De regering-Di Rupo heeft vorige week donderdag in alle stilte via een elektronische ministerraad een voorschot genomen op de belasting die pensioenspaarders normaal op hun 60ste moeten betalen. Dat moet 210 miljoen euro opleveren voor de begroting.

Steven Vanackeren Minister van Financiën en de “regering Di Rupo” zijn overgegaan tot de eenmalige belastingsingreep door het pensioensparen aan voorafgaandelijk belastingsinning te onderwerpen om op deze manier een bijdrage te ontwikkelen in een begroting in een poging het begrotingsevenwicht voor de federale overheid te bereiken. De minister gaat uit van een verdere recessie tot de groei van 0% in het volgende jaar doch druk er op dat dit een eenmalige operatie is die men niet kan herhalen.

Dergelijke ingrepen zijn echter boter aan de galg, en halen slechts een tijdelijk en beperkt effect op de begroting van één jaar, terwijl de groeivoorziening van 0% nu al te hoog gegrepen zal zijn en er de volgende jaren een verdere recessie of regelrechte krimp te verwachten is, waardoor er door inkrimping der budgetten bij particulieren en overheden een verdere recessie zal ontstaan. Dit is het fameuze sneeuwbaleffect door de kettingreactie die nu al enkele jaren aan de gang is. Dit krimp proces zal slechts een einde hennen waneer er terug een evenwicht komt tussen vraag en aanbod enerzijds en tussen aanbod en koopkracht anderzijds. Het grote probleem echter is dat een te kleine menigte een te grote overschot heeft terwijl de massa met de dag krapper bij kas wordt, en de koopkracht ziet afnemen.

De politieke wil ontbreekt om drastisch maatregel te nemen, en extreme lasten op extreme luxe te heffen of de extreme inkomens extra te belasten.

Het is inderdaad een feit dat mensen met uitzonderlijk hoge inkomens en fortuinen onmiddellijk willen uitwijken naar landen waar de lasten op hun fortuin minder of niet worden geheven, doch dergelijke vlucht zou via overleg met de unie automatisch moeten leiden tot collectieve uitsluiting en degradatie tot “persona non grata” in alle landen der unie, zolang zijn geen bijdragen leveren.

Hier zal bij vele het idee groeien om de Europese Unie een grotere macht toe te delen, docht dit mag niet gekoppend worden aan het beperken van de interne autonomie en wetgeving, daar waar deze geen grensoverschrijdende impact hebben en andere entiteiten der unie niet hinderen of in gevaar brengen.

Een overkoepelend Europese macht is momenteel door de verregaande ongelijkheden der diverse entiteiten der unie een gevaar voor de gehele unie en kan deze slechts verder destabiliseren, terwijl de omvang van de unie deze slechts onoverzichtelijk maakt, en zowel misbruik als corruptie aanwakkeren .

Door volksvermenging, worden individuele doelstellingen en verschillen te scherp omlijnt, wat een verdere destabilisering van de Unie slechts in de hand werk en volksverzet aanwakkert, zoals dit op Indonesisch eiland Timor het geval was.