Iemand die een bestuur wil organiseren begint met het selecteren van medewerkers, deze medewerkers worden gekozen naar hun intelligentie en bekwaamheid. De beoordeling van de bekwaamheid der medewerkers wordt echter beoordeeld in verhouding tot het eigen inzicht en intelligentie van de beoordelaar, met als gevolg dat men de bekwaamheid van de medewerkers als referentie kan nemen om de beheerders te beoordelen. Wat het eigen vermogen en intelligentie benaderd wordt goedgekeurd, al wat er ver boven lig wordt als onbegrijpelijk en dwaas beschouwd, doch al wat er onder ligt wordt afgekeurd en beschouwd als dom, onbekwaam of ongeschikt.

Het onzichtbare marteltuig, “Pesten”!

Pesten bestaat uit het voortdurend verbaal of fysiek belagen van personen zonder dwingende reden of noodzaak van zelfverweer. Pesten komt slechts veelvuldig voor binnen de westerse en individualistische maatschappij, en is slechts een ziekelijke nijging van personen die zich niet op een sociaal aanvaardbare wijze kunnen profileren of handhaven. De daders zijn zij die zelf een gebrek aan sociale intelligentie hebben, en zijn zeer sterk vertegenwoordigt in de westerse individualistische ontwikkeling.

België wordt overstelpt door wetten en maatregelen terwijl we als resultaat slechts een oplopende criminaliteit en wanorde kunnen vaststellen. Pesterijen en geweld tegen derden werd in een KB van 2002 opgenomen door de Belgische overheid als een erkende vorm van Psychisch geweld. Het is nochtans duidelijk dat men met de kraan open dweilt. Het probleem voor België is dat de overheid geen echte maatregelen kan treffen zonder zelf in het gedrang te komen. De Federale overheid bezondigt zich massaal aan pesterijen van opposanten, en schuwen geen enkel middel om opposanten te kortwieken.

In de tachtigerjaren der vorige eeuw werd de Vlaamse partij, “VlaamsBlok” als extreem bestempelt en vervolgens door de regering met steun van Socialisten, liberalen Christendemocraten en groenen, via een zogeheten “Cordon Sanitaire” van politieke inspraak uitgesloten, een actie die slechts uitmondde in een stijgende populariteit van de partij die slechts een democratische weerspiegeling was van wat er onder het volk leefde.

De opkomst van de nieuwe Vlaamse partij, NV-A, die een gematigde weerspiegeling gaf door minder extreem en meer gestructureerd de Vlaamse verzuchting te benaderen, en daarmee alle lagen en ideologieën van de Vlaamse bevolking aansprak. Ook deze partij stuit op een massaal en goed gecoördineerd verzet van de regering en dezelfde politieke families, om ook deze partij uit te sluiten. Hier blijkt ditmaal dat de constante factor die de achterliggende coördinatie verzorgd, buiten de politiek ligt, en terug te vinden is in het Belgische Koningshuis. Opvallend is wel dat alle instanties verplicht worden hieraan mee te werken, en men er niet mee zit om openlijk rechters die dwars liggen af te dreigen of te wreken. Men kan dus gerust de vraag stellen of er nog een verschil is tussen pesterij of dergelijke onwettige en ondemocratische praktijken.

Het doel heiligt de middelen, en in deze (Christelijke) optiek lijkt men alles te rechtvaardigen. Een fervente opposant zijn wettelijke rechten illegaal via manipulaties ontnemen hoort ook tot een der gebruikte praktijken om mensen persoonlijk tot het uiterste te pesten. Men deinst er niet voor terug om rechters te verplichten alle rechten van de slachtoffers te negeren. Het aanstellen van een tijdelijke en plaatvervangende rechter is een van de middelen om aan een rechter te komen die naar de pijpen van de overheden danst, tegen de wet en de stroming in. Illegaliteit en schriftvervalsing zijn schering en inslag bij de Belgische overheden en iedere nieuwkomer moet nillens willens mee in hetzelfde gareel wil hij of zij in zijn of haar ambt of mandaat gedoogd worden. Men kan ook hier de vraag stellen of er nog een verschil is tussen dergelijke praktijken en bewust pesten.

Het gevolg van dergelijke praktijken is, dat men niet anders kan dan politiek benoemen, wil men dergelijk systeem in stand houden. Dergelijke benoemingen gaan de bekwaamheid van de benoemden voorbij en leiden tot een team dat bij gebrek aan bekwaamheid naam wil maken met de meest bizarre acties en wetten. Tot overmaat hollen dergelijke benoemingen de functie der staatsecretariaten, die door politiek benoemde klungels bezet worden, uit.

