Floratocht:

We reden vandaag richting Gentbrugge alwaar de plaatselijke club de Florastappers hun wisselbeker hielden. Vanuit de 4°Zaal kon men maar liefst uit 8 verschillende afstanden kiezen. Ik besloot de 24km te wandelen. Al meteen was er een splitsing, de kleinste afstand verliet al de andere en wij stapten richting Rattendaelpark. Het park is een oud kasteeldomein dat in de volksmond ook wel Kasteel Villain wordt genoemd.

het te volgen traject

De startzaal De 4° Zaal

Onmiddellijk een splitsing



Hier door het Rattendaelpark.





Willy was ook present en genoot ervan



Als de grotere afstanden het park achter zich hebben gelaten gaat het via rustige dreven  en straten verder richting Vredebos.


















Na dit alles komt de Heusdenbrug in zicht. Vroeger stond op deze plek een draaibrug. Via deze brug wandelen we nu over de schelde en komen we in het residentiële Heusden aan.

Zicht vanop de brug van Heusden.



Hier zien we het kasteel "Stas de Richelle". Dit is een van de al dan niet bewoonde kastelen die deze gemeente rijk is en dateert uit 1725. Eens het kasteel voorbij laten  we het dorpsplein links liggen en wandelen we de bekendste straat van Heusden in.





Van hieruit gaan we een dreef in en de rustpost de vrije basisschool is voor de 1°maal bereikt. Na iets te hebben gedronken stapten we verder richting Damslootmeer.

Mooie magnolia(tulpenboom)

Hier kwamen we aan het Damslootmeer. Eens we dit privédomein betreden, wandelen we volledig het meer rond om ook daar een rustpost voor de 1°maal te bereiken.

Doortje was heel flink vandaag.

Het domein is 38ha groot met ligplaatsen voor ongeveer 50 zeilbootjes.





Heel mooi en rustig wandelen rond dit meer.

Hier kwamen we aan onze rustpost. Ik deed hier een lus van 7km, terwijl Doortje hier even halt hield.

De 24km en 30km  wandelden nu samen richting Damvalleimeer.

Hier via een dreef naar het volgend natuurdomein.









De Damvallei zelf is ontstaan uit een oude meander van de Schelde. Knotwilgen, kleine wilgenbroekjes en graslanden bepalen hier het landschap. Het Damvalleimeer dat trouwens de blikvanger is heeft zijn ontstaan te danken door zandwinning vor de aanleg van de E17.

Ook hier kregen we hele mooie zichten





Eens we het meer vvor een stuk zijn rondgewandeld komen we  in het centrum van Destelbergen aan, om via de Dendermondsesteenweg het mooie Reynaertpark, die de gemeente rijk is, te bereiken.

Kerk van Destelbergen

De wandelaars stappen door het park dat vroeger een private lusttuin was. De percelen waarop het huidig park bevind, stonden in de eerste helft van de 19°eeuw vermeld op een primitieve kadasterlegger als "bois d'agrément"(lustbos). De eigenaar ervan was Joannes de Volder, een rentenier uit Gent.

Stadshuis



Het park heeft circa 850 meter wandelpaden met centraal 2 visvijvers. Ook kan je er boomsoorten zoals de Noorse esdoorn, zwarte els, rode beuk en nog vele andere varianten die het park rijk is bewonderen.

Als het park achterwegen gelaten is, gaan via de andere kant van het Damvalleimeer voor de 2°maal richting rustpost Damslootmeer.




Hier nog enkele mooie zichten vooraleer ik terug was in de controlepost.





Hier nog een laatste blik over het Damvalleimeer.

Terug aangekomen bij het Damslootmeer waar ik op de terras genoot van een lekkere koude spa bruis. Hier met zicht op het meer.

Zalig bij zo'n mooi weer.

Nu wandelen we terug met alle afstanden tot aan de splitsing waar de grootste afstand ons verlaat en een ommetje maakt. Wij stappen verder naar de volgende controle de vrije basisschool.

Op onze weg kwamen we veel paarden tegen.



Dit stuk had veel variatie te bieden zoals doorsteekjes en rustige paden met typische namen.







Hier zijn we dan terug aangekomen aan onze 1° rustpost.

Van hieruit samen gaat het terug richting Gentbrugge. Terug over de Heusdenbrug gewandeld, wordt via een onverhard pad naar het geboortebos gestapt.




Nu wandelen we richting Geboortebos.



mag ook eens op de foto staan.

en nog een keer.

Het eerste bos werd aangelegd in 2009 met vermelding van de namen van de baby's die geboren zijn te Gent in 2008. Ondertussen werd op 21 -10 2013 terug een geboortebos aangeplant. Deze 4°editie vermeldt nu de namen van de baby's die geboren zijn in het jaar 2011. Momenteel is het bos nu al meer dan 20.000m² groot.







Als we het geboortebos zijn gepasseerd, komen we aan bij de kleinere afstanden, om zo via het Noordbos de startzaal te bereiken.

Hier wandelen we door het Noordbos.

Eens uit het bos zagen wij een ouderwets ijskarretje en ik kreeg van Doortje een grote ijskreem. Nog een kleine km te wandelen en we bereikten terug de startzaal. Het was wederom een hele mooie en geslaagde wandeling. Er waren 2413 tevreden wandelaars op deze tocht.

Vuentecatocht:

Vandaag was het eens Doortje die ging wandelen met Urbain, ik kon er helaas niet aanwezig zijn. Een mooie doorweekse wandeling in en rond Scheldewindeke. Heel afwisselend parcours met mooie stukjes natuur en verzichten.

