1)   De markten zittenvol, terwijl nieuwe industrielanden met de dag meer aandeel in de handelopnemen en door lage lonen de westerse markt inpalmen.

2)   De westerse industriëleomzet slinkt, waardoor ook de tewerkstelling afneemt samen met de verbondenkoopkracht van de werknemer. De industrie vergt hierdoor meer investeringen omtegen nieuwe industrielanden op te tornen, en vragen dus lasten verlagingen.

3)   Door krimpendeindustriële omzet dalen in westerse landen de staatsinkomsten en ontstaan erenorme schuldenbergen.

4)   Regeringen hebben teveel schulden, en willen de inkomsten verhogen via extra lasten. Men zou moetenbesparen doch tast dit de handel en verbonden tewerkstelling aan.

5)   Graaicultuur bijoverheden, leidinggevenden in de privé en dienstensectoren jagen de kosten meeop een onverantwoorde wijze op.

6)   Vriendjespolitiekheeft er voor gezorgd dat totaal onbekwame personen verantwoorde positieskonden bekleden, waardoor steeds meer overheidsdiensten falen en hunrendabiliteit buiten alle proporties zinken.

7)   Dezelfdevriendjespolitiek heeft al menig bedrijf aan de dijk gezet, waarbij niet zeldendeze werden overgenomen door beter georganiseerde bedrijven.

8)   Socialetussenkomsten hebben een bevolkingslaag gecreëerd en aangemoedigd die louter opparasitisme teert, efficiënte krachten ontmoedigen en zo de gehele maatschappijondermijnen.

9)   Terecht ongenoegenbij goede werkkrachten leidde tot op heden voor industrie verlammende stakingenen sabotage.

10) Groeiende industriële capaciteiten hebben de marktniet alleen verzadigd, doch ook voor onverantwoorde overschotten enwegwerpproducten gezorgd.

11) Automatisering hebben tot overmaat de individueleinzet van arbeidskrachten doen slinken, waardoor ook de koopkracht bij hetpubliek en de arbeider op de werkvloer is gekrompen.

12) Verlaagde koopkracht van de massa hebben een ernstigeweerslag op de afzet markt en ondermijnen de gehele industrie met nadruk op deluxe producten.

13) Spilzucht van overheid en industrie hebben de westerseproducten, werkkrachten en diensten onbetaalbaar gemaakt, waardoor de concurrentiekrachtder westerse bedrijven werd aangetast.

14) Aanvulling van werkkrachten uit ontwikkelingslandenhebben het westerse niveau gedrukt, waardoor opkomende industrielanden haastongehinderd onze markt kunnen inpalmen.

15) De puinhoop door wanbeheer wordt op de koop toegesterkt door onverantwoorde invloed van adellijke families en koningen wienspositie niet op de leest der bekwaamheid geschoeid is.

16) Tot slot struikelen westerse instellingen,gemeenschappen en bedrijven onder de hamer van de eigen behoefte aan competitiedie deel uitmaakt van de meerderheid der westerlingen en hun nooit aflatend egoindividualisme en individueel streven naar eigen glorie.

Er zijn alternatieven die de bevolking nietnoemenswaardig schaden, of integendeel, zelfs ten goede komen. Uiteraard zijner wel die dit zullen voelen, doch slechts zij die zich niet in willen zettenen zij die een te grote overvloed hebben en zullen moeten delen.

Het invoeren van automatisering heeft massaproductieaan lage prijzen teweeggebracht, terwijl deze massaproductie in stand wordtgehouden door vervaardiging van producten voor eenmalig gebruik. Een gang vanzaken die op uitputting der grondstoffen en energie dreigen uit te draaien, envooral bij daling van omzet en afname onhoudbaar wordt.

Derdewereld landen verzetten zich meer en meer tegende roof van grondstoffen en mineralen, waardoor deze duurder worden, en ook dekostprijzen blijven stijgen. Recyclage van grondstoffen dringt zich meer enmeer op, terwijl ook de betere klasse hun inkomen bedreigt zien.

Afbouw van uitzonderlijk hoge vermogens door extrazware lasten op luxueus verbruik en het bestrijden van parasitisme kunnen de industriemeer leefruimte geven.

De aanmaak van overtollige producties en wegwerpproducten moet drastisch beperkt worden. Dit houdt echter in dat men “willens nillens”de productiecapaciteit van luxegoederen af moet bouwen, wat door onderlinge concurrentiestrijdvan bedrijven, de eeuwigdurende wedijver van westerse individualisten en niette vergeten de ziekelijke Arische machtswellust wordt verhinderd.  

Omschakeling naar duurzame producten verschuift eendeel der arbeid markt naar onderhoud, waardoor de arbeidsmarkt weer toe kannemen. Om de staatsinkomsten beter af te stemmen op omzet en productiviteit derindustrieën is het nodig dat men lasten verschuift naar de handel waardoorlasten betaald worden in de maten dat de consument verbruikt, en iederbijdraagt in verhouding tot zijn reëel vermogen, met hogere lasten voor luxe enlagere lasten voor levensonderhoud en gezondheidszorg.

Per slot zal de huidige trend toch naar eenvermindering in het verbruik leiden, en dus ook naar de afbouw van de productiein westerse landen met toename in de derdewereld en vooral Oost Azië.  

Momenteel zitten we met een totaal foutieve aanpak,waarbij de overheden en industrie streven naar meer en langer werken, en hetinkorten van het pensioenrecht, dit terwijl de officiële werkloosheid blijftstijgen en het werk aanbod slinkt.

Ook de lasten op arbeid zijn een blijvende hinder,waardoor de lasten niet terecht komen naar de verhouding tot het verbruik en demogelijkheden van de consument.

Uiteraard willen aristocraten en leiders tekorten naarde arbeidsklasse doorschuiven om de eigen overvloed te vrijwaren, doch hierschuilt het gevaar dat de economie bij gebrek aan actieve koopkracht bij demassa verder in zal storten, waardoor ook de industriëlen en aristocraten zwaarkunnen getroffen worden.

Ook de werkende klasse gaat zich niet neerleggen bijde afbouw van verworvenheden terwijl de overvloed der aristocraten langst allekanten de pan uit swingt. Verdere afbouw van de welstand kan slechts leidennaar revolte of burgeroorlog.