Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vandaag ging ik wandelen in de Zwalmstreek, Zwalm die schone verzekerd met prachtige natuur en mooie vergezichten. Ditmaal organiseerde de Scheldestappers uit Zingem hun wisselbekertocht in Munkzwalm. Het beloofde een mooie zomerse dag te zijn. Vanuit de sporthal vertrekken de 6 en 36km(1x) onmiddellijk richting Zwalm, en oversteken de Zwalmbeek terwijl de overige afstanden deze beek volgen.
Na de eerste splitsing met de 6 en 36km stappers volgen de andere afstanden een tijdje de Zwalmbeek.
Via de gezellige paadjes wandelen we verder richting Beerlegem.
Hier komen we voorbij de gekende Ijzerkotmolen en stappen richting Soldatenkapel om doorheen prachtige wegels St Maria latem te bereiken., de grotere afstanden wandelen via een ommetje door de gehuchten Beekmeers en het fraaie Hemelrijkbos naar de rustpost in Beerlegem.
Geniet mee van de prachtige natuur en vergezichten
Hier de twee spitsbroeders van de Scheldestappers, Jean Paul en cowboy Stoffel een deeltje Hemelrijkbos
mooie zichten Hier aangekomen in Beerlegem na 6,5km. Nadien stappen de 21,30 en 36km stappers doorheen een prachtig stuk natuur, richting Dikkelvenne, door het idyllische Dikkele. Via de gehuchten Vrekkem en Klikhoute en langs de vroegere "Zavelputten" komen we aan de rustpost in Dikkelvenne. terug genieten van de mooie natuur
Ook dit moeten we trotseren een en al prachtig en dan nog eens het mooie weer erbij.
Kerk van Dikkelvenne Hier aangekomen in de rustpost, wij hebben al zo'n 14,5km op onze teller. De grootste afstanden maken hier een mooie lus van 7,5km alvorens we hier terug zijn. We wandelen hier door de gehuchten Rooigem, de Halsberg en de gekende Rotse, vooraleer we voor de 2°maal in Dikkelvenne aankomen. Gelukkig van mijn 2 kompanen, die hier de streek goed kennen kreeg ik die informatie over die gehuchten.
Ook hier was het heel gevarieerd qua parcours.
Na onze laatste stop was het nog zo'n 8,1km naar de aankomst en wandelden via het gehucht Hermelgem en een mooi stukje Nederzwalm naar het einde.
Ook hier was het aangenaam wandelen en kregen we veel afwisseling
Hieer onze Willy, hij had er zin in
Ondertussen was Doortje de laatste 8km bij ons gekomen. nog een kleine km en deze hele mooie tocht zit erop.
Hier onze gekende dames Christiane en tante Netje.Er waren meer dan 2700 deelnemers afgekomen om deze tocht te beleven.
Start vanuit de wijkschool " 't Paradijs". Alle afstanden vertrekken richting grenspost, op de brug die de wandelaars moeten overgaan kan men een blik werpen op zowel Belgisch als Frans grondgebied en op de vroegere grensovergang. De kleinst'e afstanden gaan direct via de grenspostwegel Frankrijk binnen. Na een ommetje komen ze terug Belgenland binnen en begeven zich richting startzaal waar hun rustpost is.
De grotere afstanden wandelen nu wat verder Frankrijk in.Via smokkelpaadjes en verkeersluwe wegen komen we aan in onze rustpost in Halluin.Na iets te hebben gedronken maken de lange afstandswandelaars een hele mooie lus om zo voor de 2°maal aan te komen in de centrale rustpost in Halluin.
de startzaal, de plaatselijke school als uitvalbasis
we kregen regelmatig smokkelpaadjes onder de voeten geschoven
zicht op Halluin De laatste Belgische veldwegel alvorens we op Frans grondgebied waren.
Mooie zichten onder een stralende hemel.
een overblijfsel van de Oorlog
Hier 1 van de 2 kerken van Halluin
Hier waren we aangekomen op onze rustpost Hier met clubgenoten. de centrale rustpost Home Les Papillon Blancs (witte vlinders) Daarna kregen we een mooie lus, hier door een van de parken in Halluin
Heel rustig om er door te wandelen.
We kregen een opeenvolging van wegels en verkeersluwe wegen
Ook hier een prachtig natuurstukje
Een mooie molen
Terug aangekomen op de rustpost. Na iets te hebben gedronken was het tijd om terug naar onze startzaal te wandelen. Nog een 8tal km te gaan met wederom heel veel afwisseling.
Hier wat typische Franse kasseiwegen, Paris-Roubaix waardig.
Hier doorkruisen we Neuville en ferrain
Onderweg maken we ook nog kennis met enkele oorlogbunkers die hier de tand der tijd hebben doorstaan. Nu zijn we vlak bij de Belgische grens en nog een dikke km te wandelen en deze mooie tocht loopt ten einde. proficiat aan de parkoermaker van deze tocht.
