Meerdere Europese landen, waaronder België, dreigen te onder te gaan aan het gebrek aan aanpassing en de impact van corruptie. De meerderheid van de Belgische politieke leiders schijnen de omvang en impact van de economische crisis nog altijd grof te onderschatten, en nemen geen noemenswaardige maatregelen om de crisis te onderdrukken. De vraag rijst dan ook, zijn ze dom of onwillig of wat is hun doelstelling? Het wordt met de dag duidelijker dat belangen van de bevolking in zijn geheel, niet hun doel of zorg is, docht dat eigenbelangen voorop staan. De huidige regering kan men beter vergelijken met een niets ontziende maffia, die alleen eigen belangen behartigd, ongeacht de impact op de burger of maatschappij, en waarbij zelfs duidelijke en opzettelijke tegenstanders op alle mogelijke wijzen worden gemolesteerd, terwijl waar men deze niet kan treffen, zij zich zelfs vergrijpen aan de kinderen en hun rechten van de geviseerde.

De Belgische politiek wordt bepaald door Albert II die zijn vermogen gebruikt om prijzen uit te delen aan hen die naar zijn pijpen dansen, terwijl zijn systeem er uit bestaat om op kosten van de belastingbetaler zijn fortuin via dotaties verder aan te dikken. Belastingsgelden worden intussen evenzeer gebruikt voor interventies in Afrika, waar de Belgische monarchie belangrijke aandelen heeft in de door Leopold II opgerichte mijnexploitaties, welke een fortuin aan inkomsten voor het koningshuis bieden. Via allerlei stichtingen besteelt het koningshuis de bevolking, wie zich verzet wordt gemolesteerd, waarbij men zelfs niet terugschrikt om de diensten voor orde er recht te misbruiken, politie en rechters om te kopen of onder druk te zetten.

Voor de Belgische bevolking is het meest ergerlijke, het feit dat mandatarissen die voor de koning knielen niet aangeklaagd en nooit vervolgd kunnen worden, zelfs niet indien men onomstotelijk aan kan tonen dat er opzettelijk fysiek of psychisch geweld wordt gepleegd tegen burgers, zonder dat dit enige nut heeft voor de maatschappij, of met andere woorden uit pure willekeur of eigenbelang en genoegen.

Zolang België een koningshuis heeft zal er niets veranderen, zelfs indien men de koning elke politieke inspraak ontneemt, zal hij door positie, naam en vermogen vat hebben en misbruiken, en blijft hij een bedreiging voor de Belgische bevolking en ontwikkeling. De droom van politici om het land economische en sociaal terug op de rails te krijgen is slechts utopisch en irreëel om twee redenen. Eerst is er de monarchie die een democratie dwarsboomt en ten tweede is er het eeuwigdurende communautaire conflict dat elke vooruitgang verhinderd en constant verzet van een der betrokken communes uit lokt.