Mijn broer vond dat ik een blog over hem moest schrijven. Hij zei me dat, naar zijn mening, z'n persoonlijkheid wel een blog waard zou zijn, en eigenlijk vond ik dat een forse onderschatting. Ikzelf schrijf ondertussen al zes maanden blogberichten over mezelf, en ik word toch geacht in meer of mindere waarde zijn spiegelbeeld te zijn. In principe zou hij dus ook zijn eigen blog moeten hebben (aan de broer: dit is GEEN aanmoediging). Als hij dan zegt dat een hommage aan zijn psychologie in de ruimte van één schamel blogbericht zou passen, is dat ofwel een sterk staaltje nederigheid, ofwel een zwak staaltje tactische inschatting. Het kan ook dat ik mijn eigen belang fors overschat, door zoveel over mezelf en zo weinig over hem te schrijven. Maar dàt toegeven is een preuve van nederigheid die hier nooit in een blogbericht zal passen.
Maar goed, mijn broer dus. Voor diegene die hem niet kennen: u heeft fors ongelijk. En u bent redelijk asociaal, want ik heb toch de indruk dat mijn broer wel een goed stukje Gent en Aalst en hunner beide omstreken kent. Mijn boodschap is dus; leer hem kennen, als is het maar voor uzelf. Hij weet trouwens ook interessante dingen te vertellen, die broer van mij, dus uw kennismaking met hem zal alleszins wel van hartelijke aard zijn. Een kennerstip: vraag hem vooral eens uit naar de sociologie van de minder gekende etnische minderheden. Een ware aanrader! Pas daarentegen wel op als hij begint over de oriëntatie van paardenachterpoten. Indien u met hem daarover in een discussie verzeild geraakt, is de kans groot dat hij u (letterlijk en figuurlijk) op uw paard probeert te zetten. Anderzijds, bij het aanhalen van de sociologie van de minder gekende etnische minderheden durft hij u ook weleens bij uw pietje te nemen. Maar laat u hierdoor vooral niet afschrikken.
Na deze initiële introductie tot mijn broer, kan u eens pogen met hem te gaan skiën. Mijn tip: koop een sneeuwscooter, want persoonlijk kan ik hem niet bijhouden. Ik de techniek, hij de vitesse: als broers zijn we fantastisch aanvullend. Desondanks werkt de combinatie niet altijd perfect, ik ben hem vandaag zelfs even kwijtgeraakt, de deugniet. Grote piste, een wijds uitzicht, en toch, foetsie was hij! Sjans dan dat we broers zijn, en kunnen terugvallen op de noodsituatie-voor-als-je-je-broer-verloren-bent. Je keert terug naar het restaurant, en drinkt er eentje in afwachting van zijn thuiskomst. Jaja, met mijn broer is het plezant skiën.
Indien u deze twee eerste lessen tot mijn broer bent doorgeworsteld, kan u tenslotte nog eens proberen samen met hem op de foto te staan (of te zitten). Opnieuw, naar zijn mening, is dit een hele uitdaging, en vooral een hele eer... Soit. Aan de broer: ik geef je gelijk in zoverre dat ik bereid ben je foto op mijn blog te zetten. En ja, ik hou je wel op de hoogte van de eventuele piek in de bezoekersaantallen na het posten van dit beeldje.
Dus, mijn beste bezoeker, dit is mijn broer. Ik heb er eigenlijk nog een andere, die ook een blogbericht waard is, en over hem zal ik dus een andere keer wat schrijven. Vanuit een objectief, en vooral ook diplomatisch oogpunt verdienen ze elk hun eigen bericht. Vooral dan omdat ik hen ondertussen wel al ken: die twee samen in één bericht, er zou gewoon ambras van komen. Maar dit geheel terzijde.
Groetjes uit Oostenrijk, Sebastiaan (en ook Benjamin) (en ook Nicolaas)
Reacties op bericht (5)
16-03-2011
Glas
Beste Stijn,
je let toch echt wel op de details he.
Maar ondanks (of net dankzij?) het schuimende nat zijn we allen elk in één stuk (dus drie) teruggekomen van Oostenrijk. Oh, en sinds deze zomer zijn Leen en jij eigenlijk wel geacht één stuk (in totaal dan) te zijn.
Groetjes, Sebastiaan
16-03-2011 om 22:05
geschreven door Sebastiaan
aan Jotie T'Hooft
Mijn beste Jotie (en onrechtstreeks mijn broer),
ach ja, namen... We hebben nu eenmaal niet allen het geluk met trots voor onze eigen persoonlijkheid te kunnen uitkomen, en wat doe je dan in zo'n geval? Een beetje werken aan jezelf, het lijkt me de beste oplossing, maar toegegeven: het is niet de meest makkelijkste. Het veronderstelt een zekere inzet en moeite. Nee, dan is een pseudoniem kiezen inderdaad de betere oplossing. Jouw keuze getuigt nu weliswaar van niet veel originaliteit, maar we hadden reeds gezegd dat er kennelijk niet veel goeds is om voor uit te komen.
