Professor emeritus Psychologie en Psychiatrie Alexander-Karel Evrard (88) krijgt kritiek te slikken van de holebi-beweging en zijn “alma mater” na een lezersbrief in Snep, het boekje van de Gentse afdeling van Natuurpunt. Daarin noemt hij, vanuit biologisch oogpunt, homoseksualiteit een afwijking, te vergelijken met 'klompvoeten, mongolisme, ...'. De professor benadrukte in zijn lezersbrief meteen dat hij 'niets heeft tegen het “nu-eenmaal-zo-zijn” van een holebi, wel tegen het moderne PROPAGEREN van een afwijking'. Tot daar volgen de professor

Het standpunt van de oud-professor is onaanvechtbaar. Homoseksualiteit past niet in de natuur en wijkt ervan af. De homoseksuele echter is een mens als een ander en als mens dus gelijkwaardig aan zijn gedrag tegenover de medemens en de maatschappij.

Het propageren van homoseksualiteit is het verheerlijken van een afwijking in de natuur en niet bevorderlijk.

Bij prepubers merken we dat de seksuele gevoelens die zich ontwikkelen niet direct en duidelijk naar het andere geslacht worden gericht, en er een neiging is om eerst het eigen geslacht onder gelijkgeaarde te ontdekken, doch dit is van voorbijgaande aard, en waarneembaar onder vele diverse ontwikkelingen.

Onder normale omstandigheden ontstaat er nieuwsgierigheid naar het andere geslacht met poging tot toenadering tot dit andere geslacht.

Het individualisme dat onvoldoende door sociale intelligentie en pluralisme naar sociale en seksuele diversiteit is gericht, kan de aanpassing naar de diversiteit der seksen hinderen, waarbij ook het ego-individualisme van de blanke bevolking als extra handicap mag gerekend worden, en aanpassing naar een samenleving met het andere geslacht bemoeilijkt. Vooral het ego-individualisme dat een belangrijk deel van de westerse bevolking domineert is vaak een rem tot het inleven in gevoelens en respect voor anderen en de tegengestelde sekse.

De ontwikkeling tot homoseksuele bij blanke individualisten het sterkst vertegenwoordigd terwijl het als vaststaand fenomeen in Oost Aziatische en Indonesische middens praktisch onbestaand en uiterst zeldzaam is. Bereidheid van Oost Aziatische en Indonesische mannen en vrouwen om aan de tegennatuurlijke seksuele wensen van toeristen te voldoen, hebben hiermee niets te maken, en zijn slechts een gevolg van hun natuurlijke drang om middelen ter overleving te werven enerzijds en hun seksuele en emotionele onverschilligheid buiten een duurzame relatie anderzijds. Hun gebrek aan individualisme en de aansluitende onderworpenheid aan centraal eigenbelang spelen hierbij als onderdeel van hun instinctieve geaardheid een belangrijke rol. De zeldzame uitzonderingen zijn te wijten aan de vermenging met westerlingen via infiltratie en vermengingen door nabij gelegen Oost Europese gebieden, kolonialisten en toeristen.