Het duurt zeker 10 jaar vanaf het begin van de financiële crisis voordat de wereldeconomie weer in goede vorm is. Dat zei topeconoom Olivier Blanchard van het IMF vandaag tegen de Hongaarse nieuwssite Portfolio.hu.

Blanchard bepleit in het interview een grotere solidariteit tussen leden van de eurozone en meer integratie in fiscaal en economisch beleid. Hij zei dat Europa verder moet gaan met integreren, wil de monetaire unie een succes worden. "Ik denk dat het vooruit of achteruit moet gaan. Het kan niet blijven zoals het is. Ik denk dat niemand echt achteruit wil gaan."

Grotere monetaire solidariteit tussen de leden van de unie zullen de unie verder ontwrichten, gezien de economische en mentale ontwikkelingsachterstand in enkele van haar gebieden, alleen kan leiden tot grotere weerstand bij de bevolking van ontwikkelde gebieden die de lasten en crisis zullen moeten dragen, en waarvan de massa van laaggeschoolden al werkend in armoede dreigen te verzinken, een fenomeen dat in bepaalde welvarende landen al realiteit is, waar een gezin op één inkomen terugvalt.

Het probleem met de muntunie is dat er landen zijn aangesloten die economische en monetair te ver van elkaar verwijderd zijn en dus geen eenheid kunnen vormen zonder dat dit ten kosten gaat van de sterk geëvolueerde leden van de Unie.

Vooral de oprichting van de muntunie was een voorbarige stap, onvoldoende voorbereid door gelijkschakeling op economisch vlak en monetaire interne capaciteit, terwijl Europa al te kampen had met de extreem sterke opkomst van vooral Aziatische groeilanden, en hun opkomende financiële impact op de wereldmarkt en vooral op het nabije Europa.

De unie leverde tot noch toe geen meerwaarde tegenover de vroegere economische samenwerking, doch kost de burger massa’s geld en biedt slechts Eurocraten keizerlijke inkomens door allerlei postjes in bestuursraden en bijkomende snoepjes die hen worden toegestoken, waardoor het verzet op controle op hun vermogen (de liberale eurocommissaris Karel De Gucht indachtig) ook logisch is. Het is echter duidelijk dat de vergroting van het politieke toneel, zoals dit door uitbreiding tot een Europese Unie slecht windeieren aan de bevolking heeft geleverd, terwijl het geheel onoverzichtelijk wordt en de misbruiken zich evenredig met de rijkdom der regeringsleden en High Society uitbreiden.  

De vraag dringt zich op, of Europa deze crisis ooit te boven zal komen, tenzij men lasten extreem verhoogd naar de aanschaf van extreme luxe en op geldbeleggingen van hogere waarden, en men onbeperkt extreme vermogens, vooral van mandatarissen, mag controleren. Men kan niet eeuwig doorgaan met het plunderen van de werknemer, zonder in een wereldwijde burgeroorlog terecht te komen.