Info betreft de wandeltocht





Kerk van Scheldewindeke

De bomen staan al mooi in bloei.





mooie verzichten



Typische straatnamen

Heeft hij iets gezien?



Rommel hoort hier niet thuis!














De padden zijn al op trektocht



mooie veldwegels



Genieten van het mooie lenteweer



Het kerkje van Moortsel

Liliane is ook overal aanwezig



mooie zichten

Heerlijk stappen met zo'n weer











eventjes uitblazen






dringend een poetsbeurt nodig



Fier als een gieter



Wat doet die daar?

Terug aan het kerkje van Moortsel







een welgestelde werkloze

Nog eventjes een terrasje alvorens de trein te nemen

Primeur Moezelwijntocht:

Vandaag besloot ik een wandeling te maken dicht bij ons. Ik vertrok richting Ledegem, alwaar de plaatselijke club 't Wandelt voetje haar Moezelwijntocht hield. We vertrokken vanuit het OC de kring, we gingen op verkenning rondom Ledegem.

Krokustocht:

Vandaag reden we met de trein naar Lokeren om daar een wandeling te maken van de Reynaertstappers. We vertrokken vanuit de Lokerense atletiek vereniging, men kon kiezen uit 3 lussen(8km-7,5km - 4,5km). We begonnen met de 1°lus. We stapten eerst een eindje langs de Durme, en via het Natuur leerpad van Lokeren kwamen zo aan in het Molsbroek.

Hier stapten we een eindje langs de Durme

Doortje met Urbain

Hier al een zicht op het Molsbroek







Via het Natuurleerpad stapten we richting Molsbroek

Hier zijn we in het Molsbroek. Het Molsbroek is een natuurreservaat van zo'n 80ha groot. Het is een moerasgebied met een grote biodiversiteit. Het staat bekend om zijn wild levende watervogels en moerasplanten. Het landschap omvat onder andere moeras, broekbos, rivierduintjes, rietvelden en vochtige graslanden. Het natuurgebied ligt ten oosten van de stadskern en wordt omringd door een 4,5km lange verharde wandeldijk. Ten noordwesten ligt het reservaat De Buylaers, en ten noorden liggen de parken.



Hier is Urbain gids aan het spelen.








Hele mooie zichten, het is echt genieten en het weer was best ok.

De bescherming van het natuurgebied verliep stapsgewijs vanaf de jaren 60. Op 16december 1984 kreeg het Molsbroek als een van de twee eerste gebieden in Vlaanderen het statuut van erkend natuurreservaat. Daarnaast is het Molsbroek gerangschikt als landschap. De regionale natuurvereniging vzw Durme, opgericht in 1969, beheert het reservaat. Vzw Durme heeft 2,40ha van het Molsbroek in eigendom en 75,81ha in beheer. Maaien, hooien, beperkt begrazen, wilgen knotten en groen aanplanten behoren tot het beheersplan van Vzw Durme. Daarnaast organiseert de vereniging onder andere begeleide wandelingen door het reservaat. Sinds 1986 is er een bezoekerscentrum aan de oostrand van het reservaat, in de Molsbergstraat. Het gebouw werd in 2001 uitgebreid.



Geniet mee van de mooie beelden.













Hier het bezoekerscentrum, waar we iets konden drinken.



Doortje zag het zitten.


Een ware broedplaats voor de vele verschillende vogelsoorten.



Eenmaal uit het Molsbroek wandelden we terug richting sportcentrum via het stadspark. We kregen veel natuur in het eerste gedeelte van deze tocht.







Hier en daar wat kleine dieren, zoals geitjes, verschillende soorten kippen enz.





De kracht van Popeye ontbreekt hier nog.







Hier het jeugdverblijf centrum aan de rand van het Verloren Bos.









Nog wat fitnessoefeningen vooraleer we verder gaan.
  
De 2° lus was een beetje gevarieerd, eerst door het centrum van Lokeren, daarna door de parken en kwamen terug via het Daknam(sportterrein van Sporting Lokeren)

Koekoek

Hier wandelen we recht naar de grote markt van Lokeren.

Het stadshuis



mooi zicht op de niet werkende fontein.







Rustig doorheen de stadskern




Via de wandelbrug naar de overkant om zo naar Daknam te wandelen





Hier zijn we dan aan het voetbalveld van Sporting Lokeren.



De laatste lus was de kleinste en was een mix van de 2 vorige lussen.



Hier stapten we een klein deeltje door het Molsbroek



Nog een zicht op de markt van Lokeren, waar de kermis staat.

Op het einde van deze mooie tocht kwamen we Liliane tegen.

Zandetocht - Jeneverwandeling:

Vandaag ging ik met Urbain gaan wandelen naar Ruiselede. Een wandeltocht van de club uit Beernem. De Start was vanuit het GIBJZ De Zande, een gemeenschapsinstelling waar jongeren geplaatst worden voor bijzondere jeugdbescherming. Een weekdag wisselbekertocht bezegeld met landelijke en bosrijke omlopen, trekkend door de Vagevuurbossen, Sint Pietersveld, De Gulke Putten enz. Na onze formaliteiten te hebben vervuld, begaven we ons op de 21km.We stapten richting Wildenburg wandelpad en kwamen zo voorbij een Rode Kruis afdeling waar vreemdelingen een onderkomen vinden. Een eindje verder mochten de wandelaars genieten van een jeneverdrankje of een frisdrank, aangeboden door de wandelclub.

Het te volgen traject.





Het Wildenburg wandelpad.

Kijk eens hier naar onze Willy, hij maakt al vorderingen sinds zijn knie operatie.

