Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
De op één na de laatste etappe van ons 1° doel.De route voert door een fraai landschap met kleine beekdalen en prachtige boerendorpen. De opvallende horrero's zijn kenmerkend voor dit gedeelte van Galicië. We vertrokken met onze regenkledij aan, want gisterenavond laat en heel de nacht viel er heel veel regen. En ook nu was onze start nat. Het was een kat en muis spel met de natuur. Het was een mooie wandeling, door het prachtig landschap met kleine beekdalen en de unieke boerendorpen.De wandeling verliep grotendeels over paden en onverharde wegen, uitgezonderd de laatste kms. Ook de vele bossen zijn ons niet voorbijgegaan, jammer van het weer. Ophouden met regenen was voor ons direct foto's nemen. We logeren opnieuw in een mooie albergue met naam "Porte de Santiago". Morgen bereiken we Santiago de Compostela en laat ons hopen op redelijk weer.
kat en muis spel met de natuur jammer van het weer, want het was een mooie wandeling
efkes een glimp van de zon
die kan ook een bocht inschatten kerk van Pedrouzo en we brachten ook een bezoekje aan de kerk.
De rest van deze dag was binnen in de albergue waar we onze dagboek bijwerkten en onze route voor de volgende dag bespreken en wat we verder doen bij het binnenkomen van Santiago.
Het regende weeral toen we deze morgen vertrokken. De talrijke beekdalen doorsnijden het laagland van Galicië. Wie door het glooiende boerenland loopt en beken oversteekt, over loopplanken of oude brugjes, waant zich ver van alle drukte. We stapten richting de bossen waar er enkele eucalyptussen groeiden. Hier waren we wat beschut tegen de regen. Na een 3 tal uren te wandelen kwamen we bij het dorpje Leboreiro en het was tijd om te ontbijten. Het stopte met regenen en we kregen terug eucalyptussen onderweg. De pret was van korte duur, de hemel sluizen gingen opnieuw open en was het feller dan de eerste keer. Na goed 2 u in de regen te hebben gestapt bereikten we Melide. Dit stadje is bekend voor de inktvis (pulpo). We waren halverwege deze etappe en het weer klaarde op. In de laaggelegen delen van Galicië liggen veel kleine boerendorpen, waar talloze horrero's (graanopslagplaatsen) staan. Deze komt men overal in Galicië tegen. Het zijn smalle, langwerpige bouwsels met openingen in de wanden, om schimmel tegen te gaan. Om te voorkomen dat er muizen bij kunnen, staan ze op poten met daarenboven een brede uitstekende platte steen. Na het stadje kwamen we terug in de bossen met eucalyptussen. Na doortocht door de bossen, hadden we terug prijs: regen. Gelukkig konden we deze keer wat schuilen in een plaatselijke herberg. Na een tijdje kwam de zon er door en we stapten verder naar Arzua, nog zo'n 8 km te gaan. We zagen het einddoel naderen maar ook opnieuw dreigende wolken die op ons afkwamen. Net voor we Arzua binnen kwamen gingen de sluizen opnieuw open en deze maal heel heftig. We waren doorweekt toen we aan onze slaapplaats waren. Vlug douchen en de rest doen en s' avonds was de regen verdwenen. Hopelijk morgen beter en wandelen we richting Pedrouzo (Arco de Pino).
eucalyptusbomen overal regen dit zijn horrero's
stenen kruis van Galicië een beetje beschut tegen de regen eucalyptusboom een beetje opgelucht, het klaarde wat op
die heeft goesting over de gladde rotsen of door het water binnenkant kerk Melide
We vertrokken onder een regenachtige hemel richting Palas de Rei. Het eerste gedeelte van deze etappe gaat over een bergrug met granietrotsen en heide, waar men zicht heeft op het dal van de Miño. We kregen geringe stijgingen, bijna steeds verharde wegen. Er was niet veel te zien en ondertussen was het aan het regenen, nog een koude wind erbij en amper 7°.In Palas de Rei hebben we het licht glooiend landschap van Galicië bereikt. Hier ziet men de eerste cruzeiros(stenen wegkruisen) en eucalyptussen. Een dag om vlug te vergeten. We zijn wederom goed gelogeerd. Het is nog aan het regenen (mot). Na onze bedden te hebben gekregen gingen we douchen en onze paperassen in orde maken. Buiten was het gestopt met regenen en besloten een tochtje te maken in de gemeente. Morgen naar Arzua nog 65km van Santiago.
