Het vorstenhuis en de politieke schutkring worden onderhouden door collectieve collegialiteit die verwonderlijk genoeg niet te doorbreken lijkt, en zelfs tegen de belangen en vermeende ideologie der betrokken partijen die trouw aan het vorstenhuis blijven, door deze partijen in stand wordt gehouden.

Ondanks de nadelen voor de betrokken partijen en de negatieve ontwikkelingen die versterkt door het gebrek aan democratie en goedkeuring van de massa, blijven de klassieke partijen der liberalen christendemocraten en socialisten met groen in hun zog, de bevolking negeren en het vorstenhuis afschermen.

Een democratie moet niet persé de wil van het volk volgen, doch wel het belang van het volk beogen, een doelstelling die gezien de resultaten van de naoorlogse politiek, steeds verder van wal is geraakt, terwijl de democratische meerderheden die niet royalistisch zijn ondemocratisch gesaboteerd en aan de kant worden gezet.

Men oppert al lang dat de dotaties der leden van de Koninklijke familie moeten ingeperkt worden en telkens er teveel heisa rond ontstaat, neemt men beslissingen die nadat de storm geluwd is, opgeborgen worden. Al met al is de democratie nog niet in zicht en het is maar al te duidelijk dat er machten achter schuilen die ver boven deze der bevolking en democratie uit rijzen.

Voor wie het nog niet begrepen heeft, er zal in de toekomst ook niets veranderen tenzij men het vorstenhuis definitief het land uit zet. Het ontnemen van gezag alleen zal niet volstaan en zelfs nauwelijks enig verschil uitmaken. Het is maar al te duidelijk dat degenen die het volk verraden en de democratie dwarsbomen, de klassieke partijen dus, dit niet doen voor Jan Lul maar wel voor grof geld, tenzij het allemaal volslagen idioten zijn.

Het vreemdelingenbeleid is duidelijk in handen van een ware maffia onder het algemene gezag van Open VLD en CD&V. Tot in 2013 worden er vreemdelingen die geen enkele reden tot migratie kunnen aanvoeren, via politieke tussenkomst van durend verblijf voorzien, terwijl degenen die een wettelijk recht en humane reden hebben, doch niet door de gewenste politieke partij gesteund, illegaal en corrupt geweigerd worden. Het land puilt uit van illegale criminelen die de gevangenissen vullen en de actieve bevolking hopen geld kosten, doch door dezelfde overheden worden gedoogd. We horen nochtans dagelijks wat er veranderd en hoe men er aan werkt, althans dat volgens onze verantwoordelijken, doch eerst zien zij de blinde en hij, net zoals wij, krijgen er niets van te zien. Er zijn voldoende pistes om vermeende redenen in te roepen om een definitief verblijf in België en de Eurozone toe te kennen zonder dat er een daadwerkelijke reden is. De schijnhuwelijken is slechts een der pistes, doch het recht op wettelijk samenwonen is een tweede piste die de dag van vandaag gretig wordt aangenomen, waardoor ook hetero net als homekoppels de weg naar het westen vinden.

Zie ook: http://www.kruispuntmi.be/vreemdelingenrecht/ “Vreemdelingenrecht.be - Home > Verblijfsrecht en -documenten > Verblijfsstatuten”

Opvallend is wel het feit dat er veel wordt overgelaten aan de beoordeling van de bevoegde diensten terwijl deze haast willekeurig en zonder veel toezicht een aanvraag hunnen goed- of afkeuren, waardoor willekeur net zoals politieke afrekeningen niet uit te sluiten zijn, en pseudo-legaal gehanteerd kunnen worden. Neen, democratie en volksbelang zijn nog ver van huis en wettelijk ver buiten het bereik van de bevolking.

De Europese Unie en de dominantie van Europa hadden Europa en de welstand moeten bevorderen, en inderdaad de vooruitgang is merkbaar in het budget, vooral in de welvaart van onze overheden en kapitalisten, doch naar middeleeuwse maatstaven ten kosten van de werkman die verhoudingsgewijs armer wordt met de dag, terwijl de werkonzekerheid groeit gelijk met de overname van onze industrie door de nieuwe industrielanden en de winsten der kapitalisten.

Onze politici roepen van de daken dat we moeten inleveren om de crisis het hoofd te bieden, terwijl zij, om net zoveel te presteren als een arbeider, hun vermeende kennis en geknoei verkopen voor het tien- tot honderdvoudige van de prestatie van de arbeider, en het land voor grof geld in de afgrond voeren, geld dat volgen hen wel verdiend is, alhoewel die verdiensten de bevolking slecht bekomt.

Om het allemaal nog wat beter te maken worden de rijken belastingsvrij in de watten gelegd op kosten van de arbeider, en gul onthaald onder het voorwendsel van noodzaak hen te vrijwaren en zo deze mensen in de mogelijkheid te stellen verder te blijven investeren, wat zij zeker wel zullen doen, doch daar waar hun geld het maximale opbrengt, dat is per slot dat waar we allen naar uitkijken, of wat dacht je, dus investeringen in de opkomende industrielanden die dan ons met onze centen kunnen beconcurreren. Uiteraard behoren de meeste van onze politici zich ook in de rangen van de gegoede die hun geld beleggen waar het best opbrengt.

Onze jeugd verveeld zich, agressie en baldadigheid steken de kop op en de politie heeft handen en tijd tekort. Vele verwijzen naar de opvoeding van de jongeren, of zeg maar het gebrek aan opvoeding, doch opvoeding voorkomt geen frustratie of opgekropte woede uit frustratie. Bekijk de verfilming van “De Witte van Zichem” van Ernest Claes, doch ook de Franse filmprent “La guerre des boutons” die zich vlak na de tweede wereldoorlog afspeelt. Men kan slechts vaststellen dat de baldadigheden van vandaag vaak niet meer zijn dan die van 50 jaar en meer geleden. Wat kon men toen vernielen denk je, de man in de straat had niets waardevol en lag er dus ook niet wakker van.

Men kan zich wel de vraag stellen of de luxe in onze contreien niet te ver gaat, doch deze beperken zou echter de verschillen tussen arm en rijk verder voeden, samen met het ongenoegen van de werkende klasse. De welstand zal generatie na generatie verder afzwakken, een proces dat nimmer te keren is, en waardoor welzijn hopelijk een matig gemeengoed zal worden voor werkende krachten, terwijl de verschillen wel mogen blijven in relatie tot wat men inzet, doch zonder de extreme uitersten die we nu kennen. Extreme uitersten die geleidelijk een uitdaging en provocatie vormen voor de misdeelde massa. Luxe en welstand ondermijnen de maatschappij niet, wel de ongeoorloofde overvloed van een minderheid en de enorme ongelijkheid in rechten vormen basis voor criminaliteit en rebellie. Een basis die vooral gevoed wordt door kastenonderscheid, en voort blijft leven door de aanwezigheid van koningen en koninkrijken en de onaantastbaarheid van hun leden, die daarmee tot vandaag vaak boven de wet staan, doch desondanks monetaire en wettelijke macht en invloed hebben en kunnen uitoefenen.

Vooral monarchieën en bestuurlijke dynastieën die zich van extreme privileges voorzien, vormen een durende onvrede bij de werkende bevolking en verhinderen de westerse samenleving en vooruitgang, Een onvrede die door de tijden heen een verlammend effect hadden op de industriële competitiekracht der westerse landen, zeker waar de derdewereld en oosterse landen onder druk van het westen, de industriële zowel als militaire krachtmeting hebben aangenomen.