Hier kregen de wandelaars iets aangeboden door de plaatselijke wandelclub.

Nu gingen we resoluut verder langs een lange asfaltweg tussen de uitgestrekte meersen om na een tijdje de eerste stappen te zetten in het Vagevuurbos, het begin van een ware natuurbelevenis.

Zicht op de uitgestrekte meersen.

Nog heel wat water op de akkers en velden.

We beginnen aan ons natuurwandeling doorheen de Vagevuurbossen.

Het Vagevuurvos is een domein van 220ha groot, samen met het nabije Lippensgoed- Bulskampveld vormen ze het grootste boscomplex van West Vlaanderen, waarvan 90ha domeinbos en 230ha Provinciebos.



Met volle teugen genieten van de vele mooie dreven.



We kregen regelmatig mooie verzichten.



De zon kwam er regelmatig te voorschijn.

Regelmatig was het uitkijken waar men onze voeten moesten plaatsen.




Nog heel veel water op de akkers





We genieten van de vele wandeldreven, kleinere bospaadjes die zich heen en weer slingerend een weg baanden door het vroege lente bos.





Willy genoot van zijn vrijheid(Christiane was een grotere afstand aan het wandelen)

Heel mooi om hier te wandelen



Na wat extra boslucht te hebben opgedaan, mochten we via de Boskapelledreef een 1°keer gaan rusten in de werkplaats van de Zande(onze centrale rust).

Hier de centrale rust.

Na iets te hebben gedronken begonnen we aan onze lus, die heel afwisselend was.












Verharde en onverharde dreven volgden elkaar op



Ondertussen was de zon van de partij en dit voelde aangenaam aan.



Hier was het efkens zoeken om niet te veel met natte voeten te wandelen.

hier wat heide







Na een uurtje kwamen we terug aan onze rustpost. Nu wat eten en drinken, om dan aan het laatste deel van deze wandeling te beginnen.


Het laatste gedeelte zou er eentje worden vol afwisseling te beginnen met de lange bosdreef op weg naar de vervallen gebouwen van het vroegere "Radio Maritiem", deze gebouwen staan nu in restauratie met bestemming bijzondere jeugdopleiding





Hier bevinden we ons langs de Gulke Putten, een natuurgebied van ruim 100ha, dat bestaat uit het zendstation, de predikherenbossen en het Disveld.









Hier nog een zicht op het moordkasteel(moord op Saelens)

Nog een 5tal minuten te stappen en we komen terug aan onze startzaal.

En zo kwamen we terug aan De Zande waar het vanmorgen allemaal begon. Het was een hele mooie wandeling.

Trappistentocht:

Vandaag was er een busreis van onze club naar Zoersel. We vertrokken vanuit het GSA via de Achterstraat richting Zoerselsteenweg, die we dwarsten. Via de handelslei maakten we een ommetje rond het St Jozef ziekenhuis, waarna we over het terrein van dit ziekenhuis richting kapel Bethanië wandelden, waar we een mooie rustpost hadden.

Aangekomen in het GSA van Zoersel

Het vertrekpunt



Doortje geniet van het zonnetje.

We kregen mooie zichten te zien



Via nooitrust gaan we wandelen door het domein van het ziekenhuis.





Het was prachtig weer, veel zon , een beetje fris maar geweldig wandelweer.



We stapten door hele mooie dreven.



En vooral genieten van de rust




Jp met zijn gevaarlijke hond(haha)



Hier waren we op het mooie domein van het ziekenhuis.



Aangekomen aan kapel van Bethanie waar we een halte hadden.



De zaal was overvol met wandelaars, dus zochten we buiten een plaatsje op, lekker genieten van ons drankje en tevens van de eerste zonnestraaltjes.

Na deze rust maakten we een mooie doortocht door het Molenbos, via " nooitrust" stappen we verder via de achterzijde van de Trappistenabdij tot aan de St Pauluslaan. Daar verlaten de lange afstanden ons en wij gaan verder via het jeugdverblijf naar de "Drieboomkensberg" en verder voorbij de Zandven naar onze volgende rust "De Welvaart".





Het was echt genieten









Hier Doortje en moeder Christiane aan de praat(zoals altijd)












Hier kwamen we voorbij de Trappistenabdij

Nog een zicht op de abdij







hier en daar wat versperring op onze paden



en ook wat moeras



zicht op de trappistenbossen














Aangekomen op de laatste rust "De Welvaart". Ook hier zaten we buiten in het zonnetje, binnen was er terug geen plaats, maar bij dit weer was dit niet erg.

Lekker smullen en iets drinken, vooraleer we verder met de tocht begonnen.

Dany genoot van zijn soepje.



Voor het laatste stuk doorkruisten we opnieuw het Molenbos tot aan het Zandven  en vervolgden dan onze weg naar het revalidatiecentrum "lizzie marsily' waar we bij de andere stappers kwamen en zo verder stapten richting eindpunt van deze tocht.













Hier een kijkje op het domein van dit revalidatiecentrum.

Hier kwamen we aan het eindpunt van deze hele mooie tocht. Ook een aanrader voor andere wandelaars

Krokustocht:

Vandaag was de provincie Limburg aan de beurt om er een wandeling te maken van de wandelclub Milieu2000 uit Lommel. We reden eerst naar onze vrienden uit Lutlommel en gingen dan samen naar de wandeling. We starten vanuit de mooie zaal de Moffel. Men kon kiezen uit een 5tal afstanden. Vanuit de zaal gingen al de afstanden langs het unieke Mariapark van Werkplaatsen.

Hier de mooie zaal De Moffel



We gingen richting Mariapark.

