Politici en nieuwsberichten komen met de groeiende en positieve resultaten door de industrie en banken. De economische crisis zou nagenoeg achter de rug zijn, doch men verzwijgt dat dit gepaard gaat met verhoging van de automatisering en afbouw van tewerkstelling. Rendabiliteit bij de werkgever is dus een vergiftigd geschenk, met een toename van werkloosheid en afbouw van inkomen of koopkracht bij de massa, een fenomeen dat zich vooral zal laten gelden op het ogenblik dat de reserves bij de bevolking behoorlijk gaan slinken, uitgeput geraken en de handelsomzet verder onderaf duikelt. De werkelijke crisis moet dus nog komen. Drastische ingrepen worden uit schrik voor het ongenoegen van de achterban door alle politieke partijen afgewezen. Onze politici zitten in de tang tussen noodzaak en populariteit, tussen industrie en economie tegenover de arbeider en zijn inkomen, tussen toekomst en weerslag vandaag.

Hoe meer men afpitst van de arbeider, hoe meer de werkgever en leiders naar zich kunnen trekken, doch hierdoor rijst het ongenoegen uit de pan, en zwelt wereldwijd het volksverzet geleidelijk tot een revolte, die slechts een kleine afstand laat naar een totale burgeroorlog. Op politiek vlak zien we een radicale verschuiving naar rechts en verzet tegen vooral politieke grootmachten en federalisme. De politieke verschuiving naar rechts geeft op zijn beurt voeding voor nationalisme en confederalisme, wars tegenover federalisme en grootmachten zoals Europa en Amerika, die op termijn onder druk van separatisme en drang naar eigen rechten, wel eens uiteen zouden kunnen vallen in confederale staten, zodat de massa terug zicht en rechten op de eigen belangen krijgt, en politiek terug in de handen van de bevolking terecht zal komen. Het is duidelijk dat de federatie van Staten slechts belangrijk zijn voor kapitalisten terwijl de massa der werknemers door hun groeiende macht verder aan de kant wordt gezet, en de democratie uitgehold wordt tot er van democratie slechts de benaming overblijft. De Eurocraten zijn trouwens doof en buiten schot van de publieke opinie en directe impact van de vermeende democratie. Het Europarlement leidt een dictatoriaal en onafhankelijk bestaan naar eigen normen en belangen op de kap van de werkende massa. De Europese burgerij komt dag na dag verder van de impact op de politiek en de eigen belangen verwijderd, terwijl gans Europa verder afglijdt in de afgrond. Politieke benadering van humanisme blijft veelal ver van de realiteit omwille van de persoonlijke belangen van politici, en het feit dat realiteit voor elke ontwikkeling een andere betekenis heeft, dit terwijl de westerse maatschappij door politieke idioterie een mengelmoes van culturen en ontwikkelingen is, die niet spontaan tot vermengen kwamen en dus niet bijeen aansluiten, doch door idioten werd gecreëerd, een fenomeen dat de chaos en destructie van het westen alleen maar bevorderd .

De crisis wordt versterkt door verzet van de bevolking die om de haverklap staakt en zich massaal verzet uit terecht ongenoegen. Het volk wordt keer op keer geconfronteerd met de extreme lonen van mandatarissen en beheerders die een honderd of zelfs duizendvoud zijn van wat een arbeider verdient, doch waardoor de crisis slechts aangewakkerd wordt, gezien dit op de kap van de onderbetaalde tewerkgestelde gaat. We evolueren naar middeleeuwse toestanden voor de massa, doordat de laagste lonen te zwaar belast worden, terwijl automatisering de winst van bedrijven verhogen en de tewerkstelling verder ondermijnt. Eerst en vooral zal de wegwerpmaatschappij vervangen moeten worden door een maatschappij die meer hergebruikt. Hergebruik van grondstoffen zal leiden tot toename van tewerkstelling, doch dit kan pas een degelijk effect op de maatschappij en welvaart hebben indien deze tewerkstelling wordt aangemoedigd met een aanvaardbare beloning voor werk. Dit proces wordt echter door federale belangen die vooral gebonden zijn aan het kapitalisme en de rijke bovenlaag van de maatschappij gedwarsboomd en afgeremd. Vooral het Europarlement kan ongehinderd en los van directe invloeden door de bevolking beslissingen nemen die tegen de wil en wensen van de bevolking ingaan. Vooral door dit laatste zal dit proces slechts langzaam verlopen en de crisis blijven slepen net als een virale infectie. De totale ommekeer naar een nieuwe en gezonde samenleving moet en zal gepaard gaan met de drastische afbouw van extreem hoge lonen, verspillingen en parasitisme, wat extra tijd zal vergen. Het uitblijven van drastische maatregelen leidt ons echter naar Noord Amerikaanse toestanden van extreme uitersten met het schrille contrast van extreme armoede tegenover extreme rijkdom en groeiende criminaliteit. In vele westerse landen is nu al het enkelvoudig minimale loon voor een voltijdse betrekking, onvoldoende om een gezin te onderhouden, waardoor de koopkracht van de massa ondermaats dreigt te blijven. Hergebruik zal de westerse maatschappij en vooral Europese landen ten goede komen en versterken door grotere autonomie en onafhankelijkheid van aanvoer voor grondstoffen uit andere landen en continenten. Ook meer lokaal gerichte en kleinschalige productiviteit zal vooral broodnodige en dagdagelijkse producten in kwaliteit en prijs ten goede komen.