Op deze etappe passeert men ruim 20 dorpen en gehuchten. Door dit landschap lopen talloze oude wegen, net als vroeger moet u de waterloopjes oversteken op doorwaadbare plaatsen of stapstenen. Het land van de corredoiras. Rond de klok van 7u vertrokken we uit Sarria richting Portomarin. Ze voorspelden regen en onweer, maar voor het ogenblik was het goed weer. Het is een eenvoudige wandeling in het glooiend landschap met enkele lastige gedeelten, paden ,onverharde en soms geasfalteerde, maar stille wegen. Op het einde van de tocht, toch een regenbui. We zijn de merkpaal van 100km voorbij gegaan. We slapen terug in een mooie vernieuwde albergue. Morgen trekken we verder richting Palas de Rei.
We vertrokken onder een grauwe hemel naar Sarria. Een etappe over groene heuvels, door boerendorpen, en over de pas Alto Riocoba, waar men een prachtig uitzicht had. Ook hier kon men een alternatieve route nemen via Samos, maar die is ook 5km meer. We wandelden een klein stukje langs de weg en daarna verdwenen we het bos in om zo'n 9km te gaan richting Samos, waar er een groot klooster staat. Daar aangekomen hebben we ons ontbijt genomen en dan richting het klooster gestapt.
We moesten wachten tot 10u alvorens men de poort opendeed. We kregen daar een stempel en moesten dan nog eens 45min wachten tot we een rondleiding kregen die zowat een anderhalf uur duurde. Dit konden we niet doen en zijn dan verder gestapt.
Nog een 15tal km voor de boeg en wederom konden we een alternatieve route kiezen, hier ook weer met kleine beklimmingen. We kregen toch wat lichte regen te verwerken. We doorkruisten enkele bijna onbewoonde dorpjes en voor de rest niks anders dan akkers en velden. Heel weinig mensen te zien, net als wij alleen op de weg waren.
Na enkele uren te hebben gestapt kregen we zicht op Sarria. Ondertussen was het gedaan met miezeren en we waren droog aan onze albergue aangekomen.
Morgen wandelen we verder naar Portomarin en zijn nog zo'n 115km verwijderd van Santiago. Ons 1°doel komt in het vizier.
Daar kregen we voor het eerst een badhanddoek en er was douchegel voorzien in de sanitaire kamers. Ook de kamers waren mooi ingedeeld en we sliepen met 8pers.
Een vernieuwde albergue met de naam "Mayor".
één van de kerkjes in Sarria
een overblijfsel van een slot
hier gingen we ons avondmaal nemen
eventjes samen poseren mooie binnenkant van de kerk Morgen wandelen we verder naar Portomarin en zijn nog zo'n 115km verwijderd van Santiago. Ons 1°doel komt in het vizier.
Het was aangenaam weer toen we La Faba verlieten en onze tocht verder zetten richting O Cebreiro. Meteen de beklimming van gisteren verder afmaken, we moesten zo'n 320 meter stijgen en kwamen al van op een hoogte van 920m.
Wanneer de zon doorbreekt, kunt u vanaf de Siërra ver uitkijken over de bergen, heuvels en dalen van het groene Galicië. Meestal zijn de van leisteen gebouwde dorpjes echter in de mist en wolken gehuld.
We kwamen Galicië binnen
Na 5km kwamen we in O Cebreiro, de zon was aan het opklimmen en we kregen mooie taferelen te zien. Hier kregen we voor het eerst Pallozas te zien. Dit zijn lage, ronde of langewerpig-ronde gebouwen van natuursteen. Ze hebben een brede houten kap die aan de onderkant tot vlak bij de grond doorloopt en met stro bedekt is. In dit dorp is er een Palloza gerestaureerd en als museum ingericht. O Cebreiro was een belangrijke bedevaartsplaats op de weg naar Santiago. Sinds de camino bestaat hebben hier grote aantallen pelgrims in de herbergen overnacht. Omdat het klimaat in dit gebied vaak erg guur is (mist, en sneeuw tot in mei), was er behoefte aan voorzieningen waar de uitgeputte pelgrims konden eten en slapen. Palloza
Ons ontbijt van vandaag hebben we hier genomen en gelukkig, want na het ontbijt kregen we een prachtig zicht op de heuvels. De zon trok de mist langzaam omhoog uit het dal en we werden op mooie zichten getrakteerd.
Nadien volgde er een lange afdaling door de bossen. We kregen ook oude onverharde paden. Het was weer een mooi stuk natuur om niet te vergeten. Na de volgende beklimming kwamen we aan op de pas Alto de San Roque, waar links van de weg een metalen beeld staat van een pelgrim die probeert zich tegen de wind te behoeden. Ook het landschap veranderde voortdurend van uitzicht.