Hier doorkruisten we dit unieke park

















Eens het park te hebben verlaten gingen we direct het bos in. Hier in dit domein (Waaltjesbos) was het heel rustig en mooi om er in te wandelen.

Voor het domeinbos Waaltjesbos, gelegen op het grondgebied van de stad Lommel, werd in het kader van het bosdecreet een uitgebreid bosbeheerplan opgesteld. Het plangebied beslaat een oppervlakte van 210ha en is een jong bos van grotendeels loofbomen. Door de industrie vervuilde gronden werden hier afgegraven, gesaneerd en beplant met inheemse loofbomen zoals de berk, zomer en wintereik, de trilpopulier en linde, zodat er uniek natuur en wandelgebied ontstond.

mooie zichten


men kan hier uren in wandelen.

Jean had problemen met de veters.

Mooie lange dreven





mooie paden tussen de heide



eventjes een helling op

ziedaar de vrouwtjes komen eraan.

Ondertussen waren we aan de rustpost aangekomen net uit het bos. Hier waren we in Heeserbergen. Nog nooit van gehoord.



Na deze controle stapten we terug door de natuur, ditmaal door het natuurgebied  Het Weyerken.



Het was terug zalig , weg van het verkeer














Van dit natuurgebied stapten we verder richting westelijk deel van de Lommelse Sahara.



Hier en daar wat begroeiing, sierlijke zandduinen en mooie vergezichten, wat moet een wandelaar nog hebben?

Eenmaal uit dit mooie natuurdomein kwamen we terug aan bij de startzaal waar deze mooie wandeling eindigde. Zeker een aan te raden wandeling.

Kazemattentocht:

Na eerst een wandeling te hebben gedaan in Tielt kwamen we nog naar Menen om deel te nemen aan de Kazemattentocht. Na onze wagen te hebben geplaatst, kwamen we Anita tegen en besloten dan om tezamen te wandelen. We vertrokken vanuit het St Joriscollege en begaven ons richting Brouwerspark(de naam van dit park verwijst rechtstreeks naar de rijke doch vergane traditie van brouwers in Men) en Park ter Walle.

Hier Doortje en Anita



Aangekomen in het Brouwerspark





Mooi stadspark





Druk aan het overleggen

Hier door de tunnel onder de 'Hoofdwal', waar vroeger de Geluwebeek liep, brengt ons in het Park Ter Walle



Vandaar ging het via enkele rustige wegen richting de Golden River.

Hier de brug naar beneden en stapten dan richting St Theresia naar Wevelgem , waar we onze centrale rustpost hadden.

Hier onder de brug van de expressweg naar Menen



Wandelen richting Wevelgem






Het weer viel best mee, zonnig met wat bewolking en een graad of 10, wat moet een wandelaar nog meer hebben?



Vrachtvervoer te water







Hier en daar wat sompig



Aangekomen aan onze rustpost.

Na wat te hebben gedronken en gegeten zetten we de tocht verder. Nu gingen we terug richting Leie om zo naar de gratis bevoorrading te wandelen.



Via enkele rustige wandelpaden gingen we de Leie opzoeken.





Hier de molen de Goede Hoop. Deze molen dateert uit 1767( op de molenas) of uit 1755( op het klauwijzer) en is een van de oudste stenen molens van West Vlaanderen.



Nu gingen we richting Menen via het jaagpad




We zien het sluisencomplex voor ons, dus we waren al heel dicht bij onze bevoorrading.

Hier zicht op onze buren uit Frankrijk.



Aangekomen op onze gratis bevoorrading. De wandelaars kregen hier een jenever aangeboden door de wandelclub uit Lauwe.

Beide oma's zijn het weer aan het uitleggen.

Een oma mop?

Hoe lief ze zijn. Na het verlaten van deze post gingen we nu naar de Kazematten

Kanon aan de ingang

Hier wandelden we door de Kazematten. De kazematten maken deel uit van de stadsversterkingen. Het zijn bomvrije gewelfde ruimtes en werden gebruikt  voor militaire doeleinden, om er munitie op te slaan, levensmiddelen te bewaren of als schuilplaats voor soldaten en geschut. De kazematten meten 4 bij 5meter en zijn 3 meter hoog. Ze zijn met elkaar verbonden via manshoge doorgangen. Aan de stadszijde had men een ingang, aan de andere kant, tegen de watergracht, bouwde men een stevige bakstenen muur. per bomvrije ruimte zijn er aan de buitenzijde vier kijkgaten. Op de gewelven bracht men een dikke laag aarde aan om de inslagen van de bommen te neutraliseren. Ook tijdens de 2 oorlogen zochten de bewoners er toevlucht. Oorspronkelijk waren er 30 kazematten, nu zijn er nog 11 over.





Nu nog de vestingen op, wat kriskras door het centrum om dan te eindigen waar het allemaal begon deze voormiddag.

Nog een kleine km te gaan en deze tocht zit er ook weer op. We hebben er van genoten. Nog wat napraten en wat te drinken en het was weer tijd om naar huis te gaan.

Midweektocht:

Vandaag reed ik met de trein richting Zottegem, daar eenmaal aangekomen was het nog een 3tal km te voet alvorens urbain en ikzelf in St Goriks Oudenove waren. Dit is een van de mooiste midweektochten die de wandelclub uit Zottegem heeft. We dronken eerst nog een kop koffie en daarna begonnen we aan de tocht. We stapten via landelijke wegen en rustige veldwegels richting St Maria Oudenove en daarna richting Michelbeke waar onze centrale rustpost was.

Vanaf de start kregen we meteen mooi veldwegels.



