'Crisis duurt zeker tien jaar' (De Tijd 4/10/12)

Het duurt zeker 10 jaar vanaf het begin van de financiële crisis voordat de wereldeconomie weer in goede vorm is. Dat zei topeconoom Olivier Blanchard van het IMF woensdag tegen de Hongaarse nieuwssite Portfolio.hu.

Turbulente tijden en financiële chaos:  (E-Mail aan VB Antwerpen 22/10/2008 - 9H36 AM)

De Financiële crash was al lang in aantocht, en hierdoor niet alleen voorspelbaar, doch is momenteel duidelijk in een beginfase.

Westerse welstand was destijds een privilege der edelen en heersers, doch groeide door verenigingen en bundelingen der gilden en vakverenigingen uit tot een steeds grotere groep in onze westerse samenleving.

De bronnen van deze welstand, destijds plundering der bevolking door de adel, later door plundering der kolonies, en heden door uitbuiting van lage loonlanden, slinken zienderogen.

Door gebruik van arbeid in lage loonlanden, groeiende modernisatie en automatisering, zal dit leiden tot een drastische inkrimping der productieve inspanningen (door mankracht) in westerse landen. De verplaatsing van nuttige productiviteit naar automaten en derdewereldburgers heeft nochtans tot gevolg dat men verhoudingsgewijs steeds minder moet uitgeven aan arbeid en westerse werkkrachten, waardoor ondanks dalende marktprijzen, de afzetmarkt in westerse landen geleidelijk zal krimpen. Een krimpende afzetmarkt die, als gevolg van de lage lonen in de derde wereldlanden, daar nauwelijks toeneemt, wat dus geen compensatie biedt.

Ook de voormalige vlucht naar het oosten leverde de westerse samenleving slechts windeieren, terwijl de hard werkende oosterlingen hun aandelen zagen stijgen, werd het westerse aandeel steeds kleiner. De oosterse welstand gaat dan ook snel de hoogte in.
Plunderingen van de eigen bevolking en de derde wereld ondervind steeds meer weerstand. Wat voor 50 en meer jaren eenvoudig kon, kwam met de radio en vooral de TV op de helling, de bevolking werd mondig en wetend, doch vooral de PC en het onbegrensde en webverkeer is het keerpunt  in mogelijkheden en communicatie. Voor iedereen en overal is er communicatie en informatie, en de burgerij van hoog tot laag is wetend.

Het moet duidelijk zijn dat de schijnbare welstand in het westen, geleidelijk een holle doos werd, een opbouw zonder grondvesten en te zwak om overeind te blijven, uitgehold door privileges en rechten, die slechts in de westerse wereld worden aanvaard, rechten die het kapitalisme moeten ondersteunen, ten kosten van burgers en consumenten.

Het hoge aanbod van moderne technologie en amusement voor particulieren, creëerde een groeiende vraag met uitzinnige winsten voor ondernemers en producenten, terwijl overheden en banken, meer en meer krediet en waarborgen moesten aanbieden. Ook de stijgende stroom van derdewereld burgers die met alle geweld in het westen aan de slag willen, en niet zelden illegaal en onderbetaald aan de slag gaan, boog een steeds grotere geldstroom om naar de derdewereld, doch in die landen is de behoefte beperkt en de vraag naar westerse middelen en luxe gering, waardoor dit geld, vaak verspreid over een grote groep van mensen een zeer verspreide doch beperkte behoefte dekt, en nauwelijks voor het westen nuttige koopkracht en afzet biedt.

Hoge productiviteit met overproductie, stuit nochtans op een verzadiging der markten met afname van koopkracht, versterkt door snel stijgende behoefte aan huisvesting en voedsel. De snelle klim aan noodzakelijke middelen, waardoor de prijzen waanzinnig snel stijgen maken dat er steeds minder middelen resten voor luxe.

Bedrijven dreigen geleidelijk door krimpende vraag en over modernisatie, in overcapaciteit te komen, waardoor deze bedrijven daarom verlieslatend worden, met een niet te stuiten negatieve spiraal tot gevolg. Een spiraal met een niet meer te stuiten sneeuwbal effect.

Ook het ontbreken van individualisme, en de daaraan gekoppelde behoefte aan competitie, bij niet westerse volkeren, belet hun uitzinnige behoefte en de groei van hun afzetgebied zoals we deze in het westen kennen.

Stijgend verbruik in westerse landen, zonder directe productiviteit, en stijgende productiviteit in de derdewereld zonder toenemende koopkracht, vormt een toenemende geldstroom naar de derdewereld, om er uitzinnig vele in hun behoefte te voorzien, terwijl deze mensen, naar onze normen althans, armoedig en onbezorgd verder leven, zal uiteindelijk de doos van ons kapitalisme verder uitgehold geraken.

Ook de uitzinnige bevolkingsgroei, kunstmatig verwekt door onverantwoorde en uitzinnige interventies en medische technologie, hollen uiteindelijk de mogelijkheden en bronnen uit, waardoor voorraden schaars, doch kosten en inspanningen, steeds duurder worden.

Natuurlijke hulpbronnen worden kunstmatig opgedreven, terwijl deze vaak uizinnig kostbare ingrepen, niet alleen voor ontwrichting zorgen, doch ook een beroerd resultaat geven, terwijl massa’s kostbaar voedsel van plantaardige of dierlijke aard, perslot uit noodzaak vernietigd moet worden. Verliezen die zich hierdoor opstapelen, worden door subsidies aan de producent en ondernemer verheeld.

Doch ook hier zit een adder onder ‘t gras, daar kosten en verliezen met overheidsinterventies opgevangen worden, afgewend naar de gemeenschap, terwijl net hierdoor de koopkracht van de massa verder ondergraven wordt.

Ook de bescherming van spaarders en speculanten, zal ook nu, naar middeleeuwse gewoonte, op de werkende massa der belastingbetalers worden afgewend.
Alle inspanningen ten spijt, is er iemand die de rekening dient te vereffenen, en dit zal niet de kapitalist zijn, doch wel als van oudsher de bevolking en arbeider, doch de factuur zal blijven oplopen, en plunderingen kennen steeds een grotere weerstand en kostprijs.