Vandaag ging ik nog eens naar een Euraudax wandeling en reed naar Westouter. Ik deed mee aan de 2°lus (25km). De start was vanuit De Wielewaal op de Rodeberg. Een pittig parcours die ging richting de Kemmelberg, maakten daar een hele mooie lus met wat pittige klimmetjes en van daar ging het dan naar Dranouter en stapten dan via Frans grondgebied naar de Zwarteberg om dan uiteindelijk terug aan te komen op de Rodeberg. We hadden geluk met het weer, enkel een bui toen we een caférust hadden, daarna nog veel dreiging en harde wind maar het bleef droog. Geniet mee van de mooie natuur.
Startzaal Wielewaal
Altijd een belevenis als men hier komt wandelen de zon was nog altijd van de partij
mooie vergezichten De bewolking neemt toe hier onze wagenrust op de Kemmelberg
Op weg naar Dranouter via een mooie lus over de Kemmelberg
terug mooie zichten
stadhuis van Heuvelland
de bewolking neemt de bovenhand, maar nog altijd geen regen hier terug over de Kemmelberg
hele mooie zichten tijdens deze lus
Dranouter ligt voor ons zicht vanuit Dranouter op de Rodeberg
tijdens onze rust in Dranouter hebben we een regenbui gehad en nu kwam de wind opsteken. het duo Quick en Flupke alsmaar meer wind
heel mooi gedaan in de verte is het aan het regenen
de laatste km te gaan
nog een afdaling enkele vlonders nog nemen
en we zien al de zetellift van de Rodeberg en komen terug aan onze startzaal
nog een laatste foto nemen vanop de parking van de Wielewaal.
Vandaag gingen we met onze wandelclub naar Lier. Eenmaal aangekomen in de ruime startzaal vervulden we onze plichten en begonnen aan de wandeling. Wij kozen voor de 20km. We wandelen samen met de 10km wandelaars tot aan de 1° rustpost via de verkaveling van de Bogerse Velden richting Hoog Tongel in Emblem.
Via de verkavelingen van de Bogerse Velden richting Emblem
Aangekomen op onze centrale rustpost. Hier maakten wij een mooie lus
Nu op weg naar Kessel. Hier enkele clubleden
Hier gaan we de Kesselse heide in.
De Kesselse heide is een provinciaal domein van 43ha groot, met een kleurrijke afwisseling van struikheide, naald- en loofbomen, zandvlakten en poelen. Schapen lopen er vrij rond. Er groeit het pijpenstrootje(ook bunt genoemd), de gagel en de zonnedauw. Geniet even mee van dit prachtig stukje natuur.
heel rustig om er door te wandelen.
heel veel kleur variatie in het landschap.
Terug aangekomen aan onze rustpost. Na iets te hebben gedronken gingen we terug verder, opnieuw naar een natuurreservaat Zomerklokje en Steenbeemden. Steenbeemden: een droge rivierduin die overgaat in een natte vallei met vloeibeemden , rietland en broekbossen. Hier groeit het zeldzame zomerklokje, een vaste plant uit de narcisfamilie.)
De tocht gaat dan verder richting Kloosterheide en de Lisperpoort terug naar de startzaal Eenmaal terug aan de startzaal hebben we nog de stadswandeling erbij genomen.
Hier enkele foto's van de stadswandeling. Mooi park Hier in het begijnhof.
Na deze wandeling was het tijd om afscheid te nemen van de stad Lier en reden terug met de bus richting Marke.
Vandaag ging ik wandelen naar St Goriks-Oudenhove, een deelgemeente van Zottegem.Het is daar altijd heel goed om te stappen, daar ze een prachtig natuur hebben en ze gebruiken alles om de wandelaar te verwennen. Start vanuit het ontmoetingscentrum via mooie land en veldwegels naar Strijpen. Daar maken de grotere afstanden een mooie lus en keren terug naar Strijpen. Nadien wandelen ze dan terug via rustige wandelwegen en de Steenbergse bossen naar St Goriks. Geniet even van de mooie zichten.
Vandaag ging ik wandelen net over de taalgrens. De wandelclub van Moeskroen organiseerde er een wandeling in Herinnes. Daar aangekomen was er al tamelijk veel volk op de been. Het beloofde een mooie dag te worden. Men kon er kiezen uit een 5tal afstanden en koos voor de 25km.
Het te volgen parcours Kerk van Herinnes Het eerste gedeelte ging richting Spiere via mooie stap en velwegels en ook een stuk langs de Schelde.
Hier langs de suikerfabriek te Warcoing
De zon probeerde zich een weg te banen door de wolken.
Heel veel afwisseling
aangekomen op onze rustpost in Spiere. Na de rust stapten we richting Dottenijs waar onze volgende controle was.
we kregen enkele mooie zichten
Het was een rustige wandeling doorheen Waals en Vlaams gebied. Hier aangekomen aan de zijkant van het rusthuis in Dottenijs. Vandaar ging het terug naar Spiere via mooie weggetjes.
