Men zoekt maar al te vaak de oorzaken der jeugdproblematiek bij opvoeders en ouders, doch de drang tot het plegen van geweld is eigen aan een bepaalde groep van mensen, met in de eerste plaats individualisten die een aangeboren gebrek aan algemenen en sociale intelligentie bezitten, waardoor zij zich niet soepel kunnen aanpassen aan veranderingen in het sociale leven rondom hen enerzijds, doch die de natuurlijke behoefte hebben aan individuele aanvaarding in een gemeenschap anderzijds. Een probleem dat hen naar aansluiting met een gelijkgezinde of voor hen begrijpelijke en aanvaardbare gemeenschap of groep drijft.

Jeugd problematiek ontstaat vooral door ophoping van spanningen en gebrek aan vrijheid om deze af te reageren, terwijl het vooral jongeren met lagere sociale intelligentie, die door gebrek aan pluralisme hierdoor sterk beïnvloedbaar zijn. Ook beter ontwikkelden zullen echter ten prooi vallen en door hardnekkige uitsluiting uit de gemeenschap in de problemen terecht kunnen komen. In Europa worden we momenteel massaal geconfronteerd met uitsluiting en verzet, terecht gericht tegen islamextremisme, doch waarbij vaak alle islamieten met inbegrip van de gematigden, die zich integreren of dit betrachten, evenzeer geviseerd worden en het slachtoffer zijn.

Een tweede belangrijke oorzaak is betutteling door de maatschappij en gebrek aan mogelijkheden om frustraties af te reageren. Het gebrek aan vrije natuur en leefruimte zonder constante betuttelende bewaking is een bijkomend element dat frustraties in de hand werk. Integratie of het gebrek hieraan speelt hier een belangrijke rol, doch integratie kan niet in één, twee, drie, doch heeft tijd nodig. De Europese maatschappijen verzetten zich massaal tegen de zeden en gewoonten van leden uit islamitische landen en hun godsdienstige regel en gewoonten, zoals het dragen dan een hoofddoek, terwijl men door de ontstane discriminatie de spontane integratie hindert en deze mensen tot verweer en verzet dwingt, wat slechts leidt tot hardnekkige afscheiding en verzet tegen de autochtone bevolking, en de steeds rebelse pubers ophitst. In schril contrast heeft men echter in geen van deze landen ooit verzet getoond tegen de klederdracht van Orthodoxe joden of andere klederdrachten en gewoonten die door migranten worden benut, terwijl het aanvaarden van godsdienst, klederdracht en gewoonten die geen bedreiging vormen, een geleidelijke en ontspannen integratie slechts ten goede zullen komen. In landen waar diverse godsdiensten, kleding en gewoonten getolereerd worden, merkt men een duidelijke en vloeiende integratie, die echter toelaat dat men bepaalde normen die eigen zijn aan de herkomst, zeden en geloofsovertuiging behoudt, terwijl de autochtone bevolking er per slot toch aan went.

Uiteraard moeten immigranten zich aanpassen aan de maatschappij en de bevolking van het gebied waarin zij integreren door rekening houden met de wetten die hun eigenheid niet beperken of de openbare orde en veiligheid moeten garanderen. Zo is de gelaatbedekkende kleding, zoals in bepaalde Moslim gemeenschappen verplicht voor vrouwen, om veiligheidsredenen ontoelaatbaar en druist in tegen de westerse normen en wetten die de maskering in het openbaar, om veiligheidsredenen verbieden. Islamieten die dit niet aanvaarden moet men weigeren en kunnen zich vestigen daar waar dit getolereerd wordt. Overtredingen moeten net zoals anderen overtredingen bestraft worden, doch in verhouding tot de overtreding en het feit dat een een bedreiging voor de veiligheid en de openbare orde toelaat.

Respect voor de filosofische eigenheden of het geloof van immigranten zou een automatisch recht en vereiste moeten zijn, en publieke aanvallen hierop zouden als laster moeten bestraft worden, zeker daar waar het tegen godsdienstwaarden of normen gericht is. Veiligheid en openbare orde moeten echter een prioriteit blijven.

Het zou moeten volstaan dat jongeren die fysiek of psychisch geweld plegen streng gestraft worden, bij voorkeur door verplichte gemeenschapsdienst, indien dergelijke misdrijven niet leiden tot ernstige en blijvende fysieke of psychische letsels, zonder automatisch dergelijke straf te koppelen aan blijvende openbare melding op een strafblad. Kleine criminaliteit, straatrellen en openbare orde verstoringen voor de leeftijd van 21 zouden automatisch uit het openbare register en melding gewist moeten worden na 5 jaar aanvaardbaar gedrag als eerbaar burger. Kleine criminaliteit en straatrellen zijn van alle tijden en eigen aan de puberteit en studenten revoltes. Men moet het onderscheid maken tussen pubergedrag, de natuurlijke behoefte tot ontdekken en ervaren of criminaliteit. Ontdekken en ervaren dat echter gepaard gaat met direct en vrijwillig geweld tegen personen en dus neerkomt op bewust machtmisbruik met blijvende gevolgen voor slachtoffer moet men kordaat bestraffen en registreren voor opvolging van de dader.

Steden en gemeenten die geen vrije recreatie en natuur in de onmiddellijke omgeving ter beschikking hebben zouden dit moeten oplossen door het inplanten van parkjes en speeltuinen met onaangelegde natuurlijke ruimten om jongeren een gevoel van vrijheid te geven. Toegangen kunnen voltijds dag en nacht door videocamera’s bewaakt worden waardoor gebeurlijke misdrijven achteraf gemakkelijk ontrafeld kunnen worden.

Het creëren van voldoende leefruimte en ontspanning kan slecht een deel van de problemen oplossen en moet daarom gepaard gaan met het opleiden van monitoren die eigen zijn aan een groepsideologie om als gelijkgezinde de groep te benaderen, op te volgen en te beïnvloeden, om zo groepsgevoel sociaal in het spoor te houden en groepsactiviteiten binnen de redelijke perken te houden of tijdig de ordediensten te verwittigen.