De Europese welstand:

De Europese economie is opgebouwd op de rijkdommen van kolonies, terwijl Europa geen noemenswaardige eigen winningen van ertsen of mineralen heeft. De grootste handicap bestaat er echter in dat een massa van de bevolking door onverantwoorde beloftes van politici, naast de eisen van vakverenigingen die sprookjes en luchtkastelen boden, veeleisend is geworden, waardoor er een uitgebreide elite is ontstaan van leidinggevenden en specialisten met uitzonderlijk hoge honoraria.

Uiteindelijk zijn het de nuttige krachten op de werkvloer die de grootste massa vertegenwoordigen, doch nauwelijks drukking konden uitoefenen om hun deel van de koek op te eisen. Elke loonsverhoging die zij verwierven joeg echter de productiekostprijzen mee de hoogte in, wat door producenten en werkgevers in hun producties of diensten werd doorverrekend.

De noodzaak aan gekwalificeerd leidinggevenden heeft echter haast op alle niveaus uitzonderlijke lonen gecreëerd waardoor kosten voor productie en dienstverleningen bleven stijgen. Kosten aan de verbruiker dwingen echter tot indexaanpassingen om de sociale vrede te bewaren en de kiezer zoet te houden. Een mallemolen zonder einde die het competitievermogen ten overstaan van opkomende industrielanden stelselmatig uitholde, terwijl deze landen hun productie geleidelijk op westers niveau en conform westerse kwaliteitsnormen weet aan te passen.

Enorme prestigeprojecten en doelstellingen op particulier vlak bij een redelijk groeiend deel van de bevolking en vooral bij tweeverdieners, hoger geschoolden, overheden, kapitalisten en industrieën, hebben enorme verspillingen doen ontstaan, waarmee de werkende bevolking die nauwelijks of soms zelfs niet menswaardig van een voltijds inkomen kan overleven, worden geconfronteerd.

Ondermijning van de welvaart:

Ook de waanzinnigen druk van vermeende menslievende doelgroepen om vluchtelingen en paria’s ter hulp te schieten, hulp die uiteindelijk door de belastingenbetaler wordt gedragen, heeft een stroom van gelukzoekers naar de westerse landen ten top gedreven. Het vluchtelingenprobleem is een probleem dat grotendeels door westerse regeringen werd gecreëerd, en direct gevolg van onverantwoorde interventies en ontwrichting van natuurlijk en maatschappelijk evenwicht in landen die omwille van natuurlijke of strategische waarden door onze overheden of industrie gegeerd zijn.

Zowel het vluchtelingenprobleem als interventies in derdewereld landen slokken massa’s geld van de westerse belastingenbetaler op, zonder dat er een echte noodzaak aanwezig was of is, terwijl het een ontwrichtend effect geeft in zowel de westerse maatschappij als in de betrokken derdewereld landen, en slechts een kleine minderheid enorme winsten boekt. De stroom van vluchtelingen en gelukzoekers is ook de voeding voor een ware maffia op het terrein van de migratie, wat geleid heeft tot de ontplooiing van een ware mensenhandel.

Humanitaire hulp programma’s: Nood aan humanitaire hulp en interventies zijn vooral een gevolg van een te grote bevolkingsaanwas, wat op zich weer te danken is aan de onverantwoorde toepassingen van moderne technologieën op medisch gebied en op het gebied van landbouw en veeteelt.

De medische ontwikkelingen heeft de natuurlijke selectie aan banden geleg, waardoor er steeds meer mensen die in een natuurlijke maatschappij nauwelijks overlevingskansen zouden hebben, overleven en oud worden.

De gemiddelde leeftijd is in nauwelijks 100 jaar nagenoeg verdubbeld, doch het werkelijke probleem schuilt in het feit dat een steeds grotere groep van deze ouderlingen in de westerse maatschappij hulpbehoevend zijn, terwijl zij als gevolg van dementie of ernstige ziekten geen enkele notie of genot hebben aan hun oude dag, en geen bijdragen meer kunnen leveren aan de maatschappij. Vele ongeneselijke die nog bij zinnen zijn, verzetten zich niet zelden tegen het rekken van hun lijdensweg, terwijl medische interventies hun lijdensweg verlengen en de middelen van hen of hun kinderen verbruiken onder de mom van humaniteit.