Laten we even een voorbeeld nemen, zoals de veiligheid van motorrijders op de openbare weg. De motorkleding die verplicht is vanaf september 2011 slaat nergens op. Deze wet toont niet alleen het feit dat de wet door een leek ter zaken is uitgewerkt, doch bewijst ook dat de betrokken opsteller niet de moeite nam of het verstand had om een deskundigen advies te vragen.

Verplichte veiligheidskleding voor motorrijders:

1)   Om de handen te beschermen is het gebruik van handschoenen verplicht. Er worden geen specifieke eisen gesteld betreffende de uitvoering of gebruikte materialen.

2)   Om de benen optimaal te beschermen draagt de motorrijder een lange broek. Hier zijn er quasi nadere omschrijving geen verdere vragen, doch ook hier geld de vraag uit welke materialen moet dergelijke broek vervaardigd zijn.

3)   Om voeten en enkels te beschermen moet de motorrijder bottinnen of schoeisel dat tot over de enkels reikt, dragen. Dezelfde vraag ook hier, uit welk materiaal moeten deze zijn, en voldoen rubberen laarzen?

4)   Tot slot is de motorhelm verplicht, een kwestie die geen twijfel laat. 

De voorgeschreven veiligheidskleding heeft slecht effect bij het gebruik van sport, super sport of race motoren op een circuit of op een één richtingsbaan zoals op een autosnelweg, of een sport circuit en alleen indien de kleding uit leder bestaat, daar men met een lederen kleding bij een valpartij schaafwonden kan voorkomen. Het gevaar voor motorrijders bestaat uit het botsen op voorwerpen of tegenliggers, doch dan kan de kleding ook geen bescherming geven. Ongevallen met motoren gebeuren meestal met snelheids- of sportmotoren, niet met tourmotoren, shoppers of motorscooters, daar het optrek of acceleratievermogen van snelheidsmotoren zover opgedreven is dat men gemakkelijk de controle over het motorvoertuig kan verspelen, met alle gevolgen van dien.

Dezelfde wet is echter een pest voor de meeste motorliefhebbers die de motor voor hun vrije tijd gebruiken, wat veelal bestaat uit het toeren op zomer dagen en weekeinden, vaak in clubverband, doch de motorrijder zit dan wel onbeschermd eventueel in de volle zon, goed ingepakt naar de nieuwe normen, aan een matige snelheid te stoven in eigen vet.

Dezelfde wet laat motorrijders toe om met motoren tot 125cc kinderen vanaf 3 jaar in beveiligde zit mee te vervoeren waardoor dergelijke gelegenheid vaak ook wordt gebruikt om op korte afstanden kinderen naar school te brengen en op te halen. Voor dergelijke korte rit die doorgaans gaat via binnenwegen en in een bebouwd centra, waar men hooguit 30 à 50 km/h mag rijden, moet de kleine wel ingepakt worden volgen de nieuwe kledingsnormen, hoge schoenen of bottinnen incluis, ook bij meer dan 25° Celsius schaduwtemperatuur en snelheden tot max. 30, 50 of 70km/uur

Dezelfde wet vereist van de motorrijder dus het gebruik van hoog schoeisel of bottinnen ter bescherming van de enkels en lange broek ter bescherming van de benen, doch dit geld ook voor motorscooters, terwijl de gebruiker hiervan met de voeten en benen binnen de omkadering van het voertuig zit, en aan de onderste ledematen nauwelijks kwetsbaar is.

Hadden we het al over pesten, of val dit er niet onder?

Opvallend is wel dat de wetgever geen onderscheid maakt tussen diverse types van motoren, en toermotors, shoppers, motorscooters, sportmotoren, supersportmotoren en racemotoren gelijk stelt en aan dezelfde normen koppelt.

Eveneens merkwaardig is het feit dat ook het bereden terrein of weg niet leidt tot enig onderscheid en men dezelfde eisen stelt voor stadsverkeer en kleine binnenwegen met maximum 30 tot 70km/uur als voor baan- en snelwegverkeer met hogere snelheidsfaciliteiten.