Hier enkele redelijke veldwegels



Daarna was het een beetje afwisselend qua parcours.

Hier terug het land inwaarts



Door de Zwalmvallei, heel rustig om er door te wandelen







De wandelaars kregen ook bordjes met natuur of verhard, wij kozen natuurlijk voor de natuur.

Dit was hier een heel mooi stukje natuur.














Volgens de laatste dagen was het parcours redelijk, had het anders voorgesteld.







Terug op de verharde weg ging het nu richting rust.







Hier kwamen we aan onze centrale rust in Michelbeke. We aten hier onze worst en dronken een kop koffie. Wij deden hier nog een mooie lus van 7km naar Elst en terug. Het was afwisselend op en neer. Ondertussen kwam de zon nu en dan te voorschijn, wat deugd deed



Eventjes een hindernis omzeilen

Zicht op de kerk van Michelbeke





Ook hier kregen we een heel afwisselend parcours met verharde en onverharde wegen.








Dit hoorde er ook bij.





























Voor de 2°maal in onze rustpost. Deze was al aardig gevuld met wandelaars.

Hier enkele mooie kapelletjes


Nu stapten we terug naar St Goriks ,wederom rustige wegen via Rozebeke en Roborst.



Er kwamen wat meer wolken te voorschijn , maar het was nog altijd aangenaam wandelen.



Mooie panorama's







Hier zijn we aan de borstmolen.



Ondertussen vertoonden zich wat donkere regenwolken.

Gelukkig bleef het droog gedurende de rest van onze tocht.

Ondertussen zijn we terug aangekomen aan onze eindbestemming in St Goriks Oudenove.

Eerst nog een kop koffie drinken, ons wandelboekje afstempelen en gaan dan terug naar het station van Zottegem. Het was een mooie midweekse tocht.

Aktivtocht:

Vandaag ging ik wandelen in Kaster. Het was een tocht van de wandelclub uit Vichte, de Textieltrekkers. De start was in het OC Groeninge, waar men kon kiezen 6 verschillende afstanden. Ik koos voor de grootste afstand(32km). Die stapte ik vandaag met Alain. Alle afstanden gaan richting Bassegembos en verder tot Tiegem waar de 1° rust was voorzien. Voor de grootste afstand was er een bijkomende lus voorzien via de Hollendries met de beklimming van de Tiegemberg, en natuurlijk de afdaling langs de flanken van het bos tot aan de rustpost in de Mensinde.

Het te volgen traject

het beloofde een mooie dag te worden, en na wat rustige straatjes kregen we enkele mooie stapwegels



We kregen ook mooie verzichten



De zon begon te priemen



en voila ze is daar.







Hier zicht op de molen van Tiegem

Er kregen ons nog enkele stapwegels tot aan de Mensinde (rustpost



Na het verlaten van de rustpost en de gemeente Tiegem gingen we richting Neerkouter waar de verschillende afstanden elkaar verlieten. De kortere gingen terug naar Kaster, de grotere stapten richting Avelgem via rustige stap en veldwegels.



Mooie verzichten




Op de' velden was er nog heel veel water te bespeuren.



Hier kwamen we aan in Avelgem.

Hier ons bar koppel Marie-Paule en Frans.

De grootste afstand maakt nog een lus langsheen Raaptorf.



De zon was volop aan het schijnen, aangenaam wandelweer.

In de verte lag de Kluisberg te lachen naar ons maar zover gingen we niet.

Hier en daar nog wat waterplassen in de wei

Een stukje schelde volgen zat er ook bij.





Zicht op Avelgem.

Ook tijdens deze lus kregen we mooie paadjes.



Onze Alain










Terug aangekomen in het college te Avelgem. Vandaar gingen we terug richting Tiegem.

























Na de controle in Tiegem gingen we richting Waarmaarde om dan zo terug aan te komen in Kaster.








Zicht op Ruien













Hier was ik een praatje aan het maken met het vrouwtje.

Nog een 1km te gaan en deze prachtige winterwandeling zit erop.

Prosper De Maeghtwandeling:

Vandaag reed ik richting Oudenaarde waar ik een wandeling deed van Hanske de Krijger. Start vanuit de school kon men kiezen uit verscheidene afstanden en besloot de langste afstand te wandelen. De wandeling ging voorbij het dorpsfiguur Prosper Demaeght. Hij was fabrikant in tabak en snuif terwijl zijn vrouw tapster was in het toenmalig café 'De Casino'. Hij vestigde zich in 1849 in Eine, om dirigent van de plaatselijke harmonie te worden. Hij was ook een begaafd zanger en werd er 2° kerkzanger. Door zijn muzikale kwaliteiten werd hij ook dirigent van muziekmaatschappijen in Ename en Zingem. Hij was ook nog succesvol op thuis, want Prosper verwekte maar liefst 14 kinderen. Hij stierf in Eine op 2 oktober 1894.

Het dorpsfiguur Prosper De Maeght.

Kerk van Eine.

De wandeling gaat langs de boorden van de Schelde en de stappers wandelen dan richting de Reytmeersen.



Zicht op Eine





Het was prachtig wandelweer, de zon was vroeg van de partij.

Via de Reytmeersen gingen we richting Welden waar we een rust hadden.

Prachtig om te wandelen, geniet even mee.









Ook zo'n paadjes kregen we regelmatig onder de voeten geschoven.



Hier aangekomen op onze rust, wij maakten hier een mooie lus, alvorens terug te keren.








We kregen een mooi stukje natuur te verwerken, daarvoor zijn we gekomen.



Hier waren we op onze terugweg door de Reytmeersen.