Landbouw en veeteelt hebben door de laatste decennia een zo snelle opmars en uitbreiding gekend dat westerse landen via subsidiëring en moderne technologie een enorme overschoten van voedsel zijn gaan produceren, die uiteindelijk als voedselhulp in landen met een te lage voedselproductie aan zeer gunstige prijzen worden verdeeld met het oog op de goede relaties in het voordeel van donerende landen. Dat bevolkingsaanwas in deze landen net hierdoor verder stijgt hoef geen betoog, doch deze humanitaire carrousel levert de betrokkenen in de donerende landen massa’s geld op kosten van de actief werkende en belastingen betalende bevolking.

De hulp aan noodlijdende landen zou een positieve invloed moeten hebben op de wereld economie indien men deze hulp beperkt tot steunprojecten op educatief vlak, en de noodlijdende landen help met kennis van technieken en ervaringen, die bij hen eenvoudig en met plaatselijke middelen toegepast kunnen worden, om zo met hulp van moderne kennis en eigen middelen de tekorten in te dijken.

Groeiende armoede:

Terwijl de werkende bevolking via belastingen altijd weer opdraait voor het vullen der putten, rijven aangestelde en mandatarissen die pronken met hun humanitaire daden, grove promoties en erelonen op. Hun persoonlijke vrienden worden niet zelden bedacht met belangrijke posten of toeleveringen. Deze carrousel van vriendjespolitiek levert een leger aan onbekwame verantwoordelijken, die niets beter kunnen dan blunderen tegen de kleppen van de hel op, terwijl ook hier de belastingsgelden rijkelijk verkwist worden en massa’s van zinloze of zelfs schadelijker maatregelen de maatschappij verder uitputten.

De arbeider wordt armer en het aantal bevoorrechte stijgt, waardoor de onvrede ook weer om de hoek komt loeren. Elke opslag die de arbeider krijgt wordt niet alleen teniet gedaan door de stijgende kosten, doch uiteindelijk wordt de arbeider slechts armer, terwijl hij met lede ogen de stijgende welstand van zijn meerderen, werkgevers en overheidsmandatarissen moet aanzien.

België het Europese voorbeeld:

België behoort tot die landen die een degelijk sociaal systeem erfden dat door het NAZI regime in bezette gebieden werd geïnstalleerd, doch deze sociale voorzieningen worden stelselmatig afgebouwd en dit terwijl opgeslagen reserves uit bijdragen rijkelijk aan immigranten worden verstrekt. De eigen autochtone bevolking gaat anno 2012 tot de kansarmen behoren en kan nauwelijks een sociale woning bemachtigen terwijl de schrijnende armoede onder hen razend snel stijgt.

Ondanks het feit dat België tot een der landen behoort met een hoog gemiddeld inkomen per kop, is de massa der minder gegoede een snel groeiende groep in de maatschappij, en kan een laag geschoolde met één voltijds dagloon geen gezin onderhouden.

De Belgische politicus die zijn functie, na jaren van knoeien en blunderen, neerlegt, trekt mogelijk vele honderdduizenden Euro’s als vergoeding, de werknemer van een private onderneming die zijn functie neerlegt krijgt zelfs geen werkloze steun.

Waanzinnige vergoedingen voor mandatarissen en bestuurders putten de bronnen en middelen van de Staat, nog eens extra uit, terwijl men betoogt dat het telkens om “peanuts” gaat. Inderdaad in verhouding tot het geheel zijn het slechts luttele bedragen, haast te verwaarlozen, was het niet dat het om wel heel veel te verwaarlozen gevallen gaat, en zoals het spreekwoord zegt “vele graantjes maken het brood” of “voldoende kleine druppels geven een overstroming”.

Zijn we opgeschept met een regering van imbecielen of zijn het imbecielen die hen steunen en mandaad geven?

Nee, imbecielen zijn de heren ministers het nauwelijks of niet, als het om geld hun eigen vergoedingen gaat. Belangenvermengingen zijn aan de orde van de dag. De echte imbecielen zijn hun kiesvee dat zich met mooie, onredelijke en onmogelijke beloftes laat paaien.