De zon stond nu hoog aan de hemel en we begonnen aan de zoveelste beklimming van de dag, en het was een serieuze en erg steil. Je kon het niet raden , toen we uiteindelijk boven waren kwam men uit op een terrasje, we konden onze ogen niet geloven. Dus dat was even rusten en iets drinken.
We trokken verder en nog een 10tal km te gaan. Het laatste stuk was ook op en neer maar niet zo heftig en af en toe wat schaduw, die meer dan welkom was.
Bij het binnenkomen van Triacastela, zagen we een boom van 800j oud, 2,7m breedte en 8m hoog. Een heel mooi exemplaar. Nog een kilometer of twee en we waren aan onze eindplaats voor vandaag. We slapen vandaag in alberge Aitzenea, een particuliere herberg met 38 bedden en gratis internet. Na deze nog wat boodschappen doen en gaan eten. Morgen verder richting Sarria.
We vertrokken vandaag om 6u35 voor een lastige etappe. We wandelen de camino duro. Het grootste gedeelte van de pelgrims nemen bij Villafranca del Bierzo de meest rechtstreekse route, ze bewandelen het oude tracé van de ST Jacobsroute, het dal van Valcare. Wij nemen de alternatieve route en komen maar bij de andere in Trabadelo. Deze heet de camino duro, omdat de stijging heel steil en inspannend is. Maar is bijzonder mooi qua natuur, maar heel lastig en deze is nog eens 5km langer. Toen we over de brug waren moesten we rechts en daarna links weg en we werden meteen gewaarschuwd, zo'n 21%stijgen en dit voor het eerste halfuur. Het was zwaar, maar we kozen ervoor. We hadden prachtige uitzichten en daarna even bekomen van het klimmen, maar niet voor lang. We kregen terug een steile beklimming te verwerken.
Oef na zo'n 2u45 was er een kleine afdaling tot we het dorpje Pradela bereikten. Daar hebben we wat gedronken, nadien een traject van 12km zonder te rusten en een serieuze afdaling. Eenmaal beneden liepen we een stukje langs de weg, gescheiden door betonblokken. In het dorpje Portela namen we ons ontbijt, daarna verder gestapt via een rustige weg naar Ambasmestas, vandaar richting Vega de Valcare, 1 voor 1 heel kleine mooie dorpjes met amper inwoners. Na een hele tijd kwamen we aan in Herrerias op zo'n 5km van La Faba. We verlieten hier een rustige weg en duikten de diepte in. Heel mooi pad, maar na een daling komt er een stijging en die bleef maar duren. Het was terug een hele zware en dan nog op een echt keienpad met die grote losliggende keien. Eenmaal boven waren we in La Faba waar we halt hielden voor deze dag. Morgen gaan we verder op dit pad richting Ocebreiro. We slapen bij de Duitse gemeenschap, terug een mooie albergue. Daarna even op verkenning en op zoek naar een bar om te eten.
Urbain keek naar de helling die wij moesten nemen
Hier op het einde van deze brug, links het gewone en rechts de camino duro die wij namen Hier krijg je al een zicht op Villafranca en dit duurde zo'n halfuur om de eerste stijging te overbruggen Dit stuk hier was erg steil en lastig Nogmaals een zicht op de stad dat we zopas hadden verlaten Heel prachtig zicht
Ook de natuur was heel mooi
zicht op een nieuwe aangelegde snelweg waar weinig drukte is
We verlieten vanmorgen de tempeliersstad Ponferrada en volgden de weg richting Villafranca del Bierzo. Het eerste dorpje daarop namen we ons ontbijt. De zon was terug van de partij en dit was fijn. Deze etappe doorkruist het glooiend landschap met wijngaarden van de Bierzo en eindigt in Villafranca del Bierzo, een stadje die volledig op de pelgrim is gericht en ook wel "Klein Santiago" wordt genoemd.
Veel afwisseling was er niet ten opzichte van gisteren. We kregen wel enkele mooie zichten met de wijngaarden onder een mooie zon te zien. We hebben nog een halte gehouden in Cacabelos, een gezellig dorpje. Nadien hebben we via een mooi grindpad onze tocht verder gezet tot ons einddoel voor deze dag. We slapen vandaag in een mooie albergue genaamd naar dit stadje. Morgen stappen we naar La Faba.
