Belgische overheidscriminaliteit anno 2010

Het wordt tijd dat de bevolking in België zich gaat realiseren dat België door criminelen en dwazen worden bestuurd, die de democratie aan het uithollen zijn, door regeringsdynastieën op te richten die dan de monarchie zullen vervangen, waarna we met een moderne versie van dictatuur opgezadeld zullen zitten. Onze overheden maken dankbaar gebruik van een rechtssysteem dat werkt naar hun zin en overtreders, niet zelden via juridische spitsvondigheden en toepassingen van de wet naar de letter en tegen de zin der wetgeving.

Vanuit de top der Belgische maatschappij, werd de werking der rechtspraak via de Bende onderzoeken gesaboteerd en ontmanteld, wat duidelijk tot doel had om mensen die hoog op de maatschappelijke ladder stonden of invloed hadden te vrijwaren. De zelfde manke rechtspraak ligt duidelijk gebonden aan de georganiseerde misdaad, die blijkbaar deel zou uitmaken van het totale systeem.
Men zal zich wel de vraag stellen, mag een rechter in België rechtspreken waar het nodig is, of mag hij dit slechts waar de georganiseerde misdaad dit toestaat.
Zullen we dan ook maar vragen of er nog een onderscheid is tussen de georganiseerde misdaad en onze regering? Indien we het politiek toneel bezien is dit blijkbaar niet het geval, en wordt de meerderheid van de bevolking de mond gesnoerd en grote partijen het recht op spreken ontzegd.

De burger heeft anno 2010 niet alleen geen stem of rechten meer doch de criminaliteit breidt zich uit naar de ambtenarij.
Criminaliteit en rechteloosheid hebben zich explosief verspreid, en klachten worden niet zelden door justitie grofweg genegeerd, of op grond van de letter van de wet en procedurefouten tenietgedaan, alle integere juristen ten spijt.

Paul Marchal werd gedurende vele maanden verhinderd en kreeg geen inzage, en de neergelegde klachten leidde tot niets merkbaar. Het duurde van aan de verdwijning van An Marchal op 23 augustus 1995 tot aan de vondst van haar lichaam op 3 september 1996, een jaar later dus, dat de familie in het ongewisse werd gelaten. Tot op heden wijst er alles op dat Dutroux werd beschermd. De wijze waarop vader Marchal zijn grieven publiek wist te maken is onrustwekkend, de pers bleek niet echt happig, waardoor de onderwijzer ten einde raad de school mobiliseerde en zo de bal aan het rollen bracht. Mogen we vragen hoeveel er al zijn die de bal niet aan het rollen krijgen, en als rechteloze in de steek worden gelaten door het systeem en de pers, die niets publiceert zonder juridisch advies, waardoor klachten tegen overheden of justitie verdoken blijven, en de vrijheid van meningsuiting een dode letter is?

Belgische politiek wordt vandaag gecontroleerd door politieke dynastieën, terwijl de politieke mandaten van vader op zoon worden overgedragen.
Mensen, partijen of groeperingen die zich tegen de gang van zaken verzetten, worden collectief gehinderd en gesaboteerd, en politie of rechtspraak zijn er voor hen slechts in schijn.
Zich beroepen op overheidsdiensten of de rechtspraak is zinloos, en rechtspraak faalt tot en met, waardoor de criminaliteit met een razende vaart toeneemt.

Terwijl de criminaliteit stijgt, hoort men geen commentaar over het falende rechtssysteem en blijft de pers monddood, doch de criminaliteit verspreid zich al jaren in het systeem, redelijk goed voor het oog verborgen, en zonder enig commentaar of verzet.
Degelijke ontwikkeling kan natuurlijk alleen in een dictatuur, niet in een democratie, waar het volk werkelijke inspraak heeft en rechtspraak voor alle inwoners werkelijk beschikbaar is.