Mandatarissen en ministers die tot de grote klassieke en koningsgezinde partijen behoren zijn immune en voor het leven straffeloos, terwijl in haast alle andere landen van onze planeet uittredende ministers en mandatarissen die zich ernstig misdragen hebben ter verantwoording worden geroepen, is dit nooit het geval voor de mandatarissen van de grote politieke fracties die telkens weer voor de monarch knielen. Het is zelfs voor de burger niet mogelijk om een klacht met succes tegen hen neer te leggen, en degene die dit toch wagen, worden in opdracht van (?) om de haverklap gepest en op alle mogelijke manieren legaal en illegaal tegengewerkt.

Recht en rechtvaardigheid:

Problemen van recht en rechtvaardigheid, zijn te herleiden tot de overvloed van rechten voor immigranten, criminelen en paria’s.

Rechten worden in de westerse wereld gekoppeld aan het gevoel voor recht dat door sentimentele en vermeende humanitaire gevoelens wordt bepaald, eigen aan het individualisme der meerderheid in onze samenleving.

Door het individualiseren ontstaat een vaak uitzinnige drang om op te komen tegen het doden van dieren of de wijze waarop het wordt gedaan, terwijl vlees een niet weg te denken deel van onze voeding vertegenwoordigd.

In geen enkele cultuur die geen verwantschap heeft met het westerse individualisme, vind men sporen of neigingen van sadisme, waardoor de niet westerse wereld de aanwezigheid van dierenrechten organisaties ook moeilijk kunnen begrijpen. Het is verrassend dat primitieve niet westerse volkeren jagen met gif, terwijl het gejaagde dier erna wordt gedood terwijl het verdoofd is, en dis ook niet zal lijden.

Misbruik en geweld tegen weerlozen, het doden louter om de pret die men hier aan beleeft, incest en verkrachting zijn mensonterende afwijkingen in de natuurlijke ontwikkeling van het individu, doch hoofdzakelijk verbonden aan het gedegradeerde individualisme.

Normbesef:

Normbesef is iets dat zich bij normaal ontwikkelde kinderen opbouwt op grond van opgedane ervaringen die gekoppeld aan gezond en voldoende inzicht of intelligentie, leiden tot het bepalen van wat aanvaardbaar is in de maatschappij met het oog op de vredelievende overleving, daar elk individu voor eigen welzijn een stabiele en vriendelijke omgeving nodig heeft. Het is opmerkelijk dat bij de overgrote meerderheid der zwarte Individualisten die nagenoeg ruw geschat 40% van de zwarte Afrikaanse bevolking vertegenwoordigen, is ook hier een drang tot competitie, doch zonder dat dit enige bedreiging geeft voor de ontwikkeling van eigen normbesef. Leden van deze gemeenschappen zullen dan ook van jongstaf de gewenste normen voorrang geven, terwijl de competitie door het normbesef aan banden wordt gelegd. Criminaliteit is hier dan ook slechts zeer uitzonderlijk en botst op een uitzonderlijk zware veroordeling waarbij de doodstraf effectief wordt toegepast. Dat deze volkeren open staan voor het meer realistische principe van de Sharia der Islamieten, is dan ook niet te verwonderen.

Seksuele misvormingen komen in het westen veel voor en worden in bepaalde gevallen vandaag als norm aanvaard. Denken we maar aan de homoseksualiteit die wijd verspreid is en schaamteloos ten tonele wordt gevoerd. Niet de mens die er achter schuilt, noch het fenomeen zijn bedreiging voor de maatschappij en bestraffen is zinloos noch vereist. De homoseksuele is doorgaan een persoon met een individualistisch instinct, waardoor het fenomeen zich vooral in de westerse wereld voordoet. Met hun gevoelsleven is er doorgaans wel iets mis. Homoseksuelen kunnen door hun instinctief individualisme en de daaruit voortvloeiende persoonlijke gevoelsnoden, de stap naar partnerschap met personen met totaal andere gevoelswaarden niet overbruggen, en gaan zich hierdoor richten naar personen met een gelijkgerichte gevoelsbasis. Het fenomeen komt bij maatschappelijk gerichte personen eveneens voor doch in minderen maten daar zij zich ontplooien naar het dominerende element in de maatschappij waarin zij zich thuis gaan voelen.