Terug aangekomen in Spiere en nu nog een 5tal km te stappen alvorens men terug is aan de startzaal in Herinnes.
Hier zijn we weer aan de startzaal. Het was een mooie en rustige tocht.
Een tocht van de Scheldestappers is altijd goed meegenomen, ze staan dan ook garant voor vele paden en natuur. Deze maal was het anders, ze hebben hun parcours deels moezten wijzigen voor een mountainbike evenement. Ditmaal was er veel asfalt en beton. Onmiddellijk was er een splitsing na de start, de kleinste2 afstanden en de30km stapten langs het ontmoetingscentrum de "Mastbloem" een wegel in die ons leidde naar een nieuwe verkaveling. We volgden wandelroute 33 die ons de mooiste plaatsen van Kruishoutem toonde. We kregen enkele vergezichten. We steken de drukke Olsenesteenweg over en de kleinste afstand wandelt direct naar de rustpost, terwijl de grootste afstand nog een ommetje maakt alvorens ook daar aan te komen.
het parcours
Jammer een beetje mistig
De 30km stappers stappen nu naar het gehucht Kapellemolen, waar ze samen komen met de 15 en 21km en wandelen verder door het Galgenveld naar de rustpost in Lede. Daar maken de 21 en 30km wandelaars een mooie lus.
Na deze rust stappen ze dan naar het einde via een mooie landweg en de beruchte kasseien van de Huisepontweg. Voorbij de Schietsjampettersmolen volgen we de Molenstraat waar de baas van Hof van Cleve woont. Nog een klein stukje te wandelen en bereiken na 7,6km terug de startzaal.
Vandaag ging ik wandelen in Moen, deelgemeente van Groot Zwevegem. Deze tocht van georganiseerd door de 12uren van Lauwe is altijd de moeite waard om er te wandelen. Start vanuit zaal Den Tap, de wandelaar kon kiezen uit verschillende afstanden, Doortje en ikzelf deden de 25km. Het weer was in het begin wat grijsachtig, maar het ging beteren. De wandeling gaat door het land van Mortagne, waar je kan genieten van mooie wandelingen tussen en rond het kanaal Kortrijk-Bossuit en de Schelde aan de andere kant. Het ging het richting Heestert via hele mooie paden en rustige veldwegels. Na deze stapten we verder naar Zwevegem Knokke, terug via wegels en rustige wandelpaden. Daar deden de 2 grootste afstanden een mooie lus, om daarna via het Orveytbos terug naar Moen te wandelen.
Al vlug stappen we langs het kanaal via een mooi pad maar een beetje drassig.
Het gaat nu verder via rustige wandel- en kerkpaden naar onze 1° rustpost
Heel veel variatie tijdens onze tocht.
Hier via de rustige kerkwegels gaan we naar onze rustpost.
Het Orveytbos is een nieuw bos van 28ha dat op het einde van de jaren 80 werd aangelegd op een oud kleistort. Naast het bos vind je er ook hooilanden, struiken en poelen. Die laatste brengen heel wat leven in de brouwerij. Er komen daar veel soorten libellen. De struiken en halfopen ruimtes zijn dan weer een geliefde plek voor heel wat vogels.
In het noordoosten sluit het Orveytbos aan op het natuurreservaat de Vaarttaluds, beheerd door natuurpunt. Het Orveytbos is bodemkundig zeer diverzs. Het heeft nog bijzondere plekjes met kalkrijke klei in de bodem. Ook poelen zorgen voor bijzonder leven, zo wonen er de hazelworm, zeldzame kamsalamander en maar liefst 23 soorten libellen(bron Natuur en bos)
heel rustig om door dit stukje natuur te wandelen.
Nu nog even kennis maken met de plaatselijke brouwerij Picobrouwerij Alvinne vooraleer we terug de startzaal binnen wandelen.
Het was een pracht van een wandeling. Proficiat aan Marc voor het uittekenen van dit prachtig parcours.
Vandaag is het de slotdag van de 4 Daagse en we starten vanop de Grote Markt.Het weer ziet er een stuk aangenamer uit dan gisteren.
Het parcours Dany aan de ingang van de Menenpoort
een prachtig monument De Grote markt van Ieper is de 2° grootste markt van België na St Niklaas. Prachtige gebouwen, zoals de Lakenhallen, zijn Belfort, zijn gerechtsgebouw en het Nieuwerck om er maar enkele te noemen De wandelaars stromen toe. Vandaag geen 32km maar 16km, zal deze tocht op het gemak afwandelen en dan nog even mee in de het slotdefilé.
Doortje met de voorzitter(midden) en Dany.