De Reytmeersen ligt langs de Schelde tussen Nederename en de oude Scheldemeander Welden.



In deze omgeving huizen er 3 opvallende bewoners; konijnen, Gallowayrunderen en Konikpaarden. De konijnen graven grazen naar hartenlust op deze zanderige gronden en houden op deze manier het terrein open. De Gallowayrunderen grazen het lange gras weg , en de Konikpaarden eten liefst het korte gras. Via hun mest dat ze achterlaten verspreiden deze dieren zaden van allerlei planten. Hierdoor is het landschap voortdurend in verandering.





Deze weilanden die wat lager gelegen zijn, staan dikwijls onder water.





Eventjes onze schoenen afkloppen op de verharde weg, zodat we er terug tegen aan gaan.



Nog eventjes onverharde paden opzoeken en we wandelen ondertussen naar Ename waar we dwars door de Site gaan.






Hier komen we aan de archeologische site van Ename.



Via de site gaat het langs de Schelde terug richting Ohiobrug om wat later aan onze eindbestemming te komen.

Het was een prachtige wandeling, ook het weer was heel goed en er was heel veel volk op de been.

Sprokkeltocht:

Vandaag reed ik naar Borsbeke, waar de wandelclub Land van Rhode een tocht organiseerde. Het regende fel terwijl ik er naar toereed. Eenmaal aangekomen, deden we onze plicht, aten eerst nog een boterhammetje en begonnen we aan onze tocht.Men kon kiezen uit een 5tal afstanden. Het regende heel goed en we begonnen aan deze wandeling. Deze club staat bekend voor hun mooie parcours, en gaan de modder zeker niet uit de weg. De wandelaars waren gewaarschuwd. We kregen na de start al een eerste splitsing waar kleinste afstanden ons verlieten. Wij gingen langs Ketegem en beklommen nadien de Ravenskouterlos van waaruit we mooie zichten kregen op Burst en Morelgem. Van daaruit stapten we naar de steenbakkerij in Burst, waar de 10km en de 18km ons verlieten . De 2 grootste afstanden maken een omweg richting Bambrugge, steeds op onverharde paden(nu modderpaden), doch voor het dorp draaiden we af, over de Smoorbeek om ook de Steenberg te bereiken en langs hetzelfde pad als de 10 en 18km de rustpost in Zonnegem te bereiken.

Howitzertocht:

Deze tocht had een startplaatswijziging, normaal was dit in Desselgem, maar wegens verbouwingswerken ging deze tocht door in burengemeente Beveren-Leie. De start was vanuit het Klokhuis, waar men kon kiezen uit 3 afstanden. Wij kozen voor de grootste afstand. We vertrokken onder een bewolkte en wat mistig weer en gingen via een rustige wijk en wat paden richting Bavikhove, waar de centrale rustpost was. Daar maakte de grootste afstand een mooie lus, en keerden terug naar deze rustpost. Na deze stapte men een tijdje langs de Leie tot aan de brug in Desselgem waar de befaamde Howitzertank staat opgesteld. Vandaar ging men terug richting startzaal.

Loveldwandeling - Viggaaltocht:

Start vanuit het Emmaüsinstituut te Aalter. Men kon kiezen uit 3 afstanden. De grootste afstand ging richting Bellem, deelgemeente van Aalter, via het Loveldbos en de Kranepoel. Het was een hele rustige wandeling met heel weinig onverharde paden of wegen.

Ze hadden wel lage drank en eetprijzen. Dit is zeker een goed punt voor de wandelaars.

Kerk van Aalter





Kiosk op het plein

Oude romp



Dit is een van de weinige paadjes die we kregen.









De zon probeerde zich door het wolkendek te priemen.

gedeeltelijk geslaagd



Hier nog een paadje














hier zicht op het kanaal


























Dit was éen van de laatste wegeltjes







station van Bellem

Dit zijn wel erg goede prijzen , jammer dat je ze niet overal hebt.

Brandweertocht:

Gisteren nog gaan wandelen in Nederland, vandaag ietsjes dichter bij huis, naar Diksmuide. het was de 1°maal dat ik een wandeling maakte van de Tervaetse stappers. We vertrokken aan de brandweerkazerne van Diksmuide. Onder een bewolkte hemel ging ik van start voor 22km. Het eerste stuk ging dwars door de industriezone. Na een tiental minuten kregen we een mooi maar drassig pad te verwerken.

De brandweerkazerne

Hier kwamen we aan ons eerste pad.

Het was hier en daar wat uitkijken .









Op het einde van dit pad waren we nog enkele straten van de rustpost. We hadden dan 4.5km op onze teller staan.

Na deze rust, ging de tocht verder richting Esen.



Het ging er rustig aan toe.









Via landelijke en rustige wegen bereikten we de gemeente Esen waar onze 2°rustpost was.

Zicht op het rustige Esen




Hier was onze rustpost. Eerst iets drinken, daarna begon ik aan een lus van 6.5km om hier later een 2°maal aan te komen.



We kregen eerst enkele kerkwegels onder de voeten geschoven.

Hier dwarsten we Esenplein

De tocht ging dan over in een graspad...

die later overging in een drassig pad. Hier hadden er al enkele mensen uitgegleden.



Vanaf hier begon dan een groot deel van een mooie lus.

Gekruid met heel wat modderpaden. Geniet even mee.



Mooie verzichten

Dit hoorde er ook bij, je had geen andere keuze of er door te gaan.





we wandelden dwars door de broeken.





Het was ploeteren of verzuipen




Nog ploeteren tot aan de brug.







Hier in de broeken was het een stuk beter, daar er nog veel gras was.





