Het minste dat men kan vragen is respect voor een filosofie van een ander, zeker waar deze geen bedreiging of geweld predikt.

De islam is een geloof dat het geweld veroordeeld, doch het feit dat fanatici een filosofie of godsdienst misbruiken om geweld als vermeende verdediging aan te voeren mag geen aanleiding zijn voor anderen om de achterliggende doctrines te besmeuren of bespotten.

In de Islam wordt het geweld als zelfverdediging niet alleen goedgekeurd doch zelfs aangemoedigd, doch zelfverdediging is eigen aan de natuur en drang tot overleven. Het is niet omdat de christelijke leer het verzet tegen geweld afzweert, zoals in de opvatting “indien men op je ene wang slaat biedt dan de andere aan” wat de totalitaire verdraagzaamheid weerspiegeld die in de christelijke doctrine bevat is. Dergelijke doctrine druist echter tegen de natuur en de schepping in en is slecht goed om van mensen volgzaam slachtvee te maken, en hen eindeloos te kunnen uitbuiten. Anderzijds is het net de christelijke wereld die zich onverdraaglijk en gewelddadig naar anderen op stelt, terwijl hun leden menen namens god te mogen oordelen.

Men mag het feit dat extremisme slechts gevoed wordt door geweld en onderdrukking niet uit het oog verliezen, nog het feit dat de Westerse maatschappij van bij het ontstaan van de Islam deze bestreden heeft, door kruisvaarten, onder mom van noodzaak om het heilige land en specifiek de stad Jeruzalem, te vrijwaren van islamieten.

Dat met het christendom en de achterliggende filosofieën de draak gestoken wordt is dan ook niet te verwonderen, doch het is wel opvallend dat vanuit de Islamitische wereld en nooit aanvallen gericht worden op de filosofie of doctrines van het christendom. Wij christenen richten echter openlijk onze pijlen zonder enige terughoudendheid op alles wat niet met onze opvattingen strookt, en tonen geen respect voor het geloof of overtuiging van anderen.

Men mag trouwens niet uit het oog verliezen dat spotten met mensen, hun gedrag of overtuiging in feiten het effect geeft van pesterijen, of morele en psychische mishandeling, wat niet alleen verwerpelijk is doch in verscheidene westerse landen ook strafbaar. Dergelijke daden tot de uiting van de vrije mening klasseren is net een brug te ver, gezien dit leidt tot de vrijheid om iedereen onder alle omstandigheden te bespotten of moreel en psychisch aan te vallen. Indien dergelijke uitingen niet als pesterij of agressie bedoelt zijn, zou men op zijn minst zijn verontschuldigingen aan kunnen bieden. Anderzijds is het ook zo dat extremisten al snel elke blunder der opponenten zullen aangrijpen om hen te beschuldigen en aan te vallen. Dergelijke aanvallen kan men best ontkrachten door geen tegenaanval doch een assertieve houding en verontschuldiging, waardoor men de tegenpartij de kracht van zijn vermeend wapen ontneemt.

De Islam wordt voorgesteld als een godsdienst die de vrouw onderdrukt, doch dit fenomeen is slecht werkelijkheid in de Arabische wereld, terwijl dit gebied slechts een minderheid der volgelingen van Mohammed vertegenwoordigd. Onder de zwarte volkeren in Afrika treffen we Moslim maatschappijen waarin de vrouw een vooraanstaande plaats inneemt en vaak meer rechten geniet als haar man. 

Men dient te weten dat de meerderheid der islamieten die in onze maatschappij aanwezig zijn, nauwelijks of niet herkenbaar zijn door klederdracht of gebruiken in het openbaar. De alom omstreden hoofddoek duikt slechts massaal op waar men dit gebruik bestrijdt of aanvecht, terwijl er gelijktijdig vele Islamitische vrouwen dit uiteindelijk uit puur verzet ook terug in gebruik gaan nemen. Migranten van de eerste generatie zijn altijd weer al vergroeid met zeden en gewoonten uit het geboorteland en kunnen zich veelal niet plots in een andere wereld en gebruiken voluit verplaatsen, wat vooral door hun kleding in het openbaar opvalt. Ook wij kunnen nauwelijks of niet de kledingsgewoonten en zeden in het openbaar van een gebied waarnaar wij migreren overnemen.

Goddiensten, geloof en zeden zijn elementen die ontstaan vanuit de algemene ontwikkeling van een gebied, en dus aansluiten bij de ontwikkeling en behoefte van de natuur en mens. Vele van de fundamenten van geloof en zeden dragen we onbewust over op het nageslacht, zelf deels via het DNA.