Ondanks de positie van België in Europa, bestaat democratie er slechts op papier. De regering bestaat er uit een verzameling van minderheden waardoor de werkelijke meerderheidspartijen buitenspel worden gezet, tot groot ongenoegen van de meerderheid van de bevolking. Dergelijke structuren wijzen meestal echter op een open of verdoken dictatoriale macht, zeker indien, zoals in België, dergelijke constructies gedurende opeenvolgende regeerperiodes in stand blijven. De enige constante machtsinvloed wordt vertegenwoordigd door de monarchie die ondanks democratie, niet onder de democratische invloed valt, en zich dus aan de stem en invloed van het volk kan onttrekken. Koning Albert II heeft echter de bonen gefret, en zijn duidelijke partijdigheid en politieke inmenging heeft een storm van protest opgewekt, terwijl het duidelijk wordt dat een meerderheid van het volk hem zijn functie en gezag wil ontnemen. Het is echter de vraag of dit grondwettelijk mogelijk is en of men hier een parlementaire meerderheid van doen heeft, voor dit laatste schuilt er, gezien de laatste regeringsvorming, wel een adder onder het gras.

De economische ontwikkelingen in Europa blijven negatief, of erger nog, de crisis is voor vele nog op komst. Terwijl regeringsleiders jubelen dat zij de crisis ver onder de knie hebben, is de stijgende wekloosheid en armoede onder de werkende bevolking een strop rond de nek van het bedrijfsleven, gezien de dalende koopkracht niet anders kan uitdraaien dan in een dalende verkoop, terwijl zuidoost Azië steeds meer productie van Europa overneemt en bedrijven door hen worden opgekocht en overgebracht naar Azië. Momenteel teert Europa weelderig verder op de reserves, doch deze worden met de dag kleiner, de vergoedingen voor hun leiders swingen gelijktijdig steeds verder de pan uit alsof zij nog snel hun persoonlijk leeuwendeel willen binnen rijven zoals ex premier minister JL Dehaene onlangs deed, terwijl het bedrijf “Dexia bank” waarin hij bestuurslid was, over kop ging. Dergelijke gewettigde graaicultuur nekt echter de westerse maatschappij, terwijl de daders zichzelf het recht geven en zelf de wetten schreven om zich hiervoor in te dekken. De corruptie bulkt en graaicultuur is een soort van gewoonterecht van overheden, terwijl verdoken geweld tegen burgers of weerlozen de pan uit swingt, en rechtspraak door de overheden zelf wordt gesaboteerd waar het hen past. Het is ook België dat het initiatief neemt om fiscale fraude te beschermen, de rijken hiermee naar zich toetrekt en de mogelijkheden geeft om aan rijkentaks te ontsnappen. Terwijl de heren ministers pochen met het hoog gemiddeld inkomen neemt de armoede van de bevolking zienderogen toe, en is het land in een neerwaartse spiraal verzeild.