plek. Dromen mag toch?..
Zo rustig hier. En de stad ligt op een boogscheut, er loopt electriciteit langs..
Ik keer terug langs gekende wegen,en ga dan eten op mijn vertrouwde stek. Vandaar rij ik ineens door naar Montels, een vlakbij gelegen klein dorp van waar ik l'etang ontdekt heb. Twee uur fietsen later sta ik aan de andere kant weer op een grote weg. Het is mooi, héél rustig,maar het wow!gevoel van de eerste keer heb ik niet meer.tegen vijven ben ik terug opinie stek, doe nog een late siësta want ik ben "de kuit af", het is hier al bij al niet zo vlak als ik me voorstel òf ik ben verder versleten of in mindere conditie dan ik me voorhoud..
Ik doe mijn boodschappen, en rij langs de capitainerie waar wekelijks een wijnproeverij is. Ben daar alleen met een koppel, de vrouw Mechelse, zuurpruim en betweter zodat ik na één proef het hazenpad kies. De wijn was nochtans goed en de wijnboer (en zijn dochter? Beeld van een vrouw!) heel charmant.maar dat wijf? Grrr!
thuis eet ik op mijn gemak alleen, ik heb weer van die onweerstaanbare bulots,een stukje brie en rillettes, én een verse fles rood van de pomp van de coöperative,alles om ter lekkerst.
Als ik klaar ben met eten komt het koppel wandelaarsters binnen, ze zijn kapot naar eigen zeggen, te moe om te eten, dus blijf ik maar even keuvelen en laat ze.
Hier beneden is er dansles, ik hoop dat het niet al te lang gaat duren.
De avond valt, de laatste zwaluwen scheren door de lucht, nog een uurtje en dan komen de fladdermuizen. Het is nog te vroeg om naar bed te gaan, dus even een terrasje doen. Een vrouw herkent me van twee jaar terug, ik liep hier. Toen plompverloren langs de straatjes te dwalen , tot ik bij een huis kwam met open Deur,live muziek boven op het dakterras en een plakkaat: entree sans frapper. Ik kwam toen terecht in een cremaillere van het huis, zij was de gastvrouw op wie ik dan een blijkbaar onuitwisbare indruk heb nagelaten. Vernieuwde broederschap. Zij heet claudine en is Française qui devient du nord, hij is Engelsman van Sheffield . Het voetbal Engeland vs. Zweden loopt ten eind, ik wacht niet op de uitslag en ga naar bed.
Bonne nuit à tous!