We wandelen eventjes de stad door, en via de Groene long of het Eiland gaat het richting station, waar we vlug een splitsing krijgen. We volgen de Vijverbeek en komen verder aan de Belgian Battery Corner Cemetery voorbij. Na het Frezenbergkasteel voorbij , stappen we over een smal pad richting Dikkebusvijver waar wij afscheid nemen van de andere afstanden.
Hier een fotootje aan de vijver. Prachtig zicht op de vijver.
Na de vijver te hebben aangedaan wandelen we nu richting Voormezele
Na de door passage staten we nu terug richting Ieper via mooie en rustige wegen en paadjes
Die zal ik zeker niet afzeggen
Aangekomen op de Picanol site , vlug onze medaille ophalen en dan terug naar de markt gaan waar we een afspraak hebben aan de Menenpoort waar de defilé start.
Eventjes wat rusten vooraleer de defilé begint de groepen maken zich klaar.
Hier een groepsfoto van de leden die meewandelden in het defilé. Voor herhaling vatbaar.
Vandaag doen we Diksmuide aan. Onder een grijze hemel gaan we van start op de Grote Markt.
Het parcours enkele beelden in de vroege ochtend van de markt van Diksmuide
het volk komt langzaam toe
We vertrekken richting site van de Ijzertoren, die vernieuwd is.
Het begint lichtjes te regenen, over de Ijzertoren nemen we even de Frontzate, dwarsen de Kaaskerkestraat en wandelen naar het kerkhof.
Wat verder ligt het Stiltepad, recent project van de stad. Dit pad werd tijdens de WO door de soldaten de loopgraaf van de hoop genoemd, daar deze leidde naar kalmere oorden om even het oorlogsgeweld te ontvluchten. Dit gebied was een deel van de ondergelopen Ijzervlakte en was een aaneenrijging van loopgraven.
Eén van de bekende is de Dodengang die wij voorbijkomen. Deze is trouwens open voor de wandelaars die zich hiermee een echt beeld kunnen vormen van de leefsituatie van de soldaten tijdens de Grooten Oorlog. We volgen nu verder de Ijzer en gaan dan richting Oud Stuivekenskerke.
We komen aan de volledig vernieuwde site van het O.L.Vrouwhoekje, het torentje is een overblijfsel van de kerk behorende tot het kasteel Vicona.
Nadat de 8km ons definitief heeft verlaten wandelen we verder door de Vicona-kleiputten, een mooi stukje natuur, tot aan de Tervaetebrug
Het gaat nu in rechte lijn naar Keiem dat in feeststemming leeft. Hier is de ambiance optimaal ondanks de regen.
Na deze stop wandelen we over rustige wegen( nog altijd aan het regenen) naar het Praetbos Tijdens de oorlog logeerden hier meestal Duitse troepen, die hier een gedenkmuur kregen die ondertussen een beschermd monument is geworden.
Hier komen we wat verder aan het Duits militair kerkhof. Hier ligt ondere andere Peter Kollwitz begraven, net geen 18j geworden is en zoon van Kate Koolwitz. Zij maakte " Het treurende echtpaar". Hier liggen meer dan 25000 gesneuvelden.
Nog aan het regenen, nu gaan we richting Vladslo
hier gaan we op een mtb pad, gelukkig zonder tegenliggers wandelen we verder naar de markt van Vladslo.
Hier verwerken we nog een modderpad tot aan het brugje. Via de nieuwe brug "De 3 Musschen" komen we terug Diksmuide binnen
Op de markt spelen de Trashbeatz, een leuke band met als enige instrumenten afval dat de mensen wegwerpen zoals oude pannen, afvoerpijpen, bidons, spuit en andere bussen. Met alleen trommelstokken als hulp tokkelen ze erop los. Een echt spektakel.
Vlug nog een drankje want de volgende buien komen eraan. Morgen is de laatste stap dag in Ieper.
Poperinge, de stad van de keikoppen, we vertrekken vanop de Grote Markt richting OCMW en de brandweer en dwarsen de nieuwe ringweg. We stappen doorheen de hoppevelden, na het gehucht de Kerselaar verlaten de 16km ons op de wijk 't Vogeltje. De grootste afstanden stappen verder en gaan richting domein Couthof.
het parcours De grote markt
de wandelaars komen aan.
Hier zijn we vertrokken. door de hoppevelden Het domein Couthof met het gelijknamig kasteel,dank aan oom Henri d'Udekem d'Acoz, de nonkel van Mathilde.
de Galge Het kasteel bewoond door de graaf zelf. Het huis zelf dateert reeds van 1763 en wordt sinds 2002 als monument beschermd. Wat verder wandelen langs de Couthofbossen, nu eigendom van Natuur en bos dat ook hier als enig doel de bescherming van de natuur voor ogen heeft.
Nog een eindje verder verlaat de grootste afstand zich van de anderen en wandelen richting Proven via een stukje tussen de maisvelden en langs prachtige boerderijen ,doet ons halt houden om iets te drinken.