In oost Azië, waar de meerderheid bestaat uit instinctief solitaire, is het fenomeen haast onbekend en voor hen ook onbegrijpelijk, wat trouwens ook het geval is voor de seksuele ontwikkelingen in Indonesië waar de meerderheid van de bevolking instinctief nestgebonden is, doch hun nestinstinct laat hen toe om in het kader van de bescherming en voorzieningen voor hun nest, sekstoeristen te bevredigen op alle terreinen, daar zij instinctief alles op alles zetten om hun gemeenschap te verzorgen. Deze laatste vorm van vermeende homoseksualiteit beperkt zich echter tot een schijnvertoning, terwijl er van daadwerkelijke homoseksualiteit niet gesproken kan worden.

Opvoeding en normalisering: Het idee dat opvoeding normen kan aanbrengen is niet altijd juist, normen kan men slechts aanbrengen daar waar de persoon zelf niet in staat is om zijn normen op grond van ervaringen en inzicht vast te leggen. Het aanbrengen van normen is daardoor nuttig bij kinderen, doch verdwijnt in het niet daar waar het kind door ontwikkeling en ervaring tot het bepalen van anderen normen op eigen ervaringen overgaat.

Invloed van het christendom:

Het christendom dat kort voor de val van het West Romeinse rijk (476 AC) tot zuidwest Europa wist door te dringen en later in opdracht van Paus Gregorius de grote (590-604 AC) uitgebreid naar Groot Brittannië dat de springplank werd voor de verdere kerstening van West Europa.

De kerstening van Europa had tot gevolg dat de adel van Europa zich, onder Karel de Grote die zich in 800AC tot Romeinse Keizer liet kronen door paus Leo III, zich onder de kerkelijke banier schaarden en aan Romen verbond.

De adel was vermoedelijk degenen die de parabel van Christus, waarin hij stelde dat “indien men u op de ene wang slaat, men uw andere wang aan moet bieden” als de doctrine en basis van christelijke verdraagzaamheid tegen onrecht naar voor schoven. Deze leer zal op termijn uitgroeien als een onontkoombare macht voor de Clerus en de Adel, die het schuitje van macht gewin voortaan deelden. Ongebreidelde macht bij Kerk en Staat leidt tot in de 20^ste eeuw tot een onuitputtelijke bron van onrecht en uitbuiting van de bevolking.

Volgens het christendom vergeeft de goede god in zijn oneindige goedheid alle misdaden aan hen die hun berouw tonen.

De Roomse kerk trek dit nog verder uit zijn sociaal verband door de biecht. Deze biecht is daarbij weer het neusje van de zalm voor criminele geesten en sociaal debielen, gezien men zijn geweten kan witwassen zonder de gemaakte brokken te moeten betalen, daar waar de islam de wet predikt van “oog om oog en tand om tand”.

De islamiet krijgt hierin de straf in overeenstemming met de misdaad die hij pleegt, of wordt dus volgens de Sharia (godsdienstige maatschappelijke en sociale richtlijnen) veroordeeld om de schade voluit te herstellen.

Het Socialisme en de democratie:

Gedurende de 20^ste eeuw zal het Socialisme in Europa, op grond van meer ontwikkeling bij de burgerij, vaste voet aan de grond krijgen, en onder impuls van het naziregime in de tweede helft der 20^ste eeuw een versnelde opmars te kennen. Hiermee krijgen de democratische rechten van de meerderheid en het volk een duidelijke vorm, rechten die uiteindelijk haaks staan op de machten der edelen en koningen.

De rechten die tot voor de tweedewereldoorlog slechts een privilege bleken te zijn van de Kerk en de Adel, werden onder het Duitse gezag van het Nazi regime verschoven naar de burgerij met duidelijke nadruk op de werkende massa en de arbeidersklasse.

Vooral de landen waar Kerk of Adel een impact hebben op de politiek, lopen achter op de daadwerkelijke toepassing en erkenning van de rechten van de burgerij, terwijl een schimmenspel van hun regeringen de indruk moeten wekken dat de burgers democratische rechten hebben.