We kwamen terug aan onze rustpost. Nu een stukje eten en drinken. Daarna wandelde ik terug naar het eindpunt

Ondertussen was Lora van de partij.

het slechtste was voorbij en we kregen terug rustige wegen tot aan het eindpunt.

Hier onze Willy met Christiane en Doortje.

Iemand kon de laatste niet meer de baas. Het was een bak Kapittel bruin.

Hier nog de grote baan dwarsen en nog een kleine km wandelen en deze tocht was ook voorbij.

Wintertocht:

Vandaag ging ik een wandeling maken net over de grens in Zeeland, met name Axel. Het beloofde een mooie dag te zijn. Toen we aankwamen was er al heel wat volk, we voldeden aan onze plichten, dronken nog iets en begonnen dan aan de wandeling. Het was een lussen tocht; en de 1° lus was op verkenning door een stukje polder en de buitenkant van deze gemeente.

Hier de inschrijvingszaal OC De Halle.

Eerst op verkenning richting polders, we stapten een heel eind langs de openbare weg(niet zo interessant).



We kregen weinig paadjes



zicht op Axel

Dit was het enige stukje natuur in de 1° lus.

We wandelden langs de Axelse molen.

De Axelse molen is een korenmolen en dateert van 1749. Boven de hoofdingang bevindt zich het restant van een hardstenen wapen van Zeeland in Louis XV-trant. de molen is markant gesitueerd op het voormalige bastion van Vlissingen van de vesting Axel. Deze molen was de 2° stenen molen in Zeeuwsch Vlaanderen. Hij is in het jaar 1911 van zijn wieken ontdaan. Sinds die tijd werd er machinaal gemalen in dit gebouw. Vanuit de Axelse gemeenschap is begin de jaren 80 een stichting tot behoud en restauratie van de molen opgericht. In het jaar van de voltooide restauratie, 2000, bestaat de Axelse molen precies 250j. Op zaterdagen is deze molen weer gebruikt als korenmolen voor het malen van granen.

Na deze molen te hebben verlaten stapten we nog door enkele straten tot we terug aan de rustpost waren.

We begonnen aan de 2° lus en die oogde heel wat beterschap aan. We gingen richting natuurgebied de Smitschorre en de bekende Watertoren, het herkenningspunt van Axel.



Hier zien we een deel van de Smitschorre. Dit binnengedijkte, laaggelegen schor dankt zijn naam aan de kanaalwerken uit de 60 jaren

Anno 2004 begint zich hier een natuurgebied van enige allure te ontwikkelen. Het strekt zich uit van de Smitsschorre tot de Axelse Kreek en omvat ook de Zwartenhoekse Kreek. Het totale gebied is 300ha groot.

Hier kwamen we bij de Watertoren, op een boogscheut van het natuurgebied.

De watertoren is 61m hoog en gebouwd in 1936. Het is een van de hogere watertorens in Nederland. Deze toren is op de begane grond ingericht als tentoonstellingsruimte. Hier worden in het bijzonder tentoonstellingen georganiseerd waarin de natuur centraal staat, hoewel er ook ruimte is voor kunstexposities en dergelijke. Ook is er een heemkundige tuin met waterelementen rondom de toren aangelegd. Deze toren dient ook als vertrekpunt voor natuurexcursies in de omgeving, zoals in het Axelsebos, in het bos op de Axelse vlakte en in het kunstbos.

Hier rechts namen we een mooi paadje

Ziehier onze stoere madam.


hier zicht op de heemkundige tuin.

En nu de trappen op om deze wandeling verder te zetten.

Hier nog een laatste blik op deze Watertoren.

We volgden nog een stukje pad die net naast een golfterrein ligt.



Hier een zicht op dit golfterrein. We gingen nu verder richting Kunstbos.



Een zicht op de beelden die hier verspreid staan.

We wandelden via de fietspaden door dit stukje natuur, daar de andere paden te sompig bijlagen.

Het was heel rustig om er door te wandelen.





We liepen hier nog een eindje door de Smitsschorre.

Mooi zicht op de kreek.



Hier een laatste blik op de kreek  vooraleer we terug aan onze rustpost waren. Dit was een hele mooie lus.

Nu begonnen we aan onze laatste lus en stapten eerst door enkele straatjes vooraleer we aan het bos waren.




Hier stapten we door het Axelsebos. Ook een heel mooi stuk natuur en heel rustig om er door te wandelen.







Hier onze jonge hinde(hm)

Mooie zichten over de plassen


























Ze was duidelijk in haar sas.

Nog enkele honderden  meters en deze tocht was wederom voorbij.

Scheldevalleitocht:

Vandaag reed ik naar Vurste, een gemeente bij Gavere om daar deel te nemen aan een wandeling van de Scheldestappers uit Zingem. Een beetje vries weer kon geen kwaad en het beloofde een mooie dag te worden. Vanuit de voetbalkantine begon ik aan mijn tocht. Er was direct een splitsing na de start. We stapten via rustige en landelijke wegen richting Meilegem. We kregen heel veel onverharde wegen tot aan de rustpost in Meilegem.

Zicht vanaf de start op op de kerk van Vurste.

Overal lagen de velden er wit bij, wat mooie beelden gaf.

Nogmaals zicht op de kerk.

Veel onverharde paden of wegels kwamen aan de orde.




Ook heel mooie zichten kregen we te zien.











Dit kregen we af en toe onder de voeten geschoven.


















Veel natuur, heel veel afwisseling.






















Kerk van Dikkelvenne























Aankomst te Meilegem en tevens aan onze rustpost.