De veiligheid van motoren kan men opvoeren door een snelheidsbeperking op de openbare weg te verplichten voor sport, supersport en race motoren of door de toegelaten cilinderinhoud te verlagen, doch ook door tourmotoren en shoppers vanaf 100cc te verplichten om valbaren te monteren, uitgezonderd scooters uiteraard. Valbaren hebben het voordeel dat bij een valpartij de motorrijder niet met de benen of voeten gekneld wordt onder het eigen voertuig terwijl hij of zij nauwelijks of geen schaafwonden oploopt. De bevoegde staatssecretaris is blijkbaar niet verstandig genoeg om in te zien dat een deskundig vooronderzoek met inspraak van betrokken partijen als Motorrijders, fabrikanten en instructeurs een aanvaarbaar en verantwoord resultaat zou geboden hebben, in plaats van een wet die van geen kanten de veiligheid in het verkeer voor motorrijders of andere weggebruikers verbeterd, doch voor de gebruikers slechts als hinderlijk en nutteloos worden ervaren.

Hadden we het al over pesten? En wat dacht men hiervan?

Dank zij onvoorwaardelijke collegialiteit binnen de kring van mandatarissen der opeenvolgende regeringen en hun aanhang, worden wantoestanden, blunders en vuile zaken of louche praktijken der mandatarissen of hun ondergeschikten collectief onder de mat geveegd, ongeacht de gevolgen of weerslag op de maatschappij of het individu. Collegialiteit die stand houdt over de legislaturen heen kan men slechts garanderen, indien er een achterliggende coördinatie is die niet politiek gebonden en niet onderworpen is aan de invloed of inspraak van het volk, doch desondanks een macht op het hoogste niveau heeft of deze kan beïnvloeden. Door dit laatste blijft er voor België slechts keuze tussen maffia of monarchie.

De absoluut ondemocratische koers van de opeenvolgende regeringen is slechts mogelijk door een achterliggende invloed op nationaal vlak die niet politiek gebonden is. Wantoestanden die op nationaal en federaal bestuurlijk niveau bij elke regeringswissel stand houden, terwijl niemand daadwerkelijk tot ernstige onderzoeken naar de achterliggende oorzaken weet te komen, leidt ons naar de vraag of men onderzoeken en maatregelen mag of kan treffen, zonder eigen betrokkenheid vrij te geven. Mogen er geen grondige onderzoeken plaatsvinden naar achterliggende oorzaken van de bende activiteiten of in dossiers rond de bende van Nijvel, vooraleer alle sporen gewist zijn? Ook eventuele onderzoeken naar een achterliggende organisatie van de acties van Marc Dutroux zullen of mogen blijkbaar nooit te gronde gevoerd worden.

Wantoestanden in het asielbeleid en het vermoedelijk opzettelijke knoeiwerk van gewezen verantwoordelijken zoals Annemie Turtelboom (Open VLD), Melchior Wathelet jr (cdH). en Maggie De Block (Open VLD), en de diensten voor migratie en asiel, ondersteund door desinformatie, valsheid in geschrift en verklaringen enz. met mensonwaardige gevolgen voor slachtoffers, kunnen niet aangeklaagd worden, daar aangesproken parketten niet optreden en slechts rechters betrokken worden die bereid zijn om mee te heulen met de wolven in het bos. Verzet van slachtoffers leidt slechts tot een spel van kat en muis, en de slachtoffers stuurt men zoals in de Dutroux zaak, van het kastje naar de muur.

De grondige wijze waarop gruweldaden en uitvoerders worden afgeschermd, bewijst indirect een achterliggende organisatie wat veronderstelt dat deze organisatie veelvuldig aangesproken wordt. Degelijke organisatie en bescherming van wanpraktijken dient niet voor eenmalig gebruik, waardoor we mogen aannemen dat het een veel voorkomend doch goed verborgen kwaal betreft, die de democratie en gemeenschap in België aantast, en geen uitzonderingsgeval is.

Hadden we het niet over pesterijen en wat gaat de overheid nu ondernemen tegen de eigen beestachtigheden, monsterlijke praktijken en de bescherming van daders die verantwoordelijk zijn voor gruweldaden, verkrachtingen en seriemoorden? Ik dacht van niet, gezien ernstige acties van de overheden op hun eigen hoofd terecht zou kunnen komen. Grondige aanpak van pesterijen mag dus niet te grondig zijn en de overheden moeten gevrijwaard blijven. Maatregelen te gronde komen er dus zeker niet, doch zullen eerst op de lange baan komen om later te worden vergeten.

Het probleem is niet alleen dat we meer knoeiers dan ministers in de Belgische federale regering tellen, doch politieke benoemingen zorgen er voor dat hun entourage en achterliggende steun via hun staatssecretariaten, ook bemand zijn met politieke vrienden van een vergelijkbaar allooi en niveau als hun bazen.