De macht van het kapitalisme:

                Voor geld dans de duivel nog wel, en voor geld is alles te koop, althans is de westerse wereld wel te verstaan. Geld wist alle onrecht weg en zelfs de Kerk liet zich door macht en geld verleiden en stapelde fortuinen op van goedgelovigen die dachten daarmee de eeuwige zaligheid te kopen. De idealist van vandaag is morgen te koop, en gooit voor geld zijn idealen over boord.

Sociale degradaties van onze soort, die niet geduld of aanvaard zijn in betere en stabielere maatschappijen, werden van in de oertijden als paria’s verstoten en moesten zich in de meest onherbergzame gebieden en het extreem koude noorden terugtrekken. Zij weerspiegelen dun gebrek aan sociaal inzicht door hun strijd om macht, glitter en glorie, die hun sociaal onvermogen moeten te verbergen.

De Arische ontwikkeling getekend door de Arische ziekte of psychopathische geldgier, die vooral vertoond wordt in de eerste goddienstige ontwikkelingen der Ariërs, het Hindoeïsme, tonen ons de goden zoals de godin “S'rî Lakshmî”, de schepper Brahma, de twee meest aanbeden goden Vishnu en Shiva. Ganesh met het olifantenhoofd staat voor kennis en wijsheid, en wordt gezien als de zoon van Shiva en Parvati. Opvallen is bij de voorstellingen van deze goden net zoals bij de voorstellingen van Arische edelen en koningen in de Hindoe cultuur, de hoeveelheid aan sierraden waarin zij zich tooien.

Jodendom en de Bijbel vertonen deze kenmerken door de eisen die hun god aan Mozes zou gesteld hebben, en ons een god tonen die tot in de kleinste detailles beveelt uit welke kostbare materialen de “ark des verbonds” vervaardigd moest worden.

Westerse adel toont ons dezelfde kenmerken van schraapzucht, terwijl hier net zoals bij andere Arische ontwikkelingen de rechten van de eerst geborenen uitzonderlijke voorrechten inhouden biedt die er voor moeten, zorgen dat naam rijkdom en kapitaal bijeen blijft en niet vergaat.

De psychopathische geldgier leidt in de westerse wereld, waar het individualisme en de behoefte om individueel aanvaart of verkozen te worden boven de concurrenten, tot onrecht en criminaliteit. Geld en macht staan hierdoor centraal daar waar de eigen persoonlijkheid en karakter het positieve imago niet kunnen onderhouden, en de eigen intelligentie niet in staat is om tot een stabiele positie in de maatschappij te komen. Met geld vul men zo de leemten die men persoonlijk niet in kan vullen.

De 21^ste eeuw, val van het westerse kapitalisme.

Migraties:

De ontwikkelingskloof tussen zuidwestelijk en noordoostelijk Europa is zodanig extreem hoog dat gelijkschakeling alleen maar kan leiden tot een totale sociaalmaatschappelijke degradatie van het Europese continent. Dat industrie en economie hieronder te lijden heeft is onvermijdelijk, en catastrofaal doch gelijktijdig onomkeerbaar voor de Europese industrie die de hete adem van de opkomende Aziatische economie in de nek voelt.

De stroom van migranten uit “Maghreb landen” heeft een minder nefaste impact, doch biedt een tweede probleem dat zeker zo groot is, namelijk de tegenstellingen tussen christendom dat een irreële verdraagzaamheid predikt en zelfverweer afzweert en de Islam die het natuurlijke en logische recht op zelfverdediging, zonodig met geweld, predikt en aanmoedigt, twee dogmatische opvattingen die haaks opeen staan.

De opkomende stroom van migraties uit het           “Middenoosten” vormt door de aanwezigheid van Arabische stammen die door de eeuwen heen op voet van oorlogen met hun buren leefden en hun extremisme, een ander probleem en bedreiging die echter ten onrechte aan de islam wordt gekoppeld, terwijl de Arabische wereld een extreem patriarchaal karakter vertoont met een haast totale onverdraagzaamheid naar de rechtloze vrouw. Ook hier ligt het doorsnee ontwikkelingsniveau beneden het westerse peil, en is dergelijke migratie een stap verder naar de totale degradatie van west Europa.