Anno 2013 zien we echter de tewerkstelling en het gemiddelde inkomen bij de arbeider en werknemer in de middenklasse en op de werkvloer door modernisering en rationalisering dalen, terwijl Azië en de derdewereld een steeds groter deel van de economie voor zich nemen. De rijke maatschappelijke bovenlaag en kapitalisten plaatsen hun kapitaal en verschuiven naar daar waar de winstmarge het gunstigste is, waardoor ons geld vooral in deze groeilanden terecht komt en ons eigen industrieel aandeel ondermijnt. De crisis is dus nog ver van de finish verwijderd en de klappen moeten nog komen, doch er is voor de werkende bevolking hoop. De druk door de massa en de verschuiving naar rechts heeft tot gevolg dat het linkse kamp een meer rechts gericht programma moet nemen om te overleven, waardoor, of het confederalisme meer kans zal krijgen en de federaties uiteen zullen vallen en de democratie terug vorm zal krijgen, of we een wijd verspreide volksrevolte te gemoet gaan, met mogelijk verspreide kleinschalige opstanden en zelfs burgeroorlogen tot gevolg.

Extreme bedreigingen voor onze beschaving en welvaart komen vooral voort uit eerst en vooral de vooruitgang zelf en de vernietiging van de natuurlijke selectie met totale ontwrichting van de maatschappij als stijgende criminaliteit en het uitputten van de natuurlijke bronnen en dramatische verstoring van de natuur zelf. Stijgende criminaliteit gaat onvermijdelijk gepaard met een aanwezigheid van gevorderde criminaliteit in politieke en bestuurlijke rangen, waardoor te nemen bestrijding slechts bestaat uit loze acties en schijn manoeuvres. De stijgende lijn in militaire interventies leggen een extreme druk en balast op de budgettaire capaciteit van elke mogendheid en in het bijzonder op de welvaart van de betrokken volkeren en Naties. De toenemende kloof tussen arm en rijk, remmen economie en welvaart net als rendabiliteit van bedrijven door het wegvallen van de brede laag der matige middenklasse en hun verbruik. Uiteindelijk is er ook het buitensporige verbruik door de wegwerpmaatschappij, waardoor grondstoffen op een totaal onverantwoorde wijze worden verspild om tewerkstelling te onderhouden, wat slechts leidt tot grotere winsten voor de industrie en hun aandeelhouders.

De westerlingen ondergraven hun voortbestaan en delven hun graven met de tanden, ze eten te veel en ongezond. Extreme modernisatie bouwt actieve bewegingsbehoeften af en maakt de bevolking lui en dik. Extreme hygiëne en medische verzorging ondermijnen hun biologisch afweersysteem doch zorgen ook voor snelle opwaardering van ziekteverwekkers of Pathogene. Overdreven interventies verlengen de levensduur van de bevolking en de gemiddelde ouderdom, vaak ver van menswaardige kwaliteit en aanvaardbare leefomstandigheden, terwijl vele uit dorst naar financieel gewin van anderen, hen wordt verhinderd om op een natuurlijke en humane wijze uit het leven te stappen.

De westerse beschaving en het kapitalisme zijn nu eenmaal producten van het westerse individualisme en sociale degradatie, beiden als ultieme voeding voor de opgang van onze moderne maatschappij, doch ook de grootste bedreiging voor diezelfde maatschappij door vooral het wereldwijde effect van verstoring van de natuurlijke orde en de psychopathische en Arische geldgier, onafscheidelijk deel van deze beschaving.