Hier bijna halverwege
Zo komen de 32km stappers aan in Watou, het kunstdorp.
Veel volk, maar ook een ingetogen plechtigheid aan het monument der gesneuvelden en een optreden van het drillpeloton.
In deze gemeente kan je niet voorbij de kunst kijken, mooie standbeelden en kunstwerken zijn er te zien . Na het verlaten van Watou, scheiden de wegen terug van de 24 en 32km. Na een tijdje krijgen we een flinke regenbui over ons
Via het Rattekot komen we aan een nieuwe stop,ditmaal van de befaamde brouwers van de St Bernadus abdijbieren. Gelukkig konden we hier wat schuilen. Sinds 1946 wordt er hier met donkere en blonde bieren gebrouwen van hoge gisting en dit met mout, hop en gist van de hoogste kwaliteit. Deze brouwerij bezit ook nog een eigen hoppeveld.
Na deze regenbui, gaan de wandelaars nu richting Helleketelbos.
Hier het oudste café van ons land: Helleketel We gaan eerst er langs om daarna het bos in te trekken. We krijgen enkele mooie vergezichten te zien.
In het bos krijgen we terug het gezlschap van de andere afstanden vooraleer we het sparhof bereiken.
Heel mooi om er in te wandelen.
Eenmaal het bos uit wandelne we via enkele asfalt terug naar de Markt waar vanmorgen alles begon.We zijn halfweg de 4 Daagse en morgen gaan we Diksmuide aandoen.
De start van de 42° editie van de 4 daagse, de rode draad van deze editie is het begin van de Eerste WO. Grote opkomst deze dag met een totaal van 6702 wandelaars over de verschillende afstanden verdeeld over 8-16-24-32km.
Hier aan de St Niklaaskerk bewogen de wandelaars zich op gang voor een tocht langs de kust en de achterliggende polders.
Na een korte passage langs de grote Paardevisser en door de bebouwde kom komen we vlug in een meer open veld. We wandelen langs het golfterrein Ter Hille richting Wulpen. Hier heeft een herdenkingsceremonie plaats aan het monument van de 4° legerafdeling. Hier gaat de 16km ons verlaten, de 24 en 32km stappen nog een eindje door. Hier liggen de Grote Allaerthuizen waar we door mogen wandelen.
Na een tijdje vervoegen de 16km ons terug om dan tesamen naar de Orde van de Paardevissers te stappen waar wij een lekker garnaalsoepje krijgen. Na deze verdwijnen opnieuw de 16km.
Observatietoren steenbakkerij Ramskapelle
Via de koolhofput(een diepe waterput ontstaan door de aanleg van de A18 en nu een provinciaal domein ) gaan we richting Nieuwpoort.
We wandelen aan het monument van de Nieuwpoortse oorlogslachtoffers voorbij en komen op het Marktplein.
Het aantrekkelijk marktplein van Nieuwpoort.
Het gaat nu richting sluizencomplex, langs het kanaal Veurne Ambacht, het monument Ijzer, over de Ijzer zelf en ook het AlbertI monument, die momenteel in de steigers staat.
De grootste afstand stapt richting Lombardsijde, steken het Nieuw Bedelf over en via klein Westende trekken we de duinen in om wat verder via een klein trapje de camping van de centrale Dienst voor Sociale en Culterele Actie van Defensie binnen te stappen. Hier krijgen we een versnapering. Daarna kunnen we een bezoekje brengen aan het museum.
We stappen door het afzonderlijke natuurgebiedje met enkele bunkersen de vuurtoren. Eénmaal het paradeplein over, wandelen we de kazerne buiten en gaan richting jachthaven. Ondertussen dreigen er donkere wolken, maar voorlopig nog geen regen.
We zijn al een 20tal km ver en de 24km komen ons terug vervoegen. Via het Kattesas, ook belangrijk bij de onderwaterzetting, en het Albert I monument komen we aan de prachtige Robert Orlentpromenade langsheen de havengeul.
Robert Orlentpromenade. De 32km gaan rechtdoor, de 24km gaat naar Hannecartbos en de Karthuizenduinen aandoen.
De grootste afstand stapt nu langs de zeedijk, om wat verder nog een pittig stukje Zeebermduinen te verwerken.
De Zeebermduinen, een kuitenbijtertje op het einde van deze wandeling. Hier zijn nog wat bunkers zichtbaar.
We krijgen nogmaals een stuk duinen te verwerken, de Plaatsduinen, die ons uiteindelijk leidt naar het Vissersmuseum waar de aankomst is.
Een hele mooie tocht met veel afwisseling. Morgen is Poperinge aan de beurt.