In het dorpje Columbrianos namen we ons ontbijt
af en toe over geasfalteerde wegen, hier over de autostrade mooie zichten de wijngaarden
Even een frisse neus opgehaald in Cacabelos
Wijngaarden rechte en links van ons
in de verte de besneeuwde bergtoppen
We kwamen aan in Villafranca del Bierzo en stapten naar onze albergue. Toen we ons bed hadden, deden we onze dagelijkse rituelen en nadien zijn we het stadje ingetrokken op verkenning.
dit is ook het gewone straatbeeld opgeknapt of vervallen , het staat dooréén
de torens rond het stadje
dit hoorde erook bij, een gezellig terrasje en nen goeie dreupel kon er vanaf
kerk van Villafranca die we ook een bezoekje brachten.
mooi binnenste van de kerk
typisch voor deze Spaanse dorpjes, erg smalle straatjes, gelukkig met weinig verkeer.
Onze menu voor vandaag, zoals je ziet geen te kort aan voedsel voor de pelgrim
zicht op het stadje
Morgen gaan we naar La Faba, met enkele zware beklimmingen en de vermaarde "camino duro".
We verlaten Foncebadon (dit was vroeger een belangrijke pleisterplaats voor de pelgrims, met een herberg, een kerk en een klooster. 1000jaar geleden werd er hier zelfs een Spaans Concillie gehouden. Lange tijd was het dorp zo goed als verlaten, tegenwoordig wordt het met bijdragen van de EU gerestaureerd.) iets na 7u. Het was wat frisjes en een lichte mist. Mijn schoenen waren nog niet helemaal droog van de dag van gisteren.
We begaven ons nu naar de eenzame route Montes de Leon. Daar staat het pelgrimskruis Cruz de Ferro, een monument voor de bedevaarders. Het is één van de indrukwekkendste gedeelten van de camino. De zonsopgang was heel mooi en we waren dichtbij Cruz de Ferro. Zoals elke pelgrim, halt houden en onze meegebrachte steen hier neerleggen,als symbool van de last die we dragen en zich kan bevrijden.
Hier waren we op een hoogte van 1504m. Een 45minuten later, na een lichte daling stapten we door Manjarin. Daar staat enkel een pelgrims herberg, gerunt door de Asociacion Circulo Templario. Hier probeert men de oude tempeliersgebruiken in ere te houden. Het is er niet erg netjes en slechte sanitaire voorzieningen.
We stapten verder en moeten nog een beklimming overwinnen. Ondertussen was de zon in al haar pracht te zien. Op weg naar El Acebo begonnen we terug te dalen en kregen we hier een prachtig uitzicht op de vallei van Ponferrada. We hebben hier ons ontbijt genomen na een 12tal km. We verlieten het dorpje en kwam nu aan het mooiste van deze etappe.
Een steile afdaling , met een hoogte verschil van 900m. We begonnen aan de afdaling op een keienpad (opletten geblazen) en we kregen hier een heel mooi stuk natuur te zien. We zaten te midden tussen de heideplanten zoals de erica's en bremstruiken en anderzijds met de rotsformatie met besneeuwde bergtoppen. Deze pracht deed de dag van gisteren vergeten.
Toen we het kleine dorp Molinaseca door wandelden waren we nog een 8km verwijderd van ons doel voor vandaag. We stapten nu een eindje langs de weg, kort daarna weer een pad en zo kwamen we aan in Ponferrada. Een eindje verder lag onze albergue voor deze dag, een nieuw gebouw met prachtige kamers voor 4pers. Daarna op verkenning in de gemeente, gaan eten en daarna nog eens onze route voor morgen bekijken.
Vroeg opgestaan en we vertrokken uit Astorga terug met de regen. Het was heel zwaar bewolkt en zo te zien zou het voor de hele dag zijn. Na een uurtje te hebben gewandeld hielden we halt in Murias de Rechivaldo,waar we in een kleine gezellige bar ons ontbijt namen. Na ons ontbijt zijn we verder gestapt en onderweg waren we aan het speculeren of we ons programma gingen wijzigen of niet. We wisten dat er in Foncebadon niet te veel slaapplaatsen waren en die Zuid Koreanen voor ons waren. We gingen een stapje vlugger en gingen naar Foncebadon. De regen was de grote spelbreker, vele mooie landschappen ging aan onze neus voorbij. Nu moesten we nog zo'n 6tal km na het dorpje Rabanal del Camino te hebben aangedaan. Wat nu volgde was prachtig en ook vervloekend. We kregen nog een zware beklimming, een 300m hoogteverschil, en dan nog op een keienpad waar je nog eens moet uitkijken waar men de voeten moet plaatsen. Het genieten was een stuk minder door de regen. We stappen nu door tussen de bloeiende brem, de paarse en witte erica's. Onze schoenen zijn doorweekt en ook wij zijn vermoeid. Aangekomen in Foncebadon, dachten we maar één ding,we hebben een bed en dit is het belangrijkste. Morgen naar Ponferrada en hopelijk met beter weer.
