Definitie van Racisme:

1)    Uitingen voortkomend uit een gevoel van superioriteit v/h ene ras boven het andere.(Encarta).

2)    Rassentheorie, rassenwaan, leer van de superioriteit van het ene ras boven het andere.(Encarta)

3)      Discriminatie op grond van iemands ras (Van Dale)

De Arische volkeren.

De Ariërs:

Ariërs herkent men aan de gezamenlijke doctrine waarin zij stellen boven mensen van andere kaste, clan of etnische bevolking te staan, waardoor zij zich als meerwaardig promoveren, een fenomeen dat slechts wijst op een extreme en psychopathische drang tot zelfverheerlijking en eigenwaan, die in feiten thuis hoort onder de definitie “Racisme”.

Ariër of “ãrya” is een begrip uit het Sanskriet, dat “RESPECTABEL IEMAND” betekent. Door vanuit uit Zuid Centaal Europa, het Middenoosten in Noord India binnengedrongen stammen werd dit begrip gehanteerd om zichzelf aan te duiden als de meerwaardige kaste.

Het zich verheffen boven andere volkeren is een direct gevolg van een ernstige sociale degradatie die hierin een psychopathische tendens van eigenwaan weergeeft. Het gevolg van dergelijke eigenwaan gekoppeld aan de eigen persoon, bevolking of kaste is per slot niets anders dan een discriminatie die gericht is tegen allen die niet tot het eigen ras, kaste of volk behoren en staat hiermee gelijk aan racisme.

            De westerse Adel:

De westerse Adel is een ontwikkeling die stamt uit een periode dat extreem egoïsme en egocentrisme door sociale degradatie, zich over het Europese vasteland verspreide, waarbij dit fenomeen duidelijk doch minder extreem herkenbaar was in de kastenvorming bij de westelijke stammen der Kelten.

De stroom van Germaanse stammen van achter de noordoostelijke oevers van de Rijn en de oostkant van de Donau kwam opgang in het kielzog van de invasie der Hunnen en de instorting van het Romeinse rijk.

Omstreeks de vijfde eeuw waren de belangrijkste volken de Saksen, Franken, Juten, Angelen, Goten (zowel Ostrogoten als Visigoten), Bourgondiërs en Vandalen. Veel Germaanse stammen zagen kans om onafhankelijke koninkrijkjes op Romeins gebied te vestigen. Voorbeelden waren de Franken met hun centrum rond Doornik en de Bourgondiërs aan de Midden-Rijn. In 429 veroverden de Vandalen, vooruit geduwd door de Visigoten, vanuit Spanje het Noord-Afrikaans gebied tot en met de stad Carthago (in het huidige Tunesië). De Visigoten heerste over een groot deel van Spanje. Franken werden de meesters van Frankrijk, bijna heel het huidige deel van België, Nederland en het Rijnland, de Ostrogoten (Oost-Goten) vestigden op hun beurt hun macht in Italië en in een uitgestrekt gebied ten noorden en ten oosten daarvan. Hun koninkrijken werden de kernen van de huidige Europese staten.

De Angelen is een Germaans volk uit het noorden van Europa. Zij behoorden tot de Ingvaeones (Noordzee Germanen). De kern van hun gebied was waarschijnlijk gelegen in Sleeswijk, een op het Deense schiereiland tussen Duitsland en Jutland (Denemarken).  In de 5e eeuw staken zij samen met Juten en Saksen de Noordzee over en vielen het huidige Groot-Brittannië binnen.

Kenmerken voor deze vermeende adellijke families is hun waanzinnige drang naar rijkdom, macht en gezag, een behoefte die een weerspiegeling geeft van hun sociaal onvermogen en gebrek aan individueel niveau en sociale intelligentie. Door de enorme macht die de adel zich toeeigende, en het voortbrengen van vele bastaarden of onwettige kinderen, is het genetisch patroon en de psychopathische geld- en machtswellust van de Adel zich gaan verspreiden over het gehele westerse continent.

            Het Jodendom:

Het Jodendom vertoont een extreme vorm van eigenwaan door hun geloof in de eigen uitverkorenheid door hun God, terwijl naar hun opvattingen andere dan zij die geboren zijn uit een joodse vrouw, niet tot de uitverkorenen kunnen behoren. Dergelijke doctrine leidde in het Bijbelverhaal tot het rechtvaardigen van geweld door de joodse stamouders en volkeren ten overstaan van andere volkeren. Hun geloof komt er in principe op neer dat andere dan joden, niet tot de kinderen van god behoren, en dus niet boven ander schepselen uitsteken, doch gelijkwaardig hieraan zijn. Men kan per slot niet anders stellen dat dit een extreme vorm van racisme en verachting van andere dan Joden inhoudt. De Bijbel is dan ook een werk dat uitpuilt van geweld dat door hun god wordt verschoond of aangewakkerd, terwijl incest net zomin als een strafbare daad wordt beschouwd.