Na ons ontbijt namen we de bus naar het Steinwassen park. Dit was terug een gift met die Gastekarte. Een geschenk van 50, dit was een mooi geschenk. Het was een miezerig begin, met wat lichte motregen. We verkenden eerst het binnengedeelte, we pikten er een voorstelling mee, een 4D filmvoorstelling en een rit naar de hel. Ondertussen was het over met regenen en begonnen we aan het buitengedeelte.
Eerst door de regen
Hier aangekomen aan het Steinwasenpark Het Steinwasenpark is een attractiepark in het Duitse Oberried gelegen in het Zwarte Woud. Het park kenmerkt zich voornamelijk vanwege zijn vele rodelbanen en de langste hangbrug ter wereld.
Het attractiepark werd in 1974 en bestond toen uit een rodelbaan, waarvan één tweeling rodelbaan en een stoeltjeslift. In 1989 werd de rechter baan van de tweelingbaan overdekt. In 1998, 2jaar na de opening van een nieuw entreegebouw, werd het park uitgebreid met een overdekte bobkart en een gemotoriseerde achtbaan. Het jaar daarop opende de darkride Sagenhafte Schwarzwaldbahn. In 2000 kreeg het park een bioscoop waar een film over het Zwarte Woud gedraaid werd. In 2008 opende het park een rapid river en een speeltuin. Drie jaar later werd een 4D-simulator geopend en dit jaar opende het park een Alpine coaster. enkele oude ambachten werden er getoond hoe het leven er toen was voorstelling waterval van Todnau Hier een ritje naar de hel
zo zou de hel er moeten uitzien
naar de ijswereld
pinguins op de pool een zeehond of leeuw? hier is Yeti een ijsbeer en de iskimo's
eventjes poseren met de wacht hangbrug smalle hangbrug cavia is dit een familielid van vroeger?
binnenkant van de kapel plafond marmotjes
hier op de langste hangbrug(bijna halverwege) Mooi zicht op het park
achter mij zicht op de Feldberg
paddestoel afdaling met de stoeltjeslift
we zijn bijna beneden
de rapid river een hele belevenis de ontvanger een lynxs
een gems rendier
Zo zijn we terug aan het einde gekomen van deze mooie afsluiter. Terug naar ons hotel, valiezen inpakken en morgen een ritje terug naar België.
Na ons ontbijt gingen we een wandeling maken in Titisee. De Titisee is een meer in het zuidelijke gedeelte van het Zwarte Woud in Baden Würtenberg. Het meer strekt zich uit over een opp. van 1,3km² en heeft een gemiddelde diepte van 20m. Het diepste punt is 40m. Het meer is ontstaan door de Feldberggletsjer, waarvan de in het Pleistoceen gevormde morenen nu de huidige oever begrenzen. De uitstroom van het meer op 840m boven zeeniveau, is de rivier de Wutach. Op de noordelijke oever ligt het gelijknamige kuuroord tegenwoordig een onderdeel van de stad Titisee-Neustadt
Mooie wandeling rondom het meer. Het dorpje zelf is heel mooi, heel veel souvenierswinkeltjes.
Vandaag gingen we met het openbaar vervoer naar Freiburg. Via onze Gastekarte reden we gratis met het openbaar vervoer. Freiburg telt 218043 inwoners en wordt beschouwd als de feitelijke hoofdstad van het Zwarte Woud. De universiteitsstad Freiburg ligt aan de Dreisam vlak bij het Zwarte Woud en de Zwitserse en Franse grens. De universiteit heeft een uitstekende onderzoeksreputatie en is de voornaamste werkgever van de stad. De stad kent een gunstig klimaat en ligt in een belangrijk wijngebied.
Vanuit het hoofdstation begaven we ons naar het centrum via het concertgebouw.
Freiburg heeft een oud stadscentrum, waarvan met name de hoofdkerk, de Freiburger Münster beroemd is. De 116 m hoge toren geldt als een meesterwerk van gotische bouwkunst en werd na ca 1270 tot 1340 gebouwd. Mogelijk heeft zij als inspiratiebron voor de Domtoren in Utrecht gediend. Het Stadstheater is ook een bezichtiging waard. Ook een bezienswaardigheid van Freiburg zijn de zogenaamde Bächie, goten in het oude stadsgedeelte waar water doorheen loopt. Dit diende vroeger voor riolering en nu voor de waterafvoer van regenwater.
Voor het ogenblik is de binnenstad van Freiburg één en al bouwwerf. Vele gebouwen zijn aan restauratie toe en veel straten zijn in heraanleg.
hier zie je een deel die afgesloten is.
ook hier is de stadspoort een bouwwerf ook deze toren moet aan geloven
een oversteek over de ringlaan in Freiburg. Leuke passerelle zicht vanaf de overkant
een kijkje op de stad. mooi zicht vanop de Schlossberg
Freiburg is onstaan toen Koenraad I van Zahringen in 1901 een burcht liet bouwen op wat nu de Schlossberg heet. In 1120 werden stadsrechten en marktrechten ontvangen.