Belgische criminaliteit groeit als paddenstoelen, doch de gevaarlijkste vorm van terreur dreigt van de ambtenarij en justitie uit te gaan, men kan namelijk niet op de overheid en justitie rekenen om dit te bestrijden.
Sinds de acties door de bende van „Nijvel“, in de tachtigjarige jaren, kijk de controle van het land in de handen van een misdadige organisatie die ook achter de gedronken troepverrichtingen zou kunnen zijn. Deze organisatie kijkt om opstelling door de hoogste cirkels van het land, maar zeker en openlijk beschermd door de Procureurs des konings. Was het misschien de top van de maatschappij die zich wou verzekeren van de absolute en onbeperkte macht en hiervoor de bende en hun activiteiten benutte, en was het mogelijk ook de enige reden van de activiteiten van deze bende. Het totale onvermogen en het kelderen van de rechtssysteem waren overweldigend tijdens de bende activiteiten, die schijnbaar doelloos en zonder enige reden, op vol daglicht mannen, vrouwen en kinderen voor hypermarkten doodschoten.
Na de activiteiten van de bende van Nijvel bleek het onmogelijk om nog openlijk in te gaan tegen de willekeurig of rechters in het systeem. Van dan af zien we dat fouten kleine en ernstige overtredingen niet straffeloosheids aan de kaak kunnen gesteld worden, en niemand, ook de slachtoffers kunnen of durven de instrumenten in het systeem hiertegen in werking stellen.
In 1975 werd de grond van een inwoner van de gemeente Beringen die aangekocht was van de gemeente met bouwverplichting, in beslag genomen wegens het niet tijdig starten der werken, die echter wel gestart waren. Voor de rechtbank te Hasselt werd nooit een vaststelling der overtreding getoond, noch enige beschrijving of vaststelling van het terrein, daar er geen overtreding was, en dus ook nooit werd vastgesteld. Het hof van beroep bevestigde het vonnis zonder een rede aan te geven. De hele constructie werd opgezet door een dubieuze advocaat der gemeente, die blind door de gerechtshoven werd gevolg, zonder duidelijke motivatie. De schade was voor de gedupeerde die meer dan 10 jaar, op hun geld zonder interesten moesten wachten, desastreus.

Anno 2008 is de terreur door ambtenaren schrikwekkend toegenomen, en heeft zich ontwikkeld tot een werkelijke overheidsterreur, door niet te schatten machtshonger van hogere ambtenaren.
Een Belgisch gezin dat gedurende nagenoeg vijf jaar een wees als pleegkind onder voogdij in het buitenland bij zich hield, doch nadien terug naar België moest komen, werd het wettelijke recht op overbrenging van het pleegkind op grond van frauduleuze verklaringen van een ministeriële attaché van vreemdelingenzaken, ontzegt. Bestemming en omschrijvingen van documenten werden door de attaché via haar verklaringen frauduleus vertekend. Het feit dat het om in Sri Lanka wettig erkende voogdij van een kind aan een voogdes, beiden met Sri Lanka nationaliteit ging, en het feit dat de voogdes wettelijk met een Belg gehuwd volstond voor de wettelijke toekenning van een voogdijvisum om humanitaire reden, Wat echter zonder geldige rede of verklaring werd geweigerd. De steun die de attaché van minister Wathelet kreeg om haar fraude als gevolg van de tegenwind en gestarte procedure van betwisting van een adviseur op hetzelfde ministerieel departement, is onvoorstelbaar. Ook de pogingen en coöperatie van deze twee hoge ambtenaren om het voogdijkind te dwingen eenzelfde aanvraag te herhalen, wat voor het kind een onoverkomelijk obstakel is, en onhaalbaar zonder de steun der voogden in België, vergt van de voogden een extra reis naar Sri Lanka met minimaal een verblijf van 2 a 3 weken om de gehele aanvraag over te doen en een identiek dossier nogmaals samen te stellen. Kostprijs van deze pesterijen nagenoeg 10.000 euro. De manier waarop de verschillende verantwoordelijken samenwerken om het opzet van de fraude te doen slagen of te verbergen en elk verzet de kop in te drukken tart elke verbeelding, en heeft de allures van een criminele bendevorming, waarbij men de indruk krijgt dat betrokken ambtenaren niet aan hun proefstuk toe zijn. Hun samenwerking lijkt georganiseerd, en zowel verklaringen als documenten worden gemanipuleerd om het verzet der voogden te breken. De georganiseerde misdaad kan bij hen les gaan nemen, en zelfs de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen, waarbij men beroep aantekende, lijkt niets te ondernemen, en liet de gedupeerde niet toe zich te verdedigen in de zitting van 25 februari laatst, dit onder de mom van de letter der wet.
De Raad voor Vreemdelingenbetwistingen, die eventueel beroep tegen beslissingen van Vreemdelingenzaken afhandelt, schrikt er niet voor terug om de overtredingen van de attaché van Minister Melchior Wathelet te ondersteunen door juridische spitsvondigheden en toepassing van de letter van de wet, zodanig dat de overtredingen van de betreffende attaché Mevr. Elke Borremans ondersteund wordt, en slachtoffers niet op recht kunnen rekenen.

