Het feit dat mensen zich door afkomst pretenderen meerwaardig te zijn, zelfs meerwaardig dan hen die meer voor het leven en de maatschappij presteren en betekenen, wijst op een sociaal en fundamenteel gebrek aan inzicht of intelligentie van de zogenaamde adel. We merken dat bepaalde vorstelijke families zich bekommeren om het volk, zodat er een zekere vorm van terechte waardering door de meerderheid van het volk ontstaat, waardoor men de vraag kan stellen of het koningschap omwille van erfopvolging in dergelijk geval af te keuren is. Koningschap en erfopvolging zijn echter fundamenteel onaanvaardbaar daar waar de meerderheid van de bevolking in een moderne democratie het koningshuis onaanvaardbaar achten en afkeuren.
De moeilijkheid bij het koninkrijk is de wetmatige erfopvolging die belet een koning te weigeren indien deze niet aan de voorwaarde van degelijke leiding en verantwoord gezag voldoet. Elke leider, dus ook een koning, die aanvaard wil worden, heeft zich te bewijzen en zijn gezag te verdienen, zoniet geraakt men in de tirannie verzeilt, en stuit het onaanvaardbare gezag op verantwoorde weerstand, die slechts met geweld en tijdelijk onderdrukt kan worden. Vooral onkunde leidt tot onterechte en vaak wrede onderdrukking van opposanten, terwijl men een stijgende en hardnekkige weerstand creëert. Hoe meer de oppositie onderdrukt wordt, hoe sterker de oppositie tot ontwikkeling wordt gedwongen, terwijl het hierbij een steeds grotere bedreiging gaat vormen voor het onkundige en dictatoriale gezag.
Gezag en aanvaarding kunnen echter ook ontstaan ten overstaan van een onkundige leiding, wanneer de aanvaardig ondersteund wordt door spontaan ontzag, wat inhoud dat de volgelingen om een of andere rede de gebreken van de gezagdrager niet inzien als gebreken of indien de leider andere kwaliteiten toont die gezag en respect der ondergeschikten opwekken en hem aanvaardbaar maken. We merken vaak dat gezag in de westerse wereld voor geld te koop is, wat slechts bewijst dat de aanvaarding van dit gezag een draagwijdte heeft die net zover reikt als de geldelijke middelen die geboden worden, waardoor ontwaarding der geldelijke of materiele middelen het gezag kan breken, waardoor dergelijk gezag dus zeer relatief is.
Koningshuizen steunen oorspronkelijk en vaak tot vandaag niet op verworven gezag, wat als een kaartenhuis is in de wereld van mondige en ontwikkelde onderdanen. Willen ze overleven dienen zij gezag te verwerven, waardoor sociale en maatschappelijke intelligentie en bijhorende aanvaardbaarheid vereist zijn, elementen die in dergelijke kringen net ontbreken en door inteelt bij adellijke families, Ariërs en aanverwanten, afwezig blijven. Daar waar de intelligentie afdoende present is zal de afstand naar de onderdanen tot een aanvaardbare afstand slinken, en het gezag en rechtvaardiger en menselijker aanblik bieden, waardoor men zal merken dat dergelijke adellijke families de traditie van huwelijke binnen de adellijke kringen gaan ombuigen naar aanvaarding van huwelijke naar aristocratische en aanvaardbare burgerlijke milieus, waardoor de inteelt en de verbonden nadelen geleidelijk zullen afnemen.
Een koninkrijk zoals België, waarvan de koning niet door een duidelijke meerderheid van de bevolking wordt gesteund is een koninkrijk dat op instorten staat. Een fenomeen dat slecht zijn bestaan dankt aan de onbekwaamheid van de zetelende vorst, die de sympathie van de meerderheid niet weet te winnen, doch door verworven macht en geld zijn positie via corruptie tracht veilig te stellen, maar ondanks alles toch gedoemd tot ondergang.