Nefaste en dictatoriale impact van Europa:

Open grenzen beperkt veiligheid in gebieden en deelstaten en geeft een gebrek aan politionele mogelijkheden. De moderne technologie en het gebruik van kentekenerkenning moeten, dit probleem uiteindelijk oplossen, doch is dergelijke oplossing wel een oplossing? Men mag niet vergeten dat de massale aanwending van camerabewaking ook een prijskaartje heeft dat door de burger betaald moet worden. Dat uiteindelijk de criminelen bendes rekening gaan houden met het feit dat zij nooit opeenvolgende criminele acties mogen uitvoeren gesteunde door voertuigen met steeds eenzelfde kenteken, lijkt me logisch.

De interne politiek wordt ook al door Europa mee gestuurd en zelfs beperkt naar Europese maat, terwijl hierdoor de interne politiek aan de lokale belangen voorbijgaan en niet voldoen aan democratische wensen, noden en rechten van een lokale bevolking.

Het westerse kapitalisme en de adel plegen zelfmoord. Zij slepen echter de welstand van de bevolking met zich mee de diepte in.

Spilzucht die onder staatswaarborgen met het oog op tewerkstelling en vooruitgang, en door banken via krediet verlening werd aangewakkerd, heeft uiteindelijk via tweede inkomens en hogere opleidingen geleid tot goede koopkracht bij tweeverdieners en hoger geschoolden, wat uiteindelijk uitmondde in hoger inkomsten voor de staat en de industrie, terwijl onderzoeken en in dienst name van nieuwe technologieën de concurrentie op dreef.

Aziatische landen werden vooral door oorlogen om strategische belangen onder de voet gelopen en werden zo gedwongen aan de wedren voor technologische vooruitgang deel te nemen, doch een belangrijk deel der Aziaten behoort tot de nestvormers voor wie door nestinstinct het gemeenschapsbelang voorrang heeft op het persoonlijke welzijn. Hierdoor vormen deze nestvormers een onuitputtelijke bron met grenzeloze en onderlinge solidariteit die hun industrie een onvoorstelbare slagkracht geeft. Het tweede deel der vastelandbevolking bestaat uit solitairen die van nature door hun solitair zijn, zich aansluiten bij elke gemeenschap die hen overheerst, op voorwaarde dat deze gemeenschap geen bedreiging vormt. Deze volgzame en hardwerkende solitairen vormen hiermee een belangrijke schakel en kracht in de Oost Aziatische economie, industrie en samenleving, en maken van de Oost Aziatische concurrentie een ernstige bedreiging voor de westerse economie en industrie.

De obstakels voor de westerse industrie en economie worden extra aangevuld door het debiele beleid van de Europese regeringen, die in hun ijver om Europa tot een geheel te vormen, en zo een derde wereldoorlog in de toekomst te voorkomen, in hun haast de mogelijkheden of ongelijkheden en obstakels van de diverse deelstaten niet onder de loep namen. Er werd een Europese Unie uit de grond gestampt bestaande uit Staten die vaak geen enkele overeenkomst vertonen en onmogelijk aaneen te koppelen zijn. De verscheidenheden op monetair, economisch, sociaal, maatschappelijk en ontwikkelingsniveau is echter van dien aard dat een koppeling tussen de diverse deelstaten op voorhand gedoemd was.

Een paleizen vol parasieten contra democratie:

Hiërarchieën zijn een gevolg van de drang om te overheersen, een direct gevolg van individualisme dat ook waarneembaar is bij zoogdieren zoals de Gorilla, Wolven en vele aanverwanten van de huishond. Hiërarchieën ontstaan door dat de sterkste de leiding neemt en de anderen onderwerpt terwijl de onderworpenen op hun beurt weer zwakkeren aan zich gaan onderwerpen, wat maakt dat de opbouw van hiërarchieën slechts tot stand komen via een vorm van directe agressie. 

Monarchieën behoren tot een der meest extreme hiërarchische vormen, en zijn een directe weerspiegeling van onvermogen om menswaardig en beschaaft een plaats op grond van eigen persoonlijkheid in de maatschappij in te nemen. Elke monarchie is perslot onts