Dat de dienst voor vreemdelingen zaken met het toekennen van visum of verblijf een spelletje "Russische Roulette" speelt en men haast willekeurig en onverantwoord visum of verblijfspapieren toekent is al geweten, doch de weigering van een wettig voogdijkind druist tegen de elementaire rechten van de mens in en kan alleen in België. Wie dacht dat schending van mensenrechten een zaak was van de derde wereld heeft het glad mis, in België gaat het er erger aan toe, doch ook goed georganiseerd aan het oog onttrokken, en de pers meld opvallend niets over de rechtspraak, hoewel de criminaliteit zich razend snel uitbreid, wat alleen mogelijk is als de rechtspraak faalt.

Rechtbanken, rechtspraak en dienaren der wet zijn er om de maatschappij te helpen beschermen, daar waar de rechten van het individu of de gemeenschap niet worden gerespecteerd, wat inhoudt dat deze instrumenten slechts mogen benut worden naar de zin der rechtspraak, ter bescherming van het individu en de gemeenschap tegen misbruiken en onrecht. Dit schijnen vele rechters zoals Mv. Ekka rechter bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen, niet te weten of te begrijpen.

In de besluitvorming in vonnis van de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen stelt de rechtbank onder voorzitterschap van Mv. Ekka letterlijk:

1. Nuttige feiten ter beoordeling van de zaak.
1.1 Op 24 augustus 2009 diende Irangani S.M. in haar hoedanigheid van voogd bij de diplomatieke post in Sri Lanka een visumaanvraag voor lang verblijf, type D in namens Dilini Rukmini S.M.
1.2 De gemachtigde van de staatssecretaris voor migratie en asielbeleid nam op 26 november 2009 een beslissing tot weigering tot afgifte van een visum gezinshereniging.

(Er werd echter door niemand een gezinshereniging gevraagd, rechters en staatssecretarissen zouden moeten kunnen lezen, doch in België op de dienst van Minister Melchior Wathelet Junior is dit voor vrouwelijke rechters en secretaresses blijkbaar overbodig.)

Opvallend in het voorgaande is dat de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen zelf in haar besluitvorming melding maakt van de voogdij, waardoor het recht van optreden door de in België wonende tante, als voogdes wordt bevestigd, en daarmee de beslissing van Mv. Borremans tegenspreekt en indirect veroordeeld.
Ook het feit dat het visum werd geweigerd om gezinshereniging, wat in geval van voogdij niet toepasselijk kan zijn, of het feit dat voogdij een humanitair visum inhoudt, wordt door de voorzitster niet opgemerkt, noch het feit dat net hierdoor de betrokken visumdienst in overtreding is. Ook het feit dat in visum weigering de opmerking stond dat de aanvraagster het recht heeft een visum voor humanitaire reden aan te vragen, is meer dan bizar, en bewijst in feiten de kwader trouw of absolute onbekwaamheid der betrokken ambtenaren, met inbegrip van de voorzitster Mv Ekka

Men kan zich afvragen waarom dergelijke idioten de functie van voorzit(s)ter van een rechtbank bekleden, en daarmee de faam der rechtspraak op de helling zetten? Het is wel zo dat dergelijke vonnissen het recht der bevolking ondermijnen, steunende op de letter van de wet en de beperkingen der bevoegdheden naar de letter der wet, terwijl net hierdoor de gemeenschap niet beschermd maar geschaad wordt.

Per slot dient men te begrijpen dat criminaliteit en extremisme of eender welk maatschappelijk wangedrag zich niet kan vestigen en ontwikkelen daar waar de maatschappij, overheden en justitie dit niet gedogen of ondersteunen.
Waar desondanks de criminaliteit opbloeit, kan dit slecht met directe of indirecte steun van de gemeenschap of hoogste organen van de gemeenschap.