mooie erica's
Dit zijn resten van de huisjes in Foncebadon, men kan er gratis de grond hebben maar moet de huizen in hun oorspronkelijke staat herop bouwen
En zo staan er nog wat.
een plaatselijke cafe in Foncebadon in de namiddag iets gedronken in het cafe
alles is hier in stenen borden of bekers in de namiddag, de regen was verdwenen nog enkele foto's genomen betreft die huizen echt een spookdorpje
dit was mijn avondeten een rib met brood en patat en Urbain at vis en dit was ons dessert, een lekkere huisgemaakte chocoladetaart
We vertrokken deze morgen met motregen. We wandelden richting Hospital de Orbigo. Ondertussen volgenden we onze alternatieve route van gisteren verder. Ook de regen was wat feller geworden.
Na zo'n 10km te hebben gestapt kwamen we terug op de gewone weg in Hospital de Orbigo. Daar hebben we een pauze ingelast.
Daarna kon men terug een alternatieve route kiezen. We waren opnieuw verbaast wat de natuur ons te bieden had. Het landschap veranderde stelselmatig en jammer dat het nog altijd miezerde.
Raak hier maar eens wijs uit, hoeveel mag de trein hier wel rijden?
Toen we rond een uur of twee aankwamen in Astorga klaarde de hemel open. We zochten onze albergue op, deden onze dagelijkse zaken en gingen dan op verkenning in deze mooi oude stad. Hebben ook een terrasje gedaan en zijn dan gaan eten.
Wie draagt hier zo'n rugzak?
Het bisschoppelijk paleis van Astorga werd gebouwd door de Catalaanse architect Antoni Gaudi, tussen 1889-1913, en bevind zich naast de kathedraal. Ontworpen in de Catalaanse Modernisme stijl, is het één van de drie gebouwen van Gaudi buiten Catalonië.
Wanneer het oorspronkelijke bisschoppelijk paleis werd verwoest, door een brand in de 19°eeuw, besloot Bisschop Grau, om het ontwerp van het nieuwe gebouw, toe te wijzen aan zijn vriend Antoni Gaudi. De twee waren vrienden geworden toen Grau algemeen vicaris was in het Aartsbisdom Tarragona. Grau had er een kerk, waarvoor de architect Gaudi het hoogaltaar had ontworpen, ingehuldigd.
De kathedraal van Astorga is een rooms-katholieke kerk. Het werd uitgeroepen tot nationaal monument in 1931. Het bouwwerk werd begonnen in 1471, binnen dezelfde muren van haar romaanse voorgangers uit de 11°-13°eeuw. De bouw duurde tot de 18°eeuw, dus in de oorspronkelijke gotische stijl verschijning werden elementen uit latere stijlen, zoals de neo-classicistische klooster, de barokke torens,kapitelen en de gevel, en de renaissance portiek toegevoegd.Jammer dat we deze ook niet konden bezoeken. Ze vragen nu bijna overal inkom gelden.
Zijgevel kathedraal
Urbain at met smaak. morgen gaan we naar Foncebadon.
Na vanmorgen de nonnetjes te hebben verlaten, doorkruisten we nog even een gedeelte van de stad en stapten via het klooster van San Marcos, waar de oude pelgrimsbrug over de Rio Bernesga voert.
Verder wandelen we door de voorstad Trobajo del Camino. Een 6km verder bereikten we La Virgen del Camino na een lichte stijging van het parcours. Daar namen we dan ons ontbijt,een klein beetje verder namen we opnieuw de alternatieve route.
De gewone weg liep parallel met de drukke weg en was niet interessant qua bepeiling en gaanbaarheid. Wederom kregen we mooie stukjes natuur te zien en enkele huisjes die half onder de grond zitten.
De alternatieve richting Villar de Mazarife was heel mooi en rustig, we kwamen de kleine dorpjes tegen zoals Oncina de la Valdoncina en Chozas de Abajo. Heerlijke momenten om zo door dit deel te wandelen.
Rond de middag bereikten we ons doel Villar de Mazarife.
We slapen vandaag in de mooie Albergue met koddige naam "Tio Pepe". We hebben een kamer voor 4 personen, er slaapt een Nederlander bij ons.
