In de “Eenheid van Vier” worden de diversiteiten van het menselijke instinct beschreven, doch instinct bepaald onze behoefte op sociaal vlak en de sociaal maatschappelijke noden en orden die we gaan hanteren. Zie: http://kipdrego.wordpress.com/2012/04/07/eenheid-van-vier-2/ 

Azië en Indonesië

Iedereen zal begrijpen dat daar waar een nestinstinct leden van een gemeenschap stuurt, deze gemeenschap geen andere bijkomende sturing zal aanvaarden. Hierdoor zien we bij de menselijke ontwikkeling van nestinstinct ook geen persoonlijk gerichte religie of geloof in een godheid. Nestinstinct werd sterk ontplooit in Indonesië en Azië en bepaald er in hoge maten de maatschappij, zij aan zij met het solitaire instinct van de oost Aziaat.

Het solitaire instinct heeft geen spontane behoefte aan inmenging van buitenaf, maar iedereen overleeft op zijn eigen krachten, terwijl samenwerking een logisch voordeel voor elk van hen, het maken van hun solidariteit met vooral gericht op degenen die een positieve bijdrage kunnen leveren in de dagelijkse gebeurtenissen. Dit instinct geeft China door het ontbreken van enige noodzaak voor concurrentie van de rivaliteit de bron voor hun absolute solidariteit en verbonden technische vooruitgang. Dit instinct zet zijn stempels op het leven en de ontwikkeling van de Oost Aziatische bevolking en voornamelijk in het Aziatische binnenland en heeft een dominante invloed op de Chinese bevolking en de vooruitgang.

Deze twee ontwikkelingen gaan zich nooit richten tot bijsturingen die van buiten uit worden aangeboden, waardoor ook voor beiden een godheid slechts een vage waarde kunnen bieden en geen echte behoefte kan invullen.

Oorspronkelijk blijven de ontwikkelingen van Godsdiensten bij deze volkeren ook uit, of manifesteren zich tot enkele ceremoniën ter gedachtenis aan overledenen. Hun goden blijven afzijdig en bemoeien zich niet met de mensheid doordat hier geen behoefte voor aanwezig is.

Europa en Afrika:

Het individualisme: De Bijbel en de hieraan verbonden westerse Religies.

De oorspronkelijke Bijbel is een verzameling van teksten en product van egocentrische Individualisme, en tekent in al zijn delen duidelijk het extreme egoïsme van zijn auteurs, die alles omschrijven als door God zelf ingegeven.

Drie grote Bijbelgodsdiensten, Jodendom, christendom en Islam gaan uit van het alles zalig verklarende eigen gelijk en recht van hun specifieke volgelingen, en vervloeken hen die de Bijbelteksten een andere verklaring geven of niet bij hen horen als ketters.

Het Jodendom, waaruit de oorspronkelijke Bijbel stamt, kreeg de eerste Bijbeltekst van hun leider en auteur “Moses”, die dit werk benutte om verwanten te promoveren tot de enige van de planeet, die door God boven alle andere waren uitverkoren. De Bijbel wordt het geschrift dat als godwoord zijn volk de spirituele kracht moest geven alle andere te verslaan, om hen zo toe te laten het beste gebied van het schiereiland te veroveren, als zijnde een gebied dat god aan hen specifiek had toegezegd. Het is de spirituele kracht van het geloof dat hen in staat zal stellen geen enkel geweld te ontzien om hun doel te bereiken, terwijl roof en moord als een dienst aan god en zijn vermeende doelstelling werd toegeschreven en verheerlijkt.

Het christendom, dat oorspronkelijk door afscheuring binnen de Joodse gemeenschap tot stand kwam, zal hypocriet het recht op zelfverdediging en geweld afzweren, doch werd vaak extreem gewelddadig door westerse kolonisten verspreid. Ook hier geld de regel als zou dit geweld ten diensten van god worden aangewend.

Maatschappelijke mensen, gestuurd door het maatschappelijk instinct, vaak als extroverte aangeduid richten zich tot een religie omwillen van het maatschappelijke en celebratie die met de religie gepaard gaan en passen in hun behoefte om in de hen omringende maatschappij op te gaan als deel der maatschappij. Hierdoor ontpopt de maatschappelijke of extroverte mens zich als een persoon die bij elk evenement de neiging vertoon het evenement als een viering te beleven. De extroverte of maatschappelijke heeft dan ook het instinctieve vermogen zich in elke maatschappij perfect te ontpoppen, wat slechts gehinderd kan worden door een te lage intelligentie en bijhorend aanpassingsvermogen. Deze ontwikkeling streeft van nature uit naar een geweldloze omgeving, daar deze de integratie het best vooruithelpt, waardoor het christendom dan weer de beste mogelijkheden biedt, terwijl hierdoor het christendom vooral een sterke ontwikkeling kende in centraal en zuid Afrika.

Het christendom werd door de Karel de grote en de heersende kaste, de adel, in Europa verspreid, waardoor de adel de bevolking wist te herleiden tot een gewillige massa die men onbeperkt kon uitbuiten.

Dit christendom kon desondanks in Oost Azië of Indonesiër nauwelijks of geen degelijke voet aan grond krijgen, en houdt slechts uitzonderlijk stand op de sterk verdeelde eilandengroep der Filippijnen.

De Islam, die als tweede grote Bijbelscheuring mag aanzien worden, past echter perfect bij het gros der Indonesiërs die door instinctieve behoefte om het nest te beschermen, in het principe “oog om oog en tand om tand”, de tegemoetkoming vinden aan de behoefte tot instinctieve totale en onvoorwaardelijke opoffering en verantwoordelijkheid, om het nest te verdedigen. In het oorspronkelijke ontwikkelingsgebied zal de Islam zich geleidelijk ontplooien tot een gewelddadige religie, die het recht op zelfbehoud zal aan wenden als excuus om dit geweld te gebruiken om het eigen recht en geloof te vermeerderen en te verspreiden. Dit geweld is echter eigen aan de heerszucht der Ariërs en niet aan het geloof in god zelf toe te schrijven. De islam ontplooit zich in Indonesië en onder zwarte Afrikaners echter meer verdraagzaam naar anderen en ongelovigen, terwijl de vrouw en moeder als waardevol de waardering krijgt die zij verdient.

Geweld tegen ongelovigen of tegen hen die geen bedreiging vormen is bij vele islamieten en vooral in Indonesië uitgesloten, terwijl het geweld tegen christenen echter een direct gevolg zijn van totale verdraagzaamheid die de christenen tot willoze slaven van geloof en godsdienst maken, wat hun instinctieve behoefte om het eigen nest en gezin of gemeenschap te beschermen, bedreigt, waardoor infiltratie van het christelijke geloof vaak als een ernstige bedreiging wordt aanzien.

In het algemeen kan men stellen dat elke geloofsontwikkeling evolueert naar intelligentie of inzichtelijk vermogen van de gelovigen, waardoor elke geloofsovertuiging hiernaar evolueert en weerspiegeling biedt naar de ontwikkeling van volk en gebied waarin de volgelingen verblijven.