Het federale begrotingsakkoord en waaraan niet of onvoldoende werd gedacht:

Bevriezen van alle tegemoetkomingen aan hoge inkomens, en extra lastenverlaging voor gezinnen met een laag inkomen en minstens een voltijdse werkkracht, moet de werkaanvaarding aanwakkeren.

Aandeel in medische zorgen voor hoge inkomens tot de leeftijd van 65 verminderen, en wel oplopend voor gezinnen of personen, vanaf 500€/maand per persoon, bij een forfaitaire gezinsvrijstelling van 1000€/maand per gezin of alleenwonende ouder dan 21.

Alleenwonende jonger dan 21, die niet op gerechtelijk bevel het ouderlijke huis verlieten of niet ontvoogd werden, en  alleen gaan wonen, kunnen hiervan dus niet genieten.

Minimum pensioenen moeten opgetrokken worden naar 2000€/maand per gepensioneerd gezinshoofd met partner ten laste, te verhogen met 500€/maand per kind of bijkomende persoon ten lasten.

Tegemoetkoming en tussenkomsten door sociale of medische diensten moeten omgekeerd evenredig met hun inkomsten verminderd worden voor die personen die meer dan 2000€/maand of gezinnen 1000€/maand forfaitaire, vermeerderd met meer dan 1000€/per gezinslid ten laste inkomen hebben. Begin index 2013. Tegemoetkomingen voor mindervalide uitgezonderd.

Het moet duidelijk zijn dat men niet de lage- of minimumlonen uit arbeid moet viseren om de economische problematiek aan te pakken. Het is uiteindelijk deze grote groep in de samenleving die de economie rendabel moet houden, en dus over een gezonde koopkracht moet beschikken.

Tegemoetkoming aan gezinnen of personen die arbeidsgeschikt zijn en niet werken moet grondig beperkt worden in tijd om nadien tot het strikte minimum herleid te worden. Tegemoetkomingen aan arbeidsgeschikte zonder betrekking, moet aangevuld worden met verplichte dienstverlening aan de gemeenschap.

De effectieve besparingen betekenen ook indirecte beknottingen van inkomens, waardoor de massa van laag en middelbaar  geschoolden er onrechtstreeks het zwaarst onder zullen leiden.

De extreem hoge inkomens werden gespaard, de middenklasse krijgt hierdoor de klappen te verwerken, doch vormt een belangrijk deel der bevolking, die door ruimer inkomen het leeuwendeel der consumptie voor hun rekening nemen, en dus ook de tewerkstelling in onze bedrijven en de economie onderhouden, waardoor ook de lagere arbeidsklasse een groot deel van tewerkstelling en verbonden koopkracht verliest, wat de economie weer verder aantast.

De Europese gemeenschap, nut of last?

Ook Belgische Eurocraten worden nauwelijks of niet belast terwijl zij zich, zoals Karel De Gucht (Open VLD) ons openlijk demonstreerde, zich niet schamen om zich openlijk te verzetten tegen inzage door de fiscus.   

Als men bedenkt dat een Europarlementariër of ambtenaar nagenoeg het dubbele van een federale ambtenaar verdiend, terwijl de federale topambtenaar een maandloon ontvangt van 5 a 6 maanden minimumloon voor een arbeider, betekend dit dat een ambtenaar van de Europese regering tot ongeveer maandelijks een jaarloon van een arbeider op kan strijken.

Men mag zich de vraag gaan stellen of de Europese unie niet gecreëerd werd om vriendjes een gouden loon te geven in plaats van het bewerken van het nut voor de bevolking van Europa, een bedenking die vooral zin heeft indien we vaststellen dat de resultaten van de unie een catastrofe voor de Europese economie en de bevolking betekent.

De gemeenschap heeft het nadeel voor de bevolking dat de politiek minder dan ooit buiten de invloed van de bevolking ligt en daarmee ver verwijdert is van de beoogde democratie, en de bevolking alle inspraak dreigt te verspelen.