De kloeke bazin doet mijn was vandaag, ik had het heel vriendelijk gevraagd. Ook vandaag zijn we op ons gemak, want onze Aziaten bevinden zich in een ander dorp om te slapen. Verder nog wat rond kuieren in het dorpje en enkele foto's maken.
We vertrokken redelijk vroeg daar we in Léon tijd genoeg zouden hebben voor een uitgebreid bezoek aan deze stad.We verlieten Mansilla via een brug over de Esla. Het was een relatief korte etappe. Onderweg was er niet veel te beleven, het pad dat we volgden lag tussen de snelweg en de gewone weg naar Léon. Hier en daar een vervelende passage, enkele stukken over de asfalt en voor de rest brede paden en onverharde wegen. We zijn rond de middag aangekomen in de stad Léon en direct naar de albergue gegaan. Daarna zijn we de stad ingetrokken om boodschappen te doen en ook om er wat te bezichtigen. Het oude gedeelte van deze stad is heel mooi, de overgebleven vestingsmuren zijn indrukwekkend. Na 16u zullen we de kathedraal bezoeken. Na het bezoeken van de stad gaan we eten bij de zusters in de albergueSanta Maria de Las Carbajalas. Voor morgen hebben we een kleine wijziging aangebracht aan de route, we gaan tot Villar de Mazarife.
Rivier de Esla het pad liep veel langs de snelweg
We komen aan in Leon
De stad Leon is ook de hoofdstad van de provincie Leon,en ligt op een hoogte van 841m op de Spaanse hoogvlakte.
Leon is bekend om zijn gotische kathedraal en andere monumentale gebouwen,waaronder de Romaanse Real Colegiata de San Isidoro, het Botines Huis en het platereske San Marcos. Leon is ook bekend om zijn traditionele fiestas,zoals Pasen. De Leonese processies zijn officieël uitgeroepen tot Internationale Bezienswaardigheid,en heel wat mensen uit binnen- en buitenland bezoeken Leon met Pasen om die te bewonderen.
De oude vestingsmuren
Hier, in de oudste delen van de stad, zijn nog delen van de middeleeuwse stadswal te bewonderen en enkele restanten van de oorspronkelijke Romeinse wal.
Het Musac, het museum van Moderne Kunst van Castilië en Leon
Bercianos del real Camino - Mansilla de las Mulas 05-05-2013
Dag17 Bercianos del real Camino - Mansilla de las Mulas 27km:
We gingen op pad om 6u40 en stapten via een onverharde weg richting El Burgo Ranero. Ook op deze etappe konden we een alternatieve route nemen. Met een mooi zonsopgang en de fluitende vogeltjes vervolgden we onze weg. We zijn nu in de streek van de rode leem, waar men ook kijkt, op de uitgestrekte vlakten met akkers, op de wegen en paden en als bouwmateriaal voor de huizen. De eentonigheid van het landschap wordt onderbroken door ondiepe beekdalen, waar populieren en plantanen groeien en anderzijds door het prachtig berglandschap met de besneeuwde toppen.
Na een 1u30 kwamen we aan in El Burgo Ranero, een heel oud dorpje, waar we ons ontbijt hebben genomen midden in de hoofdstraat, als je van een straat kan spreken. Hier en daar wat beton, voor de rest grint en geen riolering en dit is het.
Na dit volgen we verder ons mooi wandelpad, zo'n 13km lang zonder tussenstop. We konden dus ons concentreren op de mooie natuur.
Dicht tegen de middag zijn we aangekomen in Reliegos en daar hebben we een lichte maaltijd genomen.
Nog een goede 6km te gaan vooraleer we in Mansilla de la Mulas aankomen. We stapten nu in een straatje met nog echte holbewoners. Deze huisjes zijn deels in de heuvels gebouwd, met heel weinig lichtinval. spijtig dat we daar niet konden ingaan.
Na enige tijd zien we onze eindbestemming liggen en kort in de middag kwamen we bij onze albergue voor die avond. Een hele mooie en voor de prijs hoeft je het niet te laten:20 voor slaping+avondmaal +ontbijt. Nog onze paperassen doen en op verkenning door de gemeente. Ook een terrasje meepikken en plaatjes schieten voor het thuisfront. Voor morgen staat de etappe naar Leon op het programma, we zijn dan halfweg.
Terradilios de Templarios - Bercianos del real Camino 04-05-2013
Dag 16 Terradilios de Templarios - Bercianos del real Camino 21km:
We vertrokken vandaag om 6u35,het was nog een fris windje deze morgen, maar de zon was er heel vroeg bij We lopen verder door de leemstreek en naeen dik halfuur bereikten wij het dorpje Moratinos. Een nieuwe albergue trok onze aandacht en hebben daar ons ontbijt genomen.