De stijgende spiraal der criminele activiteiten kan dus alleen betekenen dat de maatschappelijke tot op de top in een maatschappelijk degraderende spiraal terecht is gekomen en ofwel zelf crimineel is tot in de hoogste rangen ofwel bestuurd wordt door een top die absoluut onbekwaam tot leiding geven. Met dat onderscheid dat het nazisme een soort uit de hand gelopen opzet was om de eigen bevolking beter te beschermen tegen uitbuiting en willekeur, waarin men ondanks alle gruwel die er aan verbonden was, in hoge maten in slaagde.

Ondanks de gruwel van het Nazi regime kan men niet ontkennen dat het de criminaliteit tegen de eigen bevolking aanwakkerde of onderhield, integendeel.

Men kan zich de vraag stellen of de betrokken hoge criminelen ambtenaren er genoegen aan beleven om mensen in een mensonwaardige situatie te manoeuvreren, ze hadden over 70 jaar met succes in de oorlogskampen aan de slag gekund. Worden onze ministeries nu bemand door gevaarlijke gestoorden. Ze waren immers op de hoogte van het feit dat het om een verlaten weeskind ging, dat gedurende 5 jaar bij de voogdes verbleef.
Spijtig maar waar, slechts enkele zieke geesten verzieken het beeld van de gehele maatschappij en ambtenarij, ondanks de vele die zich gepast inzetten.
Het uitblijven van protesten door het volk betekend echter, de stilzwijgende instemming of extreme en zelfs gewelddadige onderdrukking of manipulatie van de massa.

Dergelijke terreur drukt een zware stempel op het gezinsleven ven het bewuste gezin der voogdes dat buiten dit voogdijkind nog twee zeer jonge kinderen telt, die het voogdijkind als hun oudere zus hebben ervaren. Het jongste kind heeft het voogdijkind of noem het pleegkind, van aan zijn geboorte ervaren als de grote zus die hem mee verzorgde en de huishouding mee op zich nam. Ondanks onweerlegbare bewijzen kregen de voogden bij niemand gehoor, waardoor men de vraag mag stellen hoever de macht der fraudeurs en directe medewerkers van minister Melchior Wathelet Junior, bevoegd voor migratie en asielbeleid wel reikt. Mogen we opmerken dat de vrienden en medewerkers die men kiest, een weerspiegeling zijn van de eigen persoonlijkheid, dan kunnen we ons wel heel wat vragen stellen betreft de vermelde minister, die dergelijke onbekwame, asociale en onverantwoorde medewerkers rond zich verzamelt.
De voogdes die in Sri Lanka geboren is en tot de afstammelingen van de Maleisische migraties behoort, net zoals de dochter van haar overleden broer, het hier vernoemde voogdijkind, kunnen zich niet weren tegen enige agressie. Dit laatste is ook rede dat de meeste oost Aziaten zich in ons land afzijdig houden. Ook de verwanten van de voogdes behoren deels tot deze solitairen, net zoals het voogdijkind dat haar vader verloor doordat deze onder durende agressie van de schoonouders en echtgenote tot zelfdoding over ging, en zich het leven benam. De solitairen die zich niet kan weren zal ofwel zich afreageren op het gebruik van drugs (opium succes in China) alcohol of weg vluchten uit de agressieve omgeving. Als men niet uit deze omstandigheden kan ontsnappen, gaat men ten einde raad over tot zelfdoding als enige aanwezige manier om aan het geweld te ontkomen. Ook het voogdijkind verblijft noodgedwongen in afwachting van een overkomst naar België in het milieu van haar biologische moeder waardoor ze met de durende agressie tegen haar wordt geconfronteerd. Haar omgeving en verwanten dwingen haar al wat ze van geld van de voogden ontvangt af te staan, waardoor ze zelf voor eigen onderhout moet werken en haar school moest opgeven. Haar plaatsing onder voogdij van haar tante, de voogdes die in België woont, was een gevolg van de wens van haar vader die hiermee zijn dochter beschermd wist, weg van de agressie van het eigen milieu, en met de uitdrukkelijke goedkeuring van de moeder van het kind. De voogden leven dan ook met de angst dat hun pleegdochter de een of andere dag het moreel zal begeven, met de afschuwelijke doch onvermijdelijke gevolgen die er aan verbonden zijn.

De conclusie van dit geval van onwettige weigering van Voogdijvisum om Humanitaire rede:

De verantwoordelijke ambtenaar Borremans van Vreemdelingenzaken in Brussel heeft doelbewust en onwettig het recht op visum geweigerd.