Dus "Jotie", ik vind het niet zo héél erg dat je je eigen naam niet gebruikt. Niet heel beleefd, toegegeven, maar in jouw geval wel begrijpbaar. Waar ik me echter wel aan stoor, is je berichtje op zich. Zoals je misschien al gemerkt hebt, wordt in deze blog toch altijd een beetje het feest van het schrijven geviert. Dat wil niet zeggen dat het altijd even geslaagd is, zeker niet, maar we doen toch ons best. Op dit moment, Jotie, ben jij toch wat spelbreker. Niet omdat je commentaar geeft, zeker niet, we zijn geen watjes hier. Geef alle commentaar die je wilt, maar speel dan wel het spel mee, en hou je aan een paar minima van het deftig schrijven:
Om te beginnen, de titel: "Meneer" schrijf je best niet, het oogt raar. "Mijnheer" is net dat beetje beter, maar eigenlijk gebruik je best "Heer +achternaam", "Geachte", of als je het minder formeel wil: "Beste,". Vervolgens, in het Engels kap je best je werkwoorden niet af in geschreven vorm. You are dus. In dezelfde zin is de "so" niet op zijn plaats, tenzij je er een bijzin ging achter hangen die je vervolgens vergeten bent. Dan: blogging, niet bloggin. Je kan er eventueel nog bloggin' van maken, maar dan wordt het al heel erg new fashion. De doorgedreven kapitelen voor "Maison des Belges" is ook een beetje raar, en vanuit jouw positie is het beleefder het officiële "Fondation Biermans-Lapôtre" te gebruiken. Wat betreft de ontbrekende werkwoordsvorm in de voorlaatste zin: daar ben ik niet zeker van. Misschien mag je het wel weglaten, maar voor de zekerheid had ik hem toch volledig geschreven: you have done that. De drie puntjes op het einde vermijdt je best, de laatste jaren doet dat wat ouderwets aan. Laatste zin: zelfde opmerking als eerste zin over afkappen van werkwoorden. En de naam: Jotie T'Hooft (jaja, twee hoofdletters in de achternaam, vreemd he?)
Vervolgens nog wat algemene opmerkingen. Ten eerste, alsjeblief; gebruik leestekens! Mijn broer verwoordt het zeer mooi: "braaksel", een vloeien zonder ritme of structuur. Leestekens zijn de takken waartussen je woorden en zinnen moeten groeien, in die zin is jouw berichtje voorlopig maar een hoop compost. Hierbij aansluitend, ten tweede: er bestaan wel degelijk verschillende manieren om op "Enter" te duwen, en je moet het niet noodzakelijk achter elke zin doen. En dan, ten slotte en ten derde; hier is Nederlands de voertaal. We staan zeer zeker open voor Frans en Engels, maar slechts als het een meerwaarde biedt of als je niet Nederlandstalig van origine bent. Naar mijn aanvoelen voldoe je aan geen van beide voorwaarden.
Zo, ik hoop dat dat dan duidelijk is. Zo zie je maar, Jotie, op mijn blog is alles en iedereen welkom, maar er zijn wel een paar regels en afspraken. Een blog is namelijk ook altijd een beetje "leven in groep", en dan heb je nu eenmaal regels en afspraken nodig. Kwestie van geen misverstanden te hebben. Vergelijk het met een goeie dansclub: iedereen mag binnen, maar men vraagt wel een hemdje aan te doen. Dus, m'n allerbeste Jotie, doe volgende keer je hemdje aan en schrijf leesbaar. En als het even kan: een naam zou ook welgekomen zijn.
Beste groeten, de fuckface
16-03-2011 om 22:03
geschreven door Sebastiaan
Aan Jotie T'Hooft
Hoe een interessante woordenbraaksel die u van achter uw computerscherm tevoorschijn tovert.Of wat Jotie T'Hooft (de échte, fuckface) over namen zei:
"Ik draag ze als een doem Mijn stofnaam mens Een mager woord, een woeker Een overschrijden van een grens."(uit "Namen", Jotie T'Hooft)
U heeft uw grens meer dan overschreden. Als u mijn broer wilt aanvallen, durf dat dan op z'n minst onder uw eigen naam te doen.
Benjamin Leenknegt
16-03-2011 om 21:12
geschreven door Benjamin Leenknegt
Glas
Aan't schuim te zien bevatte dat glas op de foto precies ook geen almdudler hé...
en let maar op met de ski-ongevallen ginder, wij zijn gelukkig in één stuk thuisgeraakt (allé, twee als je Leen en mezelve apart telt...)
16-03-2011 om 17:56
geschreven door Stijn
15-03-2011
Meneer
Dear God, You're so sad Have you even seen Paris with all that bloggin, I mean apart from the "MAISON DES BELGES" Go fuck yourself, but I guess you already have...