Sommige van deze huisjes zijn bewoonbaar, je zou je ogen niet geloven prachtige zichten
Aangekomen
Onze albergue voor deze dag Ouderwets maar degelijke bedden dit zijn dagelijkse taferelen in dit dorp
Carrion de los Condes - Terradilios de Templarios03-05-2013
Dag 15 Carrion de los Condes - Terradilios de Templarios 26km:
Vandaag begonnen we aan deze tocht rond 6u30 en het beloofde een mooie wandeling te zijn. Het was een etappe door eindeloze vlakke dorre velden. De eerste 17km kwamen we niks tegen, geen huis nog kerk nog bar. Hier moet je maken dat je voldoende water bij je hebt, want in de warmte kan dit voor problemen zorgen. Gelukkig was het maar ochtend en de zon moest er nog doorkomen.
Het opkomen van de zon De eindeloze vlakke paden
De zon was op de afspraak
Mooie zichten
Hier kon men niks drinken of eten, het was wachten tot in Calzadilia de la Cueza
Hier kwamen we nog huisjes tegen die van leem vervaardigd waren.
We bereikten onze verblijfplaats
Urbain bij zijn buiten verblijf
Vanavond slapen wij wel in een mooie albergue. Morgen trekken we verder richting Bercianos del real Camino.
We zouden terug goed weer krijgen vandaag. Na het ontbijt gingen we van start, volgens de kaart loopt de etappe door onafzienbare akkers met tarwe. Het word een lichte wandeling met nauwelijks hoogte verschillen en loopt vrijwel geheel over goede voetpaden, die echter vlak langs de autoweg lopen. Tussen Poblacion de Campos en op de rand met Villovieco is er een variante die wij zullen nemen. is ietsjes langer maar loopt niet langs de autoweg en beter qua natuur.
Hiernamen we de alternatieve route en trokken meteen landinwaarts weg van het lawaai.
We stapten langs de akkers en door mooie stukken natuur.
We kregen afwisselend velden en ongerepte natuur te zien en dit is fijn om er door te wandelen.
Deze kerk was gesloten.
Door dit stuk natuur liepen we zo'n 8km alleen tot dat we terug samen kwamen met de gewone weg.
Ondertussen zijn we aangekomen in Carrion waar we ook overnachten.
Terwijl we op zoek waren naar onze albergue kwamen we nu en dan van die lemen huizen tegen. Je kan dit niet geloven dat er 2013 nog zulke huizen bewoond zijn.
Hier aangekomen aan onze albergue voor deze avond. We slapen vandaag bij de zusters en ze hebben onze was gedaan! Daarna zijn we het dorpje ingegaan om wat boodschappen te doen en een terrasje.
mooi zicht op de kerk
binnenkant kerk is heel mooi
een glaasje kan er wel vanaf
Mooi kerkplein
en we hebben ook tijd gemaakt om wat te sporten.
Nog eens een ooievaar gespot
Nadat we rond het kerkplein hadden gegeten was het tijd om onze was op te hangen, nog wat schrijfwerk en overleggen voor de volgende etappe van morgen die gaat naar Terradilios de Templarios.
Het was droog toen we vertrokken naar onze volgende bestemming. Na 45' te hebben gewandeld kwamen we in het dorpje San Anton, dat alleen bestaat uit een ruïne(een overblijfsel van het vroege klooster San Anton).
De ruïne van San Anton.
Een 4tal km verderop kwamen we in Castrojeriz en namen daar ons ontbijt.Dit klein dorpje ontstond in het eerste Castiliaanse leengoed met een eigen rechtspraak. Volgens een koninklijke oorkonde kreeg graaf Garcia Fernandez dit gebied in 974 als leen toegewezen. Tijdens de grootste bloeiperiode van de pelgrimstochten naar Santiago stonden hier 4 kerken. Alle belangrijke bouwwerken staan in de hoofdstraat,de sirga. Nu wonen er nog slechts 1100 inwoners.
We verlieten dit gezellig dorpje door de kleine straatjes, de zon kwam regelmatig te voorschijn en we waren blij dat het niet regende.
Hier over een vernieuwde voetgangersbrug.
Nu zijn we volop in de Meseta.
Op deze etappe wordt het duidelijk wat een Meseta is: een hoogvlakte met steile hellingen, die aan de bovenkant zo plat is als dubbeltje.