Het visum verzoek werd goedgekeurd na controle van het consulaat in Colombo, betekent dat zij de wettigheid van de buitenlandse documenten bevestigen en dat de wet van het land van herkomst onder ogen werd gezien.

Mej. Borremans, de vertegenwoordigster van Melchior Wathelet Jr. weigerde familiehereniging, maar dergelijke vraag kon niet door de aanvragers of de consulaire diensten in Sri Lanka of India worden opgeteld of goedgekeurd, daar de betrokken aanvraagster geen wettelijk gezinslid was.

Er zijn opgaande of neergaande geen lineaire familie bindingen met de aanvraagster, die zoals in de weigering werd gesteld, het nichtje van de voogdes is.

Er werd geen gezinshereniging aangevraagd, doch de aanvraag werd door een wettelijk erkend voogd namens het kind op grond van het voogdijrecht gedaan, en door de consul en Ambassadeur te Colombo en New Delhi als wettelijk aanvaard.

Het betrokken weeskind verloor haar vader verschillende jaren geleden en leefde bijna 5 jaar met de Voogden in Sri Lanka samen.

Een kind dat bij de aanvraag minderjarig was kon onmogelijk om visum verzoeken, dit kon op het consulaat te Colombo slecht door de wettelijke voogd gedaan worden.

De voogd kon geen visum verzoek invullen zonder de wettelijke erkenning van de regering van Sri Lanka, en zonder de bevestiging der legaliteit van het plaatselijk Belgische Consul in Sri Lanka. Dat betekent dat een wettige goedkeuring door de dienst in Colombo, via de controle der Belgische Ambassade in India, aan de dienst voor Vreemdelingenzaken in Brussel werd overgemaakt.

Door Mv Borremans in Brussel werd de weigering voor familiehereniging aangevoerd, wat nochtans slechts voor verwanten in rechte lijn kon gedaan worden, terwijl dit niet het geval was.
Dat betekent dat de consulaire dienst in Colombo een wettelijke goedkeuring van een voogdij moet hebben ontvangen en doorgegeven, anders konden de documenten niet in Brussel zijn toegekomen, doch voogdij hoort onder visum om Humanitair reden.
Op het document van weigering staat de vermelding van Mv. Borremans dat het de aanvrager vrij staat een visum om humanitaire reden aan te vragen. De documenten zijn echter getekend door de voogdes, wat een humanitaire reden inhoudt, terwijl op de aanvraag, door de voogdes getekend, de voogdij herhaaldelijk als rede wordt opgegeven.

Minister Wathelet zou er goed aan doen medewerkers aan te werven, die minstens de lagere school met vrucht achter zich lieten en kunnen lezen.

Men kan hier slechts uit besluiten dat er grillig en corrupt werd opgetreden, terwijl er duidelijk door een hogere ambtenaar misbruik wordt gepleegd van haar macht en positie, om persoonlijke grillen op anderen, doch zonder duidelijke reden, uit te werken.
Het voogdijkind dat als gevolg der weigering op de eigen verwanten langst moederskant terug moest vallen, wordt geconfronteerd met geweld en gedwongen de middelen voor school onderhoud en kleding af te staan en te gaan werken in plaats van school te lopen. De huidige toestand en de angst van de voogdes om haar nichtje voor wie zij instaat te verliezen in onvoorstelbaar en haar gezin dreigt er aan ten onder te gaan. Goed gestructureerde controle over de media, waardoor nieuwsdiensten geen publicaties meer riskeren zonder juridisch advies, beletten het uitbrengen van wantoestanden van ambtenaren of overheden en justitie.

Pesterijen op enkelingen kunnen niet tot reactie of verdediging der gedupeerde uitgroeien, en dergelijke pesterijen groeien uit tot een verschrikkelijke nachtmerrie der slachtoffers, doch dergelijke wantoestanden blijven voor het publiek verborgen.

Het Belgische recht anno 2010, is als de Chinese Muur, lang, kronkelig en onoverzichtelijk, waardoor de Criminaliteit tiert als nergens anders, en het recht zoek is.

Hendrik Leenders 2010

http://psychologie-hendrik-leenders.blogspot.com/2010/03/dit-blogbericht-moet-je-gelezen- hebben.html