Nog even poseren.
Kort in de namiddag gingen we terug naar het station en namen de trein tot Kirzarten en besloten daar nog wat wandelen. Hier zijn we aangekomen in Kirzarten een mooi pleintje
het kerkje van Kirzarten
deze kwam wat mee luisteren.
Na een tijdje namen we dan de bus en reden tot aan ons hotel . Morgen gaan we wandelen in en rond Titisee.
Vandaag gaan we wandelen op de hoogste berg van het Zwarte Woud, de Feldberg. De Feldberg is de hoogste berg van het Zwarte Woud en ook van Baden-Würtenberg. De berg is 1493m hoog. De gemeente Feldberg is naar deze berg genoemd. Op de top van deze berg staat sinds 1937 een weerstation van de Deutsche Wetterdienst(WMO Kennziffer 10908).
De Feldberg maakt deel uit van het op één na grootste skigebied in Duitsland. In de omgeving van de Feldberg zijn 50km aanpistes en 28 skiliften te vinden. In de zomer is het een wandelgebied. Er zijn diverse berghutten en wandelwegen waaronder de felsenweg naar de Feldsee en het Alpine pfad. Bij helder weer is het mogelijk om vanaf de Feldberg de Alpen te zien in het Zuiden. Hier begon onze wandeling. Het te volgen parcours Hier zien we de berglift, deze zullen we dan gebruiken op het einde van onze wandeling om terug te keren naar de parking beneden.
Geniet mee van de mooie zichten
goede infoborden
zicht op de parking brandsluier zicht op de kabellift
onze eerste halte op 1200m hoogte.
men kan deze toren beklimmen hier moeten we dwars door de weilanden
Hier op weg naar het weerstation, de top van de Feldberg. ook deze waren nieuwgierig
zicht op de kabellift. Mooi zicht op het Zwarte Woud
Hier waren we op het hoogste punt.
op weg naar onze eerste berghut hier nog enkele zichten
Aangekomen aan de hut.... maar tegenslag ze is gesloten, en nu? op zoek naar een eventuele andere.
Hier kwamen we nog een andere tegen en die was open.
Hier voor de 2°maal op bezoek bij de berghut.
Hier zijn we op onze terugweg naar de kabellift.
We zijn aangekomen bij de langste boom ligplaats.
hier een zicht op de gemeente Feldberg Eventjes uittesten.
We nog nog een 3 hut tegen maar deze was een en al miserie. We bestelden er een drankje en een ijscoupe. De drank kregen we direct...maar onze ijscoupe die bleef meer dan een uur onderweg. We hebben die dan afgezegd en we waren weg. Eenmaal aangekomen aan de kabellift en we begonnen aan onze afdaling. Ook hier hadden we met onze Gastekarte geluk. Niks te betalen, dit hadden we te danken aan de eigenaar van ons hotel.
Eenmaal beneden, nog iets gaan drinken en gingen we terug naar Muggenbrunn. Morgen gaan we naar Freiburg.
Na het ontbijt reden we naar Triberg om daar dan de gekende waterval te bezoeken en tevens een wandeling te maken. Triberg is gelegen in de deelstaat Baden Württenberg en maakt deel uit van het Schwarzwaki-Baar-kreis. Dit stadje telt 4778 inwoners. Triberg is vooral gekend van de watervallen.
Hier aan de ingang van de watervallen. Je moet betalen voor deze waterval en de wandeling loopt er een stukje daarbuiten, maar om terug te keren moet je enkel je ticket tonen.
Zicht op het dorpje Triberg
Begin van de waterval Deze wandeling loopt dwars door de watervallen en ook een stukje daarbuiten.
mooie zichten van boven
De watervallen van Triberg behoren tot de hoogste watervallen van Duitsland. Het water van de rivier de Gutach valt hier over een hoogte van 163m van 872m tot 711m boven zeeniveau. De bovenloop van de waterval is minder spectaculair. Hier bevindt zich een kleine waterkrachtcentrale. De Gutach stort zich vanuit een glooiend plateau over meer dan 7 grote sqtappen in de rotsachtige V-vormige vallei van Triberg. De diepe vallei verwijdt zich hier zodat er ruimte is voor het dorp Triberg. De steile rotswanden en de watervallen zijn gevormd door 2 breuken in het graniet en vervolgens door gletsjers in het Pleistoceen.
een grote eekhoorn zicht op de Hauptstrasse mooi voorgesteld Na een bezoekje aan het dorp Triberg wandelden we opnieuw door de watervallen om zo terug aan de auto te komen. Vandaar reden we richting Schonach.