Hier kregen we een helling van 12% stijgen, dan wat plat wandelen en dan nog eens....
Ondertussen kregen we ook hele mooie panorama's te zien,ook de natuur veranderde steeds weer.
een afdaling van maar liefst 18%. Dit kregen we regelmatig voor onze voeten geschoven.
Canal de Castilla
In afdaling naar het centrum van Fromista.
Eénmaal aangekomen gingen we naar de gemeentelijke albergue, maakten alls op en kuierde even door dit dorpje.
Hier en daar wat foto's nemen
Lekker gaan eten en onze volgende etappe bekijken. Moregen verder naar Carrion de los Condes.
Rond de klok van 7u verlieten we Burgos in de regen via de westelijke poort San Martin. Het 1°uur was het maar stappen door de regen, gelukkig was er niet veel te beleven.
We kwamen door het dorpje Tardajos, waar we ons ontbijt namen na 2u15 te hebben gestapt. We gingen verder richting Hornilus del Camino.
Ondertussen was het efkes gestopt met regenen en konden we nu genieten van de landschappen.
De brede paden waren hier en daar met waterplassen bedekt.
Na zo'n 4u te hebben gestapt kwamen we aan in Hornillos en zochten een bar op om even te rusten en iets te drinken. Dit dorpje heeft 2 bars maar die waren volzet, dus we moesten verder stappen en besloten te gaan tot onze bestemming een 12tal km verderop.
Onderweg was er niks, behalve het bewandelen van het slijkerig grintpad.
Bij iedere stap die wij zetten was er en diepe afdruk te zien.
Na een 5tal km, kwamen we een bord tegenmet wat uitleg, dat erop 800m een halte was en kon je er wat drinken.Herberg Sambol, zogezegd de moeite waard om toch even te pauzeren. De vrijwilligers die deze bar uitbaten waren weg,dus we stonden aan een gesloten deur. Dat was pech hebben, de moed niet laten zakken en verder het pad volgen tot aan onze eindbestemming voor vandaag.
We zijn ondertussen in de Meseta beland , de valleien worden breder en de heuvels maken plaats voor velden en akkers.
Hier aangekomen in Hontana, de 2 refuge's die gevestigd zijn in dit dorp waren volzet. Gelukkig was er nog een klein verlaten bijhuis waar we de nacht konden doorbrengen. Daar in dit zaaltje was er geen verwarming(geen warm water om te douchen en de schimmel stond op de muren) maar we hadden geen andere keuze. We hadden een bed en dit was goed. Na dit zijn we op zoek geweest om te eten.
We namen de Menu del dia. Je kan zien dat de pelgrim toch keuze heeft om te eten.
Hier Urbain en ikzelf aan onze tafel in de plaatselijke bar. We hebben goed gegeten en zijn dan direct gaan slapen want het was redelijk fris met een 6tal graden op de barometer. Morgen gaan we richting Fromista zo'n 34km verder
We vertrokken opnieuw met regen, met onze poncho wandelen is niet zo leuk. De regen ging over in kleine hagelbuien, en zo besloot ik om zolang er nattigheid viel om niet veel foto's te nemen.Het was fris met amper 6°.
Het landschap was nochtans prachtig, en begon meteen terug met een helling.
Jammer dat de buien het zicht belemmerde om mooie foto's te maken.
Het waren opnieuw lange stukken alvorens men eventjes kon rusten of iets te drinken.
Wat een pelgrim al moet doorstaan(hebben er zelf voor gekozen)
Hier kregen we een gezelschap bij. Een verdwaalde hond heeft ettelijke km's meegelopen met ons. Ik noemde hem Zappa en hij kreeg af en toe een koekje.
Toen we de voorstad van Burgos in kwamen werd de hond meegenomen door de politie. Nog een 4tal km te gaan alvorens men in Burgos aankwam.
Dit is onze refuge voor deze dag.
Na onze intekening in de albergue en onze dag dagelijkse slomeringen zijn we dan de stad ingegaan om het een en ander te zien. Daar het weer niet te goed was besloten we de Kathedraal te bezoeken. Als pelgrim kreeg men een korting. Het bezoek was wel de moeite, geniet mee van de volgende foto's.Niet alles staat op de blog.
Je moet wel de tijd hebben om deze te bezoeken. Daarna nog vlug even de stad intrekken om nog wat materiaal te hebben.
Deze hebben zeker geen kou. Dan nog op zoek gegaan om te eten en daarna vroeg in bed voor de volgende etappe naar Hontanas terug een 30km.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
Dag 25 La Faba - Triacastela 27km:
