De Belgische rechtspraak is zo gammel als het maar zijn kan, waardoor de maatschappij net als de burger afhankelijk is van willekeur en corruptie, en zijn rechten niet groter dan zijn beurs of bepaald worden door de kleur van de partijkaart.

Een klacht neerleggen voor wandaden begaan door leden van de regering is onmogelijk, terwijl collectieve collegialiteit andere leden van de regering verbiedt om tussen te komen. Parketverantwoordelijke en Procureurs worden verhinderd of omgekocht, waardoor elke klacht in de prullenmand belandt op het ogenblik dat regeringsverantwoordelijken dit bepalen, waardoor slachtoffers rechteloos in het verdomhoekje worden gedreven, zoals de bevolking bij de Dutroux affaire en de slachtoffers van de bende van Nijvel konden vaststellen.

Degene die het toch waagt een klacht neer te leggen wordt prompt geviseerd en illegaal vervolgd, gepest en om de haverklap beboet, een systeem waarbij men ordehandhavers inzet, terwijl deze te goeder trouw het opgedragen order vaak uitvoeren in de overtuiging dat er overschot van redenen zijn om dit te doen, niet wetend dat ze misbruikt worden.

Affaires van onechte kinderen van koningen zijn een schande, zeker daar waar deze hun onschendbaarheid inroepen om aan hun verantwoordelijkheid te ontkomen, en zich zodoende als onverantwoorde narren laten kennen, daar waar zij als publieke persoon het volk om de haverklap om orde, rechtvaardigheid en correctheid aanmanen.

Het wordt hoogtijd dat de verjaring van strafrechtelijke zaken en onschendbaarheid van mandatarissen en adel of koningen naar de middeleeuwen terug worden gezonden, we leven in de 21^ste eeuw en niet in de middeleeuwen. Doch ook in een democratie hoort een koning niet thuis, zelfs niet om protocollaire redenen of voor het imago van het land.

Elke monarchie staat haaks op het begrip en feit van democratie of democratische rechten en onafhankelijke zelfbeschikking van het volk. Zullen we de middeleeuwen eindelijk eens voorgoed afsluiten en de rechten en democratie herstellen. Het land heeft daadwerkelijk bestuur en goedwil van de bevolking broodnodig, wil men tot een degelijke organisatie van de maatschappij overgaan, en het land economisch terug op spoor krijgen.

Een overheid die slechts bekommerd is om eigen rechten en belangen en een belangrijk deel van de bevolking aan hun lot over laat, kan op geen interne rust rekenen, noch op goedwil van de werkende massa, terwijl het per slot deze zijn die het land overeind moeten houden. Een bedrijf met goede producten en een goede organisatie kan niet renderen als er geen bekwame mensen het werk en de productie in stand houden of als er geen vakmensen zijn om de installaties te onderhouden.

In onze moderne maatschappij der 21^ste eeuw, worden arbeiders en bedienden uit de lagere rangen nauwelijks vergoed, terwijl de overheid hen niet ontziet en schaamteloos uit zuigt. Hun bazen of bedrijven nemen nauwelijks deel in de verstrekking van middelen voor de gemeenschap 

De Belgische bevolking heeft de keuze, zich houden aan de klassieke politieke huishoudens en verder zetting van de schijndemocratie onder een monarchistische dictatuur met verdere afbouw der rechten van de burger, of het overstappen naar nieuwe politieke families met nieuwe en vooral democratische ideeën en programma’s, om de neergaande trends te stoppen en de maatschappij te vormen tot reële democratieën zonder monarchistische inmenging.

Wil Europa uit de crisis herrijzen, zal men moeten steunen op actieve werkkrachten, en tegemoetkomingen streng aan banden moeten leggen, doch gelijktijdig het overtollige afbouwen, zeker voor hen die wel kunnen doch niet deelnemen aan de bijdragen voor de maatschappij. Werklozen moeten ingeschakeld en verplicht deelnemen in overheidsdienst doch waar mogelijk met voorrang tot betrekkingen die aansluiten met beroepskwalificatie en niveau, om hen toe te laten nuttige ervaringen op te doen