Corruptie en chaos slorpen op de koop toe massa’s geld op, en creëren parasieten, terwijl het prijskaartje naar een onbetaalbaar hoogtepunt stijgt, en betrokken gemeenschap in de economische en industriële strijd het bijltje moet leggen. 

Het zijn vooral christendemocraten die door de oude adel verankerd werden en vanuit de politiek voor deze adel ijverden. De niet edele aristocraten en zelfstandige ondernemers hebben zich politiek onder de liberale vlag aaneengesloten. Twee machtspolen die samen de grondslagen der Europese politiek delen en bewerken, terwijl de socialistische partij die oorspronkelijk de arbeiders vertegenwoordigde, zich geleidelijk bij de kapitalisten van de twee grote machtspolen zal aansluiten en mee dansen voor het geld. 

Europese landen die de inspraak van de bevolking ronduit negeren, gaan één na één onmiskenbaar bergaf, en koersen naar een monetair en economisch failliet. Inspanningen van sommige politici om naar het belang en de wensen van de bevolking op te treden worden niet zelden door betrokken overheidsdiensten en dienstoversten verhinderd of genegeerd, en dit zonder dat de verantwoordelijke politici hiertegen optreden. Politici gaan uiteindelijk vrijwillig, noodgedwongen of omgekocht, mee draaien in een systeem dat niet aan de behoefte van de bevolking of de economie beantwoord, doch slechts functioneert naar de wensen van een machtige minderheid van aristocraten en oude adel, die slechts bekommerd zijn om persoonlijke positie, rechten en gewin. Het begrip democratie wordt maar al te vaak misbruikt, terwijl belangen der bevolking door politieke mandatarissen terzijde wordt geschoven en voorrang wordt verleend aan wensen van aristocratische kringen en kapitalisten, die hier goed voor betalen. In de strikte zin betekent democratie “voor en door het volk” doch vele niet westerse gemeenschappen kent de bevolking nauwelijks of geen inspraak toe, terwijl hun leiding voorrang verleent aan het welzijn van de bevolking, waardoor de bevolking beter beschermd is dan in een westerse democratie. West Europa dat in vele van zijn deelstaten nog onder supervisie van koningshuizen en de oude adel functioneren, kent een sterke economische terugval als direct gevolg van een interne politiek die slechts rechten en belangen van deze oude aristocratische garde beogen, ten koste van de belangen en het welzijn van de bevolking. Daar waar de adel verdrongen en onttroond werd, is er aanzienlijk minder corruptie en worden veelal de rechten van burgers meer gerespecteerd, terwijl misbruikers zonder onderscheid vervolgd worden. In België merken we dat in de regering Di Rupo, onder druk van openbare opinie en economische crisis er vele initiatieven opduiken die aan de behoefte van de bevolking zouden kunnen voldoen, doch onder de vooropgestelde politieke doelstellingen en afspraken niet uitvoerbaar zullen zijn, zeker niet indien men blijft knielen voor de oude machthebbers en het koningshuis. Het is echter overduidelijk dat deze de politiek manipuleren en vermoedelijk omkopen. Het is onvoorstelbaar dat politici knielen voor een monarch, wetende dat de bevolking dit niet steunt, en tot overmaat uiteindelijk op een monetaire en economisch fiasco zal uitdraaien, waarvan de eigen kiezers de dupe wordt. De schaarse initiatieven in het belang van het volk, leveren echter geen doorbraken met een doorslaggevende waarde en geen reële impact op het algemene welzijn of de vooruitgang. Daar tegenover staat dat de bescherming der criminelen een dusdanige omvang aanneemt, dat het de criminaliteit in het land slechts aanwakkert, waardoor het ook volksverzet en ongenoegen bevorderd. Het lakse migratie en asielbeleid dat aan dringende hervormingen toe is, heeft wel is waar een kordate mandataris toegewezen gekregen onder de persoon van Maggie De Block, doch initiatief en opdracht om grove fouten en wantoestanden uit het verleden recht te zetten, worden blijkbaar door betrokken diensten of hun diensthoofden genegeerd. Hierdoor blijven niet alleen de wantoestanden bestaan doch ook de verantwoordelijke vrijuit gaan, en de deur openstaat voor herhaling en het voortzetten van dergelijke misbruiken en corrupte activiteiten, tegen de opdracht van de verantwoordelijke mandataris in. Hier rijst de vraag of de genoemde mandataris slechts dienstdoet als zondebok of schietschijf. Corruptie zit in bepaalde landen te diep geworteld en kan men nauwelijks bestrijden, zeker daar waar de hoogste nationale kringen hieraan deelnemen, of waar de wet klacht tegen mandatarissen of kroonadel verhinderd of verbiedt.