Hier zijn we dan aangekomen in Schonach. Schonach is bekend om zijn grootste koekoeksklokken ter wereld. In Schonach staat aan de Hauptstrasse een grote koekoeksklok. Uurwerkmaker Jozef Dold werkte hier met zijn vrouw en kinderen 2 jaar aan deze koekoeksklok. Ze staat gewoon tussen de huizen langs de straat. Het is een gewone koekoeksklok maar dan wel 50x vergroot. Tegen betaling mag je eens binnen kijken. Alles is volledig uit hout gemaakt. De koekoek die een meter groot is laat een geluid horen. Sommige tandwielen zijn meer dan een meter. de grootste koekoeksklok. De koekoeksklokken van het Zwarte Woud zijn 1 van de meest opzienbarende uitvindingen uit het Zwarte Woud. Tussen 1730 en 1750 is dit type klok uitgevonden door klokkenmaker Franz Anton Ketterer. Mooi dorpje om even te verpozen.
Na een mooie verkenning was het tijd geworden om onze terug aan te vatten. Morgen staat er een wandeling naar de Feldberg op het programma.
Na een stevig ontbijt, gingen we op stap naar onze eerste wandeling. We vertrokken aan het kerkje, en het was al meteen een steile klim. We kregen mooie zichten te zien. Het ging op en neer met veel variatie. Geniet even mee met de mooie zichten
Hier een mooi zicht op het dorp Muggenbrunn Doortje het is wel vooruit hé het kerkje
Mooie zichten
Zicht op Todnauberg.
Eventjes de kaart boven halen Heel rustig
We waren al op een redelijke hoogte boven het zeeniveau
mooie wolken formatie
hier waren we aangekomen in het dorp Todnau. Op zoek naar een herberg.
Dit gingen we nu bezoeken. De watervallen van Todnau.
De waterval van Todnau met zijn 97m hoogte is de hoogste natuurwaterval van Duitsland. bij elk seizoen is een bezoek een belevenis.
Laat de zachte nevel op uw gezicht waaien en geniet u van een prachtig uitzicht.
br>
Prachtig uitzicht op het Zwarte Woud
Mag ook eens op de foto
Zicht op Altersteg In de buurt van Altersteg vindt je ook een glasblazerij. Zicht op de Sankt Anna Kirche van Altersteg
nog enkele kms te gaan en we zijn terug in muggenbrunn We zijn terug op gekend terrein Ons hotel is al in zicht
Nog vlug even poseren. Het was een hele mooie tocht met prachtige uitzichten en redelijke flinke
We reden naar het Zwarte Woud om daar een weekje te verblijven. Kort na de middag waren we aangekomen op onze bestemming in Muggenbrunn.
Na de incheck in ons hotel In der Grüner Baum deden we een korte verkenning in dit kleine dorpje. Daarna lekker gaan eten, nog even ons programma overlopen en dan was het tijd om te slapen, want morgen gingen we een mooie wandeling maken.
onze kamer
het hotel waar we verbleven
hoofdstraat
zicht vanaf de kerk Sankt Cornelius Kirche
Nogmaals een zicht op het hotel
beekje achter het hotel nog maal een zicht op het dorp
Vandaag ging ik wandelen in Assebroek, een stukje onbekend van Brugge qua wandelen. De start was vanuit het Parochiaal Centrum OLV college.Bosrijk parcours door het Paalbos, Ryckevelde en Veltembos, afgewisseld met vele paadjes.
St Katarinakerk
speelpleintje
mooi stukje natuur om er door te wandelen.
We kregen heel veel variatie in het parcours.
Aangekomen aan de 1° rustpost. Ik deed hier een lus van 8km. Ook deze lus bood heel veel afwisseling.
Ryckevelde is een domein van 180ha groot op het grondgebiedvan Assebroek en St Kruis(deelgemeenten van Brugge). Een deel is militair domein, het Kasteel biedt onderdak aan Ryckevelde vzw, bewegng voor Europees burgerschap, en de bossen zijn deels beschermd natuurgebied.
Het kasteel. Ryckevelde is gesitueerd op de grens met zand en zandleem en is bijgevolg nooit een rijke landbouwgrond geweest. Er groeide heide en er graasden schapen. de aanplanting met naaldbomen verzuurde de grond en als klap op de vuurpijl gebruikte het Belgisch leger het bos als schietstand annex noodlandingsbaan zelf's 's nachts. Het domein lag dan ook op het grondgebied van 3('?) gemeenten, zodat niemand zich echt verantwoordelijk voelde. Door de afbouw van militaire activiteit en de gedeeltelijke bescherming door Natuurpunt vzw is er weer meer plaats voor recreatie en natuur. Er zijn opnieuw heidegebieden en er is een aangeplante heemtuin, een loofbos met streekeigen soorten dus. Mooi zicht op het kasteel
Netten van de scouts?
Hier ons laatste stukje natuur van deze mooie tocht. Hier dwars door een kinderboerderij.
de allerlaatste splitsing en nog een kleine km te gaan en deze tocht zit erop.
Het was een rustige en heel mooie tocht door Assebroek. Heel veel afwisseling tijdens deze wandeling.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
br>