In dit gebouw was onze rustpost ondergebracht.



Hier hadden we al 7km op onze teller. Na iets te hebben gedronken was het tijd om deze tocht verder te zetten.

Na het verlaten van de rustpost stapten we terug richting Dikkelvenne.




Hier een zicht op de kerk van Meilegem.



We wandelden een stukje door het kasteel "Boudries"

Het kasteel Baudries ook wel Beau-Dries of Dickelvenne genaamd, is een kasteel in Dikkelvenne. De geschiedenis van dit omwalde kasteel gaat terug tot de middeleeuwen. Het behoorde toe aan verschillende rijke families, onder meer: Marchant d'Ansembourg. In de 18°eeuw werd het huidig uitzicht bepaald, in rococo stijl. In de 19°eeuw onderging het belangrijke wijzigingen in opdracht van graaf d'Ansembourg. Het interieur is versierd met rococo-lambriseringen. Het kasteel en bijhorend park zijn beschermd en zijn af en toe open voor bezoek. Het kasteel was eigendom van graaf Louis de Lichtervelde,  die het naliet aan zijn dochter. Er wonen geen nakomelingen meer en het kasteel is te koop aangeboden.

Het kasteel ligt vlak achter de kerk.





Arme paardjes





Mooie zichten

We wandelden ook door het gehucht Hukkelgem en na een tijdje kwamen de 10km stappers bij ons. Samen gingen we richting aankomst via het domein "Borgwal".










Hier het laatste stukje onverhard van deze mooie tocht.



Hier de muur die het kasteel "Borgwal" omheind.





het kasteel Borgwal is een domein in het centrum van Vurste. Het kasteel dat zelf uit verschillende delen is gebouwd bestaat verder uit een neerhof met duiventoren(hier zicht op deze toren).

Kerstwandeling:

Start vanuit het KBO Sint Walburga gaan alle afstanden richting de Schelde. We wandelen een einde langs de Schelde en gaan de Meerspoort in. We hebben een stukje groen, volgen dit en belanden na enige tijd aan de Grote Markt. We slaan links en stappen aan de achterzijde van de St Walburgakerk.

KBO St Walburga instituut



We volgden een eindje de Schelde



De grootste 2 afstanden stapten langs en onder de spoorweg.

Hier kregen we wat zicht op de wekelijkse markt en verlieten die aan de achterzijde van de St Walburgakerk.

De collegiale St Walburgakerk is toegewijd aan Walburga, de patrones van de stad Oudenaarde. De achterkant van deze kerk paalt aan de Grote Markt. De toren van deze kerk is 88m hoog en vormt een duidelijk herkenningspunt tot ver in de omgeving.



We vervolgen onze weg via een vernieuwd paadje en wandelen richting het Spei.



Hier gaan we een stukje door het Spei

Na dit stukje groen zetten we onze tocht verder en gaan op zoek naar de rustpost in Leupegem.

Na iets te hebben gedronken verlaten we Leupegem en stappen verder richting Edelare. Net voor de beklimming, verlaten de 7en 11km en die gaan terug richting startzaal.



De grootste afstand beklimt het overbekend voetpad tot aan de Ardennendreef, gaan rechtsaf en stappen verder naar Edelare kerk.

Onderweg kregen we enkele mooie vergezichten








Doortje was heel flink vandaag.

Nog een paar mooie zichten.





Hier bereikten wij het kerkje van Edelare.

Dit moeten we zien.

En inderdaad het was een hele mooie kerststal.

Hier een zicht op Oudenaarde. We begonnenmet de afdaling van de Edelareberg

We dwarsen de Edelarebaan en volgen het St Martinusstraatje.

Monument van de gesneuvelden



Hier stappen we terug een eindje langs de Schelde tot aan de voetgangersbrug.

We steken de brug over , en wat later dwarsen we de Aalstbaan bereiken we de jachthaven. Nu wandelen we verder naar het Liedtspark.

Hier stappen we een klein stukje door.








Via de Einestraat belanden we terug op de kerstmarkt.

Hier zien we enkele mooie gevels

en komen we terug aan de St Walburgakerk.

Nog een kleine doorsteek

nogmaals de hoofdkerk. Van de vroeggotische kerk, waarvan de bouwwerken aanvingen in de 1°helft van de 12°eeuw, rest nu nog slechts het koor in Doornikse kalksteen. In de 15°eeuw werd beslist de kerk te herbouwen in Brabantse gotiek. Boven de gotische toren bevindt zich een barokke kap uit 1620, uitgewerkt door de Oudenaardse kunstenaar en architect Simon de Pape. Oudenaarde werd een middelgrote stad met 5737 inwoners in 1458. De stad gaf zich een nieuw uitzicht, haar nieuwe rang waardig, met de Sint Walburgakerk. Dat de plannen voor deze kerk slechts voor een derde gerealiseerd werden, illustreert de Oudenaardse overmoed tijdens deze grootse periode.

Op het einde naar links en we komen zo terug aan onze startzaal.

Putje wintertocht:

Vandaag reed ik naar Doomkerke. Daar was er een wandeling van de molenstappers uit Ruiselede. Vandaag stond de natuur centraal. We kregen bossen, mooie dreven en veel private stukken. We wandelden rond en in de Gemeentebossen, bossen van Maria-Aalter en Predikherenbossen. Een hele mooie wintertocht met op het laatste een ferme bui.

Herdenkingstocht:

Start vanuit zaal Oud Gemeentehuis te Zwijnaarde. Een rustige wandeling, gekruid met mooie paadjes, we doorkruisten de Scheldemeersen op weg naar en door het